Dudaktan dudağa

[KoJiRo]

dudaktan dudağa
kıpkırmızı bir ev çiziyorum gözlerine,
ısıtıyor beni
soğuk bir kış gecesi...
bir göz kırpmalık mesafedeyken birbirimze
bir nefesle yakınlaşıyoruz;
sana hayallerimi anlatıyorum
aylarca
yıllarca süren hasretlerimi,
uğurböceklerimi,
hırsızları anlatıyorum,
sevdiklerimi acımasızca çalan.

tütün kokusu yerine
bir sürgün yerleşiyor parmaklarıma...

ünlem işaretleri ( !!!! ) giriyor her kelimenin ve ikimizin arasına
korkuyorum sensizlikten
ve soru işaretlerini,ünlemleri
aramızdan çıkarmaya çalıştıkça ben
uzaktan bir ses " yapma " diyor değmez
göz kırpmalarım seyrekleşiyor
ayaklar altına alıyorsun yere düşen hayallerimi
ve anlattığım onca hasret
boşa gidiyor
uğur böceklerim bir bir kanat çırpıyor uzaklara
uzaklaşıyor benden...

saçlarının kokusunun yerini
tütün kokusu kaplıyor yine...

gözlerimi kırpmıyorum artık
sen gidiyorsun
gözlerim açık kalıyor...

( ne ben senin oluyorum ne sen benim,
işte bu yüzden kapanmıyor gözlerim)

alıntıdır