Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Asla

Asla sevmemelisin Eyfel Kulesini
New York’da bir gökdelen kusmana sebep olmalı
Sevgilimsen
Sevgilim kalmalısın.

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Aşk'a Dair

Azar azar sevdiklerimizden dilenemeyiz aşkı
Şehrin her kaldırımında saklamalı biraz

Katline ferman yazılmışsa bile;
Bile bile yürümeli gönlün muhabbetine

Yolun sonunda görülen sancılara aldırmadan
Adımlamalı sevdaya dair dikenli yolları

Ayakucundan başlamalı sevmeye,
Kalbindeki taht’a yâr’in ismi kazılmalı

Rabbinden merhamet diler gibi,
Sevda da dilenmeli

Aşkından geberen her adama inanmamalı yine de,
Şeytanın sevda tuzaklarına uzak durmalı

Dua’ya âşık olmalı ki,
Her avuç açıldığında bir tutam sevda düşsün gökten

Akşamın demi tutmadan
Yârin hasreti yakmalı yüreği

Nasıl seveceğini düşünmeden
Her dem sevmeli

Düşmana savuracağın her darbenin kuvveti aşktan değilse
Eline, diline, beline sahip çıkmalı

Ağzına doluşan nefretin sebebi değilse sevdaların
Susmayı sevdadan bilmeli

Ölümlü dünyanın acısını aşkla hafifletmeli,
Aşkı ölümden sonrasına da götürebilmeli

Leyla olamazsan da her dem;
Leyla’ya özenmeli yine de

Mecnun olmalı mı diye düşünmemeli,
Yaradan’ı sevmeli ki Leyla gücenmesin

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Ayın Altında

ayın altında uzanmazsak mehtaplı bir gecede
başımıza gelecekleri düşünmezsek savaşan dünyada
cebimize giremeyenlerin hesabını soramazsak hırsızdan
değerini bilmezsek sevdanın
eli kolu bağlı birine el uzatamazsak
fukara görmek üzmüyorsa eğer
ganimet ganimet yaşarsak bu hayatı
hakkında bilmediklerimizden medet umarsak
ılık sular nasip olmasın bedenlerimize
iki dünya arasında köprü kurmasınlar
kapı kapı gezdirsinler, rezil etsinler herkese
liğme liğme etsinler dillerimizi

mor dağların ardını umut etmezsek
nergis kokularını sunmazsak yarin gülüşüne
orta yerde bağırmazsak aşk aşk diye
ölümden gayrı ayrılık durdurmazsa kalplerimizi
pis sularda yıkasınlar cenazemizi
rahat görmeyelim münkir'in elinden
sopalarla yıksın bizi nekir

şafakla beraber koyulmazsak yollara
tabancadan ziyade güller savurmazsak dünyaya
uykusunda bile sevmezsek o ceylanı
ürkek ürkek ağlamazsak yağmura karşı
ve direnmezsek
ya da savaşmaz isek güzel olan her şeyin uğruna
zebaniler alsın bizi cehennemlerine

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Azrail Üzülmekte

Sakalım uzuyor bak, tel tel
Akşamdan esen rüzgâr hor görmekte beni
Komşularım merak etmekte halimi
Anam ağlamakta fersiz gözlerime
Babam en lanetli cümlelerini savurmakta

Ansızın gittiğinden beri içerideyim
Loş ışıkta çürütüyorum kendimi
Ilık ılık akıyor damarlarımdan yokluğun
Anam ağlamakta; “kurban olayım, aç kapıyı! ”
Babam bağırmakta; “bırak hanım, köpoğlunu! ”

Onsekizindeyim,
Hayatın ilk deminde
Ecelin kapısında
Aşkın en derin batağında
Ilık ılık akıyor damarlarımdan gidişin

Onsekizindeyim henüz,
Azrail sabırla beklemekte
Babam kapıyı kırsa
Almayacak canımı
“bırak dedim hanım, geberesiceyi”
Ilık ılık akmakta damarlarımdaki sensizliğin
Kızıl saçların salınmakta yatağıma

Onsekizindeyim daha,
Günaha yeni bulaştım
Anam ağlamakta
Gücü yetmemekte kapıya; “bey, ya bi şey yaparsa! ”
“gebersin itin dölü! ”
Ilık ılık akmaktasın damarlarımdan
Azrail üzülmekte
Anam ağlamakta
Sen yoksun……

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Bir Şehir Kurtulurken

Tutsak ucundan bir şeylerin
Bir yerlere götürse bizi ırmaklar
Ben köprüdeyken Murat taşsa
Batsam uzun uzun serinliğine
Duymasam mehterin savaş çığlığını
O Geçe'den el etse barış
Bir ben olmasam gören
Bir alem şahitlik etse
Hep birden vurmasa çocuklar yere
Çocuklar asker asker büyümese

Vuruşa vuruşa kurtulur oysa
Seksendört yıl önce savaşmasa dedem
Tutsak ninem doğurmazdı babamı

Tutsak ucundan güzel şeylerin
Tutsak olmasak savaşlara

14 Nisan 2003*

* 14 Nisan (Ağrı'nın Tutak İlçesinin kurtuluş yıldönümü)

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Bir Şiirin Son Mısrasını Okuyor Kız

Bir şiirin son mısrasını okuyor kız
İçinde biriken nehirlerin şahlanışıdır
Göğe yerden bakmaz şair
Leçeğinde bir dünya saklıyor anam
Leçek bir dünyadır belki
Bir savaşçı sığar mı dünyanın yüreğine
Yürekler acır mı birbirine
Ve acı bir yüreği savaşçı kılar
Benim dediğin topraklarda kayar
Bir evlatta sen kaybedersin
Hüzün gözyaşı salar yüreğine
Bir gün senin Hasan’ın da dönemezse eve
Yüreğine bir savaşçı doğar o gün
İsyan dünyaya yürektir
Kıyametin kopmamasına sebep vardır
İsrafili durduran aka boyanmış yaşlılar değildir
Onsekizinde bir gencin dünyayı yumruklamasıdır

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Bizim Mutlu Bir Geleceğe İhtiyacımız Var*

“Bizim mutlu bir geleceğe ihtiyacımız var”
Dedi küçük kız
Henüz küçüktü
Mutluluğu sığdırmalıydı dar bir sokağa
Acı diye anasından yediği tokadı bilmeliydi
Mikrofona ne anlatmalıydı küçük kız
Kekelemeli
Gülmeli
Heyecanlanmalı
Belki de ürküp ağlamalıydı
Oyuncak zannedip almak istemeliydi
Mikrofon uzatılınca ne yapmalıydı kürdün küçük kızı
“Bizim mutlu bir geleceğe ihtiyacımız var” mı demeliydi?
Dememeliydi
Dediyse de
Ki dedi
Utanmalıydık! .....

*Beytüşşebaplı küçük bir kızın Tayfun Talipoğlu ile sohbeti



Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Bunları Bilin

Adını söylemeye utanırsa bir çocuk
Bir adı olmadığından derdi dedem
Anlayamıyorsan bir pamuk işçisini
Kesik bir dil taşıyordur ağzında
Kendi olmuş ırgat dövülüyorsa
Beyninin elleri koparılmıştır
Aşık olamıyorsa deviren yürekler
Diyalektikten değil, didinmektendir
Dinine küfrediliyorsa birilerinin
Ali yoktur ortada, Ömer uyuyordur
Çocukları çalınmış analar varsa
Babasızlıktandır,
Bilesin!

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Buradasınız

buradasınız
herşeye ve herkese rağmen
hekimsiz kalmış bir dünyada
sığındığınız şey
yüreklerinizden başkası değildir

buradasınız
bilinen dünyanın ötesinde
bilinmeyen dünyanın puslu hayaliyle
olması gereken gülebilmenizken
savunduğunuz şey
aşkınızdan başkası değildir

buradasınız
cebelleşirken gerçeklerinizle
sevdasız geçen her gecenin kahrından sonra
vatansız geçen her günün ardından sonra
inandığınız şey
umudunuzdan başkası değildir

buradasınız
bombalanmış her şehirde olduğunuz gibi
ölü girmiş her evde
aç bırakılmışların barakalarında
bütün fabrikalarda
tarlalarda olduğunuz gibi

her annenin koynundasınız
çipil gözlü çocukların avuçlarında
ağıt sahiplerinin seslerinde
tüm şiirlerin son mısralarında olduğunuz gibi
buradasınız

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Cam Kıran Çocuklara Kızmayın

Hasır altı edilmiş sevinçlerin koyu rengini kaldırır mı bileğin?
Kamyon vurmuş çocuk gibi acır mı ciğerin?
Cama yaslanmış genç kız hayallerin mi var?
Mesaisi bitmiş bir işçinin hayallerini ezmemelisin
Sana hasret saatleri saymaktan vazgeçmesin
Sonuna gelinmiş bir yolun yolcusu sevinir mi yolsuzluğa?
Çamura bulanmış çocuklar gülerler
Çamura düşen çocuk, ağlar haline
Canım diye başlayan her cümle samimi değildir ama
Tanıdığın her kürt savaşmaz zalimle
Sen öyle sanırsın ki; az yol az zahmet ister
Cama sürdüğün her bez parçası,
Ocağa aş koyduğun zamanlar,
Temizlediğin her kilim,
Yıkadığın her tabak adına yemin ederim ben
Olacak çocuklarının başı için
Adımı öğreneceğin günlerin umuduyla bakıyorum sana
Sahip olamadığım özgürlüğün hasreti kadar arıyorum seni
Uğruna savaştığım halk kadar

Desem; yar benim olur musun?
De; yar senin olsa ne olur!
Duasını eden dede maaş beklerken ölüyor
Çocuğuna hasret baba eve beş adım kala vurulmuş
Ocakta kaynayan taş bile değildir

Desem; yar benim olur musun?
De; yar senin olsa ne olur!



Memet Karabalık