|
Telve
Yollar çıkıyor fallarımda, Kaçıp gelesim var, Bırakıp gidesim herşeyi. Kolların giriyor rüyalarıma Yoldan çıkıyorum. Uyanınca bağlı işte Ellerim kollarıma, Sensiz çıkıyor bütün hesaplarım, Bütün yollarım yalnızlığa. Ne olacağım ben, Bu yalnızlık adama Günahını vermiyor. Birol Özdemir |
Teslim
Gözlerim Kapanıp kapanıp açılır oldu Karşımdaki ne Bilmiyorum ama Beyaz bayrak sallar gibiyim Birol Özdemir |
Uyku
Nereye ne yazsam Uyku var içinde şu ara. Nereye, nasıl yatsam, Sağa dönsem, Sola baksam, Yok... Uyku haram. Birol Özdemir |
Uyu-yor
Uyuyorsun, Uyuduğundan görmezden geliyorsun Sırt çeviriyorsun, küsemem Tombul bacakların, Tombul ve yumuşak, beyaz, hayret. Kıpırdayamıyorum, Kısılıp kalmışım bu koltukta, Şikayetim yok Tam karşında; Böyle ölsem ne yazar. Birol Özdemir |
Üçlü Amfi (U-3)
koca amfide kapılardan, camlardan ve duvardan sızdığı kadar yüzleri seçemeyeceğin kadar az bir ışık var. yüzleri saymaya kalksan yüzü bulur. ama bu ve buna benzer civardaki bütün yüzler yok olacak ya bir şekilde, bu beni ilk defa bu kadar şaşırtıyor. en tepesinde ben varım amfinin, yukardan aşağıya bakarken, sanki hepsi sırayla, ardarda patır patır düşecek, ne farkeder zamanı, hepsi bir bir ölecek kimine kuş diyecekler gidince kimine çiçek, galiba her an gidiyor bir yenisi, birisi tam şu anda gitti bile nerde bilmem, kimdir bilmem belki güzeldi, kuştu hakkaten, belki puşttu adı, kuş oldu nerden bilecem; ama yine bir yeni çiçek koparsa benim kendi bahçemden bu defa galiba ben de gidecem. Birol Özdemir |
Vasiyet
Ben giderken sen kalırsan Başına çok iş düşecek (sevgilim) , çok Ağır iş. Sana düşecek bu defa Arayıp sağı solu “gitti” demek, iş bu zaten, gerisi hikaye. Sen kalırsan ben giderken Yanıma gelene kadar Bulduğum gibi kal biraz Biraz değil, Dişlerini göreyim dudakların arası, Gül biraz, Biraz ağla, madem gideceğim Gözlerine baka baka gideyim, Uyuya uyuya (kucağında) . Ben giderken sen kalırsan güvercinim Fazla uçma sağda solda, Kimle kalırsan kal Nasıl bıraktıysam Öyle kal, Bulaşma ite kopuğa Günümüzü çalan hırsızdan Uğursuzdan uzak dur; Söyle Kim varsa inciten seni Beni, Kına yaksınlar! Birol Özdemir |
Yengeç
Ne zaman elimi uzatsam sana Düştüğüm yerden, Kızılcık sopası dilin; Parmaklarımı kırıyorsun. Gözlerimi dişleyip Kan ağlatıyorsun, Düştüğüm yerin dibine sokuyor Ama anlamıyorsun; Her gömülüşüm Biraz daha derin. Birol Özdemir |
Yorgan Gitse
Şikayetim kendimden, kendime, Başkaca bir şeyim yok çatacak, Bu halimden dertliyim. İşin kötüsü Dertlilikten değişmiyor bu halim, Altına girdim mi kafadaki meselenin Üstesine çıkamıyorum. Esasen bazen hafifliyor bunlar Ama yardım yetişmezse Kendi kendime giriyorum, yorgan gibi Bir sürü derdim var, üstüste, En üsttekini bir düşürsem Kalanı hikaye. O en ağırı düşmeden Kıpırdamaz alttakiler, Onlar kıpırdamadan Uyanamıyorum, Öyle güzeller ki, Sıcacık, Bir ölüm boyu uyurum altında, Ne güzel aslında, sıkılmasam, Şu en üsttekini Bir düşürsem. Birol Özdemir |
Zamansız Kahraman
tam olduğun yerde durmalıyım tam durduğun zamanda ne bir adım önde ne bir saat önce uzun uzadıya akarken asfalt altımızda birleşmesinler dersen saymak istiyorum dersen yol çizgilerini, tamam nasıl istersen, mola... durur bir yolüstü lokantasında, sen sayarken çizgileri, ben bir çorba kaşıklarım, firara gider, kaçmaya çalışırsan, amansız zamansız kahramanın olurum (birdenbire): o zaman farkedersin belki; tek farkım Peçorin'den onca katı olamayışım galiba, ve tek benzer yanım sürekli bir acının belirtisi gözlerimde. Birol Özdemir |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 01:32 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.