Gül

Rengarenk buket içinde, en güzel gül.
Narin, şirin, tutkulu, bir kadın; 'Gül'.
Bazen sevgiliye uzanan, bir tek gül.
Yüzleri güldürür, sevgilim hadi gül.

Çukur vadide, çorak tarlada değil.
Dağın zirvesinde bulunur, en seçkin gül.
Bülbülün aşkı güle, mecnun misal.
Sen ve ben; ikimiz. Sen gül, ben bülbül.

Ahmet Bektaş

Gülüm-1

Güllerin en seçkinini gördü bu göz,
Gönül dinler mi gayri söz.
Sevdam düştüm ellerine...
Ahh bir gül (sen) ,
Sevdiğimi bilsen;
(Gül) ü versen.

Ahmet Bektaş

Gülüm

Ben sana hiç kıyamam, gülüm.
Doğruluk hamurum, dürüstlük mayam.
Üzülürüm, incinirim, lakin kıramam.
Altına değer veririm, bakıra kanmam.

Dar bu fani dünya, sığmaz hayallerim.
Ölen beden bilirim, ölümsüz ruhum.
Güzellikler daimi, cennet esas makam.
Kötülük; cehennemde hapse mahkum.
Sen; ebedi güzelsin, cennetde gülüm.

Ahmet Bektaş

Hasret

Bahçemde açtı, güllerin en seçkini.
O'ndan yayılır, kokuların en güzeli.
Sanırdım hep böyle kalacak, ebedi.
Zaman ne kadar acımasız; sahi.

Önce kokusunu aldı, sonra rengini.
Kırılan kollarım, dökülen yaprakları.
Hasretim gülüme,kavuşurum belki;
Çünki cennet yurdu, daim, baki...

Ahmet Bektaş

Hazan

Geri dönmez zamanın sardığı,
Yıllar eskitir sevdiğim yeniyi.
Bahar da yaşar, sonunda hazanı.
Mutluluk da,aşk da şimdi başka;
Olgun meyve misali...

Gözlerden damlayan,
Gönülden gönüle akan;
Ayrılıktır, hüzündür aslında.
Geri dönmesede elden giden,
Bakidir ahirette,ruh ve beden.

Ahmet Bektaş

İşaret

Yusuf, Züleyha'nın kölesi;
Züleyha, kölesinin cariyesi.
Hacer,İbrahim'in cariyesi;
Hem de İsmail'in annesi.

Doğrusu aklım karıştı,
Nedir bu işlerin hikmeti.

Ben,cariyemin kölesi;
Sen,kölenin,cariyesi.
Galiba çözdüm bu haleti,
Bu; büyük aşkımızın işareti.

Ahmet Bektaş

Kaç Benden

Cüzzamlıdan kaçar gibi;
Bendeki sevda ateşinden,
Kalabalıklara kaç.
Kıyamam bu ateş yakar seni.

Ne olur kaç, kurtul benden;
Mümkün olan en uzağa git.
Bulaşıcı hastalığım sevda,
Sana ulaşamasın.

Sonu yok bu sevdanın,
Uzağımda ol seni özleyeyim.
Belki bu kaderin bir cilvesi,
Çaresiz boyun eğeyim.

Ahmet Bektaş

Kader

Köprüler bir bir yıkılmışsa,
Ümitlerin sönmüşse...
Suya düşen hayallerine,
Sevdiğine kavuşamadığına;
Üzülme diyemem.

Nazenin bedenin
Oraya buraya savrulsa,
Asaletini yitirme.
Kaldığın yerden,
Yine başla.

Özlemleri ertele,
Baki memlekete.
Doya doya ağla.
Ama sen yine de,
Kahretme kaderine.

Ahmet Bektaş

kadın Feminist Olursa

Bir kadının kendi özgüveni ve yeteneğiyle, ayakta kalmak istemesi; feministlik değildir. Erkeklere dahi güçlüklerle mücadeleyi ve özgüveni öğreten, bir kadın neden feminist olsun ki. Erkeği de kadını da yaratan rabbim; onları birbirini tamamlayacak şekilde yaratmış; aynı yaratmamış. Feministlik, katı manasıyla bir nevi itirazdır. Neye itiraz; yaratılışa mı? Yaratana mı? kadın kadınlığa has özelliklerini açığa çıkarmalı; o zaman güzel olur. Erkeklerde bulunması daha güzel olan bazı özelliklerde ısrar etmesi, kadının zararına bir sonuç olur kanısındayım.

'İltifat da hakaret de aynı kaynaktandır: Başkalarına bağlı olanların kaynağından.' İltifat gerçekten, hakkıyla yerinde güzeldir. Övgüyü hak edeni, överim; sevgiyi hak edeni, severim. Feministlerin en büyük sorunlarından birisi; yeterince sevilmemek. Her kadın, sevilmeyi ve güvenmeyi yaradılış gereği ister. Bazı feministler, himaye edilmeyi ve itaati kabullenemediklerinden; fıtraten çok ihtiyaçları olan, sevgi ve iltifattan mahrum kalıyorlar.

Bir kadın, adam gibi (doğru, dürüst, mert, sevecen, güçlü, hakim, kararlı, inançlı, şerefli) bir erkeği neden reddetsin? Adam gibi adam, kadın gibi kadın bu zamanda zor bulunuyor gerçekten.

Sevgi saygı ve duayla. Dost kazanmak zor, kaybetmek çok kolay.

Ahmet Bektaş

Kumaş

Bir metrekare kumaş deyip, geçme öyle.
Can verilir ay yıldızlı, kırmızı zemine.
Ne güzel işlenmiş güller, çiçekler üzerine.
Yakışmış hani kızıma, bacıma, eşime.

Ahmet Bektaş