Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Acılara Ağıt

ACILARA AĞIT

Ömrümüzce gittiğimiz bunca yolun sonunda
Rüyalarımı çaldılar gerçekler bana kaldı
Nasıl bir zamandı buruk aşkı terk ettiğimiz
Ve içimde hırçınlaşan hislerim donakaldı

Yüreğimizde yeşeren fikirler henüz hürdü
Tutsak olan her günümüz nasıl bizce özgürdü
Erken uyandık güneşle ******* kısa sürdü
Acılara ağıt yaktık sevdamız sona kaldı

Kandırılmış yığınlarda ben bir orta direğim
Yarınlarıma umutla bakan halktan bireyim
Nasıl surlarla çevrilmiş,hapsedilmiş yüreğim
Karanlığın gölgesine az daha kana kaldı

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Akıldan Çıkmıyor

AKILDAN ÇIKMIYOR

Bakarken kaşları çatmış
Gözler akıldan çıkmıyor
Dillerde pusuya yatmış
Sözler akıldan çıkmıyor

Anadan doğma üryan
Beni peşinde sürüyen
Sıcak sevgide eriyen
Buzlar akıldan çıkmıyor

Bulunmayan bilinmeyen
Bir sır saklı çalınmayan
Anılardan silinmeyen
İzler akıldan çıkmıyor

Teslim olmuş aşka ferin
Başköşede gönlü yerin
İçinde duyduğu derin
Hazlar akıldan çıkmıyor

Ömür anılara ekli
Zaman devinmede haklı
Şimdi gözlerinde saklı
Yüzler akıldan çıkmıyor

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Aklandılar

AKLANDILAR

Milletin gözünün içine bakıp
Sözüm ona aklandılar yüzsüzce
Ne yapsak ta halkımız bizi seçer
Diyerek çok beklendiler yüzsüzce

Yeniler seçildi eskiden bıkıp
İnsan sandılar yüzlerine bakıp
Eskinin özünden yeniden çıkıp
Eskilere eklendiler yüzsüzce

Öyle bir düzen ki avanta yeyip
Nasılda geldiler sıra bekleyip
Seçmezseniz vebali sizin deyip
Seçmenlere diklendiler yüzsüzce

Suç ararlar konuşulan lehçede
Koca çiftlik gezindiler bahçede
Her iktidar değiştikçe bütçede
Açıklarla denklendiler yüzsüzce

Ne evlatlar doğuruyormuş ana
Dokuzu kendinin biri halkına
Birde kıyak emeklilikten yana
Haklı çıkıp haklandılar yüzsüzce

Teker teker bulundular izlenip
Bile, bile aklandılar sızlanıp
Hırsızlarla hırsız olup gizlenip
Yolsuzlarla saklandılar yüzsüzce

Kucaklayıp okşadılar gelerek
Oy aldılar sinsi sinsi gülerek
Daha çok halkın üstüne bilerek
Yüklendikçe yüklendiler yüzsüzce

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Alınyazımsın

ALINYAZIMSIN


Seviyorum diye bin kere derim
Keramet söylenen kelimedeyse
Seninle olmağa yemin ederim
Ne zaman yıldızlar elime değse

Hapsedilmiş yürek kafeste kükrer
Etsem günahımı herkese ikrar
Sendeyken gelirim kendime tekrar
Sararken kolların belime değse

Kökle sarmaş dolaş toprak sevgili
Konuşur rüzgarda toprağın dili
Ve yaprağı okşar rüzgarın eli
Olgun meyve gibi dalıma değse

Nasıl iz bıraktın bende hiç yoktan
Sen alın yazımsın bana sen haktan
Bizde bu menzile varırdık çoktan
Islak dudakların dilime değse


Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Allah Rahmet Eylesin

ALLAH RAHMET EYLESİN

Kimisi kavga edip söverken ulu orta
Aynı seçilenlerden çoğu kaçmışken karta
Meclisin bütçesinden bir şey kalmıyor arta
Onlar küçülmüyorken,küçüldü halk neylesin
Ölüyor garibanlar Allah rahmet eylesin

Kasa fırlattı kimi kendini tutamadı
Yediği kazıkları asla unutamadı
Köylü yok yetiştirdi, yok ki, yok, satamadı
Dört senede, bir defa gönüllerde köylesin
Şehirlerde meftasın allah rahmet eylesin

Şimdi daha bir özgün olmalı derde işler,
Böyle düzenin çarkı rüşveti yerde,işler
Garibanlarda yara kedere, derde,işler.
Bırakın vekilleri,halkın aslı söylesin
Ar,haya, edep gitmiş,allah rahmet eylesin

Yurt içinde, dışında yeni kara sesler var.
İrticaya baş koyan bilki çok hevesler var
Ayaklarında mesler başlarında fesler var
Nüve bırakıp yurda birkaç yandaş peylesin
Gerçek dindarlar nerde allah rahmet eylesin

Kimler ballı işlerde yeşil ışık yakmıştı
Hortumlayıp ceplere nasıl döviz akmıştı
Peşlerine bir çoğu banka zede takmıştı
Siz affedin suçlular gitsin gönül eğlesin
Banka zedeler ölür Allah rahmet eylesin

Yapacağınız son mu yaptığınız ne ilki
Kıyak emeklilikte sizler akıllı tilki
Toplumun vicdanında suçlusunuz bilin ki
Bölüşüp sonra dersin sen şöyle, sen böylesin
Hukuk mu hak getire, Allah rahmet eylesin

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Allahın dediği olur

ALLAHIN DEDİĞİ OLUR


Önceden bilen olsa da
Allah’ın dediği olur
Kazada ölen olsa da
Allah’ın dediği olur

Şer zincirini kırsa da
Hoş, iyi,kötü varsa da
Ahrette hesap sorsa da
Allah’ın dediği olur

İstanbul da,Muşta yazar
Ankara da, Kaşta yazar
Takside dolmuşta yazar
Allah’ın dediği olur

Araştırıp soranda mı
Tefsir edip soranda mı
Tevrat ta mı, Kuranda mı
Allah’ın dediği olur

Yağmur yağsa,şimşek çaksa
Aşklar yürekleri yaksa
Sonumuz kürü topraksa
Allah’ın dediği olur

Yanlış yoldan gidilse de
Suçsuz idam edilse de
Ölüm ona ödülse de
Allah’ın dediği olur

Sular bassa afet olsa
Ölümcül felaket olsa
Tarumar olmuş kent olsa
Allah’ın dediği olur

Şans kapıyı çalsa haktan
Beklediğin gelir yoktan
Şer gelse de aça toktan
Allah’ın dediği olur

Düşlerini yaptırsa da
Arzulara taptırsa da
Doğru yoldan saptırsa da
Allah’ın dediği olur

Toplasa ümmeti dede
Bilmez hakikat i ve de
Bilimi yanlış bilse de
Allah’ın dediği olur

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Amin Derler

AMİN DERLER

Allah’ın izniyle der olacak işi varsa
Olmayacak duaya bilerek amin derler
Bilime ters düşmeyen inanmaz kişi varsa
İnananlara buruk gülerek amin derler

Nasıl bal yapar diye hayret eder arıya
Hak geçmesin der ama bölmez yarı yarıya
Günahlarımız çok der affet diye tanrıya
Yalvarıp her gün namaz kılarak amin derler

Karanlık girdaplarda benliğinden kopanlar.
Aklın yolu bir ise kim bu yoldan sapanlar.
Hakka inandık diye haksızlığa tapanlar.
Hepside bir araya gelerek amin derler.

Safsatadan acıyı duyarlar mı en içte.
Salı uğursuz, suçlu aranır mı on üçte.
Muska yazıp hastaya bir çareyi sonuçta,
Üfleyip, okumakta bularak amin derler.

Ölmüyor merak etme hiç kimse tasasından
Suç işler, ceza alır doğanın yasasından.
Tanrı affeder diye kulları hasasından
İşlenen günahları silerek, amin derler.

'Zındığız’ gözlerinde bir şeyler sorduk diye.
Tanrı katında ‘veli’ olurlar erdik diye.
Para toplarlar yurda fabrika kurduk diye.
Emeksiz ganimeti çalarak amin derler.

Suçüstü yakalarsın takıp et izlerini.
Sonu nereye varır dinle bak sözlerini.
Binlercesi Kabe ye çevirip yüzlerini,
Rol gereği gözleri dalarak amin derler

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Ankara Kalesi ve Dilenci



ANKARA KALESİ VE DİLENCİ

İhtiyar
Yaşlı bir kale gibi duruyordu karşımda.
Roma devrinden kalmış.
Ufalmış,
Gözleri kaybolmuş çukurunda.
Eski yazıyla yazılmış bir ayet gibi mübarek,
Alnındaki kırışıklar.
Teni,
Bronz teninde.
El açmış para verenlere,
Allah ne muradın varsa versin diyor,
seninde.

İhtiyar,
Yaşlı bir kale gibi duruyordu karşımda.
Arada bir bakmasa çipil, çipil
Arada bir gülmese
Anlaşılmayacak yaşadığı.
Önünde bir mendil,
Eski yıkık bir kale bağdaş kurmuş,
Sanki oturmuş.
Arkasında Ankara kalesi,
Onarılmamış taşları yıkık, dökük.
Y aşlı bir kale gibi duran ihtiyar farklımı sanki.
Üstü başı yırtık sökük.
Etrafında güvercinler
Ve etrafında insanlar
Oturmuş bir kale gibi duran
Ak saçlı ve ak sakallı.
Yorgunluktan yanlara düşmüş iki elin.
Kaç kişi farkında.
Kaç kişi,

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Anladım

ANLADIM (Yıldız İrengül'e ithaf)

Öyle çok yönlüsün, sende neler var
Hiçbir an yerinde duramıyorsun
Seni sevenlerin etse de kusur
Nedense kalbini kıramıyorsun.

Oğlun var yalnızsın evde gelin yok
Yalnızca gönlün boş bir sevgilin yok
Evlen be güzelim bir engelin yok
Çöp çatanın nerde, soramıyorsun.

Candan sevmeyenin yoktur sanma ki
Yanında belirir dostun anma ki
Bir kez sevmeye gör bir kez yanma ki
Sen de on ikiden vuramıyorsun

Gönülden nağmalar çalarken sazla
Mutlu eder seni dinlemek hazla
Öyle çok dostun var sevenin fazla
Demek beni ondan, aramıyorsun,

Ahmet Canbaba

[GooD aNd EvıL]

Anneme-Annelere

Anneme-Annelere

Karnında dokuz ay taşırken beni
sen kanınla besleyerek can, veren annem.
Bir ana kucağı özlemi duyup
doğmuşum
senin şefkatinle
şefkatli ellerinde.
İlk defa tenini okşayıp
sütünden emmişim huzurla anam.
Çocuğuna yanık bağrını açan
can suyuna değer şefkatin annem.
Uyutur bir ninniyle sesin
ve usulca öpüşünde
sıcacık nefesin
uyutur.
Hem fedakar, hem cefakar yürekte
derin uykularını böldüğümden
uykusuz *******in sebebi bendim.
Anlatılmaz verdiğin emekler bize.
Yıkaman,
sıcacık sarıp, sarmalaman
ve kundaklaman öpüp yüzümü.

Kırıp dökmemize gülüp geçerdin.
Bizi tehlikelerden kurtarman
tutup ellerimizden kaldırıp.
Yüreğin dayanmazdı düşmemize.
Bir boynuma sarılışına hasretim
ve birde yüzümde gezdirmene ellerini.

Ben ilk gülmeyi senden öğrenmişim anne
İlk emeklemeyi,
ayakta durmayı.
İlk anne, baba demeyi
Ve ilk soru sormayı
masallarınla büyürken.

Bu günlere kolay gelmedik anne.
Kuruyken yeşeren bir ağaç gibi
seni görmek bile beslerdi beni.
Gülüşün sabırdı, gülüşün keder
her şeyde acılar sana düşerdi.
Sözlerin teselli bütün dertlere.
İlacımdı saçlarımı okşaman.
Derdimizde sabrın tükenmez anne
Senin ellerinin değdiği her şey
odamızı doldururdu bir güneş gibi.

Dertleşmeni özlüyorum anne.
Birazda çekiştirmeni kim olursa.
Gönlünü bir dinlendiremedin bizlerle.
Bir yanın hep hasreti yaşadı,
bir yanın yorgunluğunu hayatın.
Resminde bir kınalı elini görsem
ve görsem bir kınalı saçının telini
cız eder yüreğim hasretinle bil.
Neleri sığdırmadın derya gibi gönlüne
Bayram sevincini yaşatırdın,
öptüğümde elini

Yollarıma bakıp geç kaldın diye
sen çalardın zor günlerde kapımı.
Neyin varsa paylaşırdın benimle
bize kuldun, bize köleydin anne
Hep omzunda ağır yüktük, ağır yük.
Ardımızda yıkılmayan kaleydin.
Yavrum diye kucaklayıp
bağrına basardın, gurbetten gelsek.

Işığın geliyor sönmüş yıldızlar gibi.
Gözün açık, hasret gittin oğluna.
Can damlalarıydı sözlerin, hayat veren.
“Yavrum seni çok özledim,
tütüyorsun burnumda” derdin.
Bizim içinde sen öylesin anne
her şey sen varsa bir anlam kazanır.
Sensizlik düşmanımdır uğramasın yanıma.

Şiirlerim tedirgin, seni anlatamıyorum.
Sen bir mihenk taşısın yaşamımın.
Senin sevgin son durağı yüreğimin.
Son istasyonu gönlüm, orada in.
Sıcaklığın tenimde
Sözlerin kulağımda kalsın.
Resmin,
avutmuyor beni annem.
Tutamıyorum ellerini
senin karşılıksız sevgin var ya
onu tadamıyorum

Ben sevgi sarhoşuydum sen varken.
dokunulmazlığımın tadını yaşardım.
Sen benim özgürlüğümün sınırıydın,
sen benim günahlarımın ceza keseni.
Sen benim sevaplarımdın anne,
aydınlık penceremdin.
Sen benim bereketimdin
sen benim örfüm.
Yaşamda en güzel şeyleri
bana layık görendin,
yedirendin,
tadına bile bakmadığın ne varsa.

Öğütlerin ayaklarımın altında yol
öğütlerin gözümün önünde bir perde
büyüklere saygı derdin,
küçüklere sevgi
Ben onun için sayar ve severim anne.
Hep senin içinde çocuktum
sen affedendin.
Şimdi affedenim yok.
Acımasız sensiz her şey
Senin varlığın umuttu, umut.
Sensizlik hüznümün kaynağı şimdi.
Sensizlik bir uçurum.
Sensizlik yalnızlık demek.
Sensizlik sevgiye acıkmak demek,
bilemedim affet anne.

Şimdi mezar taşlarına
pişmanlıklar okunuyor dua diye.
Bir rüyaya mahkum oluyor sevenlerin.
Rüyalar bile terk ediyor kimi zaman sevenlerini.
Bir resme mahkum oluyor bu gözler.
Bir misafir gibi sessiz
göz göze geliyoruz her andığımda.
Sensizliğe hazırlıksız yakalandım anne
zaman hep hasret dokudu tezgahında.
Hep gelişini düşündüm son gidişinin,
umutlar boşa çıkıyor, boşa.

Muson yağmurlarına benzerdi dua edişin.
Bir çöl fırtınası gibiydi kızışın.
Hem sıcaklığını tadardım
hem acının özsuyunu.
Sevgi çıkmazlarını yaşıyorum seni düşünürken.
Zincirlerinden kopmuş bir halka gibi,
hasretim boşlukta anne.
Üstü kapalı bir gülüş dudaklarımda
uykuya dalarken seni düşünüşüm.
Bir girdap yaratıyorsun rüyalarımda.
Yeniden keşfediyorum seni,
uyanıp hayata merhaba derken.
Pusuya yatmış bir canavar gibi
dünya telaş esi.
Her gün savaşla uyanır günaydınlar.
Ahh! ... annem, anneler, annelerimiz.
Çocuklarınız şehit olurken,
en çok üzülensiniz.
Tüten ocağımızda hem kordunuz,
hem de duman.
Yavru çığlıkları gözyaşlarında
Vatanını benden çok severdin bilirim.
Onun için ölmeye yollarsın vatan uğruna.
Onun için doğurmadın mı beni?
Ama şimdi gel gör ki anne, nice evlatlar
Bile bile gidiyorlar
dünya barışı diye ölüme.
Sen mutlu olmalısın anne vatan için
Hala o ölecek yürek var bende.
Hala o ölecek yürek var bende.

Ahmet Canbaba

Ahmet Canbaba