İçimi sergileyecek bir vitrinim olmadı hiç

[GooD aNd EvıL]

İçimi sergileyecek bir vitrinim olmadı hiç.
Bir seyyar satıcı kılığında sevdim seni hep.
Bu yüzden şehrin tüm caddeleri bilir aşkımı.
Seni mahalle aralarına bağırdım.
Kirli peştamalım anılarıma sığınak,
Papatya desenli tezgâhım hayatımın iskeleti.
Seni, kimsesiz çocuklara bağırdım.
Cuma günleri Pazaryerine
Akşamları lüks semtlere
Gece gündüz çalışıp,
Kurtaracaktım güya icrada olan aşkımızı ya!
Nafile... İki zabıta el koydu tezgâhıma.
Son taksitinle birlikte sen de gittin.
Şimdi bir şaşkın kılığında seviyorum seni.
Ve şehrin tüm şaşkınları biliyor aşkımı.