Bazen kinim galip geliyor,
Bazen dinim.
Peşine takılmışken süslü bir sözün,
Kendime getiriyor, büyüsü özün.
Karamsarlığın ortasındayken birden,
İçimi sevinç kaplıyor, hayret!
Olacak, olacak
Ha gayret!

(25.Kasım.2001)

Kuşkulardan uzak
Derin nefesler gibi rahat
Serin gölgelerinde huzurun.
Sarmalamış ruhu
Bir bütünlük duygusu.
Tereddütsüz akıyor
Hedefe doğru
Su.

Ellerim avuçlarına hasret,
Başım göğsüne;
Sığmaz oldu artık bu yürek kafesine.
Gözlerim gözlerine hasret bir tanem,
Yüzüm nefesine.

Rüyalarıma giriyor her gece
O küçücük güzel ev
Seninle yaşanacak;
Birden her yanımı sarıyor alev.

Hep seni terennüm ediyor dilim,
Yüreğim senin için
Mahşere dek yanacak,
Hep yanacak sevgilim.

Bir göl kıyısında uzanıp kalmışım
Deli dalgalardan çok uzakta
Riya da yok burada tuzak da.

Bir çocuk gibiyim, iyice ufalmışım
Çiğ düşmüş çimenlere karışmışım
Yaban ördekleri ve kuşlarla sohbetteyim
Hatta yılan çıyanla barışmışım

Çocukluğumda hiç yüzdürmediğim
Kağıttan kayık elimde, sabırsız
Bu hayal deli, bu hayal hırsız

Ah! Bir balık çırpınıp yeniden dalıyor
Beni bir telaştır alıyor

Zamanın neresindeyim bilmiyorum
Her şey bir daha bozulmamak üzere düzelmiş sanki
Dokunmayın! Aramaya çıkmayın beni
İlk kez böylesine mutlu olmuşum
İlk kez isteyerek
Kaybolmuşum.

(Kapılar kitabından)

Ümit Kilislioğlu Özger

Duydum ki sen,
Şiir sevmezmişsin
Hepsi hayal mahsulü dermişsin.
Ama biz,
Hepimiz,
Zaten,
Tatlı birer hayalin mahsulü
Değil miyiz?

(2. Haziran. 2004)

Her şey bir oyun...
Ne her koyun
kendi bacağından asılacak,
Ne de başkasının şaşırmışlığı
bizi özgür kılacak.

Benim neslimin kadını
Yarı meslek sahibi, yarı aşçı
Bir yorgun savaşçı.

Gece hasta çocuğumuzun başındaydık,
sabah işte,
Umut hem kalemdeydi,
hem şişte.
Mesleğimizin gereği
ve su böreği,
ihmale gelmezdi.
Bu ikili hayat bizi
adamakıllı ezdi.

Hem kadınlarla yarıştık,
hem erkeklerle
Hem iş yerinde hararetli tartışmalara karıştık,
hem karşıladık konukları
ev yapısı pastalarla, keklerle.

Öğütlemişti ev kadını olan annemiz:
Marifetli olmalıydık ve temiz.
Bilmeliydik örgüydü, dikişti, danteldi,
Kadın, hünerli bir çift eldi.
Mükemmel olmalıydı ütüydü, yemekti
Bakımlı da olmalıydık çünkü
kadın demek aynı zamanda
zarafet demekti.

Birlikte yorgun girdik eve akşam
O gazetesini aldı, uzandı ne gam!
Biz ne müzik dinledik,
ne ayağımızı uzatıp, kitap okuduk
Mutfakla masa arasında
mekik dokuduk,
inledik.

Telaştaydık çorba taştı, yemek yandı
Pilav da güzel olmalıydı etler de
O şekerleme yaptı o saatlerde
Örttük üstünü,
hazır sofraya uyandı.

Kocaların da suçu yoktu
Babalarıydı onların da modeli
Bu bir geçiş dönemiydi,
Biz ödüyorduk bedeli.

Yorgun savaşçı şimdi
Emekli, dışarıdaki işinden
Kolay tanırsınız onu yolda
Omuzları düşük, dalgın gidişinden.
Arttırabildiyse tırnağından, dişinden
Alabildilerse bir ev, bir araba
Diyebildilerse torunlara “Merhaba! ”,
Yeniden mama hazırlar, zevkle
Uykusuz kalır şevkle,
Her zamanki gibi olgun, yorgunluğa alışık
Ama içinde hep o yaşama sevinci,
Gözünde o ışık,

(1.Mart.2000)

Bu bir nehir yatağıdır,
Gözden öze giden yoldur.
Mevlam şefkatin dağıdır,
Kadehin onunla doldur.

Bu dağ keramet dağıdır,
Müminde merhamet boldur.
Bu çağ kıyamet çağıdır
Benzini aşk için soldur.

Biri vardı, huzur arıyordu.
Hayata iyi tarafından baktı,
Karamsarlıktan uzaktı
Etrafına huzur verdi,
Kendi de Huzur’a erdi.

Biri vardı, kusur arıyordu.
Örümcek ağları ördü,
Bardağin hep boş yarısını gördü.
Kendi dahil, herkesi üzdü;
Onun için bütün mevsimler güzdü.
Durmadan keyfi kaçtı, kesildi yemeden
Göçtü, gitti şöyle bir “Oh! ” Diyemeden.

(Kapılar kitabından)

İki saate sığdırdım ömrü
Şöyle bir etrafa baktım,
Annemin parmağını sıkı sıkı tuttum,
Sonra bıraktım.