Eşlere Vasiyet

Sağlığımda vermedin bir selâmet
Tıynetinde varsa ger hüsn-i niyyet
Öldüğümde bâri bir tövbe eyle
Rûz-i haşr’de faydasızdır nedâmet.

Hüsn-i niyyet = iyi niyet
Tıynetinde = yaradılışında, mizacında
Rûz-i haşr’de = kıyâmet gününde


Fâilün mefâilün fâilâtün
Fâilâtü fâilâtün feûlün
/ . / . / . / / . / /

Mehmet Fatin Baki

Etmeseydi

 Aldığım muzmir sitemler kalbi şerhâ etmeseydi
Bûseden destan yazardım gurbet imhâ etmeseydi
Bende mazbut aklı şeydâ etmeseydi.
Fikri ednâ etmeseydi.

Kâmalırken vuslatından kulların hayrân olurdu
Nısfı çökmüş çöp samanlıklar dahî seyrân olurdu
Köyde bizden kimse şekvâ etmeseydi.
Komşu kıssâ etmeseydi.

Mest olurdum her dem amma bir tebessüm sağlamakla
Can gönülden sevdiğim kız köyde her leyl ağlamakla,
Göz yaşından çağlayan mâ etmeseydi.
Çölde deryâ etmeseydi.

Sonbahardan sonra kalmış solmadan sümbül dereydim
Geçmeden vakt, bitmeden yol tıklıyan kalbim vereydim
Tenle nefsim gönlü yağmâ etmeseydi.
Keşke gavgâ etmeseydi.



Muzmir = saklı, gizli Şerhâ = dilim dilim kesme
Mazbut = sâlim, sağlam Şeydâ = şakın, deli
Ednâ = daha aşağı Nısfı = yarısı
şekvâ = şikayet Leyl = gece
Mâ = su

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilâtün
/ . / / / . / / / . / / / . / /

Mehmet Fatin Baki

Ey Mâh

 Enhârda su âheste akar bıkmadan, Ey mâh.
Ömr böyle biter, âlemi hiç sıkmadan, Ey mâh.
Gel, şevk içelim âb-ı hayât zevk kadehinden
Miâdı gelip tendeki rûh çıkmadan, Ey mâh.


Enhâr = nehirler
Âheste = yavaş yavaş
Şevk = neş’e
Miâdı = vâdesi


Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

Fahriye

Şiirin nağmesi söyler benim uslûbumu şerhan
Okuyan güfteyi, şenlikle kalır neş’eli, ferhan
Güzel âhenk ve mukaffâ redif, eyler iken ritm
Yazılan her gazelin beyti hulümkâr ve perîhan.

İyi bercestesi tetkik edilir şâir elinde
İki uzman bile yanlış bulamaz tek hecesinde
Yeni teşbihleri gel dinle bekar mazmun evinde
İşiten benzeri mahmûr, okuyan sanki gazelhan.

Fahriyye = övgü, kendini övme
Şerhan = açık olarak
Ferhan = sevinçli
Mukaffâ = kafiyeli
Hulümkâr = rüya kaynağı
Perîhan = büyüleyici
Berceste = veciz ve manalı mısra’lar
Mahmûr = sarhoş, mest olmak
Gazelhan = şarkıcı
Bikr-i mazmun = evvelce söylenmemiş simgeler

Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

Fitre - Zekât

 Alarak mülkünü arzın, nekes âlemde yaşarsın.
Bölüş emlâkini, âdem yaşatır hem de yaşarsın.
Hasis âlemde sen ancak kısa birkaç sene varsın.
Vererak fitre zekât, hem yaşatır hem de yaşarsın.


Nekes = cimri, pinti, hasis
Âlem = dünyâ, cihân
Âdem = adam, insan

Feilatün feilatün feilatün feilatün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

Fürkânsız Olur

 Mesken kirası vermeyen iskânsız olur
Mümkün bile bir tembele imkânsız olur.
Tenhâya gidip kırk seneden fazla kalan
Gurbetçi, cefâ-keş gibi furkânsız olur.

Tenhâ = uzak ıssız yerler
Cefâ-keş = cefa çeken
Furkânsız = iyi kötü, doğru yanlış arasındaki farkı
görmeyen kimse

Mefûlü mefâîlü mefâilü feül
/ / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

Gâfil-i Edyân

Feleğin câhili ey gâfil-i edyân
Hoca sen gaybet edip küfre yapıştın.
Kılarak mü’mine kızb ile bühtân
Köyü tüm yağma edip mülkü kapıştın.

Edyân = dinler
Kizb = yalan
Bühtân = iftira

Feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

Gafil

Kemâl der Fatin’e fâtin
Kalır medresede cahil.
Fatin der ki buna, lâkin
Kemâl “Fatn-ı mütegâfil”


Fatin = zeki, zihni açık
Fâtin = fitneci
Kemâl = olgunluk, bilgili
Fatn-ı mütegafil = hakikati bilerek kendisini
gâfil gösteren kimse


Mefailü feilatun
. / /. .. / /


Kemal, zeki ve zihni açık Fatin’e, fitneci fâtin
demiş. öylesine medrese cahili derler.
Amma Fatin buna cevaben der ki:
Kemâl ” Olgun, bilgili, hakikati bildiği halde
kendini bilmez gösteren bir insandır.”

Mehmet Fatin Baki

Gel Güzelim

Nice günler sana vuslat haberin bekliyorum
Eğer akşam gelemezsen bu seher gel güzelim.
Beni hasretle yakan günlere leyl ekliyorum
Beni bekletme günahtır. Bu sefer gel güzelim.

Bana mektupta geliş vaktini ‘Sen söyle’ dedin
Gelirim belki sabah belkide asr-öğle dedin
Beni irşâd ederek böyle değil şöyle dedin
Beni bekletme haramdır. Bu sefer gel güzelim.

Azıcık kaldı vakit. Tatlı ömür harcanacak
Sana vuslatla da birkaç günümüz ballanacak
Yalınız böylece bir hâtıra bâkî kalacak
Beni bekletme yazıktır. Bu sefer gel güzelim.

Leyl = gece
Asr= öğleden sonra, akşama doğru
İrşad = doğru yolu gösterme

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

Geldi Zaman

Olamaz kimse şerefyâb günah işlerse her an
Cezalardan kaçınıp sen diledin Haktan aman
Suçu çok nefsine yol vermek için geldi zaman

Bazı düşman bazı şeytan seni etmiş perişan
Sonu gelmez kibirindir sana güçlük çıkaran
Yaramaz nefsine yol vermek için geldi zaman

İbadettir seni Mehmet kötü yoldan koruyan
Ederek tövbe bu akşam gelesin vecde heman
Gözü kör nefsine yol vermek için geldi zaman

Aman - bagışlama
Şerefyâb = şeref kazanan
Vecd = Tanrı sevgisine dalma

Fe i la tun fe i la tun fe i la tun fe i lun
.. / / .. / / .. / / .. /

Her an bir günah işleyen kimse hürmet kazanmaz.
Sen cezalardan korktuğun için Allâhtan af diledin
amma şimdi suçu çok olan nefsine yol verme zamanı
geldi. Bazan düşman ve bazan da şeytan seni perişan
etmiş amma sana esas güçlük çıkaran senin
başkalarına yukardan bakma huyundur. Bu
yaramazlık yapan nefsine yol verme zamanı geldi.
Mehmet, seni kötü yola düşmekten koruyan, Allaha
gösterdiğin saygıdır. Bu akşam hemen tövbe et ve
Tanrı sevgisine dal. Gözü kör olan nefsine yol
verme zamanı geldi.

Mehmet Fatin Baki