Enver Üste

[jockeя]

“Düş” üm

Ayağım yerde ama,
Göklerde başım benim.
Hazır her an ikrama,
Katıksız aşım benim.

Aslım Oğuz boyundan,
“Alihan” ın soyundan.
Çakmam kirli oyundan,
Dürüsttür işim benim.

Beni tüm dünya tanır,
Varlığımı kıskanır.
İlk çağlara uzanır,
Çok eski yaşım benim.

Orta Asya ilk yurdum.
Büyük devletler kurdum.
Ne zaman boş oturdum,
Bitmez uğraşım benim.

Ne güzeldir havası,
Kalbimde hep sevdası.
Bir Tûran coğrafyası,
Bitmeyen düşüm benim.

Enverî boş duramaz,
Rahatlık hiç yaramaz.
Zorluk onu yoramaz,
Çile yoldaşım benim.


Enver Üste

[jockeя]

24 Kasım
Bu gün 24 Kasım, yine başlar tacısın.
Tüm gönüllere sultan, dertlerin ilacısın.

Elleri öpülesi çok mübarek insansın.
Çok kutsaldır mesleğin, korunacak ilk cansın.

Her büyük işte imzan,her iyide sen varsın.
Bu gün 24 Kasım, her gönüle sığarsın.

Aslında herkes bilir,ışıttıkça erirsin.
Ömrün bitene kadar doğruyu gösterirsin.

Senin yol gösterdiğin, bir yere getirdiğin,
Ancak bu gün hatırlar, onca emek verdiğin.

Diktiğin fidanların meyvesini yemezsin.
Kimseye boyun bükmez,asla “aman” demezsin.

Bu gün bunca övenler,yarın bakmaz yüzüne.
Hep dışına bakarlar,hiç bakmazlar özüne.

Her 24 Kasımda övülmektir kaderin.
Eserinin kalbinde bir gün dür ancak yerin.

Elinin dokunduğu işler hep güzel olur.
Bu millet bu zilletten ancak senle kurtulur.

Bu gün 24 Kasım çıkarırlar göklere.
Oradan paraşütsüz bırakırlar yerlere.

Bu gün 24 Kasım,bütün başlara taçsın.
Yarın yine yalnızsın, ailene muhtaçsın.

Her 24 Kasımda seni yücelten kafa,
25 Kasım günü kaldırır tozlu rafa.

Bu gün ne kadar güzel,ne büyük bir insansın.
Senede bir gün anan, insanlıktan utansın.

Bu gün 24 Kasım, anladık artık yeter.
Seni bu hale koyan, olsun senden bin beter.


Enver Üste

[jockeя]

Akibet
Şaşırsa bile mevsim,
Bahar biter, kış gelir.
Tekerleksiz bir cisim,
Dolu gider,boş gelir.

Kimi kirlenir suda,
Kimi derin uykuda.
İki metrelik oda,
Kimisine hoş gelir.
(Kimisine loş gelir.)

Bu dünya rüya gibi,
Bir gün gerçek sahibi,
Kırarsa çürük ipi,
Gülen gözden yaş gelir.

Herkes emrinde çeri,
Er geç yapar seferi,
Dönen var mı ki geri,
Bilmeyene düş gelir.

Olsan da dünyada dev,
Bütün mahlukatı sev.
Sonuç.Kapısız bir ev,
Baş ucuna taş gelir.


Enver Üste

[jockeя]

B e k l e d i m
Bulutlar ağlıyorken göklerin her yerinde,
Fırtınadan ağaçlar sökülürken bekledim.
Kuşlar konser verirken sabahın seherinde,
Yaprakların gözyaşı dökülürken bekledim.

Hep bekledim yolunu,ümidi yitirmeden.
Izdırabım ruhumu eritip bitirmeden.
Emaneti alarak Azrail götürmeden,
Damarımdan kanlarım çekilirken bekledim.

Ümitsizce bakarak tozlu tozlu yollara,
Serçeleri izledim sekti daldan dallara.
Senin yerini sordum selam almaz kullara,
Dermanım bitip yere yıkılırken bekledim.

Son arzumu sordular: Seni görmektir,dedim.
Yağmurla gelir diye,baharları bekledim.
Yağmur bitti,kar bitti seni hiç göremedim,
Tarlalara tohumlar ekilirken bekledim.

Birbiri ardı sıra gelip geçti mevsimler,
Şarkımız unutuldu,unutuldu isimler.
Baka baka eskidi siyah-beyaz resimler,
Hayallerim buruşup bükülürken bekledim.

Dağların tepesinden güneş kaç kere aştı,
Bekleyenler kavuştu,sevenler kucaklaştı.
Ümidim bitti artık,vuslat çok uzaklaştı,
Zorkun’da “Göç ateşi” yakılırken bekledim.

2000


Enver Üste

[jockeя]

B e n i A r a
Yaptığın yanlışı anlarsan bir gün,
Beni yaşanmamış çağlarda ara.
Bir bülbül misali gülüne dargın,
Beni viran olmuş bağlarda ara.

Bir gün pişman olup acı çekersen,
Fırtına biçersin,rüzgâr ekersen.
Gizli gizli yollarıma bakarsan,
Karı hiç kalkmayan dağlarda ara.

Sırdaşından bile sorama beni.
Hayalinde bile sarama beni.
Düğünde,bayramda arama beni,
Sudan yeni çıkmış ağlarda ara.


Enver Üste

[jockeя]

Babacığm
Dökeyim derdimi ben sana bir bir,
Hallerim nicedir, gör babacığım.
Tanrı böyle yazmış,günah kimdedir?
Her kulun bir derdi var babacığım.

Kaderim yazılmış doğuştan kara,
Dizilmiş yoluma dert sıra sıra,
Yüreğim yansa da uzansam kara,
Aniden oluyor kor babacığım.

Geçti bunca sene gülmedi kader,
Kimi candan sevsem, kalleşlik eder.
Biçare haldeyim, oldum derbeder
Benim yaralarım sar babacığım.

Çok zaman hatalı yaptığım işler,
Çekip atılmıyor çürüyen dişler,
Korkulu,kabuslu gördüğün düşler,
Gerçek değil, hayra yor babacığım.

Bir zalime gönül verdim yar diye.
Vefasızlık gördüm,bilemem niye?
Bundan sonra artık aşka,sevgiye,
Beni inandırmak zor babacığım.

Enveri’nin derdi saymakla bitmez.
Sizin özleminiz içimden gitmez.
Uçuruma düşsem elimden tutmaz,
Buna da denir mi yar babacığım.

1969 Pozantı


Enver Üste

[jockeя]

Bahar Havası
Gene geldi bahar ama neyleyim,
Ele gülen bahar bana kış olur.
Her gelişte dertler katar derdime,
Bütün arzularım,hayal düş olur.

Istırabım artar gelince bahar,
Bana zindan dünya,ele gün doğar.
Hava hoş görünür ama kar yağar.
Kör ******* bana arkadaş olur.

Çiçekler açılır,uçuşur kuşlar.
Ele neş’e bana ıstırap başlar.
Uykumu zehreder kabuslu düşler
Defterle kalemim tek sırdaş olur.


Enver Üste

[jockeя]

Bana Kefen Ol
Somurtkan yüzlerden usandım,
Şen ol.
Yanayım gam değil,
Yakanım sen ol.
Her bakışımda seni göreyim aynada,
Yüzümde ben ol.
Hiç bakmam sevdiğim hoyrata yada,
Benimle ben ol.
Seni dünyalarca seven ben gibi,
Sen de seven ol.
Öleyim uğruna asla gam değil,
Yeter ki sevdiğim bana kefen ol.


Enver Üste

[jockeя]

Başka
Dünyadaki insanların,
Eli başka, yüzü başka.
Farklı yaratmış yaradan,
Kaşı başka, gözü başka.

Benzemez biri birine,
Özense de diğerine,
Geçemez asla yerine,
Parmağının izi başka.

Aynı olsa da isimler,
Farklı farklıdır cisimler,
Asla karışmaz resimler,
Her insanın pozu başka.

Kimi kısa kimi uzun,
Soğuğu üşütür buzun,
Sesi hoş ama kopuzun,
Gizlice’nin sazı başka.

Dünyanın tüm şehirleri,
Hayran bırakır bizleri,
*******i-gündüzleri,
Adana’nın yazı başka.

Kimi kalmış yokta,darda,
Çiçekler üşür baharda,
Milyarlarca insan var da,
Enverî’nin sözü başka.


Enver Üste

[jockeя]

Benim İçin Yaşarmısın
Bir gün karşına aniden,
Çıkıversem şaşar mısın?
Ölüyorum yetiş desem,
Yalın ayak koşar mısın?

Senin için beter oldum.
Hiç yanmadan tüter oldum.
Tüm gözlere batar oldum.
Aşkım ile taşar mısın?

Sende kaldı gönlüm bağı,
Gelmesin ayrılık çağı.
Kavuşmak için karlı dağı,
Düşünmeden aşar mısın?

Aşkın ile taşıyorum.
Sana doğru koşuyorum.
Senin için yaşıyorum.
Benim için yaşar mısın?




Enver Üste

[jockeя]

Benim Sevdam
Ey güzel sevgili,ey nazlı canan,
Seksen yıldır sana sevdam var benim.
Seksen bin yıl daha severim inan,
Bağrımı soğutmaz sensiz kar benim.

Senden ayrı düşmek aklıma zarar.
Tamamen ayrılmak düşmana yarar.
İyice düşün de ver artık karar.
Azmadan yaramı gel de sar benim.

Aradığım bütün güzellik sende,
Sana sevdalıyım istemesen de.
Silinmez bir sevda bıraktın bende.
Sensiz geçen günüm olur kor benim.

Senin kokun sinmiş sümbüle,güle.
Seni övmek düşer konuşan dile.
Çekerim uğrunda her türlü çile.
Sensiz halim nice olur sor benim.

Sen alı seversin,bende severim.
Hilali,yıldızı sende severim.
Ben seni her şeyden önde severim.
Bilesin ki sensiz dünyam bor benim.

Dünya güzel dolu sen başka cansın.
Sen benim dünyama şafaksın,tansın.
Sevmeyenin varsa eğer utansın.
Seni sevmeyeni sevmem zor benim.

Sen benim her şeyim,kemiğim etim,
Seninle yaşamak bütün niyetim.
Güzeller güzeli Cumhuriyetim,
Ömür boyu seveceğim yar benim.

Daha çok tazesin,değilsin yorgun.
Berrak su gibisin sessiz ve durgun.
Enverî’yim sana vurgunum vurgun.
Sensiz dünya yüreğime dar benim.




Enver Üste

[jockeя]

Bilebilmez
Dikenine katlanmayan,
Gül kadrini bilebilmez.
Özlemeyen sevdiğini,
Koşa koşa gelebilmez.

Uydurma bin türlü engel,
Sevdiğine koşarak gel,
Ferhat olup dağları del,
Şirin dağı delebilmez.

Sevdiğinden ayrı kalan,
Eğer gülüyorsa yalan,
Gülleri dalında solan,
Ayrı olan gülebilmez.

Bülbül gülüne hiç küsmez,
Can canandan ümit kesmez.
Bu Enverî neden susmaz?
Öfkesinden ölebilmez.


Enver Üste

[jockeя]

Binlerce Şükür
Ekmeksiz de kaldım açım demedim.
Hakkım olmayanı hiç ellemedim.
Son kurbandan beri hiç et yemedim,
Halime binlerce şükürler olsun.

Düştüm düştüm kalktım feryat etmedim,
Namerdin evine asla gitmedim.
Mirasa konup ta talan etmedim,
Malıma binlerce şükürler olsun.

Göz yaşımı tuttum hiç ağlamadım,
Olura olmaza bel bağlamadım,
Haksız kazanç ile rızk sağlamadım,
Koluma binlerce şükürler olsun.

Hastalandım feryadımı gizledim,
Tavırları hep uzaktan izledim,
Tuttuğumu anında marizledim,
Dilime binlerce şükürler olsun.

Ömür boyu boş şeylerle uğraştım,
Bazı anlar oldu düz yolda şaştım,
İnişli çıkışlı olsa da aştım.
Yoluma binlerce şükürler olsun.


Enver Üste

[jockeя]

Bir Tutma Beni
Üzseler de ben sevdamdan geçmedim,
Sakın ha geçenle bir tutma beni.
Üzüm yedim ama suyun içmedim,
Sakın ha içenle bir tutma beni.

Sefil oldum,çıplak oldum,aç oldum.
Bazı anlar ekmeğe muhtaç oldum.
Seçimden seçime ihtiyaç oldum.
Namerdi seçenle bir tutma beni.

Sevdama laf demem, asla dedirtmem.
Kul hakkını yemem ve de yedirtmem.
Kimse kovamaz ya, kovsa da gitmem.
Zor görüp kaçanla bir tutma beni.

Sevda bu ya,sevdam benden bıksa da,
Elemden,kederden canım çıksa da,
Ruhumda tamirsiz iz bıraksa da,
Yaramı açanla bir tutma beni.

Sevdamla arama girse de dağlar,
Ümitle beklerim. Gelecek bahar.
Yargısız infazla ona günahkâr,
Gömleği biçenle bir tutma beni.

Enverî haksız mı kardeşim sence?
Nasihatim olsun yaşlıya,gence.
Batan gemisini herkesten önce,
Terk eden sıçanla bir tutma beni


Enver Üste

[jockeя]

Bir Zamanlar
Bir zamanlar aşk içinde,
Genç gönüller,güller vardı.
Yorgun hazan gerisinde,
Pembe yeşil yıllar vardı.

Tatlı,titrek dağ kokulu,
Bir sevgi ki saadet yolu,
Ümit, hayâl, rûya dolu,
Her an gülen bahar vardı.

Hasret ruhu kavursa da,
Coşardı aşk şarkılarda,
Mavi berrak dalga dalga,
Uykularca sevda vardı.



Enver Üste

[jockeя]

Bitmiyor Çilem
Perişanım darda kaldım.
Bir garip diyarda kaldım.
Bir şifasız derde kaldım.
Bitmiyor çilem bitmiyor.

Rüyalarım kâbus oldu,
Çiçeklerim dalda soldu.
Solmayanı eller yoldu.
Bitmiyor çilem bitmiyor.

Kurudu hep meyvelerim,
Yoktur sızlamayan yerim.
Sabahsızdır *******im,
Bitmiyor çilem bitmiyor.

Geri gelmez ki yıllarım.
Meçhule gider yollarım,
Avutmuyor masallarım,
Bitmiyor çilem bitmiyor.


Enver Üste

[jockeя]

Bize Benzeyenler
İkbal vakti en ön safta
Bizde, bize nzeyenler.
Çok ustadır yalan lafta,
Sözde, bize benzeyenler.

Hep aranır hep sorulur,
Hep büyüklere sarılır.
Bayrak taşısa yorulur,
Düzde, bize benzeyenler.

Lafın ortasına dalar,
Elin-ayağını yalar.
Her türlü havayı çalar,
Sazda, bize benzeyenler.

Usul usul bizi süzer,
Türlü dalavere dizer.
Şık giyinir,goska gezer.
Pozda, bize benzeyenler.

Çok bilmiştir, hiç aldanmaz.
Palavraya asla kanmaz.
Mersedestir yakalanmaz
Hızda, bize benzeyenler.

Bin bir masalı uydurur,
Seni yolundan caydırır.
Ayağını tez kaydırır,
Buzda,bize benzeyenler.

Var ise eğer çıkarı,
Hemen bırakır vakarı.
Hilal yapar bıyıkları,
Yüzde,bize benzeyenler.

Hep yücelere çıkarlar,
Nişan almadan sıkarlar.
Yapraklarını dökerler,
Güzde, bize benzeyenler.

Tok konuşur,hava basar.
Bıyığına adam asar.
Enveri’ye hemen küser.
Nazda,bize benzeyenler.


Enver Üste

[jockeя]

Cumhuriyet

Her dem güzeldin ama,
Bu yıl başka güzelsin.
Sana gelecek bela,
Razıyım bana gelsin.

Her güzel işte varsın.
İnsana sadık yârsın.
Kalbimize sığarsın.
Tutunacak tek elsin.

Dağımda,taşımdasın.
Ekmeğim,aşımdasın.
Tam seksen yaşındasın.
Sen ebetsin,ezelsin.

Kıymetini biliriz,
Gel diyende geliriz.
Senin için ölürüz.
Sen hayatsın,ecelsin.

“Ata”dan yadigârsın.
Dünya varsa sen varsın.
Türk olan seni sarsın,
Çünkü bize özelsin.

Biz sekseniz, sen seksen,
Yüreğimde bir tek sen,
Bu gün sen, gelecek sen.
Tüm dünya bunu bilsin.

Gönlümde senin adın,
Öyle güzel ki tadın,
Olmasa da kanadın,
Her zaman göklerdesin.

Enverî geldi aşka.
Senle hayat bambaşka.
Herkes anlasa keşke,
Sen bin ömre bedelsin.


Enver Üste

[jockeя]

Dağlar
Kışı başka güzel, bir başka yazı.
Baharda al yeşil süslenir dağlar.
Nice koçakların olup avazı,
Nesilden nesile seslenir dağlar.

Göğsünde barınır türlü çiçekler,
Baharda yeniden yeşerecekler.
Çeşit çeşit kuşlar, türlü böcekler,
Yağan yağmurlarla ıslanır dağlar.

Her an diktir başı göğe uzanır.
Bütün mahlukatı koynuna alır,
Kaynağından nazlı ceren sulanır,
Sinede nice can beslenir dağlar.

Her türlü canlıya kucağın açar,
Yamaçtan yamaca geyikler kaçar.
Kaklıklardan keklikleri su içer,
Deli Dumrul sizde uslanır dağlar.

Köroğlu sırtını size yaslamış,
Kerem’in göz yaşı sizi ıslamış,
Dadaloğlu size sevgi beslemiş,
Darda kalan size yaslanır dağlar.

Düşmana set olur sevene yuva,
Enveri ye sunar mis gibi hava,
Bütün aşıklara olur da yuva,
Bazan öfke dolar sislenir dağlar.


Enver Üste

[jockeя]

Deli Poyraz
Viran ettin evim barkım,yurdum
Daha üflenmeden sur deli poyraz.
Figan eyler kim dinlese derdimi,
Yetmez mi ettiğin dur deli poyraz.


Enver Üste

[jockeя]

Dua
Dünyada yangın var,ruhumda yangın,
Benim yangınımı söndür Allah’ım.
Eğer söndürecek su göndermezsen
Beni de yangıda yandır Allah’ım.

Artıyor gün günü yaptığım hata,
İmanım bağlıyor beni hayata,
Tekerleksiz malum o cansız ata,
Beni incitmeden bindir Allah’ım.

Bir taşa yazılsın adım, soyadım.
Nurunu görmektir bütün muradım,
Başucuma gelsin iki evladım,
Yönümü kıbleye döndür Allah’ım.

Toplansınlar baş ucumda dursunlar,
Bilmeyenler bilenlerden sorsunlar,
Fatiha okuyup hayra yorsunlar,
Rahmetinle beni kandır Allah’ım.


Enver Üste

[jockeя]

Duman Olup
Sevdiğimden haber gelmiş,,
Koşa koşa gitmez miyim.
Onun beyaz kollarında,
Ömür boyu yatmaz mıyım

Yeter çektiğim yasını,
Alamazsam duasını,
Bu dünyanın anasını,
Üç kuruşa satmam mıyım?

Yarden haber gelmiş bize,
İnerim dağlardan düze,
Katıp geceyi gündüze,
Dumanını atmaz mıyım?

Yarim haber salmış bana,
Telaşımı anlasana.
Şükür olsun yaradan ‘a
Diye dua etmez miyim?

Enverî ’ nin hecesinde,
Işık olup gecesinde,
Sevdiğimin bacasında,
Duman olup tütmez miyim?


Enver Üste

[jockeя]

Durursun
Sırma saçlarını tel tel tarayıp,
Narin omuzlara döker durursun.
Günahı olmayan tebessümlerle,
Bilmeden canımı yakar durursun.

Hiç mi düşünmezsin bende de kalp var,
Bir bilsen bakışın ne kadar yakar.
Tatlı tebessümün içime akar.
Güzel gözlerinle bakar durursun.

Kalbimin dumanı tütmüyor mu ki,
Kalbin benim gibi atmıyor mu ki,
Göğsündeki gonca yetmiyor mu ki,
Sinene goncalar takar durursun.

Melek mi sin yoksa şal mı büründün,
Nedense gözüme melek göründün.
Ne tatlı kokuyon misk mi süründün,
Taze gonca gibi kokar durursun.

Bakma bana öyle yanıyor özüm.
Kırıldı telleri ses vermez sazım.
Enver’i diyor ki Zöhre’me sözüm.
Gün günü kalbime akar durursun..


Enver Üste

[jockeя]

Eniğin Çanağı
Karatepe Köyünde
Hakkoymaz ve Hakvermez,

Adlı iki aile,
Yaşar komşu olarak,
Ayrılır birbirinden.
Aradaki dağ ile…….




Enver Üste

[jockeя]

Ey Enverî
Ey EnverÎ, Enverî,
Bu ne biçim hal sende.
Sanki ağlar gibisin,
Kahkahayla gülsende.


Enver Üste

[jockeя]

G e l s e ne
Akşamdan sabaha bekledim seni,
Hasretinden ölüyorum gelsene.
Bir daha, bir daha bekledim seni,
Özleminle doluyorum gelsene.

Yeter artık uzamasın ayrılık.
Büyümesin kalbimdeki bu kırık.
Boğazımda düğümlenir hıçkırık,
Ağlamaklı oluyorum gelsene.

Hasretin zulümdür benim özüme,
Son ver artık kaprisine,nazına.
Yabancıyım aynadaki yüzüme,
Bir gül gibi soluyorum gelsene.

Solgun gülüm hoyatlarca koklanmış.
Yorgun kalbim her yerinden oklanmış.
Yüzüm çizgi çizgi, saçım aklanmış.
Birer birer yoluyorum gelsene.

Hasretinle bağrım yandı,tutuştu.
Ne zaman gelecek senden bir muştu?
Bu selam saldığım bininci kuştu.
Dağa,taşa soruyorum , gelsene.


Enver Üste

[jockeя]

G ö r d ü k l e r i m
Dolaştım yurdumun dört bir yanını,
Türlü dalavere yalanlar gördüm.
Zahmete sokmadan tatlı canını,
Bir gecede zengin olanlar gördüm.

Dansözün yoluna dolar serenler,
Sirtaki oynayıp,tabak kıranlar,
Bir “alo” diyerek milyar vuranlar,
Maaş kuyruğunda ölenler gördüm.

Çiftçiler tarlada koymuş hasadı,
İşçinin memurun,silindi adı.
Artık yaşamanın kalmadı tadı,
Sonbahar gelmeden solanlar gördüm.

Esnaf çalışıyor yiyip,içmeden.
Dükkanı kapıyor henüz açmadan.
Kanatlanıp üç-beş metre uçmadan,
Yerinde patlayan balonlar gördüm.

Kimisi dostuna kuyu kazıyor,
Kimisi kudurmuş,her gün azıyor.
Sefilleri, yoksulları eziyor,
Akrepler,çıyanlar,yılanlar gördüm.

Kimi mersedeste caka satıyor,
Kimi bardaklarda balık tutuyor.
Kimi lokmamızdan her gün yutuyor,
Nice israf,nice talanlar gördüm.

Kimi şöhret için çıkıyor yola,
Bir batakhanede veriyor mola.
Sığındım sanırken müşfik bir kola,
Etinden,budundan çalanlar gördüm.

Kimi benzin döküp kendini yakar,
Kimi aval aval sadece bakar.
Kimi maçtan sonra tabanca sıkar,
Acıyı evinde bulanlar gördüm.

Kimini uyutmaz yarın korkusu,
Kiminin hiç olmaz böyle kaygısı.
Kimi çiçeklere döker durur su,
Daha tomurcukken yolanlar gördüm.

Hırsızlık,yolsuzluk her yere girmiş.
“Babası” oğluna devrini vermiş.
Çifteyi savurmuş,palan devirmiş,
Eşeği zaptetmez kolanlar gördüm.

Enverî her yeri geziyor diye,
Gördüğü yanlışı yazıyor diye,
Bu tavrı bizleri üzüyor diye,
Dostlar ile selam salanlar gördüm


Enver Üste

[jockeя]

Gel Camiye
Düşecektir elbet yolun,
Vakit varken gel camiye,
Tutuyorken elin, kolun,
Deme erken gel camiye.

Orda huzur bulacaksın,
Feyiz ile dolacaksın,
Bir gün mecbur kalacaksın,
Özün derken gel camiye.

Ertele biraz işleri,
Dümdüz eyle yokuşları,
Dalda Hakuran kuşları,
Hu çekerken gel camiye.

Başlamadan son seferin,
Var ise dizinde ferin,
Orasıdır huzur yerin,
Göz bakarken gel cami

Kimseye; ne küs, ne darıl,
Sıkıştıkça ona sarıl,
Şadırvandan şırıl şırıl,
Su akarken gel camiye.

İlk olmasın son gelişin,
Omuzlarda yükselişin.
Sanma bakidir kalışın,
Yüz gülerken gel camiye.

Bir gün seni getirirler,
Musallaya yatırırlar,
Omuzlarda götürürler,
Sen yaşarken gel camiye.

Geçip gitme,dur ey yolcui
Tehir etme öde borcu,
İçi dışı burcu burcu,
Gül kokarken gel camiye.

Bu Enverî neyin nesi,
Nasihat tır söylemesi,
Kulakların ezan sesi,
Duyuyorken gel camiye


Enver Üste

[jockeя]

Gizlice
Dost sandığım kuyu kazar gizlice.
Dayanmıyor artık yorgun bedenim,
Kalbimdeki yaram azar gizlice.

Bir yerlerde açık etsem derdimi,
Düşünürüm,biri ele verdi mi.
Puştluk yapan muradına erdi mi,
Planımı biri bozar gizlice.

İçine düşerim bir kuyu kazsam,
Biri çelme takar cakalı gezsem.
Emekler vererek bir şiir yazsam,
Üzerini biri çizer gizlice.

Diyorlar ki çivi çiviyi söker.
Eşek bir çamura kaç kere çöker,
Kanayan yarama dostum tuz döker,
Kanım akmaz,yaram sızlar gizlice.

Sağır vicdanları çınlatmak için,
Doğru bildiğimi anlatmak için,
Gönül dostlarına dinletmek için,
Bu Enverî şiir yazar gizlice.


Enver Üste

[jockeя]

Gel Eder
Uzun zaman oldu uğramayalı,
Köyümün toprağı,taşı gel eder.
Gözümde tütüyor Zorkun Yaylası,
Çift Mazı’ yla,Oluk Başı gel eder.

Bitmiyor hasretin çilesi,yası.
Bana gel ediyor köyün havası.
Adana Kebabı,Paça Çorbası,
Tirşik ile Bulgur Aşı gel eder.

Kesmeburun,Bahçe burnumda tüten.
Azgan çiçekleri dağlarda biten.
Seher vakti billur sesiyle öten,
Turaç Kuşu çalılıktan gel eder.

Açınca nergisler,mor menekşeler,
Meleyen kuzular aklımı çeler.
Anamın yaptığı İçliköfteler,
Hele yağda kızarmışı gel eder.

Yalnızca özlemdir içimi yakan.
Bazen bir sel olur gözümden akan.
Kederler içinde yollara bakan,
Sevgilinin hilâl kaşı gel eder.


Enver Üste

[jockeя]

Gözlerin
Sevmiyorum diye inadın boşa,
Yalan söylemeyi bilmez gözlerin.
Bana hissiz olsan sevmesen beni,
Seviyorum diye gülmez gözlerin.

Sevenler yorulmaz yorgun değiliz,
Yorgun olsan böyle olmaz gözlerin.
Özlemliyiz ama dargın değiliz,
Küs olsan selamım almaz gözlerin.

Beni seviyorsun hem de delice,
Yoksa böyle birden dolmaz gözlerin.
Ama ediyorsun sanki işkence,
Her dem böyle güzel kalmaz gözlerin.

Belli ki aşıksın inkar nafile,
Sevmesen hiç böyle dalmaz gözlerin,
Ben hiç gelmeyecekken bile bile,
Uzak ufukları delmez gözlerin.


Enver Üste

[jockeя]

Günah İşler
Tüm hatları belirgin ahu önünden yürür,
Sen farkında olmadan gözlerin günah işler.
Bir maganda aksırır, kaldırıma tükürür,
İçinden geçirdiğin sözlerin günah işler.

Güzelliği kalmadı bu modern yolların.
İstenmeden dokunur hoyratlara kolların,
Kanal zaplayıp durur T.V de oğulların,
Gözünden sakındığın kızların günah işler.

Mevsimlerde karıştı kış mı yaz mı bilinmez.
Yaşanılan günlerden eski hazlar alınmaz.
Senin sevdiğin türkü T.V lerde çalınmaz,
Gitarlara özenen sazların günah işler.

Mümkün değil dünyayı düzeltmek yeni baştan,
Akıyor insan seli çeşit çeşit her yaştan.
Fabrikalar çıkarmaz oldu eski kumaştan,
Vücudu tam örtmeyen bezlerin günah işler.


Bu turizm illeti memleketi saralı,
Aslın neslin sorulmaz yeter ki ol paralı.
Karışalı mevsimler baharlarım yarlı.
Güneş,deniz şahittir yazların günah işler.

Kapkaranlık *******,gündüzlerini saran.
İyileşmek bir yana baş bile tutmaz yaran,
Beklenmedik bir söze tepki verip kızaran,
Allanan yanakların,yüzlerin günah işler.


Enver Üste

[jockeя]

Hayat
İlkbaharda her insan tek,
Hiç fark etmez dişi,erkek,
Sonbaharda asıl gerçek,
Yalnızlığa alışmaktır.

Bir iken iki olunur,
Candan üç,dört can alınır,
Sonuçta yalnız kalınır,
Hedef Hak’ka ulaşmaktır.

Habersizce geçer yıllar,
Kısalır uzayan yollar,
Dökülür yerlere dallar,
Maksat dostla buluşmaktır.

Aynalar olur yabancı,
Gidiş belki olur acı,
Gönüllerin tek ilacı,
Allah için çalışmaktır.

Rabbim gönderir rahmeti,
Yeter ki paylaş nimeti,
Bu Enverî’nin cenneti,
Neyi varsa bölüşmektir.


Enver Üste

[jockeя]

Hikmetinden Sual Olmaz
Ol demekle oldurursun.
Ağlatırsın. güldürürsün.
Yaşatırsın öldürürsün,
Hikmetinden sual olmaz.

Olacaklar, iradende.
Olmuşum ben sana bende.
Can nasıl durur bedende.
Hikmetinden sual olmaz.

Bütün bu âlem senindir.
Ne var ne yok eserindir.
İlmin, bilgin pek derindir.
Hikmetinden sual olmaz.

Hem Celil’sin,Hem Cabbar’sın.
Anıldığın yerde varsın.
İnşallah kolay sorarsın.
Hikmetinden sual olmaz.

Gaffarsın ve de Gafursun,
Gönüllere doğan nursun.
Her derde deva olursun,
Hikmetinden sual olmaz.


Enver Üste

[jockeя]

Her Yerde Sen
İnleyen neyin sesinde,
Şarkıların güftesinde,
Leylakların gölgesinde,
Sanki seni görüyorum.

Kırılmış kuru dallarda,
Seraba giden yollarda,
Mazide kalan yıllarda,
Her an seni arıyorum.

Hasretin zehir yeline,
Bülbülün solan gülüne,
Kırık sazımın teline,
Acı acı vuruyorum.

Hazan yeli etti dümdüz.
Çalınmaz oldu türkümüz.
İnan bana gece gündüz,
Hayalini sarıyorum.

Çoktan unuttum neşeyi,
Gezdim,yoksun dört köşeyi.
Boşalan bu son şişeyi,
Şerefine kırıyorum.

Aşkım serap oldu neden,
Seni bir kez öpemeden,
İlahemsin tapamadan,
Huzurunda duruyorum.


Enver Üste

[jockeя]

İrfan Ordusunun Neferleri
Fırtınada,borada,kışta,yağmurda,karda,
Aile ocağından çok uzak diyarlarda,
Işıklar yakmaktayız ufacık kafalarda,
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Vatan hizmeti kutsal,yurda gerilmiş ağız.
Bir tanemiz bir tepe,üç-beşimiz bir dağız.
Var olduğumuz sürece millet olarak sağız.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Meyvesiz ağaçlara aşı yapmak bizdedir.
Dünyadaki en kutlu işi yapmak bizdedir.
En mukaddes duygular çıkmaz,içimizdedir,
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bizleriz bu vatana sönmez ışıklar tutan.
Bizleriz beyinlere ilk defa maya katan.
Biz olmasak olmazdı,”Atam” gibi komutan.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Tarihin kaderini tayin eden bizleriz.
Roketlerle fezaya,aya giden bizleriz.
Bor kalmış tarlaları mamur eden bizleriz.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Yüzyıllarda vardık biz,gene de olacağız.
Dostluk,kardeşlik için kapanmayan kucağız.
Yurdun her köşesinde hiç sönmeyen ocağız.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bütün kinler,garazlar gözlerimizde erir.
Yürürsek peşimizden binler,milyonlar yürür.
Diktiğimiz anıtlar semalara yükselir.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bin bir güçlük içinde,görev aşkı uğruna,
Ot bitmeyen dağların çıkarız,doruğuna.
Türlü fidan dikeriz, bakmayız koruğuna.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bize hedefimizi göstermiştir “Ata” mız.
O’nun ilkelerinden almaktayız büyük hız.
İstikbal bize bağlı hiçbir şeyden yılmayız.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.


Enver Üste

[jockeя]

İsterim
Uykularımı bölen kabusların bittiği,
Peşimi bırakmayan şansızlığın gittiği,
Sabahleyin erkenden horozların öttüğü,
Pırıl pırıl günlerin gelmesini isterim.

Uzun yıllar hasretim bir söğüdün dalına.
Yürümeyi özledim hep salına salına.
Uzanmak istiyorum Kesmeburun yoluna,
Yanımda bir arkadaş olmasını isterim.

Yeşil bir çimenlikte sırtüstü uzanarak,
Akdeniz güneşinde yavaş yavaş yanarak,
Gördüğüm her insanın,arkadaşım sanarak,
Gözlerime bakarak gülmesini isterim.

Özlediğim yerleri,teker teker görmeyi,
Rastladığım her dosta bir hatıra vermeyi,
Kaybettiğim dostları bir bilenden sormayı,
Ve dostlarımın da beni sormasını isterim.

Bir azgan dikeninin batışına hasretim.
Sıpaların kumlara yatışına hasretim.
Hatta karakarganın ötüşüne hasretim.
Çiçeklerin dalında solmasını isterim.

Su içtiğim çaygara, çam oluklar nerede.
Balık tutardım bazen,olta ile derede.
Büyük özlemim bite,bir gün,Allah verede,
Şans kuşunun kapımı çalmasını isterim.


Enver Üste

[jockeя]

K erkük
Şanlı tarihimizde,
Bir ulu çınar Kerkük.
Şimdi alev içinde,
“Mum kimin” yanar Kerkük.

Arar her geçen günü,
Hasretle arar dünü.
Hep bize dönük yönü,
Ağabey sanar Kerkük.

Bakar,bakar yollara,
Yollar tozlu ve kara.
Şifasız mı bu yara,
Durmadan kanar Kerkük.

Yıllardır kara bağlar,
“Hallari” yürek dağlar.
Yaş olup gözden çağlar,
Olmuş bir pınar Kerkük.

Uzak baba ocağı,
Nerde ana kucağı.
Yakmaz çölün sıcağı,
Ateşte donar Kerkük.

Duman almış başını,
Silen yok göz yaşını.
Enverî gardaşını,
Özlemle anar Kerkük.


Enver Üste

[jockeя]

K ı z a r ı m
Çekemem kimsenin cilvesin,nazın.
Dinlemem sesini akortsuz sazın.
İnsanı çıldırtır sıcağı yazın.
Ormansız,pınarsız köye kızarım.

Hiçbir şey olduğu yerde durmuyor.
Kimse karşılıksız halin sormuyor.
Ne kadar içsen de hiç tat vermiyor.
Demini almamış çaya kızarım.

Küçültücü sözler başa iş açar.
Şakanın sulusu bırakır naçar.
Hafif bir topukta düşürüp kaçar.
Jokeyi avanak taya kızarım.

Sinirimi bozar düzensiz her ses.
Yok olur aniden,varsa da heves.
Güzel nağme vermez,yetişmez nefes,
Acemi elinde neye kızarım.

Strese olmuşum sanki bir bende.
Ruhum azap çeker her an bedende.
Garip aşık yavukluya gidende,
İlk akşamdan doğan aya kızarım.

Bir şey silmez yüreğimin pasını,
Çekemem görgüsüz fiyakasını.
Usulsüz park edip arabasını,
Bir de dayılanan baya kızarım.


Kadife koltukta bomboş oturan,
Fırsatı bulunca malı götüren,
Beş yılda bir kere milleti gören,
Vekile verdiğim oya kızarım.

Yoldan geçen araç gürültüsüne,
Sokakta bağıran çocuk sesine,
Benzeyen bir meczup inlemesine,
Tarifi olmayan şeye kızarım.

Maçta çok gol yiyen kalecilere,
Auta atana kale yerine,
Bütün T.V.lerin sipikerine,
Türkçe’yi bilmeyen toya kızarım.

At arabasının yol üstünlüğü,
Çok bilmiş insanın dil üstünlüğü,
Haramzadelerin mal üstünlüğü,
Bütçeden aldığım paya kızarım.

Beni sinir eder bir hayli olay.
Çünkü kızmak şimdi oldukça kolay.
Sanki eder gibi dostuyla alay,
Uzaktan söylenen “hey”e kızarım.

Halaya kızarım,bara kızarım.
Yokluğa kızarım, vara kızarım.
Yağmura,doluya,kara kızarım.
Enverî’yim doya doya kızarım.


Enver Üste

[jockeя]

Kader
Ne kötü talihim,ne bahtım varmış.
Kaderim başıma belalar sarmış.
Şimdi anladım ki tek seven yârmış,
Onu da sözünden saptırma kader.

Deli diye gezsin adım dillerde.
Kül gibi savur da beni yellerde,
Yârden ayrı bana gurbet ellerde,
Yaslı yaslı bayram yaptırma kader.

Her zaman aynısın tekamül hani?
Bana çektirdiğin reva mı yani?
Sen de biliyorsun bu dünya fani.
Birazcık ilerle hiç durma kader.

Boşa kaçma benden sana gelemem.
Kalmadı mecalim hiç seslenemem.
Peşinden koşup ta boşa ölemem.
Beni hep arkandan kopturma kader.

En güzel günlerde beni ağlatma.
Yıllarca ezdiğin kalbi dağlatma.
Körpecik çağımda kara bağlatma.
Yârimi ellere kaptırma kader.

Enverî’yim işit artık zarımı.
Cananıma ilet bergüzarımı.
İflah olmaz alan intizarımı.
Bir namert elini öptürme kader.


Enver Üste

[jockeя]

Kadınlar
Bütün kadınlar güldür,
Ama hepsi dikenli.
Kimi ince ve narin,
Kimisi çifte benli.

Kimi sarı dikendir,
Battığı yer bulunmaz.
Kimi azgana benzer,
Kan vermeden yolunmaz.

Kimi kaktüs gibidir,
Bütün vücudu sarar.
Kimisi kuşkonmazdır,
Batarsa verir zarar.

Kimi akasya sanki,
İnsanı hasta eder.
Kimi kördiken gibi,
Fazla derine gider.

Kimi karaçalıdır,
Kimi çobançökerten,
Kimi böğürtlen gibi,
Kan ister zevkle yerken.


Enver Üste

[jockeя]

Karaçayda Gece
Gece seyr’eyledim ben Karaçay’ı,
Balıklara cilve yapar gibiydi.
Kucağına almış gökteki ayı,
Sanki balasını öper gibiydi.

Bir melodi ezgisiyle akıyor,
Dinliyorum sanki bir mahur beste.
Şırıltısı kulağımı yıkıyor,
Huzur buluyorum duyduğum seste.

Saz çalıyor kenarında çınarlar,
Ruhun duygulanıp coşması gibi.
Kavuşmaya can atıyor pınarlar,
Yavrunun anaya koşması gibi.

Söğütler adeta abdest alıyor,
Zakkumlar vecd ile secdeye durmuş.
Taş üstünde bir kurbağa soluyor,
Gökte ışıldayan son kandil sönmüş.

Göletinde halay çeken yıldızlar,
Terledikçe şelaleden düşüyor.
Bir ateş istiyor sigarasızlar,
Dudağımda son sigaram üşüyor.

Karaçay yepyeni dostlar edinmiş,
Kalmamış dünyada eski hevesi.
Bakımsızlık sanki ruhuna sinmiş,
Akıyor sessizce,çıkmıyor sesi.


Enver Üste

[jockeя]

Karatepe KİLİMİ
Rengi doğadandır bütün doğayı,
Sarmak ister Karatepe Kilimi.
Baharda açılan tüm çiçekleri,
Dermek ister Karatepe Kilimi.

Ona hayran olur gören bir kere.
Serseler evlerde en güzel yere.
Onun tek arzusu tüm gönüllere.
Girmek ister Karatepe Kilimi.

Sağlamlığı dağdan kopmuş bir kaya.
Deseni rengarenk, tıpkı bir oya.
Meydan okur sanki bütün dünyaya,
Ermek ister Karatepe Kilimi.

Bitki köklerinden doğal boyası,
Emekle göz nuru onun mayası.
Tek başına yetmez elin ayası,
Parmak ister Karatepe Kilimi.

Onu tanır zaten, Mersin,Adana.
Ankara, İzmir’e, Erzurum, Van’a,
İstanbul, Bursa’ya, bütün cihana,
Varmak ister Karatepe Kilimi.

Enverî alıp ta baksa birini,
Herkese söylerdi satış yerini.
Bilenler ne kadar öz değerini,
Sormak ister Karatepe Kilimi


Enver Üste

[jockeя]

Karışılmaz
Dolu dizgin pahalılık,
Fiyatlara erişilmez.
Yarınlar sudaki balık,
Çok hızlıdır yarışılmaz.

Dünya devi; dolarla,mark
Onlar ile dönüyor çark,
Aklımıza gelse de şark,
Hepsi dargın,barışılmaz.

Kuyumuzu kazar batı,
Aklında “Sevr” saltanatı.
Kuralları sert ve kttı.
Onlar ile güreşilmez.

Yalan,riya dillerinde,
Kaderimiz ellerinde,
Uyuyorsan kollarında,
Ninisine karışılmaz.


Enver Üste

[jockeя]

Karşılıksız Aşk
Bu sevdanın çilesini,
Yıllar var ki çekiyorum.
Naz sandığım hilesini,
Yeni yeni çakıyorum.

Ben koştukça o kaçıyor.
Kalbimde yara açıyor.
Yabanla bade içiyor,
Ben uzaktan bakıyorum.

Nerde kaldı ahde vefa?
Yetmez mi ettiği cefa.
O ellerle eder sefa,
Ben karalar takıyorum.

Arıyorum köşe,bucak.
O yabana açar kucak.
Sonu iyi mi olacak?
Hayır dua okuyorum.

Enverî ‘ dir benim adım,
Artık nisyana başladım.
Hızlı idim yavaşladım
Bir meçhule akıyorum


Enver Üste

[jockeя]

Kokun Var
Bülbüle eza veren,
Gülde senin kokun var.
Mucizeler gösteren,
Balda senin kokun var.

Her zaman seni anan,
Nâr-ı aşkınla yanan,
Semalara uzanan,
Dalda senin kokun var.

Kötü kelam etmeyen,
Kimseye kin gütmeyen,
Ve asla incitmeyen,
Dilde senin kokun var.

İş yapmak felsefesi,
Tek iken çıkmaz sesi.
Nasırı öpülesi,
Elde senin kokun var.

Herkesin görmediği,
Hiç önem vermediği,
Taşıtın girmediği,
Yolda senin kokun var.

Enverî hep perişan,
Derviş gibi dolaşan,
Gözünde pınarlaşan,
Selde senin kokun var.


Enver Üste

[jockeя]

Mahşerde
Huzuru Mahşere vardığın zaman,
Sana bu dünyadan sual sorulur.
Hayrını, şerrini belirtmek için,
Hatasız ölçecek mizan kurulur.

İki göz vermiştik nelere baktın,
Nerelerde geçti değerli vaktın,
Gelirken geride neler bıraktın,
Öğrenilir, sonra karar verilir.

Ananı atanı sevip,saydın mı?
Hep kör mü dolaştın,yoksa aydın mı?
İsyana düşüp de bazan caydın mı
Mizanda bunların hepsi görülür.

Neleri bıraktın, neleri tattın?
Esnaftın malını ne şekil sattın?
Şimdi son uykuna rahat mı yattın?
Belki utancından toprak yarılır.

Dünya da gafilce bir hayat süren,
Yalancı dünyayı ebedi gören,
Kalbi katılaşmış olmuşsa ören,
Senin huzuruna nasıl varılır


Enver Üste

[jockeя]

Mazi
Bir kez baksan gözlerime,
Zaman büsbütün dururdu.
Ne zaman ki bana gelsen,
Dünyalar benim olurdu.

Bahar seninle güzeldi,
Seninle güzeldi çiçek.
Hayal bile edemezdim,
Aşkımız sona erecek.

Şimdi yoksun, dünya zindan.
Bırakıp gittin sessizce.
Dünya gene bizim olur,
Dönüversen habersizce


Enver Üste

[jockeя]

<DIV id=post_message_422375>Memleketim
Benim memleketim dünyada tektir.
Kışın karlı dağlar yazın gül olur.
İnsanı iffetli sözü gerçektir.
Yemyeşil tarlalar mor sümbül olur.

Adana’dır memleketin ovası.
Kışlı yazlı ne güzeldir havası.
Osmaniye Bozkurtların yuvası.
Sonbaharda ak altını bol olur.

İstanbul’u görmek düşlere girer
İzmir’i,Konya’yı say birer birer.
Isparta’yı gezen gonca,gül derer.

[jockeя]

Mukayese
Dokuz ay on günlüğüm,
Benden faklı can mısın?
Ben kapının kölesi,
Sen koca bir han mısın?

Yıllardır böyle huyum.
Bir seksen benim boyum.
Durgun akan bir suyum.
Sen damarda kan mısın?

Hiç kimseye karışmam.
Bir küsersem barışmam.
Rakibim yok,yarışmam.
Yoksa pehlivan mısın_

Adım tam dört hecedir.
Bakışın bilmecedir.
Gündüzlerin gecedir.
Şafak mısın.tan mısın?

Ne param var ne çekim.
Derdimi bilmez hekim.
Doğdum doğalı tekim,
Sen dokuz mu,on musun?


Enver Üste

[jockeя]

N e f s i m
Başkasına gerek yok,düşman benim içimde.
Aynı bana benziyor,benle aynı biçimde.

Benle beraber yaşar,benle beraber gezer.
Bütün davranışları,bire bir bana benzer.

Çay içerken yanımda,yemek yerken yanımda.
Gece benle beraber, sabah erken yanımda.

Gölgem gibi peşimde, nereye gitsem gelir,
Onun yüzsüzlüğünden, tansiyonum yükselir.

Her türlü muhabbette birden araya girer,
Tıpkı neşter gibidir,azgın yaraya girer.

Bırakmaz hiç peşimi,gittiğim yerde o var,
Bazan benim adıma sanki o verir karar.

Dağa gitsem peşimde,kıra gitsem peşimde,
Sanki sponsorumdur, izi var her işimde.

Her çareyi denedim başımdan atamadım,
Her gece kâbus oldu hiç rahat yatamadım.

Var mıdır hiç kurtulan bu amansız yaradan,
Bu Enverî kuluna sabır versin Yaradan.


Enver Üste

[jockeя]

N e r e d e
Yarış başlamadan mecalsiz kaldım.
Arkamda dikilen dağlar nerede.
Artık kolay düşmem dersimi aldım.
Rotasız uçtuğum çağlar nerede.

Kimlerin kurbanı oldum bilemem.
Dümenim bozuldu,yolu bulamam.
Birini suçlayıp vebal alamam.
Ahde-vefa hani,bağlar nerede.

İnanmak suç imiş,güvenmek hata.
Pusulam bozulmuş,çizemem rota.
Bütün sevdiklerim dönmüş robota,
Herkes ruhsuz olmuş sağlar nerede.

Yırtık çok büyümüş tutmuyor yama.
Bedenim dayanmaz bu kadar gama.
Gönül çek git diyor,nereye ama,
Enverî sessizce ağlar nerede.


Enver Üste

[jockeя]

Nerde
Bin bir ümit ile bugüne kadar,
Kanla suladığım güllerim nerde.
Nisan yağmurunda zevkle gezdiğim.
Issız sokaklarım. Yollarım nerde.

Nerde bu toprağın o eski süsü,
Betonla kaplanmış yeşil örtüsü,
Özünü alışlar kalmış tortusu,
Şeker katılmamış ballarım nerde.

Yağmurlar yağardı inceden ince,
Sevgi yok yaşlıdan saygısız gence,
Ne zaman ki başım derde girince,
Uzanıp tuttuğum dallarım nerde.

Bir köyden bir köye yürür giderdim,
Dallardaki kuşlar sorardı derdim,
Ah! Giden yıllara ben neler verdim,
Papatya çiçeği fallarım nerde.


Enver Üste

[jockeя]

Neyleyim
Yavukluya gitmeyen,
Gülü neyleyim.
Yürümekle bitmeyen,
Yolu neyleyim.

Çağrılınca gelmeyen,
Gönül ehli olmayan,
Güzel kelam bilmeyen,
Dili neyleyim.

Uzanıp alınmayan,
Kıymeti bilinmeyen,
İkramda bulunmayan,
Eli neyleyim.

Güneşte buruşmuş,solmuş,
Belki de bir hoyrat yolmuş,
Damga yemiş,geçmez olmuş,
Pulu neyleyim.

Güllerin öpmediği,
Görenin kapmadığı,
Arının yapmadığı,
Balı neyleyim.


Enver Üste

[jockeя]

Osmaniye'miz
Havası ne güzel,dört mevsim bahar.
Her an güneşlidir,yağmur bol yağar.
Çiçeği misk kokar,kuşu cıvıldar,
Bir başka güzeldir Osmaniye’miz.

Övsem övsem yazsam,sığmaz destana.
Sular şırıl şırıl düşer bostana.
Kızlar pamuk toplar güllü fistana.
Emsalsiz bir éldir Osmaniye’miz.

Mümkün mü her yerde görmek bu hali,
O kadar güzel ki cennet misali.
Seven gönüllere sevda masalı,
Anlatan bir dildir Osmaniye’miz.

Kışında değilsin hasret yazlara.
Orda rastlamazsın boş avazlara.
Ozanlar elinde öten sazlara,
Ses veren bir teldir Osmaniye’miz.

Sanılmasın bir él yerini tutar.
Enveri’nin kalbi orada atar.
Onu anlatmaya zaman mı yeter,
Türkiye’de güldür Osmaniye’miz.


Enver Üste

[jockeя]

O Zaman
Ruhum huzur bulur,gönlüm ferahlar,
Beş vakit ezanı duyduğum zaman.
İnsanlar dizilip dolunca saflar,
Durur saatleri saydığım zaman.

Herkes gibi ben de bir safı tutup,
Bir huşu içinde terlere batıp,
Rahatlar yüreğim iblisi atıp,
Tekbirle imama uyduğum zaman.

Bazan istemeden vebâl alırım,
Tövbe istiğfara ona gelirim.
Rahatlarım her an huzur bulurum,
Alnımı secdeye koyduğum zaman.

Arınmış insanlar saf tutar bir bir,
Hepsi aynı anda alırlar tekbir.
Dökülür günahlar,gönüllerden kir,
Duayı özümde duyduğum zaman.

Nefsimi arıtsam, tertemiz etsem,
O mübarek yere beş vakit gitsem,
Yolunda tükensem,erisem,bitsem,
Uykularım kaçar caydığım zaman.


Enver Üste

[jockeя]

Osmaniye Fıstığı
İlkbaharda alatavlı toprağa,
Çiftçinin tohumu atışı başka.
Bahar yağmurları yağdığı zaman,
Tohumun çimlenip,bitişi başka.

Zamanı gelince topraktan çıkar.
Önce hayran hayran etrafa bakar.
Suya koşar hemen yüzünü yıkar.
Güneşin doğuşu batışı başka.

Sıcağı pek sevmez,düşer bayılır.
Biraz su içerse hemen ayılır.
Yemyeşil bir halı yere yayılır,
Taze gelin gibi yatışı başka.

Firik olmuş ise çekilir,yenir.
Onu yiyen kişi hayli zevklenir.
Gölgesinde bıldırcınlar gizlenir,
Seherde onların ötüşü başka.

Toplama zamanı tarla sürülür,
Yaprak aralanır,fıstık görülür.
Tutam tutam yolunarak derilir,
Kınalı ellerin tutuşu başka.

Tenekeler dolar,boşalır dolar.
Meyvesi alınan yapraklar solar.
Römorka doldurup evine salar,
İneğin çiğneyip yutuşu başka.

Onun yokluğuna dayanmaz özler.
Tüm çiftçiler hasat vaktini gözler.
Mahsul bol olunca ışıldar yüzler,
O zaman yüreğin atışı başka.

Mevsim güzel,verim iyi olunca,
İthal fıstık gelip,elde kalınca,
Paket paket eşe dosta salınca,
Çiftçinin kaşını çatışı başka.

Uğrunda çekilir bir hayli çile .
O’nu tanımalı ecnebi bile.
Tatlısı,tuzlusu,her hali ile,
Bütçemize fayda katışı başka.


Enver Üste

[jockeя]

Ö m ü r
Ömür dediğin nedir,
Ezan salâ arası.
Çözümsüz bilmecedir,
Ezan salâ arası.

Kimine uzun gelir
Bazen da yazın gelir.
Çokça ansızın gelir,
Ezan salâ arası.

Çırpınışların boşa.
Gitmese bile hoşa,
Gidersin koşa koşa,
Ezan salâ arası.

Zannetme ki yerin var.
Var ise eserin var.
Dönülmez seferin var.
Ezan salâ arası.

Dünya olmaz kimsenin
Anan, atan kim senin,
Hayatı her kimsenin,
Ezan salâ arası.

Silinir Enverî adı,
Yunus gibi yaşamadı,
Gökleri tutar feryadı,
Ezan salâ arası.


Enver Üste

[jockeя]

Öğüt
Bayrağıma renk verir,
Kanındaki al oğul.
Vatan için canını,
Vermesini bil oğul.

Gençsin,kanın ateşli.
Elbet birazcık deli.
Acıma hiç, engeli,
Ortasından böl oğul.

Gurur aşkı bitirir.
Kibir,imanla erir.
Seni Hakka götürür,
Doğru ise yol oğul.

Kalsan da bazen naçar,
Kara gün çabuk geçer.
Başına çok dert açar,
Kemiksizdir dil oğul.

Kiminin vardır yatı,
Kimi bulamaz atı.
Sever süslü hayatı,
Çiğ süt emmiş kul oğul.

Kimi sefil,aç yaşar.
Kimi tıkınıp şişer.
Kimisine borç düşer,
Kimine çok mal oğul.

Bütün ihtiyacını gör,
Yollarına halı ser,
Nanköre bir elin ver,
Tümden gider kol oğul.

Hakka çevir yönünü.
İyi yaşa gününü.
Kötüde gördüğünü,
Hafızandan sil oğul.

Yola giden yorulmaz.
Görünen köy sorulmaz.
Ve de asla kırılmaz,
Tutunulan dal oğul.

Her şey gönlüne göre,
Rabbim hep öyle vere.
Göğsümü gere gere,
Ocağıma gel oğul.

Bir şey yapılmaz kinle.
Büyük sözünü dinle.
Her şey güzel seninle.
Her dem böyle kal oğul.

Eden bulur,dünyada.
Deme derdini yada.
Görsen bile rüyada,
Kızıl gülü yol oğul.

Sakın yalan söyleme.
Mazluma zulm eyleme.
Haramı asla yeme.
Olsa dahi bal oğul.

Giden geri gelmiyor.
Herkes kıymet bilmiyor.
Her isteğin olmuyor.
Çeşitlidir hal oğul.

Ateş yanar,buz erir.
Ömrü olanlar görür.
Bazan mutluluk verir,
İnsana bir çul oğul.

Varsın olmasın tası,
Çekmeyeceksen yası,
Gelinimin anası,
Olmaya ha dul oğul.

Enveri’nin sözünü,
Takip eyle izini.
Buruşturma yüzünü,
Çok ağladın gül oğul.


Enver Üste

[jockeя]

Ölsem Artık
Gökten yıldızları yere indirsem,
Senin geçeceğin yollara sersem.
Mükafat olarak koynuna girsem,
Ondan sonra ölsem artık.

Bir kaktüs getirsem kavuran çölden,
Taşları yok etsem geçtiğin yoldan,
Bir kerecik sarıp o ince belden,
Ondan sonra ölsem artık.

Bütün kainatı ateşe versem,
Uğrunda idamlık suçlar işlesem.
Kiraz dudağını bir kez dişlesem,
Ondan sonra ölsem artık.

Yarsam denizleri yol açsam sana,
Mükafat olarak ne verin bana.
Pınarından içip ben kana kana,
Ondan sonra ölsem artık.


Enver Üste

[jockeя]

Rûya
Gecenin bir yerinde,
Ter içinde uyandım.
Buz gibi terliyorken,
Sanki ateşte yandım.

Sebebi neydi bunun,
Ortasında uykunun,
Kurumuş bir kuyunun,
Sularında yıkandım.

Ateşlenmiş her yanım,
Donmuş damarda kanım,
Sanki çıkıyor canım,
Azrail geldi sandım.


Enver Üste

[jockeя]

S e r z e n i ş
Kime güvenip de sır söyleyelim,
Kuyumuzu kazar yarenlerimiz.
Ne yapalım bilmem,ne eyliyelim,
Bize güler oldu görenlerimiz.

Bir çıkmaz sokağa dalmış gideriz.
Garip başımızı almış gideriz.
Atın dizginini salmış gideriz.
Artık tutmaz oldu frenlerimiz.

Kime gönül açsak yardım etmiyor.
Bu kervan,bu yükle yola gitmiyor.
Darda kalsak artık “Hızır” yetmiyor.
Ya medet! Ya medet! Erenlerimiz.

Dillerde dolaşmaz bir “ Cihat marşı”.
İnletmez ne yazık naramız” “arşı.
İmânlı göğsünü düşmana karşı,
Hani nerde şimdi gerenlerimiz.

Bu vatanın toprağında, taşında.
Zerre zerre kanımız var, yaşında.
Hürriyet aşkıyla her savaşında.
Nerde Moskofları vuranlarımız.

Kan yerine.......... akar derede.
Vatana başını koyan nerede?
İstiklâl Harbinde ve de Kore’de.
Nerde Tanrısına erenlerimiz.

Unuttuk mu yoksa o acı anı?
Küffardan dost olmaz iyice tanı.
İzmir’i yakarak kaçan Yunanı,
Nerede denize sürenlerimiz.

“Neme lazım” yoktu senin soyunda.
Ananda, atanda,emmin-dayında.
Sıra dağlar gibi serhat boyunda,
Hani nerde şimdi duranlarımız.

Uyumak yaraşmaz Türk’ün şanına.
“Aata’ m” asil demiş senin kanına.
Kimsenin yaptığı kalmaz yanına.
Korksun Enverî’yi kıranlarınız.


Enver Üste

[jockeя]

Saçların
Sabah rüzgarında dalgalanıyor,
Meydan okur gibi yele saçların.
Rengini görenler bülbül sanıyor,
Benziyor vefasız güle saçların.

Kalbime saplanmış, olmuş ta kama.
Telinden iplik yap yaramı yama.
Ben Kerem’den beter yanarım ama,
İstemem belensin küle saçların.

Hayalini okşar bir hayli yiğit,
Anadan Atadan almışsın öğüt,
Sulak yerde biten bir Salkımsöğüt,
Dökülür omuzdan bele saçların.

Seni methediyor tanıyan herkes,
Saçından alıyor akciğer nefes,
Rüzgarın değmesi çıkarıyor ses,
Benziyor sazımda tele saçların.

Kimseye ördürme bil değerini.
Her teline adamışım serimi.
Kendi için akan alın terimi,
Bir mendil olup ta sile saçların.

Enverî kalbini çoktan kaptırmış,
Sevdiği saçını ona öptürmüş.
Belikleri böyle kime yaptırmış
Anandan mı kaldı kele saçların?

24.12.2006.


Enver Üste

[jockeя]

S en
Unutmak ne mümkün sevdiğim seni,
İçimde dinmeyen sızısın benim.
Sana olan sevgim değil ki yeni,
Alnıma yazılan yazısın benim.

Her yerde sen varsın,ruhumda bile.
Sevgimi anlatmak kolay mı dile,
Hele bir kağıda bir kalem ile,
Yazdığım şiirin özüsün benim.

Damarımda akan kanda sen varsın.
Vücudumu saran tende sen varsın.
Sende hiç yoksun ki, bende sen varsın,
Hayatımın tadı,tuzusun benim.


Enver Üste

[jockeя]

Seni Saramayınca
Gurbetin kahrına dayanılır mı,
Hele de sılada yar bekleyince.
Boşuna ararım aşina bir yüz,
Perişan olurum göremeyince.

En tatlı günlerim sanki gecedir,
Sevgi bir masal da aşk bilmecedir.
Düşündün mü bir an halim nicedir.
Aşkın önemi yok aramayınca.

Ben siyah giyerken yar allar bağlar,
Gözemden yaş düşmez içim kan ağlar.
Araya set çekmiş çökesi dağlar,
Nasıl kavuşayım yaramayınca.

Dünyanın azabı başımda sanki,
Kendimi bilmiyom geliyor anki,
Sevgilim bir tanem bana inan ki,
Enver ölmez seni saramayınca.


Enver Üste

[jockeя]

Sevda Yeli
Bir sevda yeli ki başımda esen,
Aklımı başımdan alıp ta geçti.
Kimseler inanmaz derdimi desem,
Bir yel ki sinemi delip de geçti.


Enver Üste

[jockeя]

Sevdan
Sevdan bağımlılık yaptı,
İçtiğim sigara gibi.
Yüreğimde iz bıraktı,
Şifasız bir yara gibi.

Gözlerin gözüme girmiş,
Seven böyle mi severmiş,
Meğer sevdan ne betermiş,
Sık sık tutar sara gibi.


Enver Üste

[jockeя]

Sevgiliye Sitem
Ne olur sevdiğim bir sor halimi,
Bana hazan oldu mevsim, baharda.
Anlatayım sana ben ahvalimi,
Sesini duyarım hep şarkılarda.

Şu anda bir bilsen ben ne haldeyim,
Uçuruma giden sarp bir yoldayım.
Ben bende değilim inan eldeyim,
Kendimi kaybettim geçen yıllarda.

Kalmadı sevdiğim sığınak yerim,
Hani derdin bana “seni severim”,
Beyazı attırdın siyah giyerim,
Senin gözün canım neden allarda?

Ben bir gazel oldum sürükler rüzgar,
Sana ulaşmıyor neden bu yollar?
Senin gözlerinde hala ümit var,
Bir filiz gibisin körpe dallarda.

Karaymış talihim sonunda bildim.
Enverî ağlarken sen neden güldün?
Sevin artık Zöhrem aşkından öldüm,
Cenazem taşınsın kabre sallarda


Enver Üste

[jockeя]

Sözüm Meclisten Dışarı
Bürünmüş kuzu postuna,
Kazık atıyor dostuna,
Kimse almasın üstüne,
Sözüm meclisten dışarı.

Çıkarı her şeyden önce.
Yaşlılardan miras gence.
Yalan mıyım bre sence.
Sözüm meclisten dışarı.

Büyük sözüne bakan yok.
Dostu ahbabı takan yok.
Dinden imandan çakan yok.
Sözüm meclisten dışarı.

Büyüdü dünkü bebekler.
Balkona döndü göbekler.
Utanmadan saygı bekler.
Sözüm meclisten dışarı.

Umut koydular adını.
Bu milletin feryadını,
Duymayanın.........
Sözüm meclisten dışarı.

Ahde vefa unutuldu.
Çalıp,çırpıp cuk yutuldu.
Enverî hep avutuldu.
Sözüm meclisten dışarı.


Enver Üste

[jockeя]

Susuz Çeşme
Büyük sevgiyle koymuş ustası her taşını,
Göstermiyor bu çeşme beş asırlık yaşını.

Ağzını kapatmışlar susmuş şırlayan sesi,
Şimdi yalnız hayâlde çeşmenin efsanesi.

Oysa o bir vakitler ne de mutlu akardı,
Başucunda dinlenen bir çok akıncı vardı.

Yalağından su içen kuzular meleşirdi,
Yeşerttiği çayırda yiğitler güreşirdi.

Suyundan içildikçe edilirdi dualar,
Yaptıranın ruhuna giderdi fatihalar.

Her çeşmenin başında bir da ağaç biterdi,
Kuşlar konup dalına cıvıl cıvıl öterdi.

Gelen geçen yolcular orada dinlenirdi,
En tatlı yiyecekler gölgesinde yenirdi.

Şimdi ne çeşme kaldı ne de ulu çınarlar,
O güzel eserlerin yalnız hatırası var.

Susturmuşlar sazını çalmaz olmuş bestesi,
Şimdi yalnız hayalde çeşmenin efsanesi.


Enver Üste

[jockeя]

Tövbe
Uzatsan alevli dudaklarını,
Arzudan ölsen de öpmeyeceğim.
Tutmadın sözünü,vefa etmedin,
Artık, Allah olsan tapmayacağım

İnsan unutur mu söyle, sever de,
Seviyorum diye beni bin derde
Uğrattın madem ki önünde secde
Melekler yapsa da yapmayacağım

1969


Enver Üste

[jockeя]

Türk'ün Duası
Bu yüce milletin nedir çilesi,
Yürekte yara var azdırma Yarab.
Hiç bitmiyor haçlıların hilesi,
Türk’ün birliğini bozdurma Yarab.

Sevr’den kötü dayatmalar var şimdi,
Dünkü düşman sözde bize yar şimdi,
Koca dünya başımıza dar şimdi,
Yurdumuzda naçar gezdirme Yarab...

Her gün önümüze ödev konuyor,
Okudukça kanlarımız donuyor,
Bunlar bu milleti gafil sanıyor,
Bizi canımızdan bezdirme Yarab.

Gökyüzünden yağmur insin yaş diye,
Karlı dağdan çığlar düşsün taş diye,
Hainleri verme bize baş diye,
Türk’ün kuyusunu kazdırma Yarab.

Uyanık tut bizi küffara karşı,
Tepemize indir razıyız arşı,
Ama bu millete İSTİKLÂL MARŞI,
Bir daha yazdırma, yazdırma Yarab


Enver Üste

[jockeя]

Sigara
Seni kim musallat etti başıma,
Başımın püsküllü belası mısın.
Olur olmaz karışırsın işime,
Yoksa her işimin molası mısın.


Enver Üste

[jockeя]

Unutursun
Ben seni unutmam deme,
Görmeyince unutursun.
Ne kadar da sevsen beni,
Sarmayınca unutursun.

Sevgi tükenmez bilinir,
Ara uzarsa eksilir,
Hatıraları da silinir,
Sormayınca unutursun

Uzağa gitse gelmese,
Özlediğini bilmese,
Bir buseyi esirgese,
Vermeyince unutursun.

Fani mutlak yapar hata,
Kavuşsa da saltanata,
Sevdiğin ile vuslata,
Ermeyince unutursun.

Seversin başka birini,
Unutursun Enverî’ni
Sevdiğinin güllerini,
Dermeyince unutursun


Enver Üste

[jockeя]

Vuslat
Huzura ermek için,
Ölüm; asıl vuslattır.
Cananı görmek için,
Ölüm; asıl vuslattır.

Ateş bizi yakacak,
Toprak teni sıkacak,
Can bedenden çıkacak,
Ölüm; asıl vuslattır.

Rahatsa eğer yerin,
Temiz ise defterin,
Büyüğü sevgilerin,
Ölüm; asıl vuslattır.

Dünya yalan kanmayın,
Baki kalır sanmayın,
Bu dünyada yanmayın,
Ölüm; asıl vuslattır.

Yaşadın dolu dolu,
Açılmış bekler kolu,
Kavuşmanın tek yolu,
Ölüm; asıl vuslattır.


Enver Üste

[jockeя]

Y e t e r
Kök olmak neyine senin Enverî,
Bir ulu çınarda dal olmak yeter.
Namert’ ler içinde bey olmaktansa,
Mertlerin geçtiği yol olmak yeter.

Değişen dünyada korunmalıksın.
Sanki ağa düşmüş pullu balıksın.
Akıllıyım sanma oğlum,alıksın.
Sana bu dünyada del’olmak yeter.

Bir köşede mahzun hiç kalmaktansa,
Kendi kardeşinden öç almaktansa,
Elin vatanında bey olmaktansa,
Kendi vatanında el olmak yeter.

Hedefe gidene patika yolsun.
Hoyratça basanın gülleri solsun.
Fırtınalık varsın ellerin olsun,
Sana serin esen yel olmak yeter.

Kalitesizler ile karılmaktansa,
Boşa kafa yorup yorulmaktansa,
Riyayla karışık sarılmaktansa,
Yürekten sıkılan el olmak yeter.

Hakkın olmayandan pay alacaksan,
Devlet kasasından mal çalacaksan,
Hafif bir kadına saç olacaksan,
Sana baban gibi kel olmak yeter.


Enver Üste

[jockeя]

Yakarış
O mübarek yeri göremesem de,
Kabe’ye uzanan yollarından et.
Nar-ı Cehennemden uzak tut beni,
Cennette buluşan kullarından et.

İsmini anmaktan bezdirme beni,
Ellisinden sonra azdırma beni,
Dikenli bahçede gezdirme beni,
Muhammet kokulu güllerinden et.

Eyûp’deki sabır bende de olsun,
Gözlerim yolunda yaş ile dolsun,
Kem söz sahibinin gülleri solsun,
Mevlana dilinde ballarından et.

Ben senden gelecek hale razıyım,
Gökten indirdiğin sele razıyım,
Ağaç yapacaksan bile razıyım,
Cennetteki tuba dallarından et.

Muhammed kokulu bir gül et beni,
İrem bahçesinde bülbül et beni,
Herkese açılan gönül et beni,
Aşık Yunus’unun hallarından et.

Nurlu ayaklara nasır et beni,
Mü’minler yoluna hasır et beni,
Muhammed aşkına esir et beni,,
Yolunda kırılan kollarından et.

Çakan var mı bu dünyaya kazığı,
İnananlar hazırlasın azığı,
Çocuklara yedirdiğim rızığı
Helal kazanılmış mallarından et.

Enver ÜSTE


Enver Üste

[jockeя]

Yaraladı
Düşman kurşunu öldürmez,
Dostun eli yaraladı.
Yaramın acısı dinmez,
Dostun dili yaraladı.

Düşte görsem inanmazdım,
Duyduklarıma kanmazdım,
Düşman taş atsa tınmazdım,
Dostun gülü yaraladı.

Onunla mevsim bahardı.
Her güzel duygumda vardı,
Arada bir saz çalardı,
Dostun teli yaraladı.

Enverî’ye tuzak kuran,
Her şeyi kötüye yoran,
Oldu sanki deli boran,
Dostun Yeli yaraladı.


Enver Üste