Huy Ettin

İzin versen canan görsem yüzünü
Gittiğin yerlerde sürsem izini
Genç ömrümün baharını, yazını
Şenlendirdin, düğün ettin, toy ettin...

Sana ermek için dağları deldim
Uzak diyarlardan koşup da geldim
Kalbimde kederden ne varsa sildim
Beni peşine takmayı huy ettin...

İbrahimce Yanmak

Sana dönmek istiyorum
Mavi gözlerinde yıkanmak
Her gece rüyanda görünmek istiyorum
Rüzgar olup saçlarında havalanmak

Sana dönmek istiyorum
Gülen gözlerine boyanmak
Sende yanıp sönmek istiyorum
Her ateşi sen sanmak

Sana dönmek istiyorum
Ve kalbimdekileri sana sunmak
Dertten arınmak istiyorum
Ve Kevser suyunda yunmak

Sana dönmek istiyorum
Dudaklarında aşka kanmak
Ben yanmak istiyorum
Hem de İbrahimce yanmak

İhanet

Varmadan menzile sen beni sattın
Bilmem ki sen aşkı kaç kere tattın
Vebalinle beni bana bırakıp,
Sevda ummanında kaç kulaç attın

İhtiyar Gemi

Gidin ona sorun hırçın dalgaları
O, vurgun yemiş ihtiyar bir gemi
Kaç kez boğuşmuştu dalgalarla
Fırtınaların pençesinde,
Yaralanmıştı yelkeni.
O da anlamıştı sonunda
Ne kadar hırçındır dalgalar
Deniz sessiz bir uykuya dalmış
Uyandırmaya ne gerek var
Kızdırdınmı denizi..
Dalgalarla boğar,
Sinesinde eritir seni.
O zaman bil ki;
Mezarındır sahilin en kuytu yeri.

İlham Perisi

Sen ilham perisi!
Sen Yunus yürekli birisi!

Kalbi aşkla titreyen,
Yürekte sevdası hiç bitmeyen.

Ne vakit darda kalmışsa,
Rabbi'nden himmet bekleyen.

Sen sılada süzülen özlem yatı!
Ben virânelere dönmüş çatı katı.

Nice Hızır'lar hazır bekler,
Sanma talan olur onca emekler.

Bu can sevdana sırdaş olmuşsa,
Her daim yolun gözler, hep seni bekler

İntizar

Sensiz bu dünyadan göçüp gidersem
Durma ağla kirpiklerin ıslansın
Benden başkasına gönül verirsen
Bir zalime düş de yüreğin yansın

O zalim ki canı tenden bezdirir
Deli eder diyar diyar gezdirir
Hal bilmeze düşürüp de ezdirir
Bir zalime düş de yüreğin yansın

Sız kalbime canım yansın harlansın
Seni seven yürek düzlükte zorlansın
Şu akılsız baş uslansın arlansın
Bir zalime düş de yüreğin yansın

Çıra gibi yanda sönme mum gibi
Bilinmez gayyanın ortası dibi
Sarsın yüreğini kar ile tipi
Bir zalime düş de yüreğin yansın

Kahır İstasyonu

Ben bir seni sevdim,
Bir de seni sevmemi.
Yıldızlı *******in donuk aydınlığında
Hep olmanı istedim yanıbaşımda
Ama ne fayda...
Düşlerimi serdim yollarına
Sana ışık olsun,
Seni geri getirsin diye bana
Ne sen ne de hayalin, gelmedin.
Ve ben kahır istasyonundan
Kaç kara tren uğurladım da
Yine de kahretmedim hayata
Son durağı umut olan
Sevda treni de birgün gelir diye.
Tıpkı yolcu ederken seni,
Yüreğimin yarısını emanet ettiğim,
Fırat'ın dönüşünü hayal eder gibi.
Ve zaman geçer, ben demlenirim
Türkümüzü mırıldanmaya başlarım
Usul usul, yavaş yavaş...
Fıraaat! Fıraaat!
Sevdiğimi benden aldın Fırat!
Yüreğim sende kaldı Fırat!
Yüreğim sende kaldı...

Kalbimin Kaldırımları

Besmele çektiren hilâl kaşınla
İçimi yakarsın kanlı döşünle
Aşkıma akıttığın gözyaşınla
Islansın kalbimin kaldırımları

Çıkıp geliversen gurbet ilinden
Kurtarsan bu cânı hüznün elinden
Varsın o an seni, sevda yolundan
Kıskansın kalbimin kaldırımları

Bırakma vuslatı sakın yarına
Kulak ver gönlümün ah-u zârına
Yar demesin senden başka birine
Uslansın kalbimin kaldırımları

Sevda bahçesinde kokan çiçeksin
............
.................
....................

...............
.......................
.............................
...................................

Kalfasından Ustasına (Şair Cemâl Safî'ye İthafen)

Rûyada yaşattın imkansız aşkı
Sohbetlere kattın mey ile meşki
Saray oldu seninle gönül köşkü
Sevda dağıma yağan kar gibisin

Çoktur bu alemde seni tanıyan
Yaşandıkça çözülen sır gibisin
Safî Sevgi ile kalbe sığmayan
Aşk ateşiyle yanan kor gibisin

Sendeki bendine sığmaz gönüldür
Bir selamın bana bin bir ödüldür
Sözün gonca ise kalemin güldür
Sevda ırmağımın pınarısın sen

Gönülden gönüle akan nehirsin
Şifresi bilinmez sanki sihirsin
Güle şerbet, koyu sohbet birisin
Duygu diyarının kralısın sen

Son eserin 'Kıyamete Kırk Kala'
Çiçeklenip elvan elvan aç hele
Şair dilim coşar karışır sele
En güzel sözlerin Cemâlisin sen

*** Büyük Ustam Şair Cemâl Safî'ye en derin sevgilerimle ***

Kapı

'' Kapı kapı bu yolun son kapısı ölümse
Her kapıda ağlayıp o kapıda gülümse ''
Necip Fazıl KISAKÜREK

Her kapıyı açacak tek anahtar ilimse
İlimden uzak kalmak, zülüm üstü zulümse
Çalış didin çabala, tembellikten uzak dur
Bu dünyada yorulsan, öte yanda gülümse
***
Koşsam abid kul olup, üzerinden suların
Açılır kanatları, kocaman kapıların
***
Bir ağızdan yakılan ağıtlar kapı kapı
Mescid ki mabedlerin anası büyük yapı
***