Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

......Bir Yeşil Anka

güzelleştirdin ölümü;
hayat, loş bir sahne kaldı.
ne içtiğim su tatlı,
ne zevk veriyor artık koklamak bir gülü.

yaşadım mı, öldüm mü;
kıyamadığın bu yüzden bak ne kaldı!
ne dudaklarım kanayacaktı,
ne düşman olacaktı bana gökyüzü.

sen, ben'din; ben de sen,
tek bir gönül; iki ayrı beden.

ikimizden biri yalân olacaktı;
hayât, senken ölüm bendim.
tutup göklerle güreşşeydim,
beni bir anlayân olacaktı.

gülümsemek isterdim,
utangaçca yüreğine koyup bakışlarını.
bulutlara değen kayıp bakışlarını,
sormak, sebebini bilmek isterdim.

bu hasta gönül, bu yaralı ten,
cân bulurdu bir gülümsesen sen.

sarı saçlarından incecik;
kalbim, örülü bir kuş kanadı.
kirpiklerimiz sevdâya asılı;
yakalandık, kelepçelendik...

içimde gizli bir ukde kaldı,
bir tarafım yalan ve bir tarafım eksik.
Kaf Dağı'ndan eksildik;
Ankâ'sız gök, bak hiç ne kaldı.

bir anlam durur hâlâ gözlerinden,
(yeşil) bir yaprakta, her bahâr yeniden...

bir özlem ki yatmış pusuya,
bir sevdâ ki göz kapaklarımda kurur.
bütün kervânlar vurulmuştur;
yüreğim, ermez suya...

siyâh dudaklarımda bir dûâ;
kâh ötelenir, kâh yorulur.
bir aşk mektubudur,
sevgilim, rûhuna her fâtihâ.

Nisan 2007, Adana

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.....Dikçe (Nesir Şiir)

~gülgün çiçeği'ne~

Kaç mevsim oldu biliyor musun; değmeyeli gözlerin gözlerime? ! Ne bahâr /oysa/ ne kış oldu. Sende kaldım, sende kaldım hep öylece...

Kirlendim... Açamadım yüzlerini, hicâba tutulmuş güllerin. Oysa bende hâlâ ne istekler var! ! Ne arzular o küçücük parmaklarına dâir... Parmakların... Kanıyordu gördüm.. Son kez öpmek istedim; çünkü üşümeyeceklerdi! Ama kirliydim; açmak istemedim yüzünü. Hiç, hiç...

Seni götürdüler. Ben sokağın bir köşesine saklandım. Ağlıyordu, bir çocuk ağlıyordu yanağında bir rüzgârla alelâde. Sonra ben gittim, abdestsiz bir Kur'ân okudum, secdesiz bir namaz kıldım. Sonra ben gittim, bahçene... Beyaz... Bembeyaz... Bembembeyaz bir gül koydum... Rüzgâr hâlâ esiyordu çocugun yanaklarında; o sokağın bir ucunda, öylece sessiz, öylece sessiz... Sen, biliyordum şarkılar söylüyordun. Ben, biliyordun sana duâlar ediyordum. Gülüyor gibiydim; ağlıyor gibiydim...

Birgün... Aynaya bakarken... Sana rastladım. Sana! Gülüyordun, gözlerimin içinde öylece gülüyordun... Dudaklarımda senin gülüşün vardı, gözlerimde senin yaşların.. Kalmanı istedim, sonsuza dek kalmanı. Gitmemeni hiç ama.. Sonra... Birgün... Yine gördüm seni: Sokakta yürürken. /Hani suların içinde zıplaya zıplaya sen yürürken.../ Beş yaşında... Ellerini göğe açmış, semâzenler gibi semâ-i râh ederken.. Derken... Fazlalaştı seni buluşlarım.. Hep kanar mı insan böyle bir gönülde? ! Hep... Hep... Akar mı damarlarda «cân» diye? ! Ama, ama öylece kabul ettim seni. Damarlarımda akmana da, gözlerimde bakmana da, «gözlerimde gözlerin yanıyor» olmana da. Sen taştıkça içinden nehircesine; yok oluyordum ben, çürürcesine. Toprağa düşen sen miydin? Toprağa düşen sen miydin? !

Bir 'kaplumbağa'ya rastladım birgün; bana gülmeyi öğretti. Bir 'anne' tanıdım sıcacık. Esmer yüzlü bir kız çocuğu.. Sevmiştim; çünkü burnu aynı sana benziyordu, dudaklarında o köylü kızı gülümsemesiyle... 'Ağzı mühürlü bir papağan' en son... Yüzünü hiç görmediğim onca cân'lar, kalbimi hem güldüren hem de inciten sevgiler... Öyle çoktu ki senin dostların... Sen, sen... Öyle güzeldin ki bütün kıskançlığıma inat. Gitmeni istedim defalarca... Kulak bile asmadın. Yalvardım, yakardım ama damarlarımda akmaktan bir an olsun vazgeçmedin.. Şimdi ölüyorum... Korkuyorum... İkimizi de aynı kabre gömecekler. Senin bir yanını, benim bir yanımı... Şimdi ölüyorum; dudaklarımdan kan yerine akan bu kelimeler...! Başının çaresine bak sen de artık.. Seni taşıyabilecek inan bir nefeslik gücüm yok... Daha ne kadar tahammül edebilirim bilmiyorum. Merak ediyorum... Başucuma kimin ismini yazacaklar...? Seninse, benim ismimi nereye koyacaklar? ! Merak ediyorum... Bir kez... Bir kez öpecek mi beni o dudaklar? ! Vuslat değil... Ama... Ama... Ama... Yok... Olmasın... O da olmasın...! Seni bir kez daha görmek; nolur, nolur, bana nasip olmasın...! Bana nasip olmasın...!

15 Şubat 1999
Kahraman Maraş

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.....Gül İkindileri(~Kâf’ın Zeyli~)

~tüm güllerin efendisine...~

«Ente şems'un, ente Bedr'un. Ente Nûr'un a'lâ Nûr...»

adın bir mezcûpkâr ağıttır dudaklarımda.
rûhum bir deli at; çıldırmanın son noktasında.
her yanım sana uzak ve her yanım sana cehennem;
çileyle doğurdu beni annem,
sen açarken gözlerini gül tasında.

adın okudu cinnîler, ninni diye kulaklarıma.
adın bir goncâydı; açtı ha açtı dudaklarımda.
kanattı bahçelerde rûhumu gül ve diken;
ben bir derviş libâsında
gökten ağıt isterken.

adın içimde o gün geçtikçe büyüyen
kutsanan ve sönen gözyaşı ırmaklarında.
kapıları Besmele'yle işlenmiş bir kentten,
girdim bin bir sırlı azîzler hülyâsına.
bir anlık bir rûyetti aşk bana vaadedilen;
seni el açtıran merhamet kapılarında.
ayrılan sabır: etten ve kemikten...
kaç ölünün işkencecisi, cevr ü cefâsında.
tek bir nazâr, ölüm ve hayât üfleyen;
bekleyenlere dirilmeyi İsrafil'in sûrunda.
mahşer yerinden, sırat köprüsünden
çalınma bu incecik vâveylâ...:
seni el açtıran merhamet kapılarında;
bir anlık bir rûyetti aşk bana vaadedilen.

bir yanın batı ve bir yanın Asya.
beklentisinde dirilişin bir kadın Asya.

bir cân olur güle, toprakta ölen her damla,
gün gelir gönlünde, gülün yine cân bulur.
yanmasa pervane aşk yerine ışıkta,
kurtulmaz gönlü gâmdan; savrulur, vîrân olur.
el açtığın merhamet kapılarında,
tek mübârek duân, ona artık terk-i cân olur.
ödüldür yanmak yâr yerine âşığa:
«yerin yok cehennemde, anla bir ân olur! »

bir cân olur güle, toprakta ölen her damla...

yine girer Medîne, gönüllere ihrâmla.
nûrlanır arz ve sem'â, Mescid-i Harâm'la.

gözlerin ki bir siyâh (*) taş, râhm cennetinden,
bir Sidret'ül Müntehâ ki bakışların arasında.
bir kez çağırsan beni, ismimi söylesen,
ben bulsam kendimi Minâ'da taşların arasında.
düşlerimdeki gibi sırtını dönmesen,
kapansam eteğine yine gözyaşlarım arasında.
bir kerecik gönül alsan, kelâm etsen...
bir kerecik çağırsan beni...

bir adın da Şemş ve bir adın Misbâh'üs-Süreyyâ.
gönlümdeki pervâne, dile gelse, âh bir konuşsa!
incitmesin gönlünü, incitmesin sakın bu vâveyla!
haykıracak gökler seni, kelimeler sussa...

seni el açtıran merhamet kapılarında;
bir anlık bir rûyetti aşk bana vaadedilen...

19 Eylül 2006
Adana

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.....Orda Hiç Kimse Yok (Nesir Şiir)

/Can (~ken) Abla'ma... (şimdi sadece) kanat olan'a, kıymet bilene.../

Sen siyâhtın biliyorum. Bütün bu ışıkların, sarı aydınlıkların arasında, ölüm sesiyle gizlenmiş patiskaların; avuçlarında sakladığın erik çekirdeklerinin arasında...

Hüznü bir kız çocuğunun yüzüne işlenmiş...

Hani bir kardelen çiçeğine yaslanmış o dal... Aynalar ve kimin bilmem titrek yüzü...

Artık eskisi gibi gülmüyorsun. Artık, eskisi gibi dostun değil bu sözler! 'Ağzı mühürlü bir papağan'ın anlattığı yarım kalmış öyküler... Hep ters lügâtten... Henüz 17 yaş... Değil... Seni tek anlaması gereken: ölüler! ! ! Ölüler, her akşam cesetlerini bırakıp... Ölüler, her akşam 'unutmabeni çiçekleri' toplayıp sana gelirler. Gecenin emzirdiği düşüncelerim arasında sen, sen... Asla 'beyaz' değilsin... Tıpkı ellerin, tıpkı gözlerin... Tıpkı o yarı korkak öyküler gibi.

Gözlerini 'siyâh'a boyamıştın ve görmedi kimsecikler o gördüklerini... Gülümsüyor... Gibi değil... Değil gözlerinde bütünleşen bu aksak nehirler...! Yanıbaşımda uzanan, dev bir akvaryumun içinde, bu beyaz'dan bozma sarı bir damlacığın kaderi gibi, senin de, senin de yoksun mu ölümden damarların? Ve göğsüne bağlanan, tekrar kendi rengine dönüşerek yanaklarından seni besleyen o sular... İçimde niye mi mavi bir denizin özlemi var? Yanıltıcı ışıkların, zevksiz körebelerin içinde ayaklarımı gerçek bir suya sokup, içimi körelten sterillerin, serum ve ilaç kokularının, gece hiç bitmeyen görüntülerin, durmadan açıp kapanan kapıların... Tüm bunların dışında ve tüm herşeyin dışında niçin mi 'tanıdık bir ses'in bu ezgi'li özlemi? Sabaha daha çok var. Sus, sus, sus... Herşey bir rüy'â ve herşey bitecek. Susunca o canavar aygıtın gurultusu... Sus, sus, sus... Tanınmadık neyin var?

Öykülerin... Tutuktu biliyorum: Babalar ve kızlar... Koşaradım gençliğiyle birleşememiş yüzleri... Olmak istediklerinin ve olduklarının arasında sıkışıp kalmış bu aldırışsız kayıp rûh. Suda yaşamaktan bıkıp yalnızlık dolu bu sâhîle vuran kırgın bir balığın öyküsü. Söyle başka nen var? ! Söyleyecek neyin var? ! Saklı gibi duran yüzlere inat /aslında yüzler de benzemiyor gördüklerine/ bu kargaşalı bekleyişlere ve adını sakladığın bilişlere inat. Suskunluktu cümlelerde biriktirdiğin. Hâlâ anlamıyor musun: yazmak istemediğin kadar kesilmiş bileklerim! Gözlerinde cân ablaların gölgesi var. Bir 'yarasa'yı sürükleyip alıştırmak ışığa, bu hızla giden trende gördüğün silik bir yüzün ne önemi var? Sesinde martıların sesi var. Seni çoook sevdim; çünkü bir denizden kalma gözlerin. Gözlerinde mavi bir denizin elbisesi var. Sesinde 'yıldızların sesi' var. Seni çoook sevdim; çünkü tanıdık bir yüze dokunur ellerin. Sen, siyâhtın; ama beyaz bir umûda uzanmıştı ya o eller... Sen, dokuduğun bütün hüzünler gibi, çileden ipliklere ayrılmış, her dağılıp gidişinde senle dokuduğun yüzler... Bu bedeni hala sıcak ama ölü bir çocuğun gönlüyle dolu. Saklayacak neyim var? Ölümü yarım koymaz ellerim; ellerim bir düş kırıklığı, bir kardelenin fışkıran filizinde, güneş görmemiş mevsimlerin ortasında... Hala yazacak birşeylerim var. Gülüşlerim hâlâ bir sığınak, hani eskisi gibi yıkılmaz durduğum... Gönlüm saklıyor beni; incitmesin şarkıların sus, sus, sus...

2001, Kahraman Maraş

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.....SANA GÖZLERİNDE ERDİM: İlk Hicret

~bedeli ödenmiş aşklara~


i.

var mıydın, yok muydun sorusuna bir yanıt:
«ben, sende biraz da kendimi görüyorum.» demiştin,
bir sabah sisi gibi yüzlerinde aydınlık...

göğe aynı penceresinde baktık,
aşka adanmış bir yüreğin.
ince göğsümden kanadın,
şahdamarlarımdan geçtin.


ii.

(ben) bir ceylanın gözlerinde erdim,
bedeli ödenmiş aşkların sırrına.
ne dayanabildi avuçların sevdâya,
ne sürgün etti beni anneleşen yüreğin.

cân verirdi tereddütsüz ölsen yüreğim,
gözyaşın bir bıçakken kanatlarıma.
yetimlerin duâsıyla korur Allah demiştin;
söz vermiştim (ben) ölmeyi dudaklarında.


iii.

yakındı aşk gibi her duân bana.
sensizlik mübâhtı,
ve mübâhtı sensiz bir zamân bana.
toprakta yandım, gökte eridim...
değmedi bir serinlik hiçbir ân bana.

mevsimlerdi çalan bahâra ey bilsen yüreğim,
bir müphem bakışıyla dert olan bana.
derdim dermânım oldu ve dermânım derdim,
cefân bana emânetin; kavuşmak âteş-i sûzân bana.
çağlara inat, asrın tüm yalan sevdâlarına,
cân verirdi tereddütsüz ölsen yüreğim.


iv.

esmer bir kız çocuğu, aklı karışık...
bir ceylân gözlerinde yanmak üzere.
kefenini yırtıp beyaz kaderin
kırpıyor gözlerini uyanmak üzere.

o, diker gözlerini siyâh *******e,
odalarda sönünce ışık.
ben, bomboş bir duvara bakıp,
üşürüm sezen aksu *******de.


v.

bir unutmabeni çiçeği gibi yüzleri albümlerde,
sevdâ yarasını sarıyor ölüler.
babaları gibi bakıyor çocuklar,
ölüyor kızları anneleri gibi;
yaşatı(yo) r ölüleri o içlerinde keder,
bir unutmabeni çiçeği gibi yüzleri albümlerde...


vi.

sana gözlerinde erdim,
gençliğimin hicret kuşlarında.
düştüm ve ölüverdim,
kırılgan, o incecik avuçlarında.

yüreğinin kesik ellerini mi,
ne görürdü melekler uykularında?
benimse yakar ellerimi,
yüreğin, parmak uçlarında.


vii.

ne görürdü ölünce bebekler,
çizgi çizgi bir anne mi;
fotoğraflarında son gülümseyişi,
annelerinin kucaklarında?


viii.

kahverengi gözlerinde erdim,
yüreğimden kıbleye.
sen, gözlerini dikerek yere;
bakamazken gözlerine hiçkimsenin.

sen, yaklaşamadığı kadar hiçkimsenin,
doğunun, batının azîzliğinin
başkenti olmuştun hep yıllarca.
(bense) çözülüp çözülüp erirdim,
yüreğinin coğrafyasında.


ix.

belki alışırdım hayata
-akıp giden gösterişle-
kabullenip yitirdiğimi,
aşkı ilk öpüşte.


x.

ilk sığınışım gözlerine.
bir kadının kör yüreğine.
anlasaydı, sevdâ;
cehennemde yanmak yerine.


xi.

ufalanışım ellerinde,
tesbih taneleri gibi...
sen, gözlerin inci inci
ellerini açarken göğe.

düştüm, sendeledim;
sende ilk günâha düştüm.
yazılmış kader böyle dedin;
bir çocuk gibi Allah'a küstüm.


xii.

acır gibi baktı ölüm,
kalanlara arâfta.
acı ve sevdâ içen
gölgeler her tarafta -

- tutuşup yandırmakta aklı,
zamân geçtikçe her keder.
akla doldurur saçları,
gençleştikçe özlemler...


xiii.

beklemek öldürür insanı,
ölesiye sevmek öldürür!
yanar çocukların dudakları,
çocuklar ateşten ölür.


xiv.

anladım niçin ölür melekler,
avuçlarını kim yaktı...
her çocuğun kalbinde yazılı
sevdâ ölünce ölürler.

xv.

elbet alışırdım hayâta,
-neye alışmadım ki-
ölümün kesik yüzleri,
hep karşıma çıkmasa...


19 Aralık 2006, Adana

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.....Şems'in Delisi

«Her leylimde kamer, sen, gündüzümde bir şems...
Mevlânâ'da bir, bende bir, bende bir şems...»

'SEN'i seviyorum...' demeye korkmasam... Birgün SEN'i sevdiğimi söyleyebilsem SANA. Ama nasıl sevdiğimi... SEN baştanbaşa Şems'ken ben pervâne olmasam; ... Kim anar Kays'ı, böyle meczûb, böylesine deli! Ne vuslâtın bir adı, ne bu sitem SANA: Ben de koşardım herkesler gibi güllerle SANA, kavuştuğumda bu ateşin söneceğinden korkmasam...

Bir adı yok hâlâ bu sevginin... Dostluk mu, can mı, kardeşlik mi, aşk mı, hiç olmak mı, ölüm mü, yalan mı... Hiçbir şeyken her şey olmak mı! ? Bir eşi, benzeri yok bu sevginin...

«Mecnûn'un sadece adı var» diyor ya Fûzûlî. Öyle bir âşık-ı sâdık oldum yıllarca SANA! Bedeli bugün, nefessiz, cânsız kalmaksa da, yazıldım elest meclisinde, mecnûnca SANA! Yaradananını sevdim, yarattığı bir tek SEN'den ötürü, bir ene'l aşk, bir sırr-ı Mansûr'ca SANA! Kanadım bin Esrâr Dede, râm oldu her kanadım esirce SANA. Solmasın GÜLÜM, hiç solmasın diye; ağladım bir kaç bin yıl küsurca SANA! Sevdâmı anlarlar da, sana düşman olurlar diye; bakamadım doya doya gözlerine, bir kez olsun cesurca SANA! . Ben de koşardım ellerimde güllerle SANA, dikenin incitmesinden korkmasam...

Bugün, Arâf Vâdileri'nden çıkıp gideceğim... Bugün, SANA (Kâf) Dağları'ndan masallar söyleyeceğim... Bugün, sevdânın elinde iplik gibi büküleceğim...

Bir nefes daha almasam, almasam... Göstersem aşkımı yetimce SANA! Uzansam bu yaralı gönülden ipince SANA!

Bana bir kez «Sevgilim! » söyle; cân çekişeceğimden korkmasan... Bir nokta kuşu gibi, döner dururum gönlümce SANA! Bana bir kez «Sevgilim! » söyle; ya da «Yetimim, cân»... Öperim Ben-i Adem'in her köpeğini, kokun bulaşmıştır diye ömrümce SANA! Sana kasîdeler biriktirdim her çöl yağmurlarında. Söylesinler Kays ne halde, görünce SANA! Bülbül gibi âh-u zârımda /dinle bir kez ne olur/ hasretten çileler örünce SANA! Anla bir kez ne olur, Kays ne halde; bu incecik gönül, Ben-i Adem'de, huzûr bulur ancak ikilikten birliğe erince SANA! «Lâ mevcûdu habîbî»... Yok sevgiliden başka hiçbir şey, yüzümü secde edip sürünce SANA! Bir adın da Şems diye Cehennem'e inanmışım. İstemem Adn u Firdevs, bir gececik rûyetin derince SANA! Bir adın da Şems, ben gece kalmışım; karanlık gözlerimle özümce SANA!

Bana bir kez «Kays! » söyle, çıldırırım o dudaklardan duyunca adımı! Oysa kölelerine bir önemsiz hitâbın bile mübâh SANA! Beni sevmen mübâh SANA! Ama bir kez, bir kez «Aşkını duyuyorum Kays», de. Fısıldasan bile duyarım inan; geçirsen de içinden, ya da hiç, ya da hiç söylemesen... Işığımda yanman sebebsiz değil, yandığını biliyorum Kays, de...

Bugün, yağmurlarla iplik iplik döküleceğim...

Ne olur aç pencereni, nokta kuşu değil; ben gireceğim! Doğduğum bir sevgililer gününde, SANA bir kez sevgilim diyeceğim! Şarkımız çalıyor, aç pencereni... «Elbette önce çekip gidip, sonra döneceğim...» Kays gidiyor, ne olur aç pencereni. Kayan bir yıldızla, SANA dilekler dileyeceğim... Kardelenler soluyor, ne olur aç pencereni; kan kırmızı bir aşkken beyazlara dönüşeceğim... Dikçe ağlıyor, ne olur aç pencereni; SEN'i gözyaşlarımla süsleyeceğim...

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

....Ey Aşk Seni Neye Benzetip De Anlatsam

seni neye benzetip de anlatsam
ay ucumda bir geceye mi seni
yahut alabildiğince sussam
düşlerimden koridor koridor uzayan
kendi gölgesine basan bir hırsız gibi

seni bir ölünün tabutunda ilk akşam
düşünürken yaşanmamış gerçekleri
yahut ateşte açan bir simurg çiçeği
soldukları yerde küller bırakan

bir çözebilsem ölünceye seni
açılıp dilim bir konuşsam
kelimelerin peşini bıraksa anlam
söylemeden söylesem seni

seni içimde ey aşk daha ne kadar saklasam
birgün ele verecek gözlerimdeki bu ağıt seni

birgün... gözlerimdeki bu ağıt seni
yetmez (olunca) anlatmaya kalem ve kâğıt seni
haykıracak dünyaya artık (ben) ne kadar sussam
mühürlesen de artık dudaklarımı
sus deyip de kızsan...

sen sus deyip de kızsan
ben söylesem rind ile zâhid seni
ölüm, bir kızıldeniz; sen elimde âsâm
göstersem bu âdemiyete şâhid seni
bir mübârek diş, bir kutlu devrân...
hatırlar mı söyle rûyetinle «uhud» seni
merhemim derdimde, derdim benim devâm...
eylesem üflemeye devam ey dertli ûd seni
sen ile çıktı yusûf kuyudan
yoğurur ellerinde bir demirci dâvûd seni
aşk, o (güzel) belkıs, gönül (zengin) süleymân,
öterdi çöllerde eşk ile hüdhüd seni
ey gül kokulu sevgili, ne olur bir ân, bir ân!
beklerim hep düşlerimde bin ümit seni
eksilmez dudaklarından salât u selâm
özler iştiyakle bu ümmet seni
muhtâcız irfânına biz âhir zamân
kuşatmışken ilm ile bin hikmet seni
merhemim derdimde... tek bir sözünde devâm...
ödüldür anlamak hem himmet seni
yârem derinde, aşk kanatsa ben sussam
çağırır o ân yüreğimde merhamet seni

çağırır o ân yüreğimde merhamet seni
kalplerimize nûr, âlemlere rahmet seni
yok cesâreti anmaya dilimdeki kamet seni
canımda yaşayıp da yine canımda son bulsan
ey aşk, saklarım o zaman gönlümde bir ebed seni

yakıp da bendeki her hücremi
nûr'a güneş'e mi
söyle seni neye benzetip de anlatsam
akla, düşünceye mi seni

2006, Mamak / Ankara

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

....Kader Hırsızı / Sevdân Ölümü Geçti

kader koydu adını, bir ince kader...
tuzak kurdu hayata,
ihtiyâra, gence kader...
cân'ı cânân'a kattı,
ayırmadan önce kader...

ben mi kaldı biz'den; yoksa sen mi?
koymazdı sürgün; gönlün, ipektendi.

«sen, bensizliği bir âb-ı hâyât gibi içiyorsun;
oysa ben, cehennem bilmişim sensizliği.» (***)
ömrüme hasretten pusu kurdun,
kalbinde ölüm sessizliği.

sen, yeni açmış bir gonca; ben, dalında vefâ çiçeği...
bakışların, ârûz; şiir, elbisendi.

en kuytusunda bir var'la yok'un,
anladım bahârda çiçeksizliği.
adın okudular cinnîler ilkin,
doğduğumda kulaklarıma ninni.

rûhumun ilk gülüşü; sen, gülerkendi.
tarasam'dı zülfün; saçın örsem'di...

çöllere çizdiğim bir harf-i kaf'tın...
kanadı ellerin; ben, ellerinde kanadım.
yan bakışından ey yâr, nasıl korkardım

sanırdım cehennem, alevden, ateştendi.
çıldırmak korkusu, ölümü geçti...

geçtim tüm cennetlerden;
bir su-i zân kaldı bende.
bakışları körelten
kör bir îzân kaldı bende.
silemedim gönlümden;
nankör yüzün, kaldı bende!

biçti kader hırsızı, ömrümü biçti! ! !
gönlümden aşk diye, ölüler geçti! ! !

birgün, getirecek beni sana, biliyorum,
tabut, -ki bu dört köşeli anahtar.
ey ölüm, gözlerini yum;
küçücük bir kızın bu mezâr.

kıyamadığın bu yüz, bir hâyâta esîr şimdi.
aldığım her nefes, âb değil zehîr şimdi.

21 Eylül 2006

(...) çöl yağmurları - serzeniş şiiri'nden...

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

....Öyle Bir Sır'sın Bende Ki

~güneş'e~

öyle bir sırsın bende ki...
ne dîl söylesin,
ne kalbim anlatsın...
bir bezm-i elest'ten kalma o gözler ki;
her bakışın bir âyet:
«yaksın sevilen... hep yaksın...»

bir nişânın var belde-i arâf'ta diye,
kaç ******* dolu dizgin bir uçurumda aklım.
ismin gizli her harf-i kâf'ta diye,
dert oldu gönlüme;
ağladım hep ağladım...

kaç *******... savruldum bilir misin?
kaf dağıyla o gözlerinin arasında...
kaç ******* sana bir sırlı ankâ,
olmadım çalışmaya bir kalemin arkasında.
kaç *******... hem üşüdüm hem yandım bilir misin
yine hep gelmeyişinin, yine hep gelmeyişinin... arkasından.
ve yaktım gemileri hep kaç gece tarık gibi,,,
gözlerinle gözlerimin,
kendimle ankâ'nın arasında.

kaç *******, kaç *******; ufaldıkça ufaldı şu gönlüm...
dudaklarımı yakan onca suyun,
bir de alamadığım onca nefesin arasında...
kaç *******, kaç *******, 'yandı, uf oldu şu gönlüm...'
giremedim kendimle ellerime yazdığın arasına.

öyle bir sırsın bende ki...

unuttun, unuttun bende sanki her zerreni.
gözlerinle gözlerim arasında.
gözlerinle üşüyen kalbim arasında.
gözlerinden sadece bir nefes kadar...
ve senden bir nefes kadar uzak
bendeki kutlu tahtın arasında.
unuttun, unuttun bende sanki her zerreni...

unuttun, unuttun bende sanki her zerreni...
bugün ben-i âdemde kâys olan bir kâys'ın,
dün mevlânâ ile şems'in arasında...
yeni açmış bir gül-ü fem goncânın,
sabah çiği düşmüş yapraklarının arasına...
gazeller düşmüş vâd'îlerinde araf'ın...
ellerinle saçıma ördüğün dokunuşlar arasında...
birbirinden hiç kopmaz bu bakışlar arasında...
ok atmaya yüz tutmuş bu kaşlar arasında...
ucunda asılacağım kemend-i zülüfler arasında...
yandım, yandım sen yandıkça içinde her zerremin;
bir rindâne gazel, bir esrâr dede...
bir bu simsiyah bakışlar arasında.

...

her leylimde kamer, sen, gündüzümde bir şems...
mevlanada bir, bende bir, bende bir şems...
...

öyle bir sırsın bende ki...

28. Mekanize Er EğitimTugayı, Barış Gücü, Mamak / ANKARA
2006

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

....Uçurumlar Biriktirdim Gözlerimde

en onulmaz aşkları aşk adına /sadece/ biriktirdim yüreğimde
fark etmeden geçen yılları
karşıladım alnımda dik çizgilerle
yürüdüm şafaklar boyu uzanan zifir gözlerinde
penceremden havalanan en son kuşları
son bilmememdi tutunmam
hayata böyle dimdik senelerce

aradım adını içinde hiç sen olmayan yılların
bir anlam, bir değer
sensiz bomboşken her yarın
zafer mi kaybediş mi vuslâtın öldüremediği sevdâlarım
aradım adını sarmadı hiç kimseyi neden hiç kollarım
mutluluk bildim acıyı
bir meczûpkâr ağıtken bile dudaklarımda adın
aradım adını
her benle yazılmış levh-i mahfuz'umda sayfaların

uçurumlar biriktirdim
uçurumlar biriktirdim gözlerimde
ve penceremden havalanan en son kuşları
son bilmememdi tuttunmam hayata böyle dimdik senelerce
uçurumlar biriktirdim sonu yüreğimde başlayan
birgün gelir atlamak için
adını unuttuğumda,
hasretinden vaz geçtiğimde...

her senden uzak gecede bin yıl yaşlanmışım.
vefâsızlık sende bir dal olmuş da
ben o dala yaslanmışım...

uçurumlar biriktirdim
uçurumlar biriktirdim gözlerimde
uçurumlar;
hasretin zaten ölümdür diye
sevemedim hiç himseyi böyle vakt-i ömrümce
ölemedim sensiz hasretinle gönlümce
koymadılar toprağa
bir rûhun yok;
ama yaşayan bir ölüsün diye
severim seni, severim sen hiç bilmesen bile
sevilen bir tatlı gonca
sevilen en güzel güldür diye.
ölümü bu kadar çok sevdim, ben bu kadar çok sende
siyah ******* boyu asılı duran
asılmak için o simsiyah zülfünde

...

geçtim akıllardan.
akıl bana yaramaz aşk dolu yüreğim varken!
beklemedi yüzlerim gülmek yarından
gönül sende hicrân,
yaşamım uğrunda bir dolu âh u zârken

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Adı: Gül

'Can kardeşim'e...'

Adı, Gül'dü. O, hiç gülmedi. Yorgun kanatları altında, hep özlemle seyrederdi ayışığını...

Kaybetmeyi hiç düşünmedim mi onu? Daha açarken, soluşunun acısıyla yanmadım mı? hep onunlayken, onsuzluğun korkusuyla kahrolmadım mı? Yorgun kanatlarına sığındığım, o çökmüş, yaralı martılar gezinen eski gönlünde, Güneş'e açan kardelen'lerin içinde ben, ben o minnacık bedeninden koparılmış rûhumla onda açan ben... Şimdi ne yapacağım? O'nun gülüşlerini, O'nun öpüşlerini ve O'nun ipekten örülmüş merhametini nereden bulacağım? ? ? Yeniden mi düşeceğim toprağa, yeniden mi yeşereceğim karlar arasında? ? ? Şimdi kimin olacağım ben, şimdi kimin olacağım? ! !

Suskunum... Yorgun... Boynu bükük oluşum hilkatimden... O'nun tuzlu gözyaşları boğuyor beni. Başka başka yerlerde; NEFES ALAMIYORUM! ! ! Allah'ım, sönmesin bu ateş, hiç bitmesin bu ACI! ! ! Ben, nasıl O'nun bembeyaz yüreğinde açtıysam, içini yakan o ateşin içinde sonsuza dek yanayım! ! Gözlerinden süzülen acı dolu pırıltılarda, boğazına düğümlenen her acı kelimede, yüzünü okşarken bir bebeğin, minnacık parmaklarının arasından... İzin ver Allah'ım! Ne olur, ne olur izin ver! ! !

Yazmamalıyım! Yazdıkça kahrolacağım! Yandıkça, donar hayâlindeki gözyaşları. Allah'ım, O'na GÜÇ ver! O ağladıkça ben yanacağım. Görkemiyle tüm gülleri donatan kudretin, Gül'ümü yaşatsın Allah'ım! Günahlarından bana günah ver, iyiliklerimden O'na iyilik! .. Ben böyle ağladıkça, o hep gülsün Allah'ım! İstemem artık bûseleriyle yüzümü kanatmasın. istemem, okşamasın gönlümü o sırlı örgülerden dokunmuş merhametten eliyle... O, yaşasın ve adı hep Gül kalsın! O, artık gülsün Allah'ım! Her taze sabah, O'nun ilkbaharı olsun! Doğan her güneş, O'nun 'güneş'i olsun! Ben bir nokta olayım yeter O'nun başucunda, ya da unutulmuş bir ad, senin o koskoca kainatında.. Can Gülüm, hep gülsün Allah'ım; Can Gülümün adı:Gül kalsın! ! !

2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Anne Şiiri

ı.

eskiyen o yapraklar mı anne gözlerindeki
sevdası yüreğinin bir düş kadar mı
evimiz nerde anne hayâllerimiz
nilgün yapraklarının buruşan tadı
omzunda sevda yükü anne gençliğimin

ıı.

eskiyen söyle ellerin mi anne saçlarımda
kanayan gönlün mü ahh hiç gülmemiş
orda küçücük ellerimi sakladığın
sırlarımı paylastığın korkularıma dair
ağlayışımı duydun mu anne sensizlikten korkup
sürgün sevdalar boyu merhametine sığınan
ellerimi tuttun mu anne sen

ııı.

eskiyen hayır ellerin degil anne
sevdası değil cılızlaşan yüreğinin
ev, taş bir duvara hapsettiğimiz
agır betonlar da degil

siyah gözlerinde anne ev
Ilık nefesimde /saçlarımı okşayan.../
mavi göğünde gözlerin
anne, gözlerin dedim ya bak ıslanmış..
anne bak gözlerin.......

ıv.

sesin buğulu anne bu şarkılarda
acı mısralar kadar suskun
siyah gözlerinin ağıtı bu
ağlama anne gözlerim için
giden bu düş; bak bu küçücük ellerim..
omzunda sevda yükü anne gençliğimin

14.01.2000, Kahraman Maraş

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Ben Umudun Yüreklerine Çizdim Aşkı

ben umudun yüreklerine çizdim aşkı

bir kahroluştu

kanlı ebâbil kanatlarını yeniden yeniden
doğrultmaktı gözlerine sevdâ dediğim...

öyle ne varsa aşka dâir yaşanmışlardan
yaşanmayanlara sarı bir dost gülü
umut diye uzatmaktı

ben umudun yüreklerine çizdim aşkı

gözlerinde başlayıp dudaklarında biten
sarhoş edici bûselere aldanmadı gönlüm
ve dokunmak istemedi bir türlü ellerine

kutsâl ve melankoli bir aşk biriktirdim dudaklarımda

/bunu sana asla söylemeyeceğim
ve sana gülgün yapraklarından
asla bahsetmeyeceğim
sana donuk bir damla gözyaşı gibi
sensiz yaşadığım bu hicrânı, bu hicrânı.../

ben umudun yüreklerine çizdim aşkı

senle yaşayıp,
sensiz olmaktı...


23.03.1997
Kahraman Maraş

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Bir Akşam Sen Gelmedin (Nesir Şiir)

Bir Akşam sen gelmedin. Her akşam gelirdin oysa, hasreti getirirdin akşamlarıma. Bilemezsin içime ne korkular düştü, bilemezsin gülücükler kâbusa dönüştü. İhanet edip aşkıma bir akşam sen gelmedin...

Herşey bitti değil mi Anat, herşey bitti öyle değil mi? Ve her şarkı gibi biz de uçmayı bilmeden. Affedemeden hayatı, ucuz bir şarkı gibi... Mona'yı anlatamadan sana; Yağmûr'u, Rüveydâ'yı anlatamadan ve sana kalbimdeki bu hicrânı, bu hicrânı... Affedemeden hayatı, ucuz bir şarkı gibi; herşey bitti değil mi Anat, herşey bitti öyle değil mi?

Rüyalarım var mavi deniz Anat, rüyalarım var ve tertemiz... Ben, utangaçlıkların dalgın çocuğu; sen, soluk yüzlü beniz... Gözlerine bakmak ölüm mü Anat, gözlerine bakmak ölüm mü? Kaldır bakışlarını Anat bu zavallı gözlerden ve dudaklarında kıvrım kıvrım yanan siyah okyanusu, lânet yüklü bu 'thetra' geceyi, rûhumdaki aşağılanmış bu sahte cenneti... Kaldır bakışlarını Anat bu zavallı gözlerden, onurlu ve sonsuza dek!

Seni seviyordum Anat, herhangi bir erkeğin bir kadını sevebildiği gibi, bir çiçeğin suya ihtiyacı gibi; nefes gibi, can gibi. Seni seviyordum Anat, şeytanın günaha aşka gibi.

Kaybedilen sadece yıllar mı olur Anat, yitirilen sadece yollar mı? Biz kaybetmedik değil mi Anat, biz kaybetmedik öyle değil mi? Değişen sadece zaman, büyüyen sadece çocuklar mı? (Masum ve tüm bu iğrençliklerin altında küstâhça ezilen..)

Dudaklarından dökülen, kelimeler değil; değil mi Anat, gözlerin aşk değil değil mi? Kalbimizde lanetlenmiş her nisan, takvimden koparılmış her yirmisekiz... Yalan, yalan, yalan değil mi? Umutların, vaadedişlerin, her akşam bu gelişlerin, hasreti getirişlerin; hepsi bir yalan, yalan,yalan değil mi?

Hayır Anat, gerçek olan bunlar değil. Hiçbirşey aslında gerçek değil. Gözlerin gerçek değil, dudakların gerçek değil. Sen de gerçek değilsin Anat, sen de gerçek değilsin. Affedemeden hayatı, ucuz bir şarkı gibi; herşey bitti değil mi Anat, herşey bitti öyle değil mi? Ve her şarkı gibi biz de uçmayı bilmeden......

KSÜ, Ayna Edebiyat Dergisi
2000, Kahraman Maraş

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Ceylan

/Gonca Gül'üme/

Bir hasret ağrısı, bir gâm bu akşam
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür
Çağırsa hayâlin, aynaya baksam
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Ne gece karanlık, ne yollar taşlı
Giriver göynüme âh kalem kaşlı
Yârinden ayrılmış, gözleri yaşlı
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Bu nâzenin kalp, bu titrek, bu ince...
Cefânın örneği, seni sevince.
Yanık türküler söyleyip her gece
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

GÜL, dalıyla güzel ah GÜL dalıyla
Süslesen mezarım âh GÜL dalıyla
Ezilmiş yüreği, yorgun halıyla
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

İncecik yaprağı tüle benzeyen
Var mı bir çiçek daha GÜL'e benzeyen
Benzi sararmış, küle benzeyen
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Bilmem ki nesin, hayâl mi, düş müsün
Donmuş mu dudağın, gülüm, üşümüş müsün
Gâm yollarından geçip de gün be gün
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Ağlasın bahçemde goncalar güller
Seni benden alıp ele verdiler
Sormayın alnımda neden çizgiler
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Kime ne bu derdi kendim seçtimse
Aşk pınarından ilk su içtimse
Mutlu sanırlar; oysa bilmez ki hiç kimse
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Aşkın bir zindan bende dört duvar
Ne yana baksam da hep hayâlin var
Sarar da rûhumu bu dinmez efkâr
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür

Unutulmaz yârin o kalem kaşları
Öpüşü, iç çekişi, ne göz yaşları
Penceremde yorgun ARDIÇ kuşları;
Yüzümde yaralı bir ceylan yürür.

2005

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Deniz Kokusu (Nesir Şiir)

'Martı'ya'

Ben, anlamsız öyküler için yaratılmışım. Ne başı belli, ne de sonu... Çekingen, tutuk, korkulu, yarım... Ben, anlamsız öyküler için, bu dağınık bedeni...

Hiç yaklaşmamıştım bu kadar sana. Hiç korkular yüreğimi böyle sarmamıştı. Gözlerimi açtım ve kapadım. Bütün asır, bir 'görüntü'den ibaret... Karanlığın gürültüsü var sokaklarımda.. Bütün mahfillerde ben koşuyorum. Bir kırgın gibi baktı yüzüme sevdalar; oysa ben ayrılığı hiç bu kadar sevmemiştim...

Uzandığım bütün yıldızlar yalancı çıktı. Bütün gölgeler yürüdü bedenlerime. Sadece bir pencere sonuna kadar açıktı. Dokundun bütün sıcaklığınla duvardan etime...

Seni hiç bu kadar sevmemiştim. Diyorum ya, a benim kahverengim... Gölgeler, saçlarından yürüdü gözlerime. Saçılan tenine a benim kül rengim... Bütün Deniz'lerde ben yüzüyordum; bütün aşklarda benim kokum... Tenimden sahillerdi gözkapaklarına ördüğüm! İyi ki geldin! Dedim ya, sevmesen, sadece bir hayâldi bütün sevişlerin. Sevmesen, beni hiç sevmesen... Hiç sormasan o göğsünde büyüttüğün ben kimdim? Bir 'sığınak'ta sonsuz köşe kapmacaydı; ben, korkularım ve kendim... İşte yine söylüyorum. A benim kahverengim. Bütün dudaklarımla söylüyorum ve bütün günahlarımla - ki günahlar benim sonsuz yarım... - Seni seviyorum! Seni seviyorum bütün tüm MARTI'lar gibi; çığlığı karışmış rüzgârların. Seni seviyorum bütün yollar gibi ve Deniz'e akan fırtınanın... Gözlerin, hoşgeldi küstah sevgilerin bereketine. Gözlerin, Deniz'lerin yerine; ben, içinde bir serâbın. Hoşgeldi gözlerin, bu yarım bırakılmış sevdalar ülkesine...

2001, Kahraman Maraş

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Gecenin Kemanı (Nesir Şiir)

Ve gecenin kemanı, beynimde kahrolan kırıklık, ayışığı ve senin için çalacak yine. Sen yine düşlerimdeki kelebek; ben, yine sana en güzel kelimeleri deren âşığın. Gecenin kemanı, anılar için çalacak; sen, elinde güllerle bana koşacaksın ve bitmeyen bir şiir daha çiçeklerle doğacak. Bir damla gözyaşım, sana bıraktığım hediyem olacak.

Bitti sanacak beynim; hayatımın orta yerinde saçlarındaki beyazlarla yüzüme kederle bakacaksın.

Korkuyla, gitme diyeceksin, gitme...

Bense susacağım.

Elimdeki titremeyi duyacaksın yüzünü okşarken, belki anlayacaksın. Son bir defa bakacağım o simsiyah gözlerine. Ve gecenin tû'lunda Ay, beni çağıracak, düşüverecek parmaklarım saçlarının teline...

İşte, işte o an öpmek isteyeceğim seni. Başımı omuzlarımdan kaldıracağım. Gülümseyeyeceğim zoraki. Göğsümdeki al 'gonca'yı usulca saçlarına takacağım; ak saçların yeniden canlanacak, kırış kırış çizgileri öpeceğim bir öpüşte çehrenden.

Sonra koparacak seni benden ellerim, güle güle diyeceğim sana. Kanayan kalbim ağlamayacak belki seni de ağlatırım diye. Gülümseyeceğim o an, sen anlayacaksın için için ağladığımı. Dokunmak isteyeceksin ellerime ama ben arkamı dönüp gideceğim.Gözyaşlarımı tâ içime, seni sakladığım yere akıtacağım. Gideceğim bitkin ve hasta.

Ve gecenin kemanı, beynimde kahrolan kırıklık, ayışığı ve senin için çalacak yine. Sen yine düşlerimdeki kelebek; ben, yine sana en güzel kelimeleri deren âşığın. Gecenin kemanı, anılar için çalacak; sen, elinde güllerle bana koşacaksın ve bitmeyen bir şiir daha çiçeklerle doğacak. Bir damla gözyaşım, sana bıraktığım hediyem olacak.

Ayna Dergisi, 2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Gözbebeği

Nerdesin,
Hangi kahrolası yerdesin şimdi?
Ben tutuşmakta kanlı güllere,
Sen yabancı ellerdesin.
Uykunun hangi tatlı yerinde,
Bir yangının hangi sıcak külündesin?
Gölge'sin, silüet'sin, kahret'sin;

Kahretsin!

Nerdesin?

Belki sıcak ve temiz bir yatakta,
Dalarken geceleyin gamlı gökyüzüne;
Seyrederken pencerenin kenarında
Yaralı bir ebabil kuşunu..

Uzakken yalnızlık dolu bir çift gözbebeğinden
Akarken ve dudaklarıma kandan alevden

İçer gibi gözyaşımı
İçer gibi gözyaşımı

Gözyaşlarımın donup donup kırıldığı

O meçhul yerdesin
O meçhul yerdesin

23.02.1999, Salı

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Gülüm

Gündüzlerim gece oldu gülüm.
Ölümüm, sevdâm ölünce oldu.
Sana, dünü düşünüp de anmak,
bana aşk, sevdânla yanmak oldu.
Fikirlerim, ince oldu gülüm.
Sensizliğim bana düşünce oldu.

En mutlu günüm, sen gülünce oldu.
Sen gülünce ay oldu, yıldız oldu, gün oldu.
Zülfün, gönlüme kement, gözlerim hasrete sürgün oldu.
Yıllar, muallakta kaybolup tek gün oldu.

Bana anlamak düştü gülüm!
Dudaklarım dudaklarınla nasıl öpüştü.
Yüreğime sorsan, bir yerlerde kuşlar havalanıp ötüştü.
Aklıma sorsan,yalnızca bir anlık bir düştü!

Yazgımızı hasret bölüştü gülüm!
Katre deyince, sinemize bir sızı düştü!
Gönlümüze hüzünler hazzı düştü.
Kurşun, en ince yerden vurdu sineyi;
Ozan düştü, sazı düştü!

Dertler bile eğlence oldu gülüm.
Sensizlik, gönlüme kara bir pençe oldu.
Düğün oldu, meclis oldu, ölüm oldu.
Bir kerecik aklım almadı gülüm,
Etrâfımda dönen dünyâ, yaşadığın gönlüme sığmadı!
Göz pınarlarımı sele verdiğinde, gayrı aleme başka yağmur yağmadı.

Bir yan bakışınla, ne silaha itibar kaldı
Ne dar ağacına bir lüzum...
Adın türkülerde ah le yâr kaldı.
Bu yürek, senle olmaktan bahtiyâr kaldı.

Sanma sevdâm hiç söndü gülümmm,
Sanma bir tel bile eksildi hasretinden!
Saçlarıma aksi karlar düşünce oldu.
Zaman, çizgisini yitirdi gülümmm; ne sonra, ne önce oldu.
An bitti, hicrân bitmedi!
Bütün güller soldu da şu gönlümdeki o gül hiç solmadı.
Hüznüm, bahâra dönüştü gülümmm, kuşlar öttü bağımda,
yemyeşil çimenleri papatyalar örttü.
Bembeyaz atlar salındı vadime.
Ne vaadine bir sitem, ne bir vuslat hayâline.
Beni bir mecnûn hâline bir öpüşün itti gülüm!

Kahkaha demlerinde kalbime bir dolu kân düştü.
Râkîbe gül vuslâtın, bana görgüsüz bir hicrân düştü.
Bülbüle gurbeti kendi özü âşiyân düştü.
Hancı düştü, han düştü.
Yeminlerimiz, yazgıya yalancı düştü! ! !
Dün tek yürek iki sevgili, bugün nasıl iki yabancı düştü? ?

Sitem değil hâl yâr.
Kelam değil kâl yâr.
Kalemimi kırsan ne var; merhametin gönlüme savcı düştü!
Bu aşk vadisinde, Ceylan vurdu avcı düştü
Sormayana ne bir tek taş
Sorana vuslatın bin dârağacı düştü gülüm!
Vuslat hânemize sen öldün, bin acı düştü

2004

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Haberin Var mı?

yollar bekledim varlığının gölgesi düşen
umutlar saldım kırlangıçlarla
hiç dönmediler
hüznün en koyusuna kamburu düşen
bir meczûb gibi sığındım bakışlarına
gözlerin beni görmediler


haydi, şimdi bu titrek beşiği sallayan
mumdan ellerin nerdeler, nerdeler
söyle bana rengine gün değmemiş
o mağrur kanatların koruduğu
o mağrur kanatların beni boğduğu
dirilip her yanımdan sardığı beni
bu zayıf ışık; bu derbeder
Bu; işlediğin mendili dilenmişl
söyle bana bu benzi soluk
ne eder, ne eder!


ben beklerim bu sevdâyı başucunda
sen gözlerini de alıp gidersin
bitmez biliyorum yüreğinde o merhamet
biliyorum yüreğin gitmek istemez
ayışığı emzirirken pişmanlığımı
ardından umutlar.. herşey giderken
yine de vazgeçmem cinâyetinden
ben böyle her akşam silinip teninden
göğsünde yürürüm haberin var mı?

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Kapama Gözlerini

soğuk ve dik rüzgârlar esiyor rûhuma tepelerden
yaşıyorum hayatı böyle dimdik
melâle gözlerim bulutlu
sana gönlüm inkisâr...

bilmem ki bahseder mi gözlerinden kutsâl âyetler
çünkü ben kutsâl bir aşk biriktiriyorum dudaklarımda
Yorgun bir Ka`be çiziyorum gözkapaklarıma
kapama gözlerini üşüyorum (*)

kanlı bir gül imgeliğinde kanatlarım
rüzgârdan atım şahlanmış yamaçlardan
ölüme sadece gözlerin perde rûhumla
soğuk ve dik rüzgârlar esiyor rûhuma tepelerden
gözlerim gözlerinden uzak
ve pıhtılaşmış yüreğimin çığlıklarına
kapama gözlerini üşüyorum (*)

03. 03. 1999
Ayna Dergisi Sayı:7

(*) Ahmet Arif`in 'HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM' adlı şiirinden alıntı yapılmıştır

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Kardelen

..ve sevgiler bitti; dostluklar....
akşam, gözlerini siliyor ufkumdan.
merhaba akvaryumlu yüzlerin.

soğuk.
kış,yüzümü aydınlatıyor.
kalbimin kıyılarına yaslanan saçlarını alıyor rüzgâr.
gün, gözlerinden dem vuruyor.
artık 'hiçbir şey'sin bende.
Hiçbir şey...:
'adını yazıp yazmamak..' kadar kısa.

seni öykülerime terkediyorum.
sen de kalbimi kendi hâlinde bırak!
yaralı bir kuş gibi süzülürcesine aykırı sessizliğim.
mavi kuş; 'gökyüzünde hep yaralı ayak izlerime'...
' konuş ne olur benimle, boğulacağım'...

rûhum gözlerinin önündeyken çırılçıplak hissediyorum kendimi
sanki rûhumun bir kösesinde,
hala yaşayabilmeyi ümit ettiğim 'sensizlikler' var.
gözlerin şimdi 'yeşil'.
az sonra akşamın kızıllığında tekrar koyu elâya dönüşecekler...

yetimCE.
ben asıl şimdi yetimim.
bir akşamüstü bütün kuşlar uçup giderken bahçemden,
sen sulara gölgeni düşürdün.
anlamıyorum; niçin bir beyaz'a dönüşme isteği? ? ?
oysa ellerim öyle canlı,
oysa gözlerim daha ışıl ışıl...

unuttum; hayatta kalan tek kardelen kimdi?
üç,beş,yedi...
sâhicisi kim?
yoksa bütün masallar gibi gözlerin de bir yalandan mı ibaret? ? ?

geçmişi tamamen siliyorum.
son yaprağına şöyle bir not sadece:
'oyun bitti! ! ! '

oyun bitti; tüm ışıklar siyah'a dönüştü
dekor, perde, sahne ve ışıklar..
alkış seslerini duyamıyorum.
uzandığım bütün yıldızlar yalancı çıktı.
şimdi gözlerini hatırlamıyorum bile!
oysa hala ellerini arkanda sakladığını biliyorum.
SOBE! ! !

git!
uçurumlara terkediyorum seni ve sizleri.
bu kez ağlamak yok,
hayır, ellerimi tutma; İSTEMİYORUM! !
ardımdan bakacağın uçurum, son ölümüm olacak!
ardımda 'bir yetim' daha bırakarak...

bitti.
kardelen'in öyküsü bu.
yetim, gözlerinde esmer..

'oyun bitti! ! ! '

bütün fotoğraflarımı yaktım sende, sizlerde kalan..
küller, şimdi gözleriniz kadar silinik! ! !
bitti.
artık yazmayacağım.
düşüyorum tâ derinlere.
'sonsuz' dediğin o boşluğa..
bir ceset, bir ölü ve siyah mumlar!
istediğim tek şey artık bu:
beyazlara dönüşme isteği...

gözlerin gitgide zayıflıyor.
öleceğim.
siyah, yeşil ve koyu elâ;
öleceğim.
gözlerinin içinde ve yapayalnız..
sakın ellerime dokunma,
sakın ellerime dokunma! ! !

2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Kuklacı

«anlamak, anlaşılmanın tamamıdır.» - Bir Dost

hayatlar verdiğin bu sahnede kuklacı
gözlerindeki ışıklar gibi
soluyor perdeleri tüm rüzgârların
kuklanın göğsünde hep bu kurdelayı
unutuşun sanki, sanki ilk mi
sanki gözlerime bırakışın bu izleri...

Sahi çaldığın bu kaçıncı hayat kuklacı
ettiğin bu kaçıncı ahd?
Döktüğün bu gözyaşları...
yüzünde bir ölüden alıntı bu toprak
bu adressiz cam kırıkları
kukladan bir kuklacı yaratarak
«ermek yüzüne hayatın
bu söylenmemiş şarkıyı...»

KUKLANIN GÖĞSÜNDE BİR NİNNİ
ÜŞÜYORUM TUT ELLERİMİ

sahi gördün mü o kanaryaları
eline uzattığında elini
9`lu gülen adamı
sonra bir kardelene düşen gönlü
uyanıp hep kabuslar içinde
eğilip toprağa düşüren başını...

İşte o hayatlar kuklacı
sıkı sıkı sarındığın o yürekler
sığınağını gönlünde taşıyan
pergel adımlı kaplumbağayı
içine koyan o eller...
o gülümseyişleri yok mu
içini titreten
ardında burukluklar bıraktığın
yeşil bir denize dökerek kirpiklerini
sonra gülümsediğin
koskoca bir erik ağacına dönüştüğün
bir annenin karnını tekmelediğin...
/acı, acı, acı.../

işte bunlar ardında bıraktığın
hayız kanıyla yıkanmış sevgiler
bir sığınağa düşürdüğün korkular...

işte bunlar;
içinde aşk kelimesinin hiç geçmediği
vurularak düşüşü tüm hikayelerin
adını sürerek toprağa
adını adından silerek..
adını tüm geçmişlerden silerek
seni tutan o eller

.....
işte bunlar ardında bıraktığın
...........

en güzel zamanda gidiyorsun kuklacı
hayatlar verdiğin bu sahneden
bir gülpembe gibi
söz vermiştim oysa
hani arkandan ağlamayacaktım
arkandan hi bakmayacaktım
sana elveda bile demeyecektim
bu gözyaşları senin alkışların kuklacı
silinen bu eller,
bu dokuzlu yüz`ler...
tek seyircisi kalan bu oyunda
senin yalnızlığın,
senin yolların
kukladan bir kuklacı yaratarak
«ermek yüzüne hayatın
bu söylenmemiş şarkıyı...»

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Mavi Bir Hüzün Şiiri

ihânetim karanlığın gözlerinde saklıdır
yetim, örgülü ellerinde yüreğim
adresi aşka çıkar ve tüm solgun orkidelerin

ağlayan bir çocuğun elleri durur
yeşil göslerinde hâtırâ ve kan
aynalar geri getirin ne olur:
'yitik öykülerin beni tâ arasından'

yüzünü cam kırığı dudaklarıma çevir
anla hangi yüzündeyim şimdi hayatın
ağlayışım niçindir olmayan annelerine
kör ve masum şarkıları
artık hiç olmayacak çocuklarımın...

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Mona'ya Sevgililer Günü

-sevgililer günü ve doğum günü dolayısıyla, çok özel birine...-

bir monarosa ölmeli ki
taze kan bulmalı aşk
ve yırtılmalı rûhumun gökyüzü
çığlığım korkutmalı seni

adını denizlere yazmazsam
görmesem gözlerini hergün bir kere
biliyorsun ki..
biliyorsun ki..

14.02.1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Sarıl Bana / Lila'ya Mektuplar I

bir rüzgâr anımsatır kokusunu,
bir rüzgâr;
ellerime Lila'nın nefesi değer.
hissizce seyreder yok oluşumu;
Lila, o soğuk kayalara benzer...

bûsesi kanar soğuk ışıkla,
saflığı bir kız çocuğunun yüreğinde esmer..
ne olur pencereni aç Lila!
bakarsın kanatsız bir martı,
o bembeyaz yatağına düşer.
yahut ataletli bir yürek atışı;
gözlerini gözlerimden kaçırıp korkuyla,
bu mumdan bebek,
bu camdan patikler,
ellerin gibi kırılgan bu çini vazo...
hissizliğin gözlerine incecik
damla damla düştüğü vakitler...

dudaklarını Lila, dudaklarım ısıtacak.
mürekkeple yazdığını,
kalbim bûsenle unutacak..

sarı odalarda bu dar adımlar Lila,
ve siyah korkular;
yüreğinde, tüm çığlıklarıyla...
örtün Lila, pencerenden bahâr giriyor..
sevdâya karşı,
yüreğin bitiyor, bitiyor...
Lila, yüreğin rehin korkulara.
umutlar da bir köşede can veriyor.

hayır, pencereni açma!
hayır, lambaları yakma!
anlamıyorsan yüreğimi,
boşver, kalsın, anlama!
bu limanda kağıttan kayıklar
ve suya batan ellerin Lila,
kağıttan kayıklar, yüzmez sularda..

örtün Lila, odan gittikça aydınlanıyor..
yüreğinde kargaşa artıyor, artıyor...

kayıklar batacak Lila,
bak, bu deniz'in sesi:
'atla, atla, atla...'
deniz'in senden başka
yok hiç kimsesi;
anla, anla, anla...

kabukların var ya Lila,
sığınağını göğsünde taşıyısın var ya..
gezişin sevdâyı parmak uçlarınla..
içimdeki sessiz bu öfke,
öpmezsem beni yakacak..
sen korkuyla ufuklara bakarken..
gözlerin, kahverengi bir tül gibi uzanırken boşluğa,
son kez çaresizce yalvararak
teslim olacağım aşk celladına..
seninse dudaklarında o aynı kelime:
'seviyorum; ama, ama, ama...'

anlatsam mı?
hiç konuşmasam mı?
sussam mı?
ya da dudaklarını öpmesem?
yaşamak bir cehennemse koynunda
Lila, yanmak...

küllerime savurdun be boşluğa,
sevdim sanarak! ! !

Lila, ağlasam mı?
mehtâba küskün bu sarı yüz,
en keskin bıçakların kanattığı..
hani sevdâdan çarpılma.
bir ölünün kalbinden alıntı
mehtâba küskün bu sarı yüz..

affet! ...
bu incecik gönül taşımıyor sevdâyı..
kurşun, köpüğe işlemiyor.
dokunma ne olur yaralarıma!
merhem olma acılarıma!
ne ben boynu bükük bir dervişim,
ne dudakların dudaklarıma bir sadaka...
...
hayır, Lila, anlama beni;
ve boşver, anlamaya da çalışma!
hayır, söndür tüm ışıkları,
Lila, sakın lambaları yakma!

umarsız, çaresiz..
yastığına gizlediğin sırlar gibi sessiz...
haydi bana haykır şimdi,
yastığının yastık olmadığını..
siyahın hiç siyah olmadığını..
sevdânın günâh olmadığını..
haydi bana şimdi haykır;
seni hiç anlayamadığımı...

haydi bana sarıl şimdi!
ne olur asıl şimdi!
gönlümüz, gönlümüze esir şimdi..
birbirimizden uzak hergün asır şimdi..
sevdâ başucumuzda dolaşır şimdi..
seni seviyorum de bana,
al koynuna asıl şimdi!
yüreğimdeki hüzün dağlara bedel;
gözümden yaşları sil şimdi!
gönlüm, ben hiç sevmem derken,
bir ceylan bakışlıya esir şimdi!
bir çiğ tanesi gibi her sabah erken,
bas beni bağrına, kalbim senindir şimdi!
seni seviyorum de bana,
öp dudaklarımı asıl şimdi! ...

......

yıldızlar da bitiyor...
ay, dökülüyor parmakuçlarıma..
ay, bir sahra çölüne düşüyor;
ay, İstanbul'a...
uzaklardan bir at sesi geliyor.
sevdânın ölümcül yamaçlarında,
kalbim eriyor, eriyor..

Lila, kalbime birşeyler oluyor!
rûhum delice şeyler istiyor!
aklım imkansızı istiyor!
günâh dolu beyazı istiyor!
Lila, kalbime birşeyler oluyor...

mâsûm ve utangaç...
küçük bir kızın sevdâ oyunu.
o sevilmeye muhtaç;
bense sevmeye onu...

ahhh Lila.. gönlümün maralı! ..
ve ceylan bakışlım..
ve dostum, yârânım, yârım
benim kalbi yaralı;
gazalım, sebeb-i varım.

mâsûm ve utangaç...
bilse o zalım, bilse o zalım..
ne rujlu bir dudak;
ne de boyalı saç..
güzellik hep Lila'nın..

mâsûm ve utangaç...

bir gül dalı mı yoksa selvi mi;
yahut çöle düşen bir yağmur mu adın?
Leyla mı, Aslı mı, Zühre mi, Şirin mi?
Züleyhâ'sı mı Yusuf'un,
Sara'sı mı Musa'nın?
yoksa bir sevdâ seli mi;
gökyüzünü boyadığın?

*******in kızı, ey mâh-ı didârım..
bir efsürde-dil..
can yakan gönül..
afet-i devran!
ey katre-i aşk..
ey bunalan gökyüzü..
ey siyah perçemli cihân!
ey günaha çağıran masum,
ey can veren ölüm,
ey hüsn ve iffet,
ey sevda hırsızı,
ey yaşam pınarı,
ey gecenin matemi,
sevda bakışlım,
derdim, sevincim, hüznüm..
sebeb eyyyyy! ...

bir sükut ki anla bin âh'a bedel..
bir sevdâ ki,
hiç karşılıksız, umarsız..
değişmem hiç birşeye gülümsemeni;
ne olur gel, gel! ..
bakarsın bulamazsın gün gelir beni;
bu çiçek de karlara düşer..
gün gelir sevdiğinin bedeni,
ıssız bir mezara düşer..

yarın belki de geçtir ne olur şimdi! ..
sarıl bana ne olur asıl şimdi! ..

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Sen Varken Hiç Solmazdı Çiçekler

- gülgün çiçeğine -

sana biriktirdiklerim
gözyaşından çok
ve gözlerinden az
yok olmakta yüreğim

bu hicrân hiç kaybolmayacak
sesim bir kilitli hançer
hiç soldular mı bak
yüreğimde çiçeklerim

gülmek ne acı şey
gırtlağıma düğümlenmişse ölümün
ölümün, bu ayrılık
bu vakitsiz
ve yatağımda darma dağın

sen varken hiç solmazdı çiçekler
gülüşüm hiç kalmazdı yarım..

sana biriktirdiklerm
bir can borcu
bir de güller
hiç vefâ etmediler
niye bilmem umutlarım
unuttuğun bir ben kaldım
gidişin sordular
bir ben kaldım habersiz
oysa ilk bende ölmüştün
sen varken de senindi ölümler
sana biriktirdiklerim
içimde bak döküntüler
tutamazsın söylemiştim
sözlerin yalan olduğunu
vâkâ.. görmüştüler
tutamazsın söylemiştim
kuşlarımız bu bahçeden uçup gider
dallar kırılır ulu orta
ben bedenimde darmadağın...

sana söylediklerim
çıkacaktı sana söylemiştim
bir sen gidersin böyle sessiz
senden vefâlı çıktı
o beğenmediğin hüzünler
oysa hiç söylememiştim
söylediklerimi gün gelip te duymayacağını
karlara inat bir ben kaldım
bir ben bir de öbür yanım..

gülmek gerçekten ne acı şey
sen gülmüşsen hele
şu köşede durmuşsan
ağlamışsan çarşafında şu bembeyaz yatağın

sen gülerken
hiç solmazdı çiçekler
ölümüm, hiç kalmazdı yarım
bir sen vakitsiz
böyle sesiz böyle köhne
o incecik boynunu uzattığın
bir sen gidersin
benden habersiz sanki
ben yine yatağımda darmadağın
sana biriktirdiklerim
bir can borcu
bir de güller
gözyaşımdan çok
ve gözlerinden az
sana biriktirdiğim şeyler....

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Senden Kaçmak İstemezdim

gözlerin vardır
sözcüklerle kurduğun
bir doğuşu bebeğin daha ilk çığlıklarıyla
söylemek istemezdim
ama duysun bütün kelimeler adını
ki boğulmak istemiyorum

gözlerin kadar güzelse deniz
gün batımı anımsatıyorsa bütün harflerini
adı vahiylerde geçen o ülkenin sırrını
yağmura düşürdüğün her yaprak külünü
birgün anımsamazsam bağışla
birgün ağlamazsam yıkılışının anıtlarına
birgün boğarsa kelimeler beni

seni düşünmek seni...

hep kaybedişin vardır
her ağlayışında gülen yanların
hep gözlerin bilirdim beni vuran
oysa öyle çoktu ki zaafların
sanırdım
gözlerinde asılan bir tanrı vardır
bağrımda kirpiklerle dolu mızrağın
senden kaçmak istemezdim
ama ay vaktini çoktan yitirdi
yüzünde bu yakınışın anahtarı vardır
ellerin vardır merhametin en incesiyle örülmüş
gözlerinden takılıp düşen sessiz adımlarım
bir fotoğrafta saklı duran
öldüğünden habersiz
o bakışın...
senden kaçmak istemezdim
ama durduğum yerde
önüme hasretten mesafeler kurdum
ömrüme o cılız umudu koydum
sonunu koydum bütün başlangıçların
işledim ölümünün ilk harflerine
izledim ölümünü kendi gözlerimle
gözlerden akmayan hiç yaş mı vardır
düşsünler çehrelerden izleyip yolunu
yoksa koynunda gizlediği
kendini yakacak bir ateş mi vardır
hükmünü bozarak tek yargıcın
alnında yanan bebekleri asılı duran
gönlümle kavgası ılık günahın
birgün daha dayanacağım beni bağışla
bugün de yanmayacağım
kendimmişim kendi kendimi vuran
ne ölüşünmüş / birbirinden uzak / yıkan kentimi
ne gülüşün
öldüğünden habersiz..
bir foroğrafta saklı duran
gönlümde gönülden ıssız
kat kat büyüyen
o uzak şehir vardır

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Vehim

Hasretin içimde tasmasız gesen

İçimdeki kuduz binlerce adam!

Alnımda koridor koridor yüzen

Sönen lambalarla dolu boş odam...



Soyun ey dudağında her bûsesi

Emilen ey korku görünsün etin!

Rûhumu kemiren gıcırtı sesi

Parmağı sırtımda bir iskeletin



Ezip de koynumda ölü etleri

Eski bir tabutum soğuk ve de dar

Takılmış rûhuma ezelden beri

Tenimde et yiyen obur yılanlar


2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...X Nokta Y`em

Bugün hava soğuk X nokta Y`em
Siyah çekedini giy; üşüme
Kırık gönlümü de koy çantana
Ardında kaybolan gölgemi de

Bugün hava soğuk X nokta Y`em
Taze karlar yağdı düsüme
Dudakların boyasız X nokta Y`em
Ve saçlarin daginik
Ilık bir rüzgâr örttü yüzünü
/Hayâlinde pişmanlık/
Üşüyen ben miyim
Yoksa gözlerin mi karanlik
Ko beni gönlüne
Ko ne olur bir anlık
Bugün hava soğuk X nokta Y`em
Gözlerin kapkaranlık
Kırık gönlümü de koy çantana
Siyah çekedini giy üşüme

1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Yağmur (Başörtüsü Şiiri)

Ayrılık getirecek bu YAĞMUR belli;
Havada yine hicrân kokusu var.
Sen bu ellerden gittin gideli,
Ağlıyor ardından hep bu YAĞMUR'lar.
Ayrılık getirecek bu YAĞMUR belli...

Feryâtlar düştü hissene: “bembeyaz..”
Ne bülbüle gâm ne de figân düştü.
Her acı dudağında mağrûr bir hâz;
Saadet gözlerine bir nâlân düştü.
Feryâtlar düştü hissene: “bembeyaz..”

Feryâtlar, feryâtlar.. duymuyor kimse!
Vicdânlar sağır, taş ve ateşten -
Yaratılmış, sahte, dar bir elbise.
Yamaçta aksi, kısacık ve içten -
Feryâtlar, feryâtlar.. duymuyor kimse!

Eller semâlarda; bulutlu gözler:
“Bu karanlık gecenin sabâhı nerde? ”
Gözyaşları gözyaşlarını izler;
Ve bir yaprak gibi titrerde,
Eller semâlarda; bulutlu gözler:

Taş kalplere anlatmak ahh.. Ne kadar zor -
Gerçeklerin masal olmadığını.
Bir darbe de dostun kendisi kor;
Basar hemen sonra da kahkâyı...
Taş kalplere anlatmak ahh.. Ne kadar zor! ..

Beklemek, beklemek.. Acaba neyi?
Sevgi nedir bilmeyen gönüllerden -
Bir parça, küçücük.. Dostça sevgiyi..
Herşeye rağmen bıkmayıp yeniden,
Beklemek, beklemek.. Acaba neyi?

İnanmak.. Ahhh.. Sonuna dek inanmak..
Sonuna dek ve de gülercesine -
Ateşe bağrına gâmlı uzatmak..
Baharında birgün geleceğine,
İnanmak.. Ahhh.. Sonuna dek inanmak..

Zulümler,zulümler.. Sonsuz zulümler..
Neden: Çünkü bu dava tehlikeli(!) ..
Açmasın, açmasın diye bu temiz güller
İğrenç yüzünde çağdaşlık maskeli -
Zulümler,zulümler.. Sonsuz zulümler..

Limanda bomboş, sessiz bir gemi,
Kalkacak belki de, tahmin etmek zor..
Denizlere bakan “yeşil göz”leri,
Ümitsiz, beyhûde, suskun ağlıyor.
Limanda bomboş, sessiz bir gemi...

Erkek olamadık biz sizler kadar;
Seyrettik uzaktan sizi hüzünle.
Seyrettik, seyrettik sadece o kadar;
Bu kavganın gerçek yüzünde,
Erkek olamadık biz sizler kadar...

Rüyâlarda gezdik sizden habersiz;
Amaçsız, pembe - beyaz rüyâlarda.
Tasasız, gâyesiz, duygusuz ve hissiz -
Gafletler, gafletler ve hep ardarda
Rüyâlarda gezdik sizden habersiz;

İsmimizde kalmış delikanlılık;
Bilmeden hergün nâmerde uymuşuz.
Haftada bir cumâyı dindârlık sanıp,
Bunca yıl uyumuş, hep uyumuşuz.
İsmimizde kalmış delikanlılık...

Erkeklik değilmiş, değilmiş ölüm;
Erkeklik, daha ölmeden ölmekmiş..
Erkeklik Allah için yanan gönlün -
Aşkından asla tâviz vermemekmiş.
Erkeklik değilmiş, değilmiş ölüm...

Yalanmış bir meğer “sahte zafer”ler;
“Leylâ”lar, “Mecnûn”lar hep bir yalanmış.
Asıl “Mecnûn”luk, Mevlâya bir nefer;
Resûle yakışır ümmet olmakmış.
Yalanmış bir meğer “sahte zafer”ler...

Bulanmış nehirler nefsin tasında,
Günâhlar zevk olmuş, haramsa âdet.
Saklıymış meğer senin her gözyaşında,
Hakîkî mutluluk, gerçek saadet.
Bulanmış nehirler nefsin tasında...

Artık uyan, uyan eyy “Tûde-i Zinde”
Kalk ayağa sen de “Sakarya” gibi!
Uykular gezinen mahmûr yüzünde -
Açmalı sevdânın diriliş vakti! ..
Artık uyan, uyan eyy “Tûde-i Zinde”

Canlanın siz de eyy solgun çiçekler,
Canlanın siz de bir kıyâm vakti..
Ve şu kırık dallarda teker teker,
YAĞMUR damlalarını öper gibi,
Canlanın siz de eyy solgun çiçekler! ..

Islanın ve eriyin bu gözyaşlarında,
Başörtüsü mendil herrr bacınızın...
Erkeklik nedir görün varın da;
Varın bunu defterinize böyle yazın!
Islanın ve eriyin bu gözyaşlarında! ! !

Mevlâ`m affeder (!) bizi; sen de affet!
Affet bizleri ne olur buna muhtâcım..
Sen eyy gül ü rahmet, sen eyy hüsn ü iffet;
Affet bizleri ne olur eyy bacım;
Mevlâ`m affeder (!) bizi; sen de affet!

1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Yağmurlar Şehri

Gün gelir de beni ıslak caddelerin kuytusunda
Bulursun diyedir koşmam şehre yağmur yağışında
Gözyaşından bir sığınak bu yağmurlar şehri bana
Ne artar ne eksilir ne söner yüreğimde bu kavga...

Git, git, git! Bir yetimi de götür
Git, git, git; yüreğim öksüzdür
Ben bir hırçın deniz; gözyaşım köpüğüdür
Git, git, git; ama önce ne olur öldür! ..

Bir delinin mi gözleridir aynalara baktığımda
Mavi, buruk bir kız ağlar;
Yüzü yüzümde, on yaşımda..
Yemyeşil bir denize hüznü gömülüdür
Küçücük elleri bir iplikle örülüdür!

Git, git, git; yetimini de götür!
Git, git, git önlüm şimdi öksüzdür
Ben bir koca deniz, gözlerin köprüsüdür
Git, git, git! Düşünmezsin kalbim ölüdür!

2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Yalnızlıklar Eskimez

eskir mi yalnızlıklar
gözlerin burnumda tüterken daha
daha tün tuttuğum parmakların mı eskir
hatırla henüz kalbim, bir sözüne esir!

boğuyor beni bu parmaklıklar
bu alyans yüzük, bu altın saç..
bir ben ve bu şehir!

söner mi yanışlarım
doğrularım yanlışlarım
yeşil bir denizin esaretidir
yüzüme mahzun bakışların
masum bir kız çocuğu
hüznü dağlardan büyük
yetişir.. yetişir..
sakladığım hüznü bulmasın
ne olur ağlatmasınlar beni
bilmesinler feryadım
solarım bir gül gibi..

kaç zaman geçse unuturum
gülümser miyim yollara
ben gönlümü avuturum
derdimi anılarla..

acılar uzak durmasın
ne olur kirletmesinler sevgimi
anmasınlar hiç adım
gideyim elveda der gibi..

kime ne ağlıyorum
kim karışır yalnızlığıma?
ne artık saçlarını okşuyorum
ne kırgınım ben dünyaya..

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Yeşil

I

uzan usulca yanıma

gözlerinde şimşekler istiyorum

gözlerinde karanlıklar....

ama tüm YEŞİLleri söndür

bembeyaz kal

koynumda



II

bulutların solmuş YEŞİL çoçuğuyum

gözlerimi emziren

sarı memeler uzakta

.........................

rengin tüm dünyayı sarmış

sisli bir akşam

elimde gül sararmış

haberin olsun YEŞİL

kışlar uzak değil



III

birkaç damla yaş süzüldü gözlerinden

yıldızları arayan bakışlarına

sonra bir yaprağın üstüne konuverdi

GÜNEŞ`e dikti YEŞİL gözlerini

'YEŞİL sular ıslandı! ! ! '

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Ben Seni

Hasreti kanatlarımın altına aldım
Aşk türküleriyle doldurdum
Bu soğuk, bu mavi, bu hissiz mahzeni
Ve ben seni ah ben seni
koyup aldanmışlığımda aldanmışlığının
sezip de maviliğini ıssızlığında silüetinin
yorgun çekişimi
dudaklarımda her hicrânı
dudaklarımda her hicrânı
Ben seni, ahhhhh...
Ben seni...

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Dörtlük

Kaybolup giderken ümitlerim birer birer
Ben miyim daha yalnız çöle düşen bir kum mu?
Neden böyle yanışım hasretinle derbeder,
Dudağın mı kordan; yoksa yanan rûhum mu

1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Ellerine Aldın Beni

önce ellerimi aldın benden
ve saçların
ellerimi kesen;
sonra yüzümü ıslak adımlarına sardın.

gece ve sen...
yüreğime bir kelepçe de sizdiniz;
kaçmak istiyordum,
gözleriniz yakaladı beni.

ellerine aldın beni,
kanatsız ve sürgün...
öylece beklerdim hani incinseydi yüreğin.
ama nâr ellerindeydi
ve gözlerim sürgündü yüreğinden

kaçmak istedim âlem sen oldun,
yakmak istedim alev sen.
gözlerinde bıçaklar yanıyordu
ve incitmekti yüreğimi dalgın duruşun;
oysa yüreğini içmekti benim.

hayır, saçlarını yalanlamıyorum
ve inkâr etmiyorum gözlerini hayır!
ama örtüp yüzümü benliğimle
gözlerini aldın benden.

kutsal bir aşk yarattım seni,

sonra günahlarım oldun
kirli mâsumluklar boyu bir ömrün her dakikasında.
hayır, arzularımı yalanlamıyorum
ve kutsandığımı kötü şarkılarla,
düşündüğümü yollarda ah an be an seni...

gözlerinde bıçaklar yanıyordu;
bende bu şehir.
ve saçların ellerimi kesen...

yüzümü soğuk adımlarına sardın
kaçmak istiyordum
gözleriniz yakaladı beni

gözlerin, bıçaklar, alem, sen...
oysa nâr ellerindeydi
ve gözlerim sürgündü yüreğinden.

ellerimi aldın benden,
ellerine aldın beni
ve saçların, ellerimi kesen...

11 Kasım 2005
Gata - Ankara

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Gözlerimde Gözlerin Yanıyor

bir şiir yanıyor gözlerinde
gönlümde bir şehir yanıyor
seni tutkulu bir günâh gibi biriktiriyorum gözlerimde

gözlerimde gözlerin yanıyor

rûhum yanıyor tepelerde
kalbimde siyâh nûrun yanıyor
ve bir kibrit de ben yakıyorum
sigaramı tutuşturup gözlerine atıyorum

gözlerimde gözlerin yanıyor

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Gülgün Çiçeği

ı

sen nesin sen biliyor musun
sen: uzaklarda açan ey gülgün çiçeği
ve adımın adının yanına yakışmadığını
buruşuk kâğıtlara gömdüğümü aşkımı

güler gibi bazen
kızar gibi tutuşsuzca

ben solgun bahar gülü
sen kaçamak bir bakış..
nikotin gözlü yağmur damlasında
sen nesin sen biliyor musun

uzaklarda açan ey gülgün çiçeği
uzaklarda açan ey gülgün çiçeği

II

sen uzaklarda açan ey gülgün çiçeği
hayâlinin eli bile uzakta benden
kulaklarımda çınlayan bir kadın sesi
âhhh... koklamakmış seni yeniden
sen uzaklarda açan ey gülgün çiçeği

savurma yellerini ey rüzgâr
koklama benim koklayamadığımı
gözlerimde yalan bu, yalan bu
unutmuşluk, unutmuşluk

soldurma güllerimi kuru bir tel kalsın
tenhâlı, can çekişen bir elvedalık el...
soldurma güllerimi gül deyip
gülün ömrü olmaz gülüm

ko gönlüne dalından kopartılmış
ko gönlüne hâlim arz-u hâlini

bu gözyaşları ki tutkun tanyelimin..
kalan bir bakışına bakışımın..
acıyor yüreğim duyuyor musun

sen uzaklarda açan ey gülgün çiçeği

22.02.1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Kaside-i Muhammediye

Vuslât yok bahârımda, aşkım sebebsiz menim.
Seni candan severim, rûhum edepsiz menim..

Yâr, efkâr-ı çehreme neden dönüp de bakmaz?
Bu sebeble di-dârım bugün hep sessiz menim.

Gedâdır vur bin başım, gül uğruna ey felek!
Bülbül oldum gülistânde; aşkım ümitsiz menim.

Bi baht-i abd'in senin yollarda izin öper..
Kul bahtından ne ister, bûsem lekesiz menim..

Bir pâye ver çehreme ne olur çiğneyip de,
Dünyada ve ahrette yüreğim dertsiz menim..

Ağlar durur dertli gönül, merhemim yok em'im yok;
Ondandır bu dünyada derdim EM'sâlsiz menim..

Sana men derdimi ölürüm de anlatamam;
Gönlüm âh u figân etse rûhum lisânsız menim..

Senden gelen eziyyet, başım üzre yeri var;
Senle gönlüm gülizâr, sensiz neş'esiz menim..

Nasîbim yok gülmekten eteğinde olmasam;
Şu kalbim paramparça, tenim ateşsiz menim..

Bir defacık düşüme teşrifindir hazînem..
Şeref ver gel de bir dem; hüznüm pek hadsiz menim..

Bir adım yol atamam.. Gül ravzâna varamam..
Dost yaralarım saramam; rûhum ilaçsız menim..

gül-dîdârın görmesem, ayrılsam mâh cemâlinden..
Men bilemem ne olur, hâlim şeydâsız menim...

Yine hicrân dolu bu sensiz yaz akşamında,
Ümitlerim kırık-dökük; kalbim izânsız menim..

Tut elimden ne olur, yürümek haddim değil!
Sadece cismim değil, rûhum takatsiz menim..

Yaşasaydım çağında, olsaydım yâr pervanen..
Bin ölsem de kat'iyyen canım pervâsız menim..

Binbir kez başım urup sen yolunda ölsem..
Sevincim kanat kanat; neş'em ölçüsüz menim...

Erirem günden güne, geçerem dertten derde..
Şu yalancı gönlümde yerin tarifsiz menim..

Dizlerine kapılıp da ağlamaktır emelim..
Ey gözleri sürmelim; arzum izinsiz menim...

Bir hazândan farkı yok sensiz geçen ömrümün..
Senle her günüm gülizâr, mevsimim kışşız menim..

Ne olursun bir dem gül şu günahkâr kölene!
Rûhumdaki dertlerim zaten insafsız menim..

Ey güzeller güzel, ey O ZAT'ın Habîbi..
Şu gönlümün sahibi; ten- i kusursuz menim

1998

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Korkarım (Naat)

Göster bana ey sevgili o menekşe yüzünü
Bu hasretlikle garip aklım aldırmaya korkarım
Ol bülbül sesi mi acep duysam sözünü
Utanıp yerden başım kaldırmaya korkarım

Dertlerim boşanır durur o saklı yuvasından
Rûhum tenden geçer; yoook geçmez sevdâsından
İçsem gün olur iman-hizmet deryâsından
Bu avcum başka suya daldırmaya korkarım..

Bilirim ki bu aşkım daha yolun başıdır
Şu akan nehirler hep gönül yaşıdır
Gel artık ey sevgili; rûhum secde taşıdır
Yoksa ben bu hasretle çıldırmaya korkarım

1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Kuşlar

Git dediğimde gitmek zorunda mısınız?
Öl dediğimde ölmek..
Ey penceremdeki güzel kuşlar,
Bu kadar vefâsız mısınız?
Bu kadar vefâsız mısınız? ..

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Küçük Ve Büyük Kız

küçük ve büyük kız
tutma yanar aşkımı nârin ellerin
buruşuk kâğıtlarda ve dudaklarımdadır seni yalnız
böyle yasaksız, aldırışsız sevişim

küçük ve büyük kız
odamda örtülü, küçücük resmin
bu kaybedilmiş savaş
bu kayan her yıldız
saklar gözlerinden gözlerimi niçin? ? ?

Bir deniz gözlerimin kıyısına vurur
Bir ebâbîl,
Hep durur pencerende sessiz sessiz
Sana şarkılar yazarım
Yosun saçlarına dâir
Gitme; gözlerinsiz nasıl yaşarım
Dalgın duruşum hep birikir omuzlarında
Bir günâhı yalnız sana söylerim
Böyle vakitsiz âh vakitsiz...

Gitme severim ne olur seni
Kapı aralıklarında ben çaresiz..

/...bir yağmur yağar
yol ıslanır
han ıslanır
ben bulutlara resmini koyarım
ben ürkek bir kuşun çığlıklarında
ben aynalı minibüs koltuklarında
yaşarım bu aşkı hep sessiz sessiz..../

bir tanrıyı anar dudaklarım
bir tanrı hüznümde kanar
ve bir tanrıyı anmazsa dudaklarım
ve her gece dudaklarını öpmezsem sessiz
üşür bil ki rûhumdaki âyetler
bu meczûb
/ hiç kayıtsız /
kolsuz, ayaksız, elsiz...

Bende uyutmalıyım biliyorum bu günâhı
Bilmemeli hiçkimse biliyorum
Ama çocuk ölecek
Yüreginde sakladıkları için kanarsa dudakları
Ve kanayınca çocuğun dudakları
Bir şarkı daha ölecek
Bir kuşun gözleri daha sönecek
Bir rüzgâr daha sönecek
Bir rüzgâr daha sönecek
Bir rüzgâr ki vardır
Ne ayakları ne elleri ne de kolları...

küçük ve büyük kız
tutma yanar aşkımı nârin ellerin
buruşuk kâğıtlarda ve dudaklarımdadır seni yalnız
böyle yasaksız, aldırışsız sevişim

KSÜ, 2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Lila'ya Sitem

-f.d.k.'ye-

Melekler ölü mü vurdu sahile;
Ağlamışsın söyle neden canım?
Yanar mıydı bülbül bin âh ile,
Aşkından haberi olsa goncanın?

Kalbim hiç görmeden tutuldu sana,
İşledim seni içime nakış nakış kar..
Leylî *******de varsın hülyâma
Rûyetin çıkmasın söyle ne çıkar!

Ellerin varsın okşamasın saçım,
Yolun varlık mülküne hiç uğramasın!
Anlamını yitirmesin 'seviyorum'ların;
Lâl kalsın gönlümde ne olur açıklanmasın!

Mehtâpla solgun bu sarı yüz,
Alnımı bölüşen bu çizgiler kimin?
Dudaklarımda biriken bu ölçüsüz
Acılar değil sadece bende eserin!

Madem ki vurdun ne olur sağ koyma,
Tırnağın kalbime geçecek az kaldı
Ağlamak gönlüme senden bir hatıra
Feryât etmek gülden bülbüle miras kaldı..

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Mezarcı

mezarcı
elindeki kazmayı toprağa değil kalbime vur
herkes görsün ne haldeyim mezarcı
mezarımın başucunda yaralı bir gurur;
ezilmiş çiçeklerle süsle adımı
topraklar, kayalar doldur sonra üstüme

ağlayanım olmasın mezarcı olmasın
kabrimi en ıssız yerlere göm
ismimin altında kocaman
fâtihasız geçme diyen bir yazı....

adımı 'adamın birisi' diye yaz mezarcı
rötarlı, yaşayan bir ölü diye yaz
doğuşundan hiç bir b.. anlamamış
ıstıraplar insanı diye yaz
çilekeş bir ömür diye mezarcı

31 mart 1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Ninni

.../Necip Fazıl'ın 'Ninni' şiirinden esinlenilmiştir/...

R-üyâlar değmesin minik alnına
U-yu yavrum, akşam seni üzüyor
M-elekler girsin uyu da hülyâna
E-lâ gözlerini bak uyku süzüyor

Y-arın şafak vakti içine sinsin
S-iyah gözlerine kirpikler insin
A-ğlama çocugum gözyaşın dinsin
G-öllerde uykunu başı yüzüyor

Ü-sürsün gel yavrum örteyim yüzün
R-ûhunda ışığı vardır gündüzün
I-slak gözlerinde bir tatlı hüzün
Ş-eydâ güllerini yorgun geziyor

I-şıklar söndü bak, saat on ikidir
K-ırmızı bir tülü yüzüne giydir
I-slak gözlerini gel artık indir
M-ahmûr gözlerini uyku eziyor

1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Sonbahar

Yüzümde gülümseme; gönlüm kanıyor..

Mevsim sonbahar, rûhum soluyor..

Seni çağırıyorum, içimde kalıyor,

Seni çağırıyorum, içimde kalıyor...



Senelerdir açacak bahârı bekledim.

Her günâhı içerimde gizledim.

Ömür tükendi de hiç gülemedim;

Mutluluk gözyaşlarımda saklı gidiyor...



6 Ağostos 1994, Cumartesi

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Tutulma Yahut Bir Deprem Endişesi

duruyorsun uzaklarda gözlerimi tutuyorsun
ve yankılanıyor dudaklarımda yumuşak sesin
yasak bir elmayı ısırmak gözlerinden
çizgilemek saçlarını ölü atlara
gözkapaklarıma düşen kanlı güllerin

güneşi tutuyor ellerin
gözlerin gözlerimi tutuyor
düşüyor saçların rüzgârda kanat kanat
kanat kan dolu
rûhuma kutsallık dolu
sen sarıyorsun içlerimi
güngetiren tanyelimin
sen eyy coşkun gülümseyişi
neden gözlerimi tutuyorsun
şu günâhkâr ruhunu
gönlümde uyutuyorsun
duruyorsun uzaklarda
gözkapaklarıma düşen kanlı güllerin

03. 03. 1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Üçüncü Şahıs

rüzgâra ben anlattım saçlarını
tarar gibi saçlarını
esmesi hep ondan

nehirlere ben fısıldadım adını
çarpıp kendi kaderleriyle
edebiyyen sustular

ve çam yapraklarına
ben bahsettim, ben; gözlerinden de
utanıp ellerimi kanatmaktan vazgeçti hepsi de

seni ben sevdim
ama ahh bir ben değil
gözlerim, dudaklarım ve saçlarım..
kül oldu, kül oldu gittiler...

01 03 1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Yaprak

yaprak mecbur dallara

dal ağaca; ağaç toprağa

ölüm mecbur kullara

kul tabuta; tabut mezara

işte hepsi bu yaşam dediğinin

bir yaprak bir kul ediyor

bir bakmıssın ki hazân olmuş mevsim

toprak insanı kul ediyor

bir bakmışsın ki

bir âh bir de günâh kalmış senden

sen de yaprak olup toprağa değmişsin

25.10.1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Yâr

ellerimle besteledim saçlarına

gecenin ak çiçeklerini

sakın ellerimi bırakma

sakın ellerimi bırakma

düşümde, yürekte beni



aklım, hayâlinin

yüzün, gözlerimin içinde

sen yoksan ben kimim

bu yüzen kim

yüzlerimin içinde



kanatınca sitem gözlerindeki renge

kanayan elbisem, bin yüzüm içinde



karanlık, gece doğar

ve ışıktan aynalar

yasan hep yüreğimde

değiştir beni yâr sende



mantığımı çıldırtan denge

bir ihtişam ki her yerde

gerçeği görmek gözlerinle

lütfun bana erişince.



varlığın, bana öğretilen herşeye ters

gerçeğin, mantığın iflas ettiği yerde...



1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

..Yâr Hayâli (Naat)

Korkarım gül yüzün doğsa rûhuma
Saygıda kusurum çok olur diye
Derdimi bir parça anlatsam sana
Ağlarım dertler de yok olur diye

İstemem ömürden gülmekli birgün
Şu yalan dünyayı sevmekli birgün
Olurum şu tenden emekli birgün
Gayrı alem bana yük olur diye

Islanmış gözlerim aldanma kuru
Şu gönlüm yüzümün ıslak çukuru
Beklerim geçmesin ecel vapuru
Sevinmek o bir dem hak olur diye

1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Baba Seni Özledim

baba seni özledim
kaç gece gözyaşlarımı bürüyerek uzandım yastığa
biliyor musun kaç gece uykularımdan korkarak uyandım
yokluğun düşünce hatrıma
baba seni özledim

baba seni özledim
gözlerimde eski zaman renkler
intizârımı sürerek toprağa
bürüdüm yüzünü limon çiçeklerine

içimde soluyor yaşama isteği
solunca hayat dolu güller
durmayınca yanaklarımda
gözyaşlarım yine...

hani gözyaşım dedim ya
inanma, ağlayamıyorum hiç gönlümce
yüzümde derin çizgiler
gönlümde bir isyânı besliyorum:

«niçin gittin uzaklara niçin?
baba seni özledim.»

gönlümü incitiyor her tebessüm
kalbim çarpıyor her baba lafına
şimdi daha çok ilgimi çekiyor ölüler
âşinayım yeşil-beyaz mezârlarla

her yerde haykırıyor ölüm:
bana gel! bana gel!
korkuyorum
o kadar yarım kaldı ki işlerim
belki de imkânsız tamamlanması
ölümü düşünüyorum baba acaba nasıl birşey
sen bilirsin karanlığa nasıl alışır insan
dostsuz- arkadaşsız sadece yıldızlarla
nasıl yaşar insan mezarda babasız

baba! bak hâlime gidişim hoş değil
gönlüm vuracak atını ölümün yeline
kıpırdayacak çiçeklerde sadece hasretim
belki iki-üç dost
yaşatacak hayâlim

ama baba seni özledim
özledim derken sanma çıkıp gittin dünyamdan
sanma silinip gittin baba
öylece sende kaldım şimdiyi unutmuş öylece
boğazımda düğümlenen hıçkırıklar, zehir olan yemekler
içtiğim su bile acı
düşününce toprak olduğunu

ayrılık ateşi çoktaaan harâb etti mülkümü
geriye kalan bir yangın yeri baba
geriye kalan bir ölünün evi
göğsüme işlenen sapsarı yüzün
ak saçların, merhametli bakışın
baba sesin nerede
gözlerin, ışığı mı süslediler
hani bayramlarda öptüğüm o gül kurusu el
hani canım babam gülüşlerin nerdeler
boğazımda kuruyan unutulmuş 'baba' sözü
gözyaşlarımda sessiz yetim ayrılıklar

özledim baba özledim
hayatım karanlık bir zindandan farksız

ışığım ol gel ışığım ol

asıl şimdi yitirdim güneşimi
asıl şimdi yetim kaldım ölüme

al canımı ey her kimsen
zulmün bu kadarı yeter
babama kavuştur beni ey toprak
babamı bana geri ver

affet babacığım verdiğin emekler için
geç anladım seni özledim diyebilmek için
her gece yastığımda için için
ağlarım yokluğunla
gel artık babam seni özledim

2002

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Beyitler

Kainat sırrına ermek, yolu sırlı yerden geçer.
Çok az kişi bilir ammâ, kimbilir o da nerden geçer?

İmân, bir mıktanıs; çeker edep-erdemi,
İbâdettir bilinse, geçer ömrün her demi!

Gençliğinin kıymetini sen de gençsin, bilmezsin.
Hele belin bükülsün, «nerde gençliğim âhhh» dersin.

Gönlümde hicrânım, merhemsiz bir yara gibi...
Korkuyorum, bu dert benden gidecek uzak yere gibi...

Görene halk'tan görün; kalbin Hakk'la olsun!
Görenler 'bizden' desin, çözene bin aşkolsun!

Nasîbin, aşktan her cefâya katlanmaksa..
Eksik olsun gayrı bir milim aşk şu dünyâya!

Mâ'rifet, bir aynadır; seyredersin eşyâyı..
Bâzen farkedersin, eşyâ değil Mevlâ'yı!

Boşluklarda yürümek, en büyük muallâktır
Sen boşlukta yürürsün; boşluk, seni geri alır!

Bir mezâr kazılır, ölenin ismi konulur taşa..
Taş ne bilir adını, ister içinde bin yıl yaşa!

Allah'a kul-köle ol; nefse ise efendi.
Dünyâya gözü tok; var Allah'a dilenci...

Ömür, bir kor gibi; kısacık ve sönücü..
Bir rü'yânın sonunda, herkes O'na dönücü..

Rab'binin emrine bu cesârety, haddin neden?
Geçeceksin unutma, birgün sen de kabirden!

Kader'e boyun eğ, düşün HAKK böyle ister;
İtirâz etmeye bize söyle ne hak düşer?

Dünyâ serveti kapında râm olsa fayda ne?
Sultan olmuşsun dünyâ'ya, O istedi, sana ne?

Sevdâlar, çileler.. O'nun yolunun bir yolu!
Çekenler bilir ki her çile, ümit dolu!

Gençsin,güzelsin.. Böyle devam eder gençlik sanma!
Nefsinin tatlı sözüne, kanıp gidersin aldanma!

Böbürlenme insanoğlu, hayat uzun rü'yâdır!
Bu rü'yâda tek gerçek, o Yaratan Hüdâ'dır!

Dünyâ, bir elmadır, küçücük ve ömürsüz..
Belki sana hoş gelir, kanar gidersin yüzsüz...

Gül'ü gül eden, bazân bir bülbül olur.
Gül, bülbül olmasa, sadece adı gül olur.

Arayışın nedir bunca gerçek önündeyken
Birgün öleceksin de; peki bu nazın neden?

İnandım diyorsun da.. Kalbin hiç öyle demiyor;
Dilin 'Allah' söylüyor, kalp gözün hiç görmüyor!

Allah'ım, ömrümü eğer hayırlıysa uzat!
Günâhsa her adımım, istemem bir gün daha yaşat!

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Çığlık

(Mefkûre Ablama...)

Sesime bir ses, gönlüme gönül, hâlime mücessis..
Çığlıklarımı duyacak bir rûh nerde var?
Şu nihayetsiz çilede beni dehliz dehliz
Arayacak beni hangi, o hangi vefâkâr?

1998

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Eskiden ~Yarım kalmış bir şiir ~

Ellerini tutarken aklımdan aşk geçerdi
Dudağını öpünce, rûhum donar, erirdi
Şimdi yok saçlarımı böbürlenip de tarayan
Yitirdiği hasreti gözlerimde arayan

1991

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Esmer Gülüşlüm

/ sevgili dostum`a.../

I

esmer gülüşlüm
gezme bu yerlerde bu saray eski
avlanmış ceylanları bütün bir ömrün
eğlenme diyorsam elbet bir sebebi var
niçin nasıl gönül bilmez ki...

II

ülkesiz baharlar yetimi saçlarım
dizkapaklarımda titreyişi ölümün
bak 'gülgün'ün soldu esmer gülüşlüm
arsız hüzünler dudağı şiirler gibi.

okuma gözlerimi karanlıkta ne olur
karanlıklar yüreğimi bölüşür oldu

III

ödedim erken gelişini bir baharın
sana yorgun / bak / harfler bıraktım
üşürsün diye avuçlarımda
kırmızı açmayı son`dum çiçeklerden

IV

umarsız bu toprakta güneşi bekleyiş
çelmedi umudumu esmer gülüşlüm

V

azabın sararken eskimiş yüreğimi
eğlenme var git sen açtıgın ovalarda
yitik sarkılar besteler bu toprak
görme sakın solarken beni
uzanıp giderken acılarımla

VII

adımı şiirlerde arama
n'olur okuma karanlıkta gözlerimi
eğilip yamaçlarına eski bir su gibi
bak yandı damarlarım esmer gülüşlüm
unut ki dinsin bu gözyaşım
sancısı yüreklerimde bütün bir ömrün...

1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Gözlerini Kelebeklere Verdim

gözlerini kelebeklere verdim
kokunu güllere
/seni ben gözlerimde mavi ve ak.../

gözlerini kelebeklere verdim

her adım atışım sana koşmak için
her gülüşüm (!) ismini anınca
hatırlayınca esmerliğini düşlerimin
ıslanınca gözlerim günâhsızca

gözlerini kelebeklere verdim

hep bir YAĞMUR`u biriktirdim avuntularımda
korkmadım yangından / ve yanmaktan.../
elimi soksun diye bir yılana
gözlerini kelebeklere verdim

sustum, ağlamadım aydınlığında hiç sabahın
temmuzda düşmüş bir esmer gölge gibi
biriktim ve söndüm avuçlarında
seni öyle ceylanında bir baharın
seni öyle suskunluğunda bir âh'ın
seni öyle.. bir daha yeniden başlamamacasına

SEVDİM,
SEVDİM
SEVDİM

ben
- ki eyyy ölü gözleri siyah perçemli okyanus kızı
söndürüp tüm *******i cismimde günahsız
şu gönlümü sana,
şu gönlümü sana,
gözlerini kelebeklere verdim

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Kayaları Ağlatanlar

sanma ki yanına kalır yaptıkların
seni de yıkan olur elbet
seni de ağlatan
saçlarına aklar düşüren olur

gün olur anarsın adımı
doluverir ya siyah gözlerin
gün olur ıssız bir mezarda
gözyaşı akıtırsın
başucuma bir çiçek koyduğun olur

anlarsın ki boşunadır herşey
fayda etmez ağlamaklığın
kayalar da ağlar mı deme bana

ONLARI AĞLATAN DA YOSUNLAR OLUR

08.02.1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Kısa Med - Cezirler

~f.d.'ye~

sineme sar gitsin yılları
ömrüme say gitsin
ağaran saçlarımdan hesabını her telin
hüzünlü kalbimden sil hâtırâları

ellerin, denize düşer şimdi ellerin
yanan bir saman alevinde öyle özgür
okunmamış aşk mektupları

ateş değil yanan sensin
yandığım hasretinle bu son gündür
aştığım bu son dağı kederin

kızıl gözlerimi de yanında götür
emanet bıraktığın bu acıyı
yarım bıraktığın bu masalı...

acı bir gülüştür belki bıraktığım şimdi yüzünde
sahte bir düştür
belki birgün unutursun

akıp gidiyor zaman yeryüzünde
yarın kimimiz için belki sönmüştür
arasında iki dünyanın yaralı ve yetim

onun 'adı bende saklı'
ben onun dudağında hür.

2002

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Liselim I

bir yol ortasında rastladım sana
utanıp gizlice seni seyrettim
bir yabancı gibi bakıp yüzüme
merhaba demeden yanımdan geçtin

seninle o mâzi geldi aklıma
nasıl da tutulmuş yanmıştım sana
tanıyıp dönersin diyordum bana
yüzüme bakmadan geçip de gittin

gözlerim ağlamaklı durdum liselim
aşkınla kahroldum, yanıp titredim
çılgınlık edip de koşmak istedim
ardına dönmeden kaybolup gittin

1994

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

.Liselim II

-cemile'ye...-

bakmaya doyulmazdı gözlerin
seyredilmeye tadılmazdı gözlerin
ama ben bakamazdım
çünkü ne zaman baksam o yemyeşil gözlerine
tutulurdu dilim...

yanardı dudaklarımdaki kıvrımlar
bakamazdım gözlerine;
depderindiler
bakınca kaybolurdum sanırdım

tavşan dudaklarına kapılırdım hep
o an sen gülümserdin ama ben ağlardım
sen bilmezdin

her gün binbir ümitle gelirdim yanına
arka sırada hep ben vardım
sen gelmezdin bazen
kahrolurdum
kadehlerde arardım sonra seni
sen bilmezdin

gülümserdim diye hep mutlu sanırıdn beni
oysa ki ben gülmezdim
göremezdin içimde biriken gözyaşlarımı
dokunamazdın aşkıma
ruhum sensiz her ağlayışında
özlemini şarkılara akıtırdım
sen bilmezdin

bir gül koklasam seni hatırlardım
bir yıldız kaysa gökyüzünden
sen gelirdin aklıma
ağlardım

bilirdim gerçekleşmeyeceğini hayallerimin
ama sen bilmezdin

yüzünü koklamak istediğimi
zülfünü okşamak istediğimi
sen bilmezdin
ışıl ışıl gözlerinde nasıl kaybolduğumu
bilmezdin her gece hayalinle nasıl sarhoş olduğumu
bilmezdin, bilemezdin

ama ki güzel gözlüm
bugün biliyorsun
aşkını, özlendiğini, beklendiğini...
tek tek, cümle cümle

bugün de bakamıyorum gözlerine
ama yalnızca evlisin diye

belki de sözümü tutmam
birgün bakıveririm
alev alev yanacağımı bilsem de
bir bakış
ama yalnızca bir bakış için
canını ver deseler veririm

ama ki güzel gözlüm
ne bana dünyaları verseler
ne de dünya güzeline bak deseler
sana baktığım gözlerle bakamam asla,
bakamam
ben, seni sevmişim
başkalarıyla olamam

20 Kasım 1994

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Akrebim Ölümü I

Ömrümün son demi akrepler gibi

Loş, kuytu bir yerde ölümüm olsun

Mezarım kazsınlar iki - üç kişi

Ardımda aşk dolu bir ömrüm olsun


Atsınlar toprağım üstüne bâzı...

İçinde iki gül: kefen beyazı

Fâtihasız geçme diyen bir yazı

Kabrimin ucunda görünür olsun


Günüm yok ki yanmam efkârımdan

Dünüm yok; ne bekleyeyim yarından

Eserim bu diye yaptıklarından

Zülfünde siyâhın övünür olsun

1998

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Akrebin Ölümü II

Gözlerim mi aşkla hatırladığın
Dudaklarında eski bir yalan mıyım?
Ya da bir zamanlar mecbûr saydığın
Damarlarında akan o kan mıyım?

Belki de dudaklarında o ölçüsüz
Acıdan kalan bir kaç dar yığın
Muhayyilende kalan silik bir yüz..
O ben miyim; rûhuna boşaldığım

Heyhât.. Yalanmış her ümid-i saadet
Giden gitmiş, döner sanmaktayım
Yangının ortasında yalnız bir akrep
Kendi kendimi sokmaktayım

06.11.1998

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Aşk-ı Hikayat

Öpmesin dayanamam o dudaklar başka birini
Zülfünü okşarsa, okşarsa bir yabancının eli

Lânetlensin o dudaklar çürüyüp de dalga dalga
Eğer bir bûse vermişse benden başkasına

Mermere dönüşsün o zarif ve ipek tenin
Donsun dudaklarında yâdı bütün güzel hayâlin

Ahh.. Yalan bütün bunlar bir yalan; tatlı ve güzel kız..
Gülsün o dudakların sonsuza dek, hep böyle gamsız

Mesûd ol yeter bana, inan başka birşey istemem
Ellerin ve dudakların sende kalsın istemem

Hasretini çekmek bile inan ki bir saadetmiş
Mutsuz olsam bile ve birgün seni kaybetmiş..

Ellerim belki boş kalır, belki senelerce yanarım
Tâlihimle başbaşa seni hep ellerde ararım

Ayrılığın yaksa da rûhumdaki her hücremi
Kalmasa da gönlümde kırık bir vuslat demi

İnan bana sevecektir seni gönlüm daima..
Feryât etmem, ağlamam; belki acı çekerim ama..

İsmim bile dudaklarından silinip gidecektir
Ne beni anacak, ne de seviyorum diyecektir

Aldırmam.. Unutsun beni o siyâh, alevden gözler de
Nasıl olsa hatırlarsın birgün mâziyi özler de..

Birkaç damla yaş dökülür de o siyâh gözlerden
Aklına hayâlim gelir: yalnız ve gülümserken..

Ne de sevmişti seni ahh.. tıpkı bir mecnûn gibi
Ağlayan bakışları karşında hâlâ dün gibi

Sevmişti seni gerçekten, deli gibi sevmişti
Elbet o da birgün sever, sever beni demişti

Ne zaman gözgöze gelseniz o hep susar, susardı
İçinden oysa ki ne feryâtlara koşardı..

Çırpınırdı ve oysa neler neler söylemek için
Onurlu bir aşkı sana âşikâr eylemek için..

Konuşurdu gözleri; sadece o konuşurdu
Ayrılırken o gözler gör bak nasıl tutuşurdu

Mutlu olsa tüm insanlar, onu hep yalnız görürdün
Aşkından bi-haber hep uzaklara yürürdün

Çağırırdı gözleri seni binlerce kez imdâtla:
«On, yaralarımı sar; gelmiyorsun ne hakla»

Koşardı hep ardından yorgun bir kelebek gibi
Sevmiyordun, bilirdi; bir en büyük gerçek gibi..

Eylemezdi iltifât başka başka güllere
Vefalıydı aşklara, sevmeye ve sevilmeye...

İster miydi ki hiç birgün sana yâd olmak
Yalancı o gözlerden gün gelip azâd olmak

Uzaklarda kaldı şimdi kendi gibi adı da
Mâzi oldu gönüllerden o da feryâdı da...

1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Bazen

Ayrıldık seninle bu kutsâl yerde,
Belki rastlarım diye gelirim bazen.
Suçunu anlayıp dönersin diye,
Elimde güllerle beklerim bazen.

Işte şu şarkı: 'AŞKIMIN YEMİNİ! '
Orda anlatmıştım sana ilk sevgimi...
Belki bulurum diye o güzel mâzimi,
Adım adım her yeri gezerim bazen.

Seni özlerim bir sigara yakıp...
Coşkun nehirler gibi sana akıp...
O siyah gözlerine dalıp dalıp,
Su yalan dünyaya gülerim bazen.

1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Belli Değil

Yıllardır mâzimde çözülmeyen sır;
Nefretler karışmış, aşk belli değil..
Günler sene olmuş, seneler asır;
Gençliğim kaybolmuş, yaş belli değil..

Gözlerin deniz'in bir eşi gibi..
Dudağın cehennem ateşi gibi..
Sahipsizce akan gözyaşı gibi;
Gerçekle karışmış, düş belli değil.

Kapılıp gitmişiz hayat seline,
Izdırap vurmuşuz gönlün teline..
Düşmüşüz insafsız, zâlim eline;
Sever mi sevmez mi hiç belli değil!

23. 07. 1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Benzerim

Baharda bir çiçek; güle benzerim
Yağmurda çağlayan sele benzerim
Seninle bir okyanus, bir deryâ gibi
Sensizse bir avuç çöle benzerim

Muhtaçtır gözlerim seni anmaya
Sende tutuşup sende yanmaya
Seninle uçsuz-bucaksız bir fezâ
Sensizse bir avuç çöle benzerim

1994

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Bihaber

Ne gençliğim hüznü var artık
Ne de ihtiyar kalbimde bir keder..

Seni tanıdığımdan bu yana
Ufkuma hep gözyaşı düştü
Kalbim hep vuslatla tutuştu
Gündüzüm *******ime karıştı

Oysa sen uzaklardasın
Sevgili'nin yanında
Benden habersiz.

Oysa ben seni arıyorum Ey (Hz.) Muhammed (S.A.V.)
Ve seni özlüyorum, senden bi-haber


1988

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Bir Garibin Mezar Taşı

-Rüy'ada yazdığım ilk şiir-

Sümüklü dünyâ, utan;
Bir gariptir burda yatan..
Seni de raylara büzsün,
Ecelim o kara tren! .

20 Mayıs 1995, Cumartesi

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Cemile Gelin Oldu

Elbisen gül gül olmuş
Saçların tel tel olmuş
Beyazlar içinde gelin olmuşsun

Nasıl da yakışmış ellerine çiçekler
Hayallerin kadar bembeyaz
Nasıl da titriyor ellerin sevinçten

Beni saran ellerin ah gülüm...

O siyahlar içindeki adamın yanında
Ne benim kadar mutsuz
Ne de gökteki yıldızlar kadar yalnızdın;

Gözlerinin içi gülüyordu

Ama bir an göz göze gelince benle
Kaçırdın bakışlarını kusursuzca
Bana mı öyle geldi bilmem
Galiba, ağlıyordun...

Doğrusu buydu; biz birleşemezdik
sendeki intikam, kalbimdeki gurur
Bir adam bile edemezdik

Az sonra gelin arabası gelecek

3.sahıslar, seni alıp götürecek
Bense kadehimi sana kaldırıyorum

Bir an babanla gözgöze geldik
Belli ki küfürler yağdırıyordu içinden
Güldüm, çekip vuracaktım...

Bazıları bana dönüp dönüp baktı
Umrumda da değil ya

Sen vardın aklımda ve genç kız hayalin
O hiç unutamadığım çapkın gülüşün

Gel diyemedim, gidelim diyemedim ya sana
Sen de konuşamazdın biliyorum

Az sonra gelin arabası gelecek

İşte, silahlar patladı bile
Keşke biri şu kalbime değse diyorum
Kalbimdeki seni n'olur öldürse diyorum...

Yorgunum, hiç düşünemediğin kadar yorgunum Cemile
Şuradan şuraya adım atasım yokkk
Ve halay çekesim yokkk
Ve, 'OFFFF' diyesim yokkk

Bak bugün de sarhoş olamadım
Bilirsin içmeyi zaten beceremem

Ve az sonra gelin arabası gelecek

Az sonra ben sessiz sessiz kahrolacağım

... Sokağı dönüp meyhaneye varsam?
Görmesem diyorum o gelin arabasını
Oysa bacaklarım taş kesilmiş Cemile!
Oysa hiç görmüyor ve duymuyorum

Az sonra gelin arabası gelecek

Yıkılasın dünya diyorum...

Gideceksin şimdi çoook uzaklara
O hiç sevmediğim adamın koynuna
Oysa düşüp yığıldığım bu sokakta

Gelin arabası, benim için hiç gelmeyecek Cemile;
Gelin arabası, benim için hiç gelmeyecek!

1994

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Değişen

Çıkarken yollarım hep sana doğru
Gözlerim adresle boşa döğüştü
Ararken yüzünde acır duyguyu
Gamzen, ok atan kaşa dönüştü

Gönlüm bir gel deyiş bekler sesinde
Tutuşurum yanarım hergün peşinde
Gönlümde taşıdığım aşk ateşinde
Özlemim kanlı bir yaşa dönüştü

1992

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Delikanlı Gibi

Sevdim seni delikanlı gibi

Bir ömür boyu içten
Kimselere söylemeden
Kızmadan, ahh etmeden..

Sevdim seni delikanlı gibi
İsmin sadece kalbime kazılı..
Ne sarhoşluğumla eleverdim aşkımı
Ne de intikam aldım hiç görmedin diye
Yalan değil, heves değil benimkisi
Sevdim seni delikanlı gibi...

İçim ürpermiyor her kavgaya dalışımda,
O yeşil gözlerin kurşunluyor bağrımdan
Korktuğum; çelik, tabanca değil
Birgün aşkımı gözlerimden anlayıp
Ulu orta gururumu kırarsın diye..

Gâm yemem bir kör kurşun kalbimi delse;
Sevmemendir hâkî ecelim!

Unutmak, vazgeçmek yazmaz benim kitabımda
Unutacaksam sevmezdim
Korksam, sabahlamazdım her gece kapında!

Sana gönül verip sevmişem kız
Kızdırma beni, kurşunlarım kitâbıma

Sevdim seni delikanlı gibi
Yürekten, ölesiye!

Ben senden vazgeçmem,
Sonu, ölümse bile!

14 Mayıs 1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Dert Sokağı

akşam olur, gözlerimi kapatırım
yavaş yavaş
ağlıyor muyum gülüyor muyum belli olmaz

ellerim hasretle okşar saçını
hem gülersin değil mi?

yorgun olsam hep bir sigara yakarım
özlemişsem sokağında alırım soluğu
ama bir kerecik olsun
bakamam pencerenden
hızlı adımlarla geçerim yolları
bazen ıpıslak caddelerde sevdâ şarkıları
bazense anlamsız ıslıklarla seni bekleyiş

belki gelirsin diye beklerim
her defasında gelmezsin oysa
geçmişi düşünüp yatağıma uzandığımda
seni düşünürüm başka şey değil

kalbimin içinde
fırtınalarla geçen günlerim
seninle dolu her hatıram güldürür beni

dert sokağı derim pencerenden geçerken
kapamışsındır tülleri beni görüp
gülerim acı acı
bir cigara yakarım
ne düşündüğümü bilmezsin

11 Temmuz 1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Don

Hayat pistir; don kadar
Ömür kısa; don kadar
Korkuyorum batacağız
Birgün donumuza kadar

1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Durup Durup

Özlem'le mâziye dalıp da aksam
Zülfümde ağarır tel durup durup
Lahzâ... Gelir diye yollara baksam
Elimde sararır gül durup durup

Mâzimin kadere çattığı yerde
Dudaklar kor olup aktığı yerde
Akşam güneşinin battığı yerde
Gönlümde utanır al durup durup

Vehmimde solarken vuslât hayâli
Elimde titrek, saçının teli
Mâtemli bahçemin has pembe gülü
Esmeden bükülür dal durup durup

20. 06. 1998

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Dünya

Yüzüme bakınca korktum aynada;
Gençliğim tükenmiş, saçlar ak olmuş..
Rûhumdan iğrendim bakıp bir bana da,
Sanki bu cezâlar bana bir hayli hak olmuş..

Aradım yolları, ne gelen var ne giden..
Unutmuş yüzümü - o dün çok seven -
Anladım ki şu dünya koca bir yalan;
Beni de içinde kaybedip yok olmuş..

Ömür bir rüy'a, uyandım da bitmiş ahh..
Şu koskoca dünya, kaybolup yitmiş ahh..
Şu nefsim bana neler neler etmiş ahh..
Mâzîm dâhî bana düşmandan çok olmuş

1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Ebed Delisi I

Sonsuzluk ağlar gözümde; ben, sonsuza ağlarım.
Birgün öleceksem de, hep sonsuzda varım

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Ebed Delisi II

Varlıkta yokum; yoklukta nokta.
Zamanda gölgeyim, zeminde sem'â.
Ebede doğdum, bilmem ezeli;
Ezelsiz yaşarım; ebedsiz asla!

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Em

Gönlümdeki yaraya em'sin sen
Bir eşi yok güzeldensin sen
Bakma gözlerimin şen olduğuna
Rûhumdaki hüzün sensin sen

1 Ekim 1998

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Evlât

Şu dünya bir anlık rüya;
Vazgeçmek çok zor mu evlât?
Gelir ölüm saya saya
Genç-ihtiyâr der mi evlât?

Çatışırsa nefsin senle,
Her dem Hak'kı tercih eyle!
İsteğin nedir söyle:
Karanlık mı, nûr mu evlât?

Uy Kur'ân'a yolun olsun.
Hem kanadın, hem kolun olsun.
Boşver dünyâ elin olsun;
Olur sana yâr mı evlât?

Peygamberin izinde ol,
Sünnetinde, sözünde ol.
Her işinde onu denk al;
Başka örnek var mı evlât?

Kim bilir ki son ne zaman?
Seni kabre kor ne zaman?
Hazırlıkta ol her zaman,
Düşün vaktin dar mı evlât?

Namazını dosdoğru kıl;
Nûrlansın hem kalp, hem de akıl..
İbadetin eden bir kul,
Etmeyenle bir mi evlât?

Bazen olur garip anlar,
Amelinde sırlı yanlar..
Düşün bir kez nedir bunlar;
Bir hayır mı, şer mi evlât?

Saçındaki beyaz akın,
Belli eder: ölüm yakın!
Günâhlardan korkup sakın
Ahret, kolay yer mi evlât?

Hevâ için, dünyâ için..
Unutmuşsun HAK'kı niçin?
İstediğin olsun saçın
Cehenneme nâr evlât?

Mazlûmlara etme zulûm..
Olur sana zor bir durum!
Önünde var çok uçurum,
Yoksa gözün kör mü evlât?

16 Mart 1997, Pazar

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Fikir

Fikir, *******imde yalnızlık;
Öteleri kucaklayan buğu...
Fikir, mânâ'ya ergi;
İnancın bahâr soluğu..

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Garip Yolcu

Ne sahte şeymiş şu yalan dünya;
Güldüm ağladım, sustum ağladım..
Birgün bitecek diye bu uzun rüy'a,
Günâhımı bir bir saydım ağladım..

O güzel gençliğim bir anı oldu.
Simsiyah saçım aklarla doldu.
Gözlerim hicranla mâzîye daldı;
O eski günlere yandım ağladım..

Ben garip yolcu, şu dünya bir han;
Niçin yaratıldım düşündüm bir an..
Şu yalan ömrümüz hep zarar-ziyan
Elimi semâya açtım ağladım

1996

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Git Bahar

Git bahâr, henüz ağlatmadan,
Kalma buralarda ne olursun git!
Eski bir yarayı kanatmadan,
Git bahâr, kendi yoluna git!

Git bahâr, henüz vakit varken,
Kalbimde bir demet gülken git!
Acıtma yaralarımı kapanmamışken;
Git bahar, hadi ağlatma git!

1991

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin ~Gülgün'e İlk Şiir~

Güller açar güldüğünde o gülden güzel gözlerin
Gelin olur şu gönlüme o gülden güzel gözlerin
öyle güzel gözlerin var diye şımarma ey güzel
gömülecek öldüğünde o gülden güzel gözlerin

Mehmet Kemal Tuncel Lisesi
10 Aralık 1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Gözyaşlarım

Benden sana bir hediye sana bu gözyaşlarım..
Akıyor delice sana bu gözyaşlarım..
Bu gözyaşlarını kıskanma ey gülüm;
Yabanın gülüne değil; sana bu gözyaşlarım...

23 Aralık 1994, Çarşamba
Mehmet Kemal Tuncel Lisesi

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Hırsız

Sen, dünyama doğan bir yıldız gibi
Işıklandırdın kapkaranlık âlemimi
Sen, ansızın gelen bir hırsız gibi
Çaldın bir anda şu masûm kalbimi

Mehmet Kemal Tuncel Lisesi, 1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

İsterim (Naat)

Döküldü dudaklarımdan isminle adın
Ateşinle yanmaya izin isterim..
Şu virân gönlümde cemâlin tadın
Olsun bir dem tatmaya yüzüm isterim

Alevlenir günbegün gönlümde o özlem..
Bir kuş olsam da uçup sana gelsem..
Hasretin içimde lav olur bâzen
Yandıkça yanmaya azîm isterim

Dillerde hep meşk ile coşar adın
Ne mal, ne şöhret, makam ya da kadın..
Islanır gözümde 'gel, gel,' feryâdın
Senden bir gülüş bir de ism-i azâm isterim

1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Jetonlu

Bir bozukluk ver
Bir damlacık aksın gözyaşın
Şaşırma, telefon değilsin;
Ama jetonla çalışırsın

1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Kardelenya

çocukken de çılgındı hep
deli-dolu, umursamaz
hayâl, denizleirn sonunda...
bir kartanesiyle başlardı herşeye
çılgınca.

çocukken... ne de güzeldi düşler
nasıl da konuşurdu çiçeklerle
ve nasıl da masumdu gökyüzü,
- ahhh, sevgili aşkımmm -

«nisan ayları, mayıs ayları,
gökte çoban yıldızları...»
unutmamıştı hala
nasıl da konuşurdu onlarla
onlar susardı
o, gülerdi o zaman
büsss-büyüktü
dokunsa dünyayı yıkardı avuçlarıyla

çocukken de hayal kurardı
yıldızları toplardı avuçlarında
üfürünce uçuverirlerdi
giden her yıldızla
gözleri dolardı.

oyuncak derdi, oyuncak...
üstüne basa basa
gökyüzü demezdi hiç
orda büyümüştü
orda.. kanatları bembeyaz iki gül
gülümserlerdi ama öpünce

ANAT derdi birisine
diğeriyse ÇILGIN...
- tıpkı kendisi gibi -
o koymuştu bu adı
büsbüyük olsun demişti
yıkıversin dünyayı avuçlarıyla
ama avuçları yoktu ki onların!
gülümserdi o zaman

bir anda yıkılmıştı dünya
o yıkmamıştı
saklamıştı o zaman avuçlarını...
melekleri öldürmüşler
ifritler basmıştı her yanı
meleklerin yüzüyle

o dokunmamıştı gökyüzüne
kim ıslatmıştı denizleri
ya kim sus pus etmişti gülleri
öcüler mi?

çocukken de hayal kurardı
yıldızları toplardı avuçlarında
üfürünce uçuverirlerdi
giden her yıldızla
gözleri dolardı.

.........şimdi de yıldızlara bayılıyor
bir tek onlar değişmedi
arasıra uçuverseler de seviyor onları
ama dokunamıyor avuçlarıyla
«belki.. onlar da yıkılır» diye...

7 Ağostos 1992

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Leylâ I - 1988

Bir anıt, bir Leylâ, bir nâzlı gül;
Koyver rûhunu bırak rakse..
Düşünü kurduğun bilmem ne gül,
Aşk mı olur Mevlâ'sız birikse? ?

Seyhan İmam Hatip Lisesi, Adana, 1988

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Leylâ II - 1997 (Naat)

Böylesi hicrân'a böylesi 'Mâşuk'..
Öyle çok yakışmış, ah yakışmış ki! ..
Vuslâtı dilinde dönmeyen âşık,
Elinde kaleme bir yapışmış ki!

*******, rûhunla dertleştiğim ân,
Ağlarım hicrânla hep zaman zaman..
Görseydin ardından sitemle yanan,
Gözyaşım kanlara bir karışmış ki!

Gel artık ey Nebî, o uzak düşten;
Muhtâcım sana çok nefesten, güneşten!
Ne farkı var ömrümün hiç ölüşten;
Böylesi hicrâna kim alışmış ki!

Göster ey sevgili gayrı yüzünü...
Öpeyim çöllerde ayak izini!
Görülmüş mü derdin böyle hazini;
Düşünde görmeyen, neye kavuşmuş ki!

Mart, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Misafir

Bilmem neden duygusuz
İçimi boğan bu sessizlik
Bu gece misafir
Ölüm müdür beklenmedik

1996

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe I

Lezzeti kederde, izzeti secdede
Tadarak aşk ile ey gönül yanmaz mısın?
Cennet'i Cemâl'de bulup sevinçle
Hatrına ölmeye hiç cân atmaz mısın?

Mâ'rifet aynasında Hak'la tanıyıp..
Sebeb'in, muhâl'de yanmaktır sayıp..
Her seher secdede aşkla ağlayıp
Hakk'ın hatrı ne, hiç sormaz mısın?

Dünyâya gelişin en şükre değer şey..
Düşün Rab'bini de ürper, başını eğ!
Terk ederse dünyanı şu parlayan ay,
Nûrunda imânın çıralar yakmaz mısın?

Bir hevesle geçti, yazık ömrün boş yere.
Bir ân'a değmez; ölçsen de yüzbin kere!
Ölüm, vuslât demeden Hak Yaradan'a,
Utanıp başını râm olmaz mısın?

Her ân'ın gaflette geçiyorsa simsiyâh..
Kalmıyorsa dünyâdan zaman, ahretine yazık âhhh..
Bir parça yoksa yanın, eğer Hakk'a âgâh;
Yaşıyorum demeye ey nefsim utanmaz mısın?

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe II

Ne arasın boşuna ey Mecnûn sen Leylâ'yı;
Leylâ, yanıbaşında; bir büyük çölde değil!
Unutmuş gibisin bence sen sevdâyı..
Sevdim ben diyorsun, gülmemek hiç elde değil!

Düşün bir ömrünü, belki ziyânın kat kat..
Parçalamak neyine be gâfil, edebiyat!
Şu tabiat ki aşk dolu en büyük külliyât...
Ateş'i korda ara; düşün ki külde değil!

Bin ömür harcamışsın gayr-ı bin mahbûb'a..
Nasıl yüz çevirmişsin, asıl aşk-ı matlûb'a? ?
Dal ey arkadaş, o yazdığı mektûb'a (Kur'ana..)
O sana yapyakın; unutmuş halde değil!

Sanma ki bu sözler yalan, oku bir düşün..
Daha dün genceciktin, ihtiyarlık eğmiş şimdi başın..
Uçacak kimbilir yarın cân kuşun;
Bir kerecik düşün: dünyâ, ebed belde değil!

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe III

Bugün yine dolup taştım, bilmem ki hüznüm niye? ..
Çıkacak ten kafesinden; atıyor göğsüm niye? ..
Haykırmak istiyorum da var gücümle Hüdâ'yı,
Bir el tutar yakamı, çıkmıyor sesim niye? ?

Şiir, şiir deyip de yazdığın hiç yok kalemim..
Benim yârim Hak'sa nedir içimdeki elemim?
Haykırmaya yüzüm yok, simsiyahken âlemim;
Seccâdem bile ağlar da, akmıyor benim yaşım niye?

Yok kalbim yok, senden mi bu delilik?
Kimi hayâl-meyâl, kimi gerçek-silinik!
Hani zühd, takvâ; hani itaat ve bağlılık,
Şu yaptıklarıma uymuyor hiç sözüm niye? ? ?

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe IV

Bakıp da ağla nefsim şu perişan hâlime;
Kıldığın namazlar bir kerem mi sandın? !
Görseler o gâfil rûhunu inan ki yüzüne,
Tükürürler billahi yoksa yalan mı sandın? !

Haddini bilmeden umarsın rızâ..
Allah olur mu hiç kul rızâsızsa? !
Suçunu bil de gör, her dem ağla;
Özün ermiş, sözün Kur'an mı sandın? !

Derinlere düşürme Ya Râb gazâbını;
Sen râzı ol da men çekem azâbını..
Sevdâna düşersem verme dâhî devâsını
Aşık, yârdan geleni reddeder mi sandın? !

1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

O Zaman

Sararan rûhumu alsın götürsün yeller
Aşkını gönüller Yâ Râb duyar o zaman
Gurbet olmasın kahrıma şu yabana güller;
Rûhum her gününü azap sayar o zaman

1990

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Ölüm Denen...

Kuruldu gönlümün sona saati
Yelkovan bir başka akrep bir başka
Kaybettim bulmadan bir saadeti
Hakikat bir başka meşrep bir başka..

Çekildi ufkumdan gün birer birer
Karanlık bir kucakta hep bi-haber
Mezarmış o en son uğranacak yer
Yolcusu bir başka, bilet bir başka

O gülen gözleri söndüren toprak
İlk bahârdan geriye bir avuç yaprak
Cân gülü gönülden birgün koparak
Savrulur bir başka solar bir başka

Yükünü yılların bir çizgiye sor
Alnıma yiv yiv hayat ne çiziyor
Nasıl da kayıtsız öyle gülüyor
Fotoğraf bir başka mezar bir başka

Dur ey yolcu sarındığın bu yükü
Teslîm vaktidir sen öldün çünkü
Tâ evvelden beridir bu kısır döngü
Boğuşur bir başka döner bir başka

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Özlem - 1987

Bir gözyaşıydın akan cennet sularına,
Her dem nazdâr, her âlem melek!
Sayen de uyanmıştık hep anılara,
Bir zaman, yakışıyordu sana gülmek

1987

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Rab Işığım

Rüzgârlı bir tepeydim muallakta;
Asûde bir liman isterken rûhum.
Başıboş yürürken bir karanlıkta,
Işığım oldun sen Râb, ışığım oldun!

Şuûrum, hayâlim hepsi ağlardı;
Işık arardım; hep bir ziyâ, bir nûr!
«Gelmez mi? » derdim bu hicrânın arkası - ardı;
«Islak gözlerimi sil ey Râb, ne olur! »

Müjdeler olsun şimdi tüm dünyaya;
Duysun gönüller: «Dün, bugün ve yarın,
Issız *******de, ve her karanlık yolda
Râb ışığımdır, Râb ışığım! ..»

25 Ekim 2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Robot Adam / 14 Yaş Şiiri

Saatlerin dünyası yalandır
Ne göründüğünden tez gelir geçer zamân
Ne de ölüm, bir ân'dır

Yavaş çekimli hayâller kurarız
Kısa metrajlı filmler yaşarız
Pembe bir diziyi oynarız aşklarda
En ciddî yanımızla çehreler kurarız
Gül denilince güleriz
Ağla denilice ağlarız
Bazen araya reklam girer
Kendimizi oynarız..

Bir karükatüre sığarız en 'hormonlu' yanımızla
Ne romanlar yazılırdı hâtıralarımızla
Bazen bir şiirin 'nokta'sı olur
Mâziye de bir ünlem koyarız.
Bazen heykellerden surat alır
Bazen artistik poz yaparız..

Kavgalarımızla, barışlarımızla koşarız yarınlara
Ölmemek için on milyonu gözden çıkarırız
Aç insanlara vaatler satarız

*******i vicdânımız sorsa bile
Ya evde yokuz,
Ya da erken yatarız!

Egomantik, seksomatik, otomatik
Ne varsa hayvanca, bir o kadar hayvanız
Kimimiz maymunu dede;
Kimimiz kendimizi kaplan sanırız
Hep bir yanımız esrâr doludur
Hep bir yanımız gizli kapaklı
Ve hep bir yanımız düşünceye kapalı!

Bir de barış isteriz sokaklara dökülüp
Hep birileri sürükler ardından bizi
Hep birileri bizim yerimize çoktan düşünmüştür bile
Hep birileri beynimizi kapatmak ister
Fikrimizdeki tüm kontakları..

Aslında biz de bilmeyiz ne olduğumuzu
Kalkmış, hayatı oynarız
Bol figüranlı yeşilçam filmi gibi
Utanmadan kendimize acırız...

Bir tiyatro sahnesinden görmüş gibiyim
Sahne kapanacak, alkışlar kopacak
Kendi hıyarlığımız beş-on ödül alacak.
Bu üçüncü perde de böyle olacak, biliyorum!

O 'son oyuncu', gözümüzün tâ içine bakarak
bizleri aynalardan çağıracak akılsızlığımıza
Sinyorita Antionet hep ağlayacak
Uganda'da hep savaş olacak
Oysa dünya yine dönecek...

Soruyorum, kızmıyor mu bize Tanrı?
Neden kahretmiyor hâlâ gözlerimizi
Hep bir fırsat daha veriyor
Hep bu kör gönüllere rahmet ediyor

Soruyorum, düşünmüyor mu bu insanlar:
Neden böyle 'bomboş'lar? !

Boşver gitsin diyorum..

Ne kadar duygusuz olduk Allah'ım...
Antenlerimiz de olsa tam robota benziyecektik
Bip sesinden sonra işlem görecektik

İstemiyorum artık, duymak istemiyorum
Spikerin o şom ağızlı sesini
Gazetelerin ihtilâl köşesini
Bu köşede, korkutulmuş insanların yenilişini..

En çok da kendime kızıyorum
Kendimi bile görmek istemiyorum

Neden böyle öfkeliyim biliyor musunuz
Ah bunu ben bile bilmiyorum
Sanırım, on dört yaşıma giriyorum...

1988

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Sakla Gözyaşlarını Yarına

I

Sakla gözyaşlarını yarına
Gözlerini dikerek bulutlara

O sevdiğin şarkıyı söyle
Duymuyor olsa da hiç düşünme
Söyle gülerek, defalarca.

Senin de olacak güzel yılların
Daha çiçeğin burnunda
gençsin, güzelsin.
Birgün, güleceksin ağladıklarına..

Ama sana unut demem yine de onu
Vazgeç diyemem,sevme
Ama sen bunları biliyorsun...

Aynı dalgalarda yaşadık seninle
Zaman başka, acılar aynı
Ve aynı boyutun kayıp sokaklarında

Gülüşün, kahkahalarla ağlıyor
Yanıyorsun, biliyorum
Zor olsa da geçeceksin arkadaş

Hayallere sarılıp ÜMİT ET!

II

Kaç defa geri döndü?
Kaç defa seni sevip öptü
Ah, seni her kırışında pişman oldu mu?
Ama sen bunları biliyorsun
Ve hiç gelmeyeceğini artık.
Sevmeyeceğini, öpmeyeceğini...

Boşver desem,
Biliyorum ki kızarsın
Gözlerime takılır yutkunluğun
Boğazında dünyanın bütün söylenmemiş kelimeleri...

III

Simsiyahtır ölümler.
Onsuz yaşamaktansa,
Onla ölmek ne güzel...

IV

Ama yalnızlıklarda adım adım
Büyümelisin arkadaş büyümeli

İstiyorsan acırsın kendi kendine
Kahretsin ki yaşıyorum, onsuzum dersin
Basarsın tetiğe
Ölümü seçersin..

V

Sana ben gül demiyorum arkadaş
Ne istiyorsan onu yap
Kimi istiyorsan onu sev
Ama unutma: yalnız başınasın
Seni yalnız sen düşünür
Yaralarını kendin sararsın!

Ama sen, bunları da biliyorsun
Daha öncekileri de biliyordun
Vakit, bir hüzzâm şarkısı değil arkadaş

Korkuyorsan eğer kendinden
İpin ucunda koyver başını
Acıyorsan hala kendine
Git; mezarın onun kahkahalarıyla dolsun

Seni vazgeçirecek değilim arkadaş
Cesaretin varsa bulursun yüreğinde
Ona birgün nefretle tükürüp
Tüm yalanlarını kurşuna diz

Uyandır içindeki çocuğu o zaman
Gün gelir, onunla tanırsın

İnan ki göreceksin
Sen duracaksın dimdik sabaha
Son vuran yıkar da geçer,
Sakla yumruklarını yarına! ..

1996

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Sen

Gönlümde tutuşan sevdâ, sensin.
Çöllere düşüren Leylâ, sensin.
Gece rüy'âmda, gündüz aklımda
Yüzümü güldüren hülyâ sensin.

Aşkınla her geçen gün solduğum..
Ömrümce kaybettiğim, bugün bulduğum..
Bir yudum su sanıp da boğulduğum
Canıma kasdeden deryâ sensin!

23 Mayıs 1994, Pazartesi
Mehmet kemal Tuncel Lisesi

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Sen Sen

Bahâr gelir çiçekler açar,
Alır saçlarına takarsın sen, sen...
Sen kalbimin en güzel köşelerinde;
Karlar gibi bembeyaz,
Tertemiz bir aşksın sen, sen...

Efkâr olup bitersin dudaklarımda,
Ateş olup yakarsın beni sen.
*******i el ayak çekilince,
İçime dökülürsün yıldız yıldız sen, sen...

Seni anlatmak zordur şiirlere..
Seni anlatmak zordur defterlere..
Sensiz olmak, seni sevmek,,,
Seni el'inken yine sevmek...

Yağmur desem o simsiyah tel tel saçına..
Bulut desem teninin o yumuşaklığına..
Rüzgâr desem bir öpüşüne, bir edâlı bakışına,
Seni mevsimlere hapsetmiş olurum.

Mezâr desem bile o kayboldugum ince gözlerine..
İlâhî desem bile o tatlı sözlerine..
Bir mabettir deyip de tapınsam dizlerine,
Kutsallığını gölgemle bozmuş olurum.

Sen... Anlatamadığım hislerin tek tercümanı,
Sen... Deli gönlümde yanan sızısın.
Sen karanlık alemimin en saf kalan yanı
Sen... Dalgalı denizlerimin kutsal kızısın.

Sen... Aynalı hülyalarda içime işleyen bembeyaz saçlarım...
Ve sorgun *******de sokaklar boyu
Attığım utangaç adımlarsın.
Sen rakımın, sigaramın, meyhanemin
Özü, gerçeği ve ilk adısın.

Sen... Beyaz elbisene güller taktığın zaman var ya;
Ne bir çiçek, ne bir mevsim,
Sen... Sadece benim sevebildiğim kadınsın...


10 Eylül 1996

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Senin Tanrın Kim?

'Bu yazı hem Müslümân'lara, hem Hıristiyân'lara hem de diğer inançtan olan kimselere yazıldı.. Ateistler üstlerine alınmayabilir...'

Senin Tanrı'n kim?
Sâhî, gerçekten taptığın ne?
Yirmi dört saatini dolduran..
Kalbini alev alev tutuşturan..
Hem de en yakın dostun? ..
Mevkî hırsı mı?
kadın mı?
Son model bir araba mı?
Tarkan mı, Ricky Martin mi, Madonna mı?
Geleneklerin mi, yahut kendi benliğin? ? ? ?
Düşlerini süsleyen ne?
Yakuttan, inciden konaklar..
Atlas, ipek elbiseler..
Çil çil altınlar, yakutlar, mücevherler..
Yahut zülfü perişan güzel bir kız? ...

Peygamberin, önderin kim?
Kimi örnek alıyorsun?
Musa'yı mı, İsa'yı mı, Muhammed'i mi?
Hani Yasa'ya bağlıydın? (Yahudiye...)
Hani Mesih'te ölmüş ve O'na dönüşecektin? , (Mesih inanlısına...)
Hani ehl-i sünnet ve'l-kitâb olacaktın? (Müslümana...)
Kim gibi davranıyorsun?
Maykıl Jeksın gibi mi?
En moda artist gibi mi?
En gözde manken..
Yahut gerçekten Önderin gibi mi?

Neye güveniyorsun sonsuz yaşam için?
Haftada bir Cuma'ya mı? (Müslümana...)
Cumartesileri Havra'ya (Yahudiye...)
Pazarları gittiğin Kilise'ye mi? (Mesih inanlısına...)
Ettiğin iyilikler..
Çil çil sadakalar..
Yaptırdığın Cami'ler, Kilise'ler, Havra'lar
Yoksa Tanrı'ya mı?

Kim kokuyorsun?
Gül kokulu Muhammed mi? (Müslümana...)
Mis kokulu Musa mı? (Yahudiye...)
Buram buram İsa Mesih mi? (Mesih inanlısına...)
Yoksa Ebû Cehil Karpuzu,
Yoksa hain Yahuda mı?

Amacın ne?
İslâm'ı tebliğ mi? (Müslümana...)
Müjde'yi yaymak mı? (Mesih inanlısına...)
Kavga mı, didişmek mi? alim olmak mı?
Popülerite mi?
Yoksa benliğini aklamak mı?
Kendini aziz gibi gösterip
Tanrı'yı kandırmak mı?

Sevgin kimlere?
Sadece Müslümanlara mı? (Müslümana...)
Yalnızca Hıristiyanlara mı? (Mesih inanlısına...)
Yahudi'lere, Ateistlere, Budistlere..
Yoksa bütün insanlara mı?

Niçin buradasın?
Amacın, idealin, arzun ne?
Kim gibi konuşuyor,
Kim gibi düşünüyor,
Ve kimlerce yönetiliyorsun?

SEN BU ALEMDE BAŞIBOŞ DEĞİLSİN
AMAÇSIZ DEĞİLSİN
SEBEBSİZ DEĞİLSİN
SERSERİ DEĞİLSİN
Boş ver kimlik kartındakı yazılanları
Haç kolyeni, hilalini, zülfikârını, sakalını, başörtünü.......
Haftada bir Cuma'yı, Havra'yı, Kilise'yi..
Adına yakışır gibi ol
Müslüman ol, Yahudi ol, Hıristiyan ol!
Adın gibi ol, Adam gibi ol!
Petrus, Pavlus, Sümeyye, Bilal, Zeyd gibi ol!
Ama göründüğün gibi, inandığın gibi ol
Sahte yüzler değil..
Sahte gülücükler değil..
Sahte bir dava değil..
Benlik kaygısı, boş işler değil...!

ÖNCE İNSAN OL!

Sonra değiştir başkalarını,
Sonra çağır günahkârları
Ve dostum.. Sonra yargıla beni
İşte o zaman dostum işte o zaman
Bütün bunları yaptığın zaman..
Hakîkî bir inancın sabahımsı dudakları arasında
Sevgi gülücükleri belirebilir...
Korkmadan, utanmadan ve hiç çekinmeden (ama hiç..)
Ben Müslüman'ım,
Ben Hıristiyan'ım,
Ben Yahudi'yim diyebilirsin...
Bütün bunları yaptığın zaman..
İşte o zaman dostum, işte o zaman! ...

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Seveceksin

çiçek dalında
kadeh dudakta
sen, bende güzelsin
dilediğin kadar kaç benden
seveceksin beni
beni seveceksin

sen neş`eyle gülerken
benim gözlerime yaşlar doluyor
yüreğim acı içinde
beni yerden yere vuruyor
ama birgün gelecek
GÜL olsan solup gideceksin
ateş olsan yanıp söneceksin
dilediğin kadar kaç benden
seveceksin beni
beni seveceksin

02.05.1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Seyyah

Seneler tükenir; mâzisi kalır..

Sevenler özlenir; yazısı kalır..

Kaç güzel uğrunda yanarsa yansın,

Her aşkın ardından sızısı kalır!



Gün olur, delice seversin birgün..

Ayrılık ateşi çekersin birgün..

Sanma ki unutp giderisn birgün;

Her aşkın ardından sızısı kalır!



İster bir kayık ol deryâda yüzen..

İster bir seyyâh ol âlemi gezen..

Ağlatır anılar, gün olur bazen;

Her aşkın ardından sızısı kalır!



Ağostos, 1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Sükût

Sükût; bir anıt, bir mezâr gibi ılık.

Sükût; habercisi rûhun, düşünceye aralık.

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Şehîd

Yarına alnının şâhidi o nûrlu ışık
Son yolculuğun bu hüzünden ırak
Yine seni gördüm bu gece yaklaşıp
İklimlere doyduğum düşler gibi berrâk

Bilmem kabul eder misin bir ılık dua
İnanç yeşertmiş toprağın; Gül-ü Rânâ
Beni de bırak baharda sonsuzluğa
Her ağladığım şiire özlemini bırak!

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Tabut - 1987

Bir atlı karınca misâli,

Dönüp dolaşıyor mâzi..

O daracık mekanlar güya;

Cennetler dönüyor izi!

1987

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Unutulan

- C'ye -


Bir gölge duyarsın, o benim olurum...

Bir gülü koklarsın, o ben olurum..

Unutsan bile birgün sen beni,

Gözlerindeki yaşlar, o ben olurum...



Bir yabancıyı sarsan da kollarına..

Kocam diye alsan da yatağına..

Varsın dokunamayayım saçlarına;

Taktığın güller, o ben olurum.



1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Vuslat Renginde - Naat

~Gül Kokulu Ahmed'e~

******* boyu karanlık...
Varlığınsa bana küsmüş
Ağlarsam 'Sevgili',
Sakın incinme,
Kabahat senden değil!

Seccâdem bile suskun,
Konuşmuyor benimle.
Ve yetmiyor seni özlemek
Sensiz bu cân, bu tende hasta
Yetmiyor gecem bir vuslata
Düşlerimle birgün etmiyor

Şikayet etseydim sevmezdim
Aşığı ağlatan sadece bu değil;
Gönül râzı her bin derde
Çünkü o kadar 'güzel'sin ki
Sana âşık olmamak elde değil
O kadar çok sevdirdin ki seni
Kabahat bende hiç değil! !

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Yaprak II

Her git deyişimde kalmanı isterim salak gibi...
Her düşüşümde ellerini ararım sanki tutacak gibi...
Bir kuş gibi uçmak istedikçe gözlerine ben,
Kendi sığınağında sürüklenir dururum bir yaprak gibi...

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Yârim

İntizâr edemem mesut ömrüme
Şu yalan dünyada sevip gül yârim
Vermesin Allahım keder gönlüne
Ayrılık yerine sevgi bul yârim

O siyah gözlerin neş'eyle coşsun
En mutsuz günlerin bir bayram olsun
Kahkahanla âlem sese boğulsun
Dilerim ömrünce sevip gül yârim

En acı dertlerin atılsın bana
Yerine günâhın yazılsın bana
Ölürsen mezarın kazılsın bana
Kalbime gömsünler seni gel yârim

1992

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Yeşil Gözlüm

Görmeden gönlümde büyük yer ettin
Bir uçtan bir uca sen yeşil gözlüm
Başörtün tek süsün, iman servetin
Uçup da kalbime kon yeşil gözlüm

Düşmesin aklına sakın bir tasa
Severim seni ben, dünyaa dursa da
Hele ki kalbinde HAK aşkı varsa
İste benden o an can yeşil gözlüm

Aşk hasreti beni döndürdü küle
Dökerim içimi her gonca güle
Ayrılmayalım n'olur Mahşer'de bile
Bulmasın aşkımız son yeşil gözlüm

1 Ekim 1996

Mehmet Akif Ardıç