İsmi İnsan,Cismi Yaratıklar!

Ölenlerin!
Yumuk yumuk elleri kanlara bulanmış gördük.
Adeta açmışlarda dualara durmuşlardı.
Kalanların!
Körpe körpe dillerinden düşen sözlerini duyduk,
Hep birlikte günlerce koyun koyuna ölenlerle uyumuşlardı.

Ey insanlar!
Bence ne ırk, ne de inanç farkı,
Bu zulmü, bu işkenceyi hoş göremez.
Ey alem!
Binlerce yıl dönse de senin ve alemin çarkı,
Bu ayıbı, bu acıları, bu zulümleri gizleyemez yok edemez.

Biliyorsunuz!
O masum yavruların, tertemiz yürekleri,
Günlerce korkup, incinmiş, çırpınmış.
Görüyorsunuz!
Küçücük, gül gibi narin bedenleri,
Aç susuz ölümü beklemekten yorulmuş.

Ey Vicdanlar!
Acaba bu kara haberi ve bunun gibi nicelerini,
Hangi kalemler, hangi ustalar yazacak?
Ey Dünya!
Söyle bana durma dile gel ve söyle!
Böylesi’ ismi insan cismi yaratıklar ‘daha nice canlara kıyacak, daha hangi anneler ağlayacak?

Rusya Osetya'daki ölenlerin ruhları şad olsun! Dilerim ki bu olayla acılar, utanç verici ve insanlığın yüz karası olaylar son bulur. MASUM ÇOCUKLARA VE KORUNMASIZ İNSANLARA KIYAN ELLER KIRILSIN.

İşte O Gün Bil ki Ben!

Ben seni özlerken, sana susarken,
şimdi burada.
Sen bunlardan habersiz,
mesut gezersin.
Belki sesimi duyarsın, diye ben aşkımı yazarken,
şimdi şu anda,
Kimbilir başka sevdan vardır da,
benden gizlersin.


Ne olurdu bir kerede sen bana yazsan,
Çok mu zor bu, imkansız mı?
Bu aşkın üstündeki kara büyüyü bozsan,
Mümkün değilmi, asla olmaz mı?
Bir kerede sen bu sevdayı
sıvasız duvarlara, bulanık sulara,
kurumuş ağaçlara
bensizlik içinde ben gibi kıvranarak,
çaresizliğe sığınarak,
özlemimle tutuşarak,
duyduğun delicesine tutkuyla yazsan, hem ağlasan.


Ne olur yollarıma çıkıp,
günlerime doğsan.
Nerede olsam beni bulsan,
yazılmış kaderlerimizi bozsan.
Biliyorum bu bir rüya ama
Bir sen, bir ben olan yeni bir kader yazsan.


İşte o gün bende ki ben,
huzur bulacak anla.
İşte o gün bu yüzüm
gene gülecek anla.
işte o gün benliğim
sonsuza dek mutlu olacak ANLA!

İşte Sen! İşte Ben!

Çareler içinde çözümsüz kalmış biri,
Kimdir diye düşünme işte ben!
Sevgi deryasında nasipsiz kalmış biri,
Kimdir diye düşünme işte sen!

Ani yangınlar bizi bir anda sardı,
Sense buz kesiverdin ve hepside söndü.
Bilmem ki seni bana yaradan ne diye verdi,
Yüreğin kutup gibi acaba neden?

Sen varsan, zemheri bile hiç kalır,
Güneş bile doğmaya adeta korkar.
Gördüğümde bende ne derman, nede güç kalır,
Ne yazık hiç pay alamamışsın aşktan, sevgiden!

İzninle İstiyorum Senden Ben Beni!

Söz verdikse verdik,
Üzülme, utanma,
Hadi gel geri dönelim,
İzninle istiyorum senden kendimi.

Biliyoruz!
Başka yol yok, çözüm yok,
Beraber bu aşkı yere gömelim,
Sonra çizeyim diyorum kendi kaderimi.

Olsun!
Razıyım ben,
Pişman değilim asla, sevdim diye seni,
Tek istediğim, sadece bunu bilelim.

Olsun!
Bundan sonra, bir kaya parçası gibi,
Duygusuz, sevgisiz, ve sensiz
Taşırım artık kalbimi!
İzninle istiyorum senden ben beni...

kadın

Kimi der ki kadın
uzun kış *******inde
yatmak içindir.
Kimi der ki kadın yeşil bir harman yerinde dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir. Boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran.
Ne o, ne bu, ne döşek, ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım. Yavrum, annem, karım, kız kardeşim hayat arkadaşımdır.

Kalbinin Kapılarını Açarak Bırak

Gönül gözlerinle bakamaz isen,
Gördüğün sadece emanet tendir.
Aşkın elleriyle uzanmaz isen,
Derdiğin sadece çöğür, dikendir.

Kalbinin kapılarını açarak bırak,
Olurda gelirsem açıp gireyim.
Aşkın güllerini seçerek bırak,
Olurda koklarsam, alıp dereyim.

Kolaydır sanıp da talibim olma,
Zor olur sevdamı yaşamak benim,
Hafiftir sanıp da hamalım olma,
Güç olur sevdamı taşımak benim.

Bahar ile yaza dursan nafile,
Güz olur kalbimi kırarsan benim.
Saray ile köşkler kursan nafile,
Söz olur yad ele salarsan halim.

Kem gözler ruhuma nazar getirmez,
Gönül ummanın da yunar giderim.
Sevdamın yerini kimse tutamaz,
Aşkıma muhabbet sunar giderim

Kalemimi Kırdın!

Kalemimi kırdın
“çizemiyorum”

Satırlar bensiz
Dizeler bensiz
Yazamıyorum
Anla işte
Gittin gideli..

Ferimi aldın
“göremiyorum”

Sahiller bensiz
Mehtap bensiz
Göremiyorum
Anla işte
Gittin gideli

Kalbimi kırdın
“sevemiyorum”

Duygular bensiz
Hevesler bensiz
Sevemiyorum
Anla işte
Gittin gideli..

Silgimi çaldın
“silemiyorum”

Hatalar benimle
Kusurlar benimle
Silemiyorum
Anla işte
Gittin gideli..

Kandırma Kendini!

Sorma ben kimim diye
Beni sen gibi sev.
Bakma nasılım diye
Beni sen gibi gör.
Düşünme neden diye
Beni sen gibi anla.
Arama nerede diye
Beni kendinde bul.
Unuturken hak etti deme
Bana sen gibi acı!

Çünkü senden sonra
Bende ben kaldı mı sanıyorsun?
Kandırma kendini
Yanılıyorsun!

Kanımla Kınayı Karıştıracağım

Verdiğin sözlerden böyle döndün ya,
Ne yapayım kendimi alıştıracağım.
Böyle bir kalemde beni sildin ya,
Yerini, hayır yapıp bölüştüreceğim,

Hak etmemişsin demek ki sen buncasını,
Ne verdimse acıyorum, bu güne kadar.
Gidişinle yüreğime saldın aşk acısını,
Hiç böyle zulüm duymamıştım bugüne kadar.

Giderken damarlarımı söktün yerinden,
İnim inim inledim, ruhuma bir acı saldın.
Neden sevdi deli gönlüm bilmem seni derinden,
Haktan bana armağan bir can vardı onu da sen aldın.

Artık bundan sonra ne olur bilmem ki böyle,
Kendimi sensizliğe alıştıracağım.
Giderde ellerle mutlu olursan eğer,
Ellerime yaktığım kınayı kanımla karıştıracağım.

Kar

Oturdum penceremde,
hayallerdeyim.
Yüreğim ellerimde,
sevdansa yüreğimde.
Dışarda kar yağıyor,
yüreğimse ağlıyor.

Yoğunca düşüyor kar taneleri,
büyüklü küçüklü
yağıyorlar.
alelacele uçuyorlar.
Hain poyraz onları savuruyor,
yüreğimse ağlıyor.


Yağ kar hadi, gel yüreğime yağ,
örtülsün ayıpları
ihanetlerin.
Silinsin ayak izleri biten aşkların.
Sevdalardan kalan kırıntılar eriyor,
yüreğimse ağlıyor.


Kar sen beyazsın, bulutlarsa kara,
Ne zaman yağarsan yağ,
salarsın beni efkara.
Sen ateşe karşı koyamazsın, bense kadere.
Kar sana kara topraklar kucak açıyor,
bense yalnızım, yüreğim ağlıyor.

Kar ne zalimsin:
“Düşeyim yollara diyorum ama kara kış yolları bağlıyor! ”