Ordular kurdurtsan indirtemezsin.

Çıkmışım doruğuna, sevda dağından,
Ordular kurdurtsan, indirtemezsin.
İçtim aşk şarabını,baydım tadından,
Kadehler kırdırtsan, caydırtamazsın.

Zirvesine çıktım, gördüm göz ile,
O yar serhoş etmiş dem-i söz ile,
Dilim muhabette,elim saz ile,
Mızrabı kem yere vurdurtamazsın.

Gönül dolu aldı,dolusu boşta,
Bağa gazel indi,gidişat kışta,
Yaprak tek tek düşüyor baştan,
Teline şimşir tarak sürdürtemezsin.

Sevda yeli esip, sevdana boğdu,
Gönül kapıların kapatıp kovdu,
Karanlık ufkuma yine gün doğdu,
Ayrılık derdine bandırtamazsın.

Sevgi yoldaşıyım, aşk işim benim
Sevgime kabristan, bu döşüm benim,
Tünemiş uçmuyor gönül kuşum benim,
Avcılar derletsen vurdurtamazsın.

İmanım Sevdadır, dinim sevgidir,
İnsana meylettim,sanma övgüdür,
İster saçını yol, ister diz dövdür,
Yeşerir gönülde soldurtamazsın.

Dünya var oldukça, yaşar giderim,
Akıp bentlerimi taşar giderim,
Sensiz bu dünyayı yar ben niderim,
Yüklettin göçümü durturtamazsın.

Yıktın Evrensel'in gönül sarayın,
Bülbülün gül ile açtın arayı,
Sanmaki ölümden arar çareyi,
Cellatlar çağırtsan öldürtemezsin.

Evrim Evrensel

Ovacık

Munzurundan alır suyun,
Eşi varmı güzelliğin,
Giymiş beyaz gelinliği
Yağdırırım kar Ovacık.

Eksik olmaz senin karın,
Tükenmedi ah-u zarım,
Evrensel'in intizarın,
Merhamet et ver Ovacık.

Karlısın hem yedi ayda,
Irgatların kır bayırda,
Evrenseli'in ömrü hayda,
İnsaf eyle der Ovacık.

Elvan çiçek yeşilliğin,
Köroğlu gibi yiğitliğin,
Türlü çevre güzelliğin,
Esirgeme ser Ovacık.

Evrensel ki senden türedi,
Sendi o,sen gibi gürledi,
Sana kim zulüm pürledi,
Direngen ol yer Ovacık.

Evrim Evrensel

Ovacık Yolları Kardır (Türkü)

Ovacık yolları kardır,
Beni ağlatan bir yardır.
Ağlatma sevdiğim beni,
Ağlamak ömre zarardır.

Oy dılemi oy dılemi,
Çim şaye buri kelemi,
Ezkı biyu meftune to,
Biyo dısmene alemi.

Munzur başı tipi boran,
Yar halini nasıl soram,
Yol kar kaplı biçareyim,
Ben o yare nasıl varam.

Oy dılemi oy dılemi,
Çım şaye buri kelemi,
Ez kı biyu meftune to,
Biyu dısmene alemi,

Gönül Hasret kaldı yare,
Sızlayıp döner biçare,
Gözlerim yollarda kaldı,
Yürek oldu pare pare.

Oy dılemi oy dılemi,
Çım şaye buri kelemi,
Ez kı biyu meftune to,
Biyu dısmene alemi.

Evrim Evrensel nardadır,
Gönül yangında hardadır,
Gözümde tüter cemalin,
Umut belki bahardadır.

Oy dılemi,oy dılemi,
Çım şaye buri kelemi,
Ez kı biyu meftune to,
Biyu dısmene alemi.

Evrim Evrensel

Pişirmeden Lafım Saldım Hor İdim.

Şu dünyaya geldim yaşamak için,
Yeşermeden soldum dökük çürüdüm.
Sarpa vurdu yolum,ödedim bac'ım,
Direndim,didindim darda var idim.

Yaprak açtım,çiçek açtım dalımdan,
Arımı aç koydum petek balından,
Ne çektiysem susmayan bu dilimden,
Pişirmeden lafım saldım hor idim.

Cehalet gölüne düştüm çaresiz,
Varıp koyun halim dostlar zora siz,
Erkanı mecliste kaldım yarensiz,
Kemalet ahline erdim pir idim.

Serde gerçekler var,riyası olmaz,
Muhannet olanın boş kabı dolmaz,
Kalıcı dünyadır,gelenler kalmaz,
O'nu kainattan kopturan idim.

İnsandır Tanrının güzel eseri,
İnan hem yoludur,yönü minberi,
Aldım ben dersimi ettim ezberi,
Kalemi deftere kaptıran idim.

Evrim Evrensel

Rüyama ak saçlı girdi

Rüyama ak saçlı bir güzel girdi,
Gördüğüm ak değil papatya imiş.
Karaya akları sarıpta ördü,
Güneş gölgeledi,meğer ay imiş.

Başı sema'mıydı,yıldızlar saçında,
Samanyolu yoldaş oldu geçende,
Güneş bir ucunda,ay bir ucunda,
Ben yar sanmıştım,meğer uzay imiş.

Karşımda görmüşken ani uyandım
Oysa rüya imiş,ben gerçek sandım.
Canan idi o, gören can idim.
Garip gördüğüm,meğer sultan imiş.

Evrim Evrensel

Sabrın sonu Selamet

Ağustosun yirmi beşi,
Bugün,
Gönül şehrinde düğün,
Yeşil ile sohbet,
Sarardı soldu gönül,
Hadi oğlum sabret,
Sabrın sonu selamet,
Yeşilindedir selamet

Döndüm doğruca batıya,
Kaldım katı kaskatıya,
Yzüme güneş geldi,
Gözlerim gözlerinde,
Sözüm özünde kaldı.
Güneş yandı ve yakındı,
Seni mi Beni mi sakındı.
Kızararak kora döndü,
Ne kadarda çok yakındı,
Yeşiller sarıya sargın,
Gündüzler geceye dargın,
Gönül senin ile yorgun,
Güneşlerde aya kırgın,
Güneş yine orda battı,
Kararmaya başladı gün,
Kararmasın sakın kalbin,
Sevgi sevenlere yakın,
Haydi sabret,
Sabrın sonu selamet,
Yeşilinde muhabbet,
Haydi gayret!
Haydi gayret!

Evrim Evrensel

Safari Gönül

Ey safari gönül,ne oldu sana,
Bülbülün dağda,gülün ovada,
Dolanıp durdun girdin bir cana,
Sevdan nar'a yandı,külün havada.

Ne dinlersin söz, bilmez bilirsin,
Sarpı aşıp gelir,düzde kalırsın,
Yaban ormanına dalıp durursun,
Uçurttursun kuşun yalın yuvada.

Kanarsan halden bilmez kallaşa,
Gülü viraneye ekersin boşa,
Yedirdin tohumu alaca kuşa,
Sel aldı bendini hallin davada.

Hiç saydın Evrim Evrensel'ide,
İster akıllı de artık, ister deli de,
Kareylemez gayrı ister beli de,
Sözün boşta kaldı,Öz'ün tavada.

Evrim Evrensel

Seher'e (Türkü)

Şaşkın Gönül yine Coştu,
Pervane döndü Seher'e.
Delice olmaza koştu,
Divane oldu Seher'e.

Gündüz başka,gece başka,
Düştü onulmaz bir aşka,
Güneş doğmayaydı keşke,
Bakamaz oldum Seher'e.

Ol divane bense deli,
Esti serde Sevda yeli,
Aklımdan gitmez hayali,
Benle gelir her bir yere.

Evrim Evrensel ne haldir,
Lebi şeker sözü baldır,
Yüzündeki sırrı kaldır,
Özün göreyim bir kere.

Evrim Evrensel

Sehere karşı

Güneş doğmayacak,karanlık derin,
Gece boyun eğer seher'e karşı.
Oylum mimiklerin,şirin sözlerin,
Hece boyun eğer,seher'e karşı.

Neyleyim,nideyim sensiz cenneti,
Gönül bir divane sana meyletti,
Bülbülün meramı,figan feryatı,
Gül de boyun eğer seher'e karşı.

Canı kanda koydun,Cananı gama,
Bazı sabahlasın,bazı akşama,
Seher yeli isen dönmezsen sam'a,
Çöl de boyun eğer seher'e karşı.

Bazen kalkıp gider,bazı kal olur,
Dağların sarpından iner yol olur,
Kelamı kibarın tatlı bal olur,
Dilde boyun eğer seher'e karşı.

Gönül bu bakmıyor araya yaşa,
Duygular akl ile girer savaşa,
Olmaz dediklerin gelende başa,
Yol da boyun eğer seher'e karşı.

Evrim Evrensel