İsmail Tekin
 

“Özlem, Hasret, Sıla…” Ne Dersen

gecenin nemi,
gözlerimde yosun tutmuş deniz.
hasretin çerçevesinde
hayaline sarılmış aşık bir ben
ne zaman bir fotoğrafına baksam
anılarım demlenir.
ağlamalar hiç bu kadar anlamlı gelmedi bana
değer bir insan “sen” en değerlim
hatta değerini tarif edemediğim sevgilim.
kurumuş dudaklarımda
ne zaman ismin titrese
“KANIYORUM”
özlem hasret sıla ne dersen
ne uyuyasım geliyor
ne rüya göresim “sensiz”
“YANIYORUM”
bilirim ki sevmek bu aşk bu
bilirim ki kimsenin bilmediği mutluluk bu
frenlemek zor gelir kimi zaman
atlayıp uçmak yanına konmak vardı ya şimdi
her zaman için
birlikte olamadığımız zamanların telafisi için
“Allah’ım görüver aşkının hatırına”
ve senin için bitiremediğim
dualara dualar ekliyorum
sabırla bekliyorum
zor olsa da sabır acıtsa da hasretin
olsun
duayla, sabırla, aşkla
“ANIYORUM”

….. Ve ……

Olur da dışardan acı ağlamaklı uluma duyarsan
Yerinden kalk ve pencereye koş
Perdeyi aç
Bir gece
Bir dolunay
Bir senin için
Uluyan ve gözleri tarih taşıyan bir kurt göreceksin
Dolunay gölgesinde
O kurdun sağ gözyaşından ben
Solundan sen
Akacaksın
Çenesinde birleşip damlayacağız
Tek hamlede
Toprakta can bulup
Koca bin yıllık çınar olacağız
Ve bir gün
Bir şairin biri
O çınara ismimizi kazacak
….. ve ……

……Ve Yedi Tanımsız Kişi

Bugün yedinci ayın yedisi, yedi misafir geldi,
Yedik, içtik, şükür… Yedisi de birbirinden güzeldi.

Yedi mısra, yedi şiir yazdım, nedense,
El, ayak, göz, kulak, dil ve alın ve ense.

Dönencemde yedi gezegen sallıyor, yedi kuyruk,
Üstümüzde yedi komutan yazıyor, yedi buyruk.

Kilit vurmuşlar kapımıza, hem de yedi tane,
Yedi bekçi önünde, içimizde yedi hane.

Yedirmişler düşümüzde ruhumuzu, yedi başlı canavara,
Uyandık.. Yedi cellat çekmiş ipimizi, boyunda yedi yara.

Yedi asır, yedi yıl, yedi gündür hala da ordayız,
Sıkıştırmış, yedi adam bizi beynimizde, zordayız.

“ Yedi kat semada aziz eyle ruhumuzu ” diye çok dua ettik,
Tam yediyi yedi geçe, yedi tanımsız kişi, dünyayı terkettik.

Adım Kazılı Şiir

İsraf etme, insan ol
Sakinleş, sabır taşı
Mantığını kullan, keşfet
Acele etme, iyi düşün
İsabetli ol, aklını çalıştır
Lisanını kullan, sakın aldanma

Takas etme, sadece sen ver
Emin ol, öyle davran
Kafanı kullan, inançlı ol
İnsaflı ol, değer ver
Nazını kullan, aşkı utandır, aşığı kandır

Adını Unuttum

Yeni tohumlar, yeni fidanlar zamanı,
Teni bir oda, eski bir aşkın dumanı,
Bir gemi battı, yer mi? Kalbimin limanı;
İçinde dalgın insan, adını unuttum.

Sevmek güzel mi güzel, başka bir değişle,
Al eline aşkı, nasıl işlersen işle,
Çıldıracağım anlaşılan bu gidişle;
Kalbimde kalmış yayan, adını unuttum.

Merhaba yeni yıla, eski yıl hoşça kal,
Şimdi başka bir hayal, eski aşklar masal,
Bir meyve oldu yeni sevda, bir portakal;
Vitamine doyuran, adını unuttum.

Dün bir ara düşlerken, uyuyakalmışım,
Kendimi bilmiyordum, nasıl da dalmışım,
Kalkmışım sonra, saçı sakalı yolmuşum;
Beni bu hale koyan, adını unuttum.

Kul isteyince Yüce Mevlam verir elbet,
Kalp kırılınca, düzeltir taze muhabbet,
Dağılınca sevda, kalır sıska hayalet;
Sessiz ve siyah duman, adını unuttum.

Unutmak ruhta karışık bir düşüncedir,
Hayallerin astarı düşler, ipincedir,
Kimdi o ya, düşünüyorum kaç gecedir?
Aklımı karıştıran, adını unuttum.

Adsız Şairin Adı

Kendin yaşarsan acı olur,
Yaşayanı görürsen acımak.
Acı çekersen sancı olur,
İnanç ister taşımak.

Bir yerin bağdaş kurar,
Bir yerin yüzüstü uzanır.
Hayat büyük bir kumar,
Kimi kaybeder kimi kazanır.

Bazen istemek yetmez,
Çalışmak da gerek.
Ömür biter dert bitmez,
Bilerek bilmeyerek.

Yuva ister gönül çocuklaşır,
Ağlayarak gelirsin dünyaya.
Yaş geçtikçe istek çoklaşır,
Benzersin bir kayaya.

Tahmin et ne kadar ömür,
Ne kadarına kadar geldin.
Güneş ne kadar harcar kömür,
Ne kadarında güzeldin.

Hayal vardır gerçek gibi,
Yaşamak zaten elinde.
Ya işin kimdir galibi,
Kaç ton yük var belinde.

Can canı buldu mu coşar,
Kim engeller mutluluğu.
Çoğa varmaya herkes koşar,
Çokta unutmak için yokluğu.

Şair anlatır kendi dilince,
Kim dinler kim kabule alır.
Delidir derler belki ölünce,
Kendi gider adı kalır.

Adsız’ım

Adını gül koydum,
Güller kıskandı.
Adını dal koydum,
Eller kıskandı.

Adını göl koydum,
Seller kıskandı.
Adını çöl koydum,
Diller kıskandı.

Adını bal koydum,
Arı kıskandı.
Adını al koydum,
Sarı kıskandı.

Adını taş koydum,
Dağlar kıskandı.
Adını kuş koydum,
Bağlar kıskandı.

Adını saz koydum,
Ozan kıskandı.
Adını yaz koydum,
Yazan kıskandı.

Adını köy koydum,
Şehir kıskandı.
Adını çay koydum,
Nehir kıskandı.

Adını düş koydum,
Rüya kıskandı,
Adını aşk koydum,
Dünya kıskandı.

Ağlayan Ağlayana

Bebek aç kalınca ağlar.
Kalp aşk alınca ağlar.
Ölüm can alınca ağlar.
Hayat ruh salınca ağlar.

Ağlamayana helal olsun ağalar...

Alışkanlığım

yüreğime işledim seni
ince
bir
nakış gibi

gözüme giydirdim seni
sakin
bir
bakış gibi

volkanlar patlıyor içimde
hayata
yakarış gibi

üşüyorum ağustosta
sanki
kış gibi

melekler aşkımıza göz kırpıyor
sanki
alkış gibi

nefesim nefesine tiryaki
alışmış gibi
alışmış gibi

Allahaısmarladık

Allahaısmarladık
Eyvah ki bu rüyadan çabuk uyandık

Bu son görüşmemiz
Eyvallahlar aldı merhabaların yerini
Giderken unutma
Aşk küllerini


Elimde beyaz tebeşir
Mutluluğun resmi karatahtamda
Siyah-beyaz film gibi
En nostaljik duygular
En çizgisiz kağıtlar
Cebimde tertemiz
Ve sensiz


Titreyerek ruhumun atmosferinde
Bir sen kaldın vücudumda
Bir aşk
Bir ayrılıktan bir avuç ter
Artık yeter


Islak mutluluğun
Kuru tarafından yakaladık sandık
Afalladık ayağımız takıldı
Bir çırpıda çıra gibi yandık
Eyvah ki bu rüyadan çabuk uyandık


Unutma; unutmadan
Unutmamam gereken
Unutulmuş beni


Çok laf gereksiz artık
Haydi
Allahaısmarladık