Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Bekarım

BEKARIM


Yalnızlığımın çıplaklığında hürüm
Ne çiçekler yapar dedikodumu.
Nede akvaryumda balıklarım
Bir öykünün bitişi gibi hayatım yeni başlayan,
Bir acının yalvarışlarından kurtuluşu gibi bakışlarım.
Başa dönüşü gibi sonun,
Taşınmaz bir yükün altından kalkışım.
Ve işte sensiz geçmiş ilk baharım,
İlk kışım.

Başımı soktuğum bir evim var
Arzu ettiğim kanalı seyrederim televizyonda
Belki radyomu açarım, belki de kaset çalarımı
Biraz yüksek çıksa da sesi
Rahatsızlık duymaz kulaklarım.
Tavanda asılı lambam,
Odamda dört duvarım
Balkondan asarım halımı
tozu çıksın diye pataklarım
işkence çeker iki büklüm yastığım
yüksünmez kokumdan yoganım
ve kahrımı çeker yataklarım
Kendim pişirir, kendim yerim.
Bulaşıklarımı kendim yıkarım.
Kendi tenhalığımda yaşarım kendimi
Yalnızım,
Bekarım.

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Bekliyoruz

BEKLİYORUZ

Suç dalgası gizli gizli
Çoğalıyor yüreklerde
Gene biziz mahkum olan
Çekilecek küreklerde

Çevre sağcı çevre solcu
Her adımda medyum falcı
Kim bilir belki bir yolcu
Beklenecek duraklarda

Çanta gitmiş hasta olmuş
Ne olduysa dosta olmuş
Kapkaççılar usta olmuş
Yetiştirir çıraklarda

Soyguncuda varsa azim
Derim birlik olmak çözüm
Şükredelim öyle bizim
Bezimiz yok taraklarda

Büyümüşler yiye yiye
Diyoruz hep böyle niye
Bekliyoruz umut diye
Gözümüz hep ıraklarda




Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Ben Kimim

BEN KİMİM


Ben kimim.
Kaç yıl öncekiyim.
Dündeki ‘ben’ miyim.
Yarın nasıl bir benim.
Hangi sokaklar çıkmazdır yoluma.
Ya ben hangi bakışların çıkmazındayım.
Hangi sokaklarda yolum kesilir,
Kim tutar yorgun ellerimden,
Kim,?
Benim enkazıma denk gelmeden.
Sevsem de istemiyorum.
Harcanırsın düşlerimde benim, güzel.
Bende her gün acı yaşarsın aç karnına.
Yaşam boyu yüreğimde depolanmış acıları.

Bakışlarımla kime dokunsam ağlar.
Bakma ayakta durduğuma,
Bu galibiyetim hep kendime yenilişimdir.
Senden uzakta kaldığımdır hep.
Bir gün sonrasına sorgulanır sana alışkanlığım.
Yarınlarımızı eskitiriz yaşamadan.
Beni tanımaz eski resimlerim.
Ben kimim diyorum,

kaç yıl öncekiyim,
Dündeki ben miyim.?
Ölüme terkedilmiş bir çiçek gibiyim ellerinde.
Sır gibi saklanmışsa içimde delilikler,
Senin gözyaşlarında sevdalarıma kıyarım.
İçimde keşfettiğim sensizliğin acısı.
Sensizliğe dönüşümün habercisi sancılar.
Korkuların belleğimdeki kuşkularıdır yalnızlığım.
Belki daha atılacak adım var

Bil ki
Aşklarda
Hep sonlar trajik olur
Ve şimdi bu
bil ki
Her sonun ilki

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Ben Varım

BEN VARIM

Korkusuzca birçok haltlar yediğin
Her damlanın şırasında ben varım
Sömürdüğün güzel memleketimin,
Şurasında burasında ben varım

Gökte parlak yıldızlarla bezenen
Bilimde yeni umutlar kazanan
Rakamlarla sonsuzluğa uzanan
Sayıların keresinde ben varım.

Sorunları düşlerinde demleyen
Yüreğinde dertler bomba gümleyen
Bir acının gözyaşında damlayan
Her kederin zerresinde ben varım

İyi niyetlere çatıp, dalaşan
Kötü niyetlerden kaçıp yol aşan
Kafasında bin bir tilki dolaşan
Meczupların beresinde ben varım.

Bilginlerden akıl fikir sorduğu
Kimi yerde yaraları sardığı
İstemeden hatırını kırdığı
Gönüllerin yarasında ben varım.

Bitip tükendiğin savıp,sattığın.
Doğrulara iftiralar kattığın
Sana öyle yakınım ki çattığın
Kaşlarının arasında ben varım.

Karanlığı aydınlıkla isleyen
Düşünceyle gönülleri süsleyen
Damarları yedi koldan besleyen
Akılların deresinde ben varım

Elmanın,armudun, muzun, çördüğün.
Yiyip içip sefasını sürdüğün
Düşündüğün sınırsızca gördüğün
Şekillerin karesinde ben varım

Fikirler yeşersin fikir biçin de
Bilmediğin yerde bir sor niçin de
Düşünmenin sonsuzluğu içinde
Belli olmaz neresinde ben varım.

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Bir Başkadır Benim Yurdum-Babam bir göçmen işçi

BİR BAŞKADIR BENİM YURDUM

eser rüzgar
püfür püfür
eski yöresel evlerin önünde
çöküverir
başı yazmalı nineler
eli oyalı gelin kızlar yeni yetmeler

pencere kenarlarına dizilmiş çuha çiçekleri
ve Afrika menekşeleri
teneke kutularda
boyaları dökülmüş yaşlı binaların
ayıbını kapatıyordu karanlık
boncuk mavisinde cumba
işlemeli pervazları
ve yeşil sarmış demir parmaklıklarından
birbirine omuz vermiş burada tarih
cumbalı ker*** evleri ayakta taşır
hangi tarihe açılır süslü kapılar
kurgu dünyasına götürür insanları
kesme taşlarla döşenmiş sokaklarda
taş merdivene açılan eski kemerler

şimdi bir kahvenin verandasında
keklik kanında çayımı
doğanın yeşilliğiyle yudumlarken
düşlerimin kırıntılarında kaybolurum
görüntü avlayıp bakışlarımla
hapsederim belleğimin en ücra köşesinde

Sibirya sürgünleri yaşamış belki
antik tiyatronun taş duvar işçileri
doğu figürleri içersin yapılardan
gelecek hayatı yaşatır geçmiş
bu eski şehirde durmuş zaman
bu eski odalarda rüyalar saklı
daracık sokaklarda dostça yaslanmış
bu evler bir şey fısıldaşırlar

bir tarihi kaleden bakarsın
tarihi bir filmin platosuna
tarlalarda ay çiçekleri
dönmüşler ışığa doğru boyunlarını büküp
su çeker bir sarnıçtan
zayıf ve kuru
tahta barakalarla çevrilmiş bir avluda
Giritli göçmen kadın

seramik heykelden askerler bekler
eski yapıtların arsız karanlıklarını
bir sabır küpüdür yaşamak burda
Babil şaraplarının gizli mahzenlerinde
antik öyküsü büyüler herkesi
oya gibi işlenmiş taş evlerin
duvarlarına yazıtlar kazılmış
evliyalar mescidine yüz süren
nice tarikatlar kurulmuş bur da

çatlamaya durmuş tohumlar
nasılda kurtulmak için çabalar
doğa kıştan
baharlar sil baştan yaparken yeni
inadına sarılır yaşama
gölün kenarında esvap yuyan kadın
başı yazmalı ayağında yemeni
ya motorlu sandaldaki balıkçı
tutmuş sıkı
bırakmıyor dümeni.


Babam bir göçmen işçi


Hani bir gün ansızın
çıkıp gitmiştin ya baba.
Hani çocuktum ya ben.
Hani amansız bir kış vardı ya
Dağların oymaklarında ayaz çatlardı
sanki bir fısıltıya yıldırım çakar gibi.
Sanki bir çığ düşer gibi gözyaşına
göz kapakların hapsederdi düşecek damlaları.

Düşüncelerin sultada
tetikte bekliyordu
sessiz baba.
Dam evlerde mertekler
ker*** duvarlar üstüne oturmuş uçları.
Buz sarkıtları bir kılıç gibi.
Beyaz karlarla örtülü dağların kıvrımından
bir oymağı geçince ilk yaz dilleniyordu.
O ilk yazda çiçek açtı yeni diktiğin fide.
Issızlıklar gömülmüştü vadiye
biz hala seni bekliyoruz baba.

Emeğini yüreğine yüklemiş babam! ..
Koskoca şehirde yalnızdı çaresizdi.
Çocuklarının düşü uyandırırdı
çalar saatten önce işe.
Sabah sessiz ve soğuk kaldırımlara düşerdi
uykusuz *******inin mahmurluğu.
Ve buz keserdi parmak uçları
su alan ayakkabıları içinde.
Ya plastik eldiven içindeki
sızlayan elleri
nefesine tutardın ısınsın diye.
Sonra kaldırımlarda ateş yakardınız değil mi baba.
Dudaklarınız titrerdi çaresiz kelimelere.
“Şimdi bir çay olsa
içilir” derdiniz demli.

Bir göçmen işçiydin bu koskoca şehirde
Bir göçmen işçiyi aydınlatırdı
Gecenin odalara sinen karanlığını kovarken
yaktığın lamba.
Uyanır mıydın şimdi bir tatlı nefese
Unuttum diyordun kadınımın yüzünü
unuttum çocuklarımın gülüşünü.
ve çomarın havlamasını olur olmaz sese

Bu koskoca şehrin sokaktan damarları
Dolup dolup boşalıyordu insanlarla ve dertle
Asfalta siydiren delik su borusunun
tamiratı için ordaydılar
Sen hıncını kazdığın toprakta
sabah ayazını içiyordun mutluluğu için çocuklarının
Kiminin içine yel girmiş gibi
gurbet çeken sevişmenin düşünde
sarı saman tınazında mevsimin
aşklarını düşündün çocukluğunun.
“Aşkımız kuşluk vaktinde güzeldir” dedin.
Ya mahmur dudaklarda öpüşmenin tadı
bir hayal görür gibi.
kaldırıldığın hasta hanenin yatağında
başın dönüyordu hala
düşüp bayılışından bu yana.

Bir gelini bezer gibi papatya.
Güneşe selam durur gibi ay çiçekleri
gerdan kırarlar boyunlarını büküp.
Çiğ taneleri yaprak uçlarında
damlalarını döküp
birazdan buhar olacaklar
yazdan kalma güneşin tortusundan.
Ve sonra üşüyecek sıcaklar içinde
bir zemheri ayazında.
Dokunacak doğanın elleri gizli
belki de bir pastırma yazında.
Kendine geleceksin babam.
Yalnızca hasret nöbet tutacak
yanı başında.

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Bir Ben

BİR BEN

Kimi bakmak için aldığı açtan
Yerindi de bir ben yerinemedim
Çoğu yaşadığı sürece suçtan
Arındı da bir ben arınamadım

İsa senin için gerildi puta
Gömdüler koymadan belki tabuta
Kimi senin için çula çaputa
Büründü de bir ben bürünemedim

Mürit oldum dergahına girince
İsmini andım secdeye varınca
Sana taşın üstündeki karınca
Göründü de bir ben görünemedim

Herkesin hakkını yedirdin bir hoş
Sevdirdin sevenin gözünde yar hoş
Rızkını kumarda verdiğin sarhoş
Yarandı da bir ben yaranamadım

Hazır görevini kullar yapmaya
Yapmayanlar başlar dinden kopmaya
Şeytan senin için, sana tapmaya
Erindi de bir ben erinemedim

Habeşistan da öldüler Kenya da
Yıl değil, ay yaşayamaz, gün,yada
Cansız yarattığın, her şey dünyada
Barındı da bir ben barınamadım

İzin vermesen de yerler nedense
Yemeyene ahmak derler nedense
Verdiğin afetten, şerler nedense
Korundu da bir ben korunamadım

İnanmam ki mucizene derlerde
Dua okur görsün diye körlerde
Senin için yobaz kullar yerlerde
Süründü de bir ben sürünemedim

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Bir kadın Vardı

BİR KADIN VARDI

Bir savaş,
Bir işsizlik,
Bir yalnızlık, yoksulluk.
Ne sayarsan say.
Değil mi ki çaresizlik dayanmış kapına.

Bir anne var kucağında çocuğu,
Emzirmek ister.
Bir eli uzanır düğmelerine,
Mavi açık yakalı bluzun.
Sonra,
Çocuğun elleri değer göğsüne.
Açılır ağzı çocuğun meme uçları değdikçe.
Emmek ister.

kadın sapsarı,
kadın zayıf, kadın kuru
kadın Anadolu bozkırı.
Göğüsler pörsük ve sarkık.
Çocuğu emzirmek kandırmaca sı işin.
Ağlıyor sarılıp çocuğuna kadın.
Biliyor ki mücadelesi, bir ölüm kalım.
Tuzlu bir gözyaşı damlıyor dudağına çocuğun.
kadın, daha bir sıkı sarılıp çocuğuna;
Bir gözyaşım kaldı diyor verecek
bari onu paylaşalım.

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Bir Siyasi Tutuklu

BİR SİYASİ TUTUKLU

Ulucanlar’da eski bir hapishane
siyasi tutuklu mahkumlardan çoğu
yoksul halkı
ve vatanını düşünmekten daha çok.
Birazda sevda mahkumuydular
Eksikliklerini büyütmüşler içlerinde,
konuşurlardı birbirleriyle zaman öldürüp
Dertlerini dinlerlerdi birbirlerinin.

Biri acılı mahallelere çıkmalı derdi sokaklar.
Gözlerinde bir ürperti olmalıyım derdi.
Şaşırmalı beni gören insanlar.
Zamanı soluyup acılarıyla
gökyüzünü mavi sularda yıkadım derdi.
Ağustos tüterdik ocaklarda ağustos
yokluklara sarılırdık sımsıkı.
En çok hiç konuşurduk
hiç giyinirdik kurumuş ağaç gibi.

Bir an dalardı birinin gözü
bakardı pencereden gökyüzü mavisine.
“Ihlamur kokulu sevdalım” derdi
seslenmeye geç kaldım ayrılıklarda
kıyamadım uyandırmaya uykunu bölüp
Güneşsiz karanlıktı sokaklarım.
Şu kaldırımlarda ilk gözyaşım
İlk ağıtım yapamadıklarıma
Öfkem kalleşliklere.

Biri, “kalbi duracak gibiydi Kızılay’ın
sinsi ve hain bakışları izlerken” dedi
Bereketsiz hisarın daracık sokaklarında
sesim sarılırdı eski türkülere
ve tekrar tekrar içime döner
acı çeker sözsüz konuşurdum
Çürümüş aydınlıkların
karanlık kaldırımlarını

Bir hisar kokusu sarardı koğuşu
ve eski bir siyasi mahkumu.
Sarılmışken etrafımız
ölseydik bir kurşunla kahramanca
Ölü sıcaklığına alışırdı mezarlığın toprakları
ne demiri döven nasırlı eller
ne çiriş kabında ustanın solukları
ben yarım kalmış hayallerimin acısındayım.
Gökyüzünün gece serptiği yeryüzü
bir mateme bürünmüş gibi karanlık.
Elvedasız gidişlerde
sevgilinin gönül koyduğu aşk yaraları
bir karasevdayı öpüyordu gurbet.
Uzun gidişlere kapalı yollar.
Hep kısa tutunmak düşüyordu yaşama
zaman beni bırakıyor yarıda.

Hüzün masalı anlatıyor sonbaharlar.
Kırılmış bir dal.
Elimde yarım kalan umutlar.
“Arayışlarımın zirvesindeyim” dedi biri
“ihanetlerin kimi zaman.
Bize sırtını dönüp yürüdü dostlar.”
Herkesin bir duruşu vardı.
Biz eski mahkumların demek
yaşamları ancak
bu kadardı

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

BİR SU VER


Gözlerine bakıp kınalı elden
Yerine kalaylı tastan bir su ver
İsmini sayıklar düşürmem dilden
Susamış sevgine hastan, bir su ver

Son bir kez ellerin elime değsin
Kulağımda kalsın son kez bir sesin
Biliyorum artık görmeyeceksin
Kurudu dudağım yastan, bir su ver

Fayda yok geçmişi anıp övmenin
Azabı böyle mi çıkar sevmenin
Bir de öldüğümde ardımdan benim
Yazılsın ne olur destan, bir su ver

Tüm dostları bir araya getiren
Bir dert ki sevgiyi yiyip bitiren
Gönülden gönüle haber götüren
Hizmetinde gönül postan, bir su ver

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Birtanem

BİRTANEM

Sen hoşça kal diyorken başımı tebessümle
Bil yalnızca bu aşka eğdiğimi bir tanem
Gülümsemenden belli bak sende biliyorsun
Bakışımla tenine değdiğimi bir tanem

Gelecekte kaderi alın yazıma katıp
Leyla ile mecnunu yaşayalım tıpatıp
Hissederken döşünde gözlerini kapatıp
Hayalinde başımı koyduğumu bir tanem

Biliyorum kendini bende hissediyorsun
Uzanan ellerimi tende hissediyorsun
Gözlerim üstündeyken sende hissediyorsun
Ellerimle gizlice soyduğumu bir tanem

Gönül bahçeme fidan gibi dikiliyorsun
Acımasız ellerle köksüz sökülüyorsun
Tanıdık bir gözyaşı gibi dökülüyorsun
Bil acını içimde duyduğumu bir tanem

Ahmet Canbaba