Birgün buralardan gideceğim nüveylâ

[GooD aNd EvıL]

Birgün buralardan gideceğim nüveylâ
Toprağın üzerine bir gül uzatarak
Ufkun dolaplarından çıkartıp kasketimi
Gözlerinden dökülen yağmura tutarak

Bu benim son yolculuğum nüveylâ
İçimdeki gitme arzusunu yenemedim
Senin yanında kilitlendi yaşamın dili
Sana kendimden hiç söz edemedim