Mustafa İsmailoğlu

[GooD aNd EvıL]

Özlem...

Bir sofraya meze olmuşuz bu akşam,
Ümitlerimiz kadehlerde, sevdamız dillerde,
Söylenir olmuşuz, her kadehte, her kederde,
Nara olmuşuz dillerde, kahreden gönüllerde.

Biz, ikimiz bile, iki kadehin gölgesinde kalmışız,
Savrulmuşuz diyardan diyara, rüzgardan rüzgara,
Sevdamızı yüreklere meze yapmışız,
Üstüne bir de sigara yakmışız.

Rakı misali çarpıp, votka misali dağıtmışız,
Aslında biz ikimiz de acemi aşıkmışız,
Habersizce, sessizce, sevdanın kuyusuna dalmışız,
Perçinlemişiz sevdamızı da, anlamamışız.

Şimdi nereden bir rüzgar esse Özlemimize,
Bir özlem gelir, yerleşir yüreğimize,
Doldur meyhaneci Özlemi doldur kadehimize,
İçelim, içelim de meyler çare olsun derdimize,
Meyler çare olsun Özlemimize….

Mustafa İsmailoğlu

[GooD aNd EvıL]

Özleyeceksin...

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki
her gün resimlerime bakacaksın,
bazen sinirlenip birkaçını yakacaksın,
ama birini mutlaka saklayacaksın.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
eski ajandalarda adımı arayacaksın,
sonra gidip onu da çöpe atacaksın.
ama bir yerde ismimi mutlaka anacaksın.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
bensizlik mi çok yakıyor,ateş mi deneyeceksin,
yanan ellerinin acısını hissetmeyeceksin,
düşündükçe çıldıracak, delireceksin.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
telefon açıp sesimi dinleyeceksin,
ama sen olduğunu bildiğimi hiç bilmeyeceksin,
hep bizim şarkılarımızı dinleyeceksin.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
gözlerini dikip yıldızları izleyeceksin,
benden aldıklarını dolabında gizleyeceksin,
ismimi yazıp bir kağıda etrafını süsleyeceksin.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
sana yazdığım şiirleri okuyacaksın,
verdiğim kazağı buram buram koklayacaksın,
beni düşünürken odana kimseyi sokmayacaksın.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
birisiyle beni kıskandırmak isteyeceksin,
cevap alamayınca sevgimden şüphe edeceksin,
sonra bir gün benim için ağladığını sezeceksin.

beni bir gün o kadar özleyeceksin ki,
o gün gittiğine pişman olacaksın,
yaşadıkça değerimi,biraz daha anlayacaksın,
sakın kendini öldürmeye kalkma,
çünkü sen bana dayanamayıp öleceksin…

Mustafa İsmailoğlu

[GooD aNd EvıL]

Soykırım sevdalar...

Şimdi bir yalnızlık soykırım mı yapıyor ne?
Benim soyumsa sevda,
Gözden uzak sevgiler bitirdi sevdamı,
Yalnızlık hastalığına yakalanmış bir yürek,
Ve dermansız bir virüs sarmış sevdamın vücudunu,
Bazen çırpınırken görüyorum yardıma muhtaç
Kimi zamanda dimdik kaldırmış kafasını,
Hangisidir yürek, hangisi sevda?
Yenik olanı mı?
Yenilmeye yüz tutmuş olanı mı?
Başbelası bir yalnızlıkla boğuştum durdum,
Aylarca, yıllarca, sabahlara dek,
Ama araştırıyormuş sevdam duyumlarımca,
Bende ona yardımdan sorayım dedim.
Bir kiralık katil kaçadır sence?

Mustafa İsmailoğlu

[GooD aNd EvıL]

Yalnızlık...

yaşamın hangi yüzü karanlıktır söyle?
senle olanı mı, sensiz olanı mı?
bu ayrılık nedir neden acıtır böyle?
aşık olanı mı mutludur, olmayanı mı?
yüreğime soruyorum bu mahsenlik soruları,
yapayalnızız onunla biz seviyoruz kuytuları,
kimi zaman yıldızları izliyoruz, kimi zaman bulutları.
onlar öyle zannediyor tabi umutları arıyoruz gökyüzünde,
umutları…
çaresizliğe devamıdır yoksa gökyüzünün bulutları,
söyle, biçare bu gönüle revamıdır yaşadıkları?
hep bir ışık süzmesi bölüyor karanlıkları,
işte bu yüzden seviyor deli gönül yalnızlıkları,
çünkü gerçek aydınlıkları gösteriyor insana,
gerçek aydınlıkları…
insan güneşi zanneder ya hani yarini,
hani hiç kimse dolduramaz derya yerini,
işte yalnızlık bunu yapıyor sevgili,
söndüreni gösteriyor insana yanarken,
gözlerinin ferini…

Mustafa İsmailoğlu

[GooD aNd EvıL]

Yavaş yavaş

Uçsuz bucaksız bir maviden geliyorum sana
En masum bakışlarımla gördüğüm çehreye doğru
Büyükada nın sahilinde oturmuşum,
Tepemde martı çığlıkları
Ve yüzüme vuran hafif bir meltemle ben,
Gökyüzü denize inat koyulaştırıyor maviliğini
Ve dalgalar hafif hafif yalarken sahildeki taşları,
Bulutların oluşturduğu güzel simaya dalıyorum.
Ben sordukça dili oluyor dalga sesleri, cevap veriyor.
Ben sordukça haykırış oluyor cevapları,
Rüzgar artıyor, görüntüleri siliyor karanlık.
Yavaş yavaş çehren siliniyor,
Rüzgar lodosa çeviriyor kendini,
Yavaş yavaş sesin kayboluyor,
Tıpkı senin gittiğin gibi,
Yavaş yavaş...

Mustafa İsmailoğlu