|
Uzak
uzadıkça ömrümüz, adımlarımız kısalır dağa döşenecek yollar azalır uzaklarda bir yerde sevdiğiniz varsa uzar gider şiirleriniz avucunuza sıkışmış her elin sahibi değisiniz gözünüzün içine bakan her kadın aşık değildir size aşk, uzakta olmaktır çoğu zaman sevdiğinin uzağında ufkun öte yanında bir koşumluk mesafede değil bir ömürlük yolun sonunda.... Memet Karabalık |
Uzak Ülkelerin Güzel Kadınları Gibi
kimsesiz hüzünler kapladığında geceyi upuzun hasretleri alırım koynuma uykunun masumiyetinde seni düşlerim yaprak yaprak dökülürüm yüreğine ıslak ıslak düşerim tenine ne zaman seni yazmak istesem aklımın öbür kıyısına ölümler çarpar çocukların öldüğü kirli savaşlar ben yine de seni düşünürüm bir de yarına doğacak çocukları Memet Karabalık |
V'el Asr
Bu yol sende başlar Eğilmiş bir dal gibiyim Nedenini bildiğim savaşlar zamanında İyi adamların öldüğü topraklarda Sevmek her yiğidin harcı yine de Elini uzat 'iyi çocuklara', düşenlere 'V'el Asr' Melekler şahittir hüsrana Eşyanın adını öğrendiğimiz günden beri Kafamda parçalanmış çocuk resimleri Yüreğimde sen ve acı Ürkek bakışlarıyla bir ceylan içimde hala Raydan çıkmış trenler şehirlere çarptığında Eskimeyen ağıtlar sarar ya sokakları Kolun vücudumu sardığında ahenksiz İçim cız eder düşen her bombayla Savaş bu, genzini yakar her lafı geçtiğinde Taş üstünde taş kalmaz Basra'da Eğilmiş çocuğuna bir ana, ölür ahıyla Rezil uçaklar geçer üstümüzden Sevdam sızlar nefretten Eşikten bir çocuk seslenir 'Ne güzel elma kokuyor anne' İçimde Halepçe dirilir Dünyanın merkezi sallandığında Ellerini açıp dua edersin sadece Memet Karabalık |
Ya Yarın
Bir viraneden ötekine giderken de Bir bir sayarken de yere düşenleri Ne Türkler anladı Ne de Kürtler vazgeçti Yarına bakarken bu günü öldürdük Çocuk acıları düşünmeden girdik birbirimizin kanına Geç kaldık sevişmelerimize Kemiğe dayanan bıçağın soğuk ürpertisine sarıldık Kafalarımızdan boşalan Ellerimize doluşan Meskeni yürek sevdalar tadamadık Nicedir hapsolduğumuz nefretin gölgesinde Nasırlı ellerimize bulaşan Çocuklarımızın kanıydı Memet Karabalık |
Yağmur
Yağmur bir şehre sükunet verdiğinde yarin elleri dolanır boynuma ben gelemezsem gurbetten çocuk saflığında hasretler yaşanır her yeni güne umudum doğar sevda dediğin şeyi kimse bilmez bir ben bilirim, bir de yarimdir ağlayan Memet Karabalık |
Yağmur Yağarken
Gökten ne zaman bir şey düşse İlla ki yüreğim ıslanır Uzaktan sevdiğim dolanır elime ayağıma (15 Nisan 2003) Memet Karabalık |
Yalnızlık Huzur Bulur Bende
Yağmurun ıslattığı geceye benzer ellerin Odalar dolusu sıkıntı bastığında Gözlerin gözlerimde parlar Bir güzel geçse penceremin önünden Hasretin yüreğimde çarpar (9 Nisan 2003) Memet Karabalık |
Yangın Olsa Hepimizin Elleri
Okyanus kadar derin bir yüreği olsa herkesin Katmer katmer sevgi yaşasa Yangın olsa hepimizin elleri Ağıt’a durmuş her türküyü ezbere bilsek Nasılını sorgulamadan her lisanı dilimize yakıştırsak Usumuzu umuda koşan her savaşa hibe etsek Sipere yattığımız toprağa her dakika secde etsek Olmazını düşünmeden her çocuğa bir tabak şeker versek Karşılığını beklemeden her kıza âşık olsak Yüreği evlat hasretinden pörsümüş her anaya oğul olsak Aşı eksik her ocakta bir tas çorba olsak Nedeni unutulmuş tüm savaşların sulh kapılarını aralasak Uykularımızın tümünde çocuklar gibi şenlenebilsek Su gördüğümüz her yerde aziz olsak Okun yaydan çıktığı her dem elimizi önüne koyabilsek Tüm yürekleri ısıtmak için Yangın olsa hepimizin elleri Memet Karabalık |
Yaşam
Bir çocuk saflığında bakılmaz dünyaya Özgürlük bir kartalın kanadına sığamaz elbet Ceylan olmak masum olmak değildir Ne de tilki anlatır kurnazlığımızı Bir bardağın yere düşmesi kadardır yaşam Memet Karabalık |
Yavaş Yavaş Seveceğim Seni, Usandırmadan
Yağmurun çiselemesi gibi Adım adım çıkmak gibi merdivenleri Vuslatı özlememek adına Şehri sensiz komamak uğruna Yudum yudum içeceğim seni Ayin yapan bir budistin sakinliğiyle Vakit akşamı seslendiği demlerde sadece Ayda bir kere belki Şarabı ne kadar içiyorsam Seni de o kadar Ellerimin parmaklarını teker teker Virgül kullanarak her seferinde Etinin her noktasını Cumadan cumaya bileceğim Ekmek nasıl sabırla geliyorsa soframa Güzden yaza bir kere belki İnsan ne kadar anlıyorsa insanı Milyonda bir kere belki Sene de bir sonbahar akşamında Eğileceğim dudaklarına Nefesimi her seferinde aynı aşkla kucakla diye İlk sefermiş gibi öp beni diye Utangaçlığın hiç geçmesin diye Su üstünde yürür gibi gezeceğim bedeninde “Aşkın alevi söner” diyenlere inat Nefsimi körelteceğim Dilime alıştırmayacağım adını Irak tutacağım avuçlarını avuçlarımdan Resimlerine bakmayacağım Mum ışığında seyredeceğim ay yüzünü Dakikanın her deminde özlemek için seni Alıp başımı uzaklara, çok uzaklara Nadastan nadasa gireceğim koynuna Memet Karabalık |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 04:03 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.