|
Leylâ I - 1988
Bir anıt, bir Leylâ, bir nâzlı gül; Koyver rûhunu bırak rakse.. Düşünü kurduğun bilmem ne gül, Aşk mı olur Mevlâ'sız birikse? ? Seyhan İmam Hatip Lisesi, Adana, 1988 Mehmet Akif Ardıç |
Leylâ II - 1997 (Naat)
Böylesi hicrân'a böylesi 'Mâşuk'.. Öyle çok yakışmış, ah yakışmış ki! .. Vuslâtı dilinde dönmeyen âşık, Elinde kaleme bir yapışmış ki! *******, rûhunla dertleştiğim ân, Ağlarım hicrânla hep zaman zaman.. Görseydin ardından sitemle yanan, Gözyaşım kanlara bir karışmış ki! Gel artık ey Nebî, o uzak düşten; Muhtâcım sana çok nefesten, güneşten! Ne farkı var ömrümün hiç ölüşten; Böylesi hicrâna kim alışmış ki! Göster ey sevgili gayrı yüzünü... Öpeyim çöllerde ayak izini! Görülmüş mü derdin böyle hazini; Düşünde görmeyen, neye kavuşmuş ki! Mart, 1997 Mehmet Akif Ardıç |
Misafir
Bilmem neden duygusuz İçimi boğan bu sessizlik Bu gece misafir Ölüm müdür beklenmedik 1996 Mehmet Akif Ardıç |
Muhasebe I
Lezzeti kederde, izzeti secdede Tadarak aşk ile ey gönül yanmaz mısın? Cennet'i Cemâl'de bulup sevinçle Hatrına ölmeye hiç cân atmaz mısın? Mâ'rifet aynasında Hak'la tanıyıp.. Sebeb'in, muhâl'de yanmaktır sayıp.. Her seher secdede aşkla ağlayıp Hakk'ın hatrı ne, hiç sormaz mısın? Dünyâya gelişin en şükre değer şey.. Düşün Rab'bini de ürper, başını eğ! Terk ederse dünyanı şu parlayan ay, Nûrunda imânın çıralar yakmaz mısın? Bir hevesle geçti, yazık ömrün boş yere. Bir ân'a değmez; ölçsen de yüzbin kere! Ölüm, vuslât demeden Hak Yaradan'a, Utanıp başını râm olmaz mısın? Her ân'ın gaflette geçiyorsa simsiyâh.. Kalmıyorsa dünyâdan zaman, ahretine yazık âhhh.. Bir parça yoksa yanın, eğer Hakk'a âgâh; Yaşıyorum demeye ey nefsim utanmaz mısın? Ramazan, 1997 Mehmet Akif Ardıç |
Muhasebe II
Ne arasın boşuna ey Mecnûn sen Leylâ'yı; Leylâ, yanıbaşında; bir büyük çölde değil! Unutmuş gibisin bence sen sevdâyı.. Sevdim ben diyorsun, gülmemek hiç elde değil! Düşün bir ömrünü, belki ziyânın kat kat.. Parçalamak neyine be gâfil, edebiyat! Şu tabiat ki aşk dolu en büyük külliyât... Ateş'i korda ara; düşün ki külde değil! Bin ömür harcamışsın gayr-ı bin mahbûb'a.. Nasıl yüz çevirmişsin, asıl aşk-ı matlûb'a? ? Dal ey arkadaş, o yazdığı mektûb'a (Kur'ana..) O sana yapyakın; unutmuş halde değil! Sanma ki bu sözler yalan, oku bir düşün.. Daha dün genceciktin, ihtiyarlık eğmiş şimdi başın.. Uçacak kimbilir yarın cân kuşun; Bir kerecik düşün: dünyâ, ebed belde değil! Ramazan, 1997 Mehmet Akif Ardıç |
Muhasebe III
Bugün yine dolup taştım, bilmem ki hüznüm niye? .. Çıkacak ten kafesinden; atıyor göğsüm niye? .. Haykırmak istiyorum da var gücümle Hüdâ'yı, Bir el tutar yakamı, çıkmıyor sesim niye? ? Şiir, şiir deyip de yazdığın hiç yok kalemim.. Benim yârim Hak'sa nedir içimdeki elemim? Haykırmaya yüzüm yok, simsiyahken âlemim; Seccâdem bile ağlar da, akmıyor benim yaşım niye? Yok kalbim yok, senden mi bu delilik? Kimi hayâl-meyâl, kimi gerçek-silinik! Hani zühd, takvâ; hani itaat ve bağlılık, Şu yaptıklarıma uymuyor hiç sözüm niye? ? ? Ramazan, 1997 Mehmet Akif Ardıç |
Muhasebe IV
Bakıp da ağla nefsim şu perişan hâlime; Kıldığın namazlar bir kerem mi sandın? ! Görseler o gâfil rûhunu inan ki yüzüne, Tükürürler billahi yoksa yalan mı sandın? ! Haddini bilmeden umarsın rızâ.. Allah olur mu hiç kul rızâsızsa? ! Suçunu bil de gör, her dem ağla; Özün ermiş, sözün Kur'an mı sandın? ! Derinlere düşürme Ya Râb gazâbını; Sen râzı ol da men çekem azâbını.. Sevdâna düşersem verme dâhî devâsını Aşık, yârdan geleni reddeder mi sandın? ! 1997 Mehmet Akif Ardıç |
O Zaman
Sararan rûhumu alsın götürsün yeller Aşkını gönüller Yâ Râb duyar o zaman Gurbet olmasın kahrıma şu yabana güller; Rûhum her gününü azap sayar o zaman 1990 Mehmet Akif Ardıç |
Ölüm Denen...
Kuruldu gönlümün sona saati Yelkovan bir başka akrep bir başka Kaybettim bulmadan bir saadeti Hakikat bir başka meşrep bir başka.. Çekildi ufkumdan gün birer birer Karanlık bir kucakta hep bi-haber Mezarmış o en son uğranacak yer Yolcusu bir başka, bilet bir başka O gülen gözleri söndüren toprak İlk bahârdan geriye bir avuç yaprak Cân gülü gönülden birgün koparak Savrulur bir başka solar bir başka Yükünü yılların bir çizgiye sor Alnıma yiv yiv hayat ne çiziyor Nasıl da kayıtsız öyle gülüyor Fotoğraf bir başka mezar bir başka Dur ey yolcu sarındığın bu yükü Teslîm vaktidir sen öldün çünkü Tâ evvelden beridir bu kısır döngü Boğuşur bir başka döner bir başka 2001 Mehmet Akif Ardıç |
Özlem - 1987
Bir gözyaşıydın akan cennet sularına, Her dem nazdâr, her âlem melek! Sayen de uyanmıştık hep anılara, Bir zaman, yakışıyordu sana gülmek 1987 Mehmet Akif Ardıç |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 01:25 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.