vakit ayrılık vaktiydi bitti..

[ƒяαмвυαz]

Günlerdir,aklımda yürüyen sözcüklerin yüreğimdeki sızıya her dokunuşunda biraz daha kızgın,biraz daha küskün cümleler kurdum.Şimdi mi şimdi hüzün zamanı...

Evet ayrıldık!
Hayaldi ve gerçeğe çarptığımız an bitti.Belkide suya yazılmış bir aşk masalıydı bizimki.Hani zamanında herşeye inat beraber ayakta kalabilme çabalarımız filan aklıma gelince,sonumuza bakıp derin bir acı çekiyorum ciğerlerime.Dönüşü olmayan bir yolda ürkmeden adım atabilme cesaretimiz için de hiç övünemiyorum biliyor musun?Aşk,gerçeklere ne kadar yakınsa sonsuzluğa o kadar uzakmış meğer...
Benim için artık yabancısın.Oysa hayattan aldığım her darbede çevireceğim acil numaram,en yakın dostum,sevgilim olduğunu sanmıştım...
Şimdi yaşamak için yeni sebepler arıyorsundur kendine ve her gece başını yastığa koyduğun anda benden kalan parçaları içindeki ateşle yakıp uyuyorsundur.Tanırım seni!Yüreğini yeni bir yüreğe açman biraz süre alır ama hayat devam ediyor mantığınla bunuda aşarsın!
Doğruların-hani şu asla,ne pahasına olursa olsun değiştiremeyeceğin doğruların-bir gün hangi kişinin el değmesiyle doğru olmaktan çıkar işte onu bilmiyorum...


Ben senden gittim;hemde bir hastanenin acil servis kapısının önünde öylece yolunu gözlerken...
Ben senden gittim;telefonun diğer ucundaki suskunluğuna bağırıp çağırıp-ağlarken...
Ben gittim artık;sana ayrılmalıyız derken,
Ve şimdi...
Unuttum seni demek için çok erken belkide çok geç!


Vakit ayrılık vaktiydi,bitti.
Senin için tüm iyi dileklerim,yüreğimin ta derinlerinden sesleniyor:
Mutlu ve sağlıklı yaşa...


(Veeeeeeeee sildim bEn seni benden,zor oldu ama artık sevmiorum senii)

[Kéan aRs]

konu için tşkrler

[ƒяαмвυαz]

rica etmiyorum:P

[Kéan aRs]

etme lemmmmm

[ƒяαмвυαz]

Kurban olduğum heval...


Bir fizan kopardım sevgiliye,duymadı.Ses semir yok hal****üstü desem,hiç kırılır mı aşık can,cana.Dedim,yarımım,eksiğim.Böyle çirkin elim ayağım.Sevmez mi eksik olan.Duymadı kurban olduğum,duyacağı yok.


Heval...
Yardım eder mi aşk bize.Aşk büyük gücüyle olmazı olur eder mi?Sevinçlenir mi bu hüzün terasına asılmış yürek.
Bana söyle...

Bana dost sıcağıyla de ki;anlamak istemiyorsun.De ki inadından sürüyorsun izini,reddedilmiş gönül sızının.Heval kurban olduğum,sen ses ver bana.Susacak kimim var.Dövülmüş tuz gibiyim,ha bağır ha bağırayım,kim duyar...

Sen söyle,de ki;...

De ki...

[ƒяαмвυαz]

İşte sonunda sen apayrı bi sabaha ben senden ayrı bi sabaha uyanıyorum.
İşte bi gün başlıyor bin bir kovalamaca bin bir karmaşayla her günüme bi anlam katıyor yüreğim nasıl güzel bu gün nasıl güzel geçti tüm günüm...
Oysa kandırıyorum kendimi yine...
Seninde güzel geçiyor biliyorum benden ayrı tam istediğin gibi mutlusun işte...
böylesini tahmin ediyorum.
belki bende mutluyum sensizliğe inat...
ama inan sensiz ne kadar olabiliyorsa o kadar fazlası gelmiyor elimden�.


Yazmak bile işkence inan sensizliğin hangi iklimi bu sanıyorsun sonbaharındayım.
Sensiz bi sonbahar üşüyorum...
biliyorum
yokluğunun birde kışı da var.
karlara inat yüreğim kor yangınlarında için için ağlayarak geçecek.
Biliyorum unutuyorum hayatın akışında kayboluyorum işte!
sabah bin bir acı ile uyanıyorum yüreğime derin bi acı saplanıyor
Ama ben anneme yalancı bi gülümseme ile "günaydın" diyorum....
Anlamasın bu acımı çok üzülür biliyorum
sen bana kıydın ama ben hala sevdiklerime kıyamıyoum bu hayatta..


akşam oluyoo tüm şehir kararıyo benim üzerime yokluğunun karanlığı çöküyor...
Cam kenarlarında sokak lambalarının gölgesinde her geçeni sana benzeterek...
düşünerek hayal ederek yokluğunu yaşıyorum.
ve gece oluyo ben sensizlikle başbaşa yalnızlığımla ortak..
senli günlerime ağlıyorum
sana ağlıyorum
sensiz kimsesiz bi başıma bıraktığın şu hayata alışmaya çalışarak...

offf be bitanem ne olurdu bu kadar sevdirmseydin kendini?
ne olurdu?
almasaydın tüm umutlarımı aşkımı ve bana kalan son seni...
Beni bana bıraksaydın bari hem sensizilik hem bensizlik bu kadarı fazla..
ne seni unutabiliyorum ne senden geriye kalanları işte..
bu hiçlikle bu boşlukla baş etmek zorundayım..
kimseye söyleyemeden kimse bilmeden sesiz sesiz yaşamak zorundayım...
İşte yine sabah oldu
Sen bensiz ben sensiz bi sabaha uyandık yine...
Nerdesin canımdan çok sevdigim nerde???

Sen mutlusun işte..
Bense mutluyum numarası yapmaktayım çaresizce....

Alinti

[ƒяαмвυαz]

Dayanamıyorum ki sensizliğe
Sensiz sessiz *******e
Korkularım üstüme geliyor
Sensizliğin doruklarındayken
Ben korkmam senden başkasından
Sensizlikten başka bir şeyden
Korkmam korkmazdım
Şimdi geceden uyumaktan telefonun çalışından korkuyorum
Arayan sensen ya da senden kötü haberse….
Sabrım bitti
Kırdım sabrın zincirini
Sana koşacam ama…
Önümde bir duvar duvarın adı sen…
Yapma bana bunu
Dayanamıyorum yokluğuna
Al beni bu izdıraptan
Kurtar beni karanlık *******den
Işığım ol doğuşum ol yeniden…

Söylemiştim sana gitme,gönlünün sahiline
Seni alırsa fırtına dayanamam yokluğuna
Seni alırsa fırtına dayanamam yokluğuna

Dayanmıyo kalbim bu kadar yüke
Dön desene ban
Susmasana artık
Kurtarsana beni bu karanlıktan…
Bu bulanık sulardan…

[ƒяαмвυαz]

Oyun oynama yüreğim anlat kendini. Bırak yalın olsun kelimeler. Bırak gecem gibi ağır gözlerim kadar siyah olsun..

Ne yapmak istediğini bilememenin, suskunluğun, belirsizliğin içinde kaybolmuş bir yüreksin sen.

Ne sevdalar, ne sevgiler terk edip gitti seni. Sürgünlere emanet bırakıp gittiler.
Kalabalığın içinde nemli bir oda da yalnızsın yapayalnızsın...

Bir fırtınaların var bir de elindeki kalem. Yorgun bakışmalarına inat, sımsıkı sarılmışsın ona. Cümlelerde kendini arıyorsun.


Ne zaman siyaha çalsa gecemin uçsuz bucaksız deryası, ne zaman bir çocuk çığlığında yırtılsa ay ve ne zaman bir beden toprağa gelin olsa...

Vurgunları bana düşer...
Ağır ağır delinir uykular kan revan gözlerimde...
Fırtına olur, haykırış olur, gözyaşı olur da yine de bir umut bir hayat arar kimsesizliğime gözlerim...

Şimdi, hüznümün ciğerlerimi parçalayan acısıyla başbaşayım. Tenim ateşlerde eriyor gibi ve yine de üşüyorum.

Dudaklarımda inceden bir ses..


Bir hüzün akşamında kırık düşler
Bir yalnızlık türküsünde kayboldum..

Kaybolmak istiyorum İstanbul sokaklarında, ayazı tenimde, gün ışığını kirpiklerimin yansımasında hissederek zemheri yalınayak yürüdüğüm gecenin kör vakitlerinde...


Zaman gece yarısı..
Zaman sessizliğin simgesi..
Zaman dolan sahte kadehlerin gecesi..

Vurdu yine yüreğimin dem saati...

[ƒяαмвυαz]

Mutluluk bazen;
Yüklenip sırtına anılarını,ormanın derinliklerine dalıp kuşlarla bir şarkı mırıldanmaktır.
Kimsesiz kumsallarda unutup kendini,
Dalgaların sesiyle rüyalara dalmaktır.

Bazen mutluluk;
Toprağın yağmurla buluştuğu an,topraktan fışkıran o büyülü kokuyla sorhoş olmaktır.

Mutluluk çoğu zaman;
Sevgiye duyarsız kalınacağını bile bile sevebilmeyi göze almaktır.
Emeğinin sömürülmesine duyduğun öfkeyi sabırla bastırmaktır.

Çoğu zaman mutluluk;
Geçip giden yılların boşa geçmediğinin farkına varmaktır.

Veeee...
Mutluluğun ne olduğunu bile bile MUTSUZLUĞA katlanmaktır...

[ƒяαмвυαz]

ßu gün ben sessizliği duymak isterdim, karanlıkta görmek isterdim kendimi..bu gün ben yalnızım biliyorum gecede yarıda kalmış ve unutulmuş bir mektubu okuyorum ; çok hüzünlüsün arkadaşlar söylerdi bana oysa ,,oysa ,her insanda vardır biraz hüzün, bende öyleyim işte seni şiirlerim gibi seviyorum ..ikimiz ,ikimiz hiç bitmeyen ve upuzun bir yola çıkacaktık hadi gel demiştin şimdi bir tek ben kaldım yolun ortasında..öğütler duymadan vardım şimdi yaşamak istemediğim yerlere.. yalnızlığı yaşıyorum okadar tanıdığım insanların arasında.. küçücük bir defterime yazarım hissetiklerimi o hep benim yanımdaydı..şimdi ama sen yoksun yanımda.. karanlık odalarda seni düşünüyorum saatlerce ben.. nerdesin şimdi unuttunmu beni.. ben hala aynı yerlerdeyim hala aynı yerleri geziyorum sensiz.. değişmedim ben.. neden ki; bazen teyzemin dükkanında çalışıyorum eskisi gibi akşam işten çıkar sizin evin önünden geçerim ve bizim öykümüz sesiz bir rüzgar gibi yanımdan geçerdi . yaralı kalbim yine kanamaya başlıyor.. o anda ağlamak gelir içimden ilk kez senin için göz yaşlarımı kaybetmiyorum biliyorsun sonra penceremden gökyüzüne yıldızlara bakıp seni aramak vardır oysa sen sömüşsün içim yanıyordu nerdesin şimdi..bak bana hediye ettiğin boncuğu halen taşıyorum..seni hep görüyorum her şarkıda ve her şiirdeki gibi... her sabah saaat sekize doğru küçük kardeşini görürüm seni sorarım ne yaptığını ne ettiğini herkese şu yoksul kentte aynısını sorarım bilmezlerki seni ben nasıl sevdiğimi.. ah aycanım yemin ediyorum her sözüne inanmıştım içim acıyor sen bana okadar ve okadar söylemiştin ki beni nasıl sevdiğini acım hiç dinmiyor aklımdan hiç çıkmıyor apansız o çekip gittiğin gün neden benim gibi bi insana oluyor bunlar neden.. kader demiştik seninle tanıştığımız o ilk güne hiç unutamıyorum komşuymuşuz meğerse biz senelerce ne iyi nede kötü duymuştum senin üzerine nerden bilecektim ki aşk yaşayacağımızı ..ne kadar acayip bir şey senelerce yüzümüze bakıp es geçmişsin bir merhaba demeden ne kadar acayip bir şey hayat bu ..belki benim hiç bir şeyim yoktur ama herşeyimi sana veriyorum yeterki bana gülüşünü ve aşkını hediye et ..türküler söyledim sana duyuyormusun her sözüm gerçekti her sözüm derin bir duyguydu.. seninle bir aşk macerası yaşamak isterdim; gülebilirsin.. ama benim için öyle birşeydi..hayatımda hiç ama hiç bi insana böyle güzel kelimeler dememiştim her söz benim o kocaman kalbimden..bazıları seninle beraber olmamı istemezdi günlerce başım belada anlatamadım sana..... seni sevdiğimi..aslında aslında aşka inancımı bende kaybettim aslında aşk beni bu durumlara getirdi..yokk hayır senin üstüne atmıyorum hepsi benim yüzümden başkalarını mutlu etmek için elimden geleni yapardım öyleyim işte senin için yetmedi bunlar .. seni etkiler dedim oda olmadı özür diliyorum..yokluğunu hissetmek çokzor senin o güzelden güzele bakışlarını özlüyorum..o güzel yüzüne dokunmak yasaktır şimdi .ahh bilmiyorum bu zor günler nasıl geçeceğini benim gibisini bir daha bulamayacaksın sen .. bir gün belki sorarsın kalbine ne yaptığını ne ettiğini .umarım o yalancı aşkınla onunlada mutlu olursun ..dağların kızıydın sen ama kendine yalanlamaktan başka bir şey etmedin .. bu gün ben yalnızım biliyorum gecede yarıda kalmış ve defalarca yakılmış bir mektubu okuyorum...

Çetin Çetinkaya

[ƒяαмвυαz]

Bırakıyorum kendimi gecenin ıssız ve soğuk karanlığına. Şimdi kış! Camdan dışarıda bembeyaz bir dünya var. Tane tane yere düşen karlar…Belki de herkesin içinden dilediği bir dilek, bir istek savruluyor nedensizce etrafa…Bak! Eriyor bir tanesi daha tıpkı umutlarım gibi, ardından bir tanesi daha……Ve savruluyor, eriyor tek tek umutlarım, düşüyor birer birer yere gururum gibi…..
Bense eriyeceğini bile bile beslemiştim umutlarımı, yere düşeceğini bile bile savurdum gururumu havalara. Gözyaşlarımla birbirine karışıp süzüleceğini bile bile…..
Güneşin her sabah doğdunu bilmek gibi, kalbimde umutlarımı canlandırabilmek dileğiyle....!!!!


***DESERT***



--------------------------------------------------------------------------------

[ƒяαмвυαz]

Bitti…bi aşkın vardı kalbimde sana karşı birde tutkularım. Bitirdin nedenini bilmedim bilemedim…önce yaklaştın, yüreğime ektin aşkın tohumlarını. Sonra acımadan söküp aldın benden yeşerttiğim-yeşerttiğin tüm filizleri..ne yapmıştım ki ben sana?? Seni sevmek miydi en büyük suçum yoksa bunu sana söylemek mi? Kalbimi sonuna kadar açmak mıydı, saçma sapan aşk oyunları oynamadan tüm saflığıyla yüreğimi önüne sermem miydi yoksa?? Erkeksen adam gibi çıksaydın karşıma da anlatsaydın derdi…Tek yaptığın nedensiz sebepsiz saldırmak oldu bugün bana....
Dedim ya ne yaptım ki ben sana. Böylesine acımasız davrandın bana. kendi sevgini bitirmek bile olsa bunu yapmanda ki niyet, aynısı senin başına gelmesin diye inandığın şeye dua et…!!!

[ƒяαмвυαz]

Yaşadığım...

Açılınca gün,geceyi zor devirmişliğim.

Sorularım,mümkünü yok sana aitliğim. İşte bitmez sandığım aşkın can çekişiyor.Topu topu bir yudum nefesmiş nazlı ömrüm.Şimdi yer değiştirsem ne güzel bir sensiz olsam.Ne güzel bir umut olsam.Benim için ağlamaya devam eder mi kemanım.Bunca sevimsizliğimden arınarak.

İşte sabrım,korkaklığım,annesizliğim...
Bir yaban elde,arşınladığım cadde ortasında rüzgara kaldım.Dağlarım tütüyor burnumda.Sona eriyorum,yer yatağında yere yakın,tenden uzak.Seni bekledim.Gidemiyorum.Gelmelisin.Seni görmeli gözlerim henüz canken,henüz hayallerimiz çocukken.

Böyle bir sevmek varsın sonum olsun.

Varsın babam utansın,çocukları eteğinde bir kadının,hala bir başka sevdaya yandığından.Dilim dönecek ve bekleyecek son sözümü yeryüzü.Diyceğim ki;ömrüm senin sevdiğim... Nasıl sevdim ben bileceğim.Nereye gidiyorum size söyleyeyim...Kendi gidip sevgisini ekenlerin diyarına.


Nereye gidiyorum size söyleyeyim, ''Gökçe''kızların sevdasının yasaklanmadığı yere.



(Başkasıyla evlendirildi,iki cocuklu..Sevdiğinden ayırdılar...Hiç dinmedi gözyaşı...Şimdi sonunu bekliyor..Bir kara sevdalı Gökçe...)

[ƒяαмвυαz]

Herkeze Çok Ağır Gelen Hisler Okudum. Hepsininde Haklı Olduğu Birşeyler Var Gördüm. Benimkide Bildiğin inandığında Yanılmak. En Ağırı Bu Bence insanlar Yaşadıklarından Gördüklerinden Tecube Edinirler. Karşısındakının Hareketlerınden Ne Demek ıstedıgını Anlarlar Zamanla. Iste Gercekten Inandıgın Yasadıklarından Tecrube Ederek Kazandıklarında Kuskuya Dusmek Okuduklarımın Hepsınden Agır Geldı Bana.. Ne Kadarını Yansıtabılırım Inanın Kestıremıyorum En Azından Denıyecegım Sacmalarsam Mazur Gorun Lutfen..


Bildiğin, Hislerinde Kuşkuya Düşmek Kadar.
Hiç Bişey Bu Kadar Ağır Gelmemişti Bana.

Biliyordum inanıyordum Sevdiğine, Görüyordum Görmek istediğim Gibi Değil, Gözterdiğin, Hissettiğim, Hislerime inandığım Gibi.
Sen Bana Diyosun ki Yanılmışsın. Neden Bu Acı O zaman Bu Hüzün Neden Alışkanlığız Diyorsun Gözyaşların Neden? 6 Sene Yanılmadım 7 incide mi Yanıldım. Hayatımız Farklı Diyorsun Sensiz Bir Hayatım Yok Benim Biliyorsun. Kusursuz Bir Sevgi Yalansız Bir Birliktelikti Yaşadığımız Hani? Gurur işlemezdi Yüzümüz Kızarmazdı, Saklımız Gizlimiz Olmazdı.
Saatleri Değil Günleri Hatta Ayları Harcardık, Yılları Harcadık Farkına Varmadan, Bir Tek Kırgınlık Yaşamadan.
Gurur Gecemezdi Hiç Önümüze, izinde Vermezdik Zaten.
Herkezin Sorunlarını Öyle Kolay, Oylesine Akıllıca Çözerdikki Zaferimiz Sevgimizi Yüceltirdi Adeta.

Seni Hep Çok istedim Biliyorsun
Çok istediğimi Ben Hep Kaybettim. Şimdide Sen Yoksun, Ben Yokum. Seninle Kazandıklarımı Kimseyle, Kaybettiklerimi Hayatımda Kazanmadım.
Birbirimizden Çok Şey Oğrendik Sen Daha Çok, Hep Açık Oldum Sana Karşı. Eksiklerimi Kapattın Bende Seninkilerini Tamamladım Bir Butunduk Düne Kadar. Şimdi Kırılır Diye Yazamaz, Konuşamaz Olduk Birbirimizi Anlamaya Çalışmaktan Çok Saklar Kollar Olduk Kendimizden.
Bu Acının Tarifi Yok Bende Alıp Gittiklerininde Öyle..

Arkadaşlar Devam Edemeyeceğim Bağışlayın...

[ƒяαмвυαz]

Senin olmadigin bir sehirde...
Yangini olmadigin bir kalpte...
Nefesi olmadigin bir bedende...
Hayat devam ediyor !!!
Sadece yasadigindan ve yasattigindan ibarettir hayat !!!
Her biten gün basliyacak yeni bir günün habercisidir !
Tipki sevdalar gibi...
Biri gelir...Biri gider...
Gelen gideni aratir derler ama ...Gelen gidenden daha yürekli cikar !!!

Ben günesi umutla ugurluyorum ki geceye,umutlarimla tekrar dogsun diye !!!
Seni gözyaslarimla birlikte akan nefretimle ugurladim!
Her damlada haketmedigin beni ve benligimi senden geri alabileyim diye !!!!

Birdaha dönme diye.......
Dönmeyi düsünme diye.......
Döndügünde beni degil
nefrete susamis gözlerimi görecegini bil diye.......
Kavra...düsünme...niye diye sorma diye....

Bedenim sensizde nefes alicak !!!!!
Dünya sensizde dönecek ...dönecek unutma !!!
Ve yüregine...ellerine...gözlerine söylüyorum
dinle...

n.e.f.r.e.t.i.m.s.i.n
Oysa ki......
n.e.f.e.s.i.m.d.i.n !!!!

[ƒяαмвυαz]

senin girdiğin yer benim candamarım,
senin istendiğin yer hayata bağlantım,
senin olduğun yer kalbim, tam ortasındasın...

yürek aşkı tanıdı seninle,
umut besliyor artık senli günlere,
hayatın akışı bile senin gözlerinde,
yağmur hiç yağmasın senin yüzünde....

kayıp geçilmiş ömrün ifadesini öğrendim sayende,
ne kadar geç olsada kaderim, çıktın ömrüme,
sevilip el üstündesin nefes aldığım sürece,
bir yeminsin,benimsin kelime kelime hece hece...!!!!

dularım gecene,gündüzüne, seninle geçireceğim ömrüme,bitmesini istemediğim sevgine......

sanadır hayranlığım,bağlılığım, sanadır benim son yalvarışım...

benim ol, benimle ol.... beni kendi yerine koy

[ƒяαмвυαz]

sen her dinlediğim şarkıda içime dokunansın....hayatıma girişin,gidişin ve bitişin aklımda her daim....
nasıl silinir bu hafıza,nasıl vazgeçilir senden inan bilmiyorum....
ki gözlerin...yemyeşil bir bakış....tek hasretim....
şimdi kime bakıp umutlandırırsın...
kime dokunup heyecanlandırırsın bilmiyorum.
her yerini bilen ben...her huyunu çözen ben....
ruhu bile benden sorulan sen "el"desin....
mutlumusun,huzurlumusun bilmem...

gözlerin gibi....
her sözün,gülüşün de aklımda...
yine kimbilir o güzel,süslü kelimelerle kimleri fethediyosun...
neler yaşayıp,neler atlatıyorsun....
hiçbişi ama hiçbişi bilmiyorum....senden bir haber olmakta koymuyor değil insana...
ama sen benden gitmedin yar...gidemedin....
sadece gittin sandın....
seni unutmayı denemedim ben...deneyemedim...
hep yanımdasın...benimlesin sen....öyle varsaydım...öyle ayakta kalabildim...
bir gün bile özlemedim seni....
ardından gözyaşı dökmedim...
seninle gözgöze gelmemek için hiç ama hiç resmine bakmadım...bakamadım...
o heyecanı kaldıramazdı yüreğim....
ve birgün dönecektin biliyorum....
döneceksin diye sen gibi ellere hiç umut bağlamadım....

desemde inanma yar....
sen gittin...unuttun beni...
yanımda değil uzağımda oldun hep....
birgün bile aklına gelmedim..özlemedin ....
bense her gece tavana dikip gözlerimi...
her gece ağladım hıçkırıklarla....
resmini elimden hiç düşürmedim...
her sabah uyanabildiğimde şükredip önce sana günaydın dedim...ama sen duymadın.....
ve sen gibi gönlüm kimselere düşmedi...düşemedi....
çünkü sen vardın...olmasanda vardın....
döneceksin diye avuttum yıllarca kendimi...
birgün, bir yerde, mutlaka dedim hep...
ama olmadı yar olamadı...dönmedin....
"el" olmuştun çoktan....

içimden geçenleri bir bilsen...bir bilebilsen...
tek derdim,,,tek dileğim....
ben yakan aşk,hasret,tutku....adı her neyse seni de yaksın....
ama yok yar....
kıyamam sana... sen mutlu ol onunla....
beni yakan bana kalsın.....

[ƒяαмвυαz]

korkularımdan mı kaçışım, sanıyosun,
sevdan mı aldanışım, biliyorsun,
sen sonsun, inanmıyormusun,
bak işte kaçıyorum sensiz olacak sevdalardan...

bilirmisin kaçtıkça üzerine gelen hasreti,
anlarmısın severken bırakılıpta gideni,
dinlermisin benim gibi delice seveni,
sakın ilgilenme kaç git bir yabancı gibi....

tuzağıma düşme yol uzaktayken kurtul,
deki bana ben bittim kendine birini bul,
hatta onu bile söyleme ki duymayayım sesini,
gururun önde gitsin biz onun yanında neyiz ki...

elbet birgün anlasın kaçışının sebebini
sen ilk geldiğinde değilmiydin zaten kaçmaya meyilli
başardın zor da olsa içindekini,
sevinmeyi hakettin,yüreğine anlat kendini...


tek farkı var bu son kaçışının,
yakında anlaayacaksın,
benden ufak bir tüyo.benden evet ama kendinden kaçamazsın..!!!!
öyle bir tohum ektim ki gönlüne ne yakarsın nede yanarsın....!!

[ƒяαмвυαz]

Bugün..."Sen'li düşlerle dolu uykusuz bir gecenin sabahında
yine sensizliğe uyandım..."


Seninle birlikte olmaya karar verdiğimde edindiğim risklerin farkında değildin.

Geleceğini ve mutluluğunu bir başkasının ellerine teslim etmek, savunmasız kalmayı baştan kabul etmekti senle olmak.


İşte seni böyle seviyordum ben. Sen benim gerçeğimsin uzun zamandır aradığım ama bir oyunun içinde bulduğum gerçeğim.


Seni dışarıya taşırken n’olur bana yardım et. Duygularım karıştı yine…

Güne başlıyorum, henüz ayak izleri ile süslenmemiş şehrim.


Ve işte ilk ayak izleri, tıpkı maviliğini kıskandırırcasına kendini göstermekten çekinmiyor geçmiş günlerimizde ki gibi taptaze bir günde bulacağım seni. Karanlığın hakim olduğu bir cennette yaşıyorduk seninle…


Uzaklardaydın, beni beklemeden gitmiştin ama bunu pek umursamıyordum. Kendimde açıklayamadığım koyu bir sessizlik ve düşlerimde imkansızlıklar yaşanıyordu.


Her uyanışta ölümü düşleyen bir ses ile çağrılıyordum. Yüreğimin yer altı insanları ağlıyordu. Yaşadığım dünyanın nöbetçileriydi çelişkiler.
Onlardan izin almadan dış dünyaya açılan penceremden dışarıya bakamıyordum.
Ve sonra geldi dediler, güneşi getirdi karanlık son buldu dediler.
İnanmadım… yaşamın allak bullak olmuş ve adına rutin dediğim koşuşturmacalarıma devam ettim bir süre daha.


Sonra bir gün penceremden bir ışık demeti girdi odama, çelişki nöbetçilerinin uykuda olduğu bir anda.


O parıldayan ve gözlerimizin sıcaklığa alışamamışlığına sunulan bir avuç ışığı geçmişimden gelen küçük bir çocuk getirdi bana…
Anıları ve düşleri alınmıştı çocuğun… Büyümeye odaklamışlardı beynini, kalbiyle düşünebilme yetisinden mahrum bırakmışlardı uzun bir süre…


Işığı gören gözlerim bir süre kendine gelemedi, işte tüm varlığıyla şimdi ellerimin arasında tutuyordum ve yüreğimden kayıp zamanlarım geçiyordu bir bir…


Kararımı vermiştim… Sana gelecektim…Tüm geçmişteki tüm acılarımı tekrar yaşamam gerekse bile bunu yapacaktım… Hırslarımı, nefretimi, kini ve kıskançlıkları , bir avuç ışıkla birlikte kızgın bir potanın içinde erittim, yüreğimin duvarlarında yankılanan acı ve korku dolu seslere kulaklarımı kapatarak…
İşte karanlık dünyanın o büyük ve aşılmaz denen kapısını açacak anahtar elimdeydi şimdi…
Evet… Çıktım o karanlık, iki yüzlü ve zalim dünyadan… İlk önce renklere alışmaya çalıştım ve her yanımı saran o müthiş ışığa…

Sonra yürümeye başladım ardıma bile bakmadan…


Arıyordum seni… Sanki hiç bulamayacakmış gibi…

Karanlıktan korkmuş bir çocuk misali yüreğim..


Hani uzatsan ellerini...Hani dokunsa parmaklarım dudaklarına...
Yüzümde hissetsem nefesini...


Geçecek gibi herşey..
Son bulacakmış gibi sonsuz çığlıklar...

ALınTı...

[Kéan aRs]

şiirler birleşerek romantik bir ortam oluşmuş:!!!

[ƒяαмвυαz]

....tam 2sene oluyo doqum qününü sensz kutlayalı!
çok küçüktüm seni tanıdıqımda,çocuktum...daha önce bilmiyodum aşkı ,sonra öqrendim....hiç farkında bile diilldim,aşk kelimesinn anlamından haberm bile yoktu..ordan burdan duyduklarım sadece..bi de yasak bi kelime gibi gelirdi bana tanımadan önce aşk!

dedim yhaa hiç farkında bile diilmişim senin için nefes aldığımın,seni görmk için yaşadıqımın.biqün qeldn we teklif ettn ..hiç beklemediqim bi andı......çocukluqumun werdiqi korkudan blkide o qün sana olur diyeemedm.amaa o kadar mutlu etmştnki bni!
yine hç bklemediqim bi andı qittin! haberm bile yoktu...sen qittikten sonraa öqrendm..herşey için qeçti yni....
qeçti herşey için diyorum sana kal desem bişi deqişiceqinden diil...bi WEDA bile edemedm onca senenin hatırına...tam 4senee....
bişi yaşamdk sennle ne ark. olark ne başka türlü.yani ark. olark yaşadıqımızı saymıyorum çünkü hatrlamazsın!!!
sana weda edebilseydim ne derdim n'apardım bilmiyorum ..ama yinede bi weda olmalıydı..en azndan hberm olmalıydı.....ama olmadı!
ossun alıştım böle şeylere.....sana hiç bi zamn söleyemedim...biliyodun blki
ama şimdi söliyim!
"sni çokk sewmştm..insan hayatta bi kişiye aşık olur ..we bnm için bu kişi sensin !bn sana aşık oldum amaa üzerinden günler aylar seneler geçti....seni unutmadım..unutmıcam ama ......"
şimdii doqum qünün kutlu olsun........keşke burda olsaydın!

nice yıllara...!




--------------------------------------------------------------------------------

[ƒяαмвυαz]

Üzerine bastığında kolaylıkla kırabileceğin bir sonbahar yaprağıyım şimdi…
Bir dokunsalar bin çıtırtı işitecekler yüreğimden… Kurudum rüzgarında aşkın… Yıprandım… Ezildim… Unutuldum bir köşede… Tutunamadım bir ağacın gövdesine… Yüreğime tutunup aşkı yaşayanlar her seferinde acı bıraktılar payıma… Sevgiye, mutluluğa dair ne varsa götürdüler… Damarlarımdaki yaşama sevincimi… Rüzgara boyun eğmeyecek yanlarımı götürdüler bir bir… Çırılçıplak hissediyorum kendimi… Korunmasız… Yapayalnız… Tek başına… Bi’çare…

Zavallı kuru bir sonbahar yaprağıyım şimdi…

Bıraksan rüzgar savuracak göklere sonra yine yerlerdeyim… Acımasız bir yürek ezecek belkide… Belkide umutsuzluğa hükümlü bir sevgili yüreğin ellerinde hayat bulacağım yeniden bir kitap arasında…

Saklı kalmış bir anıyı gün yüzüne çıkaracağım… Kimbilir

[ƒяαмвυαz]

Ayak izlerin kaldı
Sen giderken kapımda
*******i düşlerimde gördüm
Başımı yastığa koyduğumda
Sanki hayalin dolaşır
Kör pencereli odamda
Yalnızlık sardı yüreğimi
Sende çekip gidince
Anılar yakamı bırakmaz
Hayalin gözlerime düşünce
Onunla mutlumu olacaksın
Ben hasretten ölünce...

[ƒяαмвυαz]

çare aramadım zannetme..
çıkmaz yolları zorladım..
gittim olmadı..kaldım olmadı..
bitti diyorsam laf değil..
artık bu son veda ÜZGÜNÜM
nefret etme enden üzgünüm..
ister miydim HOŞÇAKAL demek..
elim kolum bağlı üzgünüm..
baştan YANLIŞ yaptık üzgünüm..
seninle olmazdı üzgünüm..
az mı savaş verdim kendimle..
engellere yenildim ÜZGÜNÜM..

[ƒяαмвυαz]

artık gitme demeyeceğim, zaten iyice hazırsın bu sefer.
herşeyi yanında götür; anılarımızı, umutlarımızı, sevgimi de al belki lazım olur.
tek kelime etmesem diyorum, ama etmeliyim, sana bilmediğin bir şeyden
bahsetmeliyim; kendimden. evet, onca zaman tanıdığını sandığın benden.
hırçın yanımı gördün daha çok, oysa öyle uysal bir çocukmuşum ki.
neydi beni zaman zaman hoyrat yapan?
sanırım, düşünmedin.
birini ayrı tutsam da renklerin hepsini sevdim, mevsimleri de.
aslında çok şey var sevdiğim,
kavgalar ve savaşlar dışında bir de niye olursa olsun vedalaşma anları,
isterdim ki uyumlu halimi yaşasaydın daima ama bana hep vurgun
saatlerinde geldin, ya da sen vurdun.
uzaklara bakardım uysal çocukluğumda içimde dolmayan derin boşluğumla,
denizden gelecek bir gemi bekledim durdum,
sonra yıldızlara baktım yıllarca ve sen sandığım bir yıldıza.
kadınlar, erkekler, çocuklar ve şehirler tanıdım, çoğunu da sevdim.
aşklarım da oldu, hem de uğruna ölebileceğim aşklar, ama en çok seni sevdim.
ve şimdi gidiyorsun, evet git içimdeki melek sana dua edecek.
sanırım kahrolmayacağım bu veda sahnesine - senin baban öldü mü?
bu gidiş ölümden beter olamaz.
hangisi doğru bilmiyorum,
seni uğurlayıp öylece kalmak mı?
yoksa, benim uyumamı bekleyip gitmen, benim de sensiz sabaha uyanmam mı?
bence şimdi git, hayır gitme! yani git de önce üstümü ört, ben uzanayım şöyle, ışığı kapat ve git.
hayır hayır gitme!
yani git de ışığı yak git, ben karanlıktan korkuyorum da!
hem sensizlik hem karanlık bu kadarı fazla.
üstümü de örtme bu şevkat de fazla, ışıkların hepsi açık olsun.
içim burkuluyor sen nasıl gidersen git.
dur, burayı iyi dinle; birkez daha söylüyorum ve son kez.
seni seviyorum.
sen giderken ben içimden haykıracağım 'kusursuz bir aşktı bu' diye.
kusursuz bir aşktı benim sana büyüttüğüm sen ne yaşadın bilmiyorum...

yine de tanıdı gönlüm yaşadı
bir kusursuz aşk büyüttüm sana pişman değilim

her akşam vaktinde bu gönül üzülür hüzünle dolar seni düşünür
şimdi çok uzakta kimbilir neredesin geri dön ya da dönme ben sendeyim..

[ƒяαмвυαz]

Seven dikene katlanır
Ayrılığa yürek mi dayanır

Ayrıldık ve ben yaşıyorum hala.Her şey aynı benden başka.Bide artık biz yok.Bize biz demiyorlar,sen ve o diyorlar.Değişen şeyler bu kadar.Mesela ben eskiden ağlamazdım ama artık her duygusal şarkıda her içimi ürperten yazıda ve her sevgiyi anlatan şiirde içim sızlıyor ve ağlıyorum…

Seni sarayım derken dikenin battı
Yaprağının güzel rengi gözümden aktı

Bazen yaşlarım isyan ediyor da damarlarıma geçiyor acın,acım,sızım…Hissediyorum içimin ıslandığını ve içimin kanadığını.Bazen unut diyorum.Başaramıyorum.Yapamıyorum.Yapmak istemiyorum…

Böyle gitme yaban gülüm
Böyle bitme yaban gülüm
Dikenleri yalan gülüm
Sevdayı bitirmez ölüm

Ölüm bitirmez sevdayı bitiremez hatta,daha da çok bağlar…İşte bu yüzden ölmek istiyorum.Ölmek geliyor içimden.Ama korkuyorum orada da sensiz kalırsam diye.Zaten öyle olmayacak mı?Sen beni orada da yalnız bırakmayacak mısın?Ben ölünce de sensizliğe mahkum kalmayacak mıyım?

Vakti geldi sanırım.Gitme ve Bitme vakti…Ölüm nasıl ansızın gelirse benim bitişimde geldi.Sabrım bitti ki sen sabır demek.Bende ki sabır bitti…Sende mi biteceksin şimdi?

Tükenmeyen umudumdan bitmeyen gururuna…

[ƒяαмвυαz]

Gidişinin sebebini bilemedim ama döneciğini biliyorum…
Hangi sebep benim karşıma çıkartacak seni onu bilmiyorum…
Sessiz sedasız, selamsız vedasız gidişine mi kırılayım.
Yoksa bu en zor günlerimdeki yanımda olmayışına mı…
Her sözün bir sözdü ama sen sözünde söz söyleyemedin
Değerim bu kadarmış demek düşüyor bana
Ne zor birine değer biçmek sen farkında değilsin
Sana verdiğim değerin zerresini vermedin ki bilesin…
Atalarımız demiş ama ben duymamışım…
Sana değer vermeyene sende değer verme diye
Ama ben inanmadım değer verdim bilir o değerimi diye
Benim için gönderdiğin gülleri saklamıştım sen gönderdin diye
Kuruyan yapraklarını koklamıştım oysa senin kokun diye
Sense beni hiç kimse diye aramaz oldun…
Sana bu son mektubum ne kuruyan gül yaprağı var elimde
Nede sana verdiğim değer
Ben sana kapılarımı açtım gir diye
Gönlümü sermedim ez diye
Şimdi sen desen bana dön diye
Dönsem sanki ne değişecek
Sen değerimi bilmedin yıllarca şimdimi bir değer biçeceksin…

[ƒяαмвυαz]

bir gün geleceksin biliyorum..ayak seslerinle uyandıracaksın beni.vapur sesleri gülüşümün sesebi olacak bundan böyle..geleceksin,eminim...

"bekle,döneceğim.." demiştin ya,bekliyorum..kelimeler biriktiriyorum sana heybemde..giderken söylenebilecek ne varsa hepsini söylediğimi düşünmüştüm sana..oysa o kadar çok şey varmış ki sana söylenecek...


adına yazılacak o kadar çok şiir,yoluna yakılacak o kadar çok ağıt ve yokluğuna okunacak lanetlet o kadar fazlaymış ki..


heybemde topluyorum hepsini..hece hece,harf harf yokluğun..

kimi öldüresiye bir feryat figan oluyor harflerim,kimi hiç şikayetlenmeden delice sevmek..ve sen nasıl cümleler duymak istersen,öyle cümleler kuracağım sana..

halimi görenler boşa diyor,boşuna bu gün saymalar..ama değil biliyorum..!boşuna değil bu koca hasret.."geleceğim.." dedin ve biliyorum gelirsin..hem de elinde çiçeklerle..ben deyim nergis,sen de papatya..ne önemi var..bir gün çıkıp geleceksin ya..

"bekle,döneceğim.." demiştin ya,bekliyorum..ben hala bekliyorum..söz verdin ya,döneceksin biliyorum...

[ƒяαмвυαz]

Gözlerimden yaş misali düşüşünü seyrediyorum öylece
Nasıl süzüldüysen içime,aynı şekilde gidiyorsun işte...sessizce

Ne değiştirebilir şimdiden sonra bu kaderi?
Sen mi?
Güldürme beni...Her gidişinde dünyamı bir hiçe çeviren,görmezden gelen hüsranımı...ve uğruna nice ağıtlar yaktığım,nice şiirler yazdığım,adını kalbime kazıdığım...
Sen...?
N'olur güldürme beni haline...

Gelirsen diner sandığım yalnızlık durulmuyor
Meğer kendimeymiş yalnızlığım,ağır geliyor...

Yaralarım onarılmaz artık.Aşkından kurtuldum ya,illa bir iz yapışacak yakama.Çek gölgeni peşimden,inan sensiz daha mutluyum ben...
En acı anlar boğazımda düğüm işte.Ne kadar yutkunsamda,hazmedemiyorum onca kırılmışlığı.Sendeki ise;sadece vicdan rahatsızlığı...

Hiç beklemediğin anda;
vuracağım kalbinin orta yerinden ta...

Aniden gelişin gibi,
Ve gidişin gibi,
Hatta tekrar tekrar dönüşün gibi olacak herşey.
Tüm acılarımı yakıp küllerini göndereceğim sana.
İbret-i âlem olsun diye,çektiklerimi,beni biraz olsun anla diye,bir daha dönme diye!!!

Gün oldu,devran döndü
Sen niyetlendin bu kez sevdama
Gel bakalım kapıma
Hâlâ açan bir ben var mı ardında?

Üzgünüm...Seni tekrar sevemeyecek kadar ruhsuzum artık
Bu kez de sen anla!!!

[ƒяαмвυαz]

Seni ve Sevdanı Istemiyorum Artık..

Alışığım gitmelere. Ne canımı yakıyor ne de gözlerimden tek bir damla
yaş akıyor. Sadece boş gözlerle bakıyorum gidenin arkasından ve sadece
bitenin arkasından gülümsüyorum

Belki de yetinmeyi öğrendim hayatın verdiği kadarıyla. Biliyorum ki ne
bu ilk gidiş ne de son biten olacak.

Yetinmeyi bilir misin
Sana verdiği kadarıyla hayatın
Hoş bilsende bilmesende
Yara bere içinde bu yollardan geçeceksin

Belki de oynamak istediğin bir oyun bu. Önce habersiz ve dönüşü
olmayacağını söylediğin bir kaçış, ardından seni seviyorumla geri dönüşler
bana yaşattığın. Tam yaraları kapatmaya çalışırken yüreğim, yeniden
karşıma çıkışlar. Beraberinde yine bir sürü yalanlar, yanında yeni ihanetler,
peşinde yeniden anlamsız yalanlar. Usandım bu oyunlardan, bıktım bu
bitmez tükenmez arkadan vuruşlardan.

Kazanmayı isterdim kaybetmeyi değil
Ama olmadı yar
Kendini kayırıyor her insan önce
Bu yüzden aşka kıyar

Tekrar gideceksen benden sevgili, eğer yine kandıracaksan beni
yalanlarınla çok üzülmem, çokta koymaz bu yüreğime.. Yeter ki giderken bu kez
beni bana bırak! Seni yüreğimde açtığım bembeyaz sayfalara yazdım. Artık
onu ne sen ne de bir başkası kirletebilir. Ne olur sevgili, beni bana
bırak ve git!!

Ne seni ne de sevdanı İstemiyorum artık. Anlıyor musun?

Giderim alışığım gitmelere
Direndi bu “Can” ne bitmelere
Giderim alışığım gitmelere


AlınTı...

[ƒяαмвυαz]

bağıra çağıra senin doğum günlerini kutladım yıllarca. her gülüşünde hayat bulurdu yüreğim. evet bu gün senin doğum günün kutlu olsun.. benimle değilsin benim değilsin artık biliyorum. belki mutlusundur uzaklarda ama yine doğum gününü ilk ben kutluyorum bak.. belki sana mesajlar atıp aşk şarkıları dinletemiyorum artık ama inan burada senden uzakta tek başıma elimde biram senin doğum gününü kutluyorum. biliyormusun ben seni hala seviyorum. unutamıyorum lanetler yağdırıyorum bazen ama yapamıyorum kendimi avutamıyorum. kolay değil benim bu gece doğum gününü kutladığım kişi beni yaşarken ölüme mahkum etti kolay değil benim bu gece doğum gününü kutladığım kişi beni terketti. sebeb mi kariyeri. sebeb mi mesleği. sebebi yok aslında sadece sevgiyi bilmemen yüzünden ayrıldık biz seninle...
yalan diyemezsin sevmeyi beceremedin. zordur kızım sevmek zor!!! bir gün istemeden öğretirler sana ve yanmaya başladığında için anlarsın sevmek nedir. bazı bazı onun özlemiyle yanar için, bazı bazı kül olduğunu anlayınca bir vefasız uğruna..
işte sana doğum günü hediyem canım kadar çok sevdiğim "fıstığım"
her sene sana öpücükler güller yollayan ben bak ne yolluyorum sana sadece bir çift söz mü beddua mı adını sen koy
benim gibi sev ama sevilme benim gibi yan ama sönme benim gibi benim gibi... kime diyorum ben sen benim gibi olsaydın mutlu yuvamızda senin doğduğun o günü mutluluk gözyaşları içinde kutluyor olurduk zaten... sen sevemezsin. bana hediye ettiğin saati hatırladın mı? yoksa herşeyi unuttuğun gibi unuttun mu? neyse al o saat senin olsun benim kolumda sen gittiğinden beri hiç çalışmıyor zaten... zaman ve hayat sana bu doğum gününde hediyem olsun...

[ƒяαмвυαz]

Kaçmaya çalıştığın gerçek,
Birgün karşına çıkacak.
Ve işte o gün
Kaçacak yerin olmayacak.
Ben senin varlığını seviyorum,
Yokluğunu seviyorum
Sana ulaşamadığım dakikalarda.
Seni duymayı
Seni özlemeyi

Hiç görmesem bile seninle olmayı seviyorum.
Hiç korkmuyorum seni sevmekten.
Senin gülüşünü seviyorum.
Her bana bakışında
Gözlerinede okuduğum o duyguyu
Gözlerindeki gözlerimi seviyorum.
Gönlünü seviyorum
Özünü seviyorum senin
Dudaklarındaki sözlerimi seviyorum
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.

Ben sendeki o sıcaklığı
Sana olan uzaklığı seviyorum.
Yanaklarından akan göz yaşlarını
En çok, dağınık olduğunda saçlarını
Beni arayan ellerini seviyorum.
Yalnızlığımı seviyorum sebebi sensen
Ayrılığını seviyorum,
En çok yalnız kaldığımda
Beni bulan gönlünü seviyorum.
Ben en çok senin bana olan
Sevgini seviyorum.

İçimden haykırmak geliyor.
Dünyaya sığdıramadığım seni
Kalbime sığdırmak geliyor.
Ağlamak geliyor seni görmezsem
Özlemek geçiyor içimden seni
Sevmek geçiyor.
İçimden sana doğru giden
Bin bir türlü yol geçiyor.
İçimden sen mutlu olacaksan
Ölmek bile geçiyor gülüm.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben yalnızca seni seviyorum,

Ne o muhteşem güzelliğin
Ne kalbimdeki özelliğin
Ne de sevdiğim için değil,
Seni yalnızca sen olduğun için,
Ruhun için
Kalbin için
Aklın ve sevgin için seviyorum seni.
Ben seni en çok kendim için seviyorum
Belki de ilk defa bencil oluşumu
Sana borçlu olduğum için.
Seni her şey için seviyorum.
Ve sahip olmadığım
Hiçbir şey için.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.

Her dakika seninle olmayı seviyorum.
Gözlerimi her açtığımda
Aklıma gelişini seviyorum.
Her gece uyumadan önce
Seni sevdiğim aklıma gelince
Sensiz uyumayı bile seviyorum
Uyumadan önce seni düşününce.
Ben seni en çok
Umutsuzluğumda beni bulduğun için seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.

Ben seni bu şehirde olduğun için değil
Benimle aynı toprağa ayak bastığın için
Benimle aynı gökyüzünü paylaştığın için seviyorum.
*******i benim yüzüme vuran ay ışığı
Senin de gözlerine vurduğu için seviyorum.
Benim kemiklerimi ısıtan yaz güneşi
Sana da sıcaklık veriyor diye seviyorum seni.
Beş bin yaşındaki bu dünyada
Benimle aynı zamanı paylaştığın için seviyorum.
Ben seni benimle yaşadığın için
Benden hiç gitmediğin için seviyorum
Beni hiç terketmediğin için.
Ellerini seviyorum tanrıya açıldığında
Kalbini seviyorum kapıları açıldığında
Ve gözlerini seviyorum
Her karşımda kapanıp açıldığında.
Bana baktığında
İçimde yakaladığın coşkumu seviyorum,
Her bana baktığında
Seni sevdiğimi hatırlamayı seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.

Her kibrit çaktığımda
Alevin içinde seni görmeyi seviyorum.
Her sigara yaktığımda
Dumanın şeklinde seni görmeyi seviyorum.
Her bana baktığında
O kadar çok seviyorum ki seni sevmeyi
Yalnızca sen olduğun için hayatımda
Kendimi bile seviyorum
Sen olunca aklımda.
Kalbimi seviyorum seni seviyor diye
Gözlerimi seviyorum seni görüyor diye.
Ruhumu seviyorum, seni ruhuna
Bu kadar yakın diye.
Varlığımı seviyorum,
Sırf sana borçlu olduğum için
Mutluğumu seviyorum.
Gülümsememi seviyorum seni düşününce
Ayakta kalışımı seviyorum sebebi sen olunca
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben sana olan sevgimi yazan
Kalemimi seviyorum.
Senin adını yazdığım kağıdı seviyorum.
Sana olan sevgime benzettiğim
Her sevgiyi seviyorum.
Bana seni hatırlatan herşeyi
Sana giden yolları seviyorum.
O kadar çok seviyorum ki seni
Seni kaybetmek korkusunu bile,
İçinde yalnızca, sen olduğun için
Sana karşı duyduğum bir duygu olduğu için
Korkumun sebebinde sen olduğun için seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Seni seviyorum.
ç(alıntı)

[ƒяαмвυαz]

diller lal olmuş
gönüller coşkun denizler gibi kabarmış
geliyor rıhtıma çarpıyor
her çarpmada olanları da alıp götürüyor
aşıyor dalgalar boy boy yükseliyor
içimde çoğalıyor
hıçkırıklara boğularak
yanağımdan süzülüyor
sensizliğin sensiz olmayan
yalancı yüzünden
bir bir damlıyor...
silecek bir tek dokunuş olmadan...
*******i ardında bırakarak
devam ediyor...
işte...
yalnızlıkların sadece dokunuşu var
o da yüreklerde saklı açılmıyor...((

........................


Değiştirmek mümkün olmadı mevsimi.Ayları çıkarıp atamadım mevsimlerden.Seni tanıdığım gün,sanki hiç yaşanmamış bir balayı ve belkide yüreğime vurdu hayat senin ellerinden en büyük damgayı.

Eskisi gibi uyuyamıyorum artık.Kuşlarda yok nedense,öldümü yoksa mevsimi olmayan doğurganlık. İnanmam asla şimdi nerede o savurganlık.

Aşk aşksa eğer ölüm bir anlık.

Ve başa dönüp düşünürsem beni düşündüğünü ve kalemi elime yapıştırıp yazabilirsem eğer kağıtlara, beyazlığına çizebilirsem güzelliğini, sözlerinden geçebilirsem *******in suskunluğuna, bir adım fazladan karışıp öpebilirsem buza kesmiş dudaklarının renginden,aşk aşksa eğer dediğim,her kelimeden cümleler kurabilirsem sana,
Ne mutlu bana.(alıntı)

[ƒяαмвυαz]

Bir Zaman Gelir..
Her Sey Unutulur..
Hic Yasanmamıs Gibi Durur Evler, Odalar, Zamanın Gerisinde..
Bizler İlerlemis Oluruz Cunku..


Nankörlüğümüzle..
Aşk'ın Kıyameti Budur Aslında.. Yaşanılanı
Hiçe Saymak ,
Unutmak, Vefa'dan Bi Haber olmak..
En Nihayetinde Nankör Olmak! Aşk'a Kıyametleri
Koparttırır .

Kimisi Aldığını Zannederken Verir, Karşısındakini
Yüceltir,
Kimisi Vermeyi Bile Bilmez
Aşkın Uç Noktalarını Görememiştir.. Hep
İster..
Hep İsteyen, Görmeyen, Dinlemeyen.. Bu Alışverişte
Bir Hayalden Düş kırıklığından Başka Hiç Birşey
Elde Edemez,
Hayal ettiği de Kendinindir Zaten... . Kendine Kalır..

Aşk Bir Danstır Aslında ; Tarafların Uyumuyla Bir
Şaheser Haline
Gelir,
Bunun Yanında Komedramlar Yaşanacaktır Elbette..
Çılgınca Kendini Kaptıranlar, Dans Etmesini Bilmeden
Kabugunda
Duranlar
Maskaralar, Birbirinin Ayağına Değil , Üstüne BASANLAR
Elbette
Vardır , Olacaktır.


Onemli Olan Kıymet Bilmektir.. Vefa Satılmaz Hic Bir Yerde..
Aşkın Kendine Özgü Bir Dili Vardır Bilirmisiniz?
Bilmeyenle Konuşmaz Zaten, Ama Gel Görki Herkesin
Yüreğinden Nedenini
Bilmesede Bir
Hüzzam Şarkısı Geçmiştir..
Aşk Konuşur! Duymasını Bilene..


Yanınızdakinin, Yakınınızdakinin Kıymetini Bilin
Aşkı Küstürüp, Ne Kendinize Eziyet Edin
Ne Karsınızdakine...
İnsan Oğlunu Ayakta Tutan En Büyük Duygulardan Biri
Budur...
Aşk Yaralı dır Ve Neredeyse Çaresiz Hale gelmiştir.
Herkes Gercekten Daha Duyarlı Olabilir..
Ve Dikkat edin Aşk Gezegeninde Kıyamet Her An Kopabilir...

[ƒяαмвυαz]

Bitmişlik..
Tükenmişlikle..
Gözlerin arasında bir yerdeyim. ..
Ne yerdeyim. ..Ne gökte…

Yalan söylemedim hiçbir zaman…
Korkum vardı..
Titremekl iydi hallerim. .
Kalbim derin bir yaranın üzerine veriyordu acı acı nefesleri ni..
Amaçsız yürüyordu ayaklarım yıllardır..
Derin bir yağmura çektin beni…
Kelimeler ini içtim..Sarhoş oldum..
Bir gece yarısı susuşlarına düşürmüştüm,bir damla gözlerimden..
Birde…
ihanet mi? sorusuna veremediğim susuşlara..

Susarak..
susa susa..
Susadım günlerce….

…

Kapımın kilidi korkudan kapandı…
Korkuları..
Acı , sızı ve özlemleri kilit yapmışım farkına varmadan kapılarıma…
Şimdi ben bile aça mıyorum yüreğimin kapısını….
Ve farketmed en…
Sende bir kilit vurdun… .
Adı neydi bunun?..
Yağmurda gözyaşımı..ihanetmi..Yokluk mu..?
Bilemem..
Bilmekte istemem..
Tek hissettiğim..
Daha yolun başındayken hayatın..
Sonumu beklemem. ..

Şemsiyemi açtım..
Bilmek istedim..
Yazdım…
Yağmur yağarken..

…

Yağmur yağıyordu..Üşümüştün..
Nasıl oldu bilmiyoru m…
İçeri aldım seni..
Sessiz kaldık bir süre öylece..
Tozlu raflara,Unutulmuş kitaplara dokundu ellerin..
Durmadan bakınıyordun etrafa…
Unutulmuş duygulara sebep aradın kalbimin her köşesinde..
Ve şimdi kilitli kapıları zorlar oldun..
İçimi acıtıyorsun..
Bu gece son…

Dokunma yüreğime..

[ƒяαмвυαz]

kabul etmeliydim gittiğini,
benimsemeliydim,
sensizliği kabullenemiyordum,
terkedilmiş olmayı,
seni sevmeseydim hiç bu kadar üzülürmüydüm.?
kendi kedi kendime söz verdim,
birdaha hiç kimseyi ama hiç kimseyi
kendim kadar sevmeyecek benimsemeyecektim.
geçmişi andığımda anılarıma saygı duyacak seni tebessümle hatırlayacaktım!
kalbimin sana ait olan bölümünü yılbaşı akşamı çam ağacının en üst dalına asarak gelen herkeze seni kalbimden nasıl söküp attığımı ıspatlayacaktım.!
bazı değerleri yitirmediğime göre ben seni neden sevmişim!!

alıntı

[ƒяαмвυαz]

Belirsiz bir saat, yeniden dışarı atıyorum kendimi.Aradığımın ne olduğunu bilmeyen yada bilerek inkar eden gözlerle görüyorum cadddeleri. Seni mi arıyorum?

Neden insan istediklerini inkar etmeye zorlanır defalarca.. Neden karşılıksız kalır en değerli dokunuşlar hiç haketmeden? İkimizde birbirimizden habersiz atarız caddelere kendimizi.. Sen ne aradığını bilmeden, hergece tanınmayan silik yüzlerin arasında oturursun sabaha kadar. Bomboş, yapayalnız bir kalabalığın içinde unutursun kanayan yüzünü. Gün doğduğunda iyileştirici uykunun kollarında aydınlanır ruhunun karanlığı, ta ki yeni bir karanlık gelene kadar pencerelerine.. Ben ne aradığımı bilsemde, hiç umudum olmadığını bilerek sarılırım yalnızlığıma. İnsanlardan kaçarak yürürüm caddelerde. Bütün tanımadığım yüzler yalnızlğımı hatırlatır daha da fazla. Bütün adımlar büyütür acıyan yanlarımı yeniden. Hep tükenmiş olarak dönerim suskun bir güne. Hep kaybetmiş ve ağlamaklı..

İtiraf etmekten korkarak başlamayacağız, ruhlarımızı kurtaracak bir aşka. Mutluluk hiç bize ait olmayacak. Ödünç hayatların gölgelerinde izleyeceğiz uzaktan uzağa. Yıllar geçse de umutsuzluk birikintilerine basarak, başı önde, tanınmayan iki yüz görecek insanlar. Sessizliğin içinde, kimsesiz caddelerde gezinen iki yalnız yürek. Soğuk bir gece, kimsesiz caddeler ve iki korkak yürek..

[ƒяαмвυαz]

kapıyı kapatıp çıktım yola
saatlerce yürüdüm
sen sokaklara aittin biliyordum
ve kabullenmiştim serseri yüreğini
belki ara sokaklarda seni bulurdum
her zaman oturduğun kaldırıma doğru gittim
uzaktan baktım oraya doğru
herkez vardı ama sen yoktun
kalbimdende gittin ordanda gitmişsin
ne bir izin kalmış ne bana yollatcağın haber
*******ide aramaz oldun artık
her gece arayacak diye ümitlerle doluyum
seni seviyorum bile diyemezdin
ters gelirdi bu laflar sana
ama biliyorumki
kalbin bu iki kelimeyi hep söylemek isterdi
neydi beni sana bağlayan
gözlerin mi yoksa serseriliğin mi
yolun sonuna geldim
seni bulamadan bitirdim bütün yolları
fakat birgün sensiz dönmeyeceğim bu yollardan
kaldırımında bulup her zamanki gibi bana göz kırpacaksın
ve bense ellerini tutup yoluma devam edeceğim.....

[ƒяαмвυαz]

Gidiyor musun diye sorma bana.
Gönderen sensin.
Ne terk etmeyi istedim seni,
Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi.
Senin kadar öfkeliyim ben de.
Senin kadar endişeli...

Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana
Ama inandıramadım seni.
Sen, sorgularken beni kafanda
Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla.
Bir tek sözün bağlardı beni sana,
Oysa sen hep susmanın koynunda.

Aşkın içine bir kez girdi mi kuşku,
Teslim alır bedenleri de.
Sütten çıkmış ak kaşık değildim
Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza.
O dünya ki bazen minicik bir odada
Bazen kentin ortasında şekillendi.
Nasıl da güzeldi...
Zaten varsın diye her şey güzeldi ama
Sen buna inanmadın. Ah bu sorular...

Yaşamak varken sevdayı delice,
Niye boğarız sorularla?
Nasıl ikna edebilirdim seni?
Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin.
Ben, seninleyim dedikçe
Sen, hayır dedin.
Zaten az konuşan sen
Olumsuz ne kadar sözcük varsa
Bulup çıkardın ortaya.
Bense hiç bir şey diyemedim.

Ne kadar zarar vermişim sana meğer.
Nasıl değiştirmişim seni.
Oysa hiç böyle düşünmemiştim.
Kimseye zarar vermek istemem ben.
Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem.
Ama öyle oldu işte.
Demek ki; gitmelerin zamanı şimdi.

Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı.
Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz.
Rahat değilim diyordun ya, rahat ol artık.
Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı.
Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan.

Biliyor musun bir tanem!
Gidişim yürekten değil, zorunluluktan.
Sanma ki, bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım.
Sanma ki, benden sakladığın gülüşleri
yalancı yüzlerde ararım.
Seni de götürürüm yüreğimde.
Her zaman yokluğunu taşırım.

Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim.
Ne yazık ki, tozduman edemedim kuşkularını.
Ne yazık ki, kalamadın bana.
Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde.
Kokladıkça; bizi bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın.





mehmet COŞKUNDENİZ

[ƒяαмвυαz]

23 MAYIS SONRASI

Ben mutluydum kendi dünyamda

Ta ki seni tanıyana dek.

Sevmezdim ya seni böyle deliler gibi

Ama sen tanrıdan doğum günü hediyemdin,

Sen benim rüyalarımı süsleyenim,

Kabuslarımda öldü diye gördüğüm,

Ağlıyarak uyandığımdın.

Azrailin peşinde olduğunu düşündükçe;

Hergün daha çok severdim...

Hergün kabusum gerçekleşmesin diye

Yalvarıp yakarırdım Allah'a...

Senden her nefret edişimde

Aklıma gelirdi kabusum

Bir yanım cız ederdi.

Belkide seni affedişim bu nedenleydi.

Artık alıştım ölüm gerçeğine;

Üzülmüyor kalbim eskisi kadar.

Herkes kendi kaderini kendi yazıyor...

Ben sana yazdırdım

Ama eline yüzüne bulaştırdın...

Hadi bakalım şimdi mutlu ol...

Sevin benden ayrıldığına...

Bende bi nokta koyarım günlüğüme.

Üzülürüm; üzüldüğüme...

[ƒяαмвυαz]

Kayıp bir aşk ilanı verildi
hayat gazetesinin manşetindeydi
hangi kayıp şehrin hangi derbederin kaçıncı kayıp aşkıydı?
Islak kaldırımlarda ayak izleri vardı.
Loş ışıklı sokaklarda, gölgelerin arkasında saklıydı
kim bilir kimin şiirinin kaçıncı satırında gizliydi
belki de gecenin içinde aydınlığı arar gibiydi..
Mutlulukla köşe kapmaca oynanır mı?
Bir sevdaya kaç km hızla düşer insan
Kazalara karşı sigortası var mıydı aşkın?
Unutulmak hangi suçun cezası?
Paraya çevrilmekle kurtulunur mu aşktan?
Karamsarlığın üç boyutlu halini yaşıyorum,
Dünyada değilim
sanki başka bir gezegende yaşıyorum
geçen zamanın ağırlığı altında eziliyorum,
Sevdiğim kızın bakışlarını arıyorum.
Yoksa, Yoksa
Bir komedi filminin başrolünde mi oynuyorum
İzleyenleri güldürüyor
Ben filmin başrol oyuncusu
kamera arkasında gizli gizli ağlıyorum.
Sevmek acı çekmektir, sevginin adı kavuşulunca..
İmkansız olduğunda aşka dönüşüyor.
O kovaladıkça sen kaçıyor,
sen kovaladıkça o kaçıyor. böyle daha heyecanlı oluyor.
Gecenin bilinmeyen yüzü
Kara bir çarşaf örtüyor şehrin üstünü
Sen ne yaparsan yap görmüyor.
N oldu?
Yıldızlar ay'a küstü
Sahil kenarında gözlerim sevenleri süzdü...
Bir bayan oturmuş ağlıyordu
Kalbi neye incinmişti
Bu güzel bayanı kimler üzmüştü…
Bu şiiri yazacak kadar kimi sevmişti bu adam
Şiir yazınca ne oluyor Hiiiç, ..
Sadece zamanı ayaklar altına alıp eziyor..
Sevgi alınır mıydı satılır mıydı
bankaya yatırılıp, faizle geri alınır mıydı
...
Bir çocuğun şimarıklığında,
Bir çiçeğin açışında
Bir sevenin kıskançlığında,
Bir şarkının nakaratında
Kadıköy kızlarının kahkahasında,
Sosyetenin poker masasında
Karanlığa gizlenmiş bir silahın namlusunda
Bir hayat kadının kaybolan namusunda
Eşini kaybetmiş bir dulun gözyaşında
Şehri hüzünlendiren bir yağmurda,
Sağır birine anlatılan her olayda
Yaramaz bir çocuğun eşek şakasında…
Hayatın her alanında
Anlatabilirdim, yaşatabilirdim sana sevgiyi
Bir gün adam yerine koyup da dinlemedin ki...



--------------------------------------------------------------------------------

[ƒяαмвυαz]

Ben Senden Hala Vazgeçemedim


Sebebi ne olursa olsun,
Birbirimizi terk etmeyeceğiz demiş
Ve söz vermiştik,
Şimdi ne oldu unutuldu,
Değilmi tüm sözler tüm yeminler,
İlk çıkan engelde yıkıldı kurduğumuz hayaller.

Seviyorum hala diyorsun peki neden savaşmıyorsun,
Zormu geldi bu sevgiyi taşımak,
Hesap sormuyorum yanlış anlama beni,
Bunca yaşamışlığa küçük bir sitem benimkisi,
Pes edip unutup gitmek kolay değil.

Hani diyorum şuan yanında olmak varken,
Neden gözüm pencerede elim telde,
Hıçkıra hıçkıra ağlamak gelirken içimden,
Yutkunarak bastırıyorum içimdeki seli,
Neden vazgeçtin be bebeğim,
Ben senden hala vazgeçemedim...

[ƒяαмвυαz]

kal; gelme dedin üzerime,
yoksay dedin beni yaşamından sil dedin de,
silemedim seni silemedim o günlerdeki sevgiyi,
sığdıramadım bu gönüle başka bir sevgiliyi,
inanamadım halen. sensizliği ben tanıyamadım....

evet bulamadım seni yaşarken başkasını tanıyamadım.
senin bir gününe yazık ederdi senden sonraki sevdalarım,
benim aklımda her zaman kalacak o eski şarkımmmm,
belki sahil kenarı yada direksiyonda bulacak beni,
her aklıma getirdiğinde inlatecek kalbimi,,,

çaresiz sevdanın adını öğrendim,
kimliğini bildim ama değiştiremedim,
keşke keşke keşke ben bu çaresiz aşkı haketmeseydim.

yoksun belki günümde,gülmüyorsun sevinçlerime,ağlamıyorsun dertlerime,olmayacaksın eminde olsam son günümde son nefesimde,o nefes senin için soludu bu can senin için yaşıyordu,kıymeti kalmadı tek derdi maratonu sonlandırmak artık sensiz ama seninle,elleri seni hissetmesede,kalbimle ruhumla tükenmek bilmezcesine....!!!!!

[ƒяαмвυαz]

Ben geldim sevgili ..
Hadi lütfen çevirme yüzünü ,
Sen ne kadar üzüldüysen ben de bir o kadar üzüldüm
Ellerimle yolladım seni..
Yaptığım saçmalıktı
Kabul !
Ama sevmekten korktum..
Alışırsam ;canım daha çok yanar sandım..
Gidenlerin ardından öyle acıdıki içim,
Bir daha kaldıramam sandım.
Sensiz geçen şu günlerde anladım ki..
Ben sana çoktan tutulmuşum...
Varlığın gülümseme sebebim olmuş..
Sensiz günlerde;
Güneşin doğuşu boşmuş meğer..
Sen yoksan hayat yok sevgili...
Son bir şans daha istiyorum senden
Anladım ki..
Ben seni seviyorum...

[ƒяαмвυαz]

Ben seni;
İçinde ne olduğunu sormadan....
Kimden gelip kime gittiğini bilmeden...
Aynen; sadık bir yol arkadaşı olmak için zarfına sımsıkı yapışan bir pul gibi sevdim!...

Halbu ki ben senin;benim olmanı bile istememiştim.
Sevgilim olmanı bile....
Ben seni sadece sevmiştim...

Ben seni dilinde tuttuğun buzlu şerbet gibi sevdim...
Ben seni;bir sabunun ılık teninde dolaşan köpüğü gibi sevdim...
Taze kokular içinde...

Halbu ki ben senin;benim olmanı bile istememiştim.
Sevgilim olmanı bile....
Ben seni sadece sevmiştim...

[ƒяαмвυαz]

Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?

Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara,
Yağmurlu havalara...Bu kasvetli akşamlara
Sen varken
Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına
Otobüs duraklarına...
Sen varken ayrılanlara ağlamazdım...
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından
Gidenlere küsmezdim
Kalanlara acımazdım...
Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim
Masumdum, çocuklar gibi
Böyle delirmezdim-küfretmezdim...
Hele ölmeyi hiç düşünmezdim.
Şimdi soruyorum sana
Adı sevdaysa bu cehennemin
Sen yaktın da ben yanmadım mı?

Biliyorsun
Bütün acılarına 'yeşil ışık' yaktım olmadı
Bütün korkularına'arka çıktım'olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
Sevdim olmadı -yandım olmadı-taptım olmadı
Benden artık pes
Bu aşkın biletini istediğin gibi kes
Nasılsa gidiyorsun
Biliyorum git...
Ama ardında
Ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını-daya sırtıma
Titrersem namerdim...
Sen vurdun da ben ölmedim mi?
.

[ƒяαмвυαz]

Sen ol..Hep ol..Benimle ol..!!

Sendeyim ben yüreğini koydumyüreğinin üzerine aşk bu hemde en koyu, en deli, en tutukulu..

Öğreneceğim çok şey var sana dair, bilmediğim çok şey ama bir şeyi öyle biliyorum ki seni öyle çok seviyorum ki..

[ƒяαмвυαz]

Veda vakti geldi yüregim..Son bir kez acildi perde...
Toplayabilirmisin cesaretini..Anlatabilirmisin icindeki haykirislari?..

Vedalar kisadir gec kalma yüregine..gec kalma,yetmez vakit..

Korkuyorum yüregim..
Cesaretim yok cabaliyorum o iki kelimeyi gercek anlamiyla söylemek icin..
Yapamiyorum olmuyor...

"Seni Seviyorum"la baslar hersey..Umutlar dirilir yeniden...
Güller derilir sevgili yollarina.. O iki kelimeyi söylemek yeterlidir..

Beden büyüse bile icimdeki cocuk hala kücücüktür...
Kücük bir umut görsem bir isaret belki susmaktan vazgecer bu gönül,
Anlatir herseyi tum acikligiyla korkmadan gelecek cevaptan..

Birak kendini o zaman...
Cok özel bu gece..
Bu gercekten son saniye...

Hazir olmasamda gelecek cevaba, biliyorum vaktim yok..
Özgür birakacagim sözlerimi yüregimi...

[ƒяαмвυαz]

mecbur değildin gitmeye
beni böyle sersefil etmeye
mecbur değildin ayrılığa
yüreğimi parçalamaya... mecbur değildin...

'sen değilmiydin hep şöyle diyen' diyerek başlamıycam bu yazıma. bu yazımda sözlerden bahsetmiycem merak etme. nasılsa hepsi senin için ağızdan çıkan önemsiz şeyler, öyle değilmi?

ayrılığı getiren saatlere lanet okuyorum artık. kadere isyansa isyan. adını sen koy işte..

hayallerim vardı benimde.. seninkiler gibi, herkesinki gibi. suya düşenlerden bahsetmiyorum. hala gökyüzünde gezenleri söylüyorum..

umutlarım vardı benimde.. seninkiler gibi, herkesinki gibi. yitirilenlerden bahsetmiyorum. hala içimde koşup oynayanlardan söz ediyorum..

can kırıklarım yüreğimi kanattı sen gittikten sonra. hayat ikiye bölündü; 'senden önce, senden sonra...'

dün bi arkadaşım sarıldı boynuma. sevilmeye bukadar ihtiyacım olduğunu o anda anladım işte.
ve bişeyi daha anladım; 'sen beni hiç sevmemişsin...'

cana kıymak düşüncesi beynimi kemiriyo sokaklarda. her gelen arabaya cellat gözüyle baktınmı sen hiç? veya her ağacta kendini gördünmü boğulmak üzereyken?

kolay olanının kaçmak olduğunu öğretti annem bana. önemli ve zor olanı ise yaşamakmış..
peki hergün ölüp ölüp dirilmek nedir anne? dedim. sustu... ilk defa annem sustu...

'yeni bi başlangıç yap' dedi eş dost. 'Başladığımı bitirimedimki' dedim.. onlarda sustu.

hayatta susmuştuya hani, dayanamadım artık bende sustum. ne soruyorum nede cevap veriyorum. sadece böyle arada bir sessiz çığlıklarımı kağıda döküyorum...

[ƒяαмвυαz]

Vakti dolmadan gel de sor bana,
Nasıl bittik anlamsız
Anlatırdım pekte zor ama
Merak ettiysen...

Artık kapalı sana kapılarım...'Sen sınırları çok zorladın..'Her sevişimde seni ellerim yandı,ama ben yine de aldırmadım.Öyle kaptırmıştım ki kendimi sana,yaralarımı sen gittiğinde anladım!Şimdilerde ise sana söyleyeceklerime bile kilit vurdum,eskisi gibi umursamaz değil yüreğim senden gelen acılara...Cesaretim yok seninle bir kez daha yanmaya...Aşkımızın nasıl başladığının ve nasıl bittiğinin hiç önemi yok artık!Senin nasıl gittiğininde,Hoyratça harcadığın aşkın da önemi yok artık...Nasıl oldu bilmiyorum ama 'Acına dirençliyim,Değerin kalmadı gözümde...'

Bil ki ben çok acılar yaşadım,
Belki bunlar tesadüf değil!
Belki de çok anılar yaşadım,
Sanki onlar,sanki 'biz' değil...

O kadar korkuyordum ki sensizliğimin ilk günlerinde,annesini kaybetmiş bir çocuk gibiydim,öylesine ağlamaklı,ürkek...Ama değişti birşeyler..'Artık sensizlikten değil,bir 'senimin' olmasından korkuyorum...Uzaklaşmaya çalıştıkça senden,bana doğru geliyorsun...'Uzak dur' diyemiyorum,alabildiğine kaçıyorum senden!Resimlere bakarken rastladım bir kış günü sevdayı bölüşen 'Bize'...Öyle yabancı geldi ki,hala var olan 'Sen' ve 'Ben' dik,yitirdiğimiz şey paylaşayı beceremediğimiz 'Aşk'tı...Bir de 'Biz'...

Geriye dönmem artık!
Birşeyler koptu içime zamanla.
İsteme boşver yanlış,
Kendimi kandıramam ben bir daha...

'Ne sen bana dön de,ne de ben medet umayım senden bundan böyle...'Yaptığın hatalar,kalbin bendeyken sevdaya karıştırdığın başka gönül eğlenceleri,canımı yakan cümlelerin,kolay pes edişin kopardı içimde sana sımsıkı tutunan hücrelerimi...'Ben aşkı doyasıya yaşamayı hakettim ama,sen hiçbir zaman beni haketmedin'...Bir daha yaşarsam aşkı 'O' sen olmayacaksın,sen sadece içimde 'Baharımı kışa çeviren bir vefasız olarak kalacaksın...

Yaralarımı seninle kanatmayacak,
Sana dokunarak ellerimi bidaha yandırmayacak,
Oyunlarına malzeme olmayacak,
İnadına bu hayatı doyasıya yaşayacak
Ve bu hayata bidaha asla seni sokmayacak Kadar
Akıllandım artık...
Onun için;
Geriye Dönmem Artık....!!!

[ƒяαмвυαz]

Eksikligini yasiyorum bir seylerin
Zevk aldigim seyler yok oldu sanki
Ben sevinclerimi özledim
Ve simdi hangi dilde derdimi anlatsam anlatayim;
Beni Kimse Anlamiyor!

El gibi bakmayin yüzüme
Ben degismedim ki
Sadece "O" gitti
Düsman gibi korkmayin benden
Ben onu öldürmedim ki;
"O" gitmek istedi
Sessiz sessiz konusmayin ardimdan
Ben utanilacak birsey yapmadim ki!


"O" tercih etti bensizligi
Icimde boyumdan büyük acilar acti "O"
Bitti diyemedi, Yalanlar Söyledi "O"
Ben degildim önemli olan, Herhangi biride olabilirdi benim yerimde
Ve yine biliyorum fark etmezdi Onun icin
Güvenemezdi
Birakamazdi kendini baskalarinin kollarina
Bir adim atacak arkaya dogru diye hep cok korktu, hissediyordum
O yüzden hep Giden "O" olmak istedi
"O" düsürdü beni kollarinin arasindan
Terkedilmek neydi bilmiyordu
Bilseydi gitmezdi ...

[ƒяαмвυαz]

Yeni bir insanı tanımak, yeni bir kente ilk kez girmek gibidir.
Işıltılı,yemyeşil ve çocuk sesli.
Bulvarları, ebruli dükkanları büyüler insanı.
Kentin her sokağı elleri olur, omzuna dokunur şaşırtır seni
Hercai dolanırsın, heyecan dolarsın; o yeni kentin
içine karışır, bakarsın bir güzel...
Sana, hep gülücükle bakar kent ilk buluşmalarda.
Seni, hep güzel gölgelerinde serinletir Güneşinde ısıtır sevinirsin.
Sana görünen güzellikleri olur kentin, o yeni insanın.
Sonra, Bir sabah bir kalkarsın!
Güneşi göremezsin pencerende, Aynı sokaklardan geçersin ama,
Aynı değildir Bir kenti tanımak, bir insanı tanımaktan uzun sürebilir.
Kent; saklayabilir sırlarını ve gerçeğini;
Ama insan ele verir çabucak kendini,Sevgi yokken,Sevgi yokken...
Zaman sana öğretir, Alışırsın.
Yollar, aynı yerde kıvrımlanır; çukur aynı yerdedir.
Güneş, aynı iki ağacın arasından doğar Aynı iki betonun arasına batar,
görürsün; Ama şaşırmazsın.
Sen elin cebinde dalarsın.
Kirli hava ciğerlerine dolar.;
Kent sana batar.
Sevgi yokken...
Gitmek istersin; O kentten nefret edersin...

[ƒяαмвυαz]

Bugün biraz gerginim yine,
sesim değişik gelebilir biraz,
Ama sen anlarsın,
Bana katlanırsın..

Tuhaf laflar edebilirim,
Seni belki üzebilirim,
Ama sen susarsın,
Çünkü beni tanırsın...


Karıştım yine, karmakarışığım..

Korkmamalıyım sevdandan yana, korkup kaçmamalı..

Yoruldum koşmaktan önümü görmeden, nereye varacağımı bilmeden. Kimse anlamıyor, hatta bazen ben bile.. Ama sen anlıyorsun, biliyorsun neler geliyor, neler geçiyor içimden.

Neydi mutluluk? Küçük belkiler mi? Gelip geçici hevesler mi? Sen miydin yoksa?
Ben peşinde dolaşıp ararken nerede olduğunu, elimi uzatsam tutabileceğim kadar yakınmış oysa..


"Öyle çabuk kızma" derdin hep,
"Bu kadar da kolay alınma"
o zaman beni sar,
Hadi sarıl bana..

Değişmez huylar bilirsin,
Bir kere de sen dene alışmayı,
Ben göğsüne yatarken,
Öyle derin nefes alma...

Tut ellerimden, çek çıkart içimden unuttuğum her ne varsa..
Sevdaya kapkara bakan yüreğime ışık oldun, güneş oldun karanlık *******ime.
Öylesine işliyorsun ki içime her hücrem sana, her zerren bana ait oluyor gitgide. Ben sahip çıkamıyorum bana, daha bir sen oluyorum gün geçtikçe.
Kendimce yalnızlığa ait hissedip kendimi, sımsıkı sarılmışken ona, sarılmak istediğim senmişsin aslında..

Bu ara ihtiyacım var sana,
Ellerimi sakın bırakma..
Bana huzur veren tek yer,
Senin yanın unutma...

Gün varıncaya kadar sabaha,
Sakın hiç bir yere kalkma,
Fazla birşey istemem,
Sadece dur burda..

Giydirmek istemiyorum kelimelere zarif giysiler. Onlar kalmalılar öylece, dilimden döküldükleri gibi.

Gözlerime bakarken kalsa diyorum bakışların gözlerimde, hiç silinmese.. Hiç konuşmasak, ben anlasam, sen bilsen..

Korkmama izin verme, kaçıp gitmeme, kendime dönmeme..

[ƒяαмвυαz]

insan dosdoğru sevmeli..dürüstçe,hesapsız..
sevebileceği kadar konuşmalı aşka dair..
seviyorum demek o kadar kolay,
yüreksiz sevdelar o kadar çok ki...
mecburiyet kötü şey ,dilin kemiği yok ki...


sen sevda denizlerini fethederken
ben "eyvah!" diyordum "boğulacak.."
sen yalçın kayaların engellerini koşarak aşarken
ben "eyvah!" diyordum "yorulacak.."
sen bedenini yıkan coşkun sular gibi çağlarkan
ben "eyvah!" diyordum "durulacak.."
keşke bir defa da ben yorulsaydım
dediklerimden ben utansam,mahçup olsam
ömrümde evhamcı diye anılsaydım..


ne çok sevmiştin beni
ve hala ne çok seviyorsun
ve ne çok seveceksin kimbilir..

"Seni seviyorum" ağır cümledir
Herkese söylenmez...
Bazen yıllarca aranır,
bazen yıllarca beklenir o bir çift söz için.
Dili yakar, dudağı yakar,
bedeni kavurur, lime lime eder.
Velhasıl yürekli işidir.
Bir ömür pahasına bir defa söylenir.
Keşke bana günde bin defa söylemeseydin,
ve sonra her bedene uygun bir hırka gibi
önüne gelene giydirmeseydin...



şimdi aşklar ucuz..
şimdi aşklar ucuz be gülüm..
üstelik emeksiz,zahmetsiz!
taşımak istediğin kadar taşıyorsun
sonra bırakıyorsun orta yerde pervasız..


keşke buna başka bir ad verseydik..
macera deseydik,tutku deseydik..
leylalara mecnunlara haksızlık etmeseydik..
dedim ya,insan dosdoğru sevmeli..dürüstçe,hesapsız..
sevebileceği kadar konuşmalı aşka dair..
seviyorum demek o kadar kolay,
yüreksiz sevdelar o kadar çok ki...
mecburiyet kötü şey ,dilin kemiği yok ki...

[ƒяαмвυαz]

Ardından günleri saymaz oldum sevdiğim,sen gittiğinden beri zaman durdu bilemezsin.Yokluğunun acısı doldurmuşken yüreğimi, hayalin gitmezken gözlerimin önünden ve beynim izin vermezken anıların gitmesine saatim durdu aniden... Sensizlik vakti gelip çattığında akrep durdu yelkovan anlamdıramadı olanları bir anda...

Koca bir dünyada bir ben kalmıştım hareketsiz, herkes devam ederken yaşamaya ,bir benim bedenim ruhsuzluğunun acısını yaşıyordu gidişinin ardından.

Neden gittinli sorular dolduruyordu çevremi ve ben kulaklarımı tıkıyor, gözlerimi kapatıyordum cevaplarını bir türlü bulamadığım sorulara...

Yapamadık,olmadı,denedik işte sözleri avutmaya çabalıyordu gönlümü ama gönlüm aldırmıyordu.Seviyorsan olmayacağını bilsen de tekrar tekrar yaşayacaksın diyordu bana. Olmayacağını bilsen de ,adın gibi emin olsan da yeniden deneyeceksin,vazgeçmeyeceksin... Ben hala olamazdı demeye devam ediyordum gözlerimde ki yaşlarla; istiyordum ki sussun artık,acılara dayanamıyordum, her gece karşıma çıkan sorulardan bunalıyordum bir yandan da gönlüm konuşuyordu işte...

Gönlüm takmıştı bir kere yapamadık sözüne;
İnadına denersin,inadına devam edersin ,eğer seviyorsan yapamadıklar değildir kaçış yolu diyordu.Ve ne kadar haklı olduğunu da biliyordu.. Ben de biliyordum ama elden bir şey gelmiyordu,susmak ve kabul etmek dışında.

En azından diyordum yaşadıklarımızı düşünüp, “sevdi beni biliyorum ,çok sevdi....” sözleri dolaşıyordu odamın duvarlarını.böyle düşününce mutlu oluyordum..anlık mutluluklar yaşatıyordum yüreğime ve gene anlık acılar..Ama bir anda vuran ve yıkan acılar...

Bazı zamanlar ya gelirseler doldururken içimi gene o anlık mutlulukların gebe olduğu; bazen ise kandırma kendini sözüyle silkeleniyordum gecenin üçü mü yoksa dördü mü bilmediğim saatlerde.
“Kandırma kendini diye bağırıyordum aynanın karşısında kendime. Sevmedi işte, hiç sevmedi, hiç sevmeyecek..Yeter avutma kendini... Avutarak geçmez zaman,durdurmayı da bırak onu,akrebin önüne koyduğun elini çek yelkovan sırada bekler ilerlemek ister..Sen durduramazsın hiçbir şeyi anla ve toparla... “
“Ama....”
“Aması yok sadece onda mı suç , evet gitti belki ama sende bir kez söylemedin onu sevdiğini..Şimdi neyin pişmanlığını yaşar yüreğin, neden avutur kendini..”

“Söylemedim,haklısın,söyleyemedim...Korkuyord um çünkü, uzun zamandır söylememiştim sevgimi kimseye... Gitmesinde korktum..Ona sevdiğimi söyler söylemez beni bırakmasından..

Hareketlerimle anlatmam yeter sanıyordum, yetmediğini geç anladım..Nerden bilebilirdim beni anlamadığını, gözlerimden akan sevda deryasını fark etmeyeceğini nerden bilebilirdim?”

“O zaman hiç avutma kendini,sen veriyorsun işte içindeki soruların cevaplarını..O anlamadı sen yeterince söyleyemedin ve bitti...”

“Öyle deme bana,her cevapladığım soruyla yanar bedenim..Gözlerinin içine bakamayışımın acısını bir ben bilirim.Yada acaba sevdi mi sorularının sapladığı o bıçağın kanı hala üzerinde dururken ,o bıçağı neden sakladığını ellerimin. Sorular sormak istemiyorum ben,artık zaman da önemli değil..Sadece bu acı dinsin istiyorum , böyle olmamalıydı demek değil,yapamadık hiç değil..”.
“O zaman sorma ,çek elini akrebin önünden akıp gitsin zaman..”
“O zaman bitecek mi?”
“Bitecek...”
“Yalancı,bitmeyecek sadece beden alışacak yokluğa...Çekmek istemiyorum elimi,biraz daha beklemeli akrep,biraz daha ....”
“Biraz daha....Biraz daha....Biraz daha....
Ve biraz daha da BİTTİ...
SON....

[ƒяαмвυαz]

Yeni evli bir çift vardı.
Evliliklerinin daha ilk aylarında,
bu işin hiç de hayal ettikleri gibi
olmadığını anlayıvermişlerdi.

Aslında birbirlerini sevmiyor değillerdi.
Son zamanlarda o kadar sık olmasa da,
evlenmeden önce sık sık birbirlerini
çok sevdiklerine dair ne kadar da
dil dökmüşlerdi.

Ama şimdilerde, küçük bir söz,
ufak bir hadise aralarında orta çaplı
bir kavganın çıkasına yetiyordu.

Bir akşam oturup ilişkilerini
gözden geçirmeye karar verdiler.
Her ikisi de, boşanmayı
istememekle beraber, işlerin böyle
gitmeyeceğinin farkındaydılar.

Erkek, "Aklıma bir fikir geldi" dedi.
"Bahçeye bir ağaç dikelim ve eğer
bu ağaç üç ay içinde kurursa boşanalım.
Kurumaz da büyürse bunu bir daha
aklımızdan geçirmeyelim.
Bu süre içinde de
ayrı ayrı odalarda kalalım."

Bu ilginç fikir
hanımının da hoşuna gitti.
Ertesi gün gidip
bir meyve fidanı aldılar ve
birlikte bahçeye diktiler.
Aradan bir ay geçti.
Bir gece bahçede karşılatılar.
Her ikisinin de elinde
içi su dolu birer bidon vardı.

[ƒяαмвυαz]

Üzülürüm yine
Resmini görünce
Maziye bakarak
Vazgeçemem senden
Bir ömür geçse böyle
Ardından yalvararak

Dön bana yeniden ne olur
Sev beni yeniden ne olur
Al beni yanına ne olur
Dön bana yeniden ne olur
Ne olur...


(Bır omru yakıyorsun gıdısınde,umudu yok edıyorsun yuregımde
Kara bır meydan ortasında
gozlerımı yaslara bogup gıdıyorsun!
Geldıgınde yarattıgın sevıncı cekıp alıyorsun avuclarımdan
Kan revan ıcınde ellerım
Ellerını zararını dusunmeden sankı o mutlulugu veren sn degılmıssın gıbı cekıp alıyorsun ellerımden
ellerıne prangalar gozlerıne perdeler cekıyorsun
Yarattıgın yıkıntıyı gormemek ıcın..
Baktıgımnda gozlerıme bır kez daha olmemem ıcın…
Senı sevıyorum…)

Unuturum sandım
Zamana bırakınca
Seni nasıl sevdiğimi
Ama bugün yine
Söylüyorum hep aynı
Hep aynı şeyi
Dön bana yeniden ne olur
Sev beni yeniden ne olur
Al beni yanına ne olur
Dön bana yeniden ne olur
Ne olur...


(zamanın caresızlıgın de asıl carenın bizliginde bılıyorum donmeyeceksın..ve yıne bılıyorum hıcbır soz anlatamayacak gıttıgınde yasadıgım huznu…
gelmeyecegını bıle bıle…)


Dön bana yeniden ne olur
Sev beni yeniden ne olur
Al beni yanına ne olur
Dön bana yeniden ne olur
Ne olur....

[ƒяαмвυαz]

Leblerinle emrine amadedir canım benim
Alda bir buseyle öldür haydi cananım benim
Lal olur birden dilim bilmem nedengörsem seni
Görmesem kalmaz kararım dinmez efkarım benim

Hasta gönlüm çok zamandır iftirakından harap
Olmadım bir lahza rahat geçti devranım benim
Mübtelayım bir ümitsiz gizli derdin zehrine
Bu sebepten her geçen gün düştü dermanım benim

Yok teselliden nasibim vermeyin zahmet bana
Etmeyin bunca eziyet az mı hicranım benim
Kan tutarsen her bakışta kast edersen canıma
Yaremi sar merhem olda akmasın kanım beni

[ƒяαмвυαz]

Eksikligini yasiyorum bir seylerin
Zevk aldigim seyler yok oldu sanki
Ben sevinclerimi özledim
Ve simdi hangi dilde derdimi anlatsam anlatayim;
Beni Kimse Anlamiyor!

El gibi bakmayin yüzüme
Ben degismedim ki
Sadece "O" gitti
Düsman gibi korkmayin benden
Ben onu öldürmedim ki;
"O" gitmek istedi
Sessiz sessiz konusmayin ardimdan
Ben utanilacak birsey yapmadim ki!


"O" tercih etti bensizligi
Icimde boyumdan büyük acilar acti "O"
Bitti diyemedi, Yalanlar Söyledi "O"
Ben degildim önemli olan, Herhangi biride olabilirdi benim yerimde
Ve yine biliyorum fark etmezdi Onun icin
Güvenemezdi
Birakamazdi kendini baskalarinin kollarina
Bir adim atacak arkaya dogru diye hep cok korktu, hissediyordum
O yüzden hep Giden "O" olmak istedi
"O" düsürdü beni kollarinin arasindan
Terkedilmek neydi bilmiyordu
Bilseydi gitmezdi.............

[ƒяαмвυαz]

Elim kağıt kalem arasında gidip gelirken, yüreğimden dökülüyordu bu satırlar sana.
Mürekkep biteli epey oldu da, çoktandır kanımı akıtmaya korkuyordum..
Bugün başardım senli notlarımı gözden geçirmeyi.
Tozlanmışta olsalar, benim onlar..

Okudukça senli her satırı, karmaşıklaşıyor yaşananlar.
Ben çıkmazlar yolcusu, ben umutsuz hayat yorgunu.

Birazcıkta olsa aşkı gene tatmak istediğim senli notlarımda, harbe giriyorum elimde olmadan.
Mayın tarlasının içinde öylece kalmış olan ben,
Hiç keşfedilmemiş, biri dokunduğu anda patlamaya hazır olan sen..

Sonra birden kan gölüne dönüyor her taraf. Parçalanmış iki beden var. Binlerce parçaya ayrılmış iki beden..

Sağlam kalan iki yürek. Fakat biri ağır yaralı...
Daha MasuM, daha ağlamaklı, daha suskun, daha...

Üç noktalar isyanları belirtmiş her cümlenin sonunda. İsyan etmiş ağır yaralı kalp. Yaşanmışlıklara,
hayata,
iki ayrı bedene,
bir de gözlerine.. isyan etmiş...

Susturulmuş ardından ağır yaralı kalp..
Gitmeye zorlanmış. Veda hakkı dahi tanınmamış..
O da gitmiş. Ardına bile bak(a)madan...

Senli notlar bu kadar işte..
iki kalp..
Biri gerçekten ağır yaralı...

[ƒяαмвυαz]

Yalanmış ne varsa yaşadığımız.

Ne varsa söylediğin, ne varsa hissedilen, her şey yalanmış. Bu kadar geç mi anlamalıydım? Bu kadar çok mu bağlanmış olmalıydım?

Neden en başında değil de şimdi? Ben miydim yüreğine seçtiğin oyuncak?

Kaybolan zamanlar, yitik umutlar gelir mi geri?
Issızdım.
Yapayalnızdım.
Çaresizdim.
Karanlık ve de tükenmiştim gittiğinde. Sustum, söyleyemedim.

İçim ağlıyordu da bir damla gözyaşı dökemedim. “Seviyorum” diyemedim.
Toprağın kokusunu, havanın kokusunu, çiçeklerin kokusunu hepsini bir bir çektim içime bir Senin kokundu bilmediğim.

Alâkadar olmadığım ne varsa bildim. Hepsini ezberledim. Yalnızca Sendin bir kelime edemediğim.

Sesini bilmediğim, yüzünü görmediğim, sadece hayal edebildiğim bir güzelliktin. Dolaşıyordun damarlarımda. Sen sadece kendini anlattığın kadardın.

Bir de Seni içimde büyüttüğüm kadar.
Suskundum.
Tek başınaydım.
Âşıktım.
Yanmış ve de kahrolmuştum gittiğinde.Yaşamak bile istemedim.

Ölmeye de cesaret edemedim.

“Seviyorum” diyemedim.

Dur! deseydim, kal! deseydim kalır mıydın benimle?

Gitme! Desem, dinler miydin beni?

“Sevdim Seni hem de aklının alamayacağı kadar” deseydim inanır mıydın?

Sen de beni en az benim kadar sever miydin? Of! Yanıyor içim.

Sen böyle gitmemeliydin. Hani ben vazgeçilmezindim.

Hani uğrumda her şeyi göze alırdın?

Hani “Çık gel!” desem en uzak yollardan bana varırdın?

Hani imkânsızlık denen bir şey yoktu? Hani seven her engeli aşardı?

Yeminlerin, sözlerin hani? O büyük sevdan nerede hani?
Şaşkındım.
Yıkık ve viraneydim sen gittiğinde.

Gitmezdin! Ya sevseydin ya da yokluğuma dayanamaz gelirdin.

Ama gittin ve ben bakakaldım arkandan.
“Seviyorum” diyemedim.
Yalanların, yanlışların, hataların ve de pişmanlıkların hepsi Senin olsun gelme!

Gittiğin yer, hiç olmadığın dünyamdan daha fazla mutluluk vermeyecek sana bilesin!

Affım yok! Ne sana ne de yaptıklarına.
Vazgeçmiştim.
Rest Çekmiştim.
Savrulmuştum.
Harabe ve yok olmuştum sen gittiğinde.

Yaşamadıklarıma pişmanlık şöyle dursun, yaşadıklarıma lanet olsun.

Geri dönme şansımız olsa belki söylerdim.

Tekbir şey kaldı içimde; “Seviyorum” diyemedim

-alıntı-

[ƒяαмвυαz]

Resimlerin karşımda bakıyorum onlara
kalbimi arıyorum kalbim sende kalmış
seni arıyorum sen başkalrının kucağında
kendimi arıyorum ben se şiselerin dibindeyim

Yaşamaya çalışıorum
seni içimden atmaya çalışıyorum
seni hiç tanımamış olmaya çalışıyorum
ama olmuyor şiseler bile unutturmuyor

sana bir türlü haykıramadım
seni çok sevdiğimi anlatamadım
şimdi haykırıyorum ben sensiz yaşamıyorum
sen olmadan nefes alamıyorum

yalan derdim hep sana
ama içimden sana tapardım
sesini duyunca yaşadığımı hatırlardım
şimdi duyamıyorum ve de yaşayamıyorum

nerden bilirdim ki ansızın gideceğini
bilseydim önce ben giderdim
sensizliğin ne olduğunu tatmazdım
gömerdim kendimi en derinlere

şimdi yoklardayım
sen olmadan ne hallerdeyim
her kalp atışımda yalvarıyorum
bi daha ki sen olmadan atmasın

[ƒяαмвυαz]

Biliyorum artık..
Çaresiz kalıyorum konu sen olunca,
Seni görememek, mecburiyetten de olsa sana ulaşamamak olunca hayatımın tümü
Dilim tutuluyor
Konuşamıyorum..

Artık tanıyorum kendimi
Ve biliyorum sensizken sende takılı kaldığım günleri.
Sen derslerinle boğuşurken ben burada seni düşünüyorum,
Her gece ecel gibi yapışıyor sensizlik gırtlağıma
Ve benim elimden yapacak hiçbir şey gelmiyor beklemekten başka..

Bazen beklemek de "tak" ediyor canıma
"Yürü" diyorum kendime, "Al bir bilet, git" diyorum.
Bazen bir biletin seni bana kavuşturabileceği düşüyor aklıma
Ve ben göremediğim yüzüne gülümsüyorum o an,
Kendimi kandırıyorum..

Konu cebimde parası bile olmayan bilet değil,
Konu elbette sen de değilsin.
Konu ben ve cesaretsizliğim..
Evet! Ufacık bir olayda aslan kesilen ben ve kahrolası cesaretsizliğim..
Aslında dünyaya kafa tutmaya benzemiyor seninle konuşmak,
"Seni seviyorum" diyebilmek çok daha zor elbette yaşamaktan.
Ama ben kalbimdekini söyleyecek cesareti bile bulamıyorum,
İlk defa korkuyorum seninle konuşmaktan
Ve getiremiyorum o "Seni Seviyorum"la biten konuşmanın sonunu.

Vereceğin cevaptan ya da tepkinden korkmuyorum.
Aslında neden korktuğumu ben de bilmiyorum.
Bilmemek ödlekliğe sürüklüyor insanı ve ben sana sevdiğimi söyleyemiyorum.
Herkes duyuyor gerçeği her sabah-her akşam oysa sen duymuyorsun.
Olsun elbet duyacaksın gerçekleri,
O günü bekliyor olacağım
Aslında ben o gün için yaşıyor olacağım..

[ƒяαмвυαz]

Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.

Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.
Aşk, "Zenginlik, beni de yanına alır mısın?" diye sormuş.
Zenginlik, "Hayır, alamam.
Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok." demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım istemiş.
"Kibir, lütfen bana yardım et!",
Kibir "Sana yardım edemem, Aşk.
Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin." diye cevap vermiş. Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş:
"Üzüntü, seninle geleyim."

Üzüntü "Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki,
yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşk'ın çağrısını duymamış.
birden bir ses duymuş.
"Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..."Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş.
Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşk'a yardım eden yoluna devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş:
"Bana yardım eden kimdi?"
Bilgi "O, Zaman'dı" diye cevap vermiş.
"Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?" diye sormuş Aşk.
Bilgi gülümsemiş:

"Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir.

[ƒяαмвυαz]

Sevsinler




Tatlı bir yerdir sevgili yanı
Sıcaktır, ocaktır hem
Hem huzura bir kucaktır
Sarılırsın boynuna, dolarsın kollarını
Bakarsın gözlerine,konuşmaz susarsın
Arınır aklın her şeyden
Ve hiç düşünmeden
Usulca kayar gözlerin dudaklarına aşkın
Ve öpmek istersin doyasıya
Aralanır dudaklar, karışır nefesler
Arada bir fısıldanır, kısıktır sesler
Aşkın itirafıyla zirveye, çıkmışken hisler
Buluşur dudaklar hasretle
Buluşur ayrılığa karşı nefretle
O an edilir itiraf
Benim için bir teksin sen
Ne olur sanki hiç gitmesen
Diller kollara özenir
Dolanır sımsıkı
Aşkı işler içine
O tatlı şerbetiyle
Daha bir sarılırsın aşkına
Daha bir özlersin artık
Ve bırakırsın kendini aşkın kollarına
Sevişirsin aklında olmayan kadarıyla
Aşkı yaşarken, aşkınla sevişmek
Ne güzel şey değil mi ?




Ey gönlüm
Daldin yine sonu gelmez mavilere...
Vurdun kendini hayaline...
Vurdun kendini sir vermez sessizliklere...
Bu kaçinci kaybolu$un kendi içinde?
Ey gönlüm
Kaybetmeyi kazandin yine ..

[ƒяαмвυαz]

Bir güz akşamı başladı sevdamız.Anlam veremediğim bir duygu seline bırakıp kendimi, öylece yüreğimin sana doğru akmasına izin verdim. Ve sonra bunun verdiği sarhoşlukla bilinçsizce yüreğimi bıraktım avuçlarına. Sende bunun şaşkınlığıyla, belki de kolay kazanmanın cesaretiyle bir hamur misali yoğurmaya başladın sevgiyi. Yüreğime, sevgimize verdiğin şekil acı vermekten başka hiçbir şeye yaramadı.

Şimdi soruyorum kendime; biz nerede hata yaptık diye. Ben sendeki acımasız , her yenilgide kaçmaya hazır haline körmüşüm. Sense bendeki hırçın, kırılgan, bir o kadar da deli halime kördün. Anlıyorum ve artık taşlar yerine oturmaya başlıyor.

Ama inan sevgi, aşk hangi tarafta kaldı, bende bilmiyorum. Bir çelişkide kaldığım doğru. Senin gitme hesaplarından, her defasında sendeki yırtıcı kaplanla boğuşmaktan yoruldum artık. Gitmek - kalmak arası yaşadığın çelişki bir uçuruma sürükledi beni. Şimdi tutunacak bir dal arıyorum, çekip beni bu girdaptan alacak.

Sen mi, sensizlik mi … Soruyorum kendime. Yüreğim hala sende kalmanın hesapları içinde. Aşkta mantık olmaz derler. Her aşığın acı çekmesinin nedeni de budur belki de. Kristal dağıldı, büyü bozuldu. Seninle mutsuz olmaktansa , sensiz mutsuz olmayı yeğlerim. Ki bu her geçen gün tükenişim olsa da.

Söyle şimdi, iyileşir mi yüreğimdeki yara, çaresi var mı bu derdin ?

[ƒяαмвυαz]

Bir dilek tuttum,
Gönül bağımda..
Seni aradım;
O kayıp yarınlarda!


Bir zamanlar yaşamım olan 'Sen' artık sadece iyi bir dileksin benim için...Belki de hiç var olmayacak yarınlarda!Aradığım sen değilsin aslında;o tatlı heyecanlar,başımı omzuna yasladığımda duyduğum güven,biraz yaşam biraz ben bu günlerde hiç bulamadığım...Sen diye tuttuğum bütün dileklerim biraz 'Bendim' aslında...!

Tek çarem sen misin ?
Yar hergün üzersin.
Bu mu senin sevgin hain..!

Senin yaralarıma merhem olmadığını anladığımdan beri 'Çaresizlerin Çaresi'ne sığındım...Bir 'Allah' bir 'sen'din ya benim için bu kadar mıydı içinde bize ayırdığın 'sevme müddeti'!Hatırımda kalan sever bakışların değil artık!Her kırdığında yine sana muhtaç olmam,sana sığınan acizliğim...

Benliğimi unuttum,
Ben benden olmuşum
Sen değer mi bildin of Zalim!

Senin peşine düştüğümde senden vazgeçmek zorunda kalıcağımı taa en başından biliyordum...Bunun için parçalarımı bırakmıştım sana giden yolda,geldiğim yolu unutmayayım diye...O kadar almışsın ki benden o kadar yitirmişim ki benliğimi yolunda parçalarımın iz bırakıcak değeri bile kalmamış...Yine kaybettim kendimi dönüş yolunda...Şimdi aradığım sen değil,benliğim,seninle yok olan kimliğim eyy Zalim...!

Artık konuşma!!

İnanmak zor ben miyim bu haldeki,
Her mevsim baharımda binbir kır çiçegi
Dur sakın sarılma,
Kokun siner kanıma
Dur sakın konuşma yar
Gözümden anla...

İnsan sevince yakıştıramıyor kendine sevdiğinin verdiği acıları...İlk başta bende toz konduramıyordum sana,ama şimdilerde öyle değil;Artık ne 'Seni' yakıştırıyorum hayatıma,Ne de 'Bendeki seni' yüreğime...!Mevsim yaz,seninle en çok yazı sevmiştik biz...Herşeye rağmen yazımı kışa çevirmene izin vermiycem...Senin ayazın daha fazla üşütemez beni...Dileklerime de yakışmıyorsun sen;bunun için;;;


İlk defa
Bir Dilek Tuttum
İçinde senin hiç olmadığın...!

Koyu renkli yerler Tuna Tabu'nun bir dilek tuttum adlı parçasıdır

[ƒяαмвυαz]

Sana artik ne desem bos biliyorum
Söylemeye calisipta yutkundugum kelimelerim var benim
Bilmeni isteyipte acilmaya cesaret gerektiren cümlelerim
Sadece dinle istedim, beni degil; Kalbini
Biraksaydin da o karar verseydi
Benimle miydi
Düsman miydi
..
..?

Bastirma istedim duygularini
Hakli oldugun yerde bagirsaydin, vursaydin herseyi yüzüme!
Sadece susmasaydin.
Bilmediklerini sorsaydin, anlatsaydim sana..
Beni suclamasaydin bos yere..
Olmazdik böyle..

Anladin mi simdi yanlislarin dogrulardan daha fazla acittigini?
Ve bu yalana alisinca bagimlisi oldugunu
Sonucu mu?
Kaybedersin!


Artik ben birsey yapamam bizim icin
Savasamam coktan kaybetmeyi göze alan biriyle
Bir kere daha vuramam yüzüne bilipte tersini yaptiklarini
Beni bazen unutup bazen hatirlayan birinin yüregine zorla yerlesemem


Belki de gercekten sevdin sende
Ama tek bildigim benim kadar degil!
Doyurmadi beni sevgin
Ac biraktin beni
Daha fazla ask dilenemem senden
Tek basima beslenirim..
Zehrini katma duygularima.


Kalbini Inatlik ve Gururla Besleyecegine Birazda Sevgiye Yer Verseydin!

[ƒяαмвυαz]

Seni görmediğim zamanlarda bile, hani o hiç dokunmadığım günlerde bile düşünmedim yüreğimden koparıp atmayı. Kelimelerim çığlığa dönüştüğünde, kaybolduğunda karanlığın içinde, sen duymadığında duyamadığında dahi seslenmekten vazgeçmedim..

Sevdaya dahil ne varsa alıp ta gittin.. Hatta yüreğimin sen olan yanını da. Şimdi sana her gelişimde bir parçasını daha bırakıyorum yüreğimin. Zaman geçtikçe hiç kalmayacağım, biteceğim biliyorum..

Senin göremediğin bir uçurumun kenarında ayaklarım, gözlerim karanlığının tam ortasına bakıyor. Karanlığına gelmek belki benim aydınlığım olacak, belki ben de gömüleceğim senin karanlığına.

Sensizim sanma beni, hayallerimde seninleyim. Ellerinden tutuyorum hala sıcacık. İlk bakışın mıhlanmış gözlerimde, son bakışını hatırlamak bile istemiyorum. Yüzüne dokunuyorum, sen bilmediğim dünyalarda uyurken. Sensizliğe yanmalara alışmışım sanki. Sensizlikle yaşarken de sevmeyi öğrenmişim seni.

Bazen belli belirsiz sesini duyuyorum uzaklardan. O zamanlar kapatıp gözlerimi, bütün dünyayı, sana söylemediğim, söyleyemediğim tüm kelimelerimi susturup seni dinliyorum.. Bana bir şeyler söyleyecekmişsin gibi geliyor, hiç bilmediğim, duymadığım şeyler..

Kimbilir hangi bilmediğim alemin ortasındasın.. En son ne zaman değdi mutluluk sana? Bana değmiyor.. Sadece değiyormuş gibi yapıp geçiyor..

Açıyorum gözlerimi dünyama dönüyorum... Sensizliğe dönmek ne kadar zor. Sen bilemezsin.. Yokluğunda görmedin ki beni, görmedin ki dünyamın rengini. Senin var olduğun zamanlardaki gibi mavi değil artık dünyam. Her yanım griye boyanmışçasına belirsiz..

Korkularımı büyütüyor zaman azaltacağı yerde. Sana gelme düşüncesi her bir zerremi sarıyor. Kurtulamıyorum. Kurtulamadıkça korkuyorum.. Seni bensiz yaşatamayacağım, biliyorum. Belki hayata sırf bu yüzden tutunmaya çalışıyorum sıkı sıkı. Eğer bir kez daha düşersem, ayağa kalkamayacağım, hissediyorum.

Son bir şansım daha var.. Ya bu sensiz sevdanın yangınlarına atacağım kendimi, ya da arkamı dönüp gidedeğim kendi alemime. Ama bir adım bile atamıyorum. Öylece durup bekliyorum..

Uzak dünyaların sonsuz sevdası... İçim acıyor. Sensizliğin ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Fark ediyorum ki sensizlik diye bir şey yok aslında.. Senin varlığındaki "ben"i sen zannetmişim yokluğunda.. Seni verdikten sonra karanlıklara, kendi kendimin ölümü olmuşum ben. Acı olmuşum..

Artık ben gidiyorum...

Belki sensizliğin yollarında yürürken ıssız olacağım, tek başıma olacağım.. Belki de sevdalar çıkacak önüme. Kimi zaman sarıp yaralarımı, kimi zaman acıtıp kanatacaklar. Zaman zaman sevdana yanacağım yine, kimbilir.. Ama korkularımı yük etmeyeceğim kendime bu yolculukta.

Yüreğimin senin olan yanını, yine sende bırakacağım.. Bende kalan yanından yeni bir ben yaratacağım..

Bende bittin sanma sakın.. Yok olmadın hala benim için..

Ben seni tıpkı adın gibi, kalbimin sonsuzluğuna gömdüm..

[ƒяαмвυαz]

İlikleyemiyorum düğmelerini
Hatıralarımın seninle olanlarının.

Topluyorum geride kalanları ardından
Bi senin dağıttıklarına dokunamıyorum

Biriktirdiğim yıldızları saçıyorum tekrar gökyüzüne
Bir seninle tuttuklarımızı bırakamıyorum
Kalıyorlar öylece kalbimdeki yerlerinde

Unutuyorum şikayetsiz yorgun seneleri
Bi senle dinlendiğim seneleri atamıyorum yıllığımdan

Herşeyi herkesi bitiriyorumda bi yerde bi yerlerde

Bi seni bitiremiyorum bende

Bi senden geçemiyorum...

[ƒяαмвυαz]

Adam, kadın onu severken güzeldi...

Çünkü kadın görüyordu adamın gözlerindeki çam ormanlarını. Saçlarındaki afacan güneş sarısını...

Kadın büyütüyordu adamın kıvrılıp giden yeşil bir patika gibi gülüşünü...

Adam, kadın onu severken güzeldi...

Kadın, adamın omzuna rütbeler, göğsüne madalyalar takıyordu.

Olamaz bir kahraman çıkarıyordu erkeğinden.

Karşısına geçip bakıyordu...

Ve adam sanki sevildikçe daha da güzelleşiyordu.

Kadının gözüyle baktılar diğerleri de adama.

Daha önce hiç görmedikleri bir orman var diye düşündüler adamın içinde.

Düşündürdü kadın...

Çünkü gözlerini ödünç verdi onlara. Kadının gözüyle bakıp adama, kadını kıskandılar hatta...

Hiçbiri bilemedi...

Erkeğe ne kadar büyük bir haksızlık ettiklerini bilemediler.

Cılız omuzlarının, zayıf göğsünün gürül gürül akan bir hayatı, alışık olmadığı bir dürüstlüğü kaldıramayacağını bilemediler.

Ama Tanrı biliyordu. Evet, bu yüzden sert rüzgârlar saldı üzerlerine...

Kim yürekli kim korkak, kim tenha kim kalabalık, kim sağlam kim çürük, kim güçlü kim zayıf, kim siyah kim beyaz, kim net kim şüpheli, kim olgun kim ham... Fırtınalardan sonra hepimiz görelim diye...

Gördük...

Oysa bilmeliydi kadın. Çünkü ihanetlerle örülü bir örümcek ağıyla kaplıydı erkeğin geçmişinin kapısı...

Ama yeni bir başlangıç sanıyordu kendini kadın.

Ama inanıyordu...

Kendisini, kadındaki erkeği, ikisinden oluşanı, sıfır noktası sayıyordu...

Artık daha iyi biliyor kadın; adam, kadın onu severken güzeldi...

Şimdi aynadaki kendi suretinde görüyor bunu...

Erkeğin Dönüş’ünde görüyor.

Korkunç bükülüşünde, buruk çöküşünde görüyor bunu...

Kendi yazdığı kahramanın beyhudeliğine ağlıyordu belki de önceleri.

Üzüntülerden üzüntü seçemiyor, bazen hangisine üzüleceğini bilemiyordu.

Aynada büyük gözlerine bakıp “gözlerimiz neden bu kadar büyük” diye soruyordu bir Kürt kadın. “Çok ağlayalım acılarımız çabuk geçsin diye mi” diye boynunu büküyordu...

Artık ağlamaz kadın...

İnsan sevdiğini öldürür evet. Kadın da öldürdü nihayet...

Sevmeye sebep, sevmeye kudret elleriyle yaptı bunu...

Yaz geldi artık...

Son söz vaktidir şimdi; bütün sevenler için Yalın söylüyor:

“Mutluluk yürekli olana yakışır...”

[ƒяαмвυαz]

"Aşkım....hadi seni bekliyorumm."
"Günaydın bitanem"
"Sen üzülme bebeğim,ben hallederim.." ve daha bir sürü şey......

O kadar yapmacik geliyor ki....Biliyorum senin suçun degil,benim hatam,benim ayıbım ama işte olmuyor,yakıştıramıyorum sevgi sözcüklerini O'ndan başkasından duymayı...

Ve sonra beceremiyorum elini tutmayı!!
Dönüp dolaşıp aynı yere geldiğimizi söyleyeceksin şimdi,bir daireye hapsolmuş gibi.....Ama elimde değil,uzaklaşamıyorum bu daireden.... Gidersem eğer yokolacakmış gibi hayat,bir daha nefes alamazmışım gibi...

En çok "Neden" demenden korkuyorum....Kararlı olsam da ellerini uzattığını görünce..Utanıyorum kendimden,başımı eğmek yetmiyor böyle zamanda....
Hani annenin çantasından para alırken yakalanırsın ya,ya da yemeğini tencereye boşaltıp dışarı kaçarken.."Yaaa annee yaa" der,anlamasını beklersin.
Dışarıda arkadaşların bekliyordur.Ağlarsın.
Ağlasam anlar mısın?

Daha yolun başındayken...Mutlu olma fırsatın varken,benden ayrılıp...
Bana ne kadar kızdığını biliyorum,seninle oynadığımı düşündüğünü..Ama..Eğer herşey farklı olsaydı..Çookkk çookk farklı olsaydı!
Sen beni tanıyorsun,anlamalısın bazı şeylerin zorla olmadığını.Yani düşünsene kaça bölündüm,kaç hayatta yaşamaya çalışıyorum,yaşatmaya çalışıyorum birşeyleri..

Nedenlerim yok..Bu yaptığıma bir karşılık olamaz ya da...
Git çocuklara anlat bu hikayeleri dersin,dinlemek istemezsin.Ben de bildiğimden cesaret edemem dahasına...
Keşke herşey farklı olsaydı.

Bana sesimi yükseltmeyi öğretmeseydin hayata karşı,"Sevdiklerin için..." demeseydin,affetmeseydin, kapasaydın kapılarını...
Ya da teslim olmasaydın hemen yalanlarıma,pişman olurdum ama bu kadar değil.
Şimdi günah çıkarır gibi yazıyorum olanları,ne benim sana anlatmaya yüzüm var ne de senin bunları dinleyecek gücün.Keşke bu yarayı gönlüne benden almasaydın.Keşke hiç almasaydın...

Yalancının mumu yatsıya kadar...Beni hiç affetme,olur mu?
Hiçbir sözümü dinleme daha,duymak isteme yalanlarımı.Yüzüme bakma,benimle konuşma...
Sevme de!
Beni hiç affetme,olur mu?

[ƒяαмвυαz]

Caddelerde sisli, puslu bir kış ikindisi. Ağaçlarda salkım salkım eski zamanlardan kalma anılar...Yapraklarda yere düşmeye hazırlanan yağmur damlaları...

Bir yaprak kıpırdıyor işte, gümüşi bir damla usulca yere düşüyor.

Sen sanki, yaprakların arasından bana müzipçe gülüyorsun. Beni her zaman şaşırtırsın zaten. Beni her zaman güldürmeyi bilirsin.

Farkına bile varmadan bir şarkı dökülüyor dudaklarımdan "Caddelerde rüzgar, aklımda aşk var." Rüzgar keskin ıslığı ile şarkıma eşlik ediyor. İstasyon Caddesi'nin tenhalığı nedense ilk defa içime dokunuyor. Arabaya binsem ve birlikte gezdiğimiz yerlere gitsem,evimde şiirler okuyarak telefonunu beklesem, telefonunun gelmediği zaman seni başka yerlerde arasam. Sonra sen gelsen yanima, yine "......" desen, ben yine senin gözlerinde sorsuzluğa mahkum edilen aşkımı görsem.
Ayrıca şarkılar gerçek oldu bu kez.Caddelerde rüzgar,aklımda aşk var.

Yalnızım, üşüyorum, özlediğimse çok uzaklarda. Bahçeme melekler yağıyor, hepsi de tanıdık. Senden doğan, gözlerinde hayat bulan, bizi koruyan, kollayan ve en önemlisi ikimizi bir araya getiren melekler... Son kez yine seninle gezmiştik
oraları. Sen kimbilir belki de, uzak bir kıtanın, uzak bir şehrindesin şimdi.

Benimse herşeyim aynı. *******i bodrum katlarına yağmur daha çok yağıyormuş, bugünlerde bir tek bunu ögrendim. Birde *******i daha uzun sanki, bitmek bilmiyor. Bana anlatmak için neler biriktirdin içinde? Benim sana anlatacağım yeni birseyler yok. Dedim ya her şey aynı. Ama sanki biraz mahsunluk çöktü üzerime, bir de gülüşlerim sanki biraz azaldı. Sen olsaydın hemen anlardın.Sen benim herşeyimdin. Arkadaşım, dostum, öğretmenim, talebem, sevdiğim.

Koşulsuz bir sevgiyle sevdim seni,bağlandım. Sen kimbilir belki de,uzak bir kıtanın, uzak bir şehrindesin şimdi. Benimse içimde kocaman bir boşluk var. Hayır,üzülmüyorum, içimdeki boşlukta birtek özlemin yankılanıyor. Hayır, sana anlatmak için yeni şeyler biriktirmiyorum içimde, çok istesen hikayeler uydururum. Ama hikayelerimden önce itiraflarım olacak. Kendimden bile gizlediğim duygularımın itirafları. Sana aşık olmaktan delice korktuğumu, sana bakarken içimin titrediğini.Daha pek çok, sırrımı anlatacağım sana.

Gerçi anlatmama gerek yok,sen zaten hepsinin çoktan farkındasın... Sen kimbilir, belki de uzak bir kıtanın, uzak bir şehrindesin simdi. Bense odamda senden uzak. Hayır beni merak etme, üzülmüyorum. Biliyorum, ikimizde yoktuk bu
aşk basladığında ve çok iyi biliyorum,sonsuzluğa mahkum edildi bizim aşkımız.

Dedim ya, beni merak etme. Üzülmüyorum, yalnızca biraz, biraz üşüyorum.....

[ƒяαмвυαz]

Hiç istemeden,bi anlık öfkeyle çıkıvermişti ağzımdaN..'Bitti' demiştim yine...!Her kavgamızdaki,her aramızın bozulmasında yaptığım gibi kaçmaya çalışmıştım acından!!!Kaçmaya çalıştığım acın değil benmişim...!

Söz vermiştim sana,bidaha söylemiyecektim böyle birşeyi...Soruyordun her defasında...'Neden böyle yapıyorsun,nasıl söyleyebiliyorsun bu kelimeyi o kadar kolay mı?' diye...!Bilmiyodun ki asıl korkumu...Öyle korkuyordum ki seni kaybetmekten,öyle korkuyordum ki sana alışmaktan..Ya gidersen sende öncekileri gibi...Ya Allah'ım senide alırsa benden yanına diye...Senle bozmuştum çünkü aşk yeminlerimi,senin sayende etmiştim tövbelerimi...!!!Bunlara değmeyeceğinden korkuyordum ben...

Seni seviyordum artık...Hemde çok seviyordum...Hayatta herşeyimin elimden alındığı için,seni bu hayat koşuşturmalarından kaybetmek istemiyordum...Eğer birşeyi kaybediceksem ilk defa ben acı çekmek istediğim için kaybedecektim...

Sen bakma benim bu hallerime...Aslında gitme diyeceğim bir şans daha versen...'Affet'Ben yoruldum kaybetmekten...tüm kaçaklığım,korkaklığım sensizlikten...!!!

[ƒяαмвυαz]

Aşk: İki varlık arasında yaşanan birbirine "ilişme" halleri.
Hayran olma, sevme, sevilme, düşünme, düşünülme, isteme, istenme, keşfetme, keşfedilme, özleme, özlenme, arama, bulma, haz alma, keyif alma, mutlu olma, yaşama nedeni yaratma, yalnızlığı unutma, birbirinin dünyalarına geçme, kendinden geçme, yeni dünyalar yaratma halleri. İlişme olma hallerinin hepsi.
Hemen hemen bilinmez, tariflenemez, açıklanamaz, standartlaştırılamaz, formülleştirilemez, nasıl ortaya çıkar anlaşılmaz, taraflarla var olur, niteliği de tarafların niteliği ile ilintilidir.

Bu çalışmada bir kadın ve bir erkek arasında yaşanmış ve yaşanabilecek, "Aşk" olarak tanımlanabilecek bir "ilişme" hali anlatılmaya çalışılmaktadır.
Taraflıdır, anlatanın yaşadıklarını, düşünüşlerini, oluşlarını, gel gitlerini, çelişkilerini, açmazlarını, hesaplaşmalarını, sorgulamalarını, evrimlerini, kısacası aşkının devinimini anlatmaktadır.
Yaşamın en büyük mucizelerinden birisidir. İnsanın varoluşu gibi anlaşılmaz bir nedenselliği vardır. Bu kadar çok renk, katman, iniş-çıkış; haz, keyif, mutluluk yaşamın başka hiç bir oluşunda bu kadar çok boyutlu olarak yer almaz.
Aşkın içinde tüm haller vardır. Aşk, olma ve olmama hallerinin hepsidir…
Birleşme vardır, ama ayrılıkta vardır, mutluluk vardır ama mutsuzlukta; sevgi ve nefret vardır, özlemek ve uzaklaşmakta…Denge de vardır, dengesizlikte, çoğalmakta ve azalmakta…
"Ayrılıkta aşka dahildir", tıpkı ölümün yaşama dahil olduğu gibi.
Her başlayış, kendi içinde bitişini de taşır.
Aşk öylesine heyecanlı, öylesine delidolu, öylesine hızlı ve telaşlı yaşanır ki, ancak ayrılıktan hemen sonra karşılaşılan, sanki boşlukta hareket edermişçesine ağırlaşan zamanlarda geçmişe dönerek yaşananlara bakma fırsatı bulunabilir. Geriye ise iyi, kötü, acı, tatlı, hüzünlü, mutlu, heyecanlı, coşkulu pek çok yaşanmışlık ve fotograf karelerine, şimdilerde ise fotograf makinelerinin veya cep telefonlarının çektiği düşük çözünürlüklü bol pikselli film karelerine hapsolmuş, rengi soluk, ışığı az, sesi mekanik; baktığında kendini bile tanıyamadığın, gözlerindeki ışıltıya anlam veremediğin; kimi zaman birbirinin ellerini hiç ayrılmayacakmışçasına sıkı sıkı tutan, kimi zaman birbirlerinin gözlerinin içine bakan, kimi zamanda birbirlerine sarılmış iki insanın halleri kalır…
Yaşam onları nasıl bir araya getirmiştir, nasıl birleştirmiştir, nasıl ayırmıştır, kimse bilemez, anlayamaz…
Çoğu zaman yaşayanlar bile…
Yaşam, birbirini o güne dek hiç görmemiş, bilmemiş, tanımamış, farklı yerlerde farklı şekillerde var olmuş iki insanı sihirli bir çubuk değdirmişçesine bir araya getirmiş ve onlara yaşamda farklı bir boyut, farklı bir pencere açmıştır. Artık onların yaşamları geçmişlerinden ve herkeslerin yaşamından farklıdır, diğer insanlarla aynı evrende, aynı dünyada, aynı yerlerde yaşasalar bile, her yer ve her şey farklıdır artık onlar için…
Saatlerin yengeçleri ve yelkovanları birbirleriyle sürekli yarışırken, gün gelir de bir an durup, geriye dönüp baktıklarında ise yaşanmış her şeyi anlatmaya muktedir eşsiz, benzersiz, garip bir gülümse yayılır dudaklarına, küçülen gözleri ise ister istemez bir noktada dalar gider geçmişlere...
Ölümlülerin ömür ölçeri, bilinmezliğin ortağı, durdurulamaz denen zaman durur tam işte o anda, hatta geçmişe de geri döner bir anlığına.
Sanki dün gibi orada durmaktadır yaşanmışlıklar, elini uzatsan tutabilecekmişsin gibidir.
Herkesin mutlaka bir aşkı vardır, herkes hayatında en az bir kere aşık olmuştur.
Ve aşk unutulmaz.
Birlikte olma hali olmadığı sürece de devam eder.
Belki de aşkı besleyen, köklendiren, güçlendirende ayrı kalma halidir.
Geçen yıllar pek çok şeyi siler, pek çok şeyi değiştirir, ama varlığını ortadan kaldıramaz bir türlü…Kalbin, kimi zaman ise aklın bir köşesinde varlığını devam ettirir…
Çünkü Aşka zamanın sözü geçmez….

[ƒяαмвυαz]

*******i bir başına senden uzaklarda kalmak ne demek bilemezsin!
aşkıda bilemezsin sen!!!
söyle hadi nedir aşk?
bana işte ozaman vefasızlığının tarifini yapacaksın!
tescilleyeceksin vefasız olduğunu....
sevgimin değerini bilseydin utanırdın sevginden!!!

(edebiyat defterimin arasına yazmışım...umarım beğenirsiniz...)

[ƒяαмвυαz]

kapansın yollarım bana,sesiz gidersem
son gülüşüm olsun sensiz gülersem
kahrolayım senden baskasını seversem
ecel olsun bana senden baskası

ilk ve son sevgilim gercek askımsın
bu ugunum yarının derdım kahrımsın
degısmez kaderım alın yazımsın
haram olsun bana senden baskası

kör olsun gozlerım baskasına bakarsam
sensız olan bır tek hayal kurarsam
ölumsuz askını hıce sayarsam
ecel olsın bana senden baskası

[ƒяαмвυαz]

Seni ariyorum kalabalik caddelerde,
tanimadigim insanlar geçiyor, sen yoksun..
perisan hayallerimin basladigi yerde,
sana sesleniyorum, duyuyormusun?

beyaz güller açti bahçelerde , sevdigin..
ya o karanfil , baygin kokulu çiçek.
gel yalnizlik bahçeme beyazlar giyin,
anladimki bu ömür sensiz geçmeyecek.

odami süsleyen ellerini uzat,
hazzindan dile gelsin bastigin hali..
açilsin sevincinden perdeler kat kat..
isik ve ates senin için yanmali..

sonra çevir dügmesini, radyonun
sevdigin musiki dolsun odama,
dinle sarkisini büyük koronun,
beni düsün! beni düsün aglama..

içimden bir ses diyorki sabret..
sonu gelecek bu yalnizligin,
bütün aynalar gülecek elbet,
açilacak kapilar ansizin..

yalniz sen varsin beyaz gülüm,
evde bahçede ve sokakta,
bir eylül aksami gördügüm ,
o beyaz hayalsin uzakta..

yakinsin yalnizlik kadar,
uzaksin yakinmis gibi,
sensiz yasadigim yillar
bu kadar güzel degildi.

yeter.. gel artik yeter..
karanfiller açti gel!!
kis bahçesinde , güller
beyaz güller açti gel..

[ƒяαмвυαz]

Koynumun En Yavan Yalnızlıkları,
Adı Sen Yasaklı Sevdaların Vazgeçmiş Umutları,
Sesini Duyur Hadi, ….

Sana Aç Yüreğimin Çıkmazları , Sana Tutsak Kendim….
Suskun Bakışlarımın Ardından ki Hüznün Bir Bileni de Yok Hani,Neden Sen Sebebi..

Bilirdim de Sana Satmadan Önce Ruhumla Tenimi…Hiç Aşka Kanıcak Kadar Aciz miydim Oysa,
Yanılmışım, Yanılgın….
Sana Kadarmış Namusum,
Sana Uzanmış Yollar,
Senle Sonmuş Her Şey…
Bir Yalanı Kuşanıp, Rüzgara Adını Sunmak, Uçursun Diye , Kimsesin Duyamayacağı Şehre..Bensizliğe…
Dudaklarında *******den Ayaz…
Gözlerinin Dolusunda Saklı Yalnızlıklar,
Yüreğinin Kuytusunda Namussuz Kahkahalar….
Çığlık Çığlığa Susarım…..
Hangi İsyan Kuşatır Beni,Bir Tutam Günahıyla…
Söyle Sen Hadi….

Kahverengi Yalnızlıkların Ellerıine Kınamı Yakmış Kan Kırmızı Günü….
Şimdi Salıncağını Rüzgarım Mı Sallar , Başını Öne Eğip Yalnızlıkların Geçmişine Mi Ağlar….

Ayakların Çamur Mu Bağlar Düşlerinde..Bir Adım Bile ……..
Adını da Sildim Hani Dudaklarımdan ….
Kalemimin Sivri Ucu da Yazmaz Oldu ,Ucu Kırık Cümlelerimi, Adı Sen Sevdaları Kelimelere Sattığımdan Beri…
Şimdi Çok Kalabalık Yalanlar ,Hatıraları Acıtmayacak Kadar Küflü….
Bilirimde Ayrılık Bakışların Beni Arar ,Ben Kendimden Kaçarım Sensiz….

Tenimi Dola….
Ellerin Kefenim…
Gözlerinin Kuytusuna Çek..
Ardına Göm Beni…
Sonra Yine Sev Bir Diye Bin Kez Öldür Beni…
Vazgeç Benden ,Yeni Güne Gebe Yalnızlıklarıma Doğur Beni….
Sonra Yine….
Bakışlarıma , Cümlelerime , Yüreğime Vurul….
Şafaklarımda Acın,
Şakaklarımda Kanın….
Kınından Çek Bir Kez Diye Bin Söz Vur Beni….
Şimdi Sen , Üzerime Sevdanı Dök …
Yak Beni….

Şehirler Dökülür İsyanlarımdan,Bir Sana Kalır Kahrım,Bir Sona ,Bir Tutsağı Saklar İçim….
Şimdi,
Boş Bir Akşam Üstü Kadar Dolusun İşte,Özleyişse Sahte Bir Sen Bu Şehrin Es Geçmişliğinde….
Ve Ben Yarası Derin Serzenişleri Asıp Dudaklarımın Arasında,Bir Başka Yalana Doğuracağım Sesini…
Kimse Dinlemesin Diye Hevesini Keseceğim Nefesimi…
Sen Yasaklı Sevgili

[ƒяαмвυαz]

bir umut var içimde.umuda yelken açıp senle birlikte gitmek istiyorum sevgi dolu diyarlara.yanımda sen varsın ya neresi olduğu farketmez aslında senle olan heryer benim vatanım sevginle beslerim yüreğimi içimde bir huzur olur sen varken. senden çnce meğer yalnızmışın anladım ve öğrendimki gerçek sevgiyi senle bulmuşum sen benim ilacım, sen benim umut çiçeğim yapraklarını koparmaya kıyamadığım papatyamsın.

[ƒяαмвυαz]

Bir solukta içsem seni,
Kanıma karışsan,
Damarlarımda dolaşsan,
Nabzım sen diye atsa...

Kalbim seninle temizlense,
Atışları karşıdan duyulsa.
Her 3 atışın 2 si senin için olsa...

Aklımı ele geçirsen,
Tüm hüzünleri boğsan,
Bir tek seni bilsem seni yaşasam...

Damla damla içsem seni,
Her damlada yeniden doğsam sen diye,
Umut biz olsak,
Bize bakanlar yüzümüzden umudu okuysa,
Kendilerine pay çıkarsalar.

Sen yağmur olsan ben bulut.
Bensiz yağmasan,
Tüm eylemlerim senin için olsa...

En büyük alışkanlığımız Yüzümüzdeki tebessüm olsa,
Üzülmek için sebep arar olsak.
Bulamayıp tekrar mutlu olsak...

Ben bunları nasıl yazabildim diye düşünsem,
Cevabı hep sen olsan
Ve Ben;
Bir daha,bir daha yazsam...


CAKAL?

[ƒяαмвυαz]

aşk
sigaramın ucunda dumandan külden senden yani ateşten ibaret
çekiyorum içime işliyorum yüreğime
seni sevgini

her çekişte iç çekişlerimde ortak oluyor bana
sevdan bir sigara kadar yakın
sigaramın dumanı kadar uzak bana
külüyüm sevdanın
ateşinle yanarken dumanınla kayboluyorum

bitmeden sigaram bir yenisini sarıyorum sararan parmak uçlarımda
tıpkı tıpkı sararttığın yüreğime sevdanı sararcasına
defalarca bıkmadan

sen gitmek için çabalarken ben defalarca sarıyorum sevdanı yüreğime
aşkım sevdan bir sigara kadar yakın dumanı kadar uzak bana
ateşinle yanarken küllerim bile sızlıyor külüyüm sevdanın
ayağının altında eziyorsun her defasında

aşk sigaramın ucunda dumandan külden senden yani ateşten ibaret
yakıyorsun her defasında...

[ƒяαмвυαz]

10. sınıf
Ingilizce dersinde yanımda bir kız oturuyordu
onun için 'benim en iyi arkadasım' diyordum... ama ben
onun ipek gibi saçlarına bakıp onun benim olmasını istiyordum... ama
o
bana benim ona baktıgım gözle bakmıyordu bunu biliyordum, dersten
sonra kalktı ve geçen gün sınıfta olmadıgı için o günün notlarını
istedi ona notları verirken bana tesekkür etti ve yanagımdan optu.
Onu
Sadece arkadas olarak istemedigimi bilmesini
istiyordum, onu
çok seviyordum ama söyleyemiyordum nedenini bilmiyorum
ama çok utanıyordum...


11. Sınıf
Telefonum çaldı, arayan oydu ve aglıyordu bana askın
nasıl kalbini kırdıgını anlattı, beni evine çagırdı,
yalnız kalmak istemedigini söyledi, bende tabiki gittim, koltuga,
onun
yanına oturdum, güzel gözlerine bakmaya basladım ve onun benim
olmasını diledim, 2 saat sonra Drew Barrymore'un bir filmi basladı
ve
onu izledik filmi izledikten sonra uyumaya karar verdi, bana hersey
için tesekkür etti ve yanagımdan öptü. Onu sadece arkadas
olarak istemedigimi bilmesini istiyordum, onu çok
seviyordum ama söyleyemiyordum nedenini bilmiyorum ama çok
utanıyordum...


Son sınıf Mezuniyet balosundan birgün önce
yanıma geldi ve 'çıktıgım
çocuk hasta ve partiye gelemiyecek' dedi,
benimde çıktıgim biri yoktu ve 7. sınıfta birbirimize söz vermistik
eger çıktıgımız biri olmazsa partilere birlikte gidicektik, 'en iyi
arkadas' olarak. Ve partiye birlikte gittik, o aksam çok güzeldi,
her
sey yolunda gitti, partiden sonra onu evine kapısının önüne
kadar bıraktım, kapının önünde ona baktım o da bana o
güzel gözleriyle gülümseyerek baktı. Onun benim olmasını
istiyordum... ama o bana benim ona baktıgım gözle
bakmıyordu bunu biliyordum, bana 'hayatının en güzel
zamanını geçirdigini' söyledi ve yanagımdan öptü. Onu sadece
arkadas olarak istemedigimi bilmesini istiyordum, onu çok
seviyordum ama söyleyemiyordum nedenini bilmiyorum ama çok
utanıyordum...


Günler, haftalar, aylar geçti ve
mezuniyet günü geldi çattı...
Sürekli onu izledim onun mükkemmel
vücudunu seyrettim. Diplomasını almak için sahneye çıkarken sanki
havada süzülen bir melek gibiydi. Onun benim olmasını istiyordum...
ama o bana benim ona baktıgım gözle bakmıyordu bunu biliyordum.
HERKES evine gitmeden önce yanıma geldi ve
aglayarak bana sarıldı
sonra basını omzuma koydu ve 'sen benim en iyi
arkadasımsın, tesekkürler' deyip yanagımdan öptü. Onu
sadece arkadas olarak istemedigimi bilmesini istiyordum,
onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum nedenini
bilmiyorum ama çok utanıyordum...


Aradan yıllar geçti...
Bir Salondayim ve o kızın nikahını izliyorum...
evet artık evleniyordu, onun 'evet, kabul ediyorum'
demesini, yeni hayatına girmesini izledim, baska
bir adamla evli olarak. Onun benim olmasını
istiyordum...
ama o bana benim ona baktıgım gözle bakmıyordu bunu biliyordum. Yeni
hayatına girmeden önce yanıma geldi ve 'nikahima geldin tesekkürler'
deyip yanagımdan öptü. Onu sadece arkadas olarak istemedigimi
bilmesini istiyordum, onu çok seviyordum ama
söyleyemiyordum nedenini
bilmiyorum ama çok utanıyordum...
murat arslan

Yıllar çok
çabuk geçti; su an benim bir zamanlar en iyi arkadasım
olan kızın tabutuna bakıyorum, esyaları toplanırken lise yıllarında
yazdıgı gunlugu ortaya çıktı... Hemen günlügünü aldım ve günlükte
okudugum satırlar söyleydi... 'Onun gözlerine bakarak onun benim
olmasını diledim... ama o bana benim ona baktıgım gözle bakmıyordu
bunu biliyordum. Onu sadece arkadas olarak istemedigimi bilmesini
istiyordum, onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum nedenini
bilmiyorum
ama çok utanıyordum... Keske bana beni sevdigini
söyleseydi...


Birilerine söylemek istediğiniz birşeyler varsa sakın tutmayın
kendinizi söyleyin derim ben.. Kim bilir belki
de bu hikayede olduğu gibi onun da size söyliycek
bişeyleri vardır ve belki hayatınızın en büyük
armağanının ellerinizden kayıp gitmesine izin
veriyosunuzdur..Hem durum böyle olmasa bile sevildiğini
duymak herkesin hoşuna gider ve o sizi sevmese bile bence
o an gözlerindeki o ışıltıyı görmek bile buna değer...

[ƒяαмвυαz]

Göklerin hanı
Kalbinim şahı
Sarayımın padişahı idin

Hiç güvenmediğim kadar güvendiğim
Bir daha sevemeyeceğim kadar sevdiğimdin
Üç-beş günde her şeyim olandın

Şimdilerde ise akan yaşım
Sızlayan yüreğim
Kanayan yaramsın

Yine yaşlarım düştü defterime
Yine baktım boş boş kendime
Yine anlamadım neden sevdim seni

Görmedin ki seven kalbimi
Ölümün ardından koştun sen
Bense senin ardından

Ölüme düşman oldum
Sen ölseydin daha az üzülürdüm dedim
Yalan söylediğimi anlayınca bir damlam daha düştü

Bana da üzülür müydün bu kadar?
Beni içinde başkasını kenara atar mıydın?

Senden kalan bir resim bile yok elimde
Tek kalan senden bana
Başkası için söylenmiş bir şarkı
Çok özlendin demişsin ona
Ben olsaydın da seni özlemenin zorluğunu anlasaydın
Ben sen olsaydım da bu kadar özlenmenin keyfini çıkarsaydım…

O özlemedi belki seni
Ama ben özlüyorum
Seni seviyorum
Kalbinde yerimin olmadığını bile bile SEVİYORUM SENİ

[ƒяαмвυαz]

ruhuma batan can kırıkları bana senden hatıra!
şimdilerde yüreğimdekileri sana haykırır diye kaçırdığım gözlerimdeki hüzün,içimi istila etmekte!her damlası yüreğimi parçalıyor,kanıyorum ama ölmüyorum
ecele bırakma gel al canımı
kimselere bırakma sen al canımı ve bu can kırıklarımı
yarım kalmasın bu cinayet..

[ƒяαмвυαz]

Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi...

Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi

İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri

SENİ SEVİYORDUM ve senin haberin yoktu

Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesten başkaydı işte...

Güldüğü zaman yukarıya bakardı;

Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı...

Ne güzeldiler sen bilmiyordun...

BEN SENİ SEVİYORDUM...

Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler

Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu

Geri dönüyordu, çoğalarak

Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi, herseyi erteleyişim oluyordun

Kalp ağrısı oluyordun,

Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,

Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,

Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk

Cesurduk...

Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller...

Ben SENİ SEVİYORDUM sen bilmiyordun...

Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra

Yağmurlar yağdı, serin haziran akşamları

Derken bir gün uzaktan gördüm seni...

Saçların bana inat başın herseye meydan okuyarak işte yine aynı

Kalbimi acıttı her zamanki gibi...

Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir yada boşver bilme en iyisi...

iclal aydın

[ƒяαмвυαz]

Aklı mı kalbi mi dinleyeceğiz ?

Hangisini seçersek daha az inciniriz?

Aslında hayat gibi biraz da... Hiç bitmeyecekmiş gibi ve yarın bitebilirmiş gibi yaşamak gerek belki aşkları da...

Sevgileri mi demeliydim yoksa?..
Ne de olsa sevgiyi aşktan üstün görenler artık çoğunlukta.

Bilmem sizin oralarda da öyle mi?..
Yakın çevremde aşka inanan kimse kalmadı sanki.
Aşktan dili yanan sevgiye sığınmakta.
Aşkta acı, sevgide şefkat var ya...
Birkaç acı deneyim sonrasında "Bir daha âşık olmak mı, tövbe!.." diye yaka silkenler, "Aşk dediğin gelip geçer. Sevgi daha önemli. Ateş gibidir aşk, koru kalır, en fazlası 7-8 ay sürer. Gel ben seni seveyim, kimseyi sarmadığım gibi sarayım, bir ömür sürsün" derdindeler.

Ne sevgi aşkın yerini tutar, ne aşk sevgiden daha küçümsenir bir şeydir oysa... İkisinin yeri ayrıdır; iyi ki de öyledir.

Son günlerde en sık duyduğum cümle bu: "Âşık değilim ama seviyorum!.."

Keşke her şey basit bir kavram karmaşasından ibaret olsa, ne yazık ki değil ama.

Sevmek başka, âşık olmak başka...

Âşık olduğunuzu istemeseniz de seversiniz de... Sevdiğinize âşık olamazsınız.

Sevgi dünyayı kucaklar, aşk ise dünyayı 'o' yapıverir bir anda.

Ama üç gün sürer aşk ama beş gün ama bin gün...

Önemli olan süresi değil ki... Bitip bitmemesi de hikâye.

O süre zarfında yaşananlardır mesele.

Bunu bilmeli, buna sahip çıkmalı insan belki de.

İçinin titremesine, onu görünce elinin ayağının çözülmesine, onun için saatlerini ayna karşısında geçirmesine...

Yoksa arkadaşı da sever insanı, ama hiçbir sevdiğine heyecan duymaz kimse. O nasılsa seviyordur, onu her haliyle bağrına basıyordur. 'Onun için' bir şey yapmak gerekmez. Sevgi çaba istemez.

Ama aşkı taze tutmak gerek. Aşk affetmez! Çirkin görünmeye müsaade etmez. Kendini beğendirme çabasının sonu gelmez. 'Onun için' yapılır ne yapılıyorsa.

Her yerde o vardır, her suda 'o' içilir biraz da...

Şimdi... Hadise bu kadar açık ve anlaşılır iken...

Aşkın insanın başını döndüren tutkusuna hayır, sevginin 'seni hep seveceğim garantisi'ne evet demek ne kadar doğrudur, sorarım bir bilene.

'Kaybetme korkusu' değil midir ilişkileri canlı tutan?..

Her an gidecekmiş gibi dört elle sarılmalı insan aşkına.

O yüzden diretirim ya: "Beni sevme, âşık ol bana!.."

Nasılsa bitse bile, ben istedikçe kalacaksın içimde!..

[ƒяαмвυαz]

Yaşam kadar gerçek,
Yaşamak kadar sahte, öyle cok şey varki yaralayan insanı ..
Bir yürek çarpıntısı onu her gördüğünde!!
Öyle cok şey var ki sana dair..
Yanlış aşklar yaşadık yanlış köprülerde, yanlış gemiler yakıp aldırmadan..
İki damla su çaldık zamanın pençesinden aldırmadan.
Mucize gerek bize gidecek bir başka düş..
Bir düş ki korkmamamış zamanın karşısında,
Ve bir çağ gerek bize ve bir çağ bundan özgü;
Öyle cok şey varki bak sana dair
Sonra kuşlar gitti anladım dünya yorgun sen yorgun!!
Tortusu kalmış eski bir korkunun
Görmedin, duymadın, demedın bunlar kötü!
Biz varmıydık aşk warmıydı
Bu ne senden ilk kaçışım ne de ilk düşüşüm yüreğine
Ne bu serden son geçişim ne de son küsüşüm kaderime...

♥

[ƒяαмвυαz]

Akşam yeni inmişti şehre. Uzaktın bana ilk defa, ilk defa kızıyordun, ilk defa dinlememiştin beni… yıkılmıştım olduğum yere. İlk defa sarmıştı yüreğimi seni kaybetme korkusu. Yüreğim buz tutmuştu sanki! Ağladım,isyan ettim!
Sonra geldin sen baktım gözlerine eridi yüreğimin buzu!
Aşkımsın diyordun her şeyimsin o sıcacık sesinle.
Bitmemişti….


Bana sen öğretmiştin her şey ne demekti. Her şey sendi işte sen öğretmiştin!...
Hep sevginle ısıtmıştın beni. Benim için vardın, benimdin. Aynı şehirde aynı havayı soluyorduk. Elimi tutup bakıyordun gözlerime hayal değildin yanımdaydın. Vardın sen...
Varlığın yetiyordu her şeyi anlatmaya… her şey sendin işte.
Sen vardın her şeyim vardı…

Yine bir akşamdı taş kesti bu sefer yüreğim. Hiç bu kadar kararmamıştı gökyüzü bu güne kadar. İnsanlar hiç bu kadar kötü olmamıştı o güne kadar. Ama o gün durdu dünya…
Aldatmıştın sen beni!
Sahi nasıl yapmıştın bunu bana?
Bunu bize nasıl yapmıştın?..

Sen yoktun artık hiçbir şeyim yoktu! Taştandı yüreğim…
O günden sonra kimsenin girmesine izin vermedim. Sen vardın içimde!..

sen gittiğinde her şeyin anlamını kaybettim ben! Peki ya sen neyi kaybetmiştin sevdiğimx her şeyim? Neyi kaybetmiştin de buldun sen başka kollarda?... hani herşeyindim ben senin....


made in esin

[ƒяαмвυαz]

severken unutmak daha doğrusu unutmak için üstün çaba sarfetmek nasıl bir sacıdır.bile bile ateşi avuçlamak gibi...yanıcam diye diye avuçlayıp ateşi,canın yandıkça çığlıklarını sessizce atmak gibi...

hoşçakal herşeyim...çarelerin bile çaresizleştiği andayız birtanem ayrılık saaati çatmış biz kopamıyoruz ahh kimseler dokunmasa bize sımsıkı sarılmışken sana,kalsam öylece kokunu çeke çeke yaşlansam gögsünde...ellerin pamuk ellerin kalsa ellerim arasında...kokun o güzel kokun hiç unututlmayacak,hep o kokuyu duyacağım...ya o gözlerin ışıl ışıl bakan gözlerin,o ışıltı sen gidince yuvarlanacağım kara zindanlarda benim tek ışığım olacak...

ağlama(!)deme bana ağlama zamanı...kabullenilesi olsa kabullenirim bu ayrılığı severken ayrılırmı insan,ayrılmak zorunda kalırmı hiç ve nasıl bi sancıdır gerçekten ikimizinde çaresiz olduğunu bilmek.bırak ağlıyım herşeyim,bu sevda değer buna.sevdamızın şerefine bu yaşlar senin gidişin şerefine aşkım...

unut beni yeni bir hayat kur kendine deme bana.sen herşeyimsin sen gidince hiçbişeyim kalmayacak.beni bulduğunda parça parçaydım ben gidişinle tuz buz olacağım.senli anılarla hayatıma devam edicem ne kadar yaşanılabilirse yaşayacağım.bendeki yerin hep boş kalacak kimse yakışmaz ki oraya sen kadar...o koca boşluğu kimse dolduramaz ki.seninle nasılsa dünyam öyle kalacak herşey seninle olacak bir sen ol(a)mayacaksın benimle.

bize ait bir ülke olsa seninle oraya saklansak. derdik.bizim bi kızımız olacak sadece rüyalarda doğup büyüyecek bir oğlumuz.sen gibi esmer,sen gibi tatlı gülüşlü,gözleri ışıl ışıl ve yeşil...sana vermediğim içimde kalan seviyle büyüyecek oğlum birlikte şarkılar söyleyeceğiz rüyaların başkentinde...

bize ait bir ülke olsa seninle oraya saklansak.dediğinde anmalıydım sevdamızı doya doya yaşayamayacağımız tadı damağımızda kalıp ayrılığın soğuk nefesiyle donacağımızı.şimdi ben diyorum yar keşke kimslerin ulaşamayacağı bir ülke kursam bir sen olsan yanımda başka ne isterim...

kıyamadığım biliyorum yaşanan bu ayrılık ne senin ne benim eserim.bendeki sen hiç biteyecek,sensizde seveceğim ben seni bendeki yerin boş kalacak kimseler olmayacak orada,rüyalarda sarılacağım sana,bu sevda ayrılık değdi diye bitmeyecek.sensizliğe alışayacağım kabullenmeyeceğim sensizliği,yakışmayacağım sensiz hiç birşeye hiç biryere ama içimde taşıyacağım seni...

üzülmemek çare değil...
ağlamamak elimde değil...
seni unutmak mümkün değil...

[ƒяαмвυαz]

BİZ

Bir solukta içsem seni,
Kanıma karışsan,
Damarlarımda dolaşsan,
Nabzım sen diye atsa...

Kalbim seninle temizlense,
Atışları karşıdan duyulsa.
Her 3 atışın 2 si senin için olsa...

Aklımı ele geçirsen,
Tüm hüzünleri boğsan,
Bir tek seni bilsem seni yaşasam...

Damla damla içsem seni,
Her damlada yeniden doğsam sen diye,
Umut biz olsak,
Bize bakanlar yüzümüzden umudu okuysa,
Kendilerine pay çıkarsalar.

Sen yağmur olsan ben bulut.
Bensiz yağmasan,
Tüm eylemlerim senin için olsa...

En büyük alışkanlığımız Yüzümüzdeki tebessüm olsa,
Üzülmek için sebep arar olsak.
Bulamayıp tekrar mutlu olsak...

Ben bunları nasıl yazabildim diye düşünsem,
Cevabı hep sen olsan
Ve Ben;
Bir daha,bir daha yazsam...


CAKAL?

[ƒяαмвυαz]

beraber çekindiğimiz resimlerimizi döktüm önüme...her bir kareye ayrı bir gözyaşı akıttım...her bir gülüşe bir ölüm...o günler geçti gözümden..gözümden düşüme düştü kareler...

sıcacık gülüşlerimiz varmış eskiden..şimdilerde bir hasret var ki yüzümde,kocaman...gülüşümde izi kaldı gidişinin...


yüzümde annesini kaybetmiş çocuk hüzünleri,gözümde yaş,seni bekliyorum...her gecenin başından sonuna pencere kenarındayım..hani sen gelemezsin ya,olurda hayalin gelir,olurda ruhun beni bırakıp gidememiştir diye...

ama yok..gelmiyorsun..ve ben yine gözyaşı akıtıyorum..aklımda bana söylediğin sözler,unutmadım hiç!ağlamama dayanamazdın unutmadım..
şimdilerde gözyaşımı silecek biri yok hayatımda...ağlamama ağlayacak biri yok..sen yoksun hayatta...


üzgünüm..verdiğim sözü tutamadım..gözyaşımı tutamadım yani...ama unutmadım..sözlerini unutmadım hiç..hep saklımda...aklımda..


"ağlama göz yaşına dayanamam
ağlama zaman geçer olsada
gönül senden geçer mi sandın aman
ağlama göz yaşına dayanamam
söz oldum dudağında
her gün sana yeminler olsun aman aman..."

[ƒяαмвυαz]

Hangi dilde yaşıyorum şimdi seni bilmiyorum.

Kelimelerin hangisini seçsem de içimdeki şeylerin tarifini yapabilsem sana.

Ama olmayacak değil mi yine bi yerde tıkanıp kalacağız ve kendi tekrarlarımızı yaşayacağız

Biz hep tekrar yaşadık aşkım. Arkası yarınlar oldu hep ve hiç aksatmadan gelen yarınlar. İstemiyorum o yarınları bitanem. Canımız çok acıdı BİZ’im.

Ağladığım *******i sen sayabildin mi sevgilim. Ben sadece ağlayamadıklarımı saydım. O kadar azım ki sende keşke sende benim olduğun kadar bende sende olabilseydim. O zaman anlardın belki beni.. Ama sende her şey yaşanası be sevgilim. Olmuyorsa olmuyo di mi aşkım “olmuyosa olmuyo”

Ben bıle kendıme acırken sen nasıl bana acımayasın ki sevgilim. Öyle kı bana acıdığından bırakıp gidemiyorsun bile. Ama şu bi sürü gözyaşının ardından bı kere “bebeğim” deyişin yokmu off aşkım of gidemiyorum işte.ben uzun zamandır sensiz bi dünya düşünemiyorum ki sevgilim. Yalancı *******in acısı bile koparamadı beni senden. Çok acıttık kalbimi aşkım. Şimdi beni dinlemiyor işte.İsyan ediyor sanki “yeterrrrrrrrrr” diyo çok çektirdiniz siz bana diyo. Ama ne olursa olsun bırakıp gitmıiyo oda seni gidemiyo.

Ne hatırlatmıyor ki seni bana yok ki yok. Kafamı kaldırıp bi bakıyorum hani “tokanı verirmisin bana bende sevgilime götüreyim” diyerek o ufak kızdan aldığın pembiş toka karsımda duruyor aşkım.En çok da çalan şarkılar aşkım en çok da onlar acıtıyor canımı. Dinledikçe öldüğüm şarkılar. Hele ki senin dinlediğin şarkılar…

Ben seni çok temiz sevdim sevgilim. Sen sevdirdin kendini bana. Şimdi düşünüyorum da eski SENİ “nerdesin Aşkım diyorum nerdesin” Hani diyorsun ya “çok sevme beni” diye ahh aşkım ben içinde sana dair keşke olan bi cümle bile kurmadım. Ama artık ölüyorum aşkım ölüyorum.


Sağ iken gelmedin ölünce yasıma gelirsin belki aşkım

BEKLİYCEM


ŞEKERPAREN

[ƒяαмвυαz]

Söz verdim,
Dönemem çok zor artık...
Yüreğim dondu kaldı!
Nedem uzaklaştık...?!


Artık yormuyorum kendimi giden uğruna...Beklemiyorum,'Döner belki' diye ertelemiyorum yaşamımı!Sanki duygularım alındı;Acıyı bile hissedemez oldum...Acımı çekerken tek istediğim buydu oysa,'Kurtulmak istiyordum bu hayatımı paramparça eden aşk duygusundan'...!Halbuki sadece 'Sensizliğimin senini' kaybetmek istiyordum!Senle birlikte duygularımda yok oldu...Artık ''Seni'' değil duygularımı geri istiyorum...


Bir gün,
Hayatım gerekirse al,
Senin o derken
Gittin!
Kabul edip dayandım!
Ne hala düştüm bak,
Kadere küstüm,
Bi küçük umuda kaldım...


Hayatımın en güzel baharlarını yaşatmaya hazırken sana,'Bittin,Gittin..!'Elimde kocaman bir aşk kaldı,Öylesine sahipsiz,Ölesine uluorta...Seni gittiğin aşklardan daha çok mutlu edebilirdim!Hayatımı senin yolunda feda edebilirdim...Ben değil miydim ki hayatımın kara kışında herşeye rağmen yanında olan...Kendimden vazgeçmişken bile seni mutlu etmeye çalışan...Beni de mutlu et istiyordum,ama aksine kanatıp duruyordun yaralarımı bitmeyen şüphelerinle,inançsızlığınla...!Ondandır sevgini sorgulayışım!Şimdi 'Vazgeçtim Senden'...İstediğinde bu değil miydi zaten...!!!

Yalan oldu,yalan oldu
Aşkımız toz duman oldu...
Gelecekken bu limandan
Giden O'ydu...!


Böylesi daha iyi belkide benim için...Tam kapanıyorken yaralarım bi daha kanatmana izin veremem!Eskisi kadar 'Yürekli' değilim ben,korkar oldum kırlmaktan,sonlardan...!Biliyorum izin verirsem hayatıma bir daha girmene yina harcayacaksın beni şüphelerine,sinirine...Harcayacaksan sakın dönme...!!!


Aşkımız toz duman oldu birkere,
Döndürebilir misin Toz Pembeye...?!!!

[ƒяαмвυαz]

“(Sen) Olmasan Da, (Sen)siz Olmuyor...”

Ayyuka çıktı içimdeki parçalanmışlıklar, ismi konulmamış ezgilerle çağırırken yarımı… bir yağmur damlası var kaderimde, ya da belki de bir başkaldırı... süzülüyor içimden kaybedilmiş vaktimin ılık kanı… kitabımın ortalanmamış noktasına çakıyor kelamlarını… tadıyorum hala ağzımda adı: ''acı''…

Bir kelime türetsem gizlice; dokunamasa kimse mesela;ufkunda aralamasa… başucundan ayakucuna kadar tazelik solusa… yeni bir (ses)te yeniden doğsam ve büyüsem… yağmalanmamış bir göğün yanıbaşında… adımlanmamış ıslak bir şehrin bakir toprağında… ve o çok sevdiğim şarkıların nakaratları boyunca…

Hep o sona yaşanıyor ya nefesler… (git)mekten bir ayak önceki (kal)maya… yavaş yavaş geçiyor gözlerimin renginden; "kısa metrajlı filmi(m)''… talan edilmişliğimden,arta kalanıma… ince bir ''es'' dolanıyor parmak uçlarıma… yalan binbir kılığıyla dolaşıyor akıl sokaklarımda… gölgesi bir uçurumun boşluğuna düşüyor… uçurumun boşluğu ''adı(n)a''…

Kirpiklerimin kenarında asılı bırakılmış;bir gözyaşı ısıtıyorum avucumda… gecenin sürfilelerinden söküyorum şiirlerimi usulca… suçlu bir çocuk ağladı mı hiç omzunda…? bir şairin o en çok sevdiğin dizeleri ağzında:

Ben sevmeyi beceremedim
Belki de sevilmeyi
Benim sevmeye engel evcil acılarım vardı
Ben yağmur ağladım, bir şehre yağdı
Ben şehre ağladım, bir yağmur yağdı
Ben bir ağladım, şehre yağmur yağdı
Ben
''yağmur'' ağladım…


Saat sabahı vuramadı henüz daha… ve susamadı hiç satırlarım,beyhude bir beyitin kollarında… biliyorsun ya; üşümeyi sevdim senden sonra… ve alıştım artık bu evrenin yalnızlıklarına…

Bir kadın,''kendinden kaçak'' kelimeler fısıldıyor kulağıma… susuyor ve tükeniyor hecelerim sonunda… son bir yankıyla;

”(Sen) Olmasan Da, (Sen)siz Olmuyor"...”

[ƒяαмвυαz]

Damla damla birikti karanlıklar,bitimsiz oldu sonra...Çıkmaya çalıştım bu dipsiz kuyudan.Tutundum yanlara,çekmeye çabaladım kendimi yukarıya


Yapamadım...

Daha düşüşüme anlam veremiyorum,burdan nasıl çıkarım?
Çarpıp çıktığın kapı aralığında tutsaktım en son...Mevsim değişti sandım,meğer sana üşümüşüm.Sonra efkar bastı evi,dağıttım biraz ortalığı...Baktım yalnızlık boyumu aşmış,bende anılarla vedalaştım.

Her vedada ölür mü bi' parçası insanın?
Ölürmüş...

Mevsimlerde hazandı ama yapraklar düşmemişti daha.
Ellerimde bir terkediş,mıhlandım sokağa...
Buruk bir gidiş duruyordu orta yerde ve ben kabullenmiyordum.

Koşar adım geçtim ışıklı caddelerden,sokağının dönemecine kadar soluk bile almadım sana gelirken.Kapıyı açınca gördüm seni -belki görmesem daha iyiydi-
Gidiyorum diyordu gözlern ve ben durduramıyordum bakışlarını...

Mevsim sana ayazdı,rüzgar birbirine kattı ortalığı...
Uğultusu sağır etti kulakları,bense duymuyordum kendi çığlığımı haykırmaktan


Sen duyuyor musun?

Yerlebir oldu eşyalar,hepsi birer birer attı kendini yere.Benim gibi...
Engel olmak istemedim gidişine hiç,benim korkum kendime...

Debeleniyor aramızda ayrılık kal diye,ben onu çekiyorum yolundan...

Kendime bavulunda yer ararken yakalıyorum beni,ve utanıyorum
Firar saatlerime saklanıyorum sonra,usulca alıkoyuyorum bedenimi ayaklar altından...
Tek kelime etmesende anlaşılır sözlerin.Bir eksiliş oluyorsun ses etmeden ömrümden...
Hadi vedalaş kendinle içimde
Bir güle güle yok mu bana
Y(Ç)ok mu?

Yaprak misali düştüysem başaşağı,
Ve tutunamadıysam
Hatta ağladıysam bir yandan
Gücüm yettiğince bir hevesle kaldırdıysam başımı
Son seslenişiydi bu nefesimin,
Sana dairliğimin son perdesiydi...

[ƒяαмвυαz]

Her an bir yenilik daha. Her yenilik bir tebessüm, her tebessüm bir güneş gününe, her güneşli gün bir umut yarınına ver her umut bir başarı avucunda. Aynada gördüğün yüzden başka birşeymi ki hayat dediğin muamma ve sen zannediyor musun ki, yüzündeki tebessüm senin ve sadece sana hizmet etmekte.

Hiçbir soruna cevap bulamadığın bir gün göreceksin ki; gülümsemek yetmiyor mutlu olmaya. Herşey güzelken de uykusuz geçebiliyor *******. Anlamsızca! Anlamlandıramadığın herşey için kaçıyor uykun ve istemediğin kadar uykusuz gözlerin. Oysa ömrün boyunca istemiştin ki, uykunun esiri olmayasın da herkesten daha fazla yaşayasın gününü. İşte şimdi gün seninken bu başındaki ağrı niye?

Ne istedin? Herşeye hükmedebilmeyi mi? Büyüyünce sözün dinlenir mi zannettin? Hep dışında biryerlerde olduğun çemberin içinde olmak mıydı bütün çaban! Hani uraştığın kadar uzağında olduğun çemberin.

Haydi söyle bana, hiç dışında kalmak gelmedi mi aklına? Olduğun yerde yaşamak. Senin olanlarla kendini bulmak. Niye düşünmedin ki; aslında çemberin dışındaki güneş seni ısıtan, işte o yağmur kuruyan dudaklarını ıslatan, sen bile şimdi sensin, tam bu halinle, tanımsız bir geleceğin beyhude vehmiyle telaşlanmadan ufukla suyun birleştiği iddiasız ama kesin çizginin yüreğindeki sonsuz güveni hareketlendirdiği ve o sonsuz güvenin kalbinden akıp yüzünü nurlandırdığı umutlu kişisin.

Ne zannetmiştin ki, korkup kaçarak mutlu olunduğunu mu? Yağmurun sen istediğin zaman yağacağını mı? Sen istedin ama yağmadı yağmur. Kaçmadın ve hiçte aklında olmayanlar girdi hayatına. Ama baksana beklemediğin halde başına gelenler isteyipte yapamadıklarını getirdiler sana. Al haydi senin onlar, sadece senin hakkın.

Hep istediklerini doğru bilip, tüm benliğini ona bağlayıpta olmayışlarının ardından hüsranla yürürken sen, bu umutsuz yoldan yüreğine serpilen umut tomurcuklarıyla her yeşerişinde güneş yine aydınlattı gününü, her defasında bıkmadan yine ısıttı seni. Hiç sordun mu ki; kimsin sen? Ben onu senden daha çok sevipte zarar görmüşken senin sevgindi beni yeşerten. Öyleyse söyle bana kimsin sen?

Anladın ki; Kar tanelerinin herşeyin üzerine beyaz bir örtü serdiği anda o örtüyü yırtıpta dışarıya çıkan bir kardelen çiçeği kadar cesur, O çiçeğin renkleri kadar neşeli ve o beyaz örtüyle birlikte yaşamayı bilecek kadar sevgili ve güven vericiydi umut ki, zaten yüreğinin bir köşesinde hep vardı, farkedilmeyi bekleyen mahçup küçük bir çocuk edasıyla. Senin yapman gereken büyümüş olmanın kibirine yenilmeden o küçük zannettiğin çocuğun (yüreğinin) peşine takılıp şu yaşına rağmen görmediklerini öğrenmenin gerekliliğiyle yola çıkmaktı sadece...

Ruhun bedenini terketmeden hissetmeyi öğrenmelisin ondan. Kanın damarlarında dolanmaktan vazgeçene kadar koşmalısın yorulmak nedir bilmeden. Gözlerin, baktığın kadarını görecektir çünki, kulakların, ne söylüyorsan onları duymaya mahkum. Ayakların, nereye yürüyorsan sadece o yoldan, hep aynı yerden varacak günün bittiği yere ve aklın ne biliyorsa onları anlayacak istemediğin sürece.

Kalbinin her atışında hissettiğin farklılık renklendirecek seni. Ve onu her dinleyişinde farklı yerlerden de biten güne yüründüğünü göreceksin. Bu kez heybende daha çok yaşanmışlık olacak, bilmediklerin, hiç görmemiş oldukların.....

Ve zaman geldiğinde o küçük sır öğretilecek sana. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Korkup geriye attığın her adım bir ateş olup yakacak seni ve anlayacaksın ki, "gelecek" asıl yürümen gereken yer. Korkmadan, keşfederek. Ve ileriye atamadığın her adımda, tıpkı geriye attığında yandığın gibi, göreceksin ki; geçmişini kabullenmeden geleceğine asla yürüyemeyeceksin. İstediğin halde sebeplere bağlayıp yapamadığın herşey sebep olup dolaşacak ayaklarına...

Ertelemenin rahatlatıcı yanılgısını öğrendiğin an bir şeyle daha tanışacaksın, kalbin aklının eşi!!! Kalbin hayalleriyle canlı ve sen kalbin kadar canlısın!!! Şimdi sen sus, aklın görüp kalbine gösterecek. Ve dinle, kalbin ne söyleyecek, artık düşün, bakalım aklın ne diyecek. Sıra sende yürü, tek şart cesaret. Zamanı geldiğinde, cesaretin inancınla yoğrulup doğruyu yaptıracak. Bırak bilmeyen yanlış zannetsin. Ama sen sabret ki kalbiyle o da düşünebilsin.

Sen sev, bilmese de öğrensin. Sen gül, ağlıyorsa yüreği çiçeklensin. Sen bekle, sabretmeye özensin. Sen anla, anahtarı olasın. Sen konuş, dinlemek rahatlatsın. Sen bak, kaçmamayı anlasın. Sen hisset, hislerine dokunsun. Sen yürü, beklerken yorulmasın. Sen uğraş, ümitsiz yaşamasın. Ve iste, imkansızı tüketsin...

[ƒяαмвυαz]

hayatın acı rolü onun kapısını çalmıştı.bilseydi açar mıydı..aralar mıydı alır mıydı onu içeriye...o kadar sevgiye açtı ki ...doymak dolu dolu sevgisini sunmak istiyordu...
bu zamana kadar hayatın alıp götürdüklerinin karşısında yine çırpınıyordu...tutunacak bir dal arıyordu bir parça mutluluk için ..

başladığı bu oyunun daha birinci perdesi kapanmadan aslında anlamıştı ..fakat anlamak istemiyordu onu içinde öyle yaşadı ki çıkarmak istemiyordu ,kolay mıydı bir çırpıda silmek...
daha çekeceği ,hissedeceği ızdıraplarla dolu bir zaman süreci vardı önünde...ayrılığın gelip çattığı gün olacakları biliyordu fakat yediremiyordu kendine ...suçlu değildi bu oyunda rolünü öyle benimsemişti ki...

seviyordu bu aciz yüreği, gitme diyemiyordu ürkek yüreğinden dökülmüyordu bu kelimeler.. .. .. .. ..kendince haklıydı söz geçiremiyordu gururuna ,fakat aşkta gurur olmaz bunu çok iyi biliyordu…
ve son perde açılıyordu...tek bir damla gözyaşı ardında bırakarak elveda bile demeden bitiyordu...
buruk yüreği yine onun için atarken; önce dönmesini bekleyecek
.. .. şiirler yazılar dökülerek kaleminden bembeyaz sayfanın boşluklarında yol alacak yüreği...sonra sitem edecek hayatın bu rolü kendisine vermesine...

yazılmış kadere ayrılık silemedi... alışacak kabullenmek zor olsada alt tarafı aşk demek kolay olmasa da...

Kader belirlese de alnımıza yazılanları unutmamak gerek...bu yola yine kendimiz yön veririz...

[ƒяαмвυαz]

Gidiyorsun.sen..bana boş bir hayat bırakıp gidiyorsun.evet git seni suçlamıyorum..ben istedim böyle olmasını..belki kal deseydim kalırdın..ama olmazdı..daha fazla gururuma yediremezdim beni ezip geçmelerini,daha fazla katlanamazdım ihanetlerine...dedimya sen git..ikimiz içinde en doğrusu bu...

git geri dönme artık
seninle geçen yılların sonuna vardık
herşey bitti beni bekleme artık

b eni biraz da olsa gerçekten sevseydin böyle olmazdı bu aşkın sonu..hep düşlediğimiz mutlu son bizi bulurdu..sen başka kollarda mutluluk araken ben seni olduğun gibi sevebildim..hiç bir zaman aksini düşünmedim..sana inanmamamı söyleyen oncasına inat hep umut doluydum..

ben ne acılara göğüs germiştim
ben ne ızdırapla dertler çekmiştim
karşılık görmeden seni sevmiştim...


anlamaya çalışsaydın beni,gerçekten sevmeye çalışsaydın ben yine savaşırdım..sen sevemedin doğru..sever gibi davrandın..rollerin harikaydı..şimdi seni alkışlıyorum..istediğin buydu..eğer her şeyi boş verdiysen senin istediğin eminim ki buydu..evet kutluyorum seni..hoşçakal bile diyemiyorum.çünkü sen bir yolunu bulur tekrar mutlu olursun..yada dalga geçecek birini bulursun demeliydim..alıştın sen kalp kırmalara..
Git evet..sana dön dememi bekleme benden...
ben varya..."seni çoktan unuttum"
hakettiğin buydu..sana hakkını verdim..
git şimdi git...
sende git şimdi
ardına bile bakmadan
eğer dönersen bilki
ben orda olmam
"çünkü yoruldum artık.."
çook yoruldum artık

[ƒяαмвυαz]

Gitmeliyim sevgili..
Sakın kal deme bana bitirmeliyim herşeyi ..
Çok denedim senle kalmayı, savaştım kendimle..
Sana bunu yapmaya kıyamadım;
Ama anla beni sevemiyorum
Başka bi aşkın yarası varken bu gönle hükmedemiyorum..
Yalandan gülsem yüzüne ,seviyorum desem ;
Daha çok üzülmezmisin ..
Ben daha fazla ihanet etmiş olmazmıyım sana..
Bırak alışmadan gideyim ..
Üzüleceksin ..Gözyaşlarını hisseder gibiyim ..
Sil onları ağlama sakın ..
Kulaklarımı sağar eden o sezsizliğinle bağırma arkamdan..
Lütfen kal deme bana..
Unut beni..
Bir daha çıkmayacağım karşına..
Sende arama...
Ve inan ben de üzülüyorum senin kadar ;
Bırakıp gitmek de kolay değil.
En az kalan kadar acır için..
Anla beni..
Daha fazla acıtmadan bizi bitsin herşey..

Biliyorum bir inatla yollamayacaksın,
Ama ben gitmeliyim sevgili

[ƒяαмвυαz]

Yine o gitmeler sonrasını ben bilirim
Ne yarın ne de dünler acımı eskitmediler
Bir canım var al senin olsun
Bin ahım var yüreğin duysun


yüreğine haykırışlarım, bu feryadım sana yada sen gibi olanlara
sesimin çıktığı kadar bağırsamda bilirim acım eksilmiyecek.
ama;
bende her seven gibi bileceğim fedakardım...
belkide ben sevgiyi hakedeceğim
senin haketmediğin kadar


Allah şahit yandım aşkına
Yüreği sürmelim sürmelim sana
Ağlasam inlesem ne fayda
Allah şahit yıllarıma


dönüp arkasını gidenler kadar düşmedim
ben sevmeyi bildim

ağlasam ne fayda
inlesem ne fayda
yüreğim yandı senin aşkına

allahım şahit yıllarıma
yıllarım da sana verdiğim o aşka...

[ƒяαмвυαz]

Ayın on dördü gibi
Heyecandan gözlerin parlıyordu
Yanakların kızarmış,çekiniyordun
Ürkek bir ceylan gibi
Söylemek istiyordun
Düğümleniyordu boğazında
Kelimeler söyleyemiyordun
Dudaklarından dökülen her sözcük titriyordu
Zemheri ayında dışarıda kalmışçasına
Canın sıkılıyordu
Bazen çiçeklerden,
Kuşlardan bahsediyordun
Anlamıyordum seni
Belki de baharı özlüyordun
Çaresizdin
Pusulasını kaybetmiş kaptan gibi
Duygular zikzak çiziyor kalbinde
Karşı koyamıyordun bir türlü
Hırçın dalgalara
Anlamıyordum yine de seni
Sığınmak istiyordun
Belki de bir limana

[ƒяαмвυαz]

Sevdim
Bekledim sende beni seversin diye
Sevmedin
Sen beni kalbinden sildin
Bende seni silmek istedim
Beceremedim
Kalbime gömdüm dedim
Üstüne toprak atamadım
Ben seni senin anlayamayacağın kadar çok sevdim

[ƒяαмвυαz]

Helal olsun,
Bir dağı devirdin...
Seninle nefes alan
Bir canı ezip geçtin!
Yazık oldu,
Çok yazık oldu.
Bu zamansız gidişin
Beni sırtımdan vurdu...

Artık sevmeler yetmiyor bana...Doyurucu gelmiyor hiç bir aşk sözü,bir sıcak tebessüm,belkide bir daha hiç bırakmıcak bir el bile...Yetmiyor aşka inanmama!Belki sen 'bir aşk hainiydin' diye herkesle aynı kefeye koymamalıyım seni,belki inanmaya çalışmalıyım...Teslim etmeliyim beni hazırda bekleyen sevdalara!

Sen giderken bile kendini düşündün...Bense bizi bitirmene rağmen hep senin iyi olmanı istedim,bu acımasız hayat yolunda sağlam dur istedim bir gün seni senin gibi biri de acıtır diye...Güvendiğim bir sen vardın şu hayatta,sende beni sırtımdan vurdun...Artık 'Seviyorum' bile diyemiyorum senin için...Yakışmıyorsun sevdama,utandırıyorsun beni o yalan aşkınla..En acısı da bu;;;Bi zamanlar kalbimin onuru,şimdi ise utancısın sevdamın...!Nasıl başardın bunu...?Helal olsun sana..!


Senin yüzünden;
Koca bir şehre küstüm!
Senin yüzünden;
Kaybolup yollara düştüm!


Ne kadar acı verdiğini bilemezsin herşeyin sebebinin ' sen ' olmasının...Keşke diyebilseydim 'Benim' herşeyin sorumlusu,ben kirlettim aşkı bu kadar diye...Hiç yakışmadı sana seviyorum diyip arkana bakmadan kaçmak,hiç yakıştıramadım sana korkmayı...Oysa sığınacaktım,omuzlarının altına saklanacaktım bir ömür boyu...Beni korursun sandım tehlikelerden...Sen ne yaptın?Bizi tehlikenin hasına sattın!Teslim ettin beni göz göre göre yeni sevdalara iç rahatlığıyla!Nasıl seviyorum diyip te hazmedebilirsin bunu ?Helal olsun sana...!


Hani sen bana kıyamazdın,
Gözün gibi bakardın ya!
Hani sen beni kıramazdın,
Ölene kadar senindim ya..!

Kıyamazdın bana...Kıramazdın hiç...Artık daha ötesini başardın,kırdın,kıydın,acıttın,kanattın,parampar ça ettin kalbimi!Büyük konuşmayacaktın yüreğinin yetmediği şeylerde,şimdi yaptığın gibi susucaktın o zamanda...Yalan aşk sözleriyle kirletmeyecektin kulaklarımı..Kalbimi süslü kelimelerle uçurup,sonrada kanadının kırmayacaktın!Seviyorum diyip beni ellere yar edicek kadarmidesiz olmayacaktın...Ama sen hep büyük oynadın,küçük kaldın...O kadar leeledin ki herşeyi,gözümden düştün bu sefer....

Artık seni,sesini,yüzünü,yalan gözlerini,iki paralık sözlerini hayatımın kenarından bile geçirmeye niyetim yok!Seni bu denli severken,daha fazla nefret etmek istemiyorum senden!Sen yalan aşkların masal kahramanı oldun,bense gerçek sevdanın başrol sevda sahibesi...Bu yürek büyüdü artık,yalan masallar kar etmiyor uyutmaya beni...


Şimdi git!
Bitirdim içimde saklı seni...
Seviyorum deme bana,
Beni gerçekten sevenlere haksızlık etme...
Konuşma,iyi dileklerin sana kalsın!
Sen hayatımın en güzl yıllarını
Rezil eden bir yalansın!
Sakın kapısını çalma bu hayatın,
Dışlanırsın!
Helal olsun sana;
Bunlarıda söylettin ya bana...!

[ƒяαмвυαz]

bu akşam hüzünlere daldım
çaldım ikimizin şarkısını
sokaklar şahit olmuş aşkıma
tutmuyor yüreğim artık sensiz hayatı
her günüm bir yıl gibi geliyor bana
fakat gidiyorum...
gitmeden son bir isteğim var senden
son bir istek
ellerini ellerime
gözlerini gözlerime
ve yüreğini yüreğime
bir defa daha olsa armağan et şu yaralı kalbime
azda olsa yaşanmış aşkın hatrına istiyorum
söz veriyorum daha göremiceksin beni
yokluğumu farketmezsin bile
madem bensiz mutlusun
söz gidiyorum...

[ƒяαмвυαz]

yüreğimden düştüğün gün geldi aklıma yine...
nasılda perişandım haberini aldığımda...
nasılda bitap...
sense herşeyden habersiz yoluna devam ediyordun eminim...
imza atmak hevesi doldurmuştu içini...
gün sayıyordun hatta...
oysa benim ne çok hayallerim vardı...
sana dair....bize dair...
yuvamız olacaktı...olmalıydı....
ve çocuklarımız...sana benzeyen...
mutlu olacaktık kısacası...
olmadı...olamadık yar....
şimdi...
ne seninle bir yuvam var seni beklediğim...
ne de seninle ortak bir canlımız...
mutluluksa;anlamını çoktan unuttuğum bir kelime...
nasıl mutlu olunur inan bilmiyorum...
oysa ki bilirsin...
ufacık şeylerden mutlu olmayı bilirdim senin yanında...
yeşil yeşil bir bakışın yeterdi mesela içimin kıpırdamasına...
hele de dokunuşun....saymıyorum bile...
ama yok yar.... yok...
ne sen,ne içinde kaybolduğum...
eriyip bittiğim o güzel gözlerin...
ne de senden en ufak bir eser...yok yar yok...
gidişinden,terkedişinden...
"el" oluşundan başka...

sen ki en yalansızımdın...en ince sızımdın...
ama sende yalan oldun yar...
dağıttın hatta...
yine de öldürmeye kıyamıyorum seni içimde...
anla yar beni ne olur anla....
seviyorum seni...aşığım sana...
bilmesen de....
görmesen de....
duymasan da....

[ƒяαмвυαz]

Biliyor musun şu an şarkını dinliyorum
Dinledikçe sana olan öfkem o kadar artıyor ki
Beni bırakıp gideli tam altı koca yıl geçti
Tek beni bıraksan bu kadar öfkelenmezdim
Hayatını bıraktın, ne beni ne bizi düşünmeden
Şimdi mutlumusun oralarda
Gözümden düşen yaştın
Dilimden çıkan sözdün
Seni seviyorum bile demeden gittin
Şimdi seni çok özlüyorum desem duyarmısın ki
Şarkımız çalıyor babam Sen gelmez oldun…
Bu şarkı benden sana armağan…
Biz bu son baharda buluşacaktık sen gelmez oldun…
Gelmeni çok isterdim… Sana sarılmayı babam demeyi…
Ama sen gelmez oldun…
Şimdi bende gelemiyorum senin adını görmemek için beyaz taşta..
Sen benim içimde yaşıyorsun uzaklarda bir yerde ama kara toprakta değil…

[ƒяαмвυαz]

Hadi kalk sevdam, bir gün batımı daha.. bir kara akşam seyri daha…
Deniz kokan bu hava her iç çekişimde ciğerlerimi biraz daha yakıyor.. Hüzün buharlnıyor gözlerimde, tutmasam yağmur olup yağacak sanki…
Hadi sevdam kalk… Meltemini coşturduğun yüreğin, bu sefer matemlere mahkum…
Sende her suçlu gibi boynunu büküp cezanı çekmelisin belkide…
senin suçun en ağır olanı;
‘sevmek…’
Nasıl masum bir edayla bakarsın hala gözlerime.. dedim ya senin suçun en ağır olanı!
Hadi kalk sevdam bu mevsimden göçme vakti, bilirsin biz sıcağa alışık değiliz, hep hazandır bizim mevsmimiz, hep hüzündür gitmelerimiz..
Hadi kalk… Bir kopuş daha gerçekleşmeli bu bahar kendi yüreğimden…
Sessizliğin çığlıklarına kulak asmamız, ve o sessizlikle ağlamamız lazım… Biraz utanmamız, biraz hoyratça esip biraz da susmamız…
Hadi bu deli poyraz alır gider yoksa bizi… Bak duydun mu bu sesi… ardında bıraktıgım yüreğimden esen deli poyrazın izi..

Hadi kalk sevdam! bu akşamın mateminden gecenin karanlığına yol alma vakti geldi..
Hadi kalk bak vakit gitme vakti…

Kalmak mı? Delirdin mi sen baş garip sevdam?
Sığıntı misali taşımaz bizi bu yelkenli, hadi artık bak vakit göçüp,
gitme vakti…

Bırak ardında bir damla gözyaşının tuzu kalsın, tadı dudaklarına indiğinde, çatlaklarının arası sızlasın..
Bırak bu soğuk yamur senden sonra toprağına yağsın.. Hadi kalk artık sevdam!, bırakalım bizim ardımızdan mutluluklar ağlasın!
hadi artık kalk..

Bırak bizi uğurlayanlar ağlamasın, bırak herkes masum kalsın, bizi suçlu yapan bu seş utansın…
Hadi kalk bak vakit gitme vakti, ne varsa ardında bırakıp göçme vakti…
Hadi sevdam artık bitme vakti...

[ƒяαмвυαz]

Şimdi saat küçük rakamlardaysa,
Ezanlar minarelerden yükseliyorsa,
Güneş yeni yeni göz kırpıyorsa,
Sokak lambaları sönüyorsa,
Ve kalbim seni düşünüyorsa...


Ayarlanmış saatler çalıyorsa,
Fırından mis kokular geliyorsa,
Otobüsler seferlerine başlamışsa,
Yeni günün haberleri satılıyorsa,
Ve kalbim seni düşünüyorsa...


Güzel yüzün aklımdaysa,
Kalbimdeki ateş dinmiyorsa,
Hasretim gözyaşı oluyorsa,
Gözlerim seni arıyorsa,
Ve kalbim seni düşünüyorsa...


Bunun adı aşk değilse,
Gözyaşlarım yalansa,
Yazdığım kağıt siyahsa,
Şimdi gün doğmuyorsa,
Ve kalbim seni düşünmüyorsa,
Bu şiirin başlığı nedir?

[ƒяαмвυαz]

Dağ başında bir avcı kulübesi
Yerle diz boyu kar
Ocakta ateş
Dışarda rüzgar
Hadi gel
Önce sevişmeliyiz uzun uzun
Yerdeki ayı postunun üzerine uzanmalıyız
Bütün vücudunu santimetrekarelere ayırıp
Birer birer öpmeliyim
Ve sonra sımsıkı sarılmalıyım sana
Böylece ölmeliyiz
Aradan yıllar geçip
Bizi buldukları zaman
Etlerimiz çürümüş olsa da
Kemiklerimiz ayrılmamalı birbirinden
Hadi gel
Nefes almak hüner değil
Seninle ölmek istiyorum

[ƒяαмвυαz]

AŞKTA YARIN YOKTUR SEVGİLİ

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili. O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır. Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka ışığa teslim olur...
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...
İnsan bazen nedensiz yere umutsuzluğa kapılır. Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanır... Bazen denizler, kıyılar çeker insanı. İnsan bu kapılmayı anlayamaz, oysa çok eski bir yerde yaşanmasından korkulup vazgeçilmez aşkların sızısıdır bu. Bu sızı, bu yenilgi mevsimlerle yıllarla devredilir başka insanlara... Bir insanın yaptığı bir hatanın tüm insanlara yayılması gibi...
İşte şimdi biz de sevgili, ya olmadık zamanlarda umutsuzluğa kapılıp, soluğu evlerde alacağız, ya da denizler, kıyılar çekecek bizi. Nasıl biz başkalarının korkaklığını taşıyorsak, başkaları da bizim korkaklığımızı taşıyacak, yenilgimizi, umutsuzluğumuzu...
Birazdan sabah olacak...
Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular başlayacak... Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aşk yoktur ve hiç olmamıştır sevgili. Birbirimizi kandırmayalım...
Hadi güne hazırlan. Yaşadıklarımızı unutmaya çalış. Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü, sırlarını, cesaretini, bilgeliğini ve o ilkel, o yaban ağrısını geri alacak. Bunlar olurken içimiz bir an çok üşüyecek, sonra geçecek...
Hadi, oyalanma birazdan yarın olacak...
Aşkta yarın yoktur sevgili...

[ƒяαмвυαz]

Sana sımsıkı sarılmak istiyordum...bir kez görsem,bitirsem içimdeki özlemini bu kadar zor gelmeyecekti senden,sevginden vazgeçmek...

Nasıl olsa alışkınım ya seni görmemeye , galiba böyle de başarabilirim...

‘Ama eğer hissedersen hayatından çekildiğimi bana sana geri dönmemem için şans dile ‘
Neler yazmak istiyorum sana bir bilsen , tek yapabildiğim yazmak olduğundan yine yazıyorum işte!

Seni daha önce de yazmıştım ama bu kez bir daha yazmamak üzere , seni beynimde,içimde bitirerek yazıyorum,yada bitirmek isteyerek...

Ne kadar sürer bilmiyorum ama ben senden, sevginden vazgeçmek istiyorum.
Yine senden habersiz...
Ben seni severken de senden habersiz sevmiştim. Belki de kendimden bile habersiz.

Dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bilerek isteyemezdim.
Kendimden ve senden habersiz 'herşeyim’ olmuştun sen... öyle ya sen bir taneydin; eşin benzerin yoktu yeryüzünde,yoktu senden daha güzel güleni. Yaşanmamış ve yaşamamış olsam bile sen özeldin. aşk özeldi...
‘Yağmurda aşk başkadır’ diyenlere gülüyordum ama bende yağmurda üşüyen ellerini severek başladım seni sevmeye...
Aralık’ tı... istiklal e hiç o kadar güzel yağmur yağmazdı... önce aldırmadım seninle güzelleşen her şeye...

Sonra tüm parfümeri dükkanlarını aşındırıp kokunu ararken anladım seni deli gibi özlediğimi...

Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın ... ve ben her seferinde en baştan başladım. Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok. Ben senden vazgeçmek istiyorum!

Herkes gibi biri olmanı yada hiç kimse olmanı istiyorum.

Sesini duymak için telefonlara sarılmaktan vazgeçmek , ismini duyduğumda içimin titreyip,gözlerimin dolmasından kurtulmak istiyorum.

Senin benim için herhangi biri olman ne kadar zor bir bilsen... zaten kolay ne vardı ki benim için?

Sanki seni öldürmemle sevmem arasında hiç bir fark yoktu. Ve ben hep sevgim yüzünden cezalıydım.

Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümek ,yeni çıkan filmleri birlikte izlemek,saatlerce sana sarılı kalmak,

sadece ama sadece bir kez olsun sana sarılıp uyumak,bir sabah gözlerimi açtığımda yanımda seni bulmak isterken ,

sen sevgimle utanmamı sağladığın için galiba gerçekten ‘birtaneydin’!
işte bu yüzden imkansızlığına hep inandım!
Ben yalnız kalıp seni düşünmeyi deli gibi sever olduğumda,sen benim her şeyim olduğunda ben senin için hiç yoktum!
Bu yüzden yalnızlıklarım,ağlamalarım,özlemlerim canını hiç acıtmadı.

BENiM TARAFIMDAN SEViLMEK BELKi DE HAYATINDA ÖNEMSEYECEĞiN EN SON ŞEYDi...

Sen beni hiç sevmedin!
Ben seni seviyorum dediğimde Seni Seviyordum!
Ben seni özlüyorum dediğimde Seni Özlüyordum!
Ben senin için ölürüm dediğimde ben senin özleminden zaten ölüyordum...
Ve şimdi senin hayatından gidiyorum...
Ne zaman aralıkta bir yağmur yağsa,
ben istiklal de olacağım,
ne zaman bir parfümeriye girsem
hala kokunu arıyor olacağım.
Ben kaybettim...
Sen kazandın!
Artık sesimi duymayacaksın...
Sana sımsıkı sarılmak istiyordum , kokunu içime yıllarca bana yetecek kadar çekerek sana sımsıkı sarılmak istiyordum... Gelmedin!
Gelsen yapabilir miydim bilmiyorum...
Ben artık gidiyorum...
Eğer hayatından çekildiğimi hissedersen ,bana sana geri dönmemem ve seni yeniden deliler gibi sevmemem için şans dile...
ve lütfen Aralık ta yağmur yağdığında istiklal e gelme...

[ƒяαмвυαz]

Bu sefer hersey baska
Cok daha baska iste hersey..
Bu gidisin dönüsü yok sanki
O i$ik yoktu gözlerinde
"Bekle"..! demedi gözlerin
Herzaman ki gibi bakmadilar iste ..
Bakmadilar

Korktugum sey bumuydu?


O sokaktan gecmedin bir daha
O oynayan cocuklara sormadin beni


Ne kadar beklemeliyim daha?
Bilmiyormuydum bir gün bu günün gelecegini?
Anlamamismiydim zaten imkansizin pesinden kostugumuzu?
Hissetmedim mi sanki kalbimin sonradan alismadigim acilari cekecegini?

Biliyordum,
Anladim,
Hissettim...
Ama birsey yapamadim,
Engel olamadim
Kalbimi kenara atip seni silemedim


Gitmedin..
Bitmedin
Gidemedim
Bitiremedim


Hersey bukadar zor mu olmaliydi?
Sevene aci cektirmek doganin kanunuydu sanki
Yalana bak..!
SEN yaptin,
BEN yaptim
>>BIZ<< YAPTIK!


Asabilirdik herseyi.. Gitmeseydin
Gögüs gerebilirdik acilara..Birakmasaydin elimi
Herkes saygi duyardi bize..Biz saygi duysaydik kendimize..!
Sen kalirdin belki de.. Ben seni okadar sevmeseydim
Yada cok sevdik..Ondan pes ettik

Kandiralim yine kendimizi..Evet cok sevmistik biz diyelim..agir di sevgimiz diyelim..Tasiyamadik birbirimizi diyelim mesela..
Ben cok sevdim diyelim, yada sen..ne fark eder ki?
Inanirlarmi dersin..Sen insanmazsan..Ben inanmazsam .. Kim inanirdi ki?..Yada inandirmak zorundamiydik onlari?..Biz bilseydik yetmezmiydi..
Sen bana, Ben sana kalsaydim..Biz yetmezmiydik birbirimize?

Neden ki bu sorular..
Yetmemisiz.

[ƒяαмвυαz]

bak geldim herşeyimle seninim.hadi gülümse....

yaşam seninle tatlanıyo ben bunu değiştiremedim...

çok ağladım,acı çektim...


kıymetini bildim bak döndüm yine geldim...


çok kırıldım,incildim...

sevgi yerimize gittim.ya oralar boştu yada bana sensiz boş geliyordu.baktım ağladım...


yürek bu dayanmadı acı çektirsende geldim...


hadi gülümse...

[ƒяαмвυαz]

Dayan Be Gönlüm.İçine Akıttığın Gözyaşınla Bile Sitem Etme Sevgiliye.Derdini Başına Taç Et 'Sevgiliden Geldi' Diye.Ve Dayan...Sorma ''İçime Bu Yangını Salıpta Nereye Gitti?'' Diye.Sen Sevgine Sadık Ol.O Seni Sevmese Bile...

Dayan Be Gönlüm.Biçare Değilsin Yaradan Sana Yar.Kimsesiz Değilsin.Yanında ''Kimsesizler Kimsesi'' Var.Biliyorum...Sığmazsın Hiçbir Yere Bu Sevdayla,Dünya Sana Dar.Ama Dayan Gönlüm.Dayan Ki Her Gecenin Mutlaka Bir Sabahı Var

[ƒяαмвυαz]

Çok şey vardı yaşanacak
Daha ayak izimiz olmamıştı;
Neden bu kadar erken bu fırtına,
Neden koptu daldaki yeşil yaprak?
Yağmurlara haykırmak mı günahı
Yoksa yaşamak mı güzel sevabı?
Öyle bir güneş doğmalıydı ki
Akşamında o düğün manzarası...
Öyle bir gece olmalıydı ki
Sabahında bir bulut düşü heyecanı...
Böyle olmamalıydı,
Her yer bembeyaz diyebilmeliydim.
Gözlerim zindan kalabalığında,
Kulağım deniz dalgasında;
Aşk ise gül fidanında
Yankılanmalıydı bir ömür..
Dedim ya; böyle olmamalıydı...

[ƒяαмвυαz]

sensizlik çok zor bir okadarda acı canım yanıyor sen yokken hiç birşey tad vermiyor bana çok erken sensiz bıraktın bizi oysa ki söz vermiştin bize yenicem demiştin üstesinden gelicem gelemedin hayat bizi yine altüst etti günler tüm hızıyla geçiyor sensizliğe alışmamızı bekliyolarlar kimse istemesin bunu benden sensizken herşey yarımken hiçbirşey zevk vermiyorken yüreğim hep buz gibi hep kırıkken kimse istemesin sensizliğe alışmamı benden
duydum ki babam bahar gelmiş
gözlerim bunu hiç farketmiyor

şimdi ne baba kız nede baba oğul görmek istiyorum sokaklarda içim acıyor dayanamıyorum sensizken hiç özel günümüz olsun istemiyorum mesela o çok istediğin üniversiteden mezun olmak askere gitmek ablamın evlenmesinide istemiyorum sen yoksan mutluluğumuzu paylaşamıycaksan hiç yaşanmasın özel günler.

seni çok özledim babam seni çok özledim yüreğim buz gibi sen gittin gideli sevemez oldu yüreğim kimseleri

[ƒяαмвυαz]

ne demeliyim bilmiyorum.herşey o kadar güzel başlamıştıki.mutlu son filminin bir başlangıc hikayesi gibi bişey.kalbim kıpır kıpırdı.herşey rayinda gidiyordu.nefes almak ilk defa zevk veriyordu.sustum o mutluluk anlarımı yaşadım dedim kendi kendime bi gün bitecekmi?


deken sevgiyi aşkı tattım sende.o tertemiz kalbin varya o öğretti sevgiyi bana.deli sevdam oldun artık.mutluluğu, gülmeyi,acıyı,kederi,o güzel günlerin anlamı sende başladı. yine dedim kendi kendime onda bitsin diye.sonra yine sustum.bu sefer korktum.niye korkuyosun diye soran olmadı.kims beni anlamadı.bir hikayemi gerçekten bitebilirmiydi.


sonra kulağımda bir ses beni bekleyecekmisin.gidyorum üzgünüm gelişim müthiş olcak.yankı yaptı.irkildim evet gidiyordun çok uzaklara.yine korktum döner mi dedim.biliyodum hissediyodum döneceğini.asker oluyodun.

şimdi ise;


geliyosun.yine kulağımda bir ses şafak doğan güneş demeye çok azkaldı.sevindim am yine korktum.sustum ve acaba değişirmi dedim.güven mi hayır.o sana karşı olan tek yıkılmaz hissimdi.
hiç bir insana güvenemiyceğim kadar güvendim.utandırmadın beni.


şimdi çok üzgünüm niye bilmiyorum .içimde bir his o gitmeyen korku yine var.can dedim canım oldun kan dedim kanım oldun şimdi herşeyimsin.her noktanla beni tamamladın


Textkalbim hadi söyle bana mutlumusun.

susma;
sevgi kolay değil, kolay değil yaşamak,yaşama anlam katmak.ben dönüp arkamı pişmanım diyenlerden olmak için sevmedim.ben gururumu yere atmak için ,ben yürekten candan harbi sevdim,özleme anlam katmak için özlemedim,ben gerçekten özledim...

sen degilsin yalniz aci ceken ,dusun yagmuru bitmeyen sonbahari ,son bir defa operek o dudaklari,
analim gel bu son hatirayi .........
bu deli sevdaya nereden de bulaştım.

[ƒяαмвυαz]

Düşündükçe sana sinirim çoğalıyor, senden bir şey mi istedim söylermisin
Nerde kaldı onca görüşmelerimiz, onca konuşmalarımız, seneler sonra buluşmamız
Kendi kendine sözler verip kendi kendine kayboldun
Bu son kayboluşundu bende… bir daha sen olmayacaksın kaybolan
Ben geldiğim gibi gitmesini de bilirim
Her sıkıştığında benden kaçışın rastlantı değil artık
Her şeyin farkına vardığımda çok geçti çünkü seni sevmiştim…
Sevgi gurur dinlemez derler ama sen bu şansını da kaybedenlerdensin
Ben sevenim ama sen kaybedensin
Ne kaybettim ki dersen
Ne kaybettiğini söyleyebilecek birisini kaybettin bu yeterlimi…

[ƒяαмвυαz]

senden vazgeçtiğimde budefa son diye söz vermiştim kendime..bu bitmeyen aşkı içimde öldürmek zorundaydım..senin bana hep bir yerlerden zararın dokunuyordu..ben sensiz geçen *******e isyan ederken sen daha veremediğin acıların hesabını yapıyordun..seninle olamazdım..herşeyden önce ayaklar altına aldığım gururum vardı ezdim sana gelirken.yanlışlarımı senden ayrılırken görebildim..
çünkü gerçekten aşk gözlerimi kör etmişti..aslında seni mi sevmiştim yoksa sadece senden uzak olduğum için seni içimde dahamı büyütmüştüm anlamıyorum..şimdi bazı sorularımın cevabını da verebiliyorum..kendime "onu seviyomuyum diye soruyorum"... tek cevabım asla oluyor..

şimdi hiç bişey eskisi gibi olmuyor..ben çekip giderken tek kelime etmeyen sen şimdi ağlayabiliyorsun uğruma...inan senin hayatın yalanlardan ibaret..bana hep yalan söylediğin için şimdi sana inanıp geri dönemiyorum..seni eskisi gibi sevemiyorum..hatta senden sonra hayata tam senin gibi bakabiliyorum..senin gibi vurdumduymaz ve acımasız olabiliyorum..neden ?? bu sorunun cevabını bana verebilirmisin..şimdi eskisi gibi mutlu ol diyebilirmisin??
eskisi gibi acıyı yine mutluluk gibi gör diyebilirmisin??
diyemezsin...sen sadece çekip gitmeyi önerebilirsin bana..yüreğinin tak ettiği yerde çekip git dersin...sen kolay yolu gösterebilirsin ancak bana.....

sen kalpsizliği yada boş bir kalbi verebilirsin kendinden başkasına....
döndüğün gibi git istiyorum seni kırmadan..senin gibi başkalarının gururunu yıkmadan gitmeni istiyorum....

aşk bitti geriye ne kaldı şimdi
gururum olmasa sana git diyemem
ama git ne olur
anla ne olur seni affedemem
bu defa ihanetini unutmak ağır gelir.....

[ƒяαмвυαz]

Bugün güne gülerek başladım bitanem.
Hayata inat düşmanlara inat,
Herkese güldüm,
Değişiklik olduğunu söylediler bende,
Vardı bitanem hayatıma anlam katan sen vardın.
Barıştınız mı diye sordular,
Küsmedikki..dedim küsemeyizz yapamayız
Sen benim yarımsın .
Bi insan yarısıyla küsemezki bitanem.

Aşıgım güne senle başladım..
Artık kim ne derse desin
Tek gerçeğimsin..
Şu dünyadaki yalan aşklara
Gözlerimi kapadığın için
Gerçekleri gösterdiğin için teşekkür ederim.Meleğim:]

♥

[ƒяαмвυαz]

Kimi der ki aşk sevmektir,
Kimi der ki aşk hayat demektir,
Kimi der ki aşk paylaşmaktır,
Ve birçok, kendilerince anlamlı sözcükler.

Ama işte,
Ben diyemedim iki de olsa kelime
Ama bir daha, sorarlarsa eğer
Derim ki,
Aşk,
Yalnızlığı yenmenin en büyük sevincidir

[ƒяαмвυαz]

affet erkeğim
hatalarını anlayan biri var
biri var çok pişman

çok seven....
yaptıklarından utanan
değerini çok geçmeden anlayan biri var
affet erkeğim


bak hala seninim diyebilen biri var
yüreğinden sevebilen..
kusur tanımayan
gel ...gel şu meleğini affet erkeğim


seni seviyorum demekten hiç bıkmayanı effet erkeğim...
yine sahibi olsun yüreğimin
hadi gel affet şu deli yüreğimi

affet erkeğim...
önünde diz çöküp yalvarıyorum
olanları unut affet erkeğim
yeterki sen beni affet erkeğim...


......AFFET ERKEĞİM......

[Kéan aRs]

tşkrlerrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

[ƒяαмвυαz]

rica ederim:D