Gitti

Âşık oldum, bir güzele,
Yüreğimi yaktı gitti…
Boşa geçti yıllarım,
Gözyaşlarım aktı gitti…

Gerçekleşmedi rüyâlar,
Yalancı çıktı fallar,
Şimdi gülüyor eller,
Yuvamızı yıktı gitti…

Katlanacaktı her şeyime,
Huzur getirecekti evime.
Bilmiyorum uydu kime,
Benden çabuk bıktı gitti…

Bir gün yüzüme gülmedi,
Gözyaşlarımı silmedi,
Kadir kıymet bilmedi,
Kapıyı vurup çıktı gitti…

9 Aralık 2001, Burhaniye

Mehmet Bicik

Gönül

Kimse kalmaz derler dünyada aç,
Yoksul, fakir olsun, ister zengin…
Gönül sevmeye, sevilmeye muhtaç,
Kaç kapı çaldı bulamadı dengin…

22 Ocak, 2006 Burhaniye

Mehmet Bicik

Gül

Bir gül vardı,
Öpüp kokladığım…

Bir gül vardı,
Kokusuna doyamadığım…

Bir gül vardı,
Bir de ben…

Şimdi:
Gül de yok,
Ben de yokum…

13 Kasım 2001, Burhaniye

Mehmet Bicik

Gül Misâli Solmazdım

Ben gurbet ellerde,
Ağlardım, hiç gülmezdim..
Yâr koynuna girseydim,
Bu dünyada ölmezdim..

Giderim ben gurbet ele,
Gözyaşlarım karışır sele,
Bağlanmasaydım bir güzele,
Ağlayıp gözyaşım silmezdim..

Yâr seni sevmeden önce,
Yaşardım kendi gönlümce,
Senden ayrı düşünce,
Unutulacağımı bilmezdim..

Yârime sarılmasaydım,
Sözlerine hiç darılmasaydım,
Bülbülümden ayrılmasaydım,
Gül misâli solmazdım…

2 Nisan 1997, Ş. Karahisar

Mehmet Bicik

Güle Güle Aşkım

Verdiğin güller solsun,
Acılar hep benim olsun,
Belki de mutlu olursun,
Güle güle aşkım, güle güle…

Yeni hayat kur kendine,
Uyma zamâne fendine,
Yetiş ayrılık trenine,
Güle güle aşkım, güle güle…

Götür ne kaldıysa geçmişten,
Vaz geç artık bu serzenişten,
Bırak yakamı geçti iş işten,
Güle güle aşkım, güle güle…

Yalvarma artık, dil dökme.
Her söylediğime dudak bükme.
Tüm hâtıraları sırtına yükle.
Güle güle aşkım, güle güle…

Bana bakıp üzülme, sakın!
Mutlu günler bana çok yakın.
Artık çevrendekilere bakın.
Güle güle aşkım, güle güle…

3 Temmuz, 2005 Burhaniye 12:21

Mehmet Bicik

Gülmek Gelmiyor İnsanın İçinden

Kalmadı sabrım, hâinlere arttı nefretim.
Her gün yeni bir terör, kan ağlar memleketim.
Görünce sokakta fakir, boynu bükük yetim,
Gülmek gelmiyor inanın insanın içinden…

Bulunan her yeni buluş, yeni bir kolaylık.
Her ayın onbeşinde hesaba yatar aylık.
Hep görünce insanlardan itibar, saygınlık,
Ölmek gelmiyor inanın insanın içinden…

Hırsızı, uğursuzu, vurguncu, talancıyı,
Aslın inkâr eden düzenbazı, yalancıyı,
Dünyada bâki kalacağım sanan hancıyı,
Bilmek gelmiyor inanın insanın içinden…

21 Temmuz 2005, Burhaniye 03:35

Mehmet Bicik

Günâhımın Sebebi

Bir kez tövbe ettim,
Bin kez bozdum
Tövbemi...

Sensiz,
Bir indeyim,
Sanki cehennemdeyim...

Kalmadı
Vicdân, âr..
Oldum
Bir âsî,
Günâhkâr...

Âhımın,
Günâhımın sebebi
Gel artık! ..

Beni
Her gün
Milyonlarca kez öldürdün..
Gittin,
Sevâplarımı da götürdün...

Ah çekmek,
Günâh işlemek kaldı bana...

Âhımın,
Günâhımın sebebi
Gel artık! ..

Gel ki;
Evim huzur dolsun! ..
Gel ki;
Mutluluk bizi bulsun! ..
Gel ki;
Defterime artık sevap yazılsın!
Gel ki;
Cehennemim cennet olsun..

24 Ağustos, 2004 Burhaniye

Mehmet Bicik

Günbatımı

Serin bir yel eser penceremden,
Uyandırır beni hayaller âleminden,
El eder, Körfez’den uzaklaşan gemiden biri,
Kaybetmeyince bulamazsın der, sevdiklerini…

Giden, uzaklaşan gemi değildi sahilden.
Sevenler, sevilenler gözyaşına boğulurdu ağlamaktan.
Giden sevgiliydi, giden ömürdü, giden her şeydi.
Başka çare yoktu artık yürek dağlamaktan…

Her bitiş, taze bir başlangıçtır dese de şâir,
Yürek bu, silemez gidenden ne varsa geçmişe dâir…
Günbatımı dalar gözler uzaklara, biter her şey,
Çeviremez yolundan sevenleri, çeviremez hiçbir şey…

Gün batarken bitmişti hayallerim, umutlarım…
Sevgilim, bir tanem, her şeyim gün batarken gitmişti…

3 Temmuz 2006, Burhaniye

Mehmet Bicik

Güneşe Hasret

Sabah güneşiydin sen
Hayâtıma doğan…
Umut verdin,
Hayat verdin
Kararan benliğime…
Kolu-kanadı kırılmış
Bir şahindim ben…
Senle uçmaya başladım
Hayaller ülkesinde…
Sende buldum mutlulugu,
Senle sevdim hayatı sevmeyi…

Akşam güneşi olup
Uzaklaştıkça uzaklaştın benden…
Her şeyi alıp götürdün,
Göz yaşlarımı silmeden.
Acı verdin,
Gözyaşı döktürdün hep…
Kararttın bahtımı,
Kök söktürdün hep…
Bense;
Umutsuzca yaşıyorum,
Güneşe hasret…

29 Haziran 2003, Burhaniye

Mehmet Bicik

Güneyli Kız

Sen,
Güneylisin güzelim.
Boynunu büker,
Sevenlerini
Çabuk terk edersin.
Sonra da gülersin..

Sen,
Güneylisin sevgilim.
Portakal,
Mersin kokuları
Saçarsın.
Muz gibi
Sararırsın,
Eritirsin beni de..

Sen,
Güneylisin bir tanem.
Buram buram
Ter kokursun.
Yanar gider,
Simsiyah olur
Bedenin.
Yakarsın beni de..

Sen,
Güneylisin çingenem.
Gününü gün etmeye,
Günübirlik
Aşklar yaşamaya
Heveslisin.
Oynarsın benimle de

Sonra,
Çeker gidersin
Başka ellere…
İşte o zaman
Yazık olur
Verdiğin
Solmuş güllere..

Sen,
Güneylisin kızım.
Senden ayrılınca
Dinmez oldu
Ağrım,
Sızım.
Şimdi,
Gurbet ellerde
Yapayalnızım..

Sen,
Güneylisin kâlp hırsızım..

19 Haziran 1996, Kırca

Mehmet Bicik