|
Seyr-ü sefadayım gözlerinden çalınmış mavi bir gökyüzünün altında
İstanbul’u. Mekan aynı mekan, aylar sonra ilk kez gitmeye cesaret edebildiğim. Elimde yine bir kadeh yakut, Boğazımdan geçen her yudum, yeni bir cümle sana dair. Yoksun diye isyanım dalgalar arasından göz kırpan kız kulesine. Hatırlar mısın ekimin son günleriydi. Sonbahar hüzünlü şekilde boynunu bükmüş kışa bırakıyordu yerini. Havada ılık meltem, dolunayın parlaklığıyla süslediği yıldızlı gece ve kaygılı |
Düşmekten korkma, düşersen tutarım ellerinden..
Bırakmam yüreğini.. Sen yeter ki çıkart duyguları zincirlerden.. Hissettiklerine kulak ver.. Gözlerinde gördüğüm aşk hayat bulsun dudaklarında.. Öyle büyük bir sevda biriktiriyorum ki sana.. Hadi içindeki sesler çıksın dışarıya bağıra bağıra.. O kadar yakınız ki arzuya, bir nefes daha.. Hadi uzattım ellerimi, korkuların inadına.. Birlikte var edelim Şehr-i İstanbul’a nispet yaparcasına.. Gözlerim gözlerinde geçerken ha |
Kilitledim kalbimi
Zamanı durdurdum İçinde sen varsın Üzüntü kabulüm En baştandı sözüm Yürüdüğüm yoldasın Baktığım yerde Hislerimin soyut halisin Dokunduğum eşyasın kimi an Değişmez sezgilerim Ben burada durdum Uçmayı seçmiştim aşkla Uçurum da dahildi Düşmek de buna Durdum senin tam kıyında Tüm saatleri topladım Takvimleri bugünde bıraktım Gelecek şimdilik yok Dünü hiç saymadım Kalbimi hüznüne bıraktım |
“What can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say? I guess that I miss you, I guess I forgive you” L. Cohen gözlerini bir yabancıya anlatmak için şimdi kimin mahvına imreniyorsun hani üzgün anneler, eksik babalar hummalı bir çocukluk varınca kapına sarılıp sustuğun, tek gözünle ağladığın sonsuz seviştiğin şimdi kim derdin şimdi benimle yatarken kime nasıl uyuyorsun karanlık kışlalar, uzak dağ köyleri ben hep seni gittim galib |
Hazm edip bizi daha sevemeden
Koptu ciğerleri hepten / yürekten Kin kustular gözden / dillerinden Ver sevgini, kıskandılar… Deşip deşip durdular sevgimizi İpotek altına aldılar özlemimizi Sandılar ki; ayırdılar yüreğimizi Bırakma tenimi, yanıldılar… Sakın ağlama, mavidir gözyaşın Dik yokuşlar da dimdiktir başın Say ki; bu yolda öldü arkadaşın Süz gözlerimi, daraldılar… Karlardan topladım sana özlemi Kıvrımsızdır, yüreğimin düzlemi B |
Benim şehrimden biliyorum
Yok öyle bir anda çekip gitmek Beni terk etsen de bu şehri terk edemezsin En uzaklara kaçsan da Düşer ruhum yollara bulur seni Yok, Yok öyle bir anda unutamazsın Zaman ister, bensizliğe alışmak Önce seninle birlikte söylediğimiz Bütün şarkıları susturmalısın Hicaz makamından yalnızlığı Dinlemeli, söylemelisin Beni sana soracak bütün eş, dosttan Uzaklaşmak, kopmalısın Sonra Sana aldığım müzik kutusunu fırlatıp atmalısın Paramparça olmak yüre |
Namluya sürülmüş mermi gibi öfkem
Basmayın tetiğe patladı patlayacak Bu semada sadece o dalgalanacak Kimsenin oyuncağı değil ayyıldızlı bayrak Kanımızdan rengi şehidimin örtüsü al,al kırmızı. Korumadımı? yaşlımızı gencimizi oğlumuzu kızımızı? Nasıl yere atar çiğnersiniz gök kubbedeki baştacımızı? Hiçmi cannınız acı hissetmez hiçmi olmadı içinizde sızı Yurduma semsiye vatanıma milletime nöbet. Bu bayrağı koruyan vardı yine var olacak elbet Nedir bu kin nedir içinizdeki bu |
Perde açıldı ve oyun başladı
Senaryoyu ne ben biliyordum Nede sen Baş rolü paylaştım seninle Farkında bile değildin oysa Oyunum tümü sana dahil idi Ben seveni sen sevmeyeni oynadın Çoğu zaman amatörce acemiliklerim oldu Konuşmam, gereken her bölümde sustum Sessiz aşktı oynadığım Sufle veren biriside yoktu Öylece kaldım, sessizliği oynadım Koca sahnenin bir ucunda sen Bir ucunda ben uzakları oynadık |
Su gibisin aşk
Hangi kaba girsen Onun şeklini alırsın Zalimin kalbinde zalimce Mahzunun kalbinde Mazlumca olursun İçin de her şey var Çıplak gözle saf ve temizsin Doyum olmaz tadına Ama aslında kin de var nefret de Kıskançlık da var öfke de Hatta soğukluk da var bazen Sıcaklık olduğu kadar Bazen ferahlık verirsin Bazen de yakarsın içini insanın Ayrılık kazanında kaynadığında. |
Geçmiş kahpece vurdu yüzüme
Lanetlenmiş gibi ürkütücüydüm Tükürdü yarım kalan anılar yüzüme Her şey silindi birden aklımdan Birden gözlerin gözlerime aksetti Kanıyorlardı Yaş değildi bunlar kandı damlayan gözlerinden Lanetlenmiş gibi ürkütücüydüm Kendimden korktum Senin gibi isyanda edemedim kadere Çünkü bütün suç bendeydi Biliyorum ihanetin affı olmaz Ama inan pişmanım Ve sokak çocukları gibi korumasız Ve yalnız Geceden karanlık gözlerim Sana beni affet demeyeceğ |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 09:34 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.