Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Aileme...

Özlemişim anamı
Yıllar önce çocukken kaybettiğim babamı..
Öyle bir anımdayım ki şimdi
Yapayalnızım, yok kimsem yanımda..
Biri toprakta, biri uzak diyarlarda…

Bir onların sıcaklığına muhtacım
Onların beni sarıp sarmalamasına var ihtiyacım.
Özlemişim dizlerine yatmayı
Kucaklarında uyuklamayı..
Üşümüşüm yalnızlıktan
Yetmiyor dost, arkadaş varlığı
Özlemişim ben özümü
Özlemişim bir anamı bir de topraktaki babamı..
Şimdi! Şu an istiyorum onlara yakın olmayı,
Kollarımı boyunlarına dolamayı..

Yalnızlık, özünden ayrılık fena kor yüreğime
Hele bir de çaresizlik var ya….
Ah anam, ah babam
Sizde özler misiniz ana-babanızı?
Sizde hisseder misiniz o yalnızlığı?
Sizde ister misiniz o sıcak güvenli kolları?
İster de siz de mi bulmazsınız onları?

Özlemişim o çocukluğu, o sorumsuzluğu
Bilirim yaş 34 ama ya o içimdeki büyümeyen çocuk?
Ya ona nasıl anlatayım ben şimdi
Bamam öldü, anam uzaklarda
Sevdalınsa bir başka dünyalarda diye..
Bilir, herşeyi bilir de
O içindek çocuktur ona bunları yaşatan yürekte
Ve yine çok iyi bilir ki;
İstesede istemesede hayat onu acıyla büyütmekte..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Anlaşılamamak..

Anlaşılamamak; işte bütün mesele.!
Anlamaya ve anlatmaya calışırken
Çaba harcarken, özveride bulunurken anlaşılamamak!
Herkes savunmada!
Herkes hazır saldırıya!
Herkes savaşmakta birşeylerle, birileriyle.
Barış yapmaya çalışan yok ortada.
Herkes kendi penceresinden bakıp
Bir diğerini yargılamakta.
Hem de acımasızca..
Herkes hayatına anlam katacak,
Renk sağlayacak, tutunacak bir dal aramakta..
Bir amaç, bir hedef, bir güzellik bulmaya çalışmakta..
Ama anlatamadan isteklerini
Anlayamadan diğerlerini,
Sevişerek değil savaşarak
Överek değil yererek
Gülerek değil surat asarak
Sevinci değil, hüznü paylaşarak..
Bilgiyi saklayarak
Övgüyü saklayarak
Sevgiyi yok sayarak
Destek yerine köstek olarak!
Oysa hepimiz anlaşılmak ve olduğumuz gibi kabul görmek isterken
Oldukları gibi kabul etmeyerek ve anlamayarak yakıyor ve yıkıyoruz herşeyi..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Anlat Sevgili..

Anlat sevgili anlat
Sendeki ben’i anlat..
Bir vakit sevdiğin
Sonra terk ettiğin ben’i..

Anlat..
Neydi sevdiğin, neydi hissettiğin?
Neydi gözünden, gönlünden geçirdiğin?
Sonra yüreğinden sildiğin?

Sendeki anılardan anlat
Kendi sözünden, kendi sesinden,
Kendi dilinden anlat..

Kalp atışındaki ben’i,
Yürek ağrındaki ben’i
Kalabalığındaki.. Yalnızlığındaki ben’i anlat..

Güldüren-ağlatan-öfkelendiren ben’i anlat..
Neydim ne oldum sen de ben?
Gel bir soluklan da,
Bir söz sendeki ben’i bana anlat..
Göremediğim ben’i,
Bilemediğim ben’i anlat..

Sen de kalanlar kadar
Aklındakiler kadar
Hissedebildiğin kadar..
Yeter ki bir yol anlat sevgili..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Arzu..

Arzu; ateş de sende, yangınlar da, deprem de, sel de..
Adınn özü yüreğinde can bulmuş..
Yüreğindeki can yaşamına vurmuş..
Bir ele avuca sığmaz, kabında durmaz kız olmuş..
Bir yanı vahşi, asi, yırtıcı.. Gözleri çakmak çakmak..
Çok azına gösterdiği diğer yanı ise;
Masum, mahçup, kırılgan.. şevkate aç..
Dön kendi özüne Arzum, gör kendi güzelliğini
En büyük dostunu bul kendinde, kendini..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bahar

Geldin yine yürekleri havalandıran
İnsanın içinde kıpırtılan yaratan
Ilık rüzgarıyla baştan çıkartıp
Çılgınca insanı yollara, sokaklara çağıran ilkbahar!
Çık diyor şeytan yollara
Soyun dökün at üstünden kıştan kalan kasveti, ağırlıkları
Hafifle, rahatla..
Salın şöyle yollarda uçuşsun etekler, dağılsın rüzgarda saçlar
Süzsün birkaç beğeni dolu bakış seni gizlice
Sen bakın etrafına kara gözlüklerin ardından dilediğince
Bin arabana, çek git deniz kenarına
İste bir güzel çay, yak yanına da bir sigara
Hele bir de varsa bir dost yanıbaşında
Oh, gel keyfim gel var mı senden daha iyisi dünyada..
Burnunda deniz kokusu, kulağında martıların sesi
Teninde birleşsin rüzgar, güneş, sayki sevgilinin kaçamak okşayışları
Dertsiz, tasasız, umursamaz ve aldırmaz bir halde
Doyasıya solukla o unutulmaz zamanı..
İşte bu en güzel keyif, en güzel hediye..
Şöyle özgürce, hafiflemiş olarak, gönlünce giyinip kuşanıp
Gönlünce salınmak ortalıklarda..
Bırakıp derdi kederi kışla geride
Bakmak hayata umutla,
Tomurcuklarla dolu yeni yarınlara..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bazı Şeyler..

Bazı şeyler vardır,
Sorumluluktur, zorunluluktur..

Bazı şeyler vardır,
Nezaket kuralıdır, sosyal yaşamın parçasıdır
Olmasa da olur, ama olması iyidir.

Ve bazı şeyler vardır ki, gönülden gelir
Kendiliğinden yapılır..

Bir çocuğu sevindirmek
Sevdiğin birine süpriz bir hediye vermek
Çat kapı ziyaret etmek,
Çok sevdiğin lokmayı bölmek,
Kendinden daha çok karşındakine vermek..

Ve buna karşın;
Bir kucaklaşma, ağız dolusu bir gülüş,
Yürekten gelen bir teşekkür,
Gözlerdeki sımsıcak bir bakıştır
Her zaman en güzel karşılık..

Mutlu olmanın en güzel yoludur sevdiklerini mutlu etmek
Karşındakine özel olduğunu hissettirmek
Zorunlu olmadan gayret göstermek
Mecburiyetler olmadan içinden geldiği gibi vermek..
Yürekten geldiği, aklının seçtiği,
Kalbinin hissettiği gibi sevebilmek..
İşte budur aslolan, gönülden gönüle köprüler kuran..

20.06.2006 – 16.30

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Belki Yeniden..

Çok uzun zaman sonra
Sana araladım kalbimin kapılarını..
Kaldırdım kilitleri..
Arkasına yığdığım yığınları..
Özgürce gelebilesin,
Ulaşabilesin diye her bir kıvrımlarıma..

Setler koymadım..
Engeller oluşturmadım sana..
Yaşadığımız onca gönül yorgunluğuna,
Kalp ağrısına, yalnızlığa,
Umut olsun açılan kalbimin kapıları diye, aldım seni kuytularıma..

Gel.. Gör.. Bil istedim beni..
Yüreğimi..
Sev istedim sınırsızca..
Seveyim istedim pervasızca..
Yüreğimde biriktirdiğim, gizleyip sakladığım
İçimde büyüttüğüm sevdamı akıttım sana..

O toz pembe yıllarda,
İlk heyecanlarda,
Gözü karalıklarda
Ve ardından yıkılışlarda birlikte olamadık ama..
Yeniden dirilişlerde
En olgun, en deneyimli zamanlarda
En güzel çağlarımızda
Tanrı’dan diledim seni, birlikte mutlu olabilmemiz duasıyla..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ben'den

Ben hiç utanmadımki sevgimden, kendimden
Sıkılmadım hiç seni sevdiğimi söylemekten
Korkmadım reddedilmekten!
Ben sadece sevdim,
Bıraktım kendimi sevgimin seline
Dolu dolu, yüreğimce
Bata çıka, güle oynaya dalgalandım.

Hiç saklamadımki sana olan tutkumu
Taptım sana içimden geldiğince
Sevdim seni yüreğim istediğince
Bu Ben’dim ve
Bendeki Ben olarak seviştim hissettiğimce.

Yoktu kaprisle harcayabilecek zamanım
Anlamsızca gurura feda edebileceğim tek bir An’ım
Kavgayla, hırla gürle çöpe atacak kelâmım!
Sen varsan bende vardım
Ve işte o andı en değerli kazancım, kârım..

Kime neydi ne yaptığım?
Kimin umrundaydı enayi sayıldığım?
Kim bilelir benden başka gerçek Ben’i?
Kim tutabilir o manyak, o çılgın içimdeki gizli Ben’i?

Yok canımıniçi..! Yok!
Olamaz böyle bir şey!
Hiç kimse! .. Hiç bir şey bana engel olamaz!
Bir Sen! Bir Tanrı’dan başka
Hiç bir şey kalp atışımı sonlandıramaz..!

Hesap vermem sevdamı kendimden başkasına,
Sana bile hatta!
İnanmam, kabullenmem, dinlemem hiç kimseyi
Bir yüreğimden ötesini..
Çünkü en iyi ben bilirim bendekini..

Hayat benim!
Acılarımda, sevinçlerimde,
Gün olup göz göz kanayan yaralarımda,
Kanatlandırıp uçuran aşklarımda, dostlarımda.!
Her şeyim bana,
İyisiyle, eğrisiyle bana..!
Hesabımda bana, sevdam da..
Seni bilemem AMA
Ben memnumum benden
Yolumu gönlümce çizmekten
Ve seni.. Böylesi sevmekten..!

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ben'i Anlat..

Anlat sevgili anlat
Sendeki ben’i anlat..
Bir vakit sevdiğin
Sonra terk ettiğin ben’i..

Anlat..
Neydi sevdiğin, neydi hissettiğin?
Neydi gözünden, gönlünden geçirdiğin?
Sonra yüreğinden sildiğin?

Sendeki anılardan anlat
Kendi sözünden, kendi sesinden,
Kendi dilinden anlat..

Kalp atışındaki ben’i,
Yürek ağrındaki ben’i
Kalabalığındaki.. Yalnızlığındaki ben’i anlat..

Güldüren-ağlatan-öfkelendiren ben’i anlat..
Neydim ne oldum sen de ben?
Gel bir soluklan da,
Bir söz sendeki ben’i bana anlat..
Göremediğim ben’i,
Bilemediğim ben’i anlat..

Sen de kalanlar kadar
Aklındakiler kadar
Hissedebildiğin kadar..
Yeter ki bir yol anlat sevgili..

Özgül

[GooD aNd EvıL]

Ben Seni Sevdim..

Ben seni sevdim
Ben bir seni böyle sevdim…
Tutkulu.. Pervasız.. Çıkarsız..
Yalın, yalansız, dolansız..
Adına her ne aşk denirse işte öyle sevdim..

Ben bir senden uzak kalamadım
kokundan, dokunuşundan, gülüşünden vazgeçemedim
Bir sana kıyamadım…

Kelimeler dizildi dilime,
boğazımda düğümlendi sözcükler
Sustum! Bir seni kıramadım…

Yüreğime nice zehirler saldın!
Her bir ölümü bin defa sevginle yaşattın..
Ama olmadı işte.. Yapamadım…
Bir seni yüreğimden kovamadım…

Ben seni bencilliğinle,
Aramıza koyduğun bütün engellerinle sevdim..
Ben; beni sana yakıştıramadığını bile bile seni sevdim..!
Elimde değildi sevdim işte…

Ben bir sana sesimi duyuramadım…
Denize, doğaya, kuşlara, dostlara anlattım aşkımı,
Bir sana, yalnız sana doyasıya anlatamadım..

Ben bir sana taptım..
Bir sana dua ettim gönülden…
Bir seni diledim en derinden..

Ben seni;
Beni sevmen, beni sarman, beni duyman için sevmedim ki..
Ben seni olduğun gibi sevdim..
Ben seni içimden gelerek sevdim…
İhtirasla, coşkuyla, duyguyla sevdim.. aklımla sevmedim ki..

Seni, içimdeki çocuğun saflığı,
Hayatımın bildiğim bütün doğruları ve yanlışlarıyla sevdim!
Ben; beni tüketeceğini bile bile
Bir seni silemedim… Bir sana doyamadım! !
Bir seni terk edemedim…

Gönlüm bir sana aktı,
Yüreğim, bedenim bir sana yandı..! !
Öyle çok istedimki yakın olmayı.. bir sana, bir soluğuna..

İşte ben böyle bir aşkla sevdim..
Dolu dizgin, utanmasız, sınırsız, beklemesiz sevdim
Yanlışıyla, günahıyla, kahredişiyle sevdim.. Vazgeçemedim..

Şarkılardaki seni, şiirlerdeki beni sevdim..
Orman yangınlarıyla yanan beni,
Ulaşılmaz dağ doruklarında duran karanlıktaki seni sevdim…
Ben seni; bendeki aşkla sevdim,
Kendiliğinden, içimden geldiği gibi..
Yüreğimin bildiği, kalbimin gördüğü gibi sevdim
Ne bileyim işte kahretsin,
BEN; BİR SENİ BÖYLE SEVDİM
BEN; BİR SENİ HEP SEVDİM …

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bize Özel..

Ne seni, ne beni
Kimseye eş tutmadım
Yaşadıklarımız bize özeldi
Ayrı bir renkti birleşimimiz..
Ne kimsenin doğrusunu doğru saydım
Ne kimsenin yanlışını yanlış..
Herkesin kendince bir gerekçesi olduğunu
Bir insanı yüzdeyüz anlamanın ve anlaşılmanın imkansızlığını
Algısının çok farklı olduğunu, çok önce öğrendim
İşte bu yüzden kimseyi yargılamamayı seçtim
Kendi içimdeki doğruları ve yanlışları keşfettim
'Ben' olarak yaşamayı tercih ettim..
Aslolan mutlu olmak ise
Başkaları incinmediği sürece özgürsün deli gönlüm dedim
Ve maalesef çoğu kez kendimi incittim..
Olabildiğince, alışkanlıklardan öte beklentisizleştim
Kendimi bulabilmek derken, kendimden geçtim..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bu Gün Benim Doğum Günüm

Bugün benim doğum günüm
Bugün şımardığım,
Şımartılmak istediğim bir gün..
Yeni başlangıçlara,
Yeni ufuklara hazırlandığım bir gün bugün..
Aslında farklı değil diğerlerinden
Ama dedim ya doğduğum gün işte!
Ve bugünü başlangıç seçtim kendime
Tıpkı yıllar önce doğarken yaptığım gibi..
Renkler aynı ama ayrı güzel
Dostlar aynı ama ayrı özel
Güneş hep bildik güneş işte..
Ama benim hissedişim başka bugün
Çünkü bugün benim doğum günüm.

Herkesin beni mutlu etmek için çaba sarfettiği bir gün
Herkesin her şeyimi hoş gördüğü bir gün bugün..
Ne güzel! Tüm sevenlerim bir telaşta
Kimi çiçek göndermenin, kimi mesaj çekmenin
Kimi aramanın, kimi de varlığıyla özel günümü paylaşmanın..

Tanrım ne güzel böylesi sevildiğini hissetmek
Ne güzel, beni seven insanların varoluşu
Sevginin sıcaklığı,
Yüreğime, ta derinlere o sevgilerin dokunuşu..
Gözlerim doluyor, içim titriyor ama acıdan değil,
Sevinçten, sevgiden..
Yüreğimdeki o en derin köşelere ulaşmayı başaran
Sevginin başdöndürücü sıcaklığından..

İşte bu!
Hep istediğim, her daim dilediğim tek şey bu: SEVGİ
Yok başkasında gözüm,
Yok başka gerçek dileğim
Minicik bir sevgi,
Minicik bir sıcaklık,
Ki onlar içimde alev alır, yüreğimi, bedenimi ısıtır
Görünmesede ayaklarım kesilir yerden
Ruhum bir bir başka havalanır..

Tüm evren, tüm dostlar ve canım ailem
Size sonsuz teşekkürler,
Böylesi güzel bir gün için
Böylesine beni sevdiğiniz,
Sıcaklığınızı uzak-yakın hissettirdiğiniz,
Sevgi arsızı yüreğimi böylesine beslediğiniz için..
Evet, bugün benim doğum günüm
Hepinizi çok seviyorum ve işte dileğim:
Sonsuza kadar sevgiyle yaşamamızı diliyorum.

7.6.2000

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Çekip Gitmek

Kalanlar, bir başka bakar gidene
Mutludurlar giden için,
Zincirleri kırıcak cesareti gösterebildiği için
Ama üzgündürler kendi köşelerinde
Birini daha yolculamaktan,
Sevdikleri birini daha kaybetmekten..

Sanırlarki giden çok mutludur, kolaydır çekip gitmek
Dostları bırakmak geride, alışkanlıkları silmek
Başlamak yeniden,
Sil baştan bir başına gayret göstermek..
Oysa ne acı, ne zordur gitmek
Heleki yüreğiyle seven, gönülden bağlı olan için..

Kolay görünür, pırıltılıdır gitmek kalanlara
Bir giden bilir,
Bırakıp terk etmek zorunda kalan bilir yüreğindekini
Canının yanmasını, içindeki paniği, korkularını..

Ama hayat..
Şartlar zorlar herkesi bir şekilde
Ve gün gelir herkes bir giden olmak zorunda kalır
Kural bu, çare bu …

Hangi günki cesareti, güveni
Belkide ihaneti yaşar insan
İşte o gün başkaldırır, düşer yollara
Yaşamdır öğreten, tecrübedir yol gösteren
Yaşanmışlardır acı veren…

Ve bir taş basar yüreğine, set çeker duygularına,
Dalar düşüncelere, yüreğince, aklınca,
Çaresizlikle bir çare aramaya
Acı da verse bazen,
Kaçınılmazdır bırakıp gitmek bir an önce
Bırakılıp gitmektense bir gün..

Kolay mıdır herşeyi riske etmek?
Gitmek bilinmeze, bir yanı gitmekten ölürken insanın..
Ama hani o yapılması gerekenler vardırya,
Hani umut, hani belkiler vardırya
İşte onları yükler sırtına, yüreğine,
Gözünde yaş, içinde fırtınalar, çekip gider insan.
Her insanın bir gün yaptığı
Yapmak zorunda kaldığı gibi…

(15.08.2000)

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Dilek

Bu ne bir dua, ne de beddua
Bu sadece bir DİLEK..

Bu yıl tek bir dileğim var sana
Bu yıl sadece AŞIK ol.
Yan, kavrul, kül ol savrul
Aklın uçsun, kaçsın..
*******i uyuma hayale dal, düş kur, dua et,
Tanrı’ya sığın, yardım talep et..
Uyurken, uyanıkken adı hep aklında
Hayali karşında, sesi kulağında,
Çaresizlik ise her bir yanında..
Düş yollara, dolaş avare,
Her şey anlamsız ve manasız çevrende..
Bir onu dile, bir ona yakın olmayı iste ömrünce..

Değişsin bütün önceliklerin,
Aklını kaybet, kendini kaybet,
Bir onunla iken rahat et..
Nereye gidersen onu da taşı aklının kıyısında
Kalabalıklarda yalnız
Yalnızlığında daha bir kimsesiz..
Aklın karışık, yüreğin kafeste,
Ruhun eksik, yüreğin kesik,
Onsuz gittiğin her mekan tatsız
Onsuz geçen her günün rahatsız..

Öyle aşık ol ki, kendine kendin bile hayret et
Tanıma kendini, anlama halini
Garipse! Gülümse! Küfret! Kahret!
Hatta nefret et
Tutkundan, esaretinden, cesaretinden..
Onunla bütün, onsuz yarım
Diyebil ki “yanımda iken her şeye varım! ”

Havada uç, kanatlan, bulutlarda gez
Yüreğinde binlerce kelebek
Damarlarında ateş,
Ruhunda milyonlarca açan çiçek
Kalbinde susturamadığın bir ses
Beyninde içmeden sarhoşluk
Gözünde mutluluktan yaş
Yanıbaşında tek dileğin “AŞK” olsun.

Gülümse herkese.
Pırıltın, ışıltın yayılsın çevrene
Enerjin dolsun taşsın sarılsın tüm evrene
Şükret Tanrı’ya, Dünya’ya,
Meydan oku hayata!
Umut dağıt insanlara, çevir karanlıkları aydınlığa
Tüm sıcaklığı, tüm canlılığı ve bütün gerçekliğiyle
Sahip ol sen herkesin arzuladığına; Gerçek bir AŞK’A..

Unutma! AŞK; aklın bittiği, yüreğinin gittiği yerdedir.
Son bir şey daha;
Bir gün yaşarsan bütün bunları bir arada
Hatırla ki, seni böyle seven biri vardı, bir zamanlar hayatında..
**
Unutmadığm sürece,
unutulmaya da meydan okuyacağım! .

08.01.2002

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Elveda..

Sen ki başbelam, hayatım, umutlarım
Dünüm, bugünüm ve yarınım!
Sen ki anlayamadın
Gerisi boş, geç gerisini..!
Sen ki tükettin, yokettin! Geç başkalarını,
Geç sevdayı, gerisi yalan..!

Bir gece önce varken, bu gece yoksun
Biz yok, birlikte bir gelecek yok, düşler yok
Şimdi ben varım! Yalnız! Acılarımla, isyanlarımla,
Kâh öfkem, kâh gözyaşımla bir başıma, yalnız ben!

Sen, ilk giden değilsin, belli ki son da olmayacaksın
Beni ilk yarıyolda bırakan da değilsin!
Ama sahip olduğum ilk ve tek gerçek sevgilisin!
Sahip olup da korumaya çalıştığım
Kaybetmemek için çılgınca savaştığımsın..
Ama yetmedi kavgam, sabrım ve taptığım.
Yetmedi anlayışım, sitemim, bekleyişim..
Olamadı işte, yetmedi sana..

Belki yanlıştı yaptığım,
Ama hiç anlatmadın ki, hiç söylemedin ki,
Ne istersin, ne beklersin,
Ne düşünür, ne hissedersin?
Bir bilmeceydin;
Aklımca uğraştım derinlerdeki gerçek seni bulmaya..
Ne “doğru” dedin, ne de “yanlış” hiçbir gün daha,
Ve işte şimdi,
Yine kaldım gözü yaşlı, kalbi kırık bir başıma..
Elveda sevgilim,
Elveda.. Sonsuza dek sana da..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

En Çok..

EN ÇOK…

En çok senin kollarında uyumayı sevdim
Bir bebek gibi sana sokulmayı, bana sarılışını,
Şevkatle öpüp okşayışını sevdim..
Sıcaklığında güvenle uykuya dalmayı
Gecenin bir yarısı uyanıp
Yanıbaşımda seni bulmayı
Uyandığın aralarda beni kendine çekip
Saçlarımı okşayıp öpüşünü sevdim en çok..

Gündüzleri yorgunluktan bitap uyuyakaldığında
Dakikalarca başucunda oturup
Yüzünü beynime kazımak istercesine seni seyretmeyi,
Saçlarını okşayıp
Dudaklarına minicik bir öpücük kondurmayı,
Sana sokulup, sıkıca sarıp sıcaklığınla
Bir yandan o dakikaların hiç bitmemesini dilerken
Yüreğim burkularak akıttığım gözyaşlarıma rağmen
Seninle bir bütün olmayı,
Sana yakın olmayı sevdim en çok..

Kral TV’de çalan slow şarkılarda,
Seni dansa kaldırmayı,
Sımsıkı sana sarılıp dans etmeyi
Gözlerim kapalı, seni solumayı sevdim..
Bereberce aynı şarkıyı mırıldanmamızı
Tenini hissetmeyi
Ve utanmasızca sana daha da sokulabilmenin özgürlüğünü sevdim en çok..

En çok, kahkahalar atarken
Bana bakan gözlerinin ışıltısını,
Sesindeki coşkuyu
Ve sonra gözlerimin içine bakıp,
Kollarını bana dolayıp beni öpüşünü
Ve bütün bunların bana verdiği hazla
Yüreğimin hızla atışını sevdim.

Evde dolaşırken,
Biryerleri toplarken veya sen çalışırken
Yanından geçerken arasıra sana uzanmayı
Ve herseferinde
Ansızın senden çaldığım öpücüklere karşılık vermeni
Dudaklarında beliren
Keyiflendiğini ele veren
Gülümseyişini sevdim en çok…

Sana kahvaltı hazırlamayı
Ve hatta evdeki malzemelerden
Sana uyduruk yemekler yapmayı
Ve her seferinde bana takılıp, kızdırıp
Bıyık altı gülüşünü
Ama her seferinde herşeyi silip süpürüşünü sevdim.

Beraber gazeteleri karıştırmamızı
Hangi filme gidelim tartışmamızı
Ve sana doyamayıp
Filme geç kalmayı göze alıp seni baştan çıkarışımı
Ve senin karşı koyamayışını sevdim en çok..

Annen’e Tonton deyişini
Şule ile olan sevgi dolu telefon görüşmelerini
Ayşegül’den, Can’dan ve diğerlerinden bahsederken
Sesine ve yüzüne yerleşen
Gerçek sevginin sıcaklığı sevdim en çok..

Çocukluğunu anlatırkenki içtenliğini,
Gözlerin parlayarak
Yaptığın haşarılıkları anlatırkenki gülüşünü
Ve dolu dolu dilediğince yaşamış olmanın
Sendeki izlerini gördüğüm anları sevdim en çok..

Senden gelen ve sonu “birtanem” diye biten mesajları,
Seni her aradığımda “ne haber canım” deyişini,
Ve yüreğime;
“Herşeye rağmen teşekkürler Tanrım” dedirten
Yaşadıklarımı çok özel bir armağan kabul ettiren
AŞKI – SENİ sevdim en çok..

Doğrusu, sevmediklerimde oldu sende..
Üzüntülerim de, acılarım da..
AMA
Sevdiklerim öyle yoğunduki sende
Sevmediklerim yenik düştü sevdiklerime..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Geç Kalanlara

Geç kalınmış olan herşeye yazık
Hele de ahmakça duyarsızlıktan olanına,
Bencillikten kaynaklananına binlerce kez yazık!

Geç kalmayı alışkanlık edinenler,
Yaşamayı erteleyenler,
Bir türlü vaktinde gelmeyi-gitmeyi,
Söylemeyi-aramayı, sevmeyi-sarmayı
Hele de gönül almayı bilmeyenler, yazık size!
Yazık!
Tekrarı yok artık hiçbir şeyin çok isteseniz bile..

Yaşamı tüketin bakalım bir başınıza,
Anlamı kalmayan, manası yitik sözler söyleyin etrafınıza..
Değeri kalmayan yardımlarda bulunun
Bir vakitler ihtiyacı olanlara,
Geç kalmışlığın pişmanlığı, vijdan azabıyla!

Bir dönüp bakın bakalım etrafınıza, bir de kendi iç dünyanıza?
Ne yazık değil mi?
Ne manasız..
Ölen ölmüş, olan olmuş ve yollar kapanmıştır artık..
Bencilliğiniz ve acımasızlığınızla,
Geç kalmışlığın zavallığı kalmıştır yanınıza..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Gel..
Gel diyebilmeyi ne çok isterdim, gel!
Sorgusuz, sualsiz hatta yarınsız..
Sadece gel!
Önemli değil; yarın, öbür gün, diğer hafta, önümüzdeki ay!
Sadece şu an! Sadece bu gece! Gel! !
Konuşmadan, sorgulamadan, dile dökmeden gel!
Gözlerin, ellerin, sıcaklığın, varlığın yeter
Hesapsız, Kitapsız, Umursamaz, Korkmaz gel!
Cesurca, yürekle, çılgınca gel!
Hiç düşünmeden-incinmeden-utanmadan sadece gel!

Bendeki şu deli bilseki geleceksin, bilseki isteyeceksin
Hiç durmaz, hiç tartmaz, hemen gel der, gel!
Ne çok isterdim gelebilmeni
Ne çok isterdim koynunda bir gece daha geçirebilmeyi..
Bildiğim tek şey; bilemediğim bir sonraki saniyeyi,
İşte bu yüzden bırakıyorum gururu, geleceği..
Çünkü hiç unutmuyorum;
Hayatın her an son bulabileceği gerçeğini..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hatırla..

Tüm bunları hazırlarken
Emek verdim..
İlk günden son güne her şeyi yeniden yaşadım
Kah gözlerimden yaşlar süzüldü,
Kah dudaklarımda bir tebessum oluştu..

Galiba insan unutmadığı sürece de unutulmaya meydan okuyor böyle.
Her şey rağmen “sen”, unutmak istemediklerimdensin
Sen de beni unutma istedim..

İnsan beyni yaşadıklarını bir süre sonra unutuyor,
Birkaç resim ve birkaç satır varsa ancak anımsıyor,
“bunları da yaşamıştım, yapmıştım” diyor..
Bir gün sen de unutacaksın,
Ki belki de çoğunu şimdiden unuttun..
İstedim ki;
Unutsan da, bir gün bunlar eline geldiğinde HATIRLA..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Haticem'e

Hayat hiç bir zaman düz bir yol olmadı bize,
Aştık nice engelleri biz beraberce.
Tutunduk yüreklerimizle, kenetlendik kalbimizle,
İnandık, sevgiyle, cesaretle ve birlikte her zorluğu aşabileceğimize.
Coşkuyla, acıyla, zamanı, mekanı, duaları paylaştık içten içe,
El ele, gönül gönüle, sırt sırta, asla pes etmedik direndik geldik bu günlere,
Mutlu olacağız Haticem, aşacağız bunları da Allah’ın izniyle, sevdiklerimizle..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hayat

Belki çok fazla görüşemedik, konuşamadık
Belki pek çok şeyi doyasıya paylaşamadık
Yollarımız kesişti, bir dönem birlikte yaşadık..

An oldu bir tebessümü
Zaman oldu mekanı paylaştık.
Gün geldi, dertleri, hüznü tattık..

Ve sonra,
Yollarımız ayrıldı vedalaştık..
Her birimiz başka bir yöne dağıldık
Başkalarıyla kaynaştık.
Hayat.. Yaşam.. dedik savaştık..
Her birimiz kendimizce yaşadık..

Bitmeyecek sandığımız ömürde
Daha çok var derken
Anlayamadan vaktin dolduğunu
Toprakla kucaklaştık..

(10.12.2001)

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hayatımın Erkekleri..

Dört yapraklı uğur yoncam onlar benim..
Vazgeçilmez dört erkeğim..
İlkiyle onbeşimde tanıştım,
Bir yıl boyunca koyun koyuna yattım
Onunla uyudum, onunla uyandım..
26 yıl boyunca günde 3-5 kez karşılaştım
Her seferinde öpücüğümü dudaklarıma aldım..
O ve ben arkadaşız, sırdaşız..
Birlikte kafaları çeker, dertleşir, seyahat ederiz
Birbirimize her anlamda destek veririz..
Gün olur güler-eğlenir, gün olur ağlarız..
An olur çalar oynarız..
Her geçen gün sevgimizle birbirimize gönülden bağlanırız.

İkincisiyle 22’imde tanıştım, tam 15 yıl aynı evi paylaştım
Eve her girişimde onu kucakladım, öpmeye, koklamaya doyamadım
Çekingen, anlayışlı, sıcacık, sevgi dolu..
Bir o kadar da olgun ve başarılı..
Şimdi 18’inde üniversiteli bir delikanlı..
Onunla sohbet etmekten her zaman keyif aldım.
Onu daha yakından tanımaktan, kendimi ona anlatmaktan
Bazı “ilk”leri ona yaşatanın ben olmasından
En çok da o içimi ısıtan dolu dolu kahkahasından kendimi alamadım..

Ve diğer ikisi ile otuzumda ilk kez bir ekranda tanıştım.
Hoplayıp zıplayan, varlıkları ile herkese neşe katan
Müthiş ikiliydiler..
Gönlüme yaşama sevinci, canıma can verdiler
En zor anımda, en mutsuz zamanımda
Beni hayata çevirdiler..
Öyle bal-kaymak, öyle tatlıydılar ki
10 yıldır ruhumu mest ettiler..

Dört yapraklı yoncam onlar benim, uğur böceklerim
Yaşamıma, var olmama anlam katan vazgeçilmezlerim
Onlar kıyamadıklarım, nefesim, herşeyim..
Saçlarının bir teline zarar gelmesin diye
Neyim varsa hiç düşünmeden veririm..
Onların bir damla gözyaşı içimi acıtır
Bir anlık yüzlerinin düşüşü ruhumu karartır
Yaşadığım sürece, Tanrı izin verdiği ölçüde
Size söz veriyorum canlarım,
Her zaman sizin için en iyi olanı yapacağım
Hep yanınızda olacağım..
Nancim.. Olcayım.. Gökayım.. Berkayım..
Yaşama amaçlarım.. Neşe kaynaklarım..
Gururlandığım yakışıklılarım..
Kanımdan, canımdan, ablam ve abimden en güzel armağansınız bana..
O “teyzeem” “halaam” diyen dudaklarınıza,
Dolu dolu sarılışınıza herşeyim fedaa..
Sizi çok seviyorum demek, yetmez gönlümdeki sevdanızı anlatmaya..
Teşekkür ederim Tanrım
Bu özel varlıkları bağışladın yaşamıma..
Dilerim hiçbirinin acısını, hasretini ömrümce tattırmazsın bana..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hisset..

Haydi beni hisset! ! Yüreğinde, beyninde hisset! !
Özle! Ara! Hadi yüreğimin karası, başımın tatlı belası!
Hatırla güzellikleri, paylaştıklarımızı,
Hatırla da anla! Seni ne çok sevdiğimi
Uğruna yaptığım çılgınlıkları..
Seni sadece sen olarak nasıl da sevdiğimi..

Anla, kim seni böyle sevebilir?
Kim dünya bir yana, sen bir yana diyebilir?
Kim tek bir ana bir ömrü feda edebilir?
Yeter artık ne olur anla ve beni ara! !

Haydi sevaba gir, haydi cennete git “seni seviyorum” de,
Haydi uçur beni, kanat tak, “bir ömür beraber olalım” de,
Haydi beni çıldırt, beni delirt,
Mucize yarat “gel evlenelim” de..
Haydi ne olur bir şeyler söyle
De ki “sana aşığım, seni çok özledim”
Söyle de sokaklarda çığlık atayım, havalara zıplayayım..

Haydi ara beni, “canım” de, çabuk dön, sensiz olmuyor” de.
Ne olur söyle be başımın kara sevdası.! !
Yitireceksem aklımı
Bari bir kez olsun söyle! !
İnan etme işte
İzin ver anlatsın dudakların bana olan aşkını..

Ya da söylet be Tanrım! sen söylet! !
O’nunda yüreğine aynı yangını, aynı sevgiyi ek! !
Kendi söylemiyor, bari sen söylet..! !

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hoşçakal..

Canımıniçi, canım can
En güzel yaşımın en güzel aşkı
Ne çok sevdim seni..
Ne yazık ki sen, sevemedin benim gibi..

Kızamıyorum sana,
yargılamıyorum da
Anlıyorum hatta..
Sen de beni anla..

Yaşlanıyorum artık..
Huzur arıyorum..
Bir yuva, bir hayat arkadaşı diliyorum..
Senden.. vazgeçiyorum..
Tek bir şey istiyorum,
Bir gün..
Bir gün umarım sen de beni anlarsın..
Ve yaşadıklarımıza pişman olmazsın..

Sağlıcakla..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hoşgeldin Hüzün..

Hoşgeldin hüzün
Hoşgeldin yalnızlığım
Merhaba yürek sızım
Merhaba umutsuzluğum
Çağla hadi durma taş gözyaşım..
Zaten sizden hiç ayrılmadımki
Aslında hep bir köşede sinsice beklediniz
Am bu kez çok erken geldiniz! !
Mutluluk ve Umuda doyamamıştım ki henüz..
Bir veda bile etmeden kaçıp gittiler..
Ve siz! Ansızın beliriverdiniz karşımda,
Sarıverdiniz beni sıkıca
Daha ne çok şey paylaşacaktık oysa…
Onlar hep düşümdü ve düş gibi kısa sürdüler..
Bir bütün olacaktık;
Sevinç, Mutluluk, Sevgi,
Ben ve bir de Sen canımıniçi
Sen sustun onlar da bana küstü..
Bulamadım hiç bir köşemde
Rastlayamadım hiç bir hücremde
Serap gibi bir görünüp bir kayboldular
Sen gibi…
Koştum peşlerinden, savaştım
Ama kayıp gittiler avuçlarımdan
Sen gibi…
Onları ürkütmemek, göndermemek için her bildiğim şeyi yaptım
Hemde gerçek sevgi ve şevkatle herbirine taptım,
Ama yetmedi gittiler,
Seninle beraber onlar da beni terk ettiler..
Oysa yaşanacak mevsimler vardı
Gidilecek yerler..
Onlarla beraber dans edecektik seninle
Hayaller kuracaktık Umut’la
Mutluluk gözbebeğimiz olacaktı
Sevinç dünümüz, bugünümüz, yarınımız olacaktı
Hayat gibi, zaman gibi…
Ama şimdi;
Kalan sadece kurak bir toprak, kırık bir kalp
Hüzün, gözyaşı ve umutsuzluğun ikizi Acı oldu
Onlar çarçabuk yine bana merhaba deyip ikinci yarım oldu..
Oysa onları kovmuştum
Hep yok saymıştım..
İzin vermek istememiştim yine gölgem olmalarına
Beni ele geçirmelerine..
Ve şimdi;
Kahkahalarla dalga geçerek gelip gönlüme, beynime kuruldular
Onlar gerçek, benimle beraberler her an
Tıpkı sevdan gibi, hayalin gibi..
Ve umut, mutluluk, sevinç kaldı geçmişte
Düş gibi.. Sen gibi..
Şimdi; uzaklarda gerçekle hayal arası bir yerde varolan
Beni onlarla başbaşa bırakıp kaçan
Sen gibi, sevdan gibi her şey kocaman bir yalan…

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

İçimden..

Umutsuzluk içinde, için için umut besledim
Çorak topraklarda yeşili aramak gibi..
Her gece dua ettim gizliden gizliye
Bir gün sende beni sevesin diye..

Reddettim, sabrettim..
İnatla görmezden geldim sevgisizliği
Ve yine tokat gibi yüzüme yedim gerçeği
Sevmemiştin ve sevmeyecektin hiç benim gibi..

Beynim uyuşmuş, yüreğim mateminde
Biliyorum bir şeyler eksik
Bir yerlerde bir şeyler yanlış
Yanlış olduğunu bile bile
İnatla yeniden umutsuzluk içinde umut
Mutsuzluk içinde mutluluk arıyorum
Acımasız zamandan medet umuyorum..

Yazmak istiyorum sana
Yazmadığım bir şeyler kalmış gibi..
Aramak istiyorum seni
Ne söyleyebileceğimi bilmeden
Söylenecek bir şey varmış gibi..
Alışkanlık işte..
Parmaklarım tuşlarda, gözüm telefonda, mesajlarda
Bekliyorum, ne bekleyebileceğimi ben bile bilmeden..

Gözlerim uykudan kapanmakta
Yüreğimde ise keçi bir inat beni uyutmamakta
Kendime kendim düşman
Yokluğunda bile seni yaşıyorum
Her anda, her hecede, her zamanda..

Öfkem bir sabun köpüğü
Ansızın kasıp kavuran..
Ve ardından galip gelen sevdan
Herşeyi unutturan
Yüreğimde umut çiçekleri açtıran..
İçimi ısıtan, yüreğimdeki kelebekleri havalandıran.
Ve gerçekler; bana düşman,
Uykularımı, düşlerimi, geleceğimi karalayan,
Öfkeme çanak tutan..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

İsyan

Yine kara bulutlar çöktü yüreğime, yine içimin bunaltısı sıktı boğazımı
Dellendim yine, düşünemez oldum sağlıklı, uyku uyuyamaz oldum *******i,
Yüreğimde bir fırtına! Boğazımda bir el! ! Beynimde balyozlar! !
Korkuyorum..! Korkuyorum aklımı yitirmekten!
Öfkemle birilerine zarar vermekten..
Öfkeliyim! Gerginim! Her an patlamaya, tahrip olmaya ve tahrip etmeye meyilliyim.
Öyle bir noktasına geldim ki herşeyin,
“Yeter artık! Defolun! Düşün yakamdan! Beni rahat bırakın! ” diye haykırıp
Çekip gitmek istiyorum buralardan..
Kaybolmak, kimseyi görmemek ve duymamak istiyorum..
Artık tahammül gücüm tükendi, sabrım uçtu gitti! Bitti artık! !
Herkesin herşeyin canı cehenneme!
Tek istediğim; BENİ RAHAT BIRAKIN! ! !
Sormayın, sorgulamayın, zorlamayın, BENİ YALNIZ BIRAKIN! !
Bıktım kaprisinizi çekmekten!
Bıktım istemediğim şeylere hatır, gönül işi katlanmaktan. YETER ARTIK! YETER!
Aile iseniz aile gibi olun! Kendi başınıza da birşeyler yapın!
Arkadaş iseniz arkadaş gibi olun!
Dadınız olamam, her an sizi arayamam ve her an sizi görmeye de dayanamam!
BEN BÖYLEYİM!
Değişiklik ister yüreğim, daralırım hep aynı ortam, aynı muhabbet bunalırım!
Yeterince problemim var, yeterince acı çeker yüreğim,
Bir de sizler bunaltmayın! “ALLAH KAHRETSİN SİZİ” dedirtmeyin!
Beni o noktalara getirmeyin!
Allah rızası için çekilin, gidin ve beni BENİMLE BIRAKIN!
Zorlamayın beni istemediğim şeyleri yapmaya
Huzura, anlayışa, olduğum gibi, sessizce kabul görmeye ihtiyacım var şu an..
En çok da YALNIZ KALMAYA..
Aslında herbirinizi ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM..
Ve istemiyorum sizleri kırmak, sizleri üzmek..
Ama görünmez zincirler vurmayın hayatıma,
Ambargolar koymayın yolun yarısından sonra kalan zamanıma!
Zaten üzgünüm, zaten çaresizim, bir de sizler sokmayın beni iyice çıkmaza..
Tek istediğim huzur bulacağım, sığınabileceğim güvenli, sıcak kollar..
Ama zorla almaya kalkmayın beni kollarınıza, bırakın, ben istediğimde gelirim size..
Biliyorum sizin de ihtiyacınız var sevgiye, sıcak kollara ama zorla olmaz!
Hazır değilsem öfkemden başka hiç birşey alamazsınız,
Hatta uzaklaşırım sizden, istemem görmek, duymak,
Geri gider ayaklarım, nefret etmeye başlar duygularım..
İşte bu yüzden zaman zaman ANLAYIN ve uzak durun benden..
Bırakın toparlanayım, bırakın soluk alayım, ben iyi olmazken size nasıl faydalı olayım?
Nasıl gülsün yüzüm içim öfkeyle çağlarken, çığlık çığlığa haykırırken?
Olmuyor işte ve bir türlü ANLAMIYORSUNUZ!
İşte bütün mesele de bu!
Anlamıyorsunuz neyse, destek olamıyorsunuz, o da tamam!
Ama ALLAH RIZASI İÇİN köstek de olmayın hayatıma! !
Yük olmayın sırtıma, kasvet olmayın yüreğime,
ÇÜNKÜ BIKMIŞIM! ÇÜNKÜ TÜKENMİŞİM!
ARTIK TAŞIYAMIYORUM, HİÇBİR ŞEYİ VE HİÇ KİMSEYİ! !
Ben ne yapacağımı bilmezken, ben geleceğime umutla bakamazken
Bir de sizler tüketmeyin beni..
Üç günlük dünyada, üç kuruşluk imkanlarımın da içine etmeyin
Onları da bencilliklerinizle bana zehir etmeyin!
Kendi başıma, kendi halimle, olduğu kadarla da mutlu olmasını bilirim ben!
Yeter ki siz elleşmeyin, beni bana bırakın ilişmeyin!
Yok ki size zararım, yük değilim ki hiçbirinize,
Saygıdan öte hiçbir şey istemiyorum sizlerden, yalnızca KARIŞMAYIN, YARGILAMAYIN!
Ben kendi doğrularımla, siz kendi doğrularınızla dilediğinizce yaşayın
Sadece benden UZAK DURUN.. Ve lütfen SUSUN daha fazla KONUŞMAYIN..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

İyi ki Yaşandılar

İyiki yaşandılar, iyiki vardılar
Ya olmasalardı, ya hiç yaşanmasaydılar
Derinlere inemeseydim
Nasıl bilirdim kanat takıp uçmayı
Yıldızlara uzanmayı?
Yollarım hep düz olsaydı
Nasıl hissederdim yokuş aşağı yürürken
Rüzgarın beni okşayışını, baştan çıkarışını
Düz bir çizgi olurdu hayat, sıkıcı ve monoton
Zikzaklar çizdim yollarımda
Ormanların derinliklerine daldım
Dikenlerin içinden geçtim, kanadım
Ama yıkılmadım yine kalktım, havalandım.
Yeşil çimenlere uzandım, güneşin batışındaki kızıllığı,
ağaçların renk cümbüşünü,
denizin sakinliğini, bazende azmışlığını yaşadım.
Uçurumlardan yuvarlandım, dağıldım, parçalandım
İçim eridi, yandım ama yılmadım.
Yüreğimdeki bir damla ışığa “imdat” diye sarıldım
Kimi zamansa yanlızlığımla huzurun tadına vardım.
İzledim, gözlemledim, dinledim ve yürekten paylaştım,
Her biriyle ayrı ağladım, ayrı bir sevdayı yakaladım
Her birini ayrı ayrı özümledim
Hep bir dersti aldığım
Evet, iyiki vardılar, iyiki yaşandılar
Yoksa nasıl anlardım hayatı, yaşamı ve aşkı.
Ne muhteşem, iyiki vardılar, iyiki benimle yaşadılar
Varolduğum sürece de hep benimle olacaklar.
Seni seviyorum hayat,
Seni seviyorum dünya,
Ve sizi seviyorum dostlar ve de düşmanlar!
İyiki varsınız
Dünya var oldukça da hep var olacaksınız!
Asla, ama asla ne beni benden,
Ne de dostları ve aşkları yüreğimden çalamayacaksınız!

21 Kasım 1997

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Kendimce..

Ne seni, ne beni
Kimseye eş tutmadım..

Yaşadıklarımız bize özeldi
Ayrı bir renkti birleşimimiz..

Ne kimsenin doğrusunu doğru saydım
Ne kimsenin yanlışını yanlış..

Herkesin kendince bir gerekçesi olduğunu
Bir insanı yüzdeyüz anlamanın ve anlaşılmanın imkansızlığını
Algısının çok farklı olduğunu, çok önce öğrendim..

İşte bu yüzden kimseyi yargılamamayı seçtim
Kendi içimdeki doğruları ve yanlışları keşfettim
'Ben' olarak yaşamayı tercih ettim..

Aslolan mutlu olmak ise
Başkaları incinmediği sürece özgürsün deli gönlüm dedim
Ve maalesef çoğu kez kendimi incittim..

Olabildiğince, alışkanlıklardan öte beklentisizleştim
Kendimi bulabilmek derken, kendimden geçtim..

23.10.2003 / Özgül.

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Kır Çiçeği

Başıboş bir kır çiçeği
Diğerlerinden yok bir farkı.
Kendi başına anlamsız, belirsiz
Bazen bir rüzgar alır götürür
Bırakır bir dağın tepesine…
Bazen güneş vurur yüzüne
Bazen de yağmurdan bükülür boynu
Salamaz köklerini derinlere
Çünkü..
O zayıf ve güçsüz
Yetmez gücü kimseye..
Bazen yanlız kalır kendiyle
Farketmez kimse onu
Yetmez ki sesi varlığını hissettirmeye..
Bir an gelir fark eder birisi, ilgilenir
Sevinir, nihayet der..
Sürmez çok uzun bu seviniş
Çünkü
Bir anlıktır bu ilgileniş..
Yine yalnız kalır herkesin içinde
Rüzgarın bıraktığı yerde..
Kuşlar, bulutlar, rüzgar, güneş
Ve yağmurdur onun dostu
Hiç biri unutmaz hep hatırlar onu
Bir de çocuklar
İncitselerde onu bazen, aldırmaz
Çünkü bilir içtendir çocuklar
Kirlenmemiş, saf ve temiz.
Bekler kırçiçeği
Olabildiğince güçlü ve mutlu olarak
Bir gün sıranın kendine gelmesini..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Kimbilir..

İnandım Allahım hep varlığına!
İnandım hep ilahi aşkına!
Belki de buydu adalet,
Bırakmak onu bensiz yalnız başına.
Peki niye bunca acı kaldı benim payıma?
Anlaşılan gerekliydi bütün bunlar olgunlaşmama.

Var mıydın hiç sevgili yanı başımda?
Gerçek miydi sıcağın uyuduğum yatağında?
Yoksa ben miydim bunları yaşayan bir başıma hayal dünyamda?
Kimbilir..

Neden, niçin, nasıl diye sorgulamanın
Kalmadı anlamı artık beyin dağarcığımda..
Onca sevmek, onca tapınmak, yakınmak..
Ve sonuçta yanmak kaldı avuçlarımda…
Kimbilir bir gün basarım tek bir tuşa,
Silinir her yazılan çizilen notlar da
Ve gün gelir silinir belki hafızalardan da..
Kimbilir..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Kimimsin Sen?

İnsanoğlu çevresindeki herşeyi adlandırmış
Anam, babam, işim, eşim, kardeşim demiş..
Bense seni nasıl adlandıracağımı bilemedim..
Paylaşılan onca şeye;
Ne arkadaş, ne sevgili, ne de dost diyebildim..
Gönlümden geçense sevdiğim..
Ama korkarım, abartılı bulmandan
Çekinirim, beni yanlış anlamandan..

Hiç kimseden fazla birşey istemedim..
Verebileceğinden bir kum tanesi fazlasını bile dilemedim..
Dostluk, yardım, iyi niyet, anlayış, hoşgörü, para-pul, sevgi..
Bildim ki, verebileceğinden fazlası insanı zora sokar..
Gördüm ki, gönülden olmayan şeyler insanı yorar..
İstedim ki, kişi kendi görsün, farkına varsın, kendisi istesin..
Ki alınanın-verilenin bir anlamı, değeri olsun..

Fazlasını Tanrı’dan dualarımda istedim..
Her gece “bana iyi bir kul olmakta yardım et allahım” dedim..
Herkes için iyi olanı, hayırlı olanı gerçekleştirmesini diledim..
Bir de beni anlayacak, yüreğimdeki sevgiyi, sadakati,
Ruhumdaki ışığı görebilecek bir can yoldaşı istedim..
Her seferinde “belki bu kez” diye şanş verdim..
Her yıkılışımda;
“Demek ki hayırlı değilmiş” diye yüreğimi teselli ettim..
Ruhum bedenime sığamadığında ise
“neden” diye isyan ettim..
Biraz durulunca “sen en iyiyi bilirsin Tanrım” dedim, kabullendim..

Peki ya sen sevdiğim.. ya sen..?
Sen neler istedin hayattan? Sen neler diledin Tanrı’dan..
Madem ki bu kadar hızla çıkartacaktın beni hayatından
Neden benimle olmayı bu kadar istedin..?
Neydi aradığın, ardından bulamadığın..?
Gerçekten değer miydi?
Kırdığın, incittiğin, yaraladığın..? ?
Can yaktığın..? ?
Yoksa gerçek olan;
Tüm bunların farkına bile mi varamadığın..? ? ..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Kokun

Bu sabah sana kalktım, seni yolculamaya,
Bir dahaki görüşmeye kadar kucaklamaya..
Ardından kokun kaldı yanaklarımda..
Ve birden bir tebessüm geldi dudaklarıma,
Aklıma gelen basit bir yolla;
Kullandığın parfümü sıktım ellerime-kollarıma..
Şimdi soluyorum gün boyu seni,
sen olmadan da yanımda..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Madem ki..

Mademki bir seçim yaptın
Hayatını, soyadını paylaştın
O zaman sev o kadını!
Onun 'kadının' olduğunu hissettir ona..
Sebepsiz sarıp-sarmala, nedensiz hediyeler al..
Zorunlu olduğun için değil, içinden geldiği için...
Sevişmek için değil, hissetmek için sarıl..
Olması gerektiği için değil, içinden geldiği için öp-kokla-kucakla..

Mademki 'iyi günde kötü günde' dedin
Mademki yatağına arkadaş, yoluna yoldaş seçtin
Hakkını ver seçiminin..!
Verdiğin sadece kuru bir soyadın
Ruhsuz varlığın olmasın..! !
Dertlerin, sevinçlerin, tüm sahip oldukların olsun..

Aşktan korkma, aşkı bağımlılık sanma..!
Aşk, yaşamaktır.. Sevmek, nefes almaktır..! !
Birlikte, şevkle, zevle kaybolmaktır..!

Mademki çocuklarına ana
Ömrüne eş seçtin onu
Hakkını ver seçiminin.!
Hakkını ver seni seven kadının..

Seninle yaşlanmaya, seninle var olmaya,
Ve hatta seninle yok olmaya 'evet' diyen kadına hakkın ver! !

Öncelikle hak ettiği saygıyı,
Sonra da aklını, yüreğini, sevdanı ver..
İncitme, eksiltme, terk etme,
Kimsesiz, çaresiz, sevgisiz hissettirme..
Yüreğine yangınlar, gözlerine yaşlar ekleme..
Hayallerini yerlebir etme..
Onu yargılama, başkalarının yanında yaralama..
Gereksiz yere hırpalama..
Sahip çık hayat arkadaşına, hissettir bunu ona..
Ki o kadın;
Benim en çok olmak istediğim yerde,
Senin yanında olsa dahi..!
Mademki onu seçtin
O zaman hakkını ver seçiminin..! !

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ne kaldı? ?

Dil; söyledi..
Gönül; kanadı..
Göz; ağladı..
Geriye ne kaldı? ?

16.01.2006

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Pena'ma..

Sen; kan bağım, canımdan bir parça, ilk yeğenim.
Sen; ev arkadaşım, sırdaşım, yoldaşım..
Sen; sıkıntılarımı paylaştığım, desteğim, dayanağım..
Sen; soğuk *******de ayaklarını koynuma bastığım..
Sen; sevinçlerde-hüzünlerde boynuna dolandığım..
Sen; Çocuğum gibi öpüp kokladığım..
Sen; Candan öte cansın, benim gönlümde sen binbir anlamsın..
Sen; kırsanda, küssemde, kırılsamda,
Boynu büyük kalmasına dayanamadığımsın..
Sen nasıl hissedersin bilemem ama;
Tanrım beni hiç sensiz bırakmasın..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Saçmalık..

Saçmalıktı yaptığım senin algılayışında, anlamsızdı..
Oysa ki aşkın diğer adı da 'saçmalık'tı benim dünyamda..
İnsan o pek bilenen normalleri yaşayamazdı ki sevdalandığında
Elbette ki saçmalardı! Aptalca konuşur, aptalca yazardı!
Manasız sitem eder, anlamsız şeyler söyler,
Olmadık işlere kalkardı,
Manasını ve anlamını sevgisinden alan..!

Akıl diye bir şey kalmaz ki insanda aşk varsa eğer
Farkı olmaz ki aşığın çocuktan, tutkuyla doluysa eğer..!
Zaten aşk değil midir her yaştan, her cinsten insanı sarsan
Doğrularla yanlışları karıştırtan
'Asla'ları yıkan, 'olmaz'ları olduran?
İşte buydu bende de olan..

Aklın uçar kaçar bulamazsın
Yüreğine laf anlatamaz 'saçmalamak'tan geri kalamazsın
Bin defa parçalanır,
binbirinci defa toplanır yine aynı hatayı yaparsın!
Bile bile! Belki.. Belki bu kez meramımı anlatabilirim diye..
Aptalca bir ümitle!
Eğer aşıksan, üstüne üstlük bir de tutkuluysan
Nice nice saçmalar, bir dolu aptallıklar yaşarsın..
Sevdanı çılgınlıktan ayıramazsın..
Saçma bir cesarettir,
Yerin yedi kat dibine girmek
Ya da uzanıp yıldızlarla dans edebilmek!
Göremeyenlere, bilmeyenlere, hissedemeyenlere Anlatamazsın ki yüreğini,
Ne hazzını ne de azabını.!
Gün gelir bitebilir ilişkiler, ayrılabilir yollar
Ama yürek yine de görmeyi, duymayı,
Herşeye rağmen dost kalabilmeyi diler..
Yaşananların anısına, insan olmanın saygısına,
Br zamanlar özel olmanın hatırına..
Anlatabilmek için ise tüm bunları karşısındakine saçmalar!
Zırvalar, Aranır! Kaşınırsın!
Sonrasında da kırılır, incinir ve sorarsın kendine;
Bu kadar acımasızca yargılanmak niye?
Tırnakları bu kadar derine geçirip kanatmak ne diye?
İnsafsızca yok saymak yaşananları,
'Herşey' iken 'hiçbirşey' olmak ne demeye?
Bu mudur bir zamanlar çok sevilenin yeri? !
Bu mudur onca paylaşılana gösterilen saygının değeri?
Evet.. Söylenecek tek şey var, 'Tüm bunlar saçmalık! '
Saçmalamanın zevkini bilmeyenlere..
Dost kalabilmenin ayrıcalığını yaşayamayanlara..
Bir dolu saçmalık? !

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sana..

Olmaz derler ya hani, oluvermişti işte bir anda
Güneş açmıştı, kara kışın ortasında
Uçsuz bucaksız çöller bürünüvermişti yeşile
Zamanımı çevirivermiştin bilmeden en güzel mevsime..

Kıskanılası renk cümbüşüyle
Açıvermişti yüreğimdeki kır çiçekleri bir bir sayende..
Aşk! Ansızın düşüvermişti ruhuma büyüleyici gülüşünle
Neredeyse vazgeçmişliğe terk ettiğim, o kavurucu ateşiyle..

Sen! ! Yüreğimin sancılı, başımın püsküllü belası!
Aldırsanda, aldırmasanda hiç fark etmez,
Lütufsun sen bana Tanrı’dan en umulmazımda, sonbaharımda,
Işık olup yayılıverdin benliğime, bugünüme ve olası yarınıma!
Can oldun, kan oldun… an oldu kahır oldun yürek odama!
İnansanda olur, inanmasan da.. Çünkü bu hissediş yalnızca senden yansıyan bana..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sen ve Ben

Ne kadar da farklıyız,
Gece ile gündüz, kış ile yaz gibi..
Ben ne kadar dışa dönüksem, sen o kadar içine kapanık..
Ben ne kadar açık sözlü isem, sen bir o kadar ketum..
Ben ne kadar sabırsızsam, sen o kadar sabırlı..
Ben duygusal, sen mantıklı..
Ben duygularımı dinlerim, sen aklını..
Sen bir keçi kadar inatçı
Ben ise bir o kadar affedici..
Sen korkunç gururlu,
Ben ise bir o kadar ısrarcı..

Nasıl da iki farklı uçtayız..
Ben önce aşk derim, sen iş..
Ben müzik dinlemeyi tercih ederim, sen haberleri..
Ben soyut değerlerle ilgilenirim
Sen ise somut gerçeklerle..
Ben ne kadar çılgınsam, sen bir o kadar ağırbaşlı..
Ben ani kararlarla risk alabilirim delice de olsa
Sen ise üç gün değil üç ay düşünebilirsin vaktin varsa..
Sen yalnızlığı seversin, ben ise bir o kadar kalabalığı.

Artı ve eksi gibiyiz.. Güneş ve kar gibi..
Ben kalbimle yola çıkarım, sen mantıkla..
Ben ne kadar uzlaşmacı isem
Sen bir o kadar anlaşmacı..

Siyah ve beyaz gibi
Bambaşka iki karakteriz..
Belki de buydu en başta bizi bize çeken
Ve de ardından bir o kadar uzaklara iten..

Ama hatırlarım;
Sendin 'ikinci bir Ben'i çekemem' diyen..? ?

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sende Ben..

En çok senin koynunda uyumayı sevdim,
Bir çocuk gibi sana sokulmayı, sarılıp sarmalanmayı..
Belkide, çocukluğumda ana-babamın koynuna doyamadığımdandır..

Seni, seninle olmayı hep sevdim..
Çünkü;
Sen benim başkaldırımsın,
Aileme, topluma ve hatta inançlarıma..
Gizli sevdam, kaçamaklarımın sahibi,
Bedenimin-yüreğimin tek hakimisin..

Çekiciliğide buradan geliyor seninle yaşadıklarımın
En büyük sırrım, vazgeçilmez özgürlüğümsün sen benim..
Kimsenin bilmediği
Ama içimde gururlandığım,
Gizli aşığım.. Bilinmeyenlerle dolu aşkımsın..

Sendeki özgürlüğümü seviyorum..
Sorgusuz, sualsizliğini, kısıtlamalardan uzak,
Mahrem mahremiyetsizliğimizi..
Gülüşünü, öpüşünü, ukalaca dalga geçişini,
Bilmişliğini, beni kızdırışını seviyorum..

Umulmadık zamanlarda bana 'gel' deyişini
Çılgınca, olmadık zamanlarda sana gelişimi,
Olmazı oldurmayı, gizlice buluşmayı,
En çok istediğimle beraber olmayı,
Hayattan benden çaldıklarına karşılık
Ondan intikam alırcasına sana koşmayı seviyorum..

Sen benim artı hanemsin
Seninle geçen her saat kazanç,
Özgürlüğüm galip, esaretim ise mağlup.
İnadımsın.. tutkumsun.. arzumsun..
İsyanım, sığınağımsın..
Ama bilmelisin ki,
vazgeçemediğim sen değilsin..
Aslolan;
Bu uğurda göze aldığım çılgınlıklar,
Kendi doğrularım adına başkalarının doğrularını hiçe saymam
Kendi bildiğimi okumam..
Ve de verilenle yetinmeyip, istediğimi almam!
İşte güzelliği, gizemi ve çekiciliği burda seninle olmamın..
Seni hayatıma katmanın..

Şunu iyi bil sevgili;
Sen harika olduğun için değil bu yaşananlar
Ben böyle deli-kaçık olduğum için..
Ama inkar edilemez bir diğer gerçekte
Sana deli olduğum için tüm bu tutkular..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Seni Seviyorum

O iki kelime
Yüreğimde çığ gibi büyüyen
Susturamadığım
Ama söylemeye korktuğum
Ve dayanamayıp da itiraf ettiğim..

Biliyorum söylemek;
Belki çok erken, belki de yanlış
Ama elimde değil ki..
O içimde coşkuyla çoğalıp
Dudaklarımdan taşan iki kelime..
“Seni Seviyorum”.

Korkutuyor beni söylemesi, hissetmesi.
İçinde “sen” olması düşüncesi
Yüreğimi havalandırıyor.
İçimde öylesine kökleniyor, öylesine büyüyorki
Korkuyorum..

Korkuyorum çünkü karşılığını hiç duyamamaktan
Onca istememe rağmen belki de bundan
Seninleyken hiç kulağına fısıldayamamam..

Bir gün o kahrolası geç kalmışlığın “keşke”lerinde kıvranmamak için
İnatla yazıyorum işte,
Sen beni sevmesen de ben seni seviyorum…

İçimde bir telaş
Sanki vakit dar
Sanki bir daha zamanım olmayacak
Sana; seni ne kadar çok sevdiğimi söylemeye..
İşte bu yüzden bunca ısrar, bunca itiraf
Dar vakitlere geniş zamanları sığdırmak için bütün bu uğraş.

Ben seni sevmelerin telaşında
Sen ketumluğun inadında..
Bekleyeceğim birtanem, bekleyeceğim
Gün gelipte sevdamla görebilmeyi seni yangınlarda
Hakkıyla duyabilmeyi o iki kelimeyi dudaklarında..

Evet canımıniçi,
Söylemeye korktuğun
Duymak için ise öldüğüm o iki kelime..
Yüreğinden kopup gelmedikçe
Her hecesinde hissetmedikçe
Sakın söyleme!
Söylemeki o büyülü iki kelime anlamsızlaşmasın
Bir balon gibi sönük kalmasın! !
Söylediğinde, gözlerinde o ışıltıyı görebilmeli,
Dudaklarındaki dökülüşünden gerçekliğini hissedebilmeliyim ki
O iki kelime hak ettiği yerde yaşasın.

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sensiz Ne Yapardım; Ben

'Sensiz ne yapardım ben' deriz bazen..
İnsan tatmadığı bir yemeğin
Koklamadığı bir çiçeğin
Duymadığı bir melodinin
Görmediği bir güzelliğin özlemini duyar mı hiç?
İşte asıl ikilem de burda başlar ya insanoğlunda..
Ve işte bunun için hep derim ya
'keşme bir köylü kızı olsaydım' diye.

Çok bilmek, çok istemektir
Çok görmek, çok özlemektir
Çok sevmek, çok acı çekmektir.
Çoğaldıkça parçalanır, parçalandıkça mutsuz olur insan.
Bir arada tutmak ister her parçayı, ama yoktur ki olanak, imkan.
Hal böyle olunca da başlar yürekte bir isyan..

Dostlar harika, ayrılması zor,
Yaşam harika, ayakta kalması zor,
Sevmek kolay, vazgeçmek ise çok zor.
Dostlara vakit ayırmalı
Ayakta kalmak için çok çalışmalı
Sevdiklerini kaybetmemek için ise çok fazla özveride bulunmalı..
Zaten bütün meselede hepsini aynı anda nasıl yapmalı?
En iyisi herşeyi olduğunca kabullenip yürekte yaşatmalı..

13.09.2002

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sevgiliye..

Canım.. Başbelam.. Püsküllüm..
Vazgeçemediğim.. Kıyamadığım..
İnatçı keçim!
Bir 'canısı' sözüyle yüreğimdeki kasveti alan
Gözlerimden yaş süzdüren sevdiğim..

Biraz insaf et, biraz anla..
Seni duyamadığımda çektiğim azabı
Seni soluyamadığımda içinde kaybolduğum girdabı..
Canımın yanmasını, ruhumun kanamasını..

Bilinmezim.. Gizemim..
Karın ağrım.. Yürek sızım..
Güneşim.. Yağmurum.. Çamurum..

Her sözün ayrı bir rengi
Sesinin her bir tonu ayrı bir mevsimi yaşatır bana..
Brüt de olsa, anlayamadın mı be koca çocuk 4 yılın sonunda..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sevmekten Korkma..

İnsan sevmekten hiç korkar mı..?
Sevgisiz insan hiç yaşar mı..?
“Aşk; bağımlılıktır, Sevmek; zayıflıktır” diye adlandırılır mı..
Cigerlerin oksijene muhtaç, nefes almaktan vaz mı geçtin? ?
Vucüdun üçte biri su, susuzluğu mu seçtin? ?
Bedenin dinlenmesi için uyumak şart, nefret mi ettin..? ?
Yaşamak için beslenmen gerek, açlığı mı seçtin? ?
Bağımlı olmayacağım dersen eğer;
Ne kışın soğuğuna, ne yazın sıcağına dayanamazsın..
Evsiz-barksız, işsiz-aşsız yaşayamazsın..
Hele de sevgisizsen bu hayata hiç katlanamazsın..

Sevgi yoksa; ne yediğin yemek, ne içtiğin su, ne de *******i uyku..
Ruhun ilacı, en büyük yaşam gıdasıdır sevmek,
Yeryüzünde hiçbir ilaç yoktur ki sevginin yerini tutan
Sevdaların yarattığı mucizeyi sağlayan..
Sevda değil midir dağları deldiren? .. Tepeleri aştıran..? ?
Sevda değil midir yaşamak için mücadele etmeye anlam kazandıran? ?
Yürekte aşk yoksa, gönül sevdasızsa..
Bedendeki his nafile..
Yetmez maddesel hiçbirşey kendini “tam” hissedebilmene..

Bin çeşidi vardır sevdanın, binbir rengi..
Kimi anasına, kimi yavrusuna, kimi toprağına,
Kimi de yavuklusuna sevdalıdır..
Ki sevdalardaki ruhtur, yüceliktir, umuttur, insanı insan kılan..
Dayanılması mucize, aşılması imkansız olanları olduran..

İşte bu yüzden;
Daha çok kahkaha, daha çok başarı, daha çok haz istiyorsan yaşamına,
Sevmekten hiç korkma bebeğim..
Çünkü sevildiğin ve sevdiğin kadar anlam katacaksın hayatına..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sözün Bittiği Yer..

Sen ve ben;
Sesin-sözün bittiği yerdeyiz..
Sessiz-sözsüz sevişmelerdeyiz..
Ne öncesi, ne sonrası.. ne de daha ötesi! !
Bir tek “an”lar hanesindeyiz..

Sevmeler dünde kaldı, yarınlarımız ise hiç olamadı..!
Aşkı gömdük yedi kat dibe! !
Sözleri vurduk prangalarla-zincirlere! !
Artık; ne sevinç, ne acı, ne de bir his kaldı elde..
Hepsini savurduk! !
Ruhumuzla beraber uzayın en derinliklerine..

Özlemler-umutlar; kilit altında eski bir çekmede..
Geçmiş; acılarla buruşmuş, saklı, arka ceplerde..
Gelecekse buğulu, bilinmez nelere gebe..
Artık sözün bittiği yerdeyiz sevgili...! !
Sessiz sedasız beklemelerde..! !

Dilimiz lâl olmuş felçte,
Sevdamız kuş olmuş, boynu bükük bir kafeste,
Ne bende hal kaldı, ne sende çare
Sustuk sevgili.. Sözün bittiği yerde..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Teşekkür Ederim..

Tüm Gönül Dostlarıma;
Varolduğunuz, sevginizi ve desteğinizi esirgemediğiniz için,
Beni unutmayıp hep yanımda olduğunuz,
En umulmazı bana yaşattığınız,
İnanıp, güvenip, beni ben olarak kabul edip
En önemlisi de beni böylesine sevdiğiniz için
Hepinize sonsuz teşekkürler.
Tüm kalbim-yüreğim ve benliğimle
Binlerce kez teşekkürler.
İyi ki varsınız..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ümit

Ümit, adı üstünde
yeşermemiş bir tomurcuk
suyu-güneşi eksik.
Minik bir kıvılcım,
rüzgarı-ateşi eksik.
İnançla,
yıkılmadan ve
asla teslim olmadan
Tomurcuk çiçeğe,
kıvılcım ateşe
ve en son nefese
ulaşıncaya dek sürecek.

10.04.1996

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Vazgeçiş..

Sen; kendi yolunda ilerleyen bir yolcu,
Ben ise; dönmeni bekleyen bir garip hancı..

Anne sevgisine, baba şevkatine muhtaç bir çocuk gibi
Huysuzlanan, şirinlikler yapan,
İçindeki yalnız bırakılışa rağmen, inatla bacaklarına dolanan..
Seni çekiştiren, vızıldayan bir çocuk.
Kah tebessümle, kah azarla,
Kah biraz duraksayarak vakit ayırmanla yetinen
Belki bu kez benimle gerçektn ilgilenir,
Beni anlar diye umutla bekleyen,
Sevgine-ilgine muhtaç yaralı bir yürek..

Ama görünen o ki,
Bu çaresizliğin çaresi sen değilsin
Asla da olmayacaksın..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yastık'ım Yaseminime..

Yaşamak ne güzel şey seninle tatlı çılgınım
Anları paylaşabilmek özgürce, sakınmadan ve sıkılmadan
Sesini, sıcaklığını hissetmek gizli gizli ama çoşkuyla, doyasıya
En bilinmezi, yüreğimin en derinlerinde seninle aynı anda yakalamak
Masal misali düşlere uzanmak, sığınarak birbirimizin yüreğine
İnanmak yaşama, aşka, dostluğa, paylaşmak aynı kalpte
Ne muhteşem bilsen, uzakta olduğun zaman bile seni yüreğimde hissetmek..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak Adına..

Bir sürü şey yapıyorum,
Adına “hayatını yaşamak” dediğimiz,
Eğlenceler, konserler, sinema-tiyatro,
Alış-veriş, arkadaş toplantıları
Geziler, iş değişiklikleri, yeni mekanlar, vb..
Hepsi; seni unutmak, senden kaçmak adına..
Tamamı, boşluğunu doldurmak,
Yenik düşmemek için yokluğuna..

İnsan kendisinden ne kadar kaçabilir ki
Kalmamak için çaresiz bir başına,
Kalabalıklardayken yalnızlığıyla..?

En kötüsü ise yatma vakti,
Sensizlik, sessizlik
Çaresizlikle bir başıma çıldırdığım vakit..

Kendimi öylesine aşmış
Öylesine kaybetmişim ki
Takılmış kalmışım seninle geçen kısacık zamana..
Sürekli bir umut peşindeyim
Unutma umudu, kabullenebilme gururu..
Kendimden kendim bile utanırken
Kendime kendim bile zavallı derken
Ve hatta kendime acımaktan böylesine nefret ederken
Senden ne bekleyebilirim ki herşeyi geride bırakmışken?

Koşturmaktayım oradan oraya
Çabalamaktayım tutunmaya hayata..
Her şey, hepsi
Bir gün..
Bir gün şu deli,
Allahın cezası yürek vazgeçsin senden diye.!

Çok denedim,
Aldım kendi benliğim karşıma çok küfrettim
Çok da vazgeçtim..
Ama hiç ummadığım anlarda yine kendimi kapında buldum..
Suçlamadım seni, kendim kadar!
Yargılamadım seni, kendimi yargıladığım kadar!
Haklıydın kendince ve becerememiştik işte beraberce..
Ama..
O minicik umut hiç sönememişti ki yüreğimde..! !

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak Dediğimiz Aldatmaca

Yaşamak dediğimiz; kocaman bir kandırmaca
Hayattaki herşey aslında alaca-bulaca..!
Koca bir hayat,
Yaşanmadan tüketilen en büyük aldatmaca..

Anlatamamak, anlayamamak en büyük sorun
Peşi sıra gelen sıkıntılar, sızılar ayrı birer oyun
Kalp ağrısı, çaresizlik, yürekte mayın
Hele bir de sevgisizlikse en büyük sorun
Ayakta kalmaya, hayata sarılmaya kalır mı ki halin?

Ey ulu Tanrım! Ey güzel insanlar!
Nedir bu işkence, nedir bu kalp ağrısı
Niye bu yalnızlık, neden bu çaresizlik,
Nedir insanın insana bu zulmü,
Ne için? Ne adına?
Ki, herkesin varacağı son durak aynı iken
Biletin hangi durakta ne zaman kesileceği bilinmez iken
Nedir onca yalanın peşinden gitmek için bu hırs, bu çaba?
Değer mi acep bu aldatmacaya..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak Gerek..

Yaşıtlarım çocuk büyüttü göğsünde
Ben hasretler büyüttüm gönlümde..
Sevemedim kendi çocuklarımı
Yeğenlerim sevdim anne sevgisiyle..
Evliler bana imrendi
Görünürdeki özgüvenime, özgürlüğüme,
Ben ise onlara özendim içten içe..
Bilmezler ki ayakta kalmak için tüm bunlar
Hayata tutunmak için ordan oraya savrulmalar..
Yaşamak lazım anlatılamazki bazı duygular..
Yalnızlığın soğukluğunu,
Kimsesizliğin korkusunu,
Kaybedilmiş güvenin güvensizliğini,
Yitirilmiş inançların kesiciliğini,
Tek başına herşeyi göğüslemenin ağırlığını,
Hızla akıp giden zamanın acımasızlığını,
Ancak yaşayan bilir
Yürekte birikenleri onarmanın nasıl da imkansızlaştığını..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak..

Yaşamak..
Ne adına? .. Kim için? .. Ne uğruna? ..

Çalışmak.. yaşamak adına..
Neler feda edilerek uğruna? ...

Kazanmak..
Daha çok sahip olabilmek adına..
Peki ya kaybolanlar? ..
Uçup giden gençlik..
İçinde sönen umutlar..
Yaprak misali bir bir dağılan dostlar..
Avuçlarından kayıp giden yıllar? ?

Kim verecek hesabını?
Kim tutacak yasını?
Kim telafi edecek kaybolan onca emeği?
Bir bir yıkılan-yakılan hayalleri?
Bencilce tüketilen yaşamları?

Kim? Kimler geri verebilir masumiyeti?
Hangi dost eli yeter sarmaya kanayan yürekleri?

Çare yok.. dönüş yok..
Yara çok.. acı çok..

Yollar kapalı..
Kollar kapalı..
Ne yıllar, ne yollar, ne kollar kaldı gidecek..
Ne de bir can.. 'iyi ki varsın' diyecek..

Bir gün..
Belki bir gün.. bunlarda sona erecek..
Ruh bedeni terk edecek, huzura erecek..
Kimbilir.. belki o gün yüzümüz gülecek..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yeni yıl mesajı

Şanslıyım..
Çünkü; Hiç kimsenin benim kadar çok seveni,
Benim kadar çok sevdiği yoktur..

Dost, arkadaş, sevgili, kardeş, yoldaş, sırdaş,
Her biriniz yüreğime ayrı bir tat
Her biriniz gönlüme ayrı bir taht kurdunuz..
Bazılarınız çok uzaklarda olsada, göz görmese,
kulak duymasa, beden hissetmese de,
yürek asla unutmadı hiç birinizi..

2002 sevinçlerine rağmen zor bir yıl oldu..
Acılarımız, can'dan kayıplarımız oldu..
Kâh coştuk, kâh kahrolduk..
Ama..
Herşeye rağmen zaman durmadı,
Biz kendi planımızı yaparken, hayat bize planını yaşattı..

Bu yılın;
Her birinize, gönlünüze göre hoş sürprizler yaşatmasını,
Ayakta kalmanızı sağlayan,
Yürekteki-akıldaki temel taşlarınızın (her kim ve her ne ise) daha da bir sağlamlaşmasını dilerim..

Umut için.. Sabır için.. Sevenleriniz için..
Gülümseyebilmek – Gülümsetebilmek için..
İçinizdeki kışların bahara dönüşebilmesi için.
Sağlıcakla kalın..

Özgül..

31.12.2002

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yıkım..

Yıkıldım..
Koca bir kolon çöktü üstüme
Ölemedim ne yazık.. Can çekiştim çaresiz..
Uçup gittin avuçlarımdan, bakakaldım..
Kırılmıştı kanatlarım, uçamadım,
Betona çakılmıştı ayaklarım koşamadım..
Sel oldu gözyaşlarım taştı.. Boğulamadım..
Bir el ki sıktı kalbimi soluksuz kaldım, kurtulamadım..

Işığa koşan pervaneler gibi
Yanacağımı bilerek, ölmeyeceğimi hissederek,
Her seferinde bir parçamı daha sana bırakacağımı bilerek
Belki bu kez, bu kez son nefes diyerek
Sana geldim..
Yandım.. Kanadım.. Parçalandım… Kahroldum..
Ölemedim..
Yara bere içinde, perişan, çaresiz, yapayalnız kalakaldım..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimden..

Göze alabilirim,
Her riski, her çılgınlığı yapabilirim..
Bir gün, yaptıklarımın utancı ile
Gözlerine bakmaya cesaretim kalmayacağını bilsem bile
Bu kalp sancısına yenik düşüp
Gururumu ayaklarımın altına alabilir
Son bir umut çığlığı atabilirim..
Hem de çok pişman olabileceğimi bile bile
“Gel beni al” diyebilirim..

İçimde yaşattığım
o son umut kırıntısının da yok olacağını bile bile
“Belki” umudu ile son bir kez sana
“Emin misin? ” diye sorabilirim..
Bir yarım “yap şunu” derken
Diğer yarım da “dur yapma” savaşlarında..
Sonucunda paramparça olacak olsa da herşey
Ki sensiz zaten yarım kaldım, herşey boşlukta,
Yürek ısrarla:
“Yap şunu! Ya yok ol ya da rahatla! ” naralarında..
Yüreğimdeki sevgin kadar inandığım
Tanrı inancımsa:
“Sabret, vardır herşeyde bir hayır” diye
beni rahatlatmakta..

Ama öylesine gel-gitlerdeyimki
Bedenim bitkin, yüreğim deli deli çağlamakta! !
Ruhum bedenime sığamamakta, daralmakta..
Atmaktayım kendimi yollara,
Sığınmaktayım bir teselli umuduyla
Sevgi dolu dost kollarına..
Boşluğunu doldurmak,
Yenik düşmemek için acılara…

Bir yanım ısrarla anılara sarılmakta,
Mektuplar, yazılan-çizilen herşey yeniden okunup, resimlere bakmakta..
Ve beklenen sonuç; gözyaşlarım deli gibi çağlarken
İçimdeki yokluğunun hançeri
Daha da derinlere saplanıp
Can çekişen ruhumu dayanılmaz acıtmakta..

Bir yanım güzel düşlerde,
Evrene, Tanrı’ya seni dilemekte
Bir yol, bir çare, bir çıkış aramakta..
Hele birde yüreğimde binlerce iç savaş varken
Beni çıldırtan, yüreğimi deli eden o
“Bir gün sonsuzluğun bulutlarına oturduğunda,
ne aklın kalsın ne de kırık bir yürek..
Haydi hemen başla” diyen,
o zamansız ve amansız dizeler
beni benden almakta..

Ve işte o an kopmaktayım,
Gözüm kararmakta
İçimdeki deli savaş sil baştan,
Ve herseferinde daha şiddetle yeniden
Ve yeniden başlamakta…
“Hadi ara, hadi al riskleri! !
Hadi boşver gururu, aptal düşünceleri
Ve ne olacaksa olsun! !
Bitir artık şu bekleyişi,
Ya yok ol ya da tüm ol! ! ” demekte..

Özleminle dolu kanserli yüreğimse
“Sabır güzel Allahım sabır!
Akıl güzel Allahım akıl!
Huzur güzel Allahım huzur,
Sen Yardım et! Sen yol göster!
Sen yardımcı ol,
Doğruyu yapmama bir işaret,
Yanlışı yapmama sen engel ol Allahım! ! ”
diye avaz avaz yakarmakta..

“İnanırım planında hiçbir şey aksamaz,
İnanırım yazılan bozulmaz,
Ve sen bana dayanma gücü,
sabır ve sakinlik ver Allahım..
Yine sana sığındım,
Yine sana yakarıyorum..
Neyleyim yokki senden başka
Sorgusuz sualsiz bağlandığım
Mucizelerine, hayrına inandığım..
Yokki senden başka içimdeki yangını görebilen
Ruhumun derinlerindeki isyanı ve inancı hisseden..
Sen yardım et!
Sen bir umut, bir ışık ver
Yaşamak için! Hayatın anlamı için!
Yeniden şu deli yüreği ayaklandırmak için..! ! ”
Diye diye yüreğimdeki deli isyanı biraz olsun yatıştırmakta....

Özgül Özyılmaz