Kendine Gel

[GooD aNd EvıL]

Bir gün çıkıp gelmeliydin;
Kendini bende bitirmemeliydin;
Öldürmemeliydin! . .

Bir sabah ben voltadayken,
Koğuşun kapısı açılmalıydı . .
Gardiyan beni ziyarete çağırmalıydı . .
Maltalarda bir çocuk gibi şen olmalıydım,
Seni anmalıydım,
Senli hayal kurmalıydım . .

Görüş yerine geldiğimde içim içime sığmamalıydı.
Mahmur gözlerle sana bakmalıydım . .
Nemlenmeliydi gözlerim,
Kirpiklerim ıslanmalıydı,
Sana "Hoş geldin" derken yutkunmalıydım . .

Ellerimde saçlarına dokunamamanın hüznü,
Yüreğimde gelişinin mutluluğu olmalıydı . .
Gözlerim bayram etmeliydi,
Sevdalı sözler düşmeliydi dillerimizden,
Biraz içerden,
Biraz dışardan konuşmalıydık . . .
Ama en çok da bizden konuşmalıydık . . .

Biliyorum bir saatlik görüş çabucak bitecekti,
Birbirimize doymayacaktık
Ağlayacaktık ayrılma faslında
İkiz camları kırasımız tutacaktı.-

Sonra hoş çakalımız da vedalaşma olmamalıydı,
Ayrılığımız dönüşsüz gidiş kokmamalıydı.
Hep kavuşma ümidimiz olmalıydı . .
Ayrılık bizi öylesine okkalı tokatlamamalıydı . . .

Bir gün çıkıp gelmeliydin;
Kendini bende bitirmemeliydin,
Öldürmemeliydin! . . .