...::: WwW.CaKaL.Net & VaGrAnT_AdAnALı Özel Şiir Arşivi :::...

[VaGrAnT_AdAnALı]

Bir gün gelecek ve ben burda olmayacağım,
Uçsuz bucaksız hayallerin ardına düşüp kaybolacağım,
Gözler beni arayacak , ben uzaktan onlara bakacağım,
Şimdi mutlu olduğumu söyle onlara anne….

Zaman geçer de vefasızlar ararsa,
Arkadaşlarım gelip hatrımı sorarsa,
Beni özleyip de kalbiniz yanarsa,
Dönemeyeceğimi söyle onlara anne….

Bilinmezlere giden yollara düştüm,
Bazen sıcaktı, bazen üşüdüm,
Bende özledim ama belli değildir dönüşüm…
Bu umutla uzaklarda yaşadığımı söyle anne…

Her şey ben gittiğimdeki gibimi bilmiyorum,
Ama birçok şey değişti bende bunu biliyorum,
Gidip de dönmemek var derler ya ?,
Hakkımı helal ettiğimi söyle anne…
Özledim ama, dönemem anne……

[VaGrAnT_AdAnALı]

Gün geçtikçe daha fazla kapanır olduk içimize...
Etrafımıza kalın duvarlı kaleler kuruyoruz. O kalelerin içinde başımızı dışarıbile çıkarmadan yaşayıp gidiyoruz.

Dostlarımız, arkadaşlarımız artıyor.

Onlar arttıkça biz kalelerimizin duvarlarını daha da sağlamlaştırıyoruz. Açılacak en küçük bir gediğe, o gedikten içeri girecek bir tek kişiye tahammülümüz yok çünkü. Nasıl da saklıyoruz kendimizi...

Görünüşte mutluyuz. Eşimiz, sevgilimiz, arkadaşlarımız, ailemiz var. Haydi itiraf edelim kendimize. Ne paylaşıyoruz onlarla?

Yüzeysel sohbetler, sahte gülüşler ve birkaç dakikalık sevinçler dışında? Kendimizi birine açarsak bütün benliğimizi yitirecekmişiz gibi hissediyoruz.

Yanılıp şaşıp pişmanlığını yaşıyoruz. Sonra hiçbir şeyin yolunda gitmediğini fark ediyoruz.

Aşklarımızı bitiyor, evliliklerimiz sona eriyor. İş hayatımız, aile yaşantımız sorunlar yumağı haline geliyor. Ancak, işin içinden çıkamaz hal geldiğimizde birine ihtiyaç duyuyoruz. Zamanında uzatılan her eli geri çevirdiğimizden bu kez etrafımızda kimseyi göremiyoruz. Gördüklerimizse açık ama giren yok artık.Yalnızlık çöküyor üstümüze. Taşıyamaz hale geliyoruz. Kendi elimizle kurduğumuz gurbette sürgün hayatı yaşamaya başlıyoruz.

Nerede hata yaptığımızı düşünüp duruyoruz günlerce, gecelerce...
Oysa bu sorunun yanıtı o kadar basit ki...
Bir arkadaşımız suratımızı asık görüp " Neyin var bugün" diye sorduğunda, ona "Bir şeyim yok yalnız bırak beni" diye terslediğimiz an yaptık hatayı...

Eşimiz ya da sevgilimiz, "İyi misin" sorusunu yönelttiğinde sert bir şekilde "İyiyim görmüyor musun?" diye yanıtladığımız an yaptık hatayı...

Onlara bir çiçeği, bir öpücüğü bir gülümsemeyi çok gördüğümüz an yaptık hatayı...

Üstümüze titreyen annemizi "Yeter artık ben çocuk değilim, kendi başımın
çaresine bakabilirim" deyip üzdüğümüz az yaptık hatayı...

Mahkum etmeyin kendinizi yalnızlığa, o en ağır yükü taşımayın. Size el uzatana siz de uzatın elinizi korkmayın... Paylaşın, paylaşmanın verdiği o müthiş coşkuyu duyumsayın içinizde. Aşkta ve dostlukta cömert olun, saklamayın duygularınızı.

Eğer bir kale kuracaksanız bunu yalnızlığa karşı kurun.

[VaGrAnT_AdAnALı]

Gökyüzü zifiri karanlıkken,pembe bir dünyada elele bu sevdanın içindeydik senle…
Ve birlikte sonsuz olmaktı temennimiz.
Çocuksu düşlerimiz vardı,sadece ikimizin olduğu…
Zamanda uzun,yaşamda kısa olan bu aşkta;
En güzel sevinçleri,en güzel anıları paylaştık,sevdaya dair çok şey öğrendik. Sevmeyi,gülmeyi ve terk etmeyi öğrettin bana,yaşamın sevince anlam taşıdığını gösterdin…

Sevdim seni !
Can verip yollara düşecek kadar,
Kimsenin gücü yetmeyeceği kadar sevdim.

Uykularımızı paylaştık seninle,bir gece değil gecelerce uykusuz kaldık.
Aşkımız için zamansız sevdik birbirimizi,umarsız,çıkarsız,yalansız…
Dünyalara sığmayacak aşkımızı küçük yüreklerimize sığdırdık,
Ayrılıklarımızı yaşanmamış saydık,
Öyle ki hep birlikte olmalıydık.
Sözler verdik birbirimize tutamayacağımızı bile bile…

Sonra ayırdılar bizi;
Kimseler düşünmedi ! seni,beni,sevgimizi.
Sensiz hayat yoktu.
Söz vermiştim sana,sevdama söz…
Yaşayamazdım…bu sevdayı içime gömüp,seni bırakamazdım.
Aldırış etmedim kimseye ayrılmadım senden.
Sonra sen istemedin beni,sevdamın taşıyamayacağı sözler söyledin,bu aşkı hançerledin…sevdiğim ne yapar bile demedin,ama ben bıkmadım…

Şimdi ise ayrılığımızın en karasında kara sevda oldu sevdam.
Sen belki unuttun,ama ben unutmadım,unutamadım.
Yeniden başlamak için çok çabaladım,olmadı,nafile…
Sadece DÜŞLERİMDE KALDI SEVDAM…

Şimdi sen yaşıyorsun,beni öldürdün,yüreğinde bana ait bir iz bile yok.
Hatırla söz vermiştik sevdamıza,yaşadıkça bu aşkla beraber olacağımıza…
Yalanmış oysa…gittin hayatımdan ama sevdan hep benimle.
Bir gün üstümde çimenler bittiğinde bile sevdan yaşıyor olacak.
Beni umut kurşunuyla vurdun ! ama onu öldüremezsin…
Çünkü;sevdaya kurşun işlemez gülüm…

[VaGrAnT_AdAnALı]

Sence bir sebebi varmıdır tüm bunların;

Gökyüzünü kaplayan kapkara bulutların yağmuru getirmesinin,dayanılmaz olan sevgime bazen karşı koyamamamın..
Yanımda olamamanın,herşeye rağmen bazen kabulllenemememin..

Sensizliğimi başkalarının yanında bir başkasıyla gidermenin ;

Bence vardır sevgili,tanrı bile gerketiğinde yağmurları gönderdiğine göre,sevginin sevgime karşı cıkmasını da anlıyorum sanırım artık...

Anlıyorum galiba bazıları çok sevsede bazılarının onların toprağına yalnızca yağmur olabileceklerini,herşeyi yerle bir edip,çekip başka toprakları yıkmaya gideceklerini anlıyorum galiba ..

Sadece seni izlemekle yetinmem gerektiğini,zalimce süzülen damlalarının altında sana baş kaldıramamamın imkansızlığını,seni çok özlediğimde avucuma yağabildiğin kadar,süzülen parmaklarım arasında tutamadıgım gibi seni özlemeyi öğrenmem gerektigini ..

Soğuk bir akıntının altında titreyen ellerime aldırmadan sana; "üzgünüm seni böyle delice, böyle imkansızca sevebildiğim için......" diye haykırabildiğim anları bile ....

İçindeki sevgisizlikten son buldugun nefretin olabilmek,yağacak olan yağmurlarının tek bir damlası haline gelebılmek,bir parçan olabilmek isterdim...

Beni buralarda unuttuğun günden beri,kendimin bile ötesindesin...

Yokluk nedemektir sence?Benim için yokluk;bir martının kanadının altını kıskanmak,dalgaların kayaları nasıl acımasızca dövdügünü görebilmek ve keske diyebilmek; keske varlığınla benide taşa cevirip günler geçtikçe yok edip eritseydin diyebilmek...

Yokluk,senin yokluğun; penceremden dışarı baktığımda yine yağacak olduğun tepemdeki bulutlara uzanabilmek,öfkeni tatmak!!

Yokluk artık senin sahip olabildigin,bende tükettigin herseyin.....

Sendeki Yokluğum olabilmek isterdim.....

[VaGrAnT_AdAnALı]

bir bakışın kudreti bin lisanda yoktur

bir bakış bazen şifa, bazen zehirli bir oktur...

bir bakış bir aşığa neler neler anlatır

bir bakış bir aşığı saatlerce ağlatır...

bir bakış bir aşığı aşkından emin eder

sevişenler daima gözlerle yemin eder...

[VaGrAnT_AdAnALı]

Yürüyorum
Koyu bir kederdeyim
Bir gecenin tam ortasında
Bir yağmurun en dolusunda
Ölüme yenik
Ölüme tutsak
Elim ayağım çıplak

Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum
Tanımadığım bir yerdeyim
Adımdan çok uzakta
Belki kötü bir tuzakta
Patlamaya hazır mayın misali
Fena halde beklemekteyim
İçim zehir zemberek
Bilmem ki yaşamak mı yoksa ölmek mi gerek

Yok, yok aslında bu değildi benim düşündüğüm
Kendime şaşmaktayım
Deniz uzak yolum kördüğüm
Kendimle savaşmaktayım

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum
Vahim bir yalnızlıktayım
Rüzgarda bahar gülü gibi savruluyorum
Dudaklarımda asi bir küheylan çığlığı
Yıldız alacasında görünmez böceklerin belli belirsiz ıslığı

Ah,ah
Kim bilir bu kaçıncı yanılgım
Bilmem ki nasıl anlatmalıyım
Aklımda,aklımda hani o birini bırakıp diğerine koşan
Ya yanlış anlaşılan ya da bundan hoşlanan
İnce uzun kız çocuğu
Boynunda kendi elimle taktığım küçücük nazar boncuğu
Sırtında da kahverengi gocuğu
Bakışları ürkek, gözlerinde hep aynı buğu

Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum
Karanlık bir aydınlığa çıkmaktayım
Burnumda kokusu,kulağımda beraber gezdiği insanların uğultusu
Azala azala çoğalmaktayım
Benim sanki bu sokakların yürüyen tek yolcusu

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum
Yürüyorum, arkamda bırakıp yürüyorum
Yürüyorum, yürüyorum, yürüyorum

Kerem Alışık

[VaGrAnT_AdAnALı]

Karanlıkta yürüyen benim ve bunlar benim düşüncelerim...

Yüreğimin cesedi gözyaşlarımla gidiyor sonsuza zamansızca ebediyen ....

Aklımı kaybettim benliğimin içinde nereye sıkıştını bilmeden..

Anlamsızca aramak belkide neyi aradığını bile bilmemek yada bilmezlikten gelmek..

Yokluk böyle kaybettiriyor olsa gerek benliğimi, zaman bazen beni şaşırtsada,duyduklarım gördüklerim sadece karanlık aydınlıkta gördüğüm bu...

Karanlık neyin sebebi?Neyden yadigar sürüklenen cesedime .

Anlayamazsın asla anlamıyacaksın...Düşüncelerim beni kullanmadan bir gün geçmicekmi..

Sen benim yüregimden başka ne alabilirsinki ...
Sen hangi değerlerinden bahsediyosun..

Ben senin istediğin beni kaybettim bulamıyorum mutlumusun..

Şuursuz benliğim şimdi gülebiliyomusun ?

Sevgi olmadan sahte dünyanda neyi bekliyodunki niye için acıyor..

Sonum buydu sen ne tahmin ediyodun?

Şimdi içim boş acımıyor hiç bi şekilde..Ben ben olmaktan çok, herkes oldum sayende..Herşeye karıştı yüreğimin aciz cesedi ..


Anlayamazsın...Asla anlayamıcaksın ve sen olmayan ama oldunu sandığımız zaman artık yoksun ...

Var olsan da yoksun..seni düşünen kim varolduğunu sanan hiç bir şey yok..

Karanlık ve içi boş ben dışında...

Ben kaçarım, ben gizlenir ve susarım sana karşı. Asla anlayamazsın beni ve dünyamı SEN!!


Düştüm ellerinden dikenli teller arasına..
Düşümün adı sendin oysaki....
Düşün ki ne çok acıdı yüreğim...

--alıntı--

[VaGrAnT_AdAnALı]

ne sağnaklar görmüşüz,
yarılan gökyüzünden
alnımız yıldırımlarla ağmış..

ne rüzgarlar çınlamış bağrımızda,
coşkusundan kırılmış kaburgamız..

dişlenip kayaları ne ateşler yakmışız,
aşmışız ne zifir uçurumlar..

...yine de ürkütmeden öpmüşüz bir ceylanı gözlerinin yaşından..

...incitmeden tutmuşuz ağzımızda yorulan kelebeği..

şimdi asmalardan korukların tadı silinmiş..

sesimizde sendeleyen bir keder..
uykusuzluk serin serin sızıyor acıyan tenimizden..
ziyanı yok,
nasıl olsa gönlümüzde aşkın yeri çok derin...

ne azgın canavarlar üstüne yürümüşüz
bir demet çiçek için..
neyimiz var neyimiz yok vermişiz bir narin dilek için..
yıllarını taş duvara örmüşüz ömrümüzün
bir hırçın yürek için!..

şimdi çevremizde yosunlaşmış sessizlik,
yabanıyız gittiğimiz her şehrin,
çiğdemsiz,
kükremesiz..
kimsecikler sezmiyor boynumuzdan didişen örümceğin zehrini..
ziyanı yok,
nasıl olsa nabzımızda durulanır yaşamanın iksiri...

ne güzel sevmişiz,
ağzımızda mavi bir tat kekremiş..
ne sızılar sarmışız yumuşacık öpüşlerin çığlığını kuşanıp..
şafaklar tutuşkunu şarkılar yuvalanıp
ne mintanlar yırtmışız!..

şimdi usulcacık ürpersek
kara gece uykumuz kaçacak kadar delik ..
üstümüz çimensiz tepeler gibi bereketsiz,
örtüsüz,
serin..
ziyanı yok,
nasıl olsa gönlümüzün çayırları ipekten,
bakışımız lekesiz!!..

ne masalar düzmüşüz kıvrımları gümüş,
kakmaları sedeften..
ne milyonlar yanından başeğmeden geçmişiz,
huyumuz değişmemiş!..
hayatımız günbegün çarpışarak yaşanılan sırların ürünüdür..

şimdi kar altında avcumuz, avurdumuz ilaçsız..
ıssızlaşmış sabahlar, yoksunluk arsızlaşmış..
kaçışır yolumuzdan gölgesini de alıp o şaklabanlar
inildesek açlıktan;
ziyanı yok!!!
nasıl olsa gönlümüzün dağı taşı altından!!!

ne devlerle dalaşmış kanımızı göstermeden silmişiz..
ne kudurgan günlerde elimizi dost eline
titremeden vermişiz...
bir ömür seğirtmişiz bir nefes beklemeden..

şimdi nice anışların dudağı üşüyen bir çocuk kadar uçuk,
nicesi el sıkışların sahtekar çıkmış..

- bizi eşkiyalar soymamış abi

..... muhabbet yıkmış!

Nihat BEHRAM

[VaGrAnT_AdAnALı]

ŞAHLANAN SABAHLAR

Sabah güneşinde gülüşün vardı
Bil senle şahlandı o sabahlarda
Vuslatın yolunda gelişin vardı
Gül senle şahlandı o sabahlarda

Sabah sensin diye, güneşler doğdu
Bu kalbim sen diye güneşi sağdı
Her sabah yoluma gülüşün yağdı
Yol senle şahlandı o sabahlarda

Bence gözlerinde doğardı güneş
Ruhum ruhun ile olurdu özdeş
Sen varken içinde titrerdi ateş
Yel senle şahlandı o sabahlarda

Hüzün gecesinden, hep sana erdim
Senli sabahlarda umut var derdim
Her şarkıya senin adını verdim
Dil senle şahlandı o sabahlarda

Geceler cüceydi, sabahlar devdi
Yorgun mızrabıma yüreğin evdi
Sazım sabahları sen diye sevdi
Tel senle şahlandı o sabahlarda


ŞAHLANMAZ SABAHLAR

Gittin ya sen artık sabahlar soldu
Güneşin önüne bulutlar doldu
Diz çöktü bu garip kalkamaz oldu
Kul artık şahlanmaz bu sabahlarda

Gül bülbüle küstü, aşk öksüz kaldı
Sevda sele döndü, kalp garip saldı
Hasret denen hırsız, umudu çaldı
Hal artık şahlanmaz bu sabahlarda

Nedenler niçinler, cellâda döndü
Şu gönül bahçeme zemheri indi
Hasretin kışları baharı yendi
Dal artık şahlanmaz bu sabahlarda

Gönül sanki kaldı yemen çölünde
Lal kalıcı oldu gönül dilinde
Sensiz çiçek açmaz sevda gölünde
Göl artık şahlanmaz bu sabahlarda

Sabahlar kayboldu güneşler doğmaz
Hasret kurağına vuslatlar yağmaz
Söndü aşk ateşi, bir daha ağmaz
Kül artık şahlanmaz bu sabahlarda

--alıntı--

[VaGrAnT_AdAnALı]

Her sabah hüzünle karışık bir umut var içimde. Sensizlğin hüznünü, yeni bir günün seni getireceği umuduyla bastırıyorum. Her doğan gün yeni bir umut, yeni bir arayış benim için. Belki sana kavuşacağım zamana bir gün daha yaklaşıyorum, bugün değilse yarın... Kimbilir belkide yalnızca kendimi avutuyorum. Gittiğinden beri hep yalnızlık şiirlerine takılıyor gözüm. Bir başıma değilim sensizlikten yalnızım.

Terk edilip gitmek en çok nasıl koyar insanı bir ben bilirim. Gitmelerin gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri, en koyu özlemleri... Senin gidişin bişr ateş gibi çöktü yüreğime. Hiç bir yağmur yetmedi içimdeki hasret ateşini küllendirmeyi. Hiç bir sevgi yetmedi senin özlemini gidermeyi. Ben her sabah beni sana götürecek yollarda yürüdüm, senin duyacağın şarkıları söyledim yalnızca. Ve gelmeyişinin her akşamında aslında doğduğunu hiç anlamadığım güneşle beraber ben de battım bir kez daha...

Geceleri hep uyudum, uyudum; gün boyu çekdiğim hasreti rüyalarımda biraz olsun giderebilemk için. Her şeye iyi gelen yaraları iyileştiren zaman hiç bu kadar açıtmamıştı yüreğimi. Bin bir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz oldu. Benim günümde gecemde karanlık şimdi. Ne ay uurluyor gecelerimi ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor. Elimde kaldı umutlarım.

Sensizlik öyle kötü bir yara oldu ki artık., içimde öyle büyük bir boşluk açtın ki, bir gün olurda geri dönersen kendi yaptığın boşlupu sen bile yetmeyeceksin. Orası hep bomboş paramparça kalacak. Büsbütün çam kırıklarıyla kaplı kalbim. Ne zaman seni düşünsem, seni hatırlatacak en ufak bir şey görsem o kırıklarla dolu yeri batmaya başlıyor yüreğime. Artık sabahları yalnızca hüzünle uyanıyorum. Hiç bir şey beklemiyorum günden. Seni bile.

Varlığında sensizliği yaşamaktansa içimdeki boşluklarla, kırıklarla, boş umutlarımla sensizken alışırım, alışmaya çalışırıyım yokluğuna...

--alıntı--