Aşka Hudut Çizilmez

[вσυя∂¢αη]

Aşka Hudut Çizilmez



Bir damla gözyaşıyla ıslanan yüreğine ölüm istenilmez
Karanlık ruhuna çöküyorsa, korkuların depreşiyorsa
Gözlerime en parlak yıldızları sığdırıp,
Aydınlığı yarınlarına hediye edeceğim.

Aşka hudut çizilmez
Gözlerini kapatmakla güneşe perde çekilmez
Çiçeklerin soluyorsa, avuçlarında güllerin yanıyorsa
Avuçlarımda baharı sana getireceğim.

Aşka hudut çizilmez
Son nefeste bile ömre kefen biçilmez
Toprağın kuruyorsa , dudakların yanıyorsa
Ellerimle denizleri sunup ,
Yüreğindeki susuzluğunu gidereceğim.

Aşka hudut çizilmez
Kefeni giyip ölüme gitmekle Cennet istenilmez
Ayakların tutmuyorsa, çocukların seni bekliyorsa
Tek bir gülüşün için
Sırtımı senin yüreğine semer bileceğim.

Aşka hudut çizilmez
Ölüm son duraktır ; gidiş- dönüş bileti verilmez
Acım çok, umudum yok diye feryat edersen
Mutluluğun Kevser ırmağında yaşamak dururken
Ölüme davetiye gönderirsen
Son nefesimi yarınlarına sunup
Ömrümü sana feda edeceğim.

[вσυя∂¢αη]

Efendiyiz


Umudumuz sarı öküzün boynunda bir yara.
Ekmeğimiz kıraç toprakların koynunda.
Bir sarı başak.
Aşımız bir kuru soğan.
Bir pişim patates
Bir sahan bulgur.
Sevdamız bir kara somundur
Tüter sımsıcak.
Öksüzüz,kimsesiziz,yetimiz
ve biz bu milletin efendisiyiz.
Hasretimiz,küçücük camlarında evlerin
Bir çift kara göz.
Dostumuz sokaklarda bir köpek,
bir kedi...bir kaç tavuk.
Ve hayvan pislikleri
Orta yerlerinde köyümüzün
Bir sıfat gibi adımıza.
Gurbete yolumuz çok,
Yolcumuz da.
Kasabamıza bile hep hasretiz oysa.
Hasretiz okula,öğretmene
Hasretiz yola,suya,elektriğe
ve tümden yaşamaya hasretiz.
İşte biz milletin efendisiyiz.
Ekmeğimizdeki diş izleri,
Çorbamızdaki kaşık izleri,
Toprağımızdaki tırnak izleri,
Onlar bey-efendilerin.
Biz milletin efendisiyiz.
Ama nasıl oluyorsa
yıllardır..
Geçtik efendilikten.
Karın tokluğuna
Köleliğe bile fitiz.