Gonca İken

Gonca iken çiçeğimi,
Kuru diye solduran sen!
Aşkta iken yüreğimi,
Bir darbeyle öldüren sen!


Artık soldu goncalarım,
Bu bahar hazan mevsimi!
Dinmiyor aşk sancılarım,

Göç Çiçeklerinin Üşüdüğü Şehir

Güneşin her batışı bin derde gebe,
her sabah yeni acıları doğurursun İstanbul.
Sende günler bir başka başlar,
sende günler bambaşka sürer,
ve sende günler bir başka biter.

Öksüzün ekmeğini sende çalarlar,
garibin ayağını sende çelerler.
Gözü aç, yüreği fakir,
cüzdanı doymaz ve vicdanı aymazlar!
“Feleğin çarkını sende kırarlar.”

Ey!
Medeniyetler beşiği,
kültür başkenti;
Sen Dünyanın kalbinin attığı yerdesin.
Güzel İSTANBUL!
Ayasofya ile Sultanahmet’in ihtişamı
seni bize anlatmaya yetmez mi ne dersin?

Ah İstanbul ah!
Tarihin tekerrürü sende yaşanır,
ne varsa ve ne yoksa
sana sorulur, sende aranır.
Üzgünüm!
sana karşı hiç yüzüm yok
bunu çok iyi biliyorum
ama ne çare ki,
belki de çaresizlikten
sana verilmeyenler senden sorulur.

“Ey İstanbul” sen gönüllerde bir uhdesin!
Seni kazanmak ya da seni kaybetmemek için
uğrunda ne yiğitler ölmüş, kanlar dökülmüş.
Şu masmavi boğaz şahittir ki;
Şu gelin gibi süzülen Kızkulesi der ki;
Türkün bayrağını surlarında görmek için
ne ocaklar sönmüş, canlar çekilmiş.

Ey kültürler beşiği, gönüller aşkı
güzel İstanbul!
Sende kırılan kalplerin tamiri yok.
Sende bulunan dertlerin
dermanı yok.
Ey cefa zengini ve vefa yoksunu
öksüz “İstanbul”
sende saçı bitmedik yetimlerin
hakkını sindire sindire yiyenler çok!

Sende yetimlerin lokması
yutabilene bal gelir.
Sende emeklinin, garibin hakkı
kandırıp çalabilene can verir.
Sana olan göçlerin kurbanı
“elleri yüzleri yara, kaderleri kara,
göç çiçekleri,
gönül melekleri,
sokak çocuklarımız” aklı olana ar gelir.

Ah Ah!
Sen yok musun ah sen İstanbul!
Farkındayım ne hakkım, nede yüzüm var sana siteme.
Seninde artık havan, suyun, taşın, toprağın yorulmuş.
Biliyorum yüzyıllardır sen neler neler yaşamışsın ve
senin de yüreğin benim gibi
tam on ikiden kim bilir kaç kez vurulmuş.

Hadi İstanbul!
Sana açtım bu yaralı kalbimi.
Emin olmasam da ümitliyim
anlasan anlasan bir tek sen anlarsın beni.
Aç bana kollarını,
al beni yüreğine
kandırılmışlıklarımın acılarıyla,
vurulmuşluklarımın sancılarıyla,
göç çiçeklerinin üşümüşlüğüyle,
kapkaççı çocukların zorlanmışlığıyla,
kader kurbanlarının bastırılmışlığıyla,
tecavüz ve zina bebelerinin
tadamadan çöplerde öldüğü sımsıcak anne sütü kokusuyla,
sokak kedilerinin hırçınlığıyla,
fahişe görülenlerin yıkılmış umutlarıyla,
minik serçelerin titrek ve ürkekliğiyle,
ey İstanbul bunları getirdim sana.
Avuçlarıma sığmadılar ama yüreğime topladım hepsini de
martıların acı çığlıklarıyla geldim sana!

Bilirim ki sen hepsini de taşımışsın, taşırsın.
Sen anasın,
sen cansın,
sen yok musun
ah sen İSTANBUL!

Bir tek seni seviyor,
bir tek senden medet umuyor,
ve sadece sana sığındı
bu biçare gönül.

Söyle ne yapmalı?
Susma ey koca İstanbul
Susma ey “Göç çiçeklerinin üşüdüğü şehir”
Bari sen göç çiçeklerini görmezden gelme
Hadi onların üşümüş, titrek ve korkmuş yüreklerini ısıtmak için söyle,
dertlerime bir çare söyle ey İstanbul!

AH! “SEN YOKMUSUN AH SEN İSTANBUL! ”

Gönlüm Oldu Mestane

Hey dostlar yane, yane,
Gönlüm oldu mestane.
Aşk koymadı huzur,rahat.
Ne olursa olur cane.


Hey gönül duy sesimi,
Gel zapteyle şu nefsini.
Bilirim aşk, meşk hoştur amma,
Genede uyma sen şeytane.


Taç edip başta taşısan,
Yoluna güller döşesen,

Gönlümden Gönlüne Akmak İstedim

Uyandım arandım yatağım boştu, soğuktu,
Kulağımda sesin vardı ama boğuk boğuktu,
Bil ki bitanem sensizlikten boynum eğikti.

Gel artık bitanem özledim seni!
Gözüm yollarda,beklerim seni!

Sarılıp da seni öpmek istedim.
Geçip de karşından bakmak istedim.
Gönlümden gönlüne akmak istedim.

Gel artık bitanem özledim seni!
Gözüm yollarda, beklerim seni!

Gönlünün Kıyısı Uyar mı?

Ne zaman düşsen aklıma,
Gönlüm uçup gelmek ister.
Ne zaman girsen fikrime,
Kalbim haydi bul yürü der.

Tut ki gemiyim denizde,
Rota verip dönmek ister.
Say ki sandalım bir ıssızda,
Kürek çekip gelmek ister.

Kulaç açıp yorulsam da,
Bence sen değersin buna.
Ne vakit gelsen aklıma,
Gönül der hadi uy şeytana!

Gönlünün kıyısı uyar mı?
Yanaşayım şöyle desem.
Sizin sahilde aşk var mı?
Söyle bana yoksa gelmem.

Gönül Kuşu Ne Haber?

Gönül kuşu ne haber? Sanki uçmuş gibisin.
Sevdalandın mı yoksa? Derde düşmüş gibisin.

Kanatlanmışsın gibisin, havalardan inmezsin.
Bence sen sevdalısın, ne yaptığın bilmezsin.

Yanakların pembe, pembe, ateş basmış gibisin.
Gözlerin dalmış meçhule, derde düşmüş gibisin.

Sakın deme neyim var, ne var diye?
Aklın yok bence DELİSİN! !

Gönül Kuşum Yareli

Derdimle, gamımla kaldım bu ellerde,
Gönlüm eşle, dostla geçen mazide,
Kulağım memleketimden gelen seste, haberde.

Geçmiyor gurbet, günlerin neden bitmiyor?
Gönül bülbülüm küstü, sustu artık ötmüyor!

Hasretim dosta, kardeşe, bacıya,
Yürek nasıl dayansın böyle acıya?
Derman nedir söyleyin, gitsem neciye?

Şu gurbetin günlerini geçiremiyorum,
Gönül kuşum yareli, düştü yere uçuramıyorum.

Gözlerim ağlar iken, gülmez ki gönül,
Derdime bi çare de, ey nida bülbül,
Söyle bu halde iken nasıl şen olsun gönül?

Uzundur bu günler akşam olmuyor,
Ya rabbi! nedir bu çilem bir türlü dolmuyor?

Gözlerinin Daldığı Yerdeyim

Demiştin ki “gözlerinin daldığı yerdeyim”,
Arıyorum hani canım nerdesin?
Demiştin ki “nerde olsan senleyim”,
Çok yalnızım hani canım nerdesin?

Demiştin ki “yüreğinin attığı yerdeyim”,
Dinliyorum hani canım nerdesin?
Demiştin ki “tuttuğun dileklerdeyim”,
Seni diliyorum, hani canım nerdesin?

Demiştin ki “uçan her martı benim”,
Bekliyorum hani canım nerdesin?
Demiştin ki “çalan her şarkı benim”,
Dinliyorum, hani canım nerdesin?

Demiştin ki “her çiçeğin tomurcuğu senmişsin”,
Kokluyorum hani canım nerdesin?
Demiştin ki “her yağmur damlasının öpücüğü senmişsin”,
Sırılsıklamım, ıslandım ama yoksun.....
Hani canım nerdesin

Gurbette Geçiyor Ömrüm Kardeşim

Gurbette geçiyor ömrüm kardeşim,
Ağlasam mı bilmem, gülsem mi bilmem.
Mektuplardan başka yoktur yoldaşım,
Okusam mı bilmem, silsem mi bilmem.

Bu yaşta ayrıldım kardeşim sizden,
Unutsam mı bilmem, ansam mı bilmem.
Kader ne istedi bilmem ki bizden,
Kadere isyan etsem mi bilmem, sussam mı bilmem.

Birkaç ay önce bir yavrum oldu,
Sevinsem mi bilmem, gülsem mi bilmem.
Gönlüm teselliyi tek onda buldu,
Okşasam mı bilmem, öpsem mi bilmem.

Geleceğim kardeş yolumu bekle,
Desem mi bilmem, sussam mı bilmem.
Tüm dostlara hadi durma müjdele,
Gitsen mi bilmem, dursan mı bilmem.

Güçlüyüm

Sensiz kalabilecek kadar güçlüyüm,
Seni sevmekten vaz geçebilecek kadar DEĞİL!
Her acıya katlanabilecek kadar cesur vede yürekliyim,
Ama SANA,
Ama AŞKIMA,
Ama seni seven YÜREĞİME,
Kıyabilecek kadar DEĞİL.