Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ağaç Değil Fidandım

Ağaç değil fidandım
Bükülmedim kırıldım
Yaralandım
Gizli gizli kanadım *******ce
Kimseye anlatamadım
Hiçbir yara acımazdı ilk anında
Zaman geçtikçe anladım

İnfazlara yenik düştü en güzel düşüm
Morarmış bir urgan izi boğazımı saran
Aşkın bayrağına sar
Gel göm beni kendi topraklarına...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ağlamakta Güzeldir

Ağlamak ta güzeldir
Gülmeyi unutmamışsan eğer
Elmacık kemiğinin üstünde
Bir yüreğin renksiz tuzlu kanı
Bilirim ki güneş sır tutmaz

Boşver çocuk
Boşver
İyidir boğazın düğümlenmesi
Kalın yağlı bir urganın düğümlenip
Sarmasından sahipsiz bir boğazı

Kalmadı bir türkülük sesim
Ama ne var ki
Ne zaman böyle daralsa göğsüm
Daha güçlü oluyorum her zamankinden
Her vuruşunda kafesini parçalayan bir isyanla

Kederin akrebi çevirdi yine yüzünü akşama
Ay ağlayan yüzünü saklıyor
Gölgelerin ardında
Ve ben iki kelime konuşsam boğulacak gibi oluyorum.

Gecenin yalancı ışıkları akıyor yine bahçeme
Beynimde bir şiirlik resim
Ağlayabilmek te güzel şey diyorum
Gülmeyi unutmamışsan eğer...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ağrıyan Yanlarımı Sende Bıraktım

Ağrıyan yanlarımı sende bıraktım
Ne olur çek çıkar beni bu karanlıklardan
Tuz basmadan yaralarıma,
Ağzımın kuruduğu *******de
Bir bardak su gibi gel

Her eylül sonrası
Aşkına küstüğüm caddelerde
Yürüdüm yorgun adımlarla
Kimseye kırılmadan kendimden başka

Hangi dökülen yaprağını ezmişti ayaklarımız
Kederi yüzüne vurmuş eylül akşamının

Güneşin son hükmüdür denizlerdeki
Doğuşudur yapraklarının sarısına yağmur suyu bulaşan
O hüzün mevsiminin

Bu vakitlerde sararırsın sen hep
Hep bu vakitlerde çalmışlardı aşklarını
(Yahut bırakmamışlardı sana çalınacak bir aşkı)
Şimdi nerede görsen o ateşi
Kaçıyorsun patlamaya hazır bir dinamit gibi
Ne zaman bir çift el uzansa ellerine
Korkuyorsun tutmaktan o sıcacık beyazlığı
Tutulmaktan daha doğrusu bir imkansıza

En çok kederine vurulmuştuk biz o aşkın
Nefes almayı bile şiirleştiren güzelliğine
Karanlığa sızan ince bir ışık gibi duruşuna
Şimdi en çok da unutmak koyuyor adama
Unutulmaktan da çok
Boğazım düğümlenmeden söyleyebilmek
Hüzün makamındaki o şarkıyı
Kısacası korkuyorum ben aşık olmaktan
Aşksız geçecek bir ömürden korktuğum gibi en az...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ağzını Her Açısın İsyan Olsun

Bilmezdim meşruluğunuzun
Kapı ardında
Kopartıp kafalarımızı
Kendi içki sofralarına
Meze yaptığını

Bizi önce zehirleyip
Sonra panzehirini satan
Vahşi kapitalizmin
Köpek dişleri çırılçıplak tenimde.
Alnımda resmi yarası silahlarınızın

Ey benim,
Gençliğine doymamış nice kurbanlar verdiğim
Ve ömrümü bir an bile düşünmeden yoluna serdiğim güzel yurdum,
Bilmezdim insan kalan yanımın
Emperyalizmin tek dişi kalmış ilkelliğine boğdurulduğunu...

Asırlar var ki
Kollarında dikiş tutmaz yaraları
Paslı bıçakların,
******* boyu üzerimize yağdırılan tonlarca misket bombası
Ve ciğerimde en büyük yarası
Bağrımızdan kopmuş ihaneti kendi döllerimizin
Santim santim satılan
Her karışı uğruna kan dökülmüş vatan toprağı

Söylediğim her kelime
Boynunun borcu olsun çocuk
Ağzını her açışın isyan olsun
Ve öyle sağlam dur ki
Hiçbir rüzgar savuramasın seni...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ah Benim Şehirli Kederim...

Ne zaman
Tükürüp yüzüne
Bütün nihavent makamı hüzünlerimin
Yanık bir bozlak tadında gelmek istesem kapına
Bir kemanın ağlayışı tutar yakamdan
Sonra kayan bir yıldız gibi
Düşer aklıma gülüşün
Alnında kızıl perçemin
Küçücük parmaklarınla

Ah benim şehirli kederim
Ne zaman bir klarnetin iç çekişini duysam
Beynim firari bir kuş misali çarpıyor dünyanın tavanına

Karanlıkta düşlemek seni;
Bütün ışıkları söndükten sonra şehrin
Cımbızla çekip el değmemiş hüzünleri
Yüreğimin en saklı yerinde imbiklemek
Marifetsiz parmaklarımın çalamadığı
En güzel şarkı gibi
Ya da portesiz bırakılmış bir nota.

Karanlıkta düşlemek seni;
Ayın şavkında
Kadeh kadeh yudumlamak denizi
Buğulu gözlerimde
Çekmek ciğerlerime
İyot kokan her zerreni

Ne zaman tükürüp yüzüne
Nihavent makamı hüzünlerimin
Bırakıp kaçmak istesem
Bu düş teröristi kenti
Kendi kurşunuyla vuruluyor şehirli kederim.
Gidemiyorum...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Aldanma

Aldanma
Belki sığ bir sudur
Sana okyanus gibi görünen

Ağlama
Üzüldüğün kadar
Güleceksin de mutlaka bir gün

Eğilme
Düşmeni bekliyorlar senin
Tepende uçan leş kuşları

Erteleme
Hayat
Ertelenmeyecek kadar kısa...

Gül gülebildiğince
Yaşa yaşayabildiğince
Sev sevebildiğince
Zorlayarak yüreğinin sınırlarını
Beynindeki tüm duvarları yıkarcasına

Aldanma...
Ağlama...
Eğilme...
Erteleme...
Sev sadece sev
Sevebildiğince...

6 Mayıs 2003
00:30

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Amansız Bir Sayrılık da Olsa...

Gözlerine baktığım her kızda
Seni arıyorum
Elifi çalınmış bir alfabeyim,
Ne başlangıcım var
Ne de sonum,
Yağmuru çalınmış bir bulutum
İçime döküyorum gözyaşlarımı

Hangi hayatın bahçesine sığar ki
Düşlerimde açan yarının kızıl gülü
Söyle bana ey güzel
Hayatın bize biçtiğinden
Daha fazlasını yaşamak hangimizin harcı

Oysa ölüm dediğin iki türkülük yol olsa da
İnadına söylemek isterdim

Sınırlar içindeki sınırsızlığımdın sen benim
Tek bakışında saklıydı sanki kainatın bütün sırrı
Seni sevmek hem eksik kalmak
Hem fazla olmaktı hayattan...

Nereden bileceksin ey ırmak bakışlı kız
En güzel şiirlerin sensizliğe yazıldığını
Acı çekmenin bağrında yakıldığını türkülerin

Diyeceğim şu ki
Aşk amansız bir sayrılık da olsa
Ey sevgili
Ölümüm yalnızca onun elinden olsun isterdim...

[GooD aNd EvıL]

An Geldi!

An geldi
Sustu gramofon
Eski zamanlardan bir cuma çalmıyor artık
Nice dostlar yitirdim
Tebessümleri kanar hala sol yanımda
Ne kadınlar sevdim seninle
Zaten hiç yoktular.

Yokluğa aşık olmayı
Seninle öğrendim ben
Beş yaşında bir çocuğun
Etrafına sürekli gülücükler saçan bakışlarıydı tutulduğum
“Üniversiteli bir kız rüyasıydı”
“Sen benim hiçbir şeyimsin” diyerek
Kendime bile yalanlar söylediğim

An geldi işte
Çisil çisil yağan yağmur altında ıslanırken
İstanbul sokakları,
Dilimin ucunda söyleyemem
Yazamam beyaz kağıtlara......................!

Vurulmuş yatar
Gece trenlerinde mızıkacı çocuk
Boynunda yeşil fularıyla
Duydum sesini gecenin ateş kokan yalnızlığında
Marş söylemeden ölmek yakışmazdı ya sana
Sırf bunun için
Kullanılmamış bir gökyüzü bıraktın bize mısralarında

An geldi
Ölümsüzleşti işte Attila İlhan.................................!

2005

[GooD aNd EvıL]

An Olur

An olur
Bir soluk için yalvarırsın
Acını bile özlersin heyecansızlığında
Damarlarında kan
Ve bedeninde ruh dolaşmaz olur sanki
Titrek bir ışık altında
Kurtarmaya çalıştığın dünyalar
Memleketinin yolları kadar
Uzak ve imkansızdır artık
Silersin zihninden adının anılmadığı coğrafyaları
Yeni duygular keşfedersin duygusuzluğunda

Hiç olmadık zamanlarda bile
Gülebilecek bir şeyler bulabiliyorsan
Ağlamayı unutmadığın içindir
Ve her duyguyu iki kez yaşayan kalbin
Binlerce heyecana gebedir hala...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Anlamıyor İnsan Acıyı Yaşamadıkça

Anlamıyor insan acıyı yaşamadıkça.
Kanı çekilecekmiş gibi olmadıkça damarlarında.
Karnın toksa,
Ve başını sokacak damın varsa ayazda.
Nasıl anlayabilirsin ki
Köşe başında elleri titreyen çocuğun kederini.
Bakıp bakıp iç geçirirsin
Şükredersin sırtındaki pardösünün sıcaklığına.
Ama elinden hiçbir şey gelmez acımaktan başka.

En çok güneşte kalan bilir
Kıymetini bir ağaç gölgesinin.
Bilemezsin susuzluğu
Çatlamadıkça dudakların çöller gibi.

Anlamazsın yaşamadıkça
Acısını ölümün ve ayrılığın
Kanamaz yüreğin her dakika.
Gelip geçen bir hüzün sağanağıdır sadece.
Hiçbir şey gelmez elinden
Acımaktan başka.

En iyi öksüz kalmış bir çocuk bilir
Ne demek olduğunu annesizliğin.
Evladı dönmeyen ana bilir
Bir parçasını toprağa gömmenin yangınını.

Anlayamaz insan acıyı yaşamadıkça
Kanı çekilecekmiş gibi olmadıkça damarlarında
Yapma kederler üretir kendi kendine
Hiç yaşanmamış zamanlarda
Oysa bütün acımasızlığıyla dönmektedir dünya
Gördüklerin ve göremediklerinle.
Yaşanmışlıkları
Ve yaşamadan gitmenin hüznüyle.

Dönmekte hala dünya
Acıların ekseninde...

Melih Coşkun