|
Karanlık
Göz gözü görmez olmuş Kurtlar bekliyor her yanda Bir düşsen parçalayacaklar acımadan Ama düşmeye niyetin yok Savaşacaksın sonuna dek Yılmayacaksın ne karanlıktan Nede yaralarından. Gözünü kırpmadan bekleyeceksin İkinci şansı bulamayacağını bildiğinden Tahammülün olmayacak tek bir hataya Bekleyeceksin yılmadan Bu karanlığın sonunu Ahmet Aksoy |
Karanlık Çürümektir
Pluton’ dan gelen var Aç kapıyı yer yüzü Elinde kırılmış dişler var Köpeklere özgü Derdi biraz can sıkıcı Değiş tokuş etmek niyeti Elindeki kırık dişleri Bir avuç tohumla Pluton’ dan gelen var Aç kapıyı yer yüzü Elinde bir çift boynuz var Boğalara özgü Derdi biraz can sıkıcı Değiş tokuş etmek niyeti Elindeki bir çift boynuzu Bir yudum suyla Amacı zenginlik götürmek Yer üstünden yer altına Aç kapıyı yer yüzü Acı çürümüş suratına Ki o Pluton’ dan gelmiş Hades’ e dönecek Ver istediklerini Götürsün yer altı kralına Yardım et ona yeryüzü Sakınma verdiklerinden Unutma ki güneştir asıl zenginlik Karanlık çürümektir. *Pluton Yun. Ve Rom. Mitolojisinde ölüler ülkesinin tanrısı hades’in adlarından biri Pluton adı tarımsal zenginliği yöneten yer altı tanrısının iyi yönünü yansıtır *Hades Yun ve Rom. Mitolojisinde yer altı ve ölüler ülkesinin tanrısı. Ahmet Aksoy |
Karanlık II
yaşlılık gibi çöktün üzerime ki tek bir diş kalmadı damağımda yaşamın çarkını döndürecek belki de bu yüzden midemdeki migren bütün bütün yuttuğum kederden belki de bu yüzden farklı renkler renk vermiyor artık 'çark kırıldı'belki de bu yüzden devrilmiş bir imparatorluk içimdeki umut ve riya sunduğun gülücükler ancak bir cinayete kalpak. Ahmet Aksoy |
Kardan Alev
Yazı; Bu kış nar yarıldı yine Ve taneler döküldü yere Mesaisi taş çatlasa on altı saat Kuryeler geldi uzak memleketlerden Doğum ve ölüm imgesiyle Toplar hazırlandı el yordamıyla Sulandırılmış şakalarda soğuk yumaklar Belkide buz ve alev ilk kez birleşti Ve ortak oldular insanca Bu kış nar yarıldı yine Ve taneler döküldü yere Nar tanelerinden nardan alevler yapıldı Nar tanelerinden nardan alevler Ve çığlık duvarları yıkıldı çocuk yüreklerde Tura; Bu kış nar yarıldı yine Ve taneler döküldü yere Vicdansız icracı çöktü şehre Yüzü soğuk elleri soğuk Ve çığlık duvarı yıkıldı fakir evlerinde Sobadaki ateş korktu, o kaçtı ilk Ekmek ekmeye katık yapıldı, adam başı iki dilim Sonra sonra sokakta ölü cesetler bulundu; Yani zihinlerde ölü sayılan Bir kez daha öldü, yani son kez Artık belgelenebilirdi imza ile Bu kış nar yarıldı yine Ve taneler döküldü yere, kış geçti; Narlar eridi, alevler unutuldu. Ahmet Aksoy |
Kargı
dillerinde akrepler gizler insanlar kimi kiminin tez kiminin geç öldürür zehri sen kaldır üzerlerinden sis perdelerini görecesin tavşana kaç tazıya tut dediklerini Ahmet Aksoy |
Karınca İle Ağustos Böceği
Karınca çalışmış bütün yaz Ağustos böceği çalmış saz Yaz bitmiş kış gelmiş Kapanmış evine karınca Ağustos böceği dayanamamış Açlığa soğuğa Gitmiş karıncaya Bana yardım et demiş Karınca da ben çalıştım Sen yattın, çalıştığımı Sana yedirmem demiş Kızmış ağustos böceği Gitmiş adam toplamış Eşkıya olmuş Karıncayı dövüp Neyi var neyi yoksa Üstüne konmuş. Ahmet Aksoy |
Karsan da Karsın
bir kumarbazın ........kardığı kağıtlar gibi dağıttın beni ölüm toprak memnun çekti hüznümü böcekler yedi etlerimi kemiklerim toz oldu bedenim elinden yok oldu bir kumarbazın ........kardığı kağıtlar gibi dağıttın beni ölüm yaşarken hep senden korktum yaşamı çektin aldın benden şimdiyse bana karşı güçsüzsün elindeki kartlar yaşayanları geçer sendeki dört asa .................benden rest ....................................ölüm. Ahmet Aksoy |
Karşıt Ok
Neden soyuta düşer insan zihni Sanki bir kül tablasında sönmek ister gibi Ve neden ağlar insan yanarken Kül olmaktan daha kötü gibi Ahmet Aksoy |
Katiyet Üzerine
Akdinin çoktan yitirmiş Bir kiracı gibi ruhum Şu toprak bedende Ki zaman alehine işlemekte Sürgüsü bir çekilse kapısının 'Derhal' alacaklısı eşikte Bense bilmiyorum bunca çaba Ve onu bu çamurda tutan ne 'Tezat' insan pisliği çekerde Pislik insanı çek-mez İşte bu yüzden 'zora gelmez' Zora gelmeli vaktinde... Ahmet Aksoy |
Kaybedilen Çocukluk
Bir uçurtma yaptım tahtadan Çocuktum oyuncağım uçurtmamdı Kuyruğu vardı kağıttan En güzel uçurtması değildi Belki mahallenin ama benimdi uçurtmamdı Bir gün annem öldü ardından babam Onun cenazesi için uğraşırken Bir araba altında kalmıştı Ve ben evin küçük oğlu Uçurtmama bağladım o gün acılarımı Öfkeliydim ve artık büyümeliydim Hem annemi hem de babamı kaybetmiştim Güçlü ol diyordu hem yengem hem de amcam Artık büyümeliydim ve o gün Gökyüzüne bıraktığım uçurtmamla Acılarıma veda etmeliydim ama yazık ki Giden yalnız uçurtmamla çocukluğum oldu. Ahmet Aksoy |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 07:22 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.