Lacivert Bir HayaLdir Şimdi Hüzün

[KoJiRo]

Kırmızıya yönelirken yüreğim



Laciverdi neden sevdim bilemem

Göl gör ki, hayat

Beyaz bir yağmurun ardında koşan

Kurak bir yazdır şimdi

Çıra gibi yanmalı mıydı umut

Kirpikleri ıslanırken zehirden
Yatağında sessizce kuruyan bir ırmağın

Kabrine kan dolmalı mıydı birden

Kumsalına kahır döken denizler

Renkleri bozulan düşlerimizin

Dünyası değil midir?

Süleyman’ı yitirdik içimizde

Başucumuzda hüzün

Tahtında bir şâire gülümseyen Belkıs’ın

Rüyası değil midir?

Ne yapsın İbrahim’i unutan ateşe gül

Neylesin gölgesine tapınan mecnunu aşk
Endamını geceye hazırlayan gün için

Düşer mi sanıyoruz yine sevdaya gönül

Hangi sofra “İbrahim, İbrahim” diye mahcup

Bir tanrı misafiri arayacak yine deHangi şâir lacivert titremelerle sessiz

Uzaktan bir leylayı bekleyecek çaresiz

Bilinmez ki bahar mı, ölümüdür bahçemizde

Görse de bir feryadın umuda kandığını

Güzün mü gelir ölüm
Yine de susmak gerek söz yangına düşünce

Anlamak, bir kapının neden yıprandığını


Siyahtır mezarlığın ardında solan çiçek

Unutulmuş hatıralarda gizli

Tükenmeyi öğrenince yalnızlıkÜç şey kalır gidenlerin ardından

Karasevda, karanlık ve ıssızlık

Anlamadan aşka inen perdeyi

Direniyor sevenlerin yüreği

Görmüyor ki zaman titrek, gönül loş

Lacivert bir hayaldir şimdi hüzün


Mehtabını çalıyor ömrümüzün...