İçimdeki Anılar

Unuttum sanma sakın, anın kaldı içimde,
Binlerce kez sevdim de,böylesini tatmadım.
Sana çarpan kalbimi yaktın başka biçimde,
Atmadım resimleri, seni hiç unutmadım.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

İçinde Ben Varım

Bırakıp gittin beni
Kaçtın da uzaklara
Acın kaldı içimde
Yüreğin dert görmesin.

Kederlerin olmasın
Neşe saçsın gözlerin
Özlesem de ben seni
Şimdi geri dönmezsin.

Ağlamalar nafile
Dinmiyor gözyaşlarım
Elem dolu yüreğim
Sen bunları bilmezsin.

Solarsa gönül bahçen
İçinde bil ben varım
Yakarsın ateşinle
Sesimi hiç duymazsın

İzzet Selçuk Cumaoğlu

İdam

Seni sevmek suçsa eğer
Yargıçlar bana
Üst üste dört defa
İdam cezası vermeliler.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

İmza

Tanrı yaratmaya karar verdiğinde dünyayı
Tüm güzellikleri
Belli günlere yaymış.
En güzel eserlerini
Tanrı’ca düşünüp
Hep o günlerde ortaya çıkarmış.
Bu günlerden birinde de
O muhteşem eserlerinin altına
En güzel eseri olan seni yaratıp
İmza olarak atmış.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

İstedim

Yönelttim yüzümü o büyük ilaha,
Açtım avuçlarımı seni istedim.
Gözyaşlarım sel gibi akıp da gitti
Yakardım Tanrı’ma sevsen istedim.

Uykularım bomboştu olmadığında,
Hayallerim bozkırdı uzaklığında,
Yıldızları sen sandım parlaklığında
Yalvardım Allah’a gelsen istedim.

Beklerken kurudu soldu duygular,
Yüzünü aradım hep açan goncada,
Bulamadım kırıldı bütün umutlar,
Haykırdım Rahman’a ölsem istedim.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

İstenmeyen Mutluluk

İSTENMEYEN MUTLULUK

Dön hazan mevsimimde, baharı geçtim,
Soğuk bir kış günümde gelme kapıma,
Zehir dolu hayatı gönlümle seçtim,
Getirip mutluluğu serme kapıma.

Bir bakış, bir tebessüm cana yetiyor,
Düşünürken gözleri, yürek tütüyor,
Birleşince sevenler aşklar bitiyor,
Getirip mutluluğu serme kapıma.

Deli gibi sevmeye ferman mı kaldı,
Yaşamaya kaç mevsim, derman mı kaldı,
Böyle dargın kalmaya zaman mı kaldı,
Getirip mutluluğu serme kapıma.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

İstersen

Hasretine alıştım, gelme artık istersen,
Bin defa yaktın beni, sevme artık istersen.
Tebessümün kalmadı, gözlerimin önünde,
Gül yüzünü unuttum, gülme artık istersen.

Kar tanesi ellerin okşamıyor yüzümü,
Gönül beni anlamaz, dinlemiyor sözümü,
Kör ettin özleminle, sana ağlar gözümü,
Sensizliğe alıştım, sevme artık istersen.

Sen mutlusun bilirim, sesin gelmez o yerden,
Göz yaşlarım nafile, anlamazsın halimden,
Acıyı bana bırak, tutma artık elimden,
Sana olan sevgimi bilme artık istersen.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Kâbus

KÂBUS

Bu gün rüyamda gördüm seni
Her tarafın yara bere içindeydi
Ama senin için ne gam
Yine tüm mağrur tavırlarınla
Arz-ı endam geziniyordun.
Üstünde hiç alışık olmadığım tarzda
Beline kadar açık giysin
Yine ateşin başına vurmuş
Üşümüyordun.
İlk bakışta iç çamaşırın da yok gibiydi
Açık sırtından gözükmüyordu kopçan
Tüm güzelliğini açıklar gibiydin
Adeta vücudunu sergiliyordun.
Kan ter içinde uyandım kâbusumdan
Anladım ki sıkıntılar yaşıyordun.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Kaç Kez

KAÇ KEZ

Kim bilir kaç kez böyle kucaklaştılar
Toprak ana kaçıncı kez böyle zevk aldı
Kim bilir kaç kez böyle okşadı
Buluttan elleriyle Gök Baba
Kaç kez böyle sarıp sarmaladı
Kim bilir kaçıncı kez
Gerdeğe girdiler böyle yeniden.
Rahmine düşen tohumu
Kaç kez koruyup besledi Toprak Ana,
Kim bilir kaç kez
Gözyaşlarını boşalttı sulamak için
Yavrularını Gök Baba
Kim bilir kaç kez birlikte seyrettiler büyümelerini
Gün ışığında.
Ve kim bilir kaçıncı kez harman yerinde
Kurban ettiler yavrularını.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Kaktüs Kalbi

Duygular şarkı olup dökülürse dudaktan,
Gözyaşıyla birlikte anılırsa isimler,
Kalbine hızlı hızlı vuruyorsa heyecan,
Anlarsın şimdi beni, bir ders aldıysan.

Ömür çekilmez çile, aşktan yoksun kaldıysan,
Bakmasını bilirsen her çiçek sevda dolu,
Keder nedir bilmezsin ona yürek koyduysan,
Mutluluktan uçarsın sıcak bir kalp bulduysan.

Kaktüsün de kalbi var, sanma dikenden ibaret,
Bakma dik durduğuna, yaşamakta esaret,
Hayat diyorlar buna, bitecek bir gün elbet,
Sevmeler boşa değil aşktan acı tattıysan.

İzzet Selçuk Cumaoğlu