Güven Kaybolmasın
Sevgimle duruyorum aynı yerde
Savaş sahnesine döndü ortalık
Yine de kaynağım içimde
Sen varsın özümde

Kılıç kalkanla savunurum gerekirse
Kan akar olmadı uğruna,
Sonunda beyaz bayrak açarım insanlara
Vazgeçmem kalbimdeki yerinden

Güven sorunsalım aslında mücadele ettiğim
Aşk da arkadaşlık da yakalanır sonunda güven varsa
Ondan hazırım zırhımla düşman karşısına çıkmaya

Karmaşanın ortasında önümü göremiyorum
Sadece hislerim var elimde
Sendeki karmaşayı da eklerim kendiminkine
Gel birlikte çözelim
Gel her şeye rağmen deneyelim diye

Önce sen başla ben dinleyeyim
Söyleyecek neyim kaldı ki benim bilmediğin
Gücüm yok zaten cümle kurmaya
Sen başla, anlat neler yaşadın
Birlikte bakalım hayatına
Yeter ki iletişimi kaybetmeyelim

Dayandıklarımızın sonunda mükafattır sevgiden geçen hayaller
Savaş meydanından geçeriz güller arasına
Batmaz dikenler bundan sonra
Acıya aşk kattık sonunda
Aşk sendin bende
Sende aşk güven verdi benle
Tek tutunacak güven var elimizde
Sevgilim her şeyi kaybedelim kazanırız
Güven giderse ardından bakakalırız

Hanemize Ay Doğar Gün Gelir
Öykülerle geri gelse çocukluğum
Nedenselliğe dayanan yapıları anlasa ruhum
Sonsuz olan duyguları nerde öğrendim
Yeniden sentezlesem kendimi yine sende dururum

Ne var ki elimizde, evirip çeviriyoruz aşkı her seferinde
Bireysel çıkarlar güdülüyor ötekilerin sevgisini
Benim tek çıkarım gözlerinin ötesi
Gelecek yüzyıllara taşıyacağım aşk, sadece seninki

Maruz kaldığım sözler, savurgan dönemeçler
Oynadığın roller arasında söyle hangisi
Kendi ayaklarım üzerinde sağlam bir duruş benimki
İlişki dediğimiz şey yüreğin göz göze gelişte hissettiği

Mülkiyet hakkımız yok ki kalp üstünde
Nice sözleşmeler yapsak taşınmaz belki geleceğe
Aşk, yaşadıklarımızın andaki gerçekliği sadece
Beklentiler ve inançlar tutuyor çoğu kez olduğumuz yerde

Yabancılaşamam sana sevdiğim
Özgül bir vazgeçilmezliğin var bende
Seni en çok kendimden biliyorum
Fark ettiğim yegane duygu sevgim karmaşa içinde

Zaman verelim bu seferde istediğin ölçüde
Piyasaya sun bakalım akıl almaz davranışlarını
Ekle çıkar, defterini tut mutsuzlukların kendince
Değiş tokuş halindeki ilişkilerden aşk kalmayacak elinde

Sabrı zamanla bilemek bana kalan bu süreçte
Doğallığımla çıkardığım varsayımlarım var elimde
Hanemize ay doğar gün gelir aşk eksiltilmemişse
Aslolan emin olmak, sınırları bilmekse
Aşkım kendinden emin, seninle sınırlanmış ömür içinde

Hangisi Geriye Kalan
Kayıp..
Yasak..
Yalan..
Hangisi senden geriye kalan?

Kayıp desem eski bir aşk hikayesi misali rivayet olan
Yasak sanki hataymışçasına savunulan, yürekte saklanan
Yalan demeye dilim varmaz gözlerin içindekidir aslolan

Adsız olsa ne olur ki yaşanan
Kor alev gibi yandığım günlerde eşlik etmedin mi ateşime
Gülümsememe bir tebessüm de sen kattın ya yüzümde
Baktığımda gördüğüm halen bildiklerimse ve anlıyorsam
Gittiğin yerlerden dönmenin sebebiyse tutunduğumuz yeminler
Adı olsun ya da olmasın kaybolur yasakla yalan
Koşulsuz bir hissediş kalır geriye, aşka bile şapka çıkarttıran

Hayat
Hayat anı yakalamaktır bazen kırılan bardağın her parçasında, akarken su ellerinin arasından şaşırmaktır içinden giden ağırlığa ve sevgilinin gözlerinde gördüğün kaygıdan şükretmektir tanrıya.
Sevdalanmaktır sonra yeniden hayat, aynı dudakta aynı tende ve acıyan yerleriyle acımaktır.
Yeni bir yaşam kurmaktır sonra ve o yaşama dahil ettiğin her parçada bir hikaye vardır.
Birlikte yapıp bozduğun oyunlarda bir dünya yaratmaktır yeniden ve yine aşkla.
Anılar biriktirmektir hayat, geleceğe taşınan her sözcükte gülümsemektir ve kadere inanmaktır sonra.
Kader belki bir karmaşa ama dinlersen yürek sesini huzur yakındır orda.
Var mısın sende koşulsuz sevdalanmaya?
Bir düşün, hayatında herşey tam aşk varsa.
Aşk mısın, yoksa korkulardan geçen aşk kaçkını mı?
Hadi sorgula..
Ne verdin de alamadın hayattan ve kapattığın yerlerin acımadan gittiğini sandın?
Gitmedin aslında, gidemezsin eğer sevginin karşılığı sadece gözlerin ötesindeki kalp, sözün içindeki aşksa.

Hayat Dediğin Yineleme
Garip bir his sanki içimdeki
Dudağımdaki buruk bir yürek gülümsemesi
Şüphe götürmez bir gerçeğim var
Aşk yansıyor gözümden, sensin nedeni
Bunca zaman sonra yinelendim senle
Buna dair pişmanlığım yok, özrüm de
Kendi varlığımın kökündedir dayanak
Her şeyi al bir şeyi ver sevgili; gözlerinin ötesi
Hala ilk gün gibi ve hala sıcak

Seçim ve bilinç eşit söz konusu sensen
Başkası için değil sözüm aşka sadece
Sahici bir var oluşla seviyorum hala
Akıldan çıkartmak intihar sanırım seni
Dilim gerçeği söylüyor, hep yakında kal
Sınırlı bir bakış belki bendeki
Bunca zaman, bunca yaşanan; geçti
Her şeye rağmen sensin huzurun sebebi

Ötekiler yakın uzak belki biraz değerli
Umutsuzluğa da kapıldığım oldu
Mantıksal kavrayışla senden gittiğimde
Ayrıcalıklı ve kayıp bir durumdasın
İkilemleri bile sevdim gülüşünde
Varlığını sorun olarak değil, gizem algılıyorum
Düşüncenin de üstünde ilahi bir noktan var
Sessizliğini taşımanın zorluğunu bilsen
Neysem o oluyorum, oluşum sana çıkıyor

Değişimlerin farkına vardığında öteki
Çekip gidiyor, uzaklığım sana yakın
Özerkim sevgili ama kendime yetersizim sensiz
Güçlüyüm ama kırılganım sensiz
Aşk sensin ilk gün gibi inadına zamanın
Sözcükler yine tutkuyla methiye diziyor sana
Uzun ******* oldu, elim kalem tutmadı
Söyleyecek sözüm olmadığından değil
Sesim aşkıma biraz uzaktı

Karıştım, yüreğimi açtım kapadım
Var olan her şeyin özünde seni aradım
Hayat dediğin yineleme aslında
Kendimi ne yargıladım ne suçladım
Arzumu tanımladım sadece
Soyut ve sonsuz da kalsan aşksın bende

Hayat En Güzel Serüven
Seni kaybetmekten korkuyorum, beni korkutma
İki dudak arasında söylüyor bir adam bir kadına
Kadın ağlamaklı gidiyor iki adım geri bir yol boyunca
Senaryo ya, beklenen sonla bitiyor bölüm
Gelecek hafta yeni bir başlangıç var masal tadında
Peki hayat?
Korku yenik düşer mi kayba
Kaybedilen uğruna bir ömür harcanır mı gözyaşıyla

Sevgili;
İşte ortaya söylemiş bir sözle uzun zamandan sonra oturdum yazıya
Mucizeye dönük yüzünle yine gözyaşıma gülüş kattın
Coşkuna bıraktığım bedenim, yüreğimin sıcaklığı senin hatırına
Kaybetmekten korkarım elbet seni
İçim sızlar baktığım yerden solarsa diye gözünün feri
Gidemem uzaklara bırakıp da seni
Özrün başım üstünde, zaman yine aşkımın emrinde
Beklemek en güzeldir sonunda kavuşmak oldukça tenine
Hayat, en güzel serüvenim sen oldukça içinde
Ah sevdiğim; gözüm, sözüm, özüm sadece senle

Hayata meydan okuyan bir tarafı var insanın..
Hayata meydan okuyan bir tarafı var insanın. Öyle sakince durabiliyor bazen, suskun ve dingin. Emin oldukları sadece iç sesinin fısıltısı o da karmaşada duyulmuyor çoğu kez. Böyle zamanlarda evindeki huzurlu yana sığınıyor, yalnızlığıyla kalıyor. Hal böyle olunca da aşk geriye çekmiyor seni. Aksine aşık olmak bir üst mertebeye ulaşmak gibi. Yeni bir bilinç geliştirmek bilincin ötesinde. Bir üst farkındalık düzeyi galiba. Sevgilinin ve sevgisinin bileşimi haline geliyor sanki. Baktığın daha net o zaman, duyduğun da anlamlı ve hislerin açık. Hayatın renkleri canlanıyor sonra yüreğinin dumanlı sevdasından. Korkusunu ifadede zorlanan ve kaçışı çözüm sanan sevgilinin bu tavrı bile endişe uyandırmıyor. Biliyorsun çünkü sen. Farkındasın ihtiyaç duyulan süreçlerin. Güvenmek ve doğrulanmak için belki de insanın kendi başınalığına ihtiyacı var.

Gün geliyor eliyor insan faydalı olmayanları. Kendine ve yüreğine dokunmayan ilişkileri istemiyor yakınında. Göremediğinde göz bebeğinin ışıltısını, uzak tutmayı öğreniyor kendini çünkü biliyor ki sadece gözler yalan söylemiyor. Zaten o gözlerden geçemiyor. Sevdanın acıyan yanını görüyor ötekilere inat, satır arası okumaya benzeyen gözlerde. Ya da zihninden geçenleri yakalamaya çalıştığı ruhsal düzlemler sadece iki kişilik diyor. İşte o zaman baktığın yerden hayata veya ötekilerin bakışları arasında güçlü duruyorsun. İçindeki huzurdan geçiyor çünkü sevdiğinden emin olmak. Aşk güçlüyse eğer sadece sendeki sesi bildiği için, güvenli bir gidişe teslim ettiysen sevgiliyi kendine iyi davrandığın için. Geri dönüşlü duyguları görmek için sadece gözleri yakalamak gerekiyor.

Hayat bazen problem çözmeye dayalı bir oyun. Aslında problem denilen şey sadece sevgiliye duvarlarını nasıl yıkacağını, duygusal tarafında güveni nasıl yakalayacağını öğretmek oluyor. Elbette herkes biraz yaralı ve kabuk öyle çabuk bağlamıyor. Ve insan sadece yaralarının telaşında değil, çoğu kez yaraladıkları da vicdanına dokunuyor. İkilemler kaçınılmaz oluyor sonra. Dürüst olduğunda ve arkasında durduğunda her söyleminin, şaşkınlık oluyor tepki karşıda çünkü alışık değil oyunsuz bir paylaşıma. Kim kimi ezerse, kim daha çok acıtırsa kısmına skorlar eklerken nasıl farkında olur ki insan hissettiklerinin. Yapaylık hakimken hayata ve aşka, sevgili her sınadığında geçiyor olmak da şaşkınlık yaratmaz mı. Duygularını fark ediyor öteki senin geçtiğin her sınavda. Güç korkutuyor sonra. Oysa aşkı ve gücü sevgiliden aldığını bilse, buna inansa. sadece gözlerinden geçen seni seviyorumu anlasa, tutmaz mı ellerinden.

Tanrı, sahip çıktığın dileklerin arkasında var bilir misin. Zaman derken bu inancı korumak önemli. Hisler değişmiyor çünkü. Senden ne kadarsa onda da o kadar. Sadece yüzleşmeler zaman alıyor ve zaman kaybetmeye yakınken kısalıyor. Bu da tek başına anlaşılıyor. Yalnızlığı ve eksikliği hissettiğinde tutunmaya çalışıyor maalesef korkak yürekler. Kendini korumanın ötekini kaybetmek olduğunu öğrendiğinde belki sevmeyi de öğreniyorsun. Yitip gidebiliyor bazen o sevdaya yakın yürekler. Sevmediğinden değil, değer hiç değişmiyor sadece elde bir şey kalmıyor sevgiliye verecek. İşte böyle bir noktada ince bir çizgi aşk. İp cambazı misali, uygun yerde uygun duruş gerektiriyor tutabilmek için. Ha gitti ha gidecek, toplarken yüreğinin dağılmış eşyalarını; dur diyebilen ve farkındalığı korkularını yenen bir sevgili var akıldan geçen.

Hiçbir yaşantı tesadüf değil inancıyla çıktınsa yola, sevda denen şey ötekinden yansıyan ve aynı düzlemde aynı hissi paylaşmaksa, vakit tamam olduğunda, son dediğin yer emin ol bu aşka başladığın gözlerin içinden yine aşka çıkıyor. Ve sen minnet duyarken varlığına, yanıltmaz seni karşı yürek. Bilirim, beklemek sadece süreçlerin tamamlanmasından ibaret.

Helal Etmem Savrulsam
Boğaza karşı yakut,
Kendini tekrarlayan zaman,
Tanıdık melodiler eşliğinde bir dost sohbetindeyim.
Mekan aynı mekan, yenilenmiş,
Aynı yerde yine paylaşımlar.
..gözde yaş çağlayan,
..her söylenen dokunuyor,
..her dokunuş sen içimde.
Sen eskiden beri bekleyen ve gizli gizli büyüyen bir çiçek gibisin beynimde.
Kendimi inandırmaya çalıştığım masallar var kız kulesine karşı içtiğim kadehin en dibinde.
Baktığımda dalıyorum kırmızının kan rengine.
Düşlerim diyorum, hani iki kişilikti?
Neye gidiyor bu zaman, ilaç dediğin ne?
Yaralarım kabuk kabuk, merhem olmuyor kimse.
Aynı yer kanıyor, aynı yer kabuk bağlıyor yine.
Ne fark eder farkında olmadan yaşmayı seçmekse mesele.
Asıl olan:
..kalmak,
..acımak,
..meydan okumak değil miydi eskilerde.

Şimdi garip bir duruma anlam vermeye çalışan yabancı bakışlar var karşımda.
Yalan nerde.
Ben miyim koca bir yalan?
Kendiliğim mi yoksa hayata fazla olan?
Bilmediğim şeyleri bilirmiş gibi yapmaya çalıştığımda uzaklaştığım duygular mı seni bana yakın tutan?
Tutmasın o zaman..
Kalma o zaman..
Sen, sevme yüreğinin farkında olmazsan.
Ellere verdiğin yalan sevgilere katma beni adını koyamazsan.
Hakkım kalır mı geriye, kalmasın; helal etmem savrulsam.
Etmemse de kıyamam,
Kıyamadığım yerde sen hoyrat ve saygısız sözcükleri salıyorsun üstüme, baş etmemi bekliyorsun, adaletin bu kadar mı sevgili?
Kaçırdığın bakışın ve hüzne batan *******de içinde kalanlar tek kişilik mi?
Değil sevgili..
Sezgilerim yalan demez, vicdanın var senin her şeyin ötesinde tanrı katında.
Yalnızlığına ver hesabını, ben sevgimin sahibiyim.

Zaman da geçse gelirim dersen,
Verdiğim sözleri ezber yaptım, bıraktığın yerdeyim.
Varsanı yaşantılar da kalsa elime gerçekliğimi kendim yarattım.
Hakkımı helal etmedim desem de tek bir özür dile,
Mutlu ol der, sensizlikle baş ederim.

Her Seçim Bir Vazgeçiş Yürekten
Her seçim bir vazgeçiş yürekten ve her vazgeçiş belki de dokunarak acıyan bir yere, yaraların üstünü kaldırıp savurgan, biraz da hırçın yapıyor sözleri.
Aslında çıkarken dudaktan duyguya yakınlar. Korkular alıkoyuyor kimi zaman, yanıltıyor bazen de kalpteki kırıntılar.
Harcarken ve intikam alırken geçmişteki aşklardan, ağlıyor içimizde bir yer.
Oysa özlenen sevgiler tenine dokunuyor, farkında olsan da olmasan da gözyaşlarını siliyorlar.
Çaresiz ki yine yanı hata yapılan; kıymeti bilmek dokunabilecek mesafede olmuyor.
Ne zaman eskisi gibisin cümleleri savruluyor öfkeyle bakarken gözler, işte o zaman gerçekle dans başlıyor. Aynı şeyleri yaparsan aynı sonuçları alırsın diyor aşk kaçmaya yüz tutarken.
Sevdaları yakıp yıkıyoruz sonra. Elimizde kalanlara bakamıyoruz bile.
Geçiyoruz kendimizden bir zaman. Olur da çakışırsa benzer yürekler, belki o an doğru nedir sorgulanıyor.
Huzurlu yollarda yürünmek istendiğinde yol arkadaşının aklından geçenleri bilerek, dürtülere gem vurmak, arzu ve yasakla çatışmak gerekiyor.

Hazır mısın yeni başlangıçlara? Hiçten var olup her şey olmaya dostluktan geçen taşlı yollarda? Zaman diyerek suyu yoluna bıraktığında yazgı zaten şekil alıyor.
Şimdi seyrediyoruz senle sıcak bir yaz mevsiminde şehr-i istanbulla raks eden aşk oyununu. Kaybeden olmayacak bu kesin. Yeter ki doğru zaman olsun yüreğinin yüreğime değişi. Yoksa dumanı tüten bir gemiye iskeleden baka kalmak ve umutları yarına bırakmak misali, buruk olur içimizin sevdalanmaya hasret gözleri. Dar alandaki kısa paslaşmalar; işte o zaman acıtır içimizi.

Her Yer Oluyor Burası Olmuyor
Her yer oluyor da bir burası sensiz olmuyor
İlk gün gibi diyor Sezen, inancım pekişiyor
Nerdesin diyen gözler önce seni soruyor
Hüzün yok ama içimde, sadece eksiklik
İnadına coşkuluyum bu sefer
Şaşırtan bir dinginlik bendeki

Gelseydin ne olurdu bilmem
Gelmeyişine belki ilk kez sevindim
Aşkımı tazeledim yokluğunda
Sana hazırlandığım *******i özlemişim

Kulağımda fısıltı halinde başka aşklar üstelik
Unutmuşum senden sonra yüreklerdeki yansımamı
Hatırladığım da iyi oldu aslında
İşte diyorum sevişime tutunurken tam bu noktada
İyiyim, eminim ve sevda yeminiyim
El basayım istersen tüm kitaplara, seninleyim

Sensiz olmuyor burası sevdiğim
Zaten olmasın da
Korkarım yok olmaktan
Eksilirsin sen kadar bende
Dolmaz yüreğimizdeki boşluk yaşadıkça