UseLanMaz
08-25-2007, 01:46 PM
sen bana gülmeyi
hayatla iyi geçinmeyi,
gerektiğinde HAYATA sırt çevirmeyi öğrettin...!!
sevmeyi,
birine gülümseyerek " seni seviyorum" demeyi öğrettin...
istemeden kalp kırdığında şirin bir çocuk olmayı,
masumiyetinle kırdıklarını onarmayı öğretin
küçük bir hediyeyle sevdiğini mutlu etmeyi,
onun mutluluğunun senin mutluluğundan önce geldiğini öğrettin...!!!
gülmeyi; içten...sıcacık...
güvenle sevgiyi katıklayıp yüreklere dostluk tohumu ekmeyi ,
her tohumun fidan oluşunu izlemeyi öğrettin...!!
ve benim yüreğime ektiğin tohumların fidan oluşunu izledik...
büyüdü o fidan kocaman bir ağaç olmaya hazırlanırken
dalları teker tekere kırıldı!kırdın o dalları!!
ya da ben o dalları içimdeki fırtınaya hazırlayamadım...
bilmiyordum ki bir gün ellerinle serpiştirdiğin tohumun fidan oluşunu izlemeyi istemeyeceğini...
meyve vermesini görecek kadar
benimle olmayı istemediğini...
ben o ağacı sen benden gittin diye kurutmayacağım,
seninle beraber onun da gitmesine izin vermeyeceğim,
sana olan sevgimle sulayacağım...
sana duyduğum sevgi bittiğinde o ağacı paslı bir makasla budayacağım!!!
tekrar filiz vermesin diye...
bana gülmeyi öğrettin,
sevmeyi öğrettin,
mutlu etmeyi öğrettin
şirin bir çocuk olmayı öğrettin
bunlar sadece sayabildiklerim....
şimdi de unutmayı öğret bana!!!
ben bunu tek başıma beceremiorum...
"geri dön! aslında o öyle değil, seni seviyorum..." diyorum;
ama,
"senden vazgeçiyorum"diyemiyorum...
bunu da öğret bana,
SENDEN VAZGEÇMEYİ ÖĞRET...
Seninle yaşanacak bir aşkın öyküsünü,
Bir giz gibi derinden dün yaşattı gözlerin...
Sunduğu sevinçlerle o eşsiz bahar günü,
Yemyeşil bir adaktı, bir murattı gözlerin...
Acılar uzaklarda, mutluluklarsa yakın!
Bir kaç saat içinde,
Gözlerime sevgiyle bakarken,
Bana aşkın ölümsüz olduğunu hatırlattı gözlerin...
İçimde tek sen vardın, düşüncemde yalnız sen...
Birbirimizden uzak yaşadığımız o en güzel anları düşünürken,
Hem ağladı sessizce, hem ağlattı gözlerin!!!
Şimdi..!
Ya herşeyinle benim ol,
Ya da her şeye rağmen benim ol...
Ürkütme yalnızlığımı,
Sanma uyuyorum,
Sanma korkarım,
Ben senin hasretinden,
Yüreğimi susturuyorum…
Yalnızlığıma sarılıp,
Isınmaya çalışıyorum…
Aslında hiç çalma kapıyı,
Anahtarın var aç ve gir.
Sessizce otur bir kenara
Seni karşılamamı,
Boynuna sarılmamı bekle;
Bekle yalnızlığımın gitmesini,
Korkutma onu bırak kendi gitsin,
Nasıl olsa sen geldin diye gidecektir,
Sen gidince o yine bana geri dönecektir…
Geldiğinde kapıyı hiç çalma,
Bırak yalnızlığımla baş başa kalayım,
Hüzünler tanıdık artık,
Yüreğimdeki yalnızlığa boğulayım…
Bak yine kıpırdanıyor kalbim,
Geleceksin diye hasreti çoğaltıyor.
Sanki ilk kez göreceğim seni,
Sanki ilk kez bakacağım gözlerine,
Sanki ilk kez tutacağım ellerini…
Kıpır kıpır yüreğim,
Sanki duracak gibi çarpıyor yüreğim…
yalnızlığım beni senden daha çok seviyor,
Bekleterek bedenimi yormuyor.
Bırak heyecanımı yaşayayım,
Şimdi gelecek diye gözlerimi
Hasretle kapıya dikeyim.
Aslında sen hiç gelme,
Yoruldu kalbim beklemekten,
Hasreti yollara bağlamaktan yıprandı bedenim,
Bir gün heyecanıma yenik düşüp,
Seni göremeden öleceğim.
hayatla iyi geçinmeyi,
gerektiğinde HAYATA sırt çevirmeyi öğrettin...!!
sevmeyi,
birine gülümseyerek " seni seviyorum" demeyi öğrettin...
istemeden kalp kırdığında şirin bir çocuk olmayı,
masumiyetinle kırdıklarını onarmayı öğretin
küçük bir hediyeyle sevdiğini mutlu etmeyi,
onun mutluluğunun senin mutluluğundan önce geldiğini öğrettin...!!!
gülmeyi; içten...sıcacık...
güvenle sevgiyi katıklayıp yüreklere dostluk tohumu ekmeyi ,
her tohumun fidan oluşunu izlemeyi öğrettin...!!
ve benim yüreğime ektiğin tohumların fidan oluşunu izledik...
büyüdü o fidan kocaman bir ağaç olmaya hazırlanırken
dalları teker tekere kırıldı!kırdın o dalları!!
ya da ben o dalları içimdeki fırtınaya hazırlayamadım...
bilmiyordum ki bir gün ellerinle serpiştirdiğin tohumun fidan oluşunu izlemeyi istemeyeceğini...
meyve vermesini görecek kadar
benimle olmayı istemediğini...
ben o ağacı sen benden gittin diye kurutmayacağım,
seninle beraber onun da gitmesine izin vermeyeceğim,
sana olan sevgimle sulayacağım...
sana duyduğum sevgi bittiğinde o ağacı paslı bir makasla budayacağım!!!
tekrar filiz vermesin diye...
bana gülmeyi öğrettin,
sevmeyi öğrettin,
mutlu etmeyi öğrettin
şirin bir çocuk olmayı öğrettin
bunlar sadece sayabildiklerim....
şimdi de unutmayı öğret bana!!!
ben bunu tek başıma beceremiorum...
"geri dön! aslında o öyle değil, seni seviyorum..." diyorum;
ama,
"senden vazgeçiyorum"diyemiyorum...
bunu da öğret bana,
SENDEN VAZGEÇMEYİ ÖĞRET...
Seninle yaşanacak bir aşkın öyküsünü,
Bir giz gibi derinden dün yaşattı gözlerin...
Sunduğu sevinçlerle o eşsiz bahar günü,
Yemyeşil bir adaktı, bir murattı gözlerin...
Acılar uzaklarda, mutluluklarsa yakın!
Bir kaç saat içinde,
Gözlerime sevgiyle bakarken,
Bana aşkın ölümsüz olduğunu hatırlattı gözlerin...
İçimde tek sen vardın, düşüncemde yalnız sen...
Birbirimizden uzak yaşadığımız o en güzel anları düşünürken,
Hem ağladı sessizce, hem ağlattı gözlerin!!!
Şimdi..!
Ya herşeyinle benim ol,
Ya da her şeye rağmen benim ol...
Ürkütme yalnızlığımı,
Sanma uyuyorum,
Sanma korkarım,
Ben senin hasretinden,
Yüreğimi susturuyorum…
Yalnızlığıma sarılıp,
Isınmaya çalışıyorum…
Aslında hiç çalma kapıyı,
Anahtarın var aç ve gir.
Sessizce otur bir kenara
Seni karşılamamı,
Boynuna sarılmamı bekle;
Bekle yalnızlığımın gitmesini,
Korkutma onu bırak kendi gitsin,
Nasıl olsa sen geldin diye gidecektir,
Sen gidince o yine bana geri dönecektir…
Geldiğinde kapıyı hiç çalma,
Bırak yalnızlığımla baş başa kalayım,
Hüzünler tanıdık artık,
Yüreğimdeki yalnızlığa boğulayım…
Bak yine kıpırdanıyor kalbim,
Geleceksin diye hasreti çoğaltıyor.
Sanki ilk kez göreceğim seni,
Sanki ilk kez bakacağım gözlerine,
Sanki ilk kez tutacağım ellerini…
Kıpır kıpır yüreğim,
Sanki duracak gibi çarpıyor yüreğim…
yalnızlığım beni senden daha çok seviyor,
Bekleterek bedenimi yormuyor.
Bırak heyecanımı yaşayayım,
Şimdi gelecek diye gözlerimi
Hasretle kapıya dikeyim.
Aslında sen hiç gelme,
Yoruldu kalbim beklemekten,
Hasreti yollara bağlamaktan yıprandı bedenim,
Bir gün heyecanıma yenik düşüp,
Seni göremeden öleceğim.