Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Böylesi...

Bir harf öğretenin kırk yıl olmalı kölesi
Kılı kırk yarıp, ölesi sevmeli...ölesi...

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bu Defa...

Pencere kenarında
Yalnızlığına eşlik eden
Yağmur sesleri
Çağırıyordu sessizce
Ayrılığın eşiğine gelmiş
Vedalaşan nefesleri...
O yine dalgın
Yine hüzünlü
Maziye dalar iken
Acı bir tebessüm ile
' 595 Vefa Küçük...
Yine mi sen
Seni gidi haylaz
Neler çekiyorum senden
Bir bilsen...'
Sözleri geldi bir anda
Gönül diline
.................................................. ..........................

Ahh! ...Vefam..ahh!
Sen değil miydin
Sınıfın...
Ne sınıfı, hatta okulun
Hadi hadi...
Taa ki...mahallenin
Başının belası
Sen değil miydin
Haylazlığın,yaramazlığın
Tembelliğin dik ala'sı
Derken...
Islatıyordu
Jilete küsmüş sakallarını
Bozulmuş musluk başı
Göz bebeklerinden düşen
Göz yaşlarının her damlası
.................................................. ...............

Ahh! ...Vefam...ahh!
Öyle yalnızım ki
Pencereme kuşlar bile konmuyor
O kadar ekmek ufaladığım halde
Yoksa...onlardamı farkında hastalığımın
Bi daha zahmet olmasın,doğramasın
Diye yemiyorlar yemlerini
Zağar ki, herhalde...
.................................................. .........................

Ahh! ...Vefam...ahh!
Biliyor musun
Hatırımdan hiç çıkmıyor
Öğretmenler gününde
Aldığın hediye
Sahi yahu! ...söylesene
İskambil kağıdından
Olur mu hiç hediye
Ne diye aldın
Bilmem ki...ne diye
Hoş...
Ne fark eder ki
Gül getirenler nerede şimdi
Nerede...
Kağıdı boş verde
Vefan deva oldu
Bu vefasız derde
.................................................. ......................

Ahh! ...Vefam...ahh!
Nasılda hemen tanıdın beni
Sırtlayıp götürürken
Kemik yığını bu bedeni
' Kokundan tanıdım kokundan,öğretmenim...'
Ahh! ...
Vefa...Vefa...Vefa...Küçüğüm
Benim...benim...benim...giden
Bu defa...
.................................................. .........................
Pencere kenarında kuşlar
Muhabbetle yemlerini yer iken
Okul önlüğünü çıkarıp
Hastabakıcı önlüğünü giyen
Vefa...
Vefasızlar adına
Morga indiriyordu öğretmenini
Son defa
' Daha çok gençti...' diyen vefasızlar
Mırıldanır iken...
.................................................. ...................................

Vefasız terk etti,çağırırken Vefa
Vefamın sırtında giderken son defa...

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bul/Aşık

Ey! Genç..
Gördüğün değildir,mutlu eden
Değil midir ki toplamı beden
Cazibe ne gözde,ne de kaşta
Aşk; cezbeden Nakkaşta
Fırtınalar koparsada yüreğinde
Sandalında yoktur,küreğinde
Boğmaya birebir,bir deniz
Sevgiden kalmaz,birden iz
Bindiğin bulutlar çarpışır
Şimşekler seni kapışır
Islanırsın ahmakça,yada sağnak
Hangi beden olur sığınak
Her saat kurduğun hayalin
Uyandırmaz ise, vay halin..
Peşinden koştuğun,gördüğün...
Aklında kaç soru kördüğüm
Çözdüğün sadece saçları
Onlar şehvetin kırbaçları
Döktüğün onca gözyaşları
Kurutur ömürden yaşları
Gözlerinle görme,yüreğinle gör
Gör artık! Ne olur...
Göz mü nankör,yürek mi kör
Ey! Genç...
Geç olmadan... geç...
Yaşamak istiyor isen aşkı
Geç bedeni,geç...geç...

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bulamaç..

yanlışa
karıştı
karışmadı
ortalık
yanlışı
karıştırdı
karıştı
ortaklık
ne
ısındı
ne
soğudu
orta/m
ılık..

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Buluğ...

Kızmak istemiyorum artık sana
Bıraktım seni sere serpe
Senden yok hayır bana
Sevgi sende daha körpe

Tomurcuk misaliydi halin
Açarsın diye bekledim her seher
Bitmedi hiç sorgun sualin
Kaç sefer reddettin kaç sefer

Ben senden vazgeçtim
Artık uçuyorum başka goncalara
Kendime yeni bir gül seçtim
Gerek kalmadı oncalara

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Buluşma

Hakka dayanır ise aşkın ucu
Tabii ki Hak olur ara bulucu

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bulut olmak

Bulut olmak ne büyük bir özlemdir.
Kimileri semalarda gezer,duman olurlar büyük dağların başında.Dertlerini dinlerler,paylaşırlar.Kimileri gölge olur biçare insanoğlunun tepesinde,ferahlatır onları.Kimileri de hayal olur uçmak isteyen çocukların pembe dünyasında.
Bir bahar ayında güneşin sımsıcak duygularının ısıttığı toprağın özünde yer alan,ona hayat veren bir damla suyun uzun bir yolculuğa çıkarak arşı ala'da bir yerlerde arkadaşlarını beklemesi bir özlemdir.Bu sözünde duran ilk neferdir,bu davada can veren.
An gelir uyanır derelerdeki,nehirlerdeki,göllerdeki,denizlerdeki,o kyanuslardaki neferler.Onlarda bu kutsal görev için seçilmiş damlalardır.O dost sıcaklığın çağrısına dayanamazlar,büyük bir aşkla süzülürler her zaman ki gibi randevu yerine.Yolculuk bittiğinde hasretle karşılanırlar,kucaklaşırlar ensarların muhacirleri kucakladığı gibi.Birbirlerine anlatacakları o kadar çok şey vardır ki...ama onlar son neferleri beklerler büyük bir coşkuyla.
İşte onlar hep özgürdürler.Boşlukta,havada yüzerler.Onlarda son çağrıya uyarlar ve büyük bir hızla yarenlerini,dostlarını bekletmeden varırlar muhabbet ortamına.Son muhacirlerdir onlar.Öbek öbek olurlar,her öbekte ayrı bir sohbet.Ayrılık süresi içerisindeki yaşadıklarını birbirlerine anlatırlar.Kimileri, hayat verdikleri toprakta yetişen ve insanoğluna can veren ağaçları,meyveleri,sebzeleri,tahılları şükretmeden,hesapsızca,sırf kendi çıkarları uğruna insanların nasıl talan ettiğinden bahseder,dert yanar.
Kimileri,içinde yaşattıkları ve insanoğlunun hizmetine sunulan canlıların nasıl katledildiğinden dem vurur.O bir bebek gib masum,saf damlalar topluluğunun nasıl kirletildiğini anlatır,acı acı.
Son neferlerin acısı daha büyüktür.Kendilerine ve hizmetine sunulan canlılara hayat veren havanın nasıl yok edildiğini,nefes alıp vermenin,nasıl zorlaştığından bahseder.Hepside hem fikir olmuşlardır,insanların kendi sonlarını kendilerinin hazırladığı konusunda.
Ama onlar, yinede o kutsal görevlerini yerine getirmek isterler,büyük bir huşuyla ve birden çalışmalar hızlanır,bir işaretle bir araya gelirler.Öbekler büyür,büyür duygular artık son noktaya gelmiştir.Hepside çok dolmuşlardır insanların bu haline.Kararmıştır benizleri,karalar bağlanmıştır başlara.
Ve bir''OL''emri ile birbirlerine koşarlar,bir muhacirin bir ensarı kucaklamak isteğinde olduğu gibi.Ama bir fark vardır.Ensar ile muhacir kavuştuklarında acı hissetmezler,acılarını dindirirler.Ya onlar,onlar ise kavuşma sonrasında sarsılırlar,ateşler,çıngılar çıkar vucutlarda,yanarlar,kavrulurlar.Lakin hiç bir insanoğluna hissettirmezler bu yaşadıklarını.
Artık bundan sonra, bütün dolmuş duygular bardaktan boşanırcasına yeryüzüne inerler.Rahmet olurlar,can verirler,kendi canlarından olsalarda.Ama onlar şehitler gibidirler,ölü değillerdir.İnanırlar tekrar dirileceklerine ve beklerler bir başka baharı büyük bir özlemle.
Bulut olmak ne büyük bir özlemdir,ÖZLEYEN için.

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bunca Zaman

Sandım, aşk pınarından içiyorum kana kana
Divane olmuşum,dönmüşüm deliye
Bak şu pervasızlığıma,bak şu aldatana
Yumuşamaz yüreğim,dönmüş çeliğe

Halbuki,marifetmiydi yanıyorum demek
Var iken sükut,gönülden sohbet
Kuyruğu kıstırıpta,çen çen çenilemek
Olmaz idi,Senin ile olsaydı muhabbet

Aşkın ikrarı dil,gönülmüş tastiki
Etten iki dil arasında kalmış aşkım
Oyuna getirmiş beni,nefsim ki elastiki
Çeksem mi,bıraksam mı Vallahi şaştım

Edep sirkesine daldırsam nefsimi
Bekletsem,zaman deyinceye kadar gong
Boğsam içimde,tutsam nefesimi
Çatlasın başı,desin zonk zonk

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bü/yük

baktım saçlarım
ne kadar ağarmış
taşıyamaz olmuş
başım...
başım bağarmış

Reyhan Tataroğlu

[GooD aNd EvıL]

Bülbül-1

Ey! Gülüm...

Hayatın bir anlamıdır ölüm
Olmasaydı,kaç bölüm olurdu hayat...kaç bölüm...

Reyhan Tataroğlu