Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Aldırmadan
Yağmurlu bir sonbahardı
İliklerime kadar ıslanmış
ilk bebeğine hamile
Karşı komşunun balkonunun altına
Sıgınmıştım
İlk kez kızdım beni ıslatan yağmura
Islaklığını hissederken bedenim
Rüzgar olmalıydı şimdi
Diye geçirdim içimden
Solgun yaprakları savuran
Çaresiz duyguları savurur gibi
Ordan oraya
Çaresiz
Yalnız
Ve..
yürümeliydik senle
Esen rüzgara aldırmadan
Günlerce...


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Anam
Bitiş çizgisindeyim yaşamın
Ağlama anam ağlama
Siluetimi örter zaman
Bir dönem görürsün
Baktığın yerde
Sonra
Gördüğün yerlere bakamazsın
Rahminde taşıdığın beni
Gözlerinin derinliğine sakla
Sakla beni gözlerinde anam
Korkuyorum
Gözlerinde yaş oldum anam
Sakın ağlama
Düşürme beni izbe kaldırımlara


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Ankara'da
Gittim
Kalenin en uç köşesine.
çankaya'ya baktım sevgiyle,
Balgat a,
Doyasıya.

Kokunu çektim içime,
Rüzgara aldırmadan.
Yoktun yalnızdım.
Bilinmezlikteydim,
Kalede tek başıma.

En köşe masada oturdum.
Batıyordu gün kızıllığıyla.
Haykırmak istedim,
Surlara.
Gel bitsin bu çile diye.

Belki duyardın beni,
Belkide çoktan
Karışmıştır sesim
Sesizliğin sesine


Oysa,
Gelseydin
Yalnızlığıma.
Yeniden yaşardım.
Sende
Seni
Doyasıya.


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Anla Beni
Hiç bir şairin yazmadığı
Bir şiirdin sen
Yorgun sabahlarda gizlenen
Bilemedin güneşin kızıllığında
Beklediğimi


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Anne
Özledim seni
Nasırlı ellerini öpülesi
Yüzünü yağmur kokan
Sarılışını bana sıkıca
Çok özledim
Anne

Beni terketmeyen
Kaprissiz seven
Kokusunu doyasıya
İçime çektiğim
Tek kadın
Seni çok özledim
Anne


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Annem oldum
Çocukluğumu özledim dün
Annem oldum.
Süt emzirdim kendime
Memeye saldırışımı izledim.


Büyümeseydin keşke dedi
Annem
Gözlerime bakarak
Gözlerimden


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Anneme (mektup)
Dünyanın en muhteşem annesine;
Dünyanın belki de iki mucize insanıyız biz Anam. Burda sizi düşünmediğim bir saniye geçmiyor. Bu Babamı arayışlarım 'ne oldu Baba, oldu mu? ' deyişlerim, hep sizinle nasıl görüşebilirim, nasıl rahat rahat konuşabilirim, hep bunun için Anam.
Burada yattıgımda kimse üzerimi kontrol etmeye gelmiyor, ya da yatarken Senin o meşhur ayak ve elle selamlamanı kimse yapmıyor Anam. Burda sadece ben varım ve çok fazla özlüyorum seni Anam. Eve gelince kızmalarını, pazar sabahı seni kaldırışımı, uykulu uykulu yemek yemeni çok özledim. Burada her gün başka psikolojide oluyor insan. Bugün daha bir buruk içim sanki, çok uzağınızdayım ve hiç göremeyecekmişim gibi geliyor, ama öyle degil biliyorum.
Okullar kapanınca geleceksiniz gerçi, size eminim doyamayacagım. Senin gibi hep dersin ya Anam ''Annem doysun senden'' diye. Şimdi ben diyorum''Oğlun doysun senden''Anam.
Anam bir tane resmimi yolladım, bir albüm daha var onları da bir sonraki sefere göndereceğim. Onlar buradaki evimizde kaldı Anam. Unutma Anam ben burda sizler için nöbet tutuyorum, burada nelere katlanıyorsam sizler için. Benim gerçekten başka kimsem yok.
Hep kızardın bana 'Oğlum bak çok ihmal ediyorsun bizi' diye.
Gelince göreceksin Anam; burada insan daha iyi anlıyor herşeyin değerini ve kimlere ne kadar gereksiz değer verdiğini.
Neyse Anam senin için rahat olsun, aklın kalmasın bende, ben çok iyiyim.
Seni çok seviyorum ANAM....

(Oğlumun annesine yazdıgı ilk mektup)


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Ansızın
Ben uyurken gitmelisin
Sıcaklıgın kalmalı yanıbaşımda
Dokunmalıyım izlerine
Giderken bıraktığın
Yastıkta kalan saçını okşamalıyım
Perdereleri aralamaktan korkmalıyım
Gecenin bittiğini bilmemeliyim
Gecede kalmalıyım
Senli


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Artık Yazmayacağım
Acıları ve hüzünleri yazdım
Ya da yazma gayreti içinde oldum bir süre
Yaşanmış acılardı yazdıklarım
Ya da hala yaşadıklarım
Acılara alışmaktı yazdıklarım
Belki de terkedilişlere alışmak
Yok oluşları yazmak istedim
Tükenişleri bitişleri eriyip yok oluşları
Kadehte eriyen kar taneleri gibi eriyişleri
Artık yazmayacağım
Acılarla yoğruluşları
Hep kahır hep keder
Nereye kadar bu işkence
Umutsuzluk mutsuzluk
Nereye kadar
Kelebekleri yazmalıydım belki de
Yağmur damlalarını
Solmuş yapraklarda tutunmaya çalışan damlaları
Yanaklardan süzülen yaşlar yerine
Gelin arabasının önündeki çiçekleri yazmalıydım
Çok eleştiri aldım yazdıklarıma
Acımasız acıyarak
Vazgeçmeliydim belki de yazmaktan
Yaşamaktan vazgeçercesine
Gün yine doğar mı penceremden
Yine kuş sesleriyle uyanır mıydım
Yarın sabah bilmiyorum
Bilmiyorum nefes almadan
Yaşamanın yolunu
Bilen varsa bana anlatır mı dostlar
Sevgisiz yaşamanın yolunu


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Asker oldu oğlum
Oğlum asker oldu
İskenderun dediler
Çok sevindi bizimki
Güller açıyor yüzünde
Askere gideceği için
Benimse
Hüzün kapladı
Tüm bedenimi
Özlemler bekleyişler
Başladı bende
Baba seslerini arayacağım
Arabanı alabilirmiyim
Cümlelerini özleyecegim
Çağrı bırakmanı telefonuma
Geç gelişlerini
Gece yarıları
Çok özleyecegim
Biliyorum
Onurla bekleyecegim
Seni bir tanem
Bana yaşattığın için
Bu
Onurlu bekleyişi
Canım oğlum
Git hayırlısıyla
Koru bizi siperde
Sakın gözünü kırpma
Düşman uyumaz oğlum


Ahmet Salih Bak