Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Acımak

Sağır ve dilsiz
Bir şiirdir
Acımak
Hiç mi hiç dillendirilmeyen
Sessizliğidir
Uyak
Bu sessize inat
Bir çağlayandır
Her insan
Akıp giden
Hayat…

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Akar sular

Akar sular,
Eskir zaman köprülerin altında
Şairi neyler dudaklara
Esir düşmüşse şarkılar

Güneş doğarken
Uyansa şehir kale burçlarında
Özgürlüğün kılıcını bilerken rüzgar
Serilse yüreği yorgan toprağa
Serilse mevsimlerden bahar
Ve çocuklar
Uçurtmalarından daha yüksek
Düşlere uyansalar

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Aklıma Yıldız Düştü

Ellerin dert görmesin
Gözlerin dokunmasın yarama
Terk edişin beni bir kere
Her gün çoğalır
Bir umudum var ama

Kurşun sıksan seker bir geceden
Çıkan yaralı bir ceylan gibi
Yüzüm gülmese de
Kanım kırmızı hala

Üstüm başım dolunay
Dönerim belki sonra
Aklıma yıldız düştü
Ağlama

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Alık Yarim

“k”
Benim
Alık yarim
Dağdağasız
Balık yarim
Ben deniz
Seni arar dalgalarım

“a”
Benim
Alık yarim
Sen güneş
Ben karım
Sen gül
Ben ağlarım

“l”
Ellerin
Kırmızı benim
Gül goncası
Kan tükürür leblerin
Beni öldürme
Kalbindedir yerim

“e”
Benim
Ay aşığım
Sen güneş
Ben sıra dağlarım
Sen yoksan
Ben kara bağlarım

“n”
…………..

“d”
Bağ benim
Sen bağbanım
Bir yanım yeşil yaprak
Bir yanım çağla benim
Dalıma yarin eli uzandı
Çiğ tanesi ağlama, sevin

“e”
Benim
Seller benim
Gözyaşım göller benim
Ben bir kara bulut,
Sen okyanus
Koynunda mavi gülerim

“r”
Benim
Gün benim
Gece benim
Üstüme yıldız düşer
Bir kuytuda *******im
Bir kadeh ki
Sonsuzluk son yudumu
Son demi sun saki
Kainat döner
Ben içer kâinata dönerim

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Altından kalkılmaz böyle bir ihanetin

Hiçbir yürek kalkamaz altından böyle ihanetlerin
Dağımdan taşımdan ayak izlerini nasıl silerim
Kaç zemheri dolusu kar beyazı gözlerin
Kaç gök mavisini gözlerinden geri isterim
Sırça köşkümün baş köşesiyken yerin
Şimdi hesabını veriyorum
Altından kalkılmaz böyle bir ihanetin

Hiçbir mevsim kalkamaz altından böyle bir ihanetin
Kelebek kanadından gözlerini nasıl silerim
Kaç bahar içinden, geçti gitti gözlerin
Şimdi her biri, başka bir yangın yeri
Ah bir bilsem şairim aklından geçenleri
En güzel şiirle anlatırdım ihanetini
Şairi daha da büyük olur
Altından kalkılmaz böyle bir ihanetin

Hiçbir şair kalkamaz altından böyle bir ihanetin
Mahpushanelerimden gölgeni nasıl silerim
Çınar gibi dalgalanırken bayrağı şiirlerinin
Sırça köşkün tek ve yalnız sahibi ey şairim
Hangi dille, hangi yüzle metanetli ol derim
Biz ki iki varisiyiz tek ve lanetli vasiyetin
Altından kalkılmaz böyle bir ihanetin

Hiçbir ülke kalkamaz altından böyle bir ihanetin
Sen öleli kaç çınar özlemiyle yeşerdi, vasiyetin
Seni sarmak için yaprak yaprak çürüdü gölgelerim
Hiçbir orman kalkamaz altından böyle bir ihanetin
Kaç mevsimdir seni çınar çınar beklerim
Asırlar geçer ölmez bayrağı ve şairi ülkelerin
Altından kalkılmaz böyle bir rezaletin
Biz ki iki kurbanıyız tek ihanetin

Ben Anadolu’yum Sen Nazım Hikmet’tin

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Ana Yurt

Gözlerimin rengi gözlerinden
Ninnilerimden sesi
Kar beyaz teni gülden
Ellerim ellerinden, öpülesi

Nasıl gözlerim kapılı tanırsam
Tepelerini memleketimin
Öylece tanırım memelerini ve
Tadı çocukluğumda kalan sütün
Unutmak ne mümkün seni
Ne de memleketi büsbütün

ilk şarkım yüreğinin sesi
Gözlerime düşen ilk resim
Ne senin yüzünü unuturum
Ne de memleketi

Ellerim ellerinden, öpülesi

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Anılar Paralel Sevdalar Teğet

Kelle
Koltuk
Hükümet
Memleket aynı memleket

Aç
Açık
Sefalet
Deniz mutedil
Dalgalar dalgın, gelen felaket

Oy
Oylum
Oylum
Her rezalet
Bir seçim
Ey sevgili Cumhuriyet

Anılar paralel sevdalar teğet

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Ankara’ya Geldiğimde

Ankara’ya Geldiğimde


Ankara’ya geldiğimde
Baruttan sigara sarıyordu öğrenciler kahvehanelerde
Kendi bedenine ateş ediyordu gölge
Sokak köşelerinde
Ölü gölgesi gördüm günlerce yerde
Her nefes borusu bir namlu gibiydi
Mayınlanmıştı duvar yazılarındaki her hece
İnsanlar hesap veriyordu gölgesine, mahkemelerde
Ben Ankara’ya geldiğimde
Ankara çoktan gitmişti bir başka yere

Sen benim gölgemsin
Bana ateş edemezsin
Yüzüme güneş vururken
Önümden gidemezsin

Sen nefes borumsun
Özenme, namlu değilsin
Sözcüklerin mermi olsa
Kalbime giremezsin

Sen benim gölgemsin
Bana hesap soramazsın
Ben idam edilirken
Sen canlı kalamazsın

rüzgara barut ekersen
fırtınada ölüm biçersin
Yüreğinde ne taşırsan
Onun önünde gidersin

Ankara-1975-1980

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Anne

Bir mevsim sersem ayaklarına
Elbette baharı istersin
Dağ dağ kokar
Renk renk gülersin

Bir mevsim sersem ayaklarına
İster misin?
Her pınarına güneşle beraber
Bir çift ceylan insin
Çam dalı
Çiğ tanesi
Gelincik kırmızı kanasın
Bir mevsim sersem ayaklarına
Üstüne bir sen
Bir bulut titresin

Bir mevsim sersem ayaklarına
İçinden lodos olmak istersin
Nerde bir çocuk ölse
Deniz yüreğin gibi kabarır
Kıyıları döversin
Bir mevsim sersem ayaklarına
Hıçkırıklarını rüzgarlara gömersin

Bir mevsim sersem ayaklarına
İçinden en çok güneşe benzersin
Güneş gibi sen de bir tanesin
İçimi ısıtır gülen yüzün,
Dilerim, güneş gibi her gün sen de gülersin
Bir mevsim sersem ayaklarına
Elleri öpülesi

Bir mevsim sersem ayaklarına
Saçların kara gecesi
Yıldızları tutuştursun gözlerin
Tepelere ay doğmadan öncesi

Bir mevsim sersem ayaklarına
Elbette baharı istersin
Her bakışımda bir çiçekle
Gözlerimden öpersin

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Annem Konuşuyor yada Alın Yazısına Ağıt

Benim köyümde
İki dil konuşur
Her ev
iki mezhep yaşar
On hane Armutalan
ve
Güneş yükselir
Malatya ’dan
Nurhak dağı üstünden akar
ve diğer ucundaki Elbistan’a kadar

Gökte
mavi girdap içinde
Kara bir bulut gibi döner kartallar
Göz kırpsa boz tavşan yerde
Üstüne buluttan ölüm yağar

Nurhak dağı doruğunda kar
Yaz ortasında beyaz kurt kaynar
ve dağ eteklerinde kar bulutlara değer
ve her sabah bulutların içinden
çift çift alageyiği suya iner

Söğütlü çayı
Soğuk ve nazlı akar
Gümüş kemer gibi ışır
Dağ dağ dolanır
Elbistan ovasında Ceyhan’a karışır

Yani
Derin, berrak ve muğlâk
Mavi gök altında
Bir yanda güneş parlar
Diğer yanda kulaç kulaç kanat açmış kartallar
ve dağ eteğinde kırmızı gelincik ve papatyalar
Arasından sırma gümüş çay akar
ve subaşlarında kulak kesilmiş
tırnaklarından ışık seken ceylanlar
öyle bir halı dokurdu hayat her bahar
Bir kere gören gözbebeklerinde taşırdı
Ölene kadar

Adım Şerife
Soyadım Sever
Hüviyetimde böyle yazar
Armutalan’dan güneş ve bahar
Nurhak’tan mendil mendil kar
Söğütlü çayından avuç avuç
ay ışığı çaldım
Ne güneş
Ne bahar
Ne ay ışığı
Ne de Nurhak’tan hayır var
Alhaslı toprağında soğudu mu havalar
Tükürsen havada donar
Öyle bir soğuk ki
Yüreğim yanar
Kalmışım gurbet elde
On yedisinde bir başına
bilemedim
Saç sobada tezekler
Bir bana bir kendine yanar

Alhaslıda
Her kadına bir idare yanar
Bir kadere ikisi ortaklar
Ölümse bir karayel
İnler bütün zemheri
Kırbaçlanan sokaklar
Dudaklar kızamık adını fısıldadı mı
Bir kere
Ömür bir idare gazı kadar
Gün doğmadan daha
O evden bir idare ışığı çalmıştır rüzgar

Gün doğar
Kaya gölgesi gibi
her gün heybetini sınar ağalar
Adıyla anılacaktı bulutlar
Köyün üstünde dursalar

Alhaslı’da
Irgat için çalışmak
Karın tokluğuna karşılık bir ibadet idi
Koyun koyuna yatan
Pireydi, bit idi,
Ben ve içimdeki ümit idi
Velhasıl
Yüreğime çöreklendi
Bir kara yılan gibi keder
Gençliğimi alıp gitti
Mevsim mevsim seneler

Kalender Sever