Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Aklımı Dağlara Sattım

Uykularımın benden kaçtığı *******de
Onu kovalarken, sen aklıma düşüyorsun.
Sensizlik bir kasırga isyankâr hecelerde
Yüreğimde karakış, benimle üşüyorsun.

Tabirciler toplanıp bilmem hangi rüyamı,
Bilemem; hangi senli ve benli düşü yorsun!
Yoksun, bu hayat rüya; acaba bir hülya mı?
Bu küreyi benimle niçin bölüşüyorsun?

Bu gönlüm uçurumun kenarında, virane.
Tam sana gelecekken, benimle düşüyorsun.
Ben aklımı dağlara sattım, ettin divane.
Usum dudaklarında hangi gülüşü yorsun!


24 Mayıs 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23.51
7+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Anadolum Bir Efsane

Anadolum bir efsane, tüm dağları; kırları.
Kuşlar, kelebekler uçar; şenlenir bayırları.
Sinesinde barındırır, gönlünce yatırları.
Minareler tapusudur, türbeler de sırları.

Şehitlerin kanlarına, şanlı tanık bayrağım.
Geceyi hainler bassa, nur fışkırtır toprağım.

Her karışında bir iklim, şahlanmakta dört mevsim.
Dostluk, kardeşlik membaı; beraberlik bir resim.
Bizi haykırır ezanlar, seherler benim sesim.
İstiklal ruhumda emel, çağlar üstü hevesim.

Vatanımın her karışı, ecdadımdan yadigar.
Hiç ihanet kabul etmez, hâine hak zülfikar.


17 Haziran 2004 Perşembe, Danimarka-Køge 20.41
8+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Benim Sana Seslenen

Bahçemde bir ağaç var, salkım salkım leylak ağacı.
Yükselir büklüm büklüm buruk ruhumda hep bir acı.

Her gelen baharla coşarım, ben de yapraklanırım.
Çiçek açamadan giderim bir gün topraklanırım.

Zaman süzülür hep ruhumda, eksilir sarkaç sarkaç.
Karışırım toprağa, büyür yanımda da bir ağaç.

O ağaç leylak olur, çiçek açar yanı başımda.
' Doymadan gitti ' yazar, yosun tutmuş kabir taşımda.

Sen de ziyarete gelirsin beni, gönlün olunca.
Ben de çiçeklenirim leylak gibi hep gonca gonca.

Koparırsan ondan bir çiçek, toprağımdan beslenen.
Bir koku yayılır: O benim, benim sana seslenen!


10 Mart 2004 Çarsamba, Danimarka-Køge 11.32
9+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Beyinlerin Kıblesi

Pas tutmuş kilitler, anahtar nerede?
Zamanın saçları ağarmış kıl kıl.
Türedi diller kürsüde, bülbüller derede.
Patlak gözlü kurbağalara yem tırtıl.

Her kara bulutta heveskar bir damla.
Haşin fırtınalar kamçılar hayali.
Ayaklar şehvet yastığında yüzsüz adamla.
Beyinlerin kıblesi işkembe, ters yürür ahali.


26 Nisan 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23.49

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Cennetten Bir Meyve Dişledim

Dağlarım yıkıldı.
Zirveler yerle yeknesak şimdi.
Boynuma kement takıldı.
Aşk celladı hayata imdi.

Ömrümde bir suç işledim.
Adı sevda.
Cennetten bir meyve dişledim.
Tadı sevda.


18 Haziran 2004 Cuma, Danimarka-Køge 18.39

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Dağlar Ters Kuyudur

Nuh Peygamber bitirmeden gemisini,
Yağmur yağmamıştı henüz!
“ Haydi binin ” diye yükseltti sesini
“ Kalmadı vaktiniz, doldu gününüz! ”

Gökten boşalan yağmur değildi!
Dökülüyordu sanki şelaleden.
Vadiler doldu ağaçlar eğildi,
Nehirler denize gidemeden.

İnanmazdı Nuh’un oğlu babasına.
Hâşâ, derdi O’na ihtiyar bunak!
Büründü günahıyla abasına.
Umursuz dedi, en yüce dağ bana konak.

Dağa çıkarım diye yüksekliğine güvendi.
Güvendiği dağlara yağdı kar!
İnkarın gölgesi benliğine düşendi.
Nebî de olsa baban, Allah’ın sillesi yıkar!

İnkarın neticesi olmaktır helak.
Sonu nedametle yanış!
Süz geçmişi anlarsın, edersen merak.
Biter mi bilmem bu sinsi aldanış!

Güneşten kaçmak yarasanın huyudur.
Dağlar yutar, boğar adamı!
Bazen onlar ters kuyudur.
O’nun sevgisi okyanusta ulaşılmaz ada mı?


9 Mart 2004 Salı, Danimarka-Køge 23.43

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Dünyaya Sultan Gerek

Ne olur güzelim gel, gel bana yâren ol!
Seninle okunmamış bir destan yazalım!
Omzuma tepelerden at yedi narin kol!
Boy sürsün yine güller, bir bostan kazalım!
Rabbimden sana ihsan al fistan, gazalım!

Takılmış gerdanına bir mavi gerdanlık.
Gözlerin yeşil kalsın, hep baksın mehtaba.
Sürurun gönüllerde, dem değil bir anlık!
Kubbenden bir seda sal her dosta ahbaba!
Al-beyaz deste güller ser yerden aktaba!

Dünyada çok inci var, sen başka bir inci!
Celbeder güzelliğin, çok yürek kül olur.
Seninle ulvi değer, bu vatan birinci.
Seninle bana düşen kör talih gül olur.
Kıyarsa sana yazık, bir tarih zül olur!

Göz kırpsın yakamozlar tüm kutlu zevata.
Eyüp’ten seslen, selam ver iki denize!
Yuşa’dan, Çamlıca’dan et çağı ihata!
Renk gelsin sokak sokak her soluk benize.
Bağrından yeller estir her doluk genize!

Şahitsin şahadete o kalem birlerden.
Yıkanır seherinle tüm kara *******.
Kurtuluş gözyaşında o alem kirlerden.
Duada dudakların, hep felah heceler.
Arifler bahçesinde bir semah *******.

Dinlerdi şair seni hep gözü kapalı.
O devir çoktan geçti, bu sözden yok fayda!
Dünyayı açıkgözler sirk atı yapalı;
Yıllardır alınacak bir değer yok kayda!
Kalmadı huzur, hayat bir kanlı ok yayda.

Fethinden beri şanlı o hilal bayrağın.
Rahatız gölgesinde, hiç batmaz güneşin.
Itrını gülden aldı, gül kokar toprağın.
Peygamber şehri yoldaş ve Mekke kardeşin.
Müjdesin kutlu sözde, yok senin bir eşin!

Değerse sana eller ben süzgün, vurgunum.
Güzelim kurtul dertten, dön asla sefa bul.
Gördükçe seni mahzun ben üzgün, durgunum.
Ülkeme taze bir ruh, bir tensin İstanbul!
Sana ‘bir rüya şehri’ hep densin İstanbul!

Şaire ilham gerek, sen bensin İstanbul!
Dünyaya sultan gerek, o sensin İstanbul!


19 Nisan 2005 Salı, Kartal-İst. 16:34
3+4+1+2+3

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Dünyayı Handan Sayarım

Emrin ne olursa olsun,
Kendime ferman sayarım.
Acılar gönlüme dolsun,
Derdime derman sayarım.

Başımda hükmün nur tacı.
Âleme sultan sayarım.
Buraya geldik kiracı,
Dünyayı handan sayarım.


7 Haziran 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23.50
3+5

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Düşler Yansır Ölümden Suya

Ülkem kuşları ufka uçarken gün batımında;
Hesaplarını batan güneşe ulaştırırlar.
Zaman ölüme hayatları bir bir satımında;
******* aşkı düş pınarına yanaştırırlar.

Güneş batarken hep düşler yansır ölümden suya.
Kalpte yeşerir sürgünler, ezgi söyler göklere.
Ömür akarken sessizce ecel yatar pusuya.
Tomurcuk nida, çiçekler âti; muştu köklere.


5 Mayıs 2004 Çarsamba, Danimarka-Køge 23.07
5+5+5

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Düşmanlık Kendi Darağacında Asılsın

Aksın kederin bu hüzün ırmaklarına.
Gülümse biraz, tebessüm yüzüne değsin.
Bırak dağılsın zülüfler yanaklarına.
Hasret utançtan kızarıp başını eğsin.

Gülüp merhaba de hayata ve el salla!
Titresin bütün bu fırtınalar, sarsılsın.
Bir gün gideriz biz de ötelere salla.
Düşmanlık kendi darağacında asılsın.


2 Haziran 2004 Çarşamba, Danimarka-Koge 23.00
5+8

Necmi Ünsal