Gel

[Kéan aRs]

GEL

Çalmadı kapımı çaldığın kadar kimse
Vermedi sevgisini verdiğin kadar kimse
Gülmedi gözlerime güldüğün kadar kimse
Sevmedi gönlüm başkasını seni sevdiğim kadar

Gözlerimde umut gönlümde derman kalmadı
Sevgi yaralarımı hep hicran sardı
Bıraktığın ümitlerim hep yarım kaldı
Bilmem ki vicdanını senden kimler aldı

Göz yaşlarım akıyor yaş değil damla damla kan
Seni başka kollarda düşünmek ölüm her an