Dosttular, fidandılar, yiğittiler
Kapımızdan şöyle bir baktılar,
Sonra çekip, gittiler.
Gülümsemeleri kaldı, kokuları, ayak sesleri,
Nefesleri kaldı.

Çok yanıldık, çok öğrendik,
Ne zaman yenildik, ne zaman yendik?
Kâh isyan ettiler, kâh başlarını eğdiler
Onlar tam da bize göreydiler.

Ne iyiydiler! , ne hoştular!
Tutamadık....
Son sürat,
Yıldızlara koştular.

(11.Mart.2004)

Küçücük sabun köpüklerinin üstüne
bir iki şiir yazdım
Okuman için değil,
sadece hissetmen için.
Gül yaprakları üstüne yağan
yağmur damlaları arasına
iki damla gözyaşı sıkıştırdım.
Söylediğim şarkının nağmeleri içine de
biraz hıçkırık gizledim.
Fark ettin mi?

Gökyüzü/ denizin annesi
Her zaman korur, kollar
Bazen gülümser ona,
Güneşin altın saçlarını yollar.

Bazen çatılır kaşı, ağrır başı
Şimşekler çakar, delirir.
Bulutlar telâşla devinir
Ağlar, ağlar, biter yaşı
Güneş açar, bulut kaçar
Gökkuşağı belirir,
Deniz sevinir.

Deniz / Annesinin aynası.
O mutluysa uslu,
O hırçınsa yaramaz.
Biliyor ki hava,
İster açık olsun ister puslu
Hiç kimse onu annesi gibi saramaz.

22.9.2004

Not: ***Samanyolu grubunun 'İki Kelime Bir Şiir' aktivitesi için yazılmıştır.

Gönüldür benim adım
Ferman filan dinlemem
Mutluluktur muradım
Başka şeye inlemem.

Akıla kulak vermem,
Her maceraya varım;
Zor olsa da onarım,
Ota bile konarım.

Ben bir asî çocuğum
Deli dolu şımarık,
Dağ tepe dolaşırım,
Gözüm mor, başım yarık.

Bazen kapris yaparım,
Tutar bazen histerim,
Kahve bahanesidir
Asıl sohbet isterim.

Benim gözümle baksa
İnsanlara insanlar
Asıl yüzleri görür,
Gerçekleri anlar.

(15. Mart. 2004)

Göğe baktın mı hiç gözlerin kapalı?
Gördün mü güneşin arkasını?
Düşüncenin ötesine geçtin mi?
Kendine hayatlar içinden
Uygun bir tane seçtin mi?
Şaştın mı üzüntülerine bir bir?
Anladın değil mi?
Ha beşik, Ha kabir.

Bir müzik başlıyor önce ağır ağır
Çıkıyorum sahneye danslarla
Hayatımın şarkısını söylüyorum
ince nüanslarla
Seyircilerin kimi kör, kimi sağır.

Tutuyorum elinden görmeyen birinin, gel! diyorum
Dans edelim, bana uy
Sıcağımı hisset,müziğimi duy!
...
Ne cevap geliyor, ne yorum.

Biri ayağa kalkıp gülümsüyor birden
Sevinçle koşup sarılıyorum boynuna
Anlıyorum ki
Gülümsemesi kibirden.
...
Ayaklarının dibine düşüyorum,
Üşüyorum.

Sıcacık bir el tutuyor elimi, yanıyorum.
Kucağına alıyor beni,
Öldüm de cennetteyim sanıyorum.
Pistin ortasında indiriyor
Dans ediyor benimle, şarkıma eşlik ediyor,
Acılarımı dindiriyor.

Birden sağırların kulakları duyuyor,
Açılıyor körlerin gözleri,
Heyecanla sağa sola koşuyorlar
Müziğin nağmeleriyle coşuyorlar
Benim kulağımda sadece
Sevgilimin tatlı sözleri.

(11 Ekim 2001)

Seviliyor, beğeniliyordu
Gözdeydi.
Sonra ona göz değdi.
Kabahat kimsede değil,
Hasetle bakan bir çift
Gözdeydi

Sıkı sıkı annesine sarıldı,
Gözleri pırıl, pırıldı.
İki damla yaş vardı göz pınarlarında saklı,
Titrek ve yasaklı.
Anneannesi anlatıyordu ya hep salına, salına
Artık inanmıyordu babasının döneceği masalına.
Hiç bir açıklama ona yetmiyordu.
Yurt dışındaysa neden telefon etmiyordu?
Bazen babasının üniformalı arkadaşları gelirdi
O zaman evde tansiyon aniden yükselirdi.
Babasının kucağında bir bebeklik resmi vardı
Bir akşam “onu odama asın” diye yalvardı.
Ağlatıyordu annesini bazı şairlerin dizeleri
Hele hele televizyondaki şehit cenazeleri.
Yok,yok anlamıştı, seziyordu.
En zoru da, arkadaşları babalarıyla geziyordu.
Annesini itti,
Odasına gitti,
Çoktandır tuttuğu gözyaşlarını serbest bıraktı,
Onlar da anladı bu hali
Billur ırmaklar misali
Yanaklarından boynuna,
Oradan ta kalbinin üstüne aktı.

Gülümse! Dedim gülüme
Gülümse olmaz dedi önce, naz etti
Girmişti bir kez gönlüme
Bir tebessümü her şeye yetti.

Anımsa! Dedim kendime
Anımsa, yanılttı beni hep
Sığamadım yıllarca bendime
Bir hatırlasam neydi sebep?

(Kapılar kitabından)

Gülümsediğinde sen ay güneş başka ışır,
Yaklaşan bahar gibi bin taze müjde taşır.
Çiçekler bir bir açar kederler uzaklaşır,
Gülüver sen meleğim sana gülmek yakışır.

Nemlenmesin gözlerin, gölgelenmesin yüzün
Neşeyle sevinçlerle geçsin gecen gündüzün.
Sana hiç uğramasın gam kasavet ve hüzün,
Gülüver sen meleğim sana gülmek yakışır.

(Şubat 2004)

(Bu güfte, tarafımdan nihavend makamında bestelenmiştir)

Ümit Kilislioğlu Özger