Yaşamak güzel şey dogrusu
Üstelik hava da güzelse
Hele gücün kuvvetin yerindeyse
Elin ekmek tutmuşsa bir de
Hele tertemizse gönlün
Hele kar gibiyse alnin
Yani kendinden korkmuyorsan
Kimseden korkmuyorsan dünyada
Dostuna güveniyorsan
Iyi günler bekliyorsan hele
Iyi günlere inaniyorsan
Üstelik hava da güzelse
Yaşamak güzel şey
Çok güzel şey dogrusu.

Şen şakrak çocuklar gibiyim bugün
Çocuklar gibi..
Kavak yelleri rüzgara kapılıp gitti
Uçan balonlar gibi...
Güneş uzattı kollarını, alacak kucağına
Rüzgar esti,yanağımı okşar gibi...
Yeşil halılar serdi bahar, ayağıma.
Çocuklardan bir çocuk;
Büyümüş te küçülmüş
Masallar, ninnilerle büyümüş
Çember çevirip, horoz şekerler yemiş
Dedesinin cebinde türlü türlü yemiş
Kuşun kanadı neden gümüş?
Çocuk ruhum bugün şen şakrak gibi
Rüzgara kapılmış uçurtma, başım

I
Diri çiçekler,
Issızlık,
Tellere asılı gökyüzü...

Işığın diliyle
Vedalaşıyor sokak.

II
Böcekler yer değiştiriyor
İnceliyor uykumuz

Rüzgâr soruyor çalılıklara
-Kargalar nerede?

III
Gerçeğin şarabını içirir;
Karnındaki tapınağa
Sevgilim deyip uzandığın,
Bahar.

IV
Süzülüp yazın ellerinden
Yere düşer ilk damla

Soyunursan
Karşımdaysan
Dalıyla hesaplaşan
Aceleci incir.

V
Bukleleri sonbaharın,
Sana benzeyen
İnce sarmaşık

Nerede bekleyelim seninle
Bu kış uzu

Ağlama, inleme
Bakma öyle mahzun, gözlerime
Sakın beni yaz deme
Yazamam kurbanlığını/ canavar ruhların ellerinde

Yazarsam kalemim bir çıra olur/ kağıtlar mazot denizi
Tutuşsun mu dünya/ yürekler yansın mı ateşe?

Gelme aklıma, girme düşlerime
Tutunup eteklerime
Bakma mahzun/ öyle melul, gözlerime

Gözlerine mor sürmeler
Bedenine kara güller
Korkulardan alevler/ küçücük yüreğine
Ve oyuncaklar
Birkaç renkli top/ bir de
Kırık bacaklı bir bebek
Buz kesmiş ellerine

Kalem sana kurban olam kõle olam
Anam oldun, babam oldun, eş oldun
Seni yapan ustalara kul olam
Dertlerime ortak, yüreğime taş kalem

Senden başka sadık dostu bulamam
Bir gün bile senden ayrı kalamam
Herşeysiz olurum, sensiz olamam
Gözümün seline yaş oldun kalem

Seni çöpe atan eller sürünsün
Zalim dostlarımdan sen çok üstünsün
Seveceğim ölünceye dostumsun
Bütün insanlığa baş oldun kalem

Kalem sana ağaç olam uç olam
Yazdığına cümle olam hece olam
Sen gündüz ol, ben de sana gece

Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adını bile duymamış
Tanrının işine bakın

Geceyi gündüzü biliyor
Dört mevsimi, rüzgarı, karı
Ay ışığına bayılıyor
Ama kötülemiyor karanlığı

Ona bir kitap vereceğim
Rahatını kaçırmak için
Bir öğrenegörsün aşkı
Ağacı o vakit seyredin.

Yağmurla ses olup çıksın,
Dallansın dumanlı ağaçta bensiz,
Vursun yürüyen şafağa gölgesi,

Gülde dolaşan arı gibi göksel,
Suyun kabuğunda gerçek parıltı,
Başağı sallayan ay gibi,

Arabasız bir yıldızın kamçısı
Gibi kıvrılsın gökyüzünde seçik,
Gün gibi boyasın denizi,

Ekmeğin yanında tuz gibi esmer,
Su anıtı gibi her yerde olsun,
Kimi desin, "Kimin bu sevi?"

Kendi başına sansın kimi?

İsteklerim vardı
Hem nice dileklerim
Aşılmaz dağlar mıydı
Ulaşılmaz köyler
Uzanan eller mi gerekliydi
Sarı renkli
Beyaz gümüş metaller
Yeşil kağıtlar olsa olur mu
Gökyüzüne bir uçurtma salsam
Deryanın en derinine dalsam
Olur sandım dileklerim
******* boyu
Gündüzler kadar beklerim
Bir davet ki
Göklere uzanan ellerden gelir
“Yalnız temizlenenler” girebilir
Koştum davetin geldiği yöne
Kapıdan içerisi masalsı belde
Cevaplar yetişir aminlere

Uyuyamıyacaksın
Memleketinin hali
Seni seslerle uyandıracak
Oturup yazacaksın
Çünkü sen artık o eski sen değilsin
Sen şimdi işsiz bir telgrafhane gibisin,
Durmadan sesler alacak
Sesler vereceksin
Uyuyamıyacaksın
Düzelmeden memleketinin hali
Düzelmeden dünyanın hali
Gözüne uyku girmez ki
Uyumayacaksın
Bir sis çanı gibi gecenin içinde
Ta gün ışıyıncaya kadar
Vakur metin sade
Çalacaksın.

Zaman mı geçti, yok ben mi esriktim,
Zakkuma bağlardım güneşi,
Gecenin ağır ununu elerdim,
Ay benîisrail zeytini.

Anlıksal birliğin simgeleriydi
Gülkurusu, altın ve tirse,
Sirinksin yediveren sesi,
Asalbent, buhur kokuları içinde.

Ölmüşüm orda bir aralık,
Unutuverdim konuştuğum dili,
Ama ağacın kendisiydi,
Kavramı değildi görünen artık.