***İşte size çeşit çeşit mektup***

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Dünyanın sesini duyabiliyor musunuz? Hiç aşık oldunuz mu? Siz misiniz, orda mısınız, yaşıyor musunuz? Hani sihirli saatleri vardır ya yaşamın; bir ihtimal her sabah pencerenizin kenarına gelen ve sizi uyandıran güvercinin kanat seslerinde saklıdır saniyeleri, bir ihtimal sonbaharın her gelişinde yapraklarını yerçekimine teslim eden kestane ağacının yalnız fakat bir o kadar mağrur duruşunun kişisel direnişinde! Kim bilir muhtemelen, saniyelerini çıkartıp dakikalarına ekleseniz ucundan da olsa yakalayabilirsiniz yaşamın sihirli saatlerini. Bülbülde olabilirsiniz gül de. Aşk yanı başınızdadır çoğu vakit, dikkatli bakılacak bir çift gözde; belki dünyanın sesinde, belki de sıra sizde!

Bülbül güle sevdalı ama gül çok nazlı. Bülbül bekler gülün yollarını, gül hiç mi hiç olmaz oralı. Bülbül bir adım atar gül iki adım kaçar. Bülbül aşıktır güle, gül ise malum. Bilindik hikayelerin yazılmayan kelimelerinde ve yazılan aşkların bilinmeyen hikayelerinde o da meyillidir bülbülün gönlüne. Zamanın ötesinde ve ararken sonsuzluğun sorularına en ümitli cevapları, yaşam tüm heybetiyle sunar hiç bitmeyecek yarınlarını biz insanlara. Ah çekeriz işte o anda, ah bir de gülün şu dikenleri olmasa...

Bülbül güle dedi ki: ”O kadar çok merak ediyorum ki seni. Kim bilir şu an ne düşünmekte, ne yapmaktasın? Aşkım sonsuz. Hadi aç kapılarını gönlünün bana. Anlat sırrını usulca, aydınlat sana giden karanlık yolları, bana bir yol göster; yani dedim ya, belki de demedim ama demek üzereyim, seçenek koy önüme. Beni sen yap güneşli aşk mevsimlerinde. Umutsuzluğuma biraz yarın biraz, biraz belki, elin değmişken biraz da ümit ver, şöyle tek bir silkinişte dağıt puslu tahminlerimi sonra da aç kapılarını gönlünün, yavaşça anlat sırrını bana!’’
Gül bülbüle cevap verdi: ’’Benim sırrım sende saklı. Eğer beni seveceksen olduğum gibi sev. Benden bir şey bekleme, ihtiyaç duyma sevgime. Karşılıksız sev. Sen bülbülsün ben gül. Gönlüme güven olmaz ki. Bir bakarsın yanı başındayım, bir nefes kadar yakında; bir de bakarsın çoktan gitmişim uzaklara, bir acı kadar gerçek; kendi yalnızlığımdayım...’’

Bülbül güle yalvardı adeta: ”Dur gitme! Eğer gidersen, sen gidersen o kadar anlamsızlaşır ki her şey. Bak oldu ki gittin diyelim, ama gitmezsin, olmaz ya gelmeyeceksin bir daha, ama gitmedin ki, bir düşün bakalım nasıl çekilir sabahları bu şehrin, nasıl söner neon ışıklı sokak lambaları bir anda, bir anda nasıl ıssızlaşıverir en kalabalık caddesi ve nasıl esmez yeni yaşamlar getiren rüzgarı. Bir düşün bakalım ben ne yaparım sensiz. Her anımda bir sen, her sende bir ben gizli; hayır gidemezsin! Eğer gidersen, sen gidersen sonu gelir kelimelerimin. Gitme...’’

Gül sevdalı ama kararsızca: ’’Sen misin bunları söyleyen bana. Gerçek misin acaba? Beni ne kadar tanıyorsun. Aşksa eğer bu sonuna kadar gider misin?Düşünmeden, korkusuzca seveceksin. Anlamıyor musun hala, benden yar olmaz sana. Ne istersin, neden karıştırırsın aklımı? Vazgeçmiyorsun hala, o kadar mı güçlü aşkın. Sen nereden çıktın?’’

Bülbül son bir umutla: ’’Herhangi bir saati paylaş benimle. Anlatayım sana o zaman her şeyi. Sadece dinle beni, cevap vermesen de olur boşuna yorma kendini. Issız *******de yıldızlara nasıl hükmettiğimi dinle mesela, nasıl adını yazdığımı gökyüzüne ve sabah olunca görmeyesin diye nasıl sildiğimi gece bulutlarının yardımıyla. Sesini duyunca nasıl geride bıraktığımı sabahsız günleri ve nereye ne için gittiğimi öğren. Cevap vermesen de olur sadece dinle beni.’’

Gül cevapladı son kere: ’’Boşuna yorma kendini. Ben aşkımı sözcüklerin ulaşamadığı yerde yaşarım. Bana anlatma bana bak: Bazen tek bir bakış, binlerce kelimeden daha etkilidir ve asla emin olamazsın hiçbir şeyden, çünkü gerçeğin rengi gridir. Gerçeksen eğer devam et beni sevmeye. Hem bak hala gitmedim, gidemedim...’’

Aşk yanı başınızdadır çoğu vakit. Bülbülün sonsuzca yalvarışında ve gülün bilinmez sevdasında çıkar karşınıza. Dünyanın sesidir aşk! Eğer istiyorsanız, duyarsınız. Zamanın ötesinde ararken sonsuzluğun sorularına en ümitli cevapları, yaşam tüm heybetiyle sunar size hiç bitmeyecek yarınlarını ve bülbül misali ah çekersiniz o anda: ’’Ah birde gülün şu dikenleri olmasa...’’

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Sana nasıl anlatsam bilmiyorum. Ama bildiğim tek ama tek şey seni delicesine çok sevdiğim. Seninle öyle bütünleştim ki ayrılmak değil kopamıyorum senden. Ne seni bırakabiliyorum; ne de kendimi hiçe sayıyorum. Bunların ikisini de yapamıyorum. Çünkü artık düşünemiyorum. Kafama, benliğime o kadar yerleşmişsin ki; seni oradan çıkartmak olanaksız. Belki kendimi küçük düşürüyorum ama sevgide küçük düşme söz konusu olsa bile seve seve senin için her adımı atarım. Seni o kadar çok sevdim ki artık aşkım senden bile öte. Seni sevdiğimi dağlara, taşlara kısacası her yere; bütün kainata haykırmak istiyorum Seni Seviyorum!!
Bu kelime topluluklarını defalarca senin için ama yalnız senin için tekrarlayabilirim. Biliyor musun; seni sevdiğimden beri artık çevremdeki her şey gözüme daha güzel daha hoş ve de daha ümit verici gelmeye başladı çünkü onlar bana seni hatırlatıyor...
Dağlar gibi sende içimde çok büyük tutunulması zor bir yerdesin. Tepeler gibi sende içimde ulaşılması z orsun. Zirveye sadece bir kişi çıkar senin yaşamında; işte o da ben olmak istiyorum zirvede tek ben; BEN VE SEN...
Su gibi berraksın ama içimdekileri de alıp götürüyorsun,yol gibi senin de sonun yok; yani seni sevmenin sonu yok... Bu böyle nereye kadar sürer bilemem tabi. Bunu ben belirleyemem; ama şunu bil ki seninle ölüme bile varım..!
Sensiz geçen bir gün değil bir saniye bile düşünemez oldum. Sen benim; benliğim, varlığım, hayatım, geleceğim, çılgınlığım, sevincim, mükemmelim, sevdiceğim kısacası her şeyim her şeyimsin... Sensiz bir hayatın oksijensiz yaşamdan farkı yoktur. Aldığım nefes içtiğim su yürüdüğüm yol her şeyde sen ve senden izler var.
Seni seviyorum ,Seni seviyorum,Seni seviyorum,Seni seviyorum,Seni seviyorum...
Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var bütün
çiçeklere degişmem. Bir ışıgı var, bir rengi var seni özlemenin
anlatılmaz
Verdigin bütün acılara dayanıyorsam; seni özledigim içindir.
Beklemenin korkunç zehiri öldürmüyorsa beni; seni özledigim içindir.
Yaşıyorsam;
içimde umut varsa, yine seni özledigim içindir.
Seni bunca özlemesem;
bunca sevemezdim ki !"
Sevgilim özlüyorum seni.. Bir balta indirildi, içimden bir ağaç köküyle devrildi. Gözlerimden akan yaştan belli değil mi, içim kanıyor. Özlem bir bulut gibi sarıyor beni, kuşatıyor . Seni sevmek bir sonsuzluk gibi büyüyor içimde. Haftanın her gününe, geçen her saate senin adını verdim. Senin adınla başlıyor mevsimler, yıllar sen varsan içinde, geçerli...
Özlem bir yağmur gibi yağıyor üstüme. Damlalar yüreğime vuruyor. Gecenin karanlığında bir başınayım.Uykularım bölük pörçük. Bütün rüyalarımda sen.. gözlerim kapanır kapanmaz gözlerin yaklaşıyor. Sonra bir rüzgar alıp seni, benden uzaklara götürüyor.
******* boyu sabahlayıp uğruna, boşluğa düştüğüm sevdiğim, bir tanem, gözbebeğim.. Yüreğimden mühürlendim sana.. Şiirler havalanıyor kuşlar gibi, şarkılar ağlıyo r yokluğuna.. Sevgilim hayatı sende buldum ben, tükenirsem sen tüketirsin beni.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

ellerine saglik kanka


Özlemin alev alev yandığı saatler bunlar.Gün çekiliyor,ay parlıyor.Haydi geleceksen şimdi gel.
Umudunla,yüreğinle ,sevdanla gel, yık karanlığımı.Hayata dair kötü olan ne varsa yık onları, beni yeni umutlara sürükle.
Aşkın en koyusuna en tutkulusuna götür beni.

Bin yıldır bekliyor gibiyim seni. Bin yıldır karanlık bir odada tek başıma oturuyorum sanki.
Kim girip çıkmışsa hayatıma, kim talan etmişse yüreğimi hepsini silmek için gel. Bir tek sen kal içimde.
Seni bileyim bundan sonra.Sevdan yetsin bana.Senin aşkınla yaşamak istiyorum artık, öyleyse gel bekleme gel.

Seninle olmak, seni duymak, seni görmek, seni anlamak, seni yaşamaktarifsiz sevinçler yaşatacak içimde biliyorum.
Bu yüzden sesleniyorum sana.Dallarımdaki kurumuş yaprakları tek tek temizlemek için istiyorum artık.
Gelişinle yeniden yeşermek, yeni yapraklar aşmak istiyorum. İster haber ver, ister verme, gel bekliyorum.

İstanbul'u sokak sokak geçip gel. Her sokakta kendi izini göreceksin, şaşırma.Nereye gittiysem senide götürdüm
yoktun; ama, yanımdaydın. Hep yüreğimde, hep aklımdaydın.Seni İstanbul'suz, İstanbul'u sensiz düşünemedim.
Gel bu kentin tarihine en ölümsüz sevdayı yazalım.Nice aşka mezar olmuş İstanbul, bu kez kabul etsin yenilgiyi.
Haydi gel biz İstanbul olalım.
Korkma gel, başkalarında gördüğün ihanetler, iki yüzlülükler, bitmek bilmeyen acılar yok bende.
İlk kez bırak kendini kaygısızca. yarını düşünmeden ' ya sonra ' demeden gel.

Bak günler anlamsızca geçip gidiyor.Oysa ömür dediğin şey üç günlük. Birlikte ve severek tüketmek varken günleri,
böyle koyu karanlıkta kalmak niye? Gel haydi sensiz geçen günlere bir yenisini daha eklemek istemiyorum.
Özlem yanıyor alev alev. Özlemin ateşini söndürüp aşkın ateşini yakmaya gel. Bekleme artık, geleceksen şimdi gel.
Gel ki... Adın eksilmesin dilimden...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Veda Mektubu... .:.
Çağımızın tartışmasız en büyük yazarlarından biri olan Gabriel Garcia
Marquez yakalandığı lenf bezi kanseri nedeniyle sağlık durumu kötüleşmiş
ve inzivaya çekilme kararı almış , yakın dostlarına bir veda mektubu
göndermiş.
Yazarın mektubu, değişik dillere çevrildi ve internet üzerinden yayına
verildi. İste usta yazar Marquez'in duygu yüklü veda mektubu:

* * *
Yazarın Veda Mektubu...

''Tanrı bir an için paçavradan bebek olduğumu unutup can vererek beni
ödüllendirse, aklımdan geçen her şeyi dile getiremeyebilirdim, ama en
azından dile getirdiklerimi ayrıntısıyla aklımdan geçirir ve düşünürdüm.
Eşyaların maddi yönlerine değil anlamlarına değer verirdim. Az uyur, çok
rüya görür, gözümü yumduğum her dakikada, 60 saniye boyunca ışığı
yitirdiğimi düşünürdüm.

İnsan aşktan vazgeçerse yaşlanır. Başkaları durduğu zaman yürümeye devam
ederdim. Başkaları uyurken uyanık
kalmaya gayret ederdim. Başkaları konuşurken dinler, çikolatalı
dondurmanın tadından zevk almaya bakardım.
Eğer Tanrı bana birazcık can verse, basit giyinir, yüzümü güneşe çevirir,
sadece vücudumu değil, ruhumu da tüm çıplaklığıyla açardım.

Tanrım, eğer bir kalbim olsaydı nefretimi buzun üzerine kazır ve günesin
göstermesini beklerdim. Gökyüzündeki aya, yıldızlar boyunca Van Gogh
resimleri çizer, Benedetti şiirleri okur ve serenatlar söylerdim.
Gözyaşlarıyla gülleri sular, vücuduma batan dikenlerinin acısını
hissederek dudak kırmızısı taç yapraklarından öpmek isterdim.

Tanrım bir yudumluk yasamım olsaydı...
Gün geçmesin ki, karsılaştığım tüm insanlara onları sevdiğimi söylemeyeyim.
Tüm kadın ve erkekleri, en sevdiğim insanlar oldukları konusunda birer
birer ikna ederdim. Ve aşk içinde yasardım.
Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış
olduğunu anlatırdım. Çünkü insa n aşkı bırakınca yaşlanır.
Çocuklara kanat verirdim. Ama uçmayı kendi başlarına öğrenmelerine
olanak sağlardım. Yaşlılara ise ölümün yaşlanma ile değil unutma ile
geldiğini öğretirdim.

Ey insanlar!
Sizlerden ne kadar da çok şey öğrenmişim.
Tüm insanların, mutluluğun gerçekleri görmekte saklı olduğunu bilmeden,
dağların zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim. Yeni doğan küçük bir
bebeğin, babasının parmağını sıkarken aslında onu kendisine sonsuza dek
kelepçeyle mahkûm ettiğini öğrendim. Sizlerden çok şey öğrendim. Ama
bu öğrendiklerim pek ise yaramayacak. Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim.
Mutsuz bir şekilde...

Artık ölebilir miyim?..

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Vakit, gecenin sonsuz karanlığına bürünmüş. Binbir sıkıntı sarmış benliğimi. Bir yudum su diye inleyen hasta gibi muhtacım seninle konuşmaya. Nerdesin? Uyur musun şimdi? Arasam, bir sıcacık merhabana ihtiyacım var desem; ne dersin? Kızar mısın düşüncesini aklımdan geçirmek istemiyorum.Çünkü dostumsun diye biliyorum.Elbette arayacaksın, dediğini duyar gibi oluyorum.
İçimi acabalar sardığında senin sevgi dolu gözlerini görebilsem nasıl rahatlayacağım, ama yoksun. Varlığınla beni nasıl sarıyorsun, bir bilsen. Maddeden ötesin. Hani pamuk şekeri vardır, yediğin an tadı damaklarına yayılır ama anında yok olur. Sen sakın yok olma, sevgi tadında yaşa. Beni ben yapan her ne varsa, sende de bunları gördüğüm için mi bu kadar bendesin? Bence sen, varlığındaki değerlerle sensin, bence sen ruhuma uzattığın kementle varsın. Acımdasın, sevincimde, gözyaşımda, uzanan elimin sıcaklığındasın. Uzaktayken nasıl yanımda olabiliyorsun?
Mutluluktan uçacakken seni aramak ve sevincimi paylaşmak istiyorum. Acımda ben seni arayamıyorum, yalnızlığın kalın kabuğuna çekilmek ve unutmak istiyorum dünyayı, insanları. Ama sen... sen bırakmıyorsun. O derin dehlizde karanlıklar içinde bir ışık var, o ışığa doğru bilinmez bir neden çekiyor beni. Gözyaşlarım çiçek oluyor yüzümde ışıkla. Ve ellerimde çiçeklerle çıktığımda karşımda seni buluyorum. Kimsin sen?

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ben hayatım boyunca hep sewdiğimi sanmıştım.bunu sen hayatıma girince anladım.sen geldiğin günden itibaren düne ait ne varsa silindi gitti aklımdan.çünkü sana aşık olmuştum.çünkü ilk defa kalbim böyle delicesine atıyor ve ilk defa birisini kıskanıyor sabahlara kadar onu düşünmekten uyuyamıyordum
sen geldikten sonra başladı tüm güzel şeyler.sen varsın diye artık kötü olan şeyler bile güzel geliyordu gözüme.çünkü sen benim hayata bakış açımı değiştirdin.gerçektende mutlu olabileceğimi öğrettin bana..çünkü sen bana tekrardan yaşamanın güzelliğini öğrettin bana.bende karşılığında aşkımı verdim sana,yüreğimi verdim sana...
Aşk sendin,sen yüreğimdin..kalbim her atışında senin tek hecelik ismini fısıldardı.bunu senin anlamanı beklerken sen anlamadın sana olan aşkımı,inkar ettin sewgimi.haketmişmiydin bunuböyle derin bi aşkla sewilmeyi haketmişmiydingeç kalmış bi soru bu.artık herşey için çok geç ben seni sewiyorum ama sen yoksun.aşık oldum bir kere.bu sewgi bu aşk ben yaşadığım sürece hep benimle.yemin ederimki hep benimle...
Yüreğimi teslim etmemiş olsaydım "aşk"olmazdı bunun adı.hep böyle yaşadım aşkı ben.ne verirsem ne alırımsorularını soranlardan olmadım hiç..olmamda..senin için attı yüreğim,bunu söylemektende hiçbizaman korkmadım bak hala söylüyorum""SENİ SEWİYORUM BALIM""...haykırdım herkese seni sewdiğimi,dünyadaki bherkes bilsin istedim sana olan sewgimin ölümsüzlüğünü...herkes duydu ama bi sen duymadın sesimi bi sana anlatamadım...bi sana duyuramadım.belkide anlamak istemedin.korktun belkide sewgimin büyüklüğünden...

umutlarımı verdim sana ,hayallerimi verdim.bi gelecek düşledim seninle hatamıydı
yüzük istemem hatamıydıaşkım hep yanımda kal ne olur neolur hiç bitmesin diye haykırışlarım hatamıydıYarım aşkları,kaç kovala oyunlarını ,göstermelik kolpa dargınlıkları bırakıp bi kenara,bugünü dolu dolu yaşarken,yarına dair umutlar besledim hep...hepsinde"sen" vardın.sensiz olmayacaktım.ASLA OLMAYACAKTIM...

Oğlumuz en az senin kadar yakışıklı,kızımız ise en az benim kadar güzel olacaktı.bugünüde yarınıda seninle yaşayacaktım...bu hayatta ne olacaksa iyi yada kötü birlikte karşılayacaktık.birbirimize güç vericektik,hayata karşı direnme gücünü birbirimizden alıcaktık...

hayatımı verdim sana ."can "deseydin onuda alırdın benden.gözümü bile kırpmazdım.sewdiğine dokunduğunda "ölsem umrumda olmaz"demek diilmidir aşk
bunu demiyorsan eğer neden yaşayasın aşkı

bütün bunlar yetmedi sana biliyorum.yetseydi eğer şimdi sana bunları yazıyor olmazdım.seni suçlaığımı sanma.ben suçu kendimde arıyorum.belkide küçücük bişey yeterli olucaktı beni sewmen için..aslında beni sewdini debiliyorum bütün bu gitmelerin korkaklıından..gönüllüydün yoldan çıkmaya,çıktında..sonunda acı çeksemdekabullendim gitmeni.şimdi benim sana verebildiklerimden daha çok şey verebileceğine inandığın insanların yanına git...

herzaman mutlu ol hayatım.kalbin benim için değil bi başkaları için atıyor olsada her zaman mutlu ol hayatım..şimdi yoksun yanımda biliyorum olmayacaksında...çünkü yüreğinin sesini dinledin ve oraya yöneldin.ama ben seni yaşadım seni yaşıyorum ve seni yaşayacağım...

hergün güneş senle doğdu senle battı.ben her doğan güneşe senin adını verdim.ve herzaman böyle olucak.sen varmışsın gibi yaşayacağım senden tek ricam beni ve yaşadığımız ogüzel günleri unutma....ben seni herşeyden çok sewiyorum...

BİLİRSİN BENİ VEDA ETMEM BEN BU AŞKA....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

BANA YAŞATTIKLARININ TÜM SORUMLUSU BEN DEĞİLDİM ELBET...
ARAMIZDA Kİ YOLLAR, MESAFELER DE DEĞİLDİ...
SENİN BANA OLAN SEVGİNİN YETERSİZLİĞİYDİ...
SENİN AŞKIN YENİK DÜŞTÜ MESAFELERE...
İÇİNDE YAŞADIĞIM BU BOŞLUK BİLİNMEZLİKLERE DOĞRU SÜRÜKLÜYOR BENİ...
ÇEKTİĞİM BU ACI, YÜREĞİMDEKİ HASRET, GÖZÜMDEKİ BU YAŞLAR BÜTÜN GİZEMİNİ YİTİRİYOR...
AMA SENİ HERŞEY RAĞMEN SEVMEYE DEVAM EDİYORUM...
BUNU NEDEN YAPIYORUM, BUNDAN NASIL VAZGEÇERİM BİLMİYORUM...
MASAMDA DURAN RESMİNLE, BANA ALDIĞIN ÇİÇEKLERLE VE HAFIZAMDAN SİLİNMEK BİLMEYEN ANILARINLA SENİ HER GÜN TEKRAR TEKRAR YAŞIYORUM...
SANA HER GÜN BİR KEZ DAHA AŞIK OLUYORUM, ÇÜNKÜ BENİM YAŞADIĞIM BU SEVDA SENİN DEĞİL...
BENİM GÖZÜMDE YÜCELTTİĞİM,BAŞKA DUYGULARLA BESLEDİĞİM SENİN YALAN AŞKIN...
BEN HALA SENİN YALAN AŞKINLA YAŞIYORUM...
YALAN OLDUĞUNU BİLE BLE BEN HALA SENİ YAŞIYORUM...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

KAÇMAYA ÇALIŞTIĞIM ZOR ZAMANLARDA BULDUM SENİ...
BİR IŞIKTIN SEN BANA, KARANLIKTAN AYDINLIĞA GİDEN...
ELİMDEN TUTUP DOĞRUYA SÜRÜKLEDİN, HATALARIMLA DOĞRULADIN BENİ...
EN KÖTÜ ANLARIMDA ŞEFKATİNE SARILDIM,HİÇ SORGUSUZ SARMALADIN BENİ.
YAŞAMIŞLIĞIN VERDİĞİ SÜREÇ BANA SADECE "SENİ" GETİRDİ VE BEN ŞİMDİ SENDEN GERİ KALANLARLA YAŞAMAYA ÇALIŞIYORUM...
ZAMANIN GETİRMESİNİ DİLEDİĞİM TEK ŞEY SICAKLIĞIN ; OYSA, YOKLUĞUN YANIMDA.BUZ GİBİ,ÜŞÜTÜYOR BENİ...
HÜCRELERİMİN DONDUĞUNU HİSSEDEBİLİYORUM...
TEK ÇAREM SENSİN...
BU SOĞUK, DONDURUCU İKLİM SANA AİT OLAMAZ, BİLİYORUM...
SANKİ RÜZGAR MÜDAHALE EDİYOR YÜREĞİNE...
KAYBOLMUŞLUK HİSSİ KAPLADIĞINDA DÜŞÜNEBİLİYORUM BUNLARI...
YIPRANMIŞ BİR HAYATIN, BIRAKTIĞI KÖHNE DUYGULAR GİBİYİM...
İÇİMDEKİ YARA GÜNDEN GÜNE DAHA ÇOK YAKIYOR CANIMI...
VE HER GÜN BİR O KADAR DAHA KANIYOR, BENDE AÇTIĞIN BU YARA, HİSSEDİYORUM...
YÜREĞİNDE SANA AİT, GERÇEK DUYGULAR OLDUĞUNA EMİNİM AMA ÖNEMLİ OLAN ; PİŞMANLIKLARA RAĞMEN ONLARI HİSSETTREBİLMEK....
HİSSETTİRDİĞİN ANDA HİSSETTİĞİMİ HİSSEDEREK, YENİ PAYLAŞIMLARA DOĞRU İLERLEMEK...
VE PAYLAŞTIKÇA İÇİNDE HİSSETTİĞİN, ANLATILAMAZ COŞKULARLA DOLU DUYGULARININ, GÖZLE GÖRÜLEBİLECEK KADAR BÜYÜDÜĞÜNÜ FARK EDEREK SEVMEK....
SEVMEK....
SEVMEK....
DAHA ÇOK SEVMEK.....
TIPKI "SENİ" SEVDİĞİM GİBİ....
TIPKI SENİNLE PAYLAŞMADAN "SENİ" BU DENLİ SEVDİĞİM GİBİ......

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Bazen Gitmek!

Her gidiş insanı yeni bir duruma hazırlar aslında; yitirdiklerimizle insanızdır biraz da!.. Ters gibi geliyor ama öyle işte...

Yitirdiğimiz her değer yeni şafaklara uğurlamaz mı bizi? Elimizin çukurunda sıkı sıkıya tutamayız ki suyu; zaman da böyle işte, parmak aralarından akıp gidiyor!..

Birinin gidişine çok üzülecek kadar sevmek ne güzel bir şey!.. Bu kadar insan hissetmek kendini, daha da güzel!..

Öğrendiklerimin, biriktirdiklerimin sağlamasını yapıyor zaman gidişlerle, terk edişlerle, bırakışlarla!..

Bir de gitme duygusu var ki; hepimizin içine önceleri misafir sonra ev sahibi yaptığımız o gitme duygusu!..

Bazen gitmek o nu çok sevdiğini kanıtlamaktır!..

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Hayata gözlerinden tutundum; Sıcacık, bal köpüğü gözlerinden sarıldım umuda. En çaresiz anlarımda çarem oldun, umudum

oldun umutsuzluğumda, mutluluğum oldun. Ben bu şehri varlığınla kutsandığı için sevdim. Yalnızlığımdın gittiğinde,

geldiğinde bayramlarımdın, kaybolduğunu sandığım... Her şeydin anla işte! Öyle birikmiştin ki içimde her şeyden daha

öteydin, her şeyden daha fazla. Öyle ki kimse seni benden alamaz sanırdım. Kimsenin gücü yetmezdi aşkıma... Hayata

gözlerinden tutunmuştum... Ve bir gün gözlerinden silindim nasıl oldu bilmeden. Sen ve hayat önce uzaklaştınız, sonra yok

oldunuz. Tıpkı gözlerinden silinen zavallı ben gibi!...