rockstar
08-16-2007, 01:25 PM
Adın Yok Giderken
Adın yok giderken
Çünkü sen şiir değilsin
Çünkü sen aşk olmadın hiç
Sen sessiz bir ağıtsın içimde
Adın yok giderken
Senin adın da olmadı hiç
Bunu geç fark ettim
Bu başlığı kendime yazdım
Kimse gelmesin artık giderken
Ayaza çarptı fikrim
Kara meltemleri çoktan terk etti denizleri
Ilıman gözlü evlerimi terk ederken
Var olmakla sayıklamak arasında fikrim
Bu ıslıkla yaşamak gibi bir şey
Sanki hiç düşmemiş Bizans gibi ahlakım
Yanılmış bir yerlerde ibn-i Haldun
Devler yıkıldıktan sonra da aramızda
Anlamak zihne su taşıyan kötü uşak!
Hiçbirinizi aramadım giderken
Aslında sadece birer yansıma olduğunuzu düşündükçe
Kendime çokça kırıldım
İçimi ılıtan sözleriniz meğer bana aitmiş
Bahçelerin etrafında çevrili çitler bile bir yansıma
Işıktan algılarımız rüyadan başka bir şey değilmiş
Sur yapmak durak yapma geleneği
Dünya halklarının bekleme sendromu
Geçiş için beklemek hep sürece taşınan bir ahlak
Aşk için bile bir süreç var önümüzde
Hepsi geçtiydi bir yaz geçmediydi gözlerimi kadifeleştiren
Cüceler masum kaldıkça anlarmış devlerin yüce olduğunu…
Sana anlatılanlara aldanmadan melodi duyar gibi kaç buralardan
İsteğini yerine getirmişler mi diye bile düşünme
Çok bir değer ifade edermiş gibi düşme düşün peşine
Asıl düş senin içine devamlı uyandığın düştür…
Şikayet etmekmiş meğer terk etmek dünyayı
Hesabı sorulmamış sevdayı bırakmazmış meğer
Şiir not etme geleneği
Duyguları anlamlı anlamsız kayda geçme
Hangisi estetik ya da değil ne fark eder deme cesareti
Şair olmak diye
Şiir yazmak diye
Bir şey yoktur
Çünkü siz düşünüzde böyle bir şey uydurdunuz diye
Niye gece yarısında şair geceyle dertleşmek zorunda kalsın
Gerçi o geceyle değil yalnızlığıyla dertleşir ama olsun
Hiç bitmeyecek bir yalnızlık bu,öyle dünyalı olmayan
Bir ıslıksa var olduğunuzu düşündüren
Bırakın onu da çalmayın
Zaten sizden başka duyan yok
Olmak diye bir şey kaldı mı?
Adın yok giderken
Çünkü sen şiir değilsin
Çünkü sen aşk olmadın hiç
Sen sessiz bir ağıtsın içimde
Adın yok giderken
Senin adın da olmadı hiç
Bunu geç fark ettim
Bu başlığı kendime yazdım
Kimse gelmesin artık giderken
Ayaza çarptı fikrim
Kara meltemleri çoktan terk etti denizleri
Ilıman gözlü evlerimi terk ederken
Var olmakla sayıklamak arasında fikrim
Bu ıslıkla yaşamak gibi bir şey
Sanki hiç düşmemiş Bizans gibi ahlakım
Yanılmış bir yerlerde ibn-i Haldun
Devler yıkıldıktan sonra da aramızda
Anlamak zihne su taşıyan kötü uşak!
Hiçbirinizi aramadım giderken
Aslında sadece birer yansıma olduğunuzu düşündükçe
Kendime çokça kırıldım
İçimi ılıtan sözleriniz meğer bana aitmiş
Bahçelerin etrafında çevrili çitler bile bir yansıma
Işıktan algılarımız rüyadan başka bir şey değilmiş
Sur yapmak durak yapma geleneği
Dünya halklarının bekleme sendromu
Geçiş için beklemek hep sürece taşınan bir ahlak
Aşk için bile bir süreç var önümüzde
Hepsi geçtiydi bir yaz geçmediydi gözlerimi kadifeleştiren
Cüceler masum kaldıkça anlarmış devlerin yüce olduğunu…
Sana anlatılanlara aldanmadan melodi duyar gibi kaç buralardan
İsteğini yerine getirmişler mi diye bile düşünme
Çok bir değer ifade edermiş gibi düşme düşün peşine
Asıl düş senin içine devamlı uyandığın düştür…
Şikayet etmekmiş meğer terk etmek dünyayı
Hesabı sorulmamış sevdayı bırakmazmış meğer
Şiir not etme geleneği
Duyguları anlamlı anlamsız kayda geçme
Hangisi estetik ya da değil ne fark eder deme cesareti
Şair olmak diye
Şiir yazmak diye
Bir şey yoktur
Çünkü siz düşünüzde böyle bir şey uydurdunuz diye
Niye gece yarısında şair geceyle dertleşmek zorunda kalsın
Gerçi o geceyle değil yalnızlığıyla dertleşir ama olsun
Hiç bitmeyecek bir yalnızlık bu,öyle dünyalı olmayan
Bir ıslıksa var olduğunuzu düşündüren
Bırakın onu da çalmayın
Zaten sizden başka duyan yok
Olmak diye bir şey kaldı mı?