Aşamazsın

Ülkeler,sınırlar,
Diller aşılır
Ama;
Kendini aşamazsın.
Kırlangıç fırtınası başlar
Kendi duvarlarında boğulursun.
Emeğinin alnında
Bir damla ter misali
Soğrulursun.
Yorulur;
Bir çepere oturursun
İçinde geçmişin tortusu
Tonlarca hurda misali
Doğrulup yol alamazsın.
Sen muhtaçsın sevgiye.
Şehirler bıraktın ardında
Sevdiğin için bir kadını
Ama sevginin şehrini
Kuramazsın.
Bir gün;
Unutursun rüzgarları
Açıp şiirden yelkenleri
Yol alırsın şairler diyarına.
Vardığın liman
Yedi tepeli bir şehrin
Kıyısında
Ama sen çıkamazsın
Karaya.
Atarsın kendini denize
Sevginin oltasında
Çırpınırsın balık misali
Adını unutursun
Dünyanın;
En güzel şehrinin
Istanbulun.
Sonra;
Sende unutulursun.

Ufuk Nazım

Aşk

Aşk;
Kaygan bir zeminde
İnatla yol alma uğraşı.
Ve düşmenin
Acı çekmenin vereceği
O amansız korkuyu
Hazza dönüştürme sanatı.
Ve olmazların
Önü açıldıkça artan
Tutku,korku
Daha çok üstüne gidilen
Hızla çarpan kalpler
Her sabah düşülen
Buhran kuyuları...
Özgürlüğünü
Benini aldığını sanar
Çekilirsin geri.
Düşlere düşer
Geleceğini düşünür
Atılırsın ileri paradoks
Ve alıcı kuşlar
Mekik dokumaya
Düşün denizini didiklemeye başlar
Gece gündüz...
Zamana asılmış bir sarkaç gibi
Bir geceye bir güne düşersin...
Mavi kalplerin
En kuytusunda
Bir yerlerde saklanır aşk
Bu eşsiz bir dengedir
Artık baktığın gözler
İçtiğin su
Akan nehirler
Sessiz ve sakin
Sonsuza yayılan denizler
Senin değildir.
Beninin içinde
O eşsiz ve bin kollu
Bir çınar gibi yükselmiştir.
Ne kökü kopar
Ne yaprakları solup düşer
Kabul etmelisin.
O senindir artık
Olmasada yanında
Ekilmiştir ayrık otları
Mavi kalplere
Sökemezssin...

Ufuk Nazım

Aşk Sonesi

Sen masmavi denizler kadar güzelsin.
Zor ve güzel sevgilim.
Mutluluk haberi taşıyan;
Mektuplar aldığında,beni unutma.

Kapını çalan karayel benim;
Aç kapılarını,gönül denizinin.
Sevda fırtınaları,
Çıkarmaya geldim.

Zorluğun kadar güzelsin.
Unutulmaz bir sonesin sen,
Yükselen bir ezgisin.

Sonsuz yalnızlığımı dağıtan,
Tatlı bir busesin sen.
Zor ve güzel sevgilimsin.

Ufuk Nazım

Aşka Dair

Aşka inandı
Ama aşk başkadır
Soluklar yanıltır,öpüşlerde
Kalbin hızındaki titreklikte.

Sabahın yalağuz saatlerinde
Gözlerinden göruülen acıda
Ayrılıklardır aşkın toprağı
Suyu umuttur direncin kabında.

Aşk savunmasız bir kuş değildir
Sevginin bencil kafesinde tutamazsın.
Kanatları kırık bir kırlangıç değil
Aşk özgür bir kartaldır engince.

Ve sen önce
Kanatlarını açacaksın
Uçmayı öğreneceksin
Sonra düşeceksin aşkın göğüne.

Ufuk Nazım

Atlılar

Gümüş savatlarıyla,
Dört nala koşuyordu zaman.
Ansızın atlının savatlarından,
Parladı güneş;
Gözlerime aktı huzme huzme.
Sanki ovaya yayılmış gibiydi;
Binlerce at.
Sürenler hep değişirken.
Nallar izlerini kazıyordu;
Zamana.
Zaman aktı gitti;
Güzellikler dalgalara,
Umutlar bulutlara takıldı;
Ve bir daha dönmedi atlılar.
Gözlerime ağan ışıklar,
Saçlarıma takıldı
Kaldım zamanın gölgesin de.
Ağaran saçlarımla.

Ufuk Nazım

Avare Yollar

Yüreğimin kıyılarında,
Aradım seni boşuna.
Duyuyor musun yüreğimden,
Sana sesleneni.
Yüreğimin kuytusundan;
Beynimin tümseğine yollar açtım.
Seni aramıyorum;
Avare yollarda.
Arada bir seni kusuyorum;
Yeşil ve acı bir şeyi.

Ufuk Nazım

Ay Soğukdu

Zaman doldu;
Gecenin içine,
Dopdolu bir ay doğdu.
Sen yoktun gene,
Ve ay soğuktu.
Zaman doldu;
Ay ayrılığa doğdu.
Zaman doldu;
Vakit uzak bir geminin,
Güverte sonsuzluğunda dondu.

Ufuk Nazım

Ayaklandı Umutlar

Ayaklandı umutlar.
Karanlığın ordularını;
Ateşe verip,
Aktı sonsuza.
Yayıldı karanlığa umutlar.

Ufuk Nazım

Ayı Ürkütmeden

Kokular sürün;
Öyle gel.
Sessizce;
Ayı ürkütmeden.
Ve kaçırmadan,
Serçeleri.
Parmaklarının ucunda;
Parmaklarını;
İncitmeden gel.

Ufuk Nazım

Aynalar

Aynalardan,
Kaçıncı yansıyışım.
Kaçıncı kez,
Sanaldan kaçışım.
Şimdi bin parça suratım;
Sanal da binlerceyim.
Aynam kırıldı.

Ufuk Nazım