Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Küllerim Ulaşsın Sana*
Şarapla yıkadılar
Tüm bedenimi
Avanos'tan gelen
Yirmibir günde oluşan
Şarapla
Sonra yaktılar
Küllerimi savurdular
Tüm şehre
Belki senin omuzuna
Düşmüştür bir zerresi
Silkelemişsindir
Küçük beni
Kim bilir


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Masal*
Bir masal anlat bana
Sonlu sonları olmasın ne olur
Gözyaşlarını anlat
Yosun kokulu saçlarını
Şeftali bahçelerini
Mırra kokusunu akşam üzerleri

Anlat bana ne olur
Umutsuz umutları
Çaresiz çareleri
Martı bakışlara inat

İçindeki çocuğu
Çocuk olma isteğini
Görmeden sevebilmeyi
Vererek almamayı anlat bana
Sana mecbur oluşumu sakın anlatma
Ne olur


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Ölüm*
Yukarıdan baktım
Küçük bir dikdörtgendi
Kazılan toprak
Sonra
Perdeleri koydular üzerime
Soğuk bir yalnızlık kapladı
Bedenimi
Her saniye karanlık artıyordu
Tüm beklentiler
Yukarıda kalmıştı artık
Harfler kelime olmayacaktı
Şiirlerime
Baktım
Herkes ağlıyordu
Birer birer
Terkettiler beni
Issızlığa
Gözyaşlarını silerken
Mendile tüm sevenlerim
Anladım ki
Tek gerçek
Yaşamsızlıkmış
Yada
Bitişi
Yaşamın


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Penceremdesin*
Trendeyim
Suratsız memurun
Sattığı biletle
Tüm yaşanmışlıklar
Bavulumda
Bavulum rafta
Yalnız ve çaresiz
Umutlara yol alacak
Birazdan
Son tren kalkarken
Gardan
İşte yavaş yavaş
O ritmik seslerle
Ayrılıyor gardan
Umutlara
Ya da
Umutsuzluğa doğru
Ayrılıyor gardan
İç acıtan düdüğüyle
Hızla uzaklaşıyorum
Geride ne kalmıştı
Düşünemiyorum
Neden bu trendeyim
Nereye gidiyorum
Evler geçiyor içinden
Perdeleri çekilmiş
Sıcak evler
Bir kız bakıyor camdan
Yeşil pijama var üzerinde
Gözlerinin içi parlıyor
Umut trenine bakarken
Aldırmıyor esen rüzgarın
Dağıttığı saçlarına
Bahçelerden geçiyorum
Karla kaplı bahçelerden
Kartopu oynayan
Çocuklardan uzaklaşıyorum
Sahilde sevinç çığlıkları atan
Martılardan uzaklaşıyorum
Gagalarında genç bir delikanlının
Attıgı simidi ısırırken
En son gördüğüm
Dağlardan geçiyorum
Sert kayalardan ürküten
Çam ağaçlarına bakıyorum
Penceremden
Karlar sıkıca sarılmış yapraklarına
Sıkıca
Sevgiliye sarılır gibi
Bir asker nöbet tutuyor
Şapkasında kar var
Kimin oğlu
Ne düşünüyor bakarken trene
Bilmiyorum
Nereli acaba
Annesini mi düşünüyor
Bırakıp geldiği sevgilisini mi
El sallıyorum
Gülümsüyor
Az kaldı diyor sanki
Yağan kara inat
Sıcacık bakışlarında
Gece çöküyor pencereme
Gün ortası
Siluetler
Gittikçe karmaşıklaşıyor
Labirent gibi görüntüler
Çözemiyorum
Karmaşık şekil topluluklarına
Dönüyor
Penceremin buğulu camı
Hiç farketmemişim
Dışarıya bakarken
Karşımdaki kadını
Ve yanındaki çocuğu
Kaçamak gözlerle baktım
Kadın gençti alımlı
Bitkin
Sanki birazda üzgün
Çocuk dört ya da beş yaşlarında
Cin gibi bakışlı velet
Çok tatlı
Gülüşleri içine koyan bir çocuk
Göz ucuyla soluma baktım
Yaşlı iyi giyimli bir adam
Eşiydi belki de yanındaki
Adamın ikinci eşi olmalıydı
Belkide bir töre evliliği
Kadının gözlerinde ışık yoktu
Adama bakarken
Göz kenarıyla
Çocuk çok tatlıydı
Mavi gözleri
Soru işaretleriyle bakıyordu
Trendekilere
Aklından ne muzurluklar geçiyordu
Kimbilir
Dünyadan bir haberdi
Kalbi de çocuktu çocuğun
İşte mutluluk buydu
Kimsenin bakamayacağı kadar
Mutlu
Temiz
Sevgiyle bakıyordu
Hayata
Şimdi çocuk olmak vardı
Diye geçti içimden
İçimdeki çocuğa gülümserken


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Portakal Çiçeği*
İşte geliyorum
Sana
Toroslar'ın güzel kızı
Yeşil bir ovaya alçalıyorum
Yavaşca yaklaşıyorum sana
Sen bilmeden
Belki de uyuyorsundur
Sana geldiğim saatlerde
Portakal çiçeği kokulu
Evinde
Seni sevmenin bedeli
Acı çekmek olacak
Biliyorum
Gülümseyen yüzünü
Görmek belki de
Tek istediğim
Sen bilmeden
Kim bilir


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Saksı*
Cam kırıklarını biriktirdim
Kuruyan
Çiçekleri koyduğun saksıda
Perdede izi kaldı gölgenin
Çarptığın kapıda parmak izin
Kadehte rujun kaldı
Silemediğim
Giderken bıraktıkların benim
Götürdüğün
Ben oldum


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Sobe*
İhtiyar bir
Çocuktum
Sevgini
Saklarken
Kalbimin
Dipsiz
Kuyularına

İçimdeki
İhtiyar çocuk
Seninle
Saklambaç
Oynamak
İstemiyor
Korkuyor artık
Saklandığı
Yerde
Unutulmaktan


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Şarap*
Sevmiştim seni
Bir akşam üzeriydi
Ellerimin arasındaydın
Sıcaklığını hissediyordum
Yüzüme doğru gelirken
Nefesini

Mayhoşsu bir tadın vardı
Dudaklarımda
Tadına varıyordum
Gidiş gelişlerinde

Rahatlatmıştın beni
Güzel sözler fısıldadın
Beynimin en ücra köşesine

Şiir olsun istedim fısıldamaların
Ama olmadı
Sen de terkettin beni
Gecenin bir yarısında

Yağmur yağıyordu düşlerime
Artık ne gelişin oluyordu
Ne de terkedişin
Kollarım seni sarmalayamıyordu

Bir güçsüzlük sarmıştı
Tüm bedenimi
Sen yalnızken iyiydi ilşkimiz
Dostlarını çağırmasaydın keşke


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

*Taşta Yaşayan Böcek*
Açmamıştı gözlerini henüz
Gökyüzüne
Gün ışığını görmemişti
Küçüktü o
Taşta yaşayacaktı
Tüm ömrünü

Bir sarsıntıyla irkildi bir gün
Darbeler ardı ardına geliyordu
Şömine olacaktı
İçinde yaşadığı taş
Bir malikhanenin
En müstesna köşesine

Bilmiyordu
Taşı kıran usta
İçinde yaşayan böceği
Ölümü olacaktı böceğin
İlk kez gördüğü
Gökyüzü


Ahmet Salih Bak

[GooD aNd EvıL]

Ada
Adadayım sensiz
Senden bir ses bekledim
Bunu hak ettim sandım
Bekledim
Çay içtim tahta masada
İnsanlara baktım
Seni aradım yüzlerinde
Yoktun
Benzemiyorlardı sana
Şarap aldım iki şişe
Ve
Beklemekten vazgeçip
Geri döndüm
Yaşadığım
En güzel
İki saat geçti benden
Senle aynı adada idim
Sen bunu biliyordun
Sessiz kaldın
Gemiye bindim
Seni görürüm diye
Kaptan köşkünden baktım adaya
Silüetini gördüm
Kırmızı ya da pembe
Bir elbise vardı üzerinde
El salladım
Sen orada bir yerlerdeydin
Biliyordum
Sen kararlıydın
Beni orda terkettin sandım
Anladım ki
Sen beni
İlk karşılaştığımız gün
Terketmişsin


Ahmet Salih Bak