Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Abaküs

bu şehirde
canı sıkılan sokak çocukları
yıldızları sayıyor *******i.
ve hiçbiri
kaldığı yerden devam etmiyor,
çabucak bitmesin diye
gökyüzü.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ada -düzyazı-

Gülmenin yasak olduğu ülkeden,gecenin dans ettiği ülkeye taşıdım gözlerimi.Kimsenin yıldızını saklamadığı ve kimsenin kendini aramadığı ülkeye...Sabaha kadar yollara düşülüp,yeni uçurumlar yaratılmayan; solmuş ve dağılmış yüreklerin olmadığı ülke...

Rüyalarımı kemiren ve sevgiyi dar eden “umut” vazgeçmiş davasından sanki.İnandırılmışlık havası hem sabahın gelişinde,hem de Semadirek`te gün batımında.Burada hatırlamak en büyük düşmanı insanın.Zamanla işinin olmadığı,kurtarılmamışları hatırladığın ve tabii “şu boktan ay”a bakıp şiirlerinden okuyamadığın,kendinden başka ne dost ne düşman bulabildiğin; dünyanın kıyısında,hayatınsa tam ortasında bir ada...

Nerede olduğum sorusunu sormaz oldum kendime! ..Yine eski alışkanlıklarım geldi aklım****urtulamadığım ve zaten bunu istemediğim alışkanlıklar.Kendini yitirenlerin benden çaldıklarını koymam gerektiğini hatırladım yerine.Korkmanın yaşamayı zorlaştırdığını da hatırladım.Korkmalı mı,korkmamalı mı bilmeden ve soramadan,yine Poseidon fısıldadı kulağıma...:
“Uyan gecenin aydınlık yüzü..Uyan ve var olanı değiştir; karanlıkları yaşanır yapmak,senin elindeyken henüz...”

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ada

O çorak topraklarda,
zeytin ağaçlarının gölgesinde
unutun beni..
Dökülsün üzerime
binbir renkte yaprak,
yoldan geçenler tanımasın.
Bir uğursuz baykuş uyutmasın
*******ce de,
yeter ki adım bilinmesin..
Terkedilmiş evlerin
duvarlarında yankılanan bir ses,
şarap renginde damların
üzerinde yuvarlanan bir taş,
açmayan bir tomurcuk olayım
yol kenarlarında..
Unutun beni
gözlerimi,ellerimi..
yeter ki görülmesin izlerim
ağladığımda duyulmasın sesim..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Adın

onca şiiri
yazıp yazıp aklıma
unutuveriyorum..
keşke unutuverseydim
adını da,
şiirlerim gibi..
ve yakması
kağıtları ateşe atmak kadar
kolay olsaydı
yüreğimi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ağlanbaç

Her bir gözyaşımdan
binlerce yıldız döküldü.
İşte bak,
nasıl aydınlık gece.
Tuzumdan beslenen,
sabırsız cümbüşünü toprağın
yağmur sanıyor,
seviniyor düşsüzler..
Açacak pencere önü çiçekleri
ve ben yine bulut olacağım.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Alanın Havası

Sabahtan beri taşınıyorum
tuvalete değil,pencereye
Kargaları korkutan uçaklar
inecek diye havaalanına
Ve belki bana da pay düşer diye
alanın havasından

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Amma

Amma güzel hava,
amma da güzel güneş..
Bak denize,
amma güzeldir kimbilir! ..
Denizi hatırlatan,
günü sevdiren yüzüyle,
amma güzeldir sevdiğim kadın..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Arsız

Yazık bu güzelim çiçeklere...
Erken müjdelenmiş baharı
ıskaladıkları yetmezmiş gibi
yazın en sarı sıcağında
kurulmuşlar bir de,
canımın orta yerine..
Şimdi küstürsen olmaz,
soldursan ölmez;
diline,gönlüne kuvvet
didin dur artık işin çoksa da,
yoksa da kime ne! ..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Aşk

düşün ki,
yazın coşkusunda bile
sararan yaprakları olan,
bir ağacım ben denizin kıyısında..

o kadar yakın,
bir o kadar uzak.

bilmeden sen gibi
coşkun bir maviyi,
yeşilimden utanıp yıllarca,
yaşlı bir sevdayı sararttım..

o kadar yalnız,
bir o kadar yasak.

sonunda rüzgarların en güzeli,
dallarımı düşürence sevgine,
mevsimleri unutup
gökyüzüne boyandım..

o kadar sen,
ve bir o kadar aşk.

('Budala' şiir dergisinin 26. sayısında yayımlanmıştır.)

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ateşböceği

Gökte asılı kandiller,
balıkçıların fenerleri
ve kör bir kedinin gözlerine rağmen,
karanlıktır gece.
Değiştiremez bunu işte,
hiçbir kahraman
ateşböceği!

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ayaz

Karşı yakanın tuzu bu,
yüzümü yakan rüzgarda taşınıp
dans ettiren
limandaki martıları..
Esen yel
kayalara vuruyor,
kanat seslerine karışıyor;
uğultusunda,
altısında sabahın;
saçlarıma bırakıyor
sonbahar bozumu
deniz ellerini.
Karanlıktı,
daha gün ağarmamıştı;
seni gördüm,
martılar beyazayazdı..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bağ Bozumu

Kırılır camda güneş,
çoğalır yorgun yüzümde
bağbozumu günlerin yanıkları..
Bulutlar göçer gider,
şarap renginde gölgeler
gelir tüner gözlerimde.
Turna sürüleri canhıraş yakarır da,
bir yudum tazelik için
peşimsıra ağartır havayı;
bir küserim kendimle
çözülür dilim bir barışırım,i
anlaşılmaz yine derdim
avunurum kendimle..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bahar

Sus,
dedim serçeye..
Bitir artık matemini..
Kapıdaki,
bağıra bağıra baharlayan,
mevsime uydur sesini,
ki yeşil ve mavi açsın
kır çiçekleri...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Balık

Mutlu muydu küçük balık?
Denizdeydi bütün hayatı,
Güneş ölümdü onun için
Gökyüzü soluk bir yansımaydı.

Yağmuru merak etti balık.
Sırdaşı kayalara sordu önce,
Ardından yosunlara,meraklı,
Dışarıda da karanlık mıydı gece?

Balıkçıyı gördü balık..
Ve elinde oltasını.
İmrendi gülümseyişine,
Taklit etti nefes alışını..

Kararını verdi balık
Sakince yuttu zokayı,
Bulutları gördü,ve aldandığını
Mutluydu ölürken,bitmişti tutsaklığı..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Başak

Sapsarı bir deniz önümde,
başı göğe eren başaklar.
Dertleri gün gibi bilindik!

Hep dalga dalga avarelik,
sıcağın altında zor duyulan
hışırtılı bir gevezelik.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bat-tı

Güneş battı..
ve akşamın çanları çalmaya başladı.
En sevdiği oyundur günün,
beni öldüresiye karanlıkta bırakmak.
Gölgeler silinir,
yalnızlığı büyür
yok olmaya gün sayanların.
Bütün maviler solar,
en son kızıllıklar görünür ufukta,
umutlardan arta kalan..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Belki

Gözlerin,
baktığın yerde değildir.
Kalbinin sevildiğin yerde
olmaması gibi.
Yolun belki de
gittiğin yerde değildir,
bu yeşil, sandığın kadar
yeşil değildir;
ve her bir yeniden başlayış,
bir önceki kadar güzel değildir.
Nedir ki kıymeti
yaşandığı kadar gerçek olmayan
sevginin..
Uzayan günlerin
bıraktığı ışık doldurmuyorsa
eğer duvarından kaldırdığın
resmin boşluğunu,
her gece ettiğin yeminlerin
kimin inanması içindir?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bi tuhaf!

Ne ateşin yakacağı
bir kuru ağaç;
ne soğuğun donduracağı
bir su birikintisiyim şimdi ben..
Hep de yok bildiğim zaman,
kendi de vazgeçmiş sanki olduğundan.
Gece mi,gündüz mü,
yoksa ışıkları mı yakıp söndürüyor
biri durmadan?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bile bile

Kırlangıçlar deliyor göğü
saatlerdir...
Ben de deliyorum
gözlerimle...
Ne olduğunu arar gibi değil
Ne olduğumu bile bile..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bir de..

yosun kokusu;
alır götürür başımı
güneşli günlerin akşamında..
ağaran bulutlar,
ağını gökyüzüne atmış
yaşlı bir tekne misali..
zamansa;
koyulaşır durmadan,
yeşilden bozma ağaç gölgesi..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bu

Yeni doğmak
olsun bunun adı.
Hani senin bana yaptığından,
olağan olarak bana olan.
Olmasa olmazın,
gereğinde olup da
gerçeğe döndüğüdür bu.
Ana-yana,
üstünkörü değil;
bata-çıka,
sabahı akşamdan sormadan
geç olmadan yaşamak!
Ne ki bu? ..
Olsa olsa,
Ol-mak.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bu Çocuklar

Bu çocuklar
ölüm tarlalarında çiçek gibi solan,
içimde boy atıyorlar
her gün biraz daha..
Ölüyorlar bir yaprak gibi,
soğuktan titremeyen elleriyle
topluyorlar gökten düşen
demir damlalarını..
Islanmıyorlar artık,
donmuyorlar ayakları yalın,
özlemiyorlar üstelik,
özlenmiyorlar,
bir dipsiz kuyuda sessizce
büyümeyi bekliyorlar..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Bugünsüz Yarınlara -düzyazı-

Benim hiç bugünüm olmadı.Yarınlar için tükettim hep,içimde biriktirdiğim en güzel dizeleri.Benim hiç aşklarım da olmadı; öyle yağmurlu akşamlarda oturup ağlayacağım.Sonra; anlatacağım,yaprak üzerinde büyüyen kurtarılmışlara...

Halbuki ne kadar da nefret ederdim karanlıktan ve umutla beklemekten.

Paylaşmadım yalnızlığımı kimseyle.İçimde büyüttüm hep kendi düşlerimle.Bu yüzden belki de gökgürültüsünden korkmayışım.Bilmezler insanlar,yağmuru getirir gökgürültüsü.Yapraklar yıkanırken,benim düşlerim büyürdü ve kimsenin haberi olmazdı,zaten boş olan sokaklarda..

Kaçmayı hiç beceremedim kendimden.Hep aynı kimsesizlik oyunu,ve hep aynı kelimeler.Anlatamadım kendim olmayanlara uzaktaki kendimi.Kopamadığım sevgilerle uğraştı şiirlerim,aslında olup da yokmuş gibi görünen sevgililerle.Dizelerim gibi sevgilerim de ayrı kaldılar birbirlerinden.

Yıldızımın güldüğünü görür oldum çoğu zaman.Benim sadece bir yıldızım oldu odamı aydınlatan.Hayatın dönmesine inat o hep aynı yerinde; yanında geriye kalanların.Uzaklığın içimi ısıttığı soğuk şehirlerde bile gözüm yukarıda kalmadı,bulutlu *******de.

Korktuğum günlerinde yaşamanın,gitmeden dönmeyi öğrendim sevdiklerimden.Yani yalnızlığım,yıldızım ve gökgürültüsünden...

Güneşli şehir *******inde ise,oturdum sessiz harflerden şiirler yazdım kendime...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Çiçek

ıssız yol kenarında biten
renksiz,kokusuz
bir zambak çiçeği..
ve sessiz,
tıpkı bir yaprağın düşüşü gibi.
madem,
böyle aniden açacaktın
taç yapraklım;
baharı geciktirmeyip,
yanında getirseydin..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Çocuk

Hep o çocuk içindeki,
elleriyle oyan
ağaç kabuğundan gemileri..
Düştüğünde kanayan yüzünü
başaklarla silen;
kızıl bir düş gören
büyüyen buğday tanelerinde,
gözleri delice açılmış..
Koşarak rüzgara karşı,
ardındaki zamandan kaçan,
boş salıncakları sallayıp,
olmayan,
mutlu çocuklar yaratan;
elini uzatıp da
yakalamaya çalışan,
yakına yolalan güneşi..
Artık sığmasa da ayakların
parmaklıklarından düşlerinin,
büyümeyen dev bir çocuk
senin kaybolmayan gülümseyişin..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Dağ`a

Yükseldikçe güneş,
can yakan bir sıcak;
ellerimizi kurutan
göz açmaya düşman densiz bir
ışıkla açılıyor sabah.
Dağlara yaslanmış bulut
kümeleri,efsane sarhoşu,
yağmur değil
hikaye yüklü omuzları.
Tozlu yol,
canına okuyor manzaranın.
Kavalın sesi,
ve bir İspanyol gezgini;
ortak oluyor sessizliğe.
Patikadan aşağı uzanıyor,
ayaklarımızın altında yokoluyor
boz renkli ırmak.
Akılda kalan
onca kalabalığından sorgusuz
soruların,
karanlığa kadar güzelliği
cehenneme çıkaran yokuşların..

'Nemrut`a'

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Dalga

Bir şey mi anlatıyor
bu karanlığı kovalayan dalgalar?
Ama yok,
ne sesleri bir çığlık
ne renkleri bir deniz..
Oyunbozanlık bana ettikleri,
güneşten kaçan bir balık.
Hem ben,
türkü ıslıklayıp,
sevda haykıracaktım..
Böyle de yüzülürmüş demek
ayazda,sözlerim çıplacık.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Deniz

saçına dokununca,
biliyorum,
ıslanacak ellerim.
gözlerim yanacak tuzundan,
ve sesim martılara karışacak.
sonunda,
denizin bile kıskanacağı
bir mavi doğacak sevgimden.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Deniz`e

Bir teknem var
adına 'deniz' dediğim:
siyah, içi boş
midye kabuklarından gövdesi.
Çürümüş ellerimden
bir tazelik kalsın,
ışıyan kumların üzerinden
sabah yüzüme vursun
ılık nefesinin rüzgarı diye;
turna kuşlarının gölgesi
açık maviliğinde yelkenin,
gideceğim dolmadan gözlerim,
üzümlerin rengindeyken mevsim,
gideceğim alıp voltamı..
Dünyaya bir çocuk,
bir çift göz daha getirmek için!

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Devrik

Aynıdır kaderi,
devrik cümleyle
devrik hayatların.
Sıra özneye gelene dek
bitmiş olur
en güzel tamlamaları yaşamanın.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Dönen yapraklar

Dönen yapraklar
inecekler elbet yere..
Düşer gibi değil
güneşi doğurur gibi güne..
Ve küstürecekler karanlığı
o sessiz isyanlarıyla
Bilmiyorlar ki...
karanlık değil güneşi yıldıran
Asıl ta kendisi karanlığın
güneşten doğan boşluğu batıran.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Duvar

Yıkılıyor gözlerimin önünden
içimde kaybolan duvarlar.
İlk güneş yaprağı
suların içinden çavarak geliyor,
ufukta açılıyor
ve başka bir gün,
tüm yeni doğanlar gibi
ağlayarak başlıyor ilk nefesine.
Saklanan ne varsa görünmeyen yerlerde,
yağıyor üzerime günahından arınıp.
Omuzlarımda birikiyor
her arta kalan damla,
boyumu aşıp sözümüz kesiştiğinde
bir kere daha ıslanıyorum
geçmişim ve bugünümle...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Duygu

yaprak titremezken,
sabahın altısındaki soğuğu andıran
sesiyle
hem düşümü böldü,
hem kendi düşlerine sövdü.
gülmekle ağlamanın
yasak olduğu ülkede,
yaşattığı umuttu
pencere önlerinde yetişen sevgiler.
unuttu görünmeyen parmaklıkları
şarkıları özgürlüğü söyledi..
gözlerini güneşe çevirdi,
bulutları hiç görmedi..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Düş

Gemiler vardı denizde,
tek başına,
sonsuza akar gibi
yakılmış fenerleriyle.
Eskiden olsa,
gemilerin götürdüğü
uzaklar girerdi düşüme.
Şimdi tek düşüme,
sana ait gece..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ekinoks

Dönen dünya değil de
başım bir hoşlukta salınıyor sanki.
Ay,burnumun ucuyla dans ediyor,
ayaklarımı gıdıklıyor cüce yıldızlar.
Tutanayım diyorum,
nefesimi tutuyorum şaşkınlıktan..
Bunca hay-ı huy içinde,
yine de yüzüm gözüm gülümseme!
Nereye baksam oraya koşuyor,
dans ettikçe ay
zaman içimde gidip gidip geliyor.
En uzun güne,
en uzun aylar sahip çıkıyor;
en güzelinden yıldızların
bir güzel kadın elime uzanıyor...
Dönen başım değil de
dünya bir loşluğa bürünüyor sanki.
Bulutlar rüzgarla bir oluyor,
içime yağıyor hüzünsüz yağmurlar.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ellerin

yağmura bak,
tıpkı ellerin..
ellerin de yağar böyle,
yüzümü ıslatır;
ve toprak kokar,
onca yıllık tazeliğiyle..
böyle şımarır ellerin de;
böyle alımlıdır,
sonra
ellerin de özlenir yağmur da,
ve ikisi de hasretle beklenir.
ama hepsinden öte,
yani benim gözümde;
yağmur da güzel bir kadındır,
tek başına ellerin de..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Erika

Yele vuruyor saçların..
Gözümü alıyor
ve aydın bir ışık gibi
denizden yansıyor sanki adın.
Bin asırlık bir ulu çınar,
Elea`lı müzisyenler gibi vakur...
Ah Erika,
benim ebedsiz savaşımım..
Sana adandı
geleceğe küskün zamanlarım!

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Evreka

senin,
titreyen sözlerin vardı önce.
ağlamaklı,derdini anlatmakla..
titreyen ellerime uzanan
ellerin oldu sonra,
ellerin,
bir sağanak gibi yağan.
çok zamandır yerine koyamadığım,
Galata`da,
saçların vardı,
yine titrek bir rüzgar.

sonbahara düşmüş
bir yaprak gibi,
sevdayı düşürdün içime
sıcağında üşümekli..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Fırtına

Senle biz,
dağı taşı yıkacak kadar
huysuz bir fırtına yüküyle,
beraber büyüyoruz.
Ne ağaç kalıyor yakmadık,
ne korkutmadık balıkçı..
Gözüm gözünü görmüyor
bazen yağmurdan,
sesinin yerine de
ardıardına gökgürültüsü..
Bekliyoruz sonra
güneş açsa da,
kurusa açılmış yaralarımız.
Halbuki deniz yeterdi
canımı yakmaya,
her bir sözün yerine
gümüşî tuzuyla.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Fundam`a

Gerçekte özgürlük,
ne aydınlık, açık havada,
ne de başını alıp gitmekte,
ya da uzakta.
İki dudağının arasında aslında
içini sızlatan zincirlerin.
Şarkı söyleyebiliyor musun;
sesinin yankısıyla
havalanıyor mu sazlıklardan kuşlar?
Seviyorsun ya,
söyledin mi sevdiğine
içinden geçenleri alçaltmadan sesini
ve sevgiyi?
Sensin o zaman
şu geçen bulut,
gemideki yelken,
rüzgarın uğultusundaki o kırmızı renk..
Sensin o uzak ülke,
düşlerindeki yalnız uyuyanların..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gecikmiş

gemici fenerleri asılı
saçlarımın geçkin uçlarında,
gözlerim acır sarısından..
sallandıkça dünya
açılır gök-yüzümde,
dalgasını geçen bir dalga boyunda
mavi beyaz durgunluklar.
neredeydin sen saka kuşu,
aklımda adını tutamadığım
erkenci mutluluğum,
perdeler kapanmadan neredeydin?
yelkovanın zembereğinde,
taşın,savaşın arasında,
bunca sesin içinde
dalsız budaksız sessizlikte,
nereye kaçsam peşimde miydin?
hep böyle sözlerim,
hiç göremediğim ama bildiğim,
soluğumda yabancıladığım,
başucuma çiçeklerini döken ağaç,
hani o ağlayan ses içimdeki
sen miydin? ..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Geçiş

Yükselir sokağın boşluğu.
Soğuk daha bir üşütür.
Uykusuzluk gitmek bilmez gözlerimden.

Koşturur durur çocukluğum,
pencereme vuran ışıklardan korkar hala.
Bir yanımı boş bırakırım
-sızmaya çalışırken yalandan,bir yanım
hep kendime saklı.

Kitapların sayfaları aşınır,
başına dönmekten,
tümünün anlamdaşlığına inat...

Bulutlar denizin üzerinde dolanır,
bir ben değilim mavnaların meraklısı demek,
her şey değişir,grileşir,yağmur bile.

Sabaha kadar dar olur dünya,
daralır nefesim,
sesim kısılır.
Sen,uyursun...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gel-git

Gündüzü,geceyi
ayırdetmeden
uyuyup uyanıyorum günlerdir.
İster açık olsun gözlerim
ister kapalı
seni düşlüyorum,yanımda duruşunu..
Ve
yalnızlık,ölüm,özgürlük,
tekmili birden gidiyor bugün,
geride bir sensiz ben..
Bu,veda mı,
karşılama mı,
son mu,başlangıç mı bilmeden...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gelin

nasıl bir yağmur ki bu sevmek
sırılsıklam kavruluyorum
güneşinde.
ve
güneşin gelini olsan
ancak bu kadar
sarı bir hüzün olurdun sen..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gelme

Nefes nefeseydim,
yüzüm bile bende değil
tanınmayacak hallerde..
Gelme diyor dilin,
beni boşluğuma itiyor,
ellerinde çürüyor ellerim,
başım göğsünde değil,
kendi göğümde üşüyor..
Gelme diyor dilin,
beni rüzgarlar avutuyor..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gide

Bir pırıltıdır,güzel gün,
denizde oynaşıp gözünü alan.
Bacaklarına,ellerine sırnaşan,
bahardan bozma
sarımtıran bir kedidir.
Kuşluk vaktinde,
diğer tüm sesleri susturup,
kendi şarkılarını söyleyen kırlangaçlardır.
Oyunbozan,mızmız bir çocuktur hatta;
gri bir günde,
ağlaya ağlata şehrini
sırılsıklam ıslanmaktır..
En güzeliyse,
gece ellerinin arasına alıp başını
resmederken gökyüzünü,
yarını düşünmektir,
daha güzel olacak bir başka günü...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gitme

Gitme ne olur..
Bak birazdan gün doğacak,
ve güneş bütün şehri
sarısıyla umuda boyayacak..
Gitme daha,
yoksa gazeteye basacaklar adımı,
kıyıya vurmuş bir kayığın
üzerini örttükleri sayfasına.
Duvarlara 'özgürlük' yazacaklar
beni sensiz hatırlayacaklar;
gidersen şimdi
o çok sevdiğin kuşları
her akşam acımadan vuracaklar..
Gitme,
ben neyse de,
bari kuşları öldürme..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gitmek gerek

Gitmem gerek benim,
güneşin nasıl battığını
denizin üzerinden
görmedim daha..
ve ne kayıp,
yağmurun yağdığı günlerde
ağaç sırtında uyumadım.
İlk ben olamadım
bir nehri yüzerek geçen,
bir yaban domuzuyla karşılaşmadım...
uçurumun kenarında durup
hayatla dalgamı
geçemedim ben daha..
ve buralar
bu aynılar
bu aynalar...
diyordum ki,
uyanmışım.
güneş vurmuş üstüme
yine...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Göç

Durun demeye utandım
göçen leyleklere...
Durup da,
kahraman mı olsunlar
leş kargalarının memleketinde?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Göğercin

Sese gelen güvercinler yetiştirdim sana..
Uçmuyorlar sanki,
göğe bir resim çiziyorlar...
Kanatlarının ucuyla tutup bir bulutu,
yüzüne benzetiyorlar-
hiç görmedikleri yüzüne.
Sırtım üzeri yatıp
gözlerimi salıveriyorum yanlarına;
bir küçük ki dünya,
bir sessiz ki konuşmayınca sen,
güvercinlerin eseri
bembeyaz dudaklarınla...
Ayaklarıma dolanıyor,
ellerimi yakalıyor saçların;
tutulmuşum fena, tutulmuşum ya,
böyle sevip, sevilmesini
kimbilir ne zaman unutmuştum? ..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gökkuşağı

Güneşle gelir gökkuşağı.
Yerin,gökle dolup taştığı,
baştan sona ıslak,buğulu camlarıyla
şehrin beyaza boyandığı günlerde,
yağmurun ardından,
görünür-görünmez bir
sabah yıldızı tıpkı.
İşte sen de öyle,
neredeyse yok olan düşlerime,
fırtınanın çocuklaması gibi düştün,
yedi rengin,
tümü gözlerinde.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gözyaşı

İnanma,
ağlıyor değilim,
bunlar da gözyaşı değil:
İlk damlaları bir yağmurun,
yeni doğmuş bir çocuğun
ilk yudumları..
Ölmekteki bir adamın son isteğidir;
yeşermeyi bekleyen tarlalara inen
ilk umuttur,
gökyüzüne uzanmış ellere değen
ilk mucize..
Ağlama sen şimdi de,
inanma her üzüldüğüme..
Yanaklarımdan yüzünün yansıdığı
bu yaşların her biri
benden başka bir insandır,
bir kere daha ölen
her görüldüğünde..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gün Güzeli

Nefes alıp verdikçe ben
sen açıyorsun,
adın gibi asi bir çiçek.
ve sade yağmura tutkun
yaprakların,
ben gibi bir sulusepken aşığa.
neydi ki derdin
a gün güzeli?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Gün,güneş

hasretlik bitti güneşle,
toz,toprak geri geldi bugün..

camlara,kapılara koştum
bi hoşgeldin için.
yüzümü dönmeye kalmadı,
rüyada buldum kendimi..

dayamışım sırtımı güneşe,
ayaklarım atlasta
bi sağa yıkılıyor gün,bi sola..
bir kargaşadır gidiyor
evrimin ortasında..

ölüp ölüp dirilmişim meğer,
uyandım da anladım.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Hava-Dar

Bu havalar
ya gitmeyi düşündürür adama,
ya da bir sesin
güneş kadar güzelliğini..
Bu havalar,
yüzüne yağar adamın,
ellerinden tutar;
toprak kokusuyla haber verir mevsimi.
Uçurum kenarıdır,
dalın yere değen ucudur,
içinde biten kavgadır.
Aklının ucundan geçmez böyla havalarda,
üşüteceği sıcağın
tüm soğukların yerine.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Hayat`a -düzyazı-

Günden güne yitiriyoruz insanlığımızı.Akşamın kara örtüleri çekildiğinde üstümüze,kapanıp kendimize,ağlayan şiirler yazıyoruz.Yalnızca ağlamak mı yapmamız gereken,düşünmeden hiç..Sevginin tutsaklığından kurtarmış sayıp kendimizi nice mutlu şarkılar söylüyoruz bazen.Buna da yıldızlar izin vermez oluyor sonbaharlarda.

Büyüyoruz elimizde olmadan.Çocukluğun hayalleri,geçmişin düş kırıklıkları oluyor çoğu zaman.Geçmişe özlem yarası kanıyor küçük bir florya kuşunun kanadında.Eskinin yaldızlı bayram günlerinden aşırıp çocukluğu,çekiyoruz içimize bulutlara karışmış umutlarımızla...

Gülmeyi sindirmemişken içimize,hüzün denizlerinde kayboluyoruz.Hiç gelmemiş sevgiliye mektup yazarken evin koyu karanlıklarında annemiz geliyor aklımıza.Devlerin açtığı çukurlara düşüyor gözlerimizden akan yaşlar.

Ölümün masmavi çekiciliği beliriyor aynalarda.Hiç barışmamışken küskün gitmek hayata,koyuyor adama; güne alışıyoruz birdenbire.

Genç ölmüş şairlerin şiirleri çalınıyor kulağımıza mezarlıklarda çiçek koklarken.Dünyaya sataşmanın katlanılmaz ağırlığı okunuyor dizelerinden veya belki de nice denizler görmüş bir yağmur damlasındaki gözlerinden.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Heyula

Sırtım üşüdü...
Açınca pencereyi,
yıllardır birikmiş bir soğuk
girdi içeri.
Benmişim sanki
gardiyanı mevsimlerin;
bana birikmiş
keskin düşmanlığı...
Yetmez diye,
en koyusu bulutların,
en kuytusu karanlıkların,
birlik olmuş
tarumar etmeye akşamı.
Şimdi daha da büyür
gitmenin-dönmenin anlamı:
Nicedir özlüyorum zaten
denizle kucaklaşmayı.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

İkindiye müteakip

Uyumadım hala,
Uyutmadılar..
Günü karşılayacağım böyle giderse.
Karanlığa inat
bir parça aydınlık olsun diye,
açık tutuyorsam gözlerimi
ve çekmiyorsam dizginlerini sözlerimin;
karşılığı olacak elbet!
İkindiye müteakip...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

İnci

Denize kavuşsam,
Gitsem,
Kimsenin ruhu duymaz..
Bak işte hayat,
Dökülüyor incilerim..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

İskele

Her dalga,
hani vapurun yorgunluğunu öven;
ve her martı,
çığlığıyla grileşmekteki denize söven...
bu şehre karışan ruhum benim.
Bak,
nasıl da çırpınıyor
bahara ermiş güneş yine..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

İz

Beni yalnız bırakmayın
böyle yağmurlarda..
Akıp giderim mazgallardan içeri,
sığınamam saçakların kuytusuna..
Suç olur camlara çizmek
geceleyin güneşi,
denizsiz şehirlere balıkları.
İzini bırakmak hele
hatırlanmak bir süre,
gözün göremediği renklerde,
çok değil bir baharlığına..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kalan

Sen sanıyorsun ki,
gittiğinde sen,
gitmiş olur dudakların..
İzin kalır,tadın kalır..
Aklım kalır...
Güzel bir kış gününden aşırılmış
bir gülümseyiş kalır
yüzümde..
Güneş gider,
bulutlar gider ardından;
deniz kalır,
mutluluk kalır...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kar-kış-kıyamet

Bu soğukta titreyen çocuklar,
üzerini kar bürümüş ağaç,
ve sırtında çuvalıyla ihtiyar adam,
hepsi gölgem benim.
Deniz donacak diye haykırıyor
dizlerim..
Donacak deniz,
dönecek hava,
sonra kuşlar da dönecek..
Varsın ben olmadan kopsun kıyamet.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Karanlık

gece biter diye korkuyorsam
boşuna değil.
her akşam vurup gözlerimi uzağa
gelişine mumlar yakıyorum ama,
mumlardan hızlı eriyor
karanlık.
'sen' gibi de değil,
habersiz üstelik...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kelebek

Ne ömür şey şu aşk!
İlâhi ben,
döndüm-döneldim de,
bir çiçeğe aldanıp,
canâna, cânı lâl`u-zâr ettim
çiçeğin saklanan güzelliğince.
Yanisi: Susulur mu hiç,
kırlar binbir renk diye?
Ses verdikçe coşar da kavruk edâ,
kanatlanır kelebek olur,
korkarım uçup gider
düşürmez başını yine omzuma...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kendimi Bitireceğim

kendimi bitireceğim,
az kaldı..
yiye yiye bu dişe gelmez,
para etmez canımı
kurtulacağım hepinizden ki;
kına yakarsınız gözlerinize..

çare yok;
söz geçiremediğime göre bu çokluğa,
katlanacağım yokluğa...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kertenkele

Güneşin ortasında,
altında değil,tam alnında
kuruyan bir kertenkele gibiyim.
Ne yana kaçsam
yakıyor ayaklarımı bu kızgın
asfalt denizi..
Ve öyle bir kuyruk acısı ki
yerine yenisi gelmeyecekmiş gibi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kesekağıdı

yıldızlar yağar oldu
uykudayken üstüme..
güneşin ışıkları dolmadan
karanlıkların arasındaki boşluklara,
gözyaşlarımı silemem
ve ihanet edemem sabaha.
yıldızların en sönük olanını
kendime saklayıp,
iyilerinden güneşler yapmam lazım daha...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kış-t-lama

Kar yağacak..
Besbelli göğün çivite çanak tutmasından.
Ki bu,öyle bir bulut sağanağı
memleket taşır dağların ötesinden.

Soğuk yüzüme vuracak..
Yardan gelen kötü söz misali.
Ve işte,perdeler kımıldadı
Isıtacak geceyi ellerinin hayali.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Kızıllık

Suskunluğuma çare bir şeyler
vardır elbet
bu kızıllıklarda.
Boşuna değil güneşin sabah-akşam
gökyüzünün kanına girmesi.
Belki şimdi değil,
yakın da değil;
ama,çok sürmez
çığlık çığlığa yüreklerin
ayaklanması.

Başladı bile şiirleri
umut sürüklemeye oradan oraya.
Görmüyor mu sanıyorlar
diğer suskun şairleri?
Bilmek yetmez,
elbet anlatmak gerek
yaşanması gereken masalı..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Marmara

Ohh! dedim
içime çektim göğün üzerine uzanan
marmaranın yeşilliğini
iyi oldu geldiğimiz dedim
görmüyordum denizi bayağıdır..
bakıyordum,
ama görmüyordum.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Martı

İyot sarhoşu
bir martı geldi pencereme...
Seni sordum ben de..
Ne konuşulur ki bir martıyla
şiir ve şehirden başka?
Sen ki,
şiirisin bu şehrin...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Mavinin Delisi

sesime vuran dalganın
öte yanından geldi
mavinin delisi.
ve ne güzel ölümmüş ki
bu yalnızlık;
denizi bile vazgeçirmiş
kıyıların en güzelinden..
şimdi
gün ışığı dalgalarını
gömmüş sulara,
bekliyor lodosun
poyraz olmasını..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Metamorfoz

Sesler boğuşuyor.
Yeryüzü,
yerinden sıkılmışçasına
atılıyor kollarına
beyaz taçlı kraliçesinin.
Fırrr--döndü!
Bileniyor yaşlı dişlileri
zamanın;
sahi,
en son ne zaman vurmuştu
saat onikiyi?
Gülünecek halimizle
geleceğimiz
sıradan,boş bir müsvedde...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Mutluluk

ben,hep güldüm ama
hiç mutlu olmamışım.
şaşkınlığına ver çocukluğumun,
zamansız,yersiz öpüşlerimi..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Nazire

Yıldızlar
bu gece yağmayın sakın
kalkıp gideceğim diye...
Belki siz
-göremediğinizden olacak-
beni yalnız sanıyorsunuz bu gemide.
Ama
biz daha fazlayız
sizin olduğunuzdan
ve sandığınızdan.
Işığımız da
yetecek elbet bir gün
karanlığa isyan etmeye.
Belki ben
okşayamayacağım
inanmış yüzleri,
yine de varlığımın hatrına
yakacağım bu ateşi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Nevbahar

su birikintisine iştahla dalıp,
baharı müjdeleyen
şu pervasız iskete kuşuna bak hele..
nasıl da güneş saçıyor kanatları! ..
böyle tadılırmış hayat demek..
bir isketenin kanadında göreceğimiz varmış
nevbaharın güzelliğini..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Nisan

Yağmura kesti yine hava..
Islak pırıltıların içinden
bir el uzanıyor yüzüme..
Nasıl da çocuk,
nasıl da sevdalı dokunuşu..
Alıyorum eli avuçlarıma,
sımsıcak bulutlar sarıyor dört yanımızı,
yaklaşıyor elini uzatan,
toprak rengi gözleri görünüyor önce,
ardından susuz,çatlamış dudakları..
Sarıyorum muhtaç bedeninden;
uçsuz bucaksız bir orman oluyorum gözlerinde;
ve yapraklarımın duasıyla getiriyorum
gecikmiş yağmuru güzelliğine..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Oğlum`a

Sen, oğlum Deniz,
daha doğamadan anandan üryan
doğuruyorsun bana güneşleri..
Ala kor bir kuşağız ama biz
balmumundan gözlerimizle,
aramıyoruz aydınlığı,
dalıyoruz boşluklara;
çağıran seslere, ağlayan içlerimize
aldırmadan kapılıyoruz bilinçsiz ereklere..
Sen, sen ol oğlum Deniz,
dört açılsın gözlerin, yüreğin
yaşamının her deminde..
Sevmeyi de bil hayatı
uğruna savaşmayı da,
ola ki büyürsen yanılıp
günün birinde...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Okyanus

En son
seni balık ağlarından çekip
çıkardığımı hatırlıyorum..
Şaşkınlıkla,
biraz da isteyerek
maviye atmıştın hani kendini..
Kırılan güneş ışığı
yolunu şaşırtıp da
çekmeseydi seni açığa
nasıl bulurduk birbirimizi?
Pul pul olmuş gözlerinle
tuz yarası ellerinle,
uzanıp beni de çekivermiş,
ortak etmişsin meğer
soluksuz bir derinliğe...
Saçlarım yosun
gözlerim deniztaşı şimdi,
ve ben bir damlasıyım
'sen' dediğim
bu koskoca okyanusun..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Oyun

Bütün oyunu buymuş
hayat denen köhne katibin.
İlle de,
en hazırlıksız anına çekmek
ipin ucundaki kuklayı.
Ve işte büyük sahneden
payımıza düşen,
tekdüze seyirlik,
tek ve yalnız perde!
Çalınmazdı kapımız yoksa,
hoş göründük belli ki ölüme..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ölümüm

Onlar sevmezler ölümün lafını bile,
oysa ben ölüyorum ölüm için.
Sisle dolar etraf,
göz sevmeyi görmez olur.
Umutsuzluk çöker
söylediğin türkülere..
Ne el bulunur çekip alan,
ne de üzerine uzanır sıcak bir gölge.
Kar gelir, kar gider;
yağmur yağar, güneş doğar,
yine de kalkamazsın yerinden.
Sabırsız sesler zamanla susar,
boşluğun gitgide büyür,
düşersin yıldızlara doğru.
İşte o zaman anlarsın
tek başına ve ölmekte olduğunu..
Onlar sevmezler ölümün lafını bile,
oysa bu soğukta ben
ölüyorum ölüm için.

Kış`2002

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Özgürlük

Yalnız kalmak özgürlükse;
ve yalnız
ölünce özgür olunuyorsa
bu ayak üstü düzende,
ben öldüm dostlarım
başımız sağ olsun!

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Perde

kalk..
kalk da,
aç perdeleri..
güneş girsin
hücrene.
parmaklık ardından
konuşmak kadar
zor değil
yaşamak dışarda..
belki de
ölmek daha kolay sadece..
ona da canım minnet,
gömülmediğim sürece...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Pervaz

Damlalar kesiyor yüzümü,
yanaklarımın alı al..
Sokağın köşesinde bir olup hepsi
akıp gidiyorlar!
Yok sanki kan ağlayan,
içini döküp-
içip içip sabahtan
akşama doğru sızana dek
buğulanan, buharlaşan
artlarından..
Gidedursun onlar,
yeter bana aralanan bir perde,
ya da damlara konan kuşlar..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Pupa

Rüzgar,
bizden yana bu sabah!
Keş-mi-keş havadan arta kalan
ne varsa,
ciğerlerimizle bayramlaşıyor.
Ben ki,
ağzıma sürmezdim
bu gökyüzü denen mereti..
Görmeseydim
her keresinde iç çekişimin,
biraz daha aydınlanan mavileri! .

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Rüya

sana dokunmak,
sevdiğimi tekrarlamak,
güzel bir rüyanın her gün,
gözlerim açıkken de
devam etmesi gibi...
ve ben bu rüyayı
gerçeğim sayıyorum artık,
sonsuz uykumdaki..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

S-ss-z

Bilinir, bilinmez kıymetin,
adın ağza alınmaz.
Şarkılarla hatırlanmaz
güneşi artık aramaz,
uykuna kalmaz hayalin
olur olmadık güler ağlarsın.
Yabancıya gitmez günlerin,
sensin gölgendeki adam;
pencereye buğulanır sözlerin,
silinir,
kendini özlemediğin kadar yalnızsın.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

S`Alfabe

Neden ilkin A’yı öğretirler
Eğilmemiş fidanlara?
Oysa ‘S’ ile başlamalı
Alfabe,
Sevmeyi öğretmeli önce
Sevmekten konuşabilmeyi,
Ve sevdiğine yazabilmeyi dilediğince.

Küçük ‘Emre’ye

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sağ`nak

Yağmur,şakaklarımda..
süzülen taneleriyle taşıyor,
göğsüme indiriyor
balık pullarıyla süslü,
hint kınası kokan,
okyanusun çocuklarını..
bayram yeri şimdi,
sağdan sola,yukardan aşağ`ya,
çığlık çığlığa ötem berim! ..
biteviye bir sağ`nağı
iyiye yormak gerek
geceyi gündüzü karıştırmadan;
hele ki tuzu yakmıyorsa,
ağlatmıyorsa uzaktan gelen
davetsiz kaçakları..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sarhoş

limanda boğulmuş sarhoş kayıkçı..
yağmura da aldırmadan
yıkıyor dümeni
tuzlu cezasına fırtınanın..
çipil çipil olmuş
tek göz viranelerine çevirip yüzünü
kısır adaların,
alaşağı ediyor denizi,
açıyor ellerini yakalamak ister gibi güneşi..
savrulsa ıssıza ne olur şimdi
başında dönen alıcı kuşlara aldırmadan
ne olur boşverip savrulmasa?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Savaş

Bol yıldızlı ülkenin
padişahını dinlediğimden beri
Çıkmıyor üzerimden
kan kokusu..
Kan içiyorum sanki,
kan işiyorum...
Ve savaşın adını andığımdan beri
kana kana su bile içemiyorum.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Serçe

dokunmak sana,
gökte fırtınaya yakalanmış,
kanadı kırık bir serçenin,
umutla yağmura tutunmasıdır.
ve düşmesidir,
sesinle ıslanmış umutlarını
bırakamadan,ölesiye.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sığır sürüsü

yaşayacak ülke bulmak
kolaydır elbet,
bir sığır sürüsü için..
şüphesiz
bir o kadar zordur,
yaşanacak bir ülke yaratmak...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sır

Biliyorum artık, ama söylemem..
Denizin maviliğini,
kuşların kanadındaki güneşin parıltısını,
nereden geldiğini rüzgarın,
hangi dağdaki çiçeğin nasıl koktuğunu
doğarken günün serinliği..
Sesine uyandığım
yaprakların hışırtısını,
gözümü kapadığımda
aklımdan geçen gemilerin rengini..
Biliyorum ya, imkanı yok söylemem
hem sır değil ki bu,
siz de sevin bir güzel kadını..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sirkeci

Yüzünü güneşe dönen çocuk
Başka işi yokmuş gibi
Kargalarla kahvaltıya gelmiş
Sirkeci`ye..
Ve bir ölüm yoksunluğu dolanıyor
Yeni Cami`nin orada.
Öylesine bir ilkyaz
güzün ortasında...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sis

başını yere eğmesi gibi
insanın,
gökyüzü de eğilmiş sanki
bütün bir şehrin üstüne.
ağladığını görmesin diye
deniz,
bulutlar yağdırmış geceden
balıkçıların gözlerine.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Soğuk

İliklerime işliyor
bu olmaz olsun çöl soğuğu.
Sesten,sözden yorgun
bu mahkum bedene
hiç mi içi titremez
bir kerecik olsun?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sokak

Bak şimdi,
soğuğu da hissetmez oldum.
Ne bi belaymış meğer
ardımsıra yükselen ay!
Adımlarımı sayıyor,
nefesim zaten tutuk..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Sonbahar

Güzeldir özlemek bu mevsimi,
uğruna döktüğün gözyaşlarıyla
kadınlara benzer,
ağaç gölgelerinde aklına düşen
ve yaprak yaprak dökülen aklından
sararmadan düşlerin,
zamanı gelmeden..
Çıplak bir ormanda,
ellerin toprağın renginde,
yapayalnız bulursun kendini,
griye dönünce gökyüzü
ve göçmen kuşlar gittiğinde..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Susadıkça

Gece su içmeye kalkarım diye
bir bardak duruyor
yatağın başında...
Şiir yazmaya kalkışırım
diye de
resmini koyuyorum
bardağın yanına...
Susadıkça artık
seni düşünüyorum

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Şahit

ne çok yıldızla donanmış gece.
hepsi de,
şahitlik edercesine seni sevdiğime,
beyazlara bürünmüşler
gelinlerini anımsatmak için
aşk meleklerinin.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Şairin iyisi

Dün iki kez
bugünü de sayarsak
tam dört kez
ölümü düşündüm,ölmeyi değil!
Ağaçların ölüsü makbul
yakmak için...
Şairlerinse dirisi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Şiir

sen,
'istemem' dedin ama,
ben,
oturup,durup,
şiirler okudum resmine
gün bitinceye dek..
arkamda dünya,
dönüp durmada,bana inat...
sanki,
bir kör dolanmış sağanakta..
öyle şaşkın
ve sırılsıklam çıktım dışarı;
yağmur,
sonradan başladı..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Tavuk

Nazım okuyorum
körlüğe razı oluşunu
uğrunda davasının

kalabalık çırpınıyor dışarıda
elleri çırpınıyor
elleri tam tavuk kanadı

tıpkı bir tavuk gibi düşünüyorlar üstelik
kümesin dışı yokmuş gibi
yem atılmadığı sürece

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Toprak

Toprak! ..
Binbir çeşit
gölgeyle donanmış yer.

Su düşse,
devrişir mi ademler
büyümüş gözleriyle
anlar olmuş güzelliklere? ..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Tükenmez

Kim koymuşsa bu adı
mürekkepten mürekkep
başı bozuk kalemlere,
haksızlık etmiş
sevmeyi iş edinen yarime.
Hem tükenmeze
dil de para etmez
bitmenin yeri geldiğinde.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Uç-Uç

Kanatlanmak üzere,
işte,tut,yoksa
uçtu uçacak! ..
Gözünü kapayıp da sen
açana kadar,
çoktan,
sana en uzak yere
yolu yarılamış olacak..
Arkasına bakmayacak,
geri dönmeyecek
ve biliyorsun
senin kadar üzülmeyecek.
Uzat elini;
-zaman ölüm-
yakala şimdi,tut,
yoksa gidecek!

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Uzaktan

gürültüsünü duyuyor musun
düşen kar tanelerinin?
yedi kat zindandaki bulutları es geçip,
ağaçların gölgesinde uyuyakalıp,
sana yaptığım yıldızları
gizlice uykuna alıyor musun?
sesimi duyar gibi olup da
elini boşluğa uzatıyor,
ağlamayı yine unutuyor musun?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Vakit

Durun..
biraz bekleyin.
Aceleniz mi olacak sanki,
laf benimki de.
Şu saati kurayım saat 7`ye,
kağıtlar dağılmış,
onları toplayayım..
Kedi neyse ne hadi,
başının çaresine bakar ama,
kuşlara ekmekleri
mutlaka ıslatıp bırakmalıyım..
Saçlarımı tarasam mı,
hem sonra ne giymeli?
Pabuçlarım boyalı, o tamam,
ilaçlarımı da aldım eksiksiz.
Gözlerim açık mı kalsa,
kapatmasam olmaz mı?
Bir yanlışlık
yok değil mi, bu işte,
yani siz gerçekten de
benim için mi geldiniz? ..
Ne bileyim ben
nasıl davranmalı şimdi,
önceden çok gördüm ama
nasıl ölünür bilmem ki..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Var-Yok

İnanılır bir var olma değildir,
gölgesini taşların üzerine düşüremeyen
ellerinin yerini almış düşünceleri,
koyu renkteki saçları,
tozdan,soğuktan griye dönmüş yüzüyle
ayakta durmayan çalışan adamın
gözdeki yansıması..
Yakınından geçen,
bilinmeyen yerlerin toprağına basmış
yorgunluk tatmamış ayak sesleri
çevirir etrafını,
alıcı kuşlar gibi dönerler
götürmek istediklerinin ümidiyle..
Uzar gider bir yol arkasında,
ve üzerine düşer
ölümünü gizler sakındığı hüzünler.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Vira!

Vira reis,
aç ellerini rüzgara;
avuçlarından dökülen ışık,
bizi alıp götürecek
bu kırık maviliğin üzerinden..
Yelkenin yelken değil,
çırpınan
kanatlı bir balık..
Seslerin soluğu kesikken,
konduların gözleri açılmamışken,
davran hele de
ağlara dolanmadan gün,
varalım geldiğimiz yere,
yolumuz yol değil bugün bizim
yolumuz çok uzun...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ya

Gözlerimi açarsam
gidecek misin?
Beni yine
karanlığa terkedip,
sesimi soluğumu kesip,
-hani denizimizin yerine-
ölüme gün doğuracak mısın?
Yosun kokan
ellerini yüzümden çekip,
gözlerimi çorak bırakıp,
başka şehirlere yağmur olacak mısın?
Düşüm bir gün,
sen de bitecek misin?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yağmur

Nasıl dayanırdım ağlamana?
Gökyüzü oluverip hemen,
İndirirdim en güzel yağmurlarımı,
Görünmesin diye gözyaşların.
Sonra sen susardın,
Ben yağardım..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yarım Şiir

her akşam
bir dakikalığına kararıyor ortalık..
düdükler çınlıyor,
kornalar çalıyor,
bir kıyamet sofası sanki sokak..
yandaki yeni doğmuş bebe de
ağlıyor haliyle..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yeşil

Bak yine saçlarına benzettim
yağmuru...
ve işte yeşile çalıyor
gözlerimin camdaki yansıması.
Ben değilim yalnız bu kez,
şehirdir benim hüznümle ağlayan.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yol

Uzaktadır bazen yakınlık,
dağlara vurur gölgen..
Elinde kırık bir ayna,
adım adım erir günler,
güz kışlamaz
varmaz mevsim bahara..
Ateşler söner gecede,
rüzgar diner durulur,
soğuk soluğunu keser..
Görünmez eldeki avuçtaki de
ki aslında yakındadır uzaklık..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yosun

denizden uzakta bile
hatırlamak seni,
yosun kokuyor
Ege`nin
açık sabahları gibi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Zaman

Akşamı geçeli vakit çok olmuş;
saate bakmayalı gibi.
Telaşla örtülü üzerim,
griye çalan alelade bir siyah-
günlerin ardındaki tortu aklımda.
Sayılır mı hayat
güneşi görmeden de;
gün gelir de
mevsimler yerine konur mu
insan zamana inanınca? ..
Şapkanı astığında alışıldık
her zamanki yerine,
görürsün takvim yaprağının düştüğünü,
perdenin aralık kaldığını,
anlarsın neden uğuldadığını rüzgarın,
gece uyuyamadığında..
Bilirsin zaten sen
yalnız gidilir bazı yollara.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Zincir

Savaşa hayır;
diye bağırıyor Beyazıt Meydanı.
Kaldırım taşları sökülüyor yerinden,
minareler eğiliyor,
ağaçlar yanıyor,
ve bulutlar dönüyor başları üzerinde
o binlerin..
Onbinlerin..
Sesleri vuruyor
çelikten ölümün demine..
Gözleri kamaşıyor hainlerin,
kan tutan elleri uyuşuyor...
Geç kalıyor çünkü
zincirin başındaki halka hedefine...

Özkan Özdoğan