Ne kadar saklasan özlediğin belli
Söndüremezsin içindeki yangını
Başlamışsa zamanların en güzeli
Artık susturamazsın dudaklarını
Anlatır özlemini bana derinden
Yanan alnınla, terleyen avuçların
Alevler taşarken gözbebeklerinden
Yakar değdiği yeri parmak uçların
Çok geç bu sevdadan dönebilmek için
Bak! Şimdi seninle dopdolu aynalar
Bu özlemli halinle daha güzelsin
Benim de saçımdan tırnağıma kadar
Tutuşan, yanan bir şey var her yerimde
Sen şimdi alevden bir gülsün ellerimde.

Ümi

OTUZ BEŞ YAŞ

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne?
Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünüyorsunuz;
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim:
Nerede o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır

ADAM GİBİ

ben seni hiç sevmedim ki
yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim
bir çiçeğe gülmeni bir güle benzemeni sevdim
bir de yıldızları sevdim
eylül akşamlarında gelip gözlerinde durdular
ben seni hiç sevmedim ki

beni yola koduğunda ayrılmayı sevdim
kurşunları sevdim beni vurduğunda
ağlamayı sevdim unuttuğunda
yalnız olduğumu anladığımda
ayakta kalmamı sevdim
yıkılmamı sevdim seni her hatırladığımda
ekmeği sever gibi sevdim sensizliği
su gibi özledim temmuz güneş

Bu yalnızlık,
Kasımların yalnızlığı
Dört duvarlarınki değil
Bu yalnızlık,
Üşümüş ellerin tek başınalığı
Çaresizlik değil
Bu yalnızlık,
Yürekte bir umut
Vazgeçmişlik değil
Bu yalnızlık,
Yalnız bir adamın
Çocuk gözlerinde
Yorgun bir rüzgar
Belki bir fırtına
Bu yalnızlık,
Sensin..
Sensiz olmanın yalnızlığı
Bildiğin gibi değil

Kerem ALIŞIK

Adamim
Neden suratin asik, neden gul benzin soldu
Yine neler dusundun adamim
Neden oyle irkildin,neden yuzunu dondun
Bilirsin o sebepten hala kafam cok bozuk

Nasil da cildirmistim ben o gun devdim
Nasilda parlamistim alevlenmistim
Oldurdum inan oldurdum inan
Oldurdum kahrolayim

Arkamda kapkara carpik golgeler
Depremler, Ihtilaller, cokuk damlar
Agliyorsun adamim, agliyorsun adamim
Aglama gul ki kendimi bulayim

Disarida kar yagiyor, sokaklar bos degilmis
Cigaram

AFFET BENİ

Beni böylesine sevdiğini bilseydim
İnan bana bende seni severdim
Aşkının karşılığını veremedim, affettin
Ama sonunda dayanamayıp sende terkettin
Biliyorum suçluyum ama af diliyorum
Hatalarımı unutup affedeceğini biliyorum
Ne olur canımın içi affet beni
Çünkü deli gibi seviyorum hala seni

Affetmezsen eğer beni, o an ölmek isterim
Ölmeden o tatlı yüzünü görmek isterim
Gözlerinin içine dalar gider gözlerim
Belki yine seni delicesine sevdiğimi söylerim

AGIR KAN KAYBI

Biz yalnizliktan dogduk o dagdagali sudan
Biz yani erdogan aysenur ali ve ahmet
Birkac litre kan bir hayli kemik epeyce korku
Sanki bir tesbih koptu tane tane savrulduk
Koy koy bucak bucak memleket memleket
Yani afyon adilcevaz akcadag turgutlu
Birkac litre kan bir hayli kemik epeyce korku
Buzlu mehtap alcakca kesmisti yolumuzu
Butun kapilardan acikca kovulmustuk
Silahimiz avcumuza yapismisti soguktan
Biz yani erdogan aysenur ali ve ahmet

Geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan,
Tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık.
Kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan
Bir benim, benim olan bir masaldır yalnızlık.

Gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü,
Baharda yaşamanın bilmedim nedir tadı.
Gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü
Kimsesiz gönlüm kadar hiçbir gönül duymadı.

Bir ayna parçasından başka beni kim anlar,
Bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?
Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
Aynalar da olmasa

Böyle yalnız *******de
Karanlık gök yüzünü görünce;
Daha yakın olmak isterim yıldızlara.
Çıkarım en yüksek ağacın tepesine.
Bilirim ki; elbet sende bakarsın karanlık gökyüzüne,
Sende görürsün benim gördüğüm yıldızları,
Ve bilirim sende hayal kurarsın benim gibi
Dalınca karanlığın içindeki parlaklıklara.
Ve hep seni düşünürüm
Böyle soğuk ve yalnız *******de.
...

Ya Rab! Bu hasrete can dayanmıyor!
Zaman kısa ben yorgunum yol uzun...
Her adımda bir engel var salmıyor;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun...
Mümkün mü bu yolda maksuda ermek?
Mümkün mü sılada dost yüzün görmek?
Aşıka zor gelir geriye dönmek,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun...
Çekilmez bir şelek vurdun arkama;
Şaşırdım yollarda, kaldım akşama;
Umudum her zaman bakidir ama;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun...

Sezai KARAKOÇ