Destursuz Girme Köyüme

Dün gezerken ormanda Enes
Ansızın karşılaştı bir kartalla
Kötü ve gururlu kartal dedi ki:
Senin köyün varsa benim de köyüm var
Destursuz girme köyüme
Bu orman benim köyüm
Küçücüktü henüz yüreği Enesin
Hop etti yüreği Enesin
Oldu mu be kartal beğendin mi yaptığını …

Detli Balıkçı

Günlerdir boş balıkçı ağları
Bilirim:
Ağlara takılan
Altındır gümüştür
Gelinlere gerdanlık
Bebelere süt...

Ah çeyreği kalmış ekmek deniz

Çöp dökmediler
Yüzüne tükürdüler
Ağlıyor deniz
İhanete uğramış sevgiligibi

Hep boş
Balıkçı ağları
Denizin dizlerinde dertli balıkçı

Dev Gibiyim

Şu fotoğrafta bir çocuk var
Dinle bak ne diyor:
Zaman karanlık vadi gibi
Işıklı evler
Işıksız evler…
Sadece seccademde
Işıklı bir ev gibiyim
Dilimde zikir
Beynimde fikir…
Küçücük cüssemle dev gibiyim

Bu fotoğrafta bir dev çocuk var…

Dilek name

Yüce mevlam,
Gördün halimi ne haldeyim
Bülbül oldum bir güldeyim...

Şakımak yakışır dilime
Düşman oldular dilime...
Elimden tutan yoktur
Senden dileğim mevlam
Musanın asasını ver elime
Şefkati sonsuz olansın sen...

Dilimde Türküsün İstanbul

İstanbul kuşların uçar çöllerime
İğneler zaman beni...
Deli gibi tutkuluyum sana
İbreler seni gösterdi İstanbul
Ömrümün her satinde
Dilimde türküsün...


Nurlu bulutların
Şiirler gibi berrak suları
Destur ile düşmüş toprağına ey İstanbul
Her akşam
Boğulur karanlık kara sularda
Her sabah
Nur fışkırır
Rüzğar sallar beşiğini gönüllerin
Dünyanın elinde çiçeksin İstanbul...

Aklımdan çıkmıyorsun İstanbul
Mavi göz gibi denizlerin
Ne o martılar gelinlik tellerin mi

Yedi tepen yedi çiçek
Bütün çiçekleri yüzünde toplamış bir leylasın
İsminin yağmurlarında kaçıncı yıkanışım bu...
Bir yangın sensiz saatler bende...

Şunu demeliydi her şair:
Can İstanbul cehennemine olmaz tahammül
Sislere bürünme yüzünü göster

Dua kuşlarım

Tepemde dönmeyin öyle kuşlar
Kuşlar köyümü hatırlatıyorsunuz
Annemin duaları mısınız kuşlar
Kahroluyorum şehrin caddelerinde
Kirlenen ellerime bakıp
Sular çıkarmıyor kirlerini

Köylü ayaklarla kirlettim şehri
Şehir gönül köyümü kirletti
Annemin karanfili soldu
Şehrin günahları kış gibi
Yetişmedi çocukluk elbiselerim

İşte sabır sığınaklarım yıkık
İşte gönül bahçemde hırsız eller
Şehrin ciğerleri dumanlı
Vebalı, veremlibakışları caddelerin

Acılar avladım torbam dolu
Güller derleyen ellerimle
Berrak bir ırmak değilim artık
Kaç yıkık istasyondan geçti yolum
Uçmayın dua kuşları uçmayın
Üstüme titremeyin artık

Duvar Diplerinde Sarmaşıklar

Şu fotoğrafta
Duvar diplerinde
Tozla evler yapan çocuklar...
Sarmaşık duruşlu bu çocuklar
Başka oyuncağı hiç olmamış belli.

Gözleri tarla yolunda
Anne,öpecek bir dudak
Okşayacak bir eldir …

Yamalı pantolonuna
Yeni yamalar yapmış annesi
Akşamın ilk karanlığı ile
Uykuya dalmış bu çocuklar
Uyanmışlar annesini görmek için
Sabahın ilk ışıklarıyla
Sarmaşıklarla

Bu çocuklar
Sabahın ilk ışıklarıyla
Bahçede olacaklar yine
Sarmaşıklarla yan yana duracaklar
Evlerinin pencere önlerinde

Duvar Taşlarım

Sevdiklerim duvar taşlarımdı
Tek tek göçtüler
Sevdiklerim yıldızlarımdı
Tek tek söndüler

Binalarım harap
Göklerim karanlık şimdi...

Ey sevdiklerim
Rahata erdi başınız
'Fatiha' aşınız
Ben her ölenle öldüm.

Dünya ne güzelsin

Dünya ne güzel
Göğü var güneşi var
Toprağı var ağacı var
Ağaçta yaprak var kuş var
Tepelerde türlü yemiş var
Nehirler akar
Koyunlar meler
Daha neler neler
İnsan için dağlar bağrını deler
Çeşmelerden akar su
Suyun gelmez uykusu
Kuş öter
Türlü çiçekler biter
Yıldızlar ışık saçar
Rüzğardan hızlı uçar
Yetişir karanlıklara
İnsana hürmet ile
Taş ufalır
Ağaç yanar
İnsan kendini cennette sanar
Cennetten bir ışık dünyam
Cennetten bir su dünyam
Güneşten değil cennetten kopmuş benim dünyam

Ekmek İçin

Tarlalarda çalıştık
Taşlı tarlalarda
Taştan çıktı ekmeğimiz

Annemin elinde kazma
Vurdu kazmayı dağa
Ekmek için
Mutluluk için...

Ekmek için ferhattık biz