Şİİrler Devam....

[mystical_waynak]

Senin yokluğunda


Dicle’de dalgalar ağıt yakar


Yüreğimin derisi yüzülür


Uyuz ******* uzadıkça uzar


Amed’in sessizliği, senin yokluğun


Issızlığın dayanılmaz sınıra yaklaştığında


Ve gecenin ufkunda


Senin ayak seslerinin olmayışındandır


Dalgalar ağıt yakar Dicle’de


Gecem kurşun gibi ağır


Ayrılık çöker yüreğime


Issızlığın dikeni kanatır


Düşündükçe çocukluğumu.


Her dem vuruldum zamana


Ey kimliği okunmayan gece


Bu kentin labirentlerinde


Kaç kişi var?


Benim gibi kimliksiz ve de sensiz


Kahır acı ve hasretlik


Çiftleşir yüreğimde


Düşlerin bekçisi surlu kentimde


Geceye esir olur yüreğim


Savunmasız ceylan yavrusudur


Durmadan vurulur bu yürek


Yangın olur düşlerim


Sensiz aç ve çırılçıplak


Ciğerlerim hasret çeker yokluğunda


Dicle’de dalgalar ağıt yakar


Bir avcı vurur gülüşlerimi


Turnamdan haber gelmez


Kanatlarım kırık


Kan revan içindeyim


Bel vermem zamana


Örselenir yüreğim, düşlerim kırılır


Dicle ağlar, ağlar kudurur


Sahipsizliğime, yalnızlığıma


Dalgalar ağıt yakar




İsa Tekin


15.07.2007








ŞAİRİN DİLİNDEN ŞİİRİN HİKAYESİ



Dicle Nehri Tarih boyunca hep acılara tanıklık



etmiştir.akışında ve sesinde hep dalgalar bu



coğrafya insanının acılarına tercüman olup



ağıt yakmıştır.39 medeniyet görmüş.eski adı



TİGRİS dir.çok canlar almış.Mezopotamya’nın



atardamarıdır.toprağa hayat ve can



vermiştir.biz acılarımızı hep Dicle’ye salarız



bir daha geri gelmesin diye.bu şiirimde de



ıssızlığımı ve acılarımı Dicle’ye



salıyorum.umutlu ve güzel yarınlar geri gelsin



diye…

[mystical_waynak]

Seni Çok Ama Çok Seviyorum



Itiraflara soyundum. Evet seni gerçekten çok ama çok seviyorum.
Gözlerine dalip gittigimde beni benden alip götüren masumiyetin,
Saf ve kendine has güzelligin.
Ask sarkilarini severek dinleten sihrin ve gözlerimin içini güldüren sevecen marifetin.
Hosnutum. Hatta mutlu. Ama buruk.
Ben içten ve inanabilecegin kadar hos sevebilirim seni.
Su anda yakin oldugum kadar hiç sana yakin olmadim belki de.
Gün geçtikçe daha da yakinlasiyorum uzaktan da olsa.
Sende kesfettigim her bir tepenin zirvesinde bir sonraki tepeyi görüyorum.
Ve onunda zirvesine varmak üzere tekrar yola çikiyorum.
Her yolculukta bugüne kadar ne kadar uzak ve yanlis yönlere gittigimi görüyorum.
Sende dogruyu buldugumu hissettikçe ve sinirsizligini kesfettikçe
bir kere daha tamamen sende olmanin keyfine variyorum.
Dogru olan her tarifle ve anlatamadigim bir tabirle seni seviyorum.
Ask demiyorum. Ölümlü olmasi korkutur beni.
Sana gelene kadar askti. Artik sinirsiz ve gerçek sevgi. Doyumsuz sevgi.
Gözlerimi yasartabilecek kadar aci olan ne olabilir sende?
Aci mutluluk yada baska birsey? Ne dersen de! Tarifsiz o kadar çok duygu varmis ki sende...
Deli düsüncelerimi saptiran, sinir düsmanimi yaktiran,
tek bir resme saatlerce baktiran, Bir damlayla aglatmaktan öte bir hissi tattiran,
yok canimdan sönmüs küllerimle beni tekrar yaktiran,
Uykumda sayiklattiran, hep benden öte inanmaya korktugum herseyi bana inandırarak
yasatan ilk ve tek kisisin. Sensin!
Zayifliklarim ve hatalarimdan korkma.
Içtenligimi yansıtamamamın suçluluk duygusunu bana yasattirma.
Unutma ki sen bir yikinti aldin.
Yillarca kalbini emanet ettikleri tarafindan satilmis birini aldin.
Insanlik sevgisine ve hayata güvenini yitirmis zor bir insani aldin.
Gelgitlerden yorgun bir dalgaya kucak açtin!
Uçsuz bucaksiz denize son umutla bakip ta gözlerini yummus ve
zifiri karanliktan ayrim yapamadan kapattigim gözlerime yansiyan bir isiksin sen.
Kaybetmeme arzusuna ve hirçinligina bulandigim los tebesümlerimin aynasisin sen.
Daralmis umutlarimin içinde kivranirken bulabildigim tek çikis noktamsin sen.
Sona ermeyen izdirabimla çöllerden çikamazken tek bir damla
halinde dudagima damlayan yandigim o tesadüfsün sen!
Varligim ve yoklugumsun!
Kokuna bulanip ta uykusuz kalmak.
Benden artan o güzel uykuya dalmisken sana bakmak.
Sana kizmak... Seni kizdirmak...
Görmüyormus gibi yaparak aslinda her an seni gözlemek.
Farkini her hareketinde bir kere daha çözmek.
Senden ileri gidememek. Beni dize getiren bir tutku oldugunu görmek.
Sana sarilmak. Seni simsiki sarmak.
Sevinçli hayallerimde haber verecegim ilk kisi olarak seni düsünmek.
Senin için dua etmek. Aglamak... Öylesine güzel ve tarifsiz hos...
Oynamaktan deli zevk aldigim deli arkadasim.
Içkisiz masalarda kendimi kurtardigim anlayisli ve hararetli dostum.
Evcilligimi hos bulan biricik evcilim.
Sorumsuzlugumda bana kaslarini çatan çekindigim.
Sevginden simariyorsam eksik kalan yanlarimin farkli taskinligindandir.
Beni kaybetme! Seni kaybetmeyecegim!
Korkuyorum ve korkumun hep bu sekilde tazelenmesini diliyorum.
SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM

[mystical_waynak]

Seni Çok Ama Çok Seviyorum



Itiraflara soyundum. Evet seni gerçekten çok ama çok seviyorum.
Gözlerine dalip gittigimde beni benden alip götüren masumiyetin,
Saf ve kendine has güzelligin.
Ask sarkilarini severek dinleten sihrin ve gözlerimin içini güldüren sevecen marifetin.
Hosnutum. Hatta mutlu. Ama buruk.
Ben içten ve inanabilecegin kadar hos sevebilirim seni.
Su anda yakin oldugum kadar hiç sana yakin olmadim belki de.
Gün geçtikçe daha da yakinlasiyorum uzaktan da olsa.
Sende kesfettigim her bir tepenin zirvesinde bir sonraki tepeyi görüyorum.
Ve onunda zirvesine varmak üzere tekrar yola çikiyorum.
Her yolculukta bugüne kadar ne kadar uzak ve yanlis yönlere gittigimi görüyorum.
Sende dogruyu buldugumu hissettikçe ve sinirsizligini kesfettikçe
bir kere daha tamamen sende olmanin keyfine variyorum.
Dogru olan her tarifle ve anlatamadigim bir tabirle seni seviyorum.
Ask demiyorum. Ölümlü olmasi korkutur beni.
Sana gelene kadar askti. Artik sinirsiz ve gerçek sevgi. Doyumsuz sevgi.
Gözlerimi yasartabilecek kadar aci olan ne olabilir sende?
Aci mutluluk yada baska birsey? Ne dersen de! Tarifsiz o kadar çok duygu varmis ki sende...
Deli düsüncelerimi saptiran, sinir düsmanimi yaktiran,
tek bir resme saatlerce baktiran, Bir damlayla aglatmaktan öte bir hissi tattiran,
yok canimdan sönmüs küllerimle beni tekrar yaktiran,
Uykumda sayiklattiran, hep benden öte inanmaya korktugum herseyi bana inandırarak
yasatan ilk ve tek kisisin. Sensin!
Zayifliklarim ve hatalarimdan korkma.
Içtenligimi yansıtamamamın suçluluk duygusunu bana yasattirma.
Unutma ki sen bir yikinti aldin.
Yillarca kalbini emanet ettikleri tarafindan satilmis birini aldin.
Insanlik sevgisine ve hayata güvenini yitirmis zor bir insani aldin.
Gelgitlerden yorgun bir dalgaya kucak açtin!
Uçsuz bucaksiz denize son umutla bakip ta gözlerini yummus ve
zifiri karanliktan ayrim yapamadan kapattigim gözlerime yansiyan bir isiksin sen.
Kaybetmeme arzusuna ve hirçinligina bulandigim los tebesümlerimin aynasisin sen.
Daralmis umutlarimin içinde kivranirken bulabildigim tek çikis noktamsin sen.
Sona ermeyen izdirabimla çöllerden çikamazken tek bir damla
halinde dudagima damlayan yandigim o tesadüfsün sen!
Varligim ve yoklugumsun!
Kokuna bulanip ta uykusuz kalmak.
Benden artan o güzel uykuya dalmisken sana bakmak.
Sana kizmak... Seni kizdirmak...
Görmüyormus gibi yaparak aslinda her an seni gözlemek.
Farkini her hareketinde bir kere daha çözmek.
Senden ileri gidememek. Beni dize getiren bir tutku oldugunu görmek.
Sana sarilmak. Seni simsiki sarmak.
Sevinçli hayallerimde haber verecegim ilk kisi olarak seni düsünmek.
Senin için dua etmek. Aglamak... Öylesine güzel ve tarifsiz hos...
Oynamaktan deli zevk aldigim deli arkadasim.
Içkisiz masalarda kendimi kurtardigim anlayisli ve hararetli dostum.
Evcilligimi hos bulan biricik evcilim.
Sorumsuzlugumda bana kaslarini çatan çekindigim.
Sevginden simariyorsam eksik kalan yanlarimin farkli taskinligindandir.
Beni kaybetme! Seni kaybetmeyecegim!
Korkuyorum ve korkumun hep bu sekilde tazelenmesini diliyorum.
SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM

[mystical_waynak]

sonu belli olmayan bir sevdaya

bile bile yelken açtıysak,

ve sonunda

acı çeken yine biz olduysak,

söyle bunun suçlusu kim?


şu anda seni düşünüyor,

senin için içim acıyorsa,

gözlerimden düşen bu damlacıklar senin

içinse

soruyorum sana bunun suçlusu kim?


söyleyebilirmisin bana

bu yaşananların sorumlusu

sen misin yoksa ben miyim?


her insan gibi bende çıkmazda

suçlayacak birini yada birilerini,

bir suçlu bir sorumlu arıyorum.

arıyorum ama ne bir suçlu

nede bir sorumlu bulamıyorum.


sesini duymak huzur veriyorsa bana

kimbilir yüzünü görmek neler

yaşatacak?

ama ikimizde biliyoruz ki

bu yaşananlar bundan ileri

gidemeyecek.


yüzünü görmek ,yüzümü görmen

belkide hiç olmayacak mahşere kalacak.

söyleyebilirmisin bana neden?

söyleyebilirmisin bu yaşananların

suçlusu kim SEN mi BEN mi???????

[mystical_waynak]

Gözlerin,
gözlerime değince, felaketim olurdu,
ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın,
hayırsızın, biriydi fikrimce



Ne vakit, karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit, Maçka'dan geçsem
limanda, hep gemiler olurdu, ağaçlar, kuş gibi gülerdi,
Sessizce bir cigara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim, ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım,


Akşamlar,
bir roman gibi biterdi
Jezabel, kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi, sen,
sen kalkıp ona giderdin
Benzin, mum gibi giderdin, sabaha kadar kalırdın,



Hayırsızın, biriydi fikrimce,
güldü mü, cenazeye benzerdi
Hele, seni kollarına aldı mı,
felaketim olurdu,
ağlardım, ağlardım …





ve O'na, Gözlerime Düşen Yağmura....

[mystical_waynak]

Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı, paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum,
seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım,
sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım,
kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda...

Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem de, engel olamadım gurursuz
ama umutlu hasretine... Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum,
imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor... Bir çocuk gibi
isteklerimi bastıramıyorum... Çalmayan telefonuma elim gidiyor,
sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum... Bende olan seni,
hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin
nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...

İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum!
Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım
anılarım dışında... Isınabilmek için onlara sarılıyorum...
Anlamsız ve cevapsız sorular hıhzırca sırıtıyor, ben görmemeye
çalışıyorum... Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı...

Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini aç desem kapatacaksın
ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım
falıma... Gözlerimi gelişlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş
itiraf etti sonunda... Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil...
Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı,
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini,
sevinçten ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi,
dokunacaktım, sarılacaktım. Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de
hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum...

Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi
ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş
gibi geliyor... Sevdiğim ne çok şarkı varmış, bunu senin gidişin gösterdi bana...
Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde,
gecede, uykumda... Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi...
Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda degilsin ki?
Gözyaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana...

Gittin! Belki de hiç gelmemiştin ben, geldiğini sandım... Ayak uyduramadım
yorgunluğuna... Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım...

Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın;
dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum...

Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum... İnanamadığın, Yenemediğin,
üzerinden atlayamadığın korkuların oldum... Ağladığın, bağırdığın ya da
sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin oldum...
Yüreğindeki kadın ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan
bir anı oldum... Haketmediklerin, artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken
belki de hiçbir şeyin oldum... Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?

Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan
ama bir ömür gibi gelen aşk... Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini,
öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen
benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi... Suskunluğun en büyük silahındı,
suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan, canımı acıtan unutulmak...

Söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor ...

Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak
sende daha güzel duruyor... Görüyorsun işte, aşk'a ve sana ihanet etmiyorum
benim kırgınlığım aşk'a... Sen üstüne alındın...

[mystical_waynak]

Devamız; Derdiniz Olmasın



İdeallerimiz vardır,

Gerçekleşmesini beklediğimiz…

Beklentilerimiz vardır,

Mutluluk diye düşündüğümüz…

Düşüncelerimiz vardır,

Şifa umduğumuz…

Ne varsa istediğimiz iyilik adına,

Bizim olsun…

ANCAK;

HİÇBİR DEVAMIZ

BİR BAŞKA İNSANA DERT OLMASIN…

[mystical_waynak]

SEN GELSEN YETER



Bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum yeniden...

Dağ başı yalnızlığı ölümden beter.

Hiç kimse aramasa sormasa beni

Sen gelsen yeter...



Huzur ellerinin güzelliğidir.

Gözlerin karşımda mutluluk denizi.

Her sabah soframızda ekmeğimizi

Sen bölsen yeter...



Yüreğim seninle yaylalar kadar serin

Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam

Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam

Sen dolsan yeter...



Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.

Bende sabır, sende naz...

Gündüzünden vazgeçtim, düşümde biraz

Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter...



Duymasa da hiç kimse

Şâir gönlümün, sende karar kıldığını.

Ve içimin şerha, şerha yarıldığını

Sen bilsen yeter...



Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi.

Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek.

Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,

Eğilsen yeter...

[mystical_waynak]

TÜRKİYEM
Aşkınla yandım da hiç doymadım
Bulamadım dünyada senden güzelini
Bağlandım, ateşinle yandım
Doya doya seni kendimde buldum Türkiyem.

Her bir yanın ayrı bir dantel
Yazın da, kışın da, baharın da
Sana baktım aşık oldum
Türkiyem seni kanıma işledim.

Ayyıldızın yükseldikçe coştuk, coştuk
Millet olarak yüzyıllardır peşinden koştuk
Semanla yükseldik birleştikçe
Benim canım yurdum, güzel TÜRKİYEM.

[mystical_waynak]

ÖYLESİNE GİTKİ GİTMEMİŞ GİBİ



Gelişin gibi sessiz olsun gidişin
Haydi git
Ardın sıra baktığıma,
Her biri canımdan bin parça söken
kırmızımsı güller bıraktığıma aldırmadan
Acımadan perişan hâlime
ve kulak asmadan gitmesin diye
sessizce yalvaran kalbime

Haydi git!..
Öylesine git ki, gitmemiş gibi
Sıcaklığın tâzeliğini korusun hep
Kıyıda, köşede kaldığımda ısıtacak beni
Hep taze buğusu yüreğimde sevginin
Hiçbir şey bitmemiş gibi
Hep içimde kalsın izleri
Gözlerinin buğulu eylülsü rengi...

Haydi git!..
Her kapı çalınışında sevineyim
sen çalmışçasına, mutlulukla dolayım,
seni karşılamışçasına
Hasretinle dolarak, hiç ayrılmamışçasına

Haydi git!..
gözlerin arkada kalmadan,
vedâ etmeden ağlayarak ve ağlatmadan..
Dayanacağım,
her ne olursa olsun sensizliğe
Gökler, yerler olsun şahit!..
Sabrım bitmeden haydi...
Aklım gitmeden haydi
Yoksa sen olacaksın ölümümün sebebi
Dayanabilirsen öylece gitmeye, haydi...
Öylesine git ki, hiç gitmemiş gibi..
Verdiysen kesinkes gitmeye karar
Öyle bir iz bırak ki
Bitmemiş gibi

[mystical_waynak]

Özgür Olmalı






Özgür olmalı ruhum,


Doru tayın yelesine çarpan,


şakacı rüzgarın estiğince.







Özgür olmalı duygularım,


kanat çırpan bulutların,


gökte köpüren beyazınca.







Özgür olmalı sevdam,


Yağmurdan sonra açılan,


gökkuşağının renklerince.







Özgür olmalı ufkum,


Deryada uzaklaşıp giden,


buharlının dumanınca.







Özgür olmalı dilim,



Gecenin ortasına çakan,


şimşeklerin özgürlüğünce.







Özgür olmalı yarınlarım,


Kendini ilah sanan,


savaş lordlarının ipoteği olmadan,


Dört mevsimin sürdüğünce.







Özgür olmalı insanlığım,


İnsanca yaşamayı,


kendilerine hak görenlerin,


yaşamınca.


Ne bir eksik,


Ne bir fazla,


Yaradan’ın sunduğunca

[mystical_waynak]

Neden halâ gelmedi, yoksa
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.

Cebimde bir lira desen yok,
Madara olduk meyhaneye!
Ah eşşek kafam benim,
Nasıl da güvendim bu hergeleye!

Gelse, balığa çıkacaktık,
Ne çekersek kızartıp birayla yutacaktık.
Kafamız tam olunca, şarkılar döktürüp
Enteresan hayâllere dalacaktık.

Bu sandalı geçen hafta denk getirip
Çalıntıdan düşürdük.
Arkadaşlar ısrar etti,
Biz de, iyi olur, bize uyar diye düşündük.

Saat sekizde gelecekti,
Bana birkaç milyon borç verecekti.
Yoksa o nemrut karısı kaçtı da
Onun peşinden mi gitti?

Eğer öyleyse yandık,
Gudubet gene yaptı yapacağını!
Geçen sene de merdivenden itip
Kırmıştı Rıza'nın bacağını.

Abi, kadında boy şu kadar;
Kalça fırıldak, göz patlak, kafa çatlak!
Korkuyorum, bir gün ya kendini asacak,
Ya horlarken Rıza'yı boğacak!

Bak, şimdi acıdım, aşkolsun adama,
Ben olsam, vallahi baş edemem! ..
Hele beş tane velet var ki boy-boy,
Allah'tan düşmanıma dilemem!

Aslında iyi çocuktur Rıza, efendi huyludur,
Herkesin suyuna gider.
Yoksa, kalıba vursan hani,
Tek başına on tane adam eder!

Bir keresinde, hiç unutmam
Üç-beş zibidi haraca dadandı;
Rıza, sandalyeyi kaptığı gibi
Herifleri hastaneye kadar kovaladı!

Aynı mahallede büyüdük, aynı kızları sevdik,
Aynı kafadaydık.
Orta ikiden bıraktık, matematik ağır geliyordu,
Biz, başka havadaydık.

Aynı gömleği giyer, aynı sigaraya takılır,
Aynı takımı tutardık.
Fener'in her maçına iddialaşıp
Millete az mı yemek ısmarladık! ..

Bir tek askerde ayrıldık,
Bana Bornova düştü, ona Gelibolu.
Döner dönmez evlendirdiler,
En büyük salaklığı da bu oldu! ..

Bense hiç düşünmedim, zaten param yoktu.
Hep tek tabanca gezdim.
Benim beğendiğimi anam istemedi,
Onun gösterdiğini ben sevmedim.

Neyse, bunlar derin mevzu...
Anlaşıldı, bu herif artık gelmeyecek.
Ufaktan yol alayım
Anam evde yalnız, şimdi merağından ölecek! ..

Gittim, vurup kafayı yattım;
Rüyamda gördüm, gülümseyerek geldiğini.
Ne bilirdim, yolda kamyon çarpıp
Hastaneye kavuşmadan can verdiğini! ..

Vay be Rıza! ..
Sonunda sen de düşüp gittin Azrail'in peşine!
Dün, boşuna günahını almışım,
Ne olur, kızma bu kardeşine!

Öğlen kahvede söylediler, Rıza öldü, dediler
Ne kolay söylediler!
Sanki dev bir taş ocağını
Kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler!

Ah dostum... o kocaman gövdene
O beyaz kefeni nasıl kıyıp giydirdiler?
O zalim tabutun tahtalarını
Senin üstüne nasıl böyle çivilediler?

Yani sen şimdi gittin, yani yoksun,
Yani bir daha olmayacak mısın?
Yani bir daha borç vermeyecek,
Bir daha bira ısmarlamayacak mısın?

Peki, beni kim kızdıracak,
Kim zar tutacak, kim ağzını şapırdatacak?
Peki, beni bu köhne dünyada
Senin anladığın kadar kim anlayacak?

Ulan Rıza... ne hayâllerimiz vardı oysa,
Ne acayip şeyler yapacaktık...
Totoyu bulunca dükkân açacak,
Adını Dostlar Meyhanesi koyacaktık.

Talih yüzümüze gülecekti be! ..
Karıyı boşayıp sıfır mersedes alacaktık.
Hafta sonu iki yavru kapıp
Boğaz yolunda o biçim fiyaka atacaktık!

Ah ulan Rıza... bu mahallenin,
Nesini beğenmedin de öte yere taşındın?
Ara sıra gıcıklaşırdın ama inan ki,
Benim en kıral arkadaşımdın! ..

Ah ulan Rıza... ben şimdi,
Bu koca deryada tek başıma ne halt ederim?
Senden ayrılacağımı sanma,
Bir kaç güne kalmaz, ben de gelirim! ..

[mystical_waynak]

Özlemek; ağlamaktır
Akan her gözyaşında anıları anımsamak

Özlemek; öksüz çocuklar gibi garip kalmak..
Elleri koynunda Boynun büküp..uzaklara dalmak...

Özlemek; umut etmektir..Hayal etmek başarmanın yarısıdır misali.
Bir gün geleceğini bilerek..yalan da olsa inanmak isteyerek..

Özlemek; sıkılmaktır
Bazen yalnızlığından, bazen ise etrafinda hep konuşan kalabalıktan.

Özlemek; haykırmaktır
Sesin kısılırcasına özledim diye bağırmaktır hiç sesin çıkmadan.

Özlemek; kızmaktır
Bazen özlemine neden sevdiğine,haddin olmadan kadere çaresizce.

Özlemek; sabretmektir
Usanmadan şafağı gözlemektir,,her gece üç-beş asker nöbetlerinde

Özlemek; Yılları, ayları, haftaları, günleri, saatleri,dakikaları saymak..
Ve hatta; geçmiyor diye takvimlere kızıp beşer beşer yırtmaktır

Özlemek; yaşamaktır..yaşama sevincidir..olmassa olmazlardan
Mücadele etmek,hep çalışmaktır..yaşanmaz ki ekmek parası olmadan...

Özlemek; yanılmaktır…
Gece yarısı kalktığında, herşeyin bir rüya olduğunu anladığında mesela.

Özlemek; kavuşmaktır
Bir daha ayrılmamacasına....

Özlemek; acı..özlem acısı garip bir tatlı..turşu misali….
Kavuşmak…Hayal bile olsa…

[mystical_waynak]

Sanma ki derdim güneşten ötürü;
Ne çıkar bahar geldiyse?
Bademler çiçek açtıysa?
Ucunda ölüm yok ya.
Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten
Güneşle gelecek ölümden?
Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
Her bahar biraz daha aşığım;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka...

[mystical_waynak]

SÖZÜME KULAK VER



Gel çocuğum yaklaş yanıma hele,

Dinle şunları atma yabana ele

Seni sevenleri sende sev hele

Sevmiyorsan havale et Allaha



Ülkemi sev onu koru yaşat

Uzanan elleri kır boşalt

Doğuna batına onlara hayat

Ver, Sözüme kulak kaptırma yele.



Bugün küçücüksün çabucak büyü

Ülkeme aydınlık getir de büyü

Dünü bırak yarını düşünde büyü

Ver, Sözüme kulak kaptırma yele.



Mevlüt Uyguna da biraz yardım et

Güneş gibi büyüdüğüne hayret

Çıkıp ta cebeli nurdan seyret

Ver, Sözüme kulak kaptırma yele.



Mevlüt Uygun nun<<ÜLKEMİN KIYISINDAN NEFESLER>>

isimli kitabından alınmıştır.

Yazarın izni olmadan yayınlanması telif yasaları

açısından sakıncalıdır

[mystical_waynak]

Karbeyazdır Ölüm

Akşam olunca karanlıklar çöküyor,

Hem güne, hem gönlüme…

Çığlık çığlık yükseliyor sensizlik,

Kalbimden dudaklarıma…

Sesim çıkmıyor, çıkamıyor.

Boğuluyorum…

Dayan diyorum deli gönlüme,

Dayan!

Hayatıma doğan güneşim benim,

Her gecenin sabahı olduğu gibi

Elbet birgün aydınlığa döner,

Bu karanlıklar…

O zaman beni boğan

Bu lanet akşamlar,

Serseri gönlümün

Çılgın sevişmeleri için

Beklenen saatleri olacak…

Kollarında uyandığımda

Gözlerinin takılmasını gözlerime

Hayal etmesi dahi

Yavru bir kuşun

Çırpınmasına neden oluyor,

Yüreğimde…

Bahar yakındır birtanem.

Yalnızlığımız köhne bir sandalla

Sürüklenecek okyanuslara,

Bir daha geri dönmemecesine…

Yasak sevdam

Serserim

İnanıyorum birgün dönecek bu karanlıklar

Aydınlığa,

Yoksa…

Karbeyazdır ölüm...

[mystical_waynak]

YALAN MIYDI

Eger intikam alabilseydim, seni unuttugumu soylerdim..
Eger intikam alabilseydim, seni affederdim..

Biri vardi geldi gecti, yuregimi deldi gecti
Su bahtimi/gönlumun göç kervani kimleri göturmediki..

Yalanmiydi.. Yalanmiydi, sözlerin hep yalanmiydi,
Senin bana yaptiklarin gercek aska sigarmiydi..

Yalanmiydi.. Yalanmiydi, gözlerin hep yalanmiydi..
Biz arkadas kalalim deyipte böyle bitirmek varmiydi,
Senin bana yaptiklarin gercek aska sigarmiydi..
Yasanacak bir hayat ve hayallerimiz vardi
Dag sulari misali harcandi bosa akti..
Bir kus kanadindaydi umutlarim, bembeyaz bir gelinligi tasiyordu bulutlar
Kirik dokuk bir hayattan bosalircasina, yagmurlar yagiyordu *******ime
Gozlerim gibi islaniyordu duslerim
Sen gidiyordun.. koskoca bir yangini ardinda birakarak gidiyordun,
Sevmistin ya yalanmiydi..
Yarim kaldi hep birseyler, hep birseyler eksik kaldi
Huzun bulasti geceme, soyle seni kim caldi..
Bilsen nasil özluyorum, seni benden kim aldi
Aska inancimi sende kaybettim, oysa yasanacak cok sey vardi...

Yalanmiydi.. Yalanmiydi.. sözlerin hep yalanmiydi,
Senin bana yaptiklarin gercek aska sigarmiydi..

Yalanmiydi.. Yalanmiydi, gözlerin hep yalanmiydi..
Biz arkadas kalalim deyipte böyle bitirmek varmiydi,
Senin bana yaptiklarin gercek aska sigarmiydi..

[mystical_waynak]

Duraklar
Gitmeyi bekler,
Kapılar
Dönmeyi...
Masallarda devden adamlar
Bekler hep, yenilmeyi...
Sorular
Korkuyu bekler,
Cevaplar
Sevilmeyi...
Yürekten büyük acılar
Bekler hep, çekilmeyi...

Her aşk sonunu bekler kaygıyla
Her aşk ister büyümeyi
Kaybolur yollarda sonunda
Unutur dilinde seslenmeyi

Gökyüzü
Kuşları bekler,
Yeryüzü
Bulutları...
Çareden hızlı adımlar
Bekler hep, son yağmuru...
Dudaklar
Öpmeyi bekler
Tatlı sözler
Söylenmeyi...
Hayattan büyük umutlar
Bekle hep, seçilmeyi...

Her aşk ölümü bekler korkuyla
Her aşk ister sevilmeyi
Kaybolur anılarda sonunda
Özler içinde beklemeyi