Yuvarlak masa
boş bir vazo
iki kirli bardak
tarihi geçmiş otobüs bileti
makas
çakmak ve sigara paketi

Tahta koltukta
düşünce bulutu
sönmek üzere olan sigarayla
dumanlanan ben

Her gece aynı şarkı
'Kaçmayı hayal etmiş miydin?
Kaçmayı hiç hayal etmedin mi? '
Her gece aynı şarkı
çalıyor çalınan yüreğimde

İnanmıyordum gideceğine
aynı yatakta aynı rüyayı görürken
bilmiyordum
yalnız uyumanın
ve
sensiz uyanmanın
acı doğurduğunu
İstanbul ve Cenevre
bir saat arayla
sevişirken

Yuvarlak masa
Dirseklerim çürüyor
kaderin eşitsizliği uzaktan kumandasız
pet şişede su
cayır cayır
ciğerim yanıyor

Her gece aynı şarkı
'Sevmeyi hayal etmiş miydin?
Sevmeyi hiç hayal etmedin mi? '
Her gece aynı şarkı
kanıyor vurulan yüreğimde

Uykusuz kaldım
hırpalandım
kör dövüştürdüm
yaralandım
yandım
kıskandım
dışlandım
saklandım
yakalandım

Hepsi senin için
(H) için için
çukur kazdım gömeceksin

Suskun hüzün
ayrılık ertesinde
sele kapılmış
gözyaşlarıyla ıslanan
ve ısınan
soğuk yüzün

acın yemininde saklı
yaran kanıyor
kan kardeşin
parmağında taşıdığın
o en acele sözün

en uzağa
en sessize
en yalnıza
kanatlanmak
yaranı sarmak
aydınlanmak
ne zor!
ne zor kurtulmak

suskun hüzün
ve ona inat
hiç susmuyor
üçüncü gözün

aşk vicdana yabancı
ve yürek
can verirken bile
aşka aşık

en yakına
en sıcağa
en kalabalığa
karışmak
alev alev yanmak
harmanlanmak
ne güzel!
ne güzel yaşamak

Eskiden müstakil evlerin
arka bahçelerinde aşık olurdum ben
Ağaçlar arasında saklambaçtan bozma öpüşmelerim
dokunmatik körebelerim
uzak yankılarla uzay boşluğunda yol alıyor
Artık betonarmenin resmi izni olmadan
aşık bile olunmuyor
Kapı zillerine kazınıyor unutulan ninnilerim

İstemiyorum böyle büyümeyi
Geri alın horoz şekerimi.

Davullar çalınıyor uzaklarda
bir köy düğünü besliyor çorak toprakları
bir çocuk ağlıyor şefkatten yoksun
yüzü topraktan yorgun

Yaşı gece
gözleri eşkiya ateşinde
bakışları kaçırır köy ışıklarını
bakışları ustura keskinliğinde

Davullar dağlara karışıyor
dağlar sessiz
düğün dağılıyor
halaylar suskun
bir dün alıyor geceyi ki
hasret desem değil
sevda desem değil

Gece keskin bakışlarıyla o toprağın
çocuğunun gözlerinde
Gece ayın toprakla öpüştüğü yerde
Gece içimde

Tutulduğum
Açıldığım

Bir dağ eteğiydi bedenin
en güzel kokularını biriktirirdi özünde
çiçeklerin
ve bir kuşun kanatlanmasında
yeryüzüne bakışında
dilediği yere konuşunda
Ben vardım

Kilitlendiğim
Çözüldüğüm

Bir kelepçeydi gözlerin
soğuk hissinde metalin
sıcak tenin yakardı sokakları
ve bir gülün soluşunda
toprağa boyun eğişinde
yeniden doğuşunda
Sen vardın

Nefesinin tutsağı olup
nefessiz kalacağım biliyorum

Gününü yaşayanların içinde
'Chardonnay' tadındadır gece
İlk tutkulu öpücüğün
ulaştığı boyutta
boyutsuz kalacağız biliyorum

Sen ve Ben
Tazeleyen
Sonları düşünmeyen
iki tutkun gezginiz
bir gün yollara tutunup
dönmek istemeyeceğiz biliyorsun

Cesedi sabah rüzgarıyla

evinin bahçesindeki salıncağın

demirlerinde sallandığında

kimse bilemedi

annesinin mezarından taşıdığını

ayakkabılarındaki toprağı.

Gözlerinin içinde
öyle ışıyor ki gözlerim
gözlerimin içinden geçen
yedi renk ışığı özlemedim

Yürek temizlemiyorum artık
seninle bıraktım gündelikçiliği
seninle bıraktım
deneme yanılma yöntemiyle
uçuca tutturulan
telkin günlerini

İlk kez dönerken sevildim

Heyecanım
heyecanımsın
mutluluktan yıkılıyorum
heyelan olmalısın
heyelanımsın

Gözlerimin içinden
öyle geçiyor ki gözlerin
kalbimdeki delikleri
aç (öp)
aç (sev)
aç (kal)
seninim.

Yalnız
aşk
senin
ellerinde
meleğim

ayrılık
benim
incinmeyelim