VaGrAnT_AdAnALı
06-04-2006, 03:07 AM
sen bilmezsin çıkıpta ortaya, göğsünü gere gere seviyorum diyememenin ezikliğini! hele bir başkasını severken sen...
başka bir eli tutuyor ellerin, gözlerimin önünde.. ilk kez bu kadar sevgi dolu bakıyor gözlerin ama bir başkasına. seviyorsun..
seviyorum diyorsun utanmadan sevgimden. oysaki biliyorsun bir anne kadar sınırsız sevdim ben seni, kimsenin sevemeyeceği kadar çok..
ben söylerken ne kadar anlamsız geliyordu değil mi sana.. ama şimdi sen bunları bir başkasına söylüyorsun..
çok istedim herşeye bu kadar geç kalmadan önce söyleyebilmeyi sana aşkımı.. içime sığmayan, taşan, canımı yakan aşkını.. ama o kadar korktum ki
kaybetmekten seni... ya bir daha anmazsa adımı? ya bir daha görmek istemezse beni? ve daha bir dolu endişe dolu cümle!
sen hiç birşeyi henüz bilemezken vazgeçtin oysaki benden..
kaybetme korkusundan mı, yoksa öğrenirsen dönersin diye düşündüğümden mi bilmem.. o kadar yanlış bir zamanda haykırdım ki..
öyle yanlış bir şekilde.. gözünde daha da küçülmekten daha da vazgeçilir olmaktan başka hiçbirşey kazandırmadı bana söylemek..
ben hayatım da ilk kez sana yenildim.. yada içimde sana büyüttüğüm aşka...
sevdim sadece seni.. hiçbirşey beklemeden, ummadan.. bir dost olarak bile bakman yeterdi gözlerime.. bakman yeter ki... yeter ki baksaydın..
aşkımla geri dönüceğini sandığım dünyamı, aşkım yüzünden terkettin.. oysaki mutluluğundan öte bir tek şey umrumda olmadı hiç... inanmadın..
şimdi yoksun.. aynı yerde farklı dünyaları yaşıyoruz seninle.. yanyanayız çoğu zaman ama biliyorum ki yanımda değilsin...
bir başka aşkın serin sularında süzülmekte yüreğin.. çok mu soğuktu suyum yada çok mu hırçın ki seçtiğin ben olmadım?
ben hala burda bir yerde senin aşkına esirim sen bilmesen de.. sana aksini kanıtlamaya çalışsamda, hala aşığınım... belki de daha yıllarca..
yüzüne baktığımda gördüğüm o saflığın, içinin temizliğinin yüzüne yansıması değilde genetik bi ayrıntı olduğunu farkettiğim gün bile vazgeçemedim senden..
en büyük zayıflığım en büyük aşkım oldun, gözümün içine tertemiz gözlerinle baktığın ilk gün..
bak yıllar geçti ben aynı yerdeyim.. sen başkasının kollarında...
sen aşkının sıcağında uyurken, ben sensizliğin ayazında titriyorum hala..
seviyorum seni.. bunu çıkıpta söyleyememenin ezikliğiyle.. bir kez daha reddedilme korkusuyla... sensizlikte bile seni kaybetme korkusuyla..
seviyorum seni... hala..
söyleyemicem belki uzunca bir süre daha.. çünkü seni daha fazla kaybetmeye tahammülüm yok...
korkuyorum sensizlikten..
seni, sensizlikte seni özleyerek...
seni, sensizlikte seni kaybetmekten korkarak...
seni sadece yüzünde ki saflık için belki de..
hala.. seviyorum...
söyleyemesem de....
duymak istemesende...
vazgeçmedim senden...
ecelle bile gelicek olsan burda bekliyorum seni... sevgim içimde ilk günkü gibi..
ve biliyorum gelmeyeceğini...
bir başka aşka teslim etmiş olsan da yüreğini, bedenini.. birgün belki seversin umuduyla hala seviyorum seni....
başka bir eli tutuyor ellerin, gözlerimin önünde.. ilk kez bu kadar sevgi dolu bakıyor gözlerin ama bir başkasına. seviyorsun..
seviyorum diyorsun utanmadan sevgimden. oysaki biliyorsun bir anne kadar sınırsız sevdim ben seni, kimsenin sevemeyeceği kadar çok..
ben söylerken ne kadar anlamsız geliyordu değil mi sana.. ama şimdi sen bunları bir başkasına söylüyorsun..
çok istedim herşeye bu kadar geç kalmadan önce söyleyebilmeyi sana aşkımı.. içime sığmayan, taşan, canımı yakan aşkını.. ama o kadar korktum ki
kaybetmekten seni... ya bir daha anmazsa adımı? ya bir daha görmek istemezse beni? ve daha bir dolu endişe dolu cümle!
sen hiç birşeyi henüz bilemezken vazgeçtin oysaki benden..
kaybetme korkusundan mı, yoksa öğrenirsen dönersin diye düşündüğümden mi bilmem.. o kadar yanlış bir zamanda haykırdım ki..
öyle yanlış bir şekilde.. gözünde daha da küçülmekten daha da vazgeçilir olmaktan başka hiçbirşey kazandırmadı bana söylemek..
ben hayatım da ilk kez sana yenildim.. yada içimde sana büyüttüğüm aşka...
sevdim sadece seni.. hiçbirşey beklemeden, ummadan.. bir dost olarak bile bakman yeterdi gözlerime.. bakman yeter ki... yeter ki baksaydın..
aşkımla geri dönüceğini sandığım dünyamı, aşkım yüzünden terkettin.. oysaki mutluluğundan öte bir tek şey umrumda olmadı hiç... inanmadın..
şimdi yoksun.. aynı yerde farklı dünyaları yaşıyoruz seninle.. yanyanayız çoğu zaman ama biliyorum ki yanımda değilsin...
bir başka aşkın serin sularında süzülmekte yüreğin.. çok mu soğuktu suyum yada çok mu hırçın ki seçtiğin ben olmadım?
ben hala burda bir yerde senin aşkına esirim sen bilmesen de.. sana aksini kanıtlamaya çalışsamda, hala aşığınım... belki de daha yıllarca..
yüzüne baktığımda gördüğüm o saflığın, içinin temizliğinin yüzüne yansıması değilde genetik bi ayrıntı olduğunu farkettiğim gün bile vazgeçemedim senden..
en büyük zayıflığım en büyük aşkım oldun, gözümün içine tertemiz gözlerinle baktığın ilk gün..
bak yıllar geçti ben aynı yerdeyim.. sen başkasının kollarında...
sen aşkının sıcağında uyurken, ben sensizliğin ayazında titriyorum hala..
seviyorum seni.. bunu çıkıpta söyleyememenin ezikliğiyle.. bir kez daha reddedilme korkusuyla... sensizlikte bile seni kaybetme korkusuyla..
seviyorum seni... hala..
söyleyemicem belki uzunca bir süre daha.. çünkü seni daha fazla kaybetmeye tahammülüm yok...
korkuyorum sensizlikten..
seni, sensizlikte seni özleyerek...
seni, sensizlikte seni kaybetmekten korkarak...
seni sadece yüzünde ki saflık için belki de..
hala.. seviyorum...
söyleyemesem de....
duymak istemesende...
vazgeçmedim senden...
ecelle bile gelicek olsan burda bekliyorum seni... sevgim içimde ilk günkü gibi..
ve biliyorum gelmeyeceğini...
bir başka aşka teslim etmiş olsan da yüreğini, bedenini.. birgün belki seversin umuduyla hala seviyorum seni....